2013-11-02 12:25:32
Γράφει ο Γρηγοριάδης Κωνσταντίνος
Ένας από τους καλύτερους δίσκους της δεκαετίας του ’90(αν όχι ο καλύτερος),είναι ο κύκλος τραγουδιών «Στου αιώνα την παράγκα» με ερμηνευτή το Δημήτρη Μητροπάνο και συνθέτη το Θάνο Μικρούτσικο.Αυτός ο δίσκος σε στίχους Άλκη Αλκαίου,Λίνας Νικολακοπούλου,Κώστα Λαχά, Γιώργου Κακουλίδη αποτελεί ορόσημο σε μια δεκαετία,όπου το ελληνικό τραγούδι δείχνει τα πρώτα σοβαρά σημάδια παρακμής και εκφυλισμού του.
Αυτή είναι η πρώτη συνεργασία των δυο σπουδαίων καλλιτεχνών στη δισκογραφία,η οποία είναι σημαντική και για τους δυο,καθώς ο μεν Μικρούτσικος προσδίδει στο έργο του ένα πιο «λαϊκό πρόσωπο»,ο δε Μητροπάνος επιτελεί τη στροφή του(είχε αρχίσει στις συνεργασίες του με το Μάριο Τόκα) στο λεγόμενο εντεχνο-λαϊκό τραγούδι,καθώς αφήνει σε καθοριστικό βαθμό το κλασικό ύφος της δεκαετίας του ’70 και του ’80.Ο δίσκος αναμενόμενα είχε μεγάλη επιτυχία,έγινε πλατινένιος προσεγγίζοντας τις 140.000 πωλήσεις,κυκλοφορώντας σε cd,αλλά και σε βινύλιο.
Ακούγοντας το δίσκο,το τραγούδι «Λούνα παρκ» είναι μια όμορφη μπαλάντα,στην οποία ο σπουδαίος Μητροπάνος ξεδιπλώνει τις ερμηνευτικές του ικανότητες καθιστώντας τη φωνή του κατάλληλη να αποδώσει και να μεταγγίσει τα ανάλογα συναισθήματα,που πηγάζουν από τη συγκεκριμένη σύνθεση.Το στιχουργικό θέμα ερμηνεύθηκε από το Βασίλη Παπακωνσταντίνου στο δίσκο «Χρόνια Πολλά» το 1991 σε μουσική Χριστόφορου Κορκίδη και στίχους Άλκη Αλκαίου με τίτλο «’Ολα για πάρτη σου».Ακολουθεί η περίφημη «Ρόζα»,η οποία κατά τη γνώμη μου είναι ένα από τα καλύτερα ζεϊμπέκικα τουλάχιστον των τελευταίων τριάντα ετών.Μετά το «Σ’αναζητώ στη Σαλονίκη» είναι το δεύτερο τραγούδι που αρνείται να ερμηνεύσει η Χάρις Αλεξίου με αποτέλεσμα να λειτουργήσει θετικά για την καριέρα του λαϊκού ερμηνευτή.Ο ίδιος ο Μητροπάνος στις live εμφανίσεις του μετά το 1996,όταν τραγουδά τη «Ρόζα»,χορεύει το ζεϊμπέκικο,κάτι που στιγμάτισε το ρεπερτόριο του αλλά και το καλλιτεχνικό του προφίλ.Η «Ρόζα» του τραγουδιού είναι η Ρόζα Λούξενμπουργκ, η περίφημη κομμουνίστρια επαναστάτρια,η οποία άφησε το στίγμα της στην ιστορία λόγω της ανάγκης,όπως γράφεται και στο ρεφραίν.
Ακολουθούν τρία τραγούδια έντεχνης-ροκ χροιάς.Στις «Ατάκες» εντυπωσιάζεται κανείς από το δυναμισμό της φωνής του μεγάλου ερμηνευτή,την εξαιρετική άρθρωση των λέξεων,η οποία φαίνεται έντονα στο ρεφραίν.Πιστεύω,ότι αξίζει να σημειωθεί,πως η πρώτη εκτέλεση του «Τυμβωρύχου» δεν ανήκει στο Μητροπάνο,αλλά στη Δήμητρα Γαλάνη έξι χρόνια νωρίτερα στο δίσκο «Για πιάνο και φωνή».Πρόκειται για ζωντανή ηχογράφηση από ρεσιτάλ της ίδιας και του συνθέτη στις Βρυξέλλες το 1989.Σε ανάλογο επίπεδο βρίσκεται και το τραγούδι «Σαν πλανόδιο τσίρκο»,στο οποίο ο Άλκης Αλκαίος κάνει τη δική του μνεία στην Ελλάδα: « Ελλάδα Βέμπο μου και Μαίριλιν Μονρόε/Ελλάδα Ελύτη μου και Έντγκαρ Άλαν Πόε/Ελλάδα μάγισσα παρθένα και τροτέζα μου/Ελλάδα Τούμπα,Αλκαζάρ και Καλογρέζα μου».
Πέρα από τη «Ρόζα»,υπάρχουν και τρία ακόμα εξαιρετικά λαϊκά τραγούδια.Το πιο γνωστό από αυτά είναι το «Πάντα γελαστοί»,που αφιερώνεται στη μνήμη του Σολωμού Σολωμού,του παλληκαριού που καθώς ανέβαινε στον ιστό να κατεβάσει την τούρκικη σημαία,πυροβολήθηκε θανάσιμα από Τούρκους ελεύθερους σκοπευτές.Η εικόνα του Σολωμού να κρέμεται στον ιστό με ένα τσιγάρο στα χείλη μεταφέρθηκε στιχουργικά στο ρεφραίν του θαυμάσιου ζεϊμπέκικου.Στο δίσκο,δίνει και τη στιχουργική της κατάθεση και η Λίνα Νικολακοπούλου με το άσμα «Κόσμε μου ‘γινες πληγή»,ένα όμορφο λαϊκό τραγούδι,που αδικήθηκε,καθώς άξιζε μεγαλύτερη προσοχή.Το άλλο «πειραγμένο» ρυθμικά ζεϊμπέκικο είναι το «Πατησίων και Παραμυθίου γωνία» ,το οποίο συμπεριέλαβε ο συνθέτης στο πρόγραμμα του «Πάντα γελαστοί και γελασμένοι».Η σύνθεση χαρακτηρίζεται από την ένωση του λαϊκού ήχου με την ποιητική ικανότητα του Αλκαίου.
Έξοχα είναι και τα υπόλοιπα τραγούδια,όπως «Τα πλοία των ερώτων»,«Μια παλιά φωτογραφία»,«Για μια Ντολόρες»,«Δημώδες»,«Ο άγγελος»,«Θα κόψω το κεφάλι σου»,τα οποία δεν ακούστηκαν τόσο λόγω της τεράστιας επιτυχίας κυρίως της «Ρόζας».Ο δίσκος στην ολότητά του αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα τραγουδοποιίας ανάμεσα σε πολλά υποπροϊόντα,που κυκλοφορούσαν τότε,διότι κατάφερε μια γνήσια,αυθεντική εξέλιξη του τραγουδιού και δεν διολίσθησε στη νοοτροπία του προσωρινού «σουξέ».
Σημείωση:Η παραγωγή ήταν του Ηλία Μπενέτου με τη βοήθεια του Μπάμπη Βασιλειάδη και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο 111 με ηχολήπτη τον Τάκη Αργυρίου. Η επιμέλεια της ενορχήστρωσης ανήκει στον συνθέτη με τη συνεργασία των Νίκου Κούρου, Αντώνη Μιτζέλου και Γιάννη Παπαζαχαριάκη. Δεύτερες φωνές κάνουν ο Πασχάλης Τερζής,η Ελένη Πέτα και ο Φάνης Μεζίνης,ενώ η φωνή του συνθέτη ακούγεται στο τραγούδι «Δημώδες».
Με πληροφορίες από vinylmaniac.madblog.gr
Για να μας βρείτε στο facebook,μπείτε εδώ:https://www.facebook.com/Uperbasiswordpresscom?fref=ts
Ένας από τους καλύτερους δίσκους της δεκαετίας του ’90(αν όχι ο καλύτερος),είναι ο κύκλος τραγουδιών «Στου αιώνα την παράγκα» με ερμηνευτή το Δημήτρη Μητροπάνο και συνθέτη το Θάνο Μικρούτσικο.Αυτός ο δίσκος σε στίχους Άλκη Αλκαίου,Λίνας Νικολακοπούλου,Κώστα Λαχά, Γιώργου Κακουλίδη αποτελεί ορόσημο σε μια δεκαετία,όπου το ελληνικό τραγούδι δείχνει τα πρώτα σοβαρά σημάδια παρακμής και εκφυλισμού του.
Αυτή είναι η πρώτη συνεργασία των δυο σπουδαίων καλλιτεχνών στη δισκογραφία,η οποία είναι σημαντική και για τους δυο,καθώς ο μεν Μικρούτσικος προσδίδει στο έργο του ένα πιο «λαϊκό πρόσωπο»,ο δε Μητροπάνος επιτελεί τη στροφή του(είχε αρχίσει στις συνεργασίες του με το Μάριο Τόκα) στο λεγόμενο εντεχνο-λαϊκό τραγούδι,καθώς αφήνει σε καθοριστικό βαθμό το κλασικό ύφος της δεκαετίας του ’70 και του ’80.Ο δίσκος αναμενόμενα είχε μεγάλη επιτυχία,έγινε πλατινένιος προσεγγίζοντας τις 140.000 πωλήσεις,κυκλοφορώντας σε cd,αλλά και σε βινύλιο.
Ακούγοντας το δίσκο,το τραγούδι «Λούνα παρκ» είναι μια όμορφη μπαλάντα,στην οποία ο σπουδαίος Μητροπάνος ξεδιπλώνει τις ερμηνευτικές του ικανότητες καθιστώντας τη φωνή του κατάλληλη να αποδώσει και να μεταγγίσει τα ανάλογα συναισθήματα,που πηγάζουν από τη συγκεκριμένη σύνθεση.Το στιχουργικό θέμα ερμηνεύθηκε από το Βασίλη Παπακωνσταντίνου στο δίσκο «Χρόνια Πολλά» το 1991 σε μουσική Χριστόφορου Κορκίδη και στίχους Άλκη Αλκαίου με τίτλο «’Ολα για πάρτη σου».Ακολουθεί η περίφημη «Ρόζα»,η οποία κατά τη γνώμη μου είναι ένα από τα καλύτερα ζεϊμπέκικα τουλάχιστον των τελευταίων τριάντα ετών.Μετά το «Σ’αναζητώ στη Σαλονίκη» είναι το δεύτερο τραγούδι που αρνείται να ερμηνεύσει η Χάρις Αλεξίου με αποτέλεσμα να λειτουργήσει θετικά για την καριέρα του λαϊκού ερμηνευτή.Ο ίδιος ο Μητροπάνος στις live εμφανίσεις του μετά το 1996,όταν τραγουδά τη «Ρόζα»,χορεύει το ζεϊμπέκικο,κάτι που στιγμάτισε το ρεπερτόριο του αλλά και το καλλιτεχνικό του προφίλ.Η «Ρόζα» του τραγουδιού είναι η Ρόζα Λούξενμπουργκ, η περίφημη κομμουνίστρια επαναστάτρια,η οποία άφησε το στίγμα της στην ιστορία λόγω της ανάγκης,όπως γράφεται και στο ρεφραίν.
Ακολουθούν τρία τραγούδια έντεχνης-ροκ χροιάς.Στις «Ατάκες» εντυπωσιάζεται κανείς από το δυναμισμό της φωνής του μεγάλου ερμηνευτή,την εξαιρετική άρθρωση των λέξεων,η οποία φαίνεται έντονα στο ρεφραίν.Πιστεύω,ότι αξίζει να σημειωθεί,πως η πρώτη εκτέλεση του «Τυμβωρύχου» δεν ανήκει στο Μητροπάνο,αλλά στη Δήμητρα Γαλάνη έξι χρόνια νωρίτερα στο δίσκο «Για πιάνο και φωνή».Πρόκειται για ζωντανή ηχογράφηση από ρεσιτάλ της ίδιας και του συνθέτη στις Βρυξέλλες το 1989.Σε ανάλογο επίπεδο βρίσκεται και το τραγούδι «Σαν πλανόδιο τσίρκο»,στο οποίο ο Άλκης Αλκαίος κάνει τη δική του μνεία στην Ελλάδα: « Ελλάδα Βέμπο μου και Μαίριλιν Μονρόε/Ελλάδα Ελύτη μου και Έντγκαρ Άλαν Πόε/Ελλάδα μάγισσα παρθένα και τροτέζα μου/Ελλάδα Τούμπα,Αλκαζάρ και Καλογρέζα μου».
Πέρα από τη «Ρόζα»,υπάρχουν και τρία ακόμα εξαιρετικά λαϊκά τραγούδια.Το πιο γνωστό από αυτά είναι το «Πάντα γελαστοί»,που αφιερώνεται στη μνήμη του Σολωμού Σολωμού,του παλληκαριού που καθώς ανέβαινε στον ιστό να κατεβάσει την τούρκικη σημαία,πυροβολήθηκε θανάσιμα από Τούρκους ελεύθερους σκοπευτές.Η εικόνα του Σολωμού να κρέμεται στον ιστό με ένα τσιγάρο στα χείλη μεταφέρθηκε στιχουργικά στο ρεφραίν του θαυμάσιου ζεϊμπέκικου.Στο δίσκο,δίνει και τη στιχουργική της κατάθεση και η Λίνα Νικολακοπούλου με το άσμα «Κόσμε μου ‘γινες πληγή»,ένα όμορφο λαϊκό τραγούδι,που αδικήθηκε,καθώς άξιζε μεγαλύτερη προσοχή.Το άλλο «πειραγμένο» ρυθμικά ζεϊμπέκικο είναι το «Πατησίων και Παραμυθίου γωνία» ,το οποίο συμπεριέλαβε ο συνθέτης στο πρόγραμμα του «Πάντα γελαστοί και γελασμένοι».Η σύνθεση χαρακτηρίζεται από την ένωση του λαϊκού ήχου με την ποιητική ικανότητα του Αλκαίου.
Έξοχα είναι και τα υπόλοιπα τραγούδια,όπως «Τα πλοία των ερώτων»,«Μια παλιά φωτογραφία»,«Για μια Ντολόρες»,«Δημώδες»,«Ο άγγελος»,«Θα κόψω το κεφάλι σου»,τα οποία δεν ακούστηκαν τόσο λόγω της τεράστιας επιτυχίας κυρίως της «Ρόζας».Ο δίσκος στην ολότητά του αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα τραγουδοποιίας ανάμεσα σε πολλά υποπροϊόντα,που κυκλοφορούσαν τότε,διότι κατάφερε μια γνήσια,αυθεντική εξέλιξη του τραγουδιού και δεν διολίσθησε στη νοοτροπία του προσωρινού «σουξέ».
Σημείωση:Η παραγωγή ήταν του Ηλία Μπενέτου με τη βοήθεια του Μπάμπη Βασιλειάδη και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο 111 με ηχολήπτη τον Τάκη Αργυρίου. Η επιμέλεια της ενορχήστρωσης ανήκει στον συνθέτη με τη συνεργασία των Νίκου Κούρου, Αντώνη Μιτζέλου και Γιάννη Παπαζαχαριάκη. Δεύτερες φωνές κάνουν ο Πασχάλης Τερζής,η Ελένη Πέτα και ο Φάνης Μεζίνης,ενώ η φωνή του συνθέτη ακούγεται στο τραγούδι «Δημώδες».
Με πληροφορίες από vinylmaniac.madblog.gr
Για να μας βρείτε στο facebook,μπείτε εδώ:https://www.facebook.com/Uperbasiswordpresscom?fref=ts
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αλλαγή ώρας στο Φοίνικας-Παναχαϊκή
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κανονικά το ντέρμπι των “αιωνίων”
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
