2013-11-03 20:50:05
Πως και πως περίμενα να έρθει η Κυριακή που τα καταστήματα θα ήταν ανοιχτά και θα ξεχύνονταν πλήθος καταναλωτών να ψωνίσει κάθε λογής καλούδια, ενισχύοντας την πολύπαθη Ελληνική οικονομία.
Το πορτοφόλι μου είχε παραφουσκώσει και είχε γίνει πλέον ενοχλητικό παραμορφώνοντας ακαλαίσθητα την πίσω τσέπη του παντελονιού μου. Έπρεπε κάτι να γίνει επειγόντως. Έπρεπε να κάποιο τρόπο να ανακουφιστώ από το δυσβάσταχτο αυτό βάρος. Έπρεπε να ικανοποιήσω το καταναλωτικό μου ένστικτο… Έπρεπε να επιβιώσω! Έπρεπε να ψωνίσω!!!
Είμαι ιδιωτικός υπάλληλος και η δουλειά μου είναι να φτιάχνω υπολογιστές. Δουλεύω πολλές ώρες ημερησίως και δεν μου μένει χρόνος να ξοδέψω τα χρήματα που βγάζω. Σαν χθες μου φαίνεται όταν τις Κυριακές αντίκριζα τα λυπημένα πρόσωπα των συνανθρώπων μου καταναλωτών να θωρούν τις στολισμένες βιτρίνες των κλειστών καταστημάτων, ανήμποροι να πραγματοποιήσουν την παραμικρή αγορά. Σκέφτηκα μέσα μου, κάτι πρέπει να γίνει. Κάτι πρέπει να αλλάξει. Και, Ω του θαύματος, οι εκκλήσεις μου εισακούστηκαν. Επιτέλους θα μπορέσουμε να καταναλώνουμε τις Κυριακές. Να εκκινήσει η οικονομία. Να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας. Να βγούμε από το σκοτεινό τούνελ της κρίσης!!!
Κατεβαίνοντας προς το κέντρο της Αθήνας, περιχαρής, τρισευτυχισμένος σχεδόν, για το «καλό που με βρήκε», συνοδευόμενος από άλλους ομοιοπαθείς καταναλωτές, συνειδητοποίησα ότι τα δρομολόγια του Μετρό είχαν ρυθμούς αργίας… Μα δεν είναι πια αργία, σκέφτηκα. Τα δρομολόγια πρέπει να ενισχυθούν για να συρρέει ο κόσμος στα εμπορικά καταστήματα.
Αίφνης συνειδητοποιώ ότι είχα ξεχάσει, ο ανόητος, την cashcard στο σπίτι και κινδύνευα να επιστρέψω από το ναό της κατανάλωσης άπραγος. Και τότε; Πως θα κινηθεί η αγορά; Πως θα έρθει η ανάκαμψη; Μήπως πρέπει να είναι ανοιχτές οι Τράπεζες για να «ρέει το χρήμα»;
Και όλη αυτή η αγορά πως θα κινείται; Ανεξέλεγκτα; Χωρίς κλιμάκια εφοριακών να ελέγχουν για παραβάσεις που στερούν το Δημόσιο από πολύτιμα έσοδα;
Ευκαιρίας δοθείσης, αφού βρίσκομαι στο κέντρο της Αθήνας, είπα να περάσω από τον ΕΟΠΥΥ να θεωρήσω και το βιβλιάριο υγείας γιατί δεν πρόλαβα να το κάνω μέσα στην εβδομάδα. Δουλεύω, βλέπετε, πολλές ώρες Και καθώς θα γυρίζω από τα ψώνια, λέω να περάσω από το SuperMarket – όχι τον Σκλαβενίτη γιατί αυτός θα είναι κλειστός – να πάρω πράσινες ελιές και 2 μπουκάλια Martiniγιατί μου τελείωσαν και δεν θα έχω να πιω το βράδυ, δίπλα στην πισίνα, την ώρα που θα ξεπακετάρω εν είδει ιεροτελεστίας τα πολύτιμα ψώνια μου.
Α! Ξέχασα να πω πως τώρα που τα πάντα λειτουργούν τις Κυριακές, άφησα και το αυτοκίνητο για service. Το απόγευμα θα είναι έτοιμο μου είπαν!!!
Είμαι ευτυχισμένος!!! Αισθάνομαι σαν πρόσκοπος! Μέσα σε μία Κυριακή ενίσχυσα την οικονομία, συνέβαλα στη μείωση της ανεργίας, έδωσα χαμόγελο και επανέφερα την ελπίδα σε χιλιάδες οικογένειες πρώην ανέργων και παράλληλα ΨΩΝΙΣΑ!!!
Πήγα και ψώνισα την πρώτη Κυριακή εφαρμογής του νέου μέτρου. Πήγα από την πρώτη Κυριακή για να προλάβω. Από την επόμενη Κυριακή δεν θα μπορώ γιατί μας ειδοποίησαν από την εταιρία μου ότι θα εργαζόμαστε και εμείς για να «φτιάχνουμε» τους υπολογιστές των άλλων εταιριών που λειτουργούν κανονικά. Δεν μπορούμε να γίνουμε εμείς η αιτία που θα φρενάρει πάλι η οικονομία. Δεν μπορεί ένα μάτσο εργαζόμενων να αποτελέσουν τροχοπέδη της πολυπόθητης ανάπτυξης.
του Νίκου Σίμου
pestanea
Το πορτοφόλι μου είχε παραφουσκώσει και είχε γίνει πλέον ενοχλητικό παραμορφώνοντας ακαλαίσθητα την πίσω τσέπη του παντελονιού μου. Έπρεπε κάτι να γίνει επειγόντως. Έπρεπε να κάποιο τρόπο να ανακουφιστώ από το δυσβάσταχτο αυτό βάρος. Έπρεπε να ικανοποιήσω το καταναλωτικό μου ένστικτο… Έπρεπε να επιβιώσω! Έπρεπε να ψωνίσω!!!
Είμαι ιδιωτικός υπάλληλος και η δουλειά μου είναι να φτιάχνω υπολογιστές. Δουλεύω πολλές ώρες ημερησίως και δεν μου μένει χρόνος να ξοδέψω τα χρήματα που βγάζω. Σαν χθες μου φαίνεται όταν τις Κυριακές αντίκριζα τα λυπημένα πρόσωπα των συνανθρώπων μου καταναλωτών να θωρούν τις στολισμένες βιτρίνες των κλειστών καταστημάτων, ανήμποροι να πραγματοποιήσουν την παραμικρή αγορά. Σκέφτηκα μέσα μου, κάτι πρέπει να γίνει. Κάτι πρέπει να αλλάξει. Και, Ω του θαύματος, οι εκκλήσεις μου εισακούστηκαν. Επιτέλους θα μπορέσουμε να καταναλώνουμε τις Κυριακές. Να εκκινήσει η οικονομία. Να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας. Να βγούμε από το σκοτεινό τούνελ της κρίσης!!!
Κατεβαίνοντας προς το κέντρο της Αθήνας, περιχαρής, τρισευτυχισμένος σχεδόν, για το «καλό που με βρήκε», συνοδευόμενος από άλλους ομοιοπαθείς καταναλωτές, συνειδητοποίησα ότι τα δρομολόγια του Μετρό είχαν ρυθμούς αργίας… Μα δεν είναι πια αργία, σκέφτηκα. Τα δρομολόγια πρέπει να ενισχυθούν για να συρρέει ο κόσμος στα εμπορικά καταστήματα.
Αίφνης συνειδητοποιώ ότι είχα ξεχάσει, ο ανόητος, την cashcard στο σπίτι και κινδύνευα να επιστρέψω από το ναό της κατανάλωσης άπραγος. Και τότε; Πως θα κινηθεί η αγορά; Πως θα έρθει η ανάκαμψη; Μήπως πρέπει να είναι ανοιχτές οι Τράπεζες για να «ρέει το χρήμα»;
Και όλη αυτή η αγορά πως θα κινείται; Ανεξέλεγκτα; Χωρίς κλιμάκια εφοριακών να ελέγχουν για παραβάσεις που στερούν το Δημόσιο από πολύτιμα έσοδα;
Ευκαιρίας δοθείσης, αφού βρίσκομαι στο κέντρο της Αθήνας, είπα να περάσω από τον ΕΟΠΥΥ να θεωρήσω και το βιβλιάριο υγείας γιατί δεν πρόλαβα να το κάνω μέσα στην εβδομάδα. Δουλεύω, βλέπετε, πολλές ώρες Και καθώς θα γυρίζω από τα ψώνια, λέω να περάσω από το SuperMarket – όχι τον Σκλαβενίτη γιατί αυτός θα είναι κλειστός – να πάρω πράσινες ελιές και 2 μπουκάλια Martiniγιατί μου τελείωσαν και δεν θα έχω να πιω το βράδυ, δίπλα στην πισίνα, την ώρα που θα ξεπακετάρω εν είδει ιεροτελεστίας τα πολύτιμα ψώνια μου.
Α! Ξέχασα να πω πως τώρα που τα πάντα λειτουργούν τις Κυριακές, άφησα και το αυτοκίνητο για service. Το απόγευμα θα είναι έτοιμο μου είπαν!!!
Είμαι ευτυχισμένος!!! Αισθάνομαι σαν πρόσκοπος! Μέσα σε μία Κυριακή ενίσχυσα την οικονομία, συνέβαλα στη μείωση της ανεργίας, έδωσα χαμόγελο και επανέφερα την ελπίδα σε χιλιάδες οικογένειες πρώην ανέργων και παράλληλα ΨΩΝΙΣΑ!!!
Πήγα και ψώνισα την πρώτη Κυριακή εφαρμογής του νέου μέτρου. Πήγα από την πρώτη Κυριακή για να προλάβω. Από την επόμενη Κυριακή δεν θα μπορώ γιατί μας ειδοποίησαν από την εταιρία μου ότι θα εργαζόμαστε και εμείς για να «φτιάχνουμε» τους υπολογιστές των άλλων εταιριών που λειτουργούν κανονικά. Δεν μπορούμε να γίνουμε εμείς η αιτία που θα φρενάρει πάλι η οικονομία. Δεν μπορεί ένα μάτσο εργαζόμενων να αποτελέσουν τροχοπέδη της πολυπόθητης ανάπτυξης.
του Νίκου Σίμου
pestanea
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Tα ξένα ΜΜΕ για το "αιώνιο" ντέρμπι
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ