2013-11-08 06:51:07
Οδός Τρικόρφων. Οκτώβριος του παράξενου ζορισμένου φθινόπωρου κι ο κόσμος περιμένει υπομονετικά στην ουρά για ένα... εισιτήριο της Ευρυδίκης, της πολύ μεγάλης θεατρικής επιτυχίας της περασμένης σεζόν, που ανεβαίνει ξανά φέτος για ορισμένες παραστάσεις. Το μήνυμα αισιόδοξο και ο δημιουργός του θεάτρου «Πορεία», ο 47χρoνος σκηνοθέτης, ηθοποιός και μεταφραστής Δημήτρης Τάρλοου, με μηχανές αναμμένες στο φουλ, μας μιλάει για όσα ωραιότατα ετοιμάζει Επανήλθατε με την Ευρυδίκη της Sarah Ruhl στο «Πορεία», το θέατρό σας. Και πάλι το κοινό, παρά τα τόσα προβλήματα, σπεύδει να παρακολουθήσει αυτό το μιούζικαλ στον Άδη. Αναμένατε αυτή την ανταπόκριση;
Αυτό που περισσότερο επεδίωκα και σκεπτόμουν ήταν αφενός η ομαλή ένταξη των δυο νέων ηθοποιών στο σύνολο, χωρίς να χαθεί τίποτα από την προσωπικότητά τους, αφετέρου να ξαναδουλευτεί η παράσταση έτσι ώστε να γίνει ακόμα πιο απλή και ουσιαστική. Να εμπιστευθούν οι ηθοποιοί αυτό που έχουμε φτιάξει, να μη χρειάζεται καθόλου να «παίζουν», αλλά απλώς να υπάρχουν. Το πετύχαμε σε μεγάλο βαθμό. Η επιτυχία βοηθά μόνο στο να εμπιστευθούμε εμείς, οι αιωνίως ανασφαλείς, περισσότερο την αξία μας. Φυσικά, βοηθάει και στην οικονομική επιβίωση του θεάτρου, εννοείται.
Κόρα Καρβούνη, Λαέρτης Μαλκότσης, Γιάννης Νταλιάνης, Κώστας Γάκης – τέσσερις εκλεκτοί στους κεντρικούς ρόλους της Ευρυδίκης. Ίσως στη συνύπαρξη μιας πολύ ισχυρής ομάδας να οφείλεται, εν πολλοίς, η επιτυχία όχι μόνο της συγκεκριμένης, αλλά γενικά των παραστάσεων που ανεβαίνουν κάθε σεζόν;
Οι μονάδες από μόνες τους δεν είναι ικανές να κάνουν μια ομάδα δραστική. Χρειάζεται καλλιτεχνική ατμόσφαιρα, σωστή καθοδήγηση και έμπνευση από τον σκηνοθέτη. Βεβαίως, όμως, οι ικανοί ηθοποιοί είναι πολύ πιο εύχρηστα εργαλεία κι εντέλει ο κόσμος ηθοποιούς πηγαίνει να δει.
Αντέχει μια μικρή χώρα σαν τη δική μας 400 και βάλε πρεμιέρες κάθε χρόνο, ή κάθε ηθοποιός-σκηνοθέτης ικανοποιώντας το δικό του «όραμα» προτιμά τον μοναχικό δρόμο, αφήνοντας συχνά λόγω παταγώδους αποτυχίας απλήρωτους όμως τους συνεργάτες του;
Οι παθογένειες του ελληνικού συστήματος δεν περιορίζονται, όπως βλέπετε, στον δημόσιο τομέα. Είναι φυσιολογικό, όταν οι ιδιωτικές σχολές παράγουν συνεχώς ηθοποιούς, αυτοί να θέλουν με κάποιον τρόπο να εκφραστούν. Το πρόβλημα είναι η ίδια η θεατρική παιδεία που είναι λειψή και όχι ο αριθμός των παραστάσεων, που είναι όντως υπερβολικός. Και ασφαλώς ο ατομισμός των Ελλήνων, που σε όλα τα επίπεδα αρνούνται να συνεργαστούν, με αποτέλεσμα όπως αναφέρατε να υπηρετούνται χιλιάδες προσωπικά «οράματα» με ατελέσφορο συνήθως τρόπο.
Φέτος εσείς έχετε αναλάβει ευθύνες πολλές. Με το πέρας της Ευρυδίκης στο θέατρό σας θα ανέβει ο μονόλογος Μάρτυς μου ο Θεός, βασισμένος στο ομώνυμο μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Κίχλη. Αληθεύει ότι τον κεντρικό ρόλο θα αναθέσετε στον Δήμο Μυλωνά;
Το βιβλίο αυτό μού άρεσε πολύ. Μου το σύστησε η μητέρα μου και την ευγνωμονώ γι’ αυτό. Έχει έναν ολοζώντανο χαρακτήρα, έχει χιούμορ, ζωντάνια, πίκρα και μια σπαρταριστή ιδιόλεκτο. Ναι, αληθεύει – ο Δήμος Μυλωνάς είναι παλιός φίλος και συνεργάτης.
Ρηξικέλευθη η επιλογή σας αυτή, δεν είναι;
Δεν το κατανοώ απολύτως το ρηξικέλευθο της επιλογής, διότι τον θεωρώ ικανότατο ηθοποιό. Ίσως να έχει αδικήσει τον εαυτό του με τις επιλογές του, όμως ο Μυλωνάς έχει ταλέντο μεγάλο και σε αυτόν τον ρόλο θα εκφράσει πολύ προσωπικά πράγματα, πιστεύω. Γι’ αυτό και τον επέλεξα.
Στο «Πορεία» θα φιλοξενηθεί και μία παιδική παράσταση με πρωταγωνίστρια τη νεαρή Ηρώ Μπέζου, ενώ αργότερα θα ανεβάσετε εσείς το Blasted της Σάρα Κέιν με πρωταγωνίστρια τη Λένα Παπαληγούρα. Δύο διεκδικήτριες του Βραβείου Μελίνα Μερκούρη δηλαδή κάτω από την ίδια στέγη;
Ειλικρινά, δεν μου είχε περάσει από το μυαλό η συνυποψηφιότητα για το Βραβείο. Ξέρετε, τα βραβεία και λένε και δεν λένε τίποτα. Εμένα με ενδιαφέρει το πάθος και η αφοσίωση των συνεργατών μου. Οι δυο που αναφέρατε σαφώς το διαθέτουν. Το Blasted της Κέιν είναι μια πρόκληση για όποιον ασχοληθεί. Η Λένα πιστεύω ότι έχει το θάρρος, την ευαισθησία και το εκτόπισμα να αγγίξει αυτό το εκθαμβωτικό υλικό, από το οποίο είναι φτιαγμένο το έργο. Γενικά είμαι ευτυχής φέτος, διότι πάνω από 20 πρωταγωνιστές ολκής στεγάζονται κάτω από την ίδια στέγη, τη στέγη του «Πορεία».
Για το καλοκαίρι και το Φεστιβάλ ετοιμάζετε πάντως τη Μεγάλη Χίμαιρα, μια παράσταση μεγάλων –να υποθέσω– απαιτήσεων. Πώς σκέπτεστε τη μεταφορά του κλασικού, αγαπημένου αυτού έργου του Καραγάτση στη σκηνή;
Είναι νωρίς να μιλάμε για τη Χίμαιρα, καθώς δεν έχει ανακοινωθεί επισήμως. Το ορθό είναι να ανακοινωθεί ομού από το Φεστιβάλ και από εμάς, μόλις οριστικοποιηθεί η συμφωνία με τον κύριο Λούκο. Είναι πάντως αυτονόητο ότι πρόκειται για απαιτητική παράσταση. Θα έχει πολλά στοιχεία κινηματογράφου, που ενυπάρχουν στο μυθιστόρημα, και θα συνομιλούν με τη θεατρική δράση.
Είναι επομένως και πολύ νωρίς να μιλήσετε για συντελεστές;
Η διανομή δεν έχει ολοκληρωθεί, και έτσι δεν είναι της στιγμής να αναφερθώ σ’ αυτήν. Υπόσχομαι όμως ότι τον πρωταγωνιστικό ρόλο θα τον παίξει μια θαυμάσια και πανέμορφη ηθοποιός, φτιαγμένη γι’ αυτόν.
Και μιλώντας για συνεργάτες, τη μουσική για την Ευρυδίκη έγραψε η Κατερίνα Πολέμη, μια 26χρονη Αντριώτισσα. Σας επηρέασε στην επιλογή το γεγονός ότι η νεαρή μουσικός κατάγεται από το δικό σας νησί;
Η Κατερίνα Πολέμη ήταν μια ευτυχέστατη γνωριμία για μένα. Η κοινή μας καταγωγή, αλλά και μια μακρινή συγγένεια, την κάνει ακόμα πιο συγκινητική. Παρότι νεότατη, η Κατερίνα είναι θαυμάσια συνθέτρια με εξαιρετικές σπουδές, showwoman, συνεργάτρια κι ένας αληθινός άνθρωπος. Τη νιώθω πραγματικά κοντά μου σαν αδερφή! Το είπαμε μια φορά και γελούσαμε και οι δυο γιατί το αισθανόμαστε Έχετε το δικό σας θέατρο (Δόλιχος, Πορεία) από το 1999. Τι γεύση σάς έχουν αφήσει αυτά τα τελευταία χρόνια που έχετε επωμιστεί τόσο πολλούς «ρόλους»;
Ένα θέατρο έχει μεγάλες απαιτήσεις και ευθύνες. Τα τελευταία χρόνια, με το εξελικτικό πέρασμά μου στη σκηνοθεσία, μπόρεσα να αποκτήσω έναν καλύτερο απ’ ό,τι παλιότερα έλεγχο στη λειτουργία του. Όμως θα ήμουν εντελώς αγνώμων, εάν δεν αναγνώριζα τη μέγιστη συνδρομή των συνεργατών μου, ιδίως εκείνων που έχουν αναλάβει το ασήκωτο βάρος της διοικητικής λειτουργίας του. Ένα να ξέρετε: ό,τι ωραίο γίνεται στο θέατρο γίνεται από αγάπη, από έρωτα.
Με το χέρι στην καρδιά: Είναι όλη σας η ζωή το θέατρο ή απλώς ένα σημαντικό κομμάτι της; Εννοώ, κάνατε αβαρίες στη δική σας ζωή για χάρη της τέχνης;
Το θέατρο είναι μια μεγάλη αγάπη. Για την τέχνη κάνουμε πολλά, διότι μέσα από αυτήν υπάρχουμε. Πολλές φορές το τίμημα είναι βαρύ: στην υγεία μας ή και στην τσέπη μας. Όμως δεν το σκέπτομαι ποτέ. Για να είμαι ενδιαφέρων στους αγαπημένους μου, πρέπει να ζω μέσα στο θέατρο. Όσοι με αγαπούν το έχουν αποδεχθεί αυτό. Πολλές, όμως, φορές έχω την ανάγκη να ξεφύγω τελείως! Και το κάνω. Πάω ένα ταξίδι, μπορεί να δω ποδόσφαιρο ή απλώς να πάρω τις αναγκαίες αποστάσεις ψυχικά για να ανασυνταχθώ.
Μεγαλώσατε μέσα σ’ ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον. Σας επηρέασε έστω έως έναν βαθμό η ατμόσφαιρα του σπιτιού σας στη συγκεκριμένη πορεία;
Η ατμόσφαιρα ενός σπιτιού είναι ένας καθοριστικός παράγοντας στις επιλογές ενός παιδιού. Εγώ έζησα, όπως είπατε, σε πολύ καλλιτεχνικό περιβάλλον κι αυτό μου έδωσε μεγάλο πλεονέκτημα. Από την άλλη, αντέδρασα και ανέπτυξα μια πιο «λαϊκή» αν θέλετε πλευρά, πολύ χρήσιμη κατά τη γνώμη μου, διότι έγινα πολυσχιδής και απέφυγα την ασθένεια της διανοουμενίτιδας.
Ποια στιγμή της ζωής σας αποφασίσατε ότι θα ακολουθήσετε τη δουλειά αυτή; Στο σχολείο, στη Φιλοσοφική, αργότερα;
Στο Εθνικό Θέατρο αποφάσισα να δώσω εξετάσεις εντελώς αιφνίδια, κατόπιν προτροπής της μητέρας μου, κι ενώ είχα ήδη περάσει στην Αγγλική Φιλολογία, την οποία και δεν παρακολούθησα διότι με απορρόφησε το θέατρο. Δεν πολυμετάνιωσα.
Εσείς επιλέξατε την εξοχή για μόνιμη κατοικία ίσως σαν αντίδοτο στο κέντρο της πόλης, όπου είναι το θέατρό σας;
Στην εξοχή, όπως την ονομάζετε, μετακόμισα έπειτα από μια ολόκληρη ζωή στο κέντρο, κυρίως για να έχουν καλύτερη ζωή τα παιδιά μου. Κατόπιν, χώρισα και μου έμεινε το σπίτι. Δεν μετανιώνω ούτε γι’ αυτό. Μου αρέσει αυτό το παλιό λιοπεσιώτικο σπιτάκι με τον κήπο του. Είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι ότι είναι το σπίτι μου.
Κλείνοντας: Είστε αισιόδοξος ότι ο φετινός χειμώνας θα είναι λιγάκι πιο γλυκός από τον περασμένο;
Νομίζω ότι σιγά σιγά θα βγούμε από τη θανάσιμη περιδίνηση και θα επανέλθουμε σε μια πιο φυσιολογική καθημερινότητα. Το ελπίζω. Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και να δουλεύουμε σκληρά.
diastixo.gr
Αυτό που περισσότερο επεδίωκα και σκεπτόμουν ήταν αφενός η ομαλή ένταξη των δυο νέων ηθοποιών στο σύνολο, χωρίς να χαθεί τίποτα από την προσωπικότητά τους, αφετέρου να ξαναδουλευτεί η παράσταση έτσι ώστε να γίνει ακόμα πιο απλή και ουσιαστική. Να εμπιστευθούν οι ηθοποιοί αυτό που έχουμε φτιάξει, να μη χρειάζεται καθόλου να «παίζουν», αλλά απλώς να υπάρχουν. Το πετύχαμε σε μεγάλο βαθμό. Η επιτυχία βοηθά μόνο στο να εμπιστευθούμε εμείς, οι αιωνίως ανασφαλείς, περισσότερο την αξία μας. Φυσικά, βοηθάει και στην οικονομική επιβίωση του θεάτρου, εννοείται.
Κόρα Καρβούνη, Λαέρτης Μαλκότσης, Γιάννης Νταλιάνης, Κώστας Γάκης – τέσσερις εκλεκτοί στους κεντρικούς ρόλους της Ευρυδίκης. Ίσως στη συνύπαρξη μιας πολύ ισχυρής ομάδας να οφείλεται, εν πολλοίς, η επιτυχία όχι μόνο της συγκεκριμένης, αλλά γενικά των παραστάσεων που ανεβαίνουν κάθε σεζόν;
Οι μονάδες από μόνες τους δεν είναι ικανές να κάνουν μια ομάδα δραστική. Χρειάζεται καλλιτεχνική ατμόσφαιρα, σωστή καθοδήγηση και έμπνευση από τον σκηνοθέτη. Βεβαίως, όμως, οι ικανοί ηθοποιοί είναι πολύ πιο εύχρηστα εργαλεία κι εντέλει ο κόσμος ηθοποιούς πηγαίνει να δει.
Αντέχει μια μικρή χώρα σαν τη δική μας 400 και βάλε πρεμιέρες κάθε χρόνο, ή κάθε ηθοποιός-σκηνοθέτης ικανοποιώντας το δικό του «όραμα» προτιμά τον μοναχικό δρόμο, αφήνοντας συχνά λόγω παταγώδους αποτυχίας απλήρωτους όμως τους συνεργάτες του;
Οι παθογένειες του ελληνικού συστήματος δεν περιορίζονται, όπως βλέπετε, στον δημόσιο τομέα. Είναι φυσιολογικό, όταν οι ιδιωτικές σχολές παράγουν συνεχώς ηθοποιούς, αυτοί να θέλουν με κάποιον τρόπο να εκφραστούν. Το πρόβλημα είναι η ίδια η θεατρική παιδεία που είναι λειψή και όχι ο αριθμός των παραστάσεων, που είναι όντως υπερβολικός. Και ασφαλώς ο ατομισμός των Ελλήνων, που σε όλα τα επίπεδα αρνούνται να συνεργαστούν, με αποτέλεσμα όπως αναφέρατε να υπηρετούνται χιλιάδες προσωπικά «οράματα» με ατελέσφορο συνήθως τρόπο.
Φέτος εσείς έχετε αναλάβει ευθύνες πολλές. Με το πέρας της Ευρυδίκης στο θέατρό σας θα ανέβει ο μονόλογος Μάρτυς μου ο Θεός, βασισμένος στο ομώνυμο μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Κίχλη. Αληθεύει ότι τον κεντρικό ρόλο θα αναθέσετε στον Δήμο Μυλωνά;
Το βιβλίο αυτό μού άρεσε πολύ. Μου το σύστησε η μητέρα μου και την ευγνωμονώ γι’ αυτό. Έχει έναν ολοζώντανο χαρακτήρα, έχει χιούμορ, ζωντάνια, πίκρα και μια σπαρταριστή ιδιόλεκτο. Ναι, αληθεύει – ο Δήμος Μυλωνάς είναι παλιός φίλος και συνεργάτης.
Ρηξικέλευθη η επιλογή σας αυτή, δεν είναι;
Δεν το κατανοώ απολύτως το ρηξικέλευθο της επιλογής, διότι τον θεωρώ ικανότατο ηθοποιό. Ίσως να έχει αδικήσει τον εαυτό του με τις επιλογές του, όμως ο Μυλωνάς έχει ταλέντο μεγάλο και σε αυτόν τον ρόλο θα εκφράσει πολύ προσωπικά πράγματα, πιστεύω. Γι’ αυτό και τον επέλεξα.
Στο «Πορεία» θα φιλοξενηθεί και μία παιδική παράσταση με πρωταγωνίστρια τη νεαρή Ηρώ Μπέζου, ενώ αργότερα θα ανεβάσετε εσείς το Blasted της Σάρα Κέιν με πρωταγωνίστρια τη Λένα Παπαληγούρα. Δύο διεκδικήτριες του Βραβείου Μελίνα Μερκούρη δηλαδή κάτω από την ίδια στέγη;
Ειλικρινά, δεν μου είχε περάσει από το μυαλό η συνυποψηφιότητα για το Βραβείο. Ξέρετε, τα βραβεία και λένε και δεν λένε τίποτα. Εμένα με ενδιαφέρει το πάθος και η αφοσίωση των συνεργατών μου. Οι δυο που αναφέρατε σαφώς το διαθέτουν. Το Blasted της Κέιν είναι μια πρόκληση για όποιον ασχοληθεί. Η Λένα πιστεύω ότι έχει το θάρρος, την ευαισθησία και το εκτόπισμα να αγγίξει αυτό το εκθαμβωτικό υλικό, από το οποίο είναι φτιαγμένο το έργο. Γενικά είμαι ευτυχής φέτος, διότι πάνω από 20 πρωταγωνιστές ολκής στεγάζονται κάτω από την ίδια στέγη, τη στέγη του «Πορεία».
Για το καλοκαίρι και το Φεστιβάλ ετοιμάζετε πάντως τη Μεγάλη Χίμαιρα, μια παράσταση μεγάλων –να υποθέσω– απαιτήσεων. Πώς σκέπτεστε τη μεταφορά του κλασικού, αγαπημένου αυτού έργου του Καραγάτση στη σκηνή;
Είναι νωρίς να μιλάμε για τη Χίμαιρα, καθώς δεν έχει ανακοινωθεί επισήμως. Το ορθό είναι να ανακοινωθεί ομού από το Φεστιβάλ και από εμάς, μόλις οριστικοποιηθεί η συμφωνία με τον κύριο Λούκο. Είναι πάντως αυτονόητο ότι πρόκειται για απαιτητική παράσταση. Θα έχει πολλά στοιχεία κινηματογράφου, που ενυπάρχουν στο μυθιστόρημα, και θα συνομιλούν με τη θεατρική δράση.
Είναι επομένως και πολύ νωρίς να μιλήσετε για συντελεστές;
Η διανομή δεν έχει ολοκληρωθεί, και έτσι δεν είναι της στιγμής να αναφερθώ σ’ αυτήν. Υπόσχομαι όμως ότι τον πρωταγωνιστικό ρόλο θα τον παίξει μια θαυμάσια και πανέμορφη ηθοποιός, φτιαγμένη γι’ αυτόν.
Και μιλώντας για συνεργάτες, τη μουσική για την Ευρυδίκη έγραψε η Κατερίνα Πολέμη, μια 26χρονη Αντριώτισσα. Σας επηρέασε στην επιλογή το γεγονός ότι η νεαρή μουσικός κατάγεται από το δικό σας νησί;
Η Κατερίνα Πολέμη ήταν μια ευτυχέστατη γνωριμία για μένα. Η κοινή μας καταγωγή, αλλά και μια μακρινή συγγένεια, την κάνει ακόμα πιο συγκινητική. Παρότι νεότατη, η Κατερίνα είναι θαυμάσια συνθέτρια με εξαιρετικές σπουδές, showwoman, συνεργάτρια κι ένας αληθινός άνθρωπος. Τη νιώθω πραγματικά κοντά μου σαν αδερφή! Το είπαμε μια φορά και γελούσαμε και οι δυο γιατί το αισθανόμαστε Έχετε το δικό σας θέατρο (Δόλιχος, Πορεία) από το 1999. Τι γεύση σάς έχουν αφήσει αυτά τα τελευταία χρόνια που έχετε επωμιστεί τόσο πολλούς «ρόλους»;
Ένα θέατρο έχει μεγάλες απαιτήσεις και ευθύνες. Τα τελευταία χρόνια, με το εξελικτικό πέρασμά μου στη σκηνοθεσία, μπόρεσα να αποκτήσω έναν καλύτερο απ’ ό,τι παλιότερα έλεγχο στη λειτουργία του. Όμως θα ήμουν εντελώς αγνώμων, εάν δεν αναγνώριζα τη μέγιστη συνδρομή των συνεργατών μου, ιδίως εκείνων που έχουν αναλάβει το ασήκωτο βάρος της διοικητικής λειτουργίας του. Ένα να ξέρετε: ό,τι ωραίο γίνεται στο θέατρο γίνεται από αγάπη, από έρωτα.
Με το χέρι στην καρδιά: Είναι όλη σας η ζωή το θέατρο ή απλώς ένα σημαντικό κομμάτι της; Εννοώ, κάνατε αβαρίες στη δική σας ζωή για χάρη της τέχνης;
Το θέατρο είναι μια μεγάλη αγάπη. Για την τέχνη κάνουμε πολλά, διότι μέσα από αυτήν υπάρχουμε. Πολλές φορές το τίμημα είναι βαρύ: στην υγεία μας ή και στην τσέπη μας. Όμως δεν το σκέπτομαι ποτέ. Για να είμαι ενδιαφέρων στους αγαπημένους μου, πρέπει να ζω μέσα στο θέατρο. Όσοι με αγαπούν το έχουν αποδεχθεί αυτό. Πολλές, όμως, φορές έχω την ανάγκη να ξεφύγω τελείως! Και το κάνω. Πάω ένα ταξίδι, μπορεί να δω ποδόσφαιρο ή απλώς να πάρω τις αναγκαίες αποστάσεις ψυχικά για να ανασυνταχθώ.
Μεγαλώσατε μέσα σ’ ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον. Σας επηρέασε έστω έως έναν βαθμό η ατμόσφαιρα του σπιτιού σας στη συγκεκριμένη πορεία;
Η ατμόσφαιρα ενός σπιτιού είναι ένας καθοριστικός παράγοντας στις επιλογές ενός παιδιού. Εγώ έζησα, όπως είπατε, σε πολύ καλλιτεχνικό περιβάλλον κι αυτό μου έδωσε μεγάλο πλεονέκτημα. Από την άλλη, αντέδρασα και ανέπτυξα μια πιο «λαϊκή» αν θέλετε πλευρά, πολύ χρήσιμη κατά τη γνώμη μου, διότι έγινα πολυσχιδής και απέφυγα την ασθένεια της διανοουμενίτιδας.
Ποια στιγμή της ζωής σας αποφασίσατε ότι θα ακολουθήσετε τη δουλειά αυτή; Στο σχολείο, στη Φιλοσοφική, αργότερα;
Στο Εθνικό Θέατρο αποφάσισα να δώσω εξετάσεις εντελώς αιφνίδια, κατόπιν προτροπής της μητέρας μου, κι ενώ είχα ήδη περάσει στην Αγγλική Φιλολογία, την οποία και δεν παρακολούθησα διότι με απορρόφησε το θέατρο. Δεν πολυμετάνιωσα.
Εσείς επιλέξατε την εξοχή για μόνιμη κατοικία ίσως σαν αντίδοτο στο κέντρο της πόλης, όπου είναι το θέατρό σας;
Στην εξοχή, όπως την ονομάζετε, μετακόμισα έπειτα από μια ολόκληρη ζωή στο κέντρο, κυρίως για να έχουν καλύτερη ζωή τα παιδιά μου. Κατόπιν, χώρισα και μου έμεινε το σπίτι. Δεν μετανιώνω ούτε γι’ αυτό. Μου αρέσει αυτό το παλιό λιοπεσιώτικο σπιτάκι με τον κήπο του. Είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι ότι είναι το σπίτι μου.
Κλείνοντας: Είστε αισιόδοξος ότι ο φετινός χειμώνας θα είναι λιγάκι πιο γλυκός από τον περασμένο;
Νομίζω ότι σιγά σιγά θα βγούμε από τη θανάσιμη περιδίνηση και θα επανέλθουμε σε μια πιο φυσιολογική καθημερινότητα. Το ελπίζω. Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και να δουλεύουμε σκληρά.
diastixo.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ρ.Τ.Ερντογάν: Ίσως να υπάρξει ένα Σχέδιο Μπαν στο Κυπριακό
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
