2013-11-03 18:44:18
Οταν ο Νίκανδρος ο Κολοφώνιος ήδη από τον 7ο π.Χ. αιώνα στα «Αλεξιφάρμακά» του ανακάλυπτε τις θεραπευτικές ιδιότητες της βδέλλας (από το βδάλλω που σημαίνει βυζαίνω, απομυζώ) δε φανταζόταν μήτε την ιατρική μήτε την καπιταλιστική της χρήση και κατάχρηση.
Για την πολιτική πρακτική δε, της αφαίμαξης, που επί αιώνες ήταν δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, έως θανάτου συχνά, ο μόνος τρόπος να αφαιρεθούν «δαιμόνια» και «δηλητήρια» από το κορμί των δυστυχών ασθενών, ουδεμίαν ευθύνη φέρει ο Νίκανδρος. Η λαϊκή ρήση «κόλλησε πάνω και μου πίνει το αίμα σαν βδέλλα» που αποδίδεται στην Εφορία, τον εκάστοτε νόμιμο ή μη τοκογλύφο, τις τράπεζες, τ' αφεντικά εκμεταλλευτές, δεν έχει εκτός της οδυνηρότατης εμπειρίας, καμία σχέση με την αρχαία ποίηση και τις πραγματικές θεραπευτικές ιδιότητες της βδέλλας.
Η βδέλλα πίνει αίμα δυο φορές το χρόνο. Ποσότητα έξι εφτά φορές το βάρος της
. Το χαράτσι, ο ενιαίος φόρος ακινήτων αύριο, όσο πίνει τόσο θέλει. Αχόρταγος ο ταξικός ιδιοκτήτης του ευρωκρατιδίου Ελλάδα που τυγχάνει να βρίσκεται σε κρίσιμη, εύφορη γη, με γεωστρατηγικής σημασίας στίγμα στον πραγματικό και πολιτισμικό χάρτη. Κι όμως, το φορομπηχτικό κράτος - ιδιοκτησία μιας φούχτας αστικομονοπωλιακών οικονομικών και πολιτικών αφεντάδων, αυτή η βδέλλα στο κορμί του εργαζόμενου λαού, δε σταματάει να ρουφάει αίμα ούτε κι όταν το κορμί πεθάνει όπως κάνει το υδρόβιο ζώο.
Στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν δημοσιευόταν η αξεπέραστη για την υγεία της εργατικής τάξης θεραπευτική συνταγή του κομμουνιστικού μανιφέστου, η Γαλλία εισήγαγε εξήντα εκατομμύρια βδέλλες ετησίως από τα εκατό που σ΄όλην την Ευρώπη έσωζαν ή σκότωναν κατά το δοκούν, τη γνώση και τη χρήση, ασθενείς. Η αφαίμαξη των πληθυσμών από κάθε πλούτο που παράγουν έγινε σύγχρονη πολιτική. Αιμοβόρα, εξοντωτική, παγκοσμιοποιημένη, ευρωπαϊκή, ένας φόνος με σωτηριολογική νομιμοποίηση, απ' αυτούς που οι καπιταλιστές παράγουν πουλώντας λύσεις σε πεθαμένους. Εβλεπα, λοιπόν, τις προάλλες τον Στουρνάρα να δέχεται βουλευτές που τον στηρίζουν ως τώρα στο τάισμα της φοροβδέλλας, αυτούς που διαπραγματεύονται αν το ζώο θα κολλήσει στο ποδάρι του αγρότη ή στο κωλομέρι του ιδιοκτήτη τριαριού στην πόλη, και κατάλαβα γιατί δεν τολμάει να έρθει στη Βουλή ν' απαντήσει στο ΚΚΕ. Πώς να πουλήσει βδέλλες σ' αιμοδότες της εργατικής τάξης; Με τη βοήθεια του Αδωνη που θα ζητάει από τους αρρώστους σε λίγο και δέκα ευρώ για πνευματικά δικαιώματα στο Νίκανδρο αναδρομικά από το εφτακόσια προ Χριστού;
Χρόνια έλεγε, όμοιος των ομοίων του, ότι θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα πέσουν στα σπίτια σας σαν βδέλλες και θα τα πάρουν. Τώρα τι να απαντήσει που οι κομμουνιστές, αυτοί που έφτιαχναν σπίτια σ' αυτούς που δεν είχαν, λένε να φύγουν οι βδέλλες απ' την πρώτη κατοικία. Την αποκτημένη με αίμα, δάκρυα, δάνεια, χαράτσια και βάσανα. Τι να πει σ' αυτούς που φωνάζουν πως οι βδέλλες πρέπει να πάνε στη μεγάλη ιδιοκτησία. Τη φουσκωμένη από το αίμα κι αχόρταγη. Κρύφτηκε. Οπως ακριβώς αποκρύπτεται η χρήση βδελλών σήμερα στα καλλυντικά για να μην προξενεί αηδία...
ΤηςΛιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
communenews
Για την πολιτική πρακτική δε, της αφαίμαξης, που επί αιώνες ήταν δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, έως θανάτου συχνά, ο μόνος τρόπος να αφαιρεθούν «δαιμόνια» και «δηλητήρια» από το κορμί των δυστυχών ασθενών, ουδεμίαν ευθύνη φέρει ο Νίκανδρος. Η λαϊκή ρήση «κόλλησε πάνω και μου πίνει το αίμα σαν βδέλλα» που αποδίδεται στην Εφορία, τον εκάστοτε νόμιμο ή μη τοκογλύφο, τις τράπεζες, τ' αφεντικά εκμεταλλευτές, δεν έχει εκτός της οδυνηρότατης εμπειρίας, καμία σχέση με την αρχαία ποίηση και τις πραγματικές θεραπευτικές ιδιότητες της βδέλλας.
Η βδέλλα πίνει αίμα δυο φορές το χρόνο. Ποσότητα έξι εφτά φορές το βάρος της
Στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν δημοσιευόταν η αξεπέραστη για την υγεία της εργατικής τάξης θεραπευτική συνταγή του κομμουνιστικού μανιφέστου, η Γαλλία εισήγαγε εξήντα εκατομμύρια βδέλλες ετησίως από τα εκατό που σ΄όλην την Ευρώπη έσωζαν ή σκότωναν κατά το δοκούν, τη γνώση και τη χρήση, ασθενείς. Η αφαίμαξη των πληθυσμών από κάθε πλούτο που παράγουν έγινε σύγχρονη πολιτική. Αιμοβόρα, εξοντωτική, παγκοσμιοποιημένη, ευρωπαϊκή, ένας φόνος με σωτηριολογική νομιμοποίηση, απ' αυτούς που οι καπιταλιστές παράγουν πουλώντας λύσεις σε πεθαμένους. Εβλεπα, λοιπόν, τις προάλλες τον Στουρνάρα να δέχεται βουλευτές που τον στηρίζουν ως τώρα στο τάισμα της φοροβδέλλας, αυτούς που διαπραγματεύονται αν το ζώο θα κολλήσει στο ποδάρι του αγρότη ή στο κωλομέρι του ιδιοκτήτη τριαριού στην πόλη, και κατάλαβα γιατί δεν τολμάει να έρθει στη Βουλή ν' απαντήσει στο ΚΚΕ. Πώς να πουλήσει βδέλλες σ' αιμοδότες της εργατικής τάξης; Με τη βοήθεια του Αδωνη που θα ζητάει από τους αρρώστους σε λίγο και δέκα ευρώ για πνευματικά δικαιώματα στο Νίκανδρο αναδρομικά από το εφτακόσια προ Χριστού;
Χρόνια έλεγε, όμοιος των ομοίων του, ότι θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα πέσουν στα σπίτια σας σαν βδέλλες και θα τα πάρουν. Τώρα τι να απαντήσει που οι κομμουνιστές, αυτοί που έφτιαχναν σπίτια σ' αυτούς που δεν είχαν, λένε να φύγουν οι βδέλλες απ' την πρώτη κατοικία. Την αποκτημένη με αίμα, δάκρυα, δάνεια, χαράτσια και βάσανα. Τι να πει σ' αυτούς που φωνάζουν πως οι βδέλλες πρέπει να πάνε στη μεγάλη ιδιοκτησία. Τη φουσκωμένη από το αίμα κι αχόρταγη. Κρύφτηκε. Οπως ακριβώς αποκρύπτεται η χρήση βδελλών σήμερα στα καλλυντικά για να μην προξενεί αηδία...
ΤηςΛιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
communenews
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
3799 - Μέρες κατοχής, του Γέροντα Μωυσή Αγιορείτη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
