2013-10-30 14:00:24
Καθώς έχει περάσει για τα καλά ο χαλκάς του χρέους και των μνημονίων στον λαιμό Αθήνας και Λευκωσίας, κάποιοι θεωρούν ότι ήρθε η ώρα να κλείσουν στα μουλωχτά (και γρήγορα) το Κυπριακό. Και το κάνουν έχοντας υιοθετήσει μια διαδικασία (τετραμερών συναντήσεων) και ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Γιατί, ποιοι και πώς εργάζονται αυτήν την περίοδο πυρετωδώς για να «κλείσουν» όπως - όπως την κυπριακή εκκρεμότητα;
• Πρώτοι και καλύτεροι οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί, οι οποίοι αντιμετωπίζουν την Κύπρο ως το αβύθιστο αεροπλανοφόρο (τους) σε μια περιοχή η οποία, ειδικά αυτήν την περίοδο, κοχλάζει.
• Ακολουθούν διάφοροι «ρεαλιστές» πολιτικοί στη Λευκωσία, πρωτοστατούντος του Προέδρου Αναστασιάδη.
• Συμμετέχουν οι πάντα πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν αρκεί να εξασφαλίσουν τη μακροημέρευση της εξουσίας τους πολιτικοί παράγοντες στην Αθήνα, κατά κύριο λόγο οι αρχηγοί των κομμάτων που σήμερα συμμετέχουν στην κυβέρνηση.
Οι συστηματικοί αναγνώστες του «Ποντικιού» θα πρέπει να θυμούνται ότι εδώ έχουν διαβάσει πως ένας από τους όρους που έθεσαν οι Αμερικανοί προκειμένου να ανοίξουν τις πόρτες του Αντώνη Σαμαρά στον Λευκό Οίκο ήταν και η υπόσχεσή του να συνδράμει σε... ρεαλισμό για την προώθηση μιας διαδικασίας επίλυσης του Κυπριακού.
Πράγματι, σύμφωνα με τα όσα πληροφορείται το «Ποντίκι», η ελληνική κυβέρνηση, δηλαδή ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και ο υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος, έχουν αποδεχτεί το «πακέτο» της διαδικασίας που έχουν ετοιμάσει Αμερικανοί και Βρετανοί και έχει ήδη υιοθετήσει ο Πρόεδρος της Κύπρου. Όπως μαθαίνουμε, λοιπόν, το εν λόγω «πακέτο» περιλαμβάνει:
• Αυστηρό χρονοδιάγραμμα μέσα στο οποίο θα ολοκληρωθούν οι διαδικασίες των συνομιλιών και θα εμφανιστεί το σχέδιο επίλυσης.
• Σειρά επαφών, κατ’ αρχάς ανά δύο, μεταξύ εκπροσώπων της ελληνικής, της κυπριακής, της τουρκικής κυβέρνησης και του εκπροσώπου του ψευδοκράτους.
Η διαδικασία
Στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας η ελληνική κυβέρνηση έχει ορίσει ειδικό διαπραγματευτή τον γ.γ. του υπουργείου Εξωτερικών Αν. Μητσιάλη, ο οποίος είναι επιφορτισμένος να μιλήσει με τον εκπρόσωπο του ψευδοκράτους. Ανάλογη επαφή θα έχει και ο εκπρόσωπος που έχει ορίσει η κυβέρνηση της Κύπρου με εκπρόσωπο του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.
Όπως σημειώνουν όσοι έχουν γνώση του παρασκηνίου, μέσα από αυτήν τη διαδικασία οι τέσσερις πλευρές θα οδηγηθούν σύντομα σε τετραμερείς συνομιλίες και η αναζήτηση επίλυσης του Κυπριακού θα διολισθήσει εκτός του πλαισίου του ΟΗΕ και θα μετατραπεί, από ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής, σε ένα ζήτημα προς διευθέτηση κατά κύριο λόγο μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας!
Το χρονοδιάγραμμα
Όπως μαθαίνουμε, υπάρχει η δέσμευση των τεσσάρων πλευρών μέχρι την προσεχή άνοιξη όχι μόνο να έχουν ολοκληρώσει τις προκαταρκτικές τους επαφές, αλλά και να έχουν συμφωνήσει επί της αρχής σε ένα σχέδιο το οποίο ήδη βρίσκεται στο τραπέζι. Στόχος των δυνάμεων που προωθούν την εν λόγω διαδικασία, δηλαδή των Αμερικανών και των Βρετανών, είναι μέχρι το τέλος του 2014 να έχει εμφανιστεί η συμφωνία, η οποία με τους κατάλληλους χειρισμούς θα μπορέσει να επικυρωθεί και από τα Κοινοβούλια των εμπλεκόμενων κρατών.
Αντιδράσεις
Στην Αθήνα οι εξελίξεις στο Κυπριακό απουσιάζουν εντελώς από την ειδησεογραφία με το επιχείρημα ότι τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής «δεν πουλάνε» ούτε ενδιαφέρουν τον κόσμο, που έτσι κι αλλιώς... «έχει πάρει φωτιά ο κώλος του» και, αποκαμωμένος από τα χαράτσια και την απελπισία, πιστεύει – στην καλύτερη περίπτωση – ότι η Κύπρος είναι μακριά. Σε αυτό το πλαίσιο η δουλειά που έχουν αναλάβει Σαμαράς και Βενιζέλος μοιάζει, προς το παρόν, εύκολη.
Στην Κύπρο, ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα, καθώς εκεί ο κόσμος γνωρίζει πολύ καλά ότι η όποια διευθέτηση του Κυπριακού θα επηρεάσει άμεσα τη ζωή του και ενδεχομένως πολύ πιο βαθιά απ’ όσο την επηρεάζουν η οικονομική κρίση και το μνημόνιο. Έτσι στη Λευκωσία αναπτύσσεται μια συζήτηση η οποία εξελίσσεται σε πολιτική σύγκρουση δύο απόψεων:
• Η μία άποψη (Αναστασιάδης κ.λπ.) επιμένει να εμπλέξει την Τουρκία με κάθε τρόπο, ώστε να λογοδοτεί για τις πράξεις, αποφάσεις και θέσεις της στο Κυπριακό.
• Η άλλη άποψη υποστηρίζει ότι η ανάμειξη της Τουρκίας στη βάση μιας
τετραμερούς διαδικασίας για την επίλυση του Κυπριακού είναι απλώς συγχωροχάρτι και νομιμοποίηση των τετελεσμένων της κατοχής.
Όσοι εμφανίζονται να έχουν αντιρρήσεις αλλά και ανησυχία για τη δρομολόγηση μιας τετραμερούς διάσκεψης για την επίλυση του Κυπριακού, σε γενικές γραμμές υπογραμμίζουν:
1 Η Τουρκία απαλλάσσεται από την υποχρέωση να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, αφού αυτό έπρεπε να ήταν το προαπαιτούμενο πριν από τις όποιες συναντήσεις των συνομιλητών.
2 Το ψευδοκράτος αναβαθμίζεται, αφού πλέον θα είναι συνομιλητής και της Αθήνας.
3 Η μεγαλύτερη θωράκιση της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι η διεθνής νομιμότητά της. Οι επαφές των συνομιλητών με την Τουρκία και την Ελλάδα μετατρέπουν το Κυπριακό σε δικοινοτική διαφορά.
4 Η Ελλάδα, που είναι απλώς εγγυήτρια δύναμη, εξισώνεται προς την Τουρκία, η οποία καταγγέλλεται για την εισβολή, την κατοχή και τον εποικισμό.
5 Η Τουρκία παύει ουσιαστικά να είναι η κατηγορούμενη χώρα για την εισβολή και κατοχή της Κύπρου και εμφανίζεται ως... τρίτος παρατηρητής, που επιθυμεί να συμβάλει στην επίλυση ενός προβλήματος που αποτελεί, πλέον, δικοινοτική διαφορά.
6 Οι συνομιλίες μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους με την Αθήνα και την Άγκυρα εξουδετερώνουν τη διαχρονική απαίτηση της ελληνικής πλευράς για διεθνή διάσκεψη.
Τελειώνοντας, το μόνο που έχουμε να πούμε (εκτός από «καλά ξεμπερδέματα») είναι πως η γενικότερη οικονομική και πολιτική κατάσταση της Ελλάδας και της Κύπρου θα επέβαλλε στις δύο χώρες να αποφύγουν μια τέτοια διαδικασία όπως ο διάβολος το λιβάνι. Όμως οι πολιτικές ηγεσίες και στις δύο χώρες δεν δείχνουν ικανές να αντισταθούν στις βουλές των ισχυρών topontiki logioshermes
• Πρώτοι και καλύτεροι οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί, οι οποίοι αντιμετωπίζουν την Κύπρο ως το αβύθιστο αεροπλανοφόρο (τους) σε μια περιοχή η οποία, ειδικά αυτήν την περίοδο, κοχλάζει.
• Ακολουθούν διάφοροι «ρεαλιστές» πολιτικοί στη Λευκωσία, πρωτοστατούντος του Προέδρου Αναστασιάδη.
• Συμμετέχουν οι πάντα πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν αρκεί να εξασφαλίσουν τη μακροημέρευση της εξουσίας τους πολιτικοί παράγοντες στην Αθήνα, κατά κύριο λόγο οι αρχηγοί των κομμάτων που σήμερα συμμετέχουν στην κυβέρνηση.
Οι συστηματικοί αναγνώστες του «Ποντικιού» θα πρέπει να θυμούνται ότι εδώ έχουν διαβάσει πως ένας από τους όρους που έθεσαν οι Αμερικανοί προκειμένου να ανοίξουν τις πόρτες του Αντώνη Σαμαρά στον Λευκό Οίκο ήταν και η υπόσχεσή του να συνδράμει σε... ρεαλισμό για την προώθηση μιας διαδικασίας επίλυσης του Κυπριακού.
Πράγματι, σύμφωνα με τα όσα πληροφορείται το «Ποντίκι», η ελληνική κυβέρνηση, δηλαδή ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και ο υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος, έχουν αποδεχτεί το «πακέτο» της διαδικασίας που έχουν ετοιμάσει Αμερικανοί και Βρετανοί και έχει ήδη υιοθετήσει ο Πρόεδρος της Κύπρου. Όπως μαθαίνουμε, λοιπόν, το εν λόγω «πακέτο» περιλαμβάνει:
• Αυστηρό χρονοδιάγραμμα μέσα στο οποίο θα ολοκληρωθούν οι διαδικασίες των συνομιλιών και θα εμφανιστεί το σχέδιο επίλυσης.
• Σειρά επαφών, κατ’ αρχάς ανά δύο, μεταξύ εκπροσώπων της ελληνικής, της κυπριακής, της τουρκικής κυβέρνησης και του εκπροσώπου του ψευδοκράτους.
Η διαδικασία
Στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας η ελληνική κυβέρνηση έχει ορίσει ειδικό διαπραγματευτή τον γ.γ. του υπουργείου Εξωτερικών Αν. Μητσιάλη, ο οποίος είναι επιφορτισμένος να μιλήσει με τον εκπρόσωπο του ψευδοκράτους. Ανάλογη επαφή θα έχει και ο εκπρόσωπος που έχει ορίσει η κυβέρνηση της Κύπρου με εκπρόσωπο του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.
Όπως σημειώνουν όσοι έχουν γνώση του παρασκηνίου, μέσα από αυτήν τη διαδικασία οι τέσσερις πλευρές θα οδηγηθούν σύντομα σε τετραμερείς συνομιλίες και η αναζήτηση επίλυσης του Κυπριακού θα διολισθήσει εκτός του πλαισίου του ΟΗΕ και θα μετατραπεί, από ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής, σε ένα ζήτημα προς διευθέτηση κατά κύριο λόγο μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας!
Το χρονοδιάγραμμα
Όπως μαθαίνουμε, υπάρχει η δέσμευση των τεσσάρων πλευρών μέχρι την προσεχή άνοιξη όχι μόνο να έχουν ολοκληρώσει τις προκαταρκτικές τους επαφές, αλλά και να έχουν συμφωνήσει επί της αρχής σε ένα σχέδιο το οποίο ήδη βρίσκεται στο τραπέζι. Στόχος των δυνάμεων που προωθούν την εν λόγω διαδικασία, δηλαδή των Αμερικανών και των Βρετανών, είναι μέχρι το τέλος του 2014 να έχει εμφανιστεί η συμφωνία, η οποία με τους κατάλληλους χειρισμούς θα μπορέσει να επικυρωθεί και από τα Κοινοβούλια των εμπλεκόμενων κρατών.
Αντιδράσεις
Στην Αθήνα οι εξελίξεις στο Κυπριακό απουσιάζουν εντελώς από την ειδησεογραφία με το επιχείρημα ότι τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής «δεν πουλάνε» ούτε ενδιαφέρουν τον κόσμο, που έτσι κι αλλιώς... «έχει πάρει φωτιά ο κώλος του» και, αποκαμωμένος από τα χαράτσια και την απελπισία, πιστεύει – στην καλύτερη περίπτωση – ότι η Κύπρος είναι μακριά. Σε αυτό το πλαίσιο η δουλειά που έχουν αναλάβει Σαμαράς και Βενιζέλος μοιάζει, προς το παρόν, εύκολη.
Στην Κύπρο, ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα, καθώς εκεί ο κόσμος γνωρίζει πολύ καλά ότι η όποια διευθέτηση του Κυπριακού θα επηρεάσει άμεσα τη ζωή του και ενδεχομένως πολύ πιο βαθιά απ’ όσο την επηρεάζουν η οικονομική κρίση και το μνημόνιο. Έτσι στη Λευκωσία αναπτύσσεται μια συζήτηση η οποία εξελίσσεται σε πολιτική σύγκρουση δύο απόψεων:
• Η μία άποψη (Αναστασιάδης κ.λπ.) επιμένει να εμπλέξει την Τουρκία με κάθε τρόπο, ώστε να λογοδοτεί για τις πράξεις, αποφάσεις και θέσεις της στο Κυπριακό.
• Η άλλη άποψη υποστηρίζει ότι η ανάμειξη της Τουρκίας στη βάση μιας
τετραμερούς διαδικασίας για την επίλυση του Κυπριακού είναι απλώς συγχωροχάρτι και νομιμοποίηση των τετελεσμένων της κατοχής.
Όσοι εμφανίζονται να έχουν αντιρρήσεις αλλά και ανησυχία για τη δρομολόγηση μιας τετραμερούς διάσκεψης για την επίλυση του Κυπριακού, σε γενικές γραμμές υπογραμμίζουν:
1 Η Τουρκία απαλλάσσεται από την υποχρέωση να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, αφού αυτό έπρεπε να ήταν το προαπαιτούμενο πριν από τις όποιες συναντήσεις των συνομιλητών.
2 Το ψευδοκράτος αναβαθμίζεται, αφού πλέον θα είναι συνομιλητής και της Αθήνας.
3 Η μεγαλύτερη θωράκιση της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι η διεθνής νομιμότητά της. Οι επαφές των συνομιλητών με την Τουρκία και την Ελλάδα μετατρέπουν το Κυπριακό σε δικοινοτική διαφορά.
4 Η Ελλάδα, που είναι απλώς εγγυήτρια δύναμη, εξισώνεται προς την Τουρκία, η οποία καταγγέλλεται για την εισβολή, την κατοχή και τον εποικισμό.
5 Η Τουρκία παύει ουσιαστικά να είναι η κατηγορούμενη χώρα για την εισβολή και κατοχή της Κύπρου και εμφανίζεται ως... τρίτος παρατηρητής, που επιθυμεί να συμβάλει στην επίλυση ενός προβλήματος που αποτελεί, πλέον, δικοινοτική διαφορά.
6 Οι συνομιλίες μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους με την Αθήνα και την Άγκυρα εξουδετερώνουν τη διαχρονική απαίτηση της ελληνικής πλευράς για διεθνή διάσκεψη.
Τελειώνοντας, το μόνο που έχουμε να πούμε (εκτός από «καλά ξεμπερδέματα») είναι πως η γενικότερη οικονομική και πολιτική κατάσταση της Ελλάδας και της Κύπρου θα επέβαλλε στις δύο χώρες να αποφύγουν μια τέτοια διαδικασία όπως ο διάβολος το λιβάνι. Όμως οι πολιτικές ηγεσίες και στις δύο χώρες δεν δείχνουν ικανές να αντισταθούν στις βουλές των ισχυρών topontiki logioshermes
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Πλατινί θέλει περισσότερες ομάδες στο Μουντιάλ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
