2013-11-08 19:30:12
Γράφει ο Δημήτρης Τσίτος
Κατά παράδοση το πρωτόκολλο για τις σχέσεις μεταξύ κρατών και οργανισμών, γενικότερα, απαιτεί μια στοιχειώδη ευγένεια και ένα απαραίτητο τακτ, άσχετα αν οι θέσεις διίστανται, επειδή με τον τρόπο αυτό διευκολύνονται οι συζητήσεις και οι ανταλλαγές απόψεων.
Επίσης πρέπει να έχουμε υπόψη μας, και να μην το ξεχνούμε ποτέ, ότι οι «υπάλληλοι» έχουν υποχρέωση να εφαρμόζουν πιστά τα όσα τους υπαγορεύουν τα αφεντικά τους. Και όσο πιο υψηλόβαθμος είναι ο «υπάλληλος» τόσο περισσότερο πιστά και αυστηρά εφαρμόζει τις επιταγές.
Η πρόσφατη δήλωση του «υπαλλήλου» Τόμσεν, ο οποίος σημειωτέον ενεργεί και συμπεριφέρεται εδώ και καιρό ως απόλυτος επικυρίαρχος του πολιτικού συστήματος που λειτουργεί ως κυβέρνηση, αποτέλεσαν μια βαρύτατη προσβολή – στην ουσία διασυρμό και ταπείνωση- του Έλληνα Πρωθυπουργού.
Με πάρα πολύ μεγάλη άνεση –δεν υπήρξε αφέλεια ή ανοησία στιγμής- διέψευσε τα όσα έχει εξαγγείλει ο Πρωθυπουργός. Ούτε λίγο ούτε πολύ τον αποκάλεσε – εμμέσως – ψεύτη.
Ανεξάρτητα αν κάποιος συμφωνεί με τα όσα πράττει το κυβερνητικό σχήμα, δεν θα μπορούσε να συμφωνήσει και να αποδεχτεί μια τέτοια συμπεριφορά από έναν «υπάλληλο» προς έναν εκπρόσωπο μιας χώρας.
Και τίθεται το ερώτημα: γιατί το έκανε ο «υπάλληλος» Τόμσεν; Με ποιο ανάστημα και με ποιες πλάτες αναλαμβάνει τέτοιες πρωτοβουλίες;
Μήπως, τελικά, είναι ο «υπάλληλος» Τόμσεν ο πραγματικός ρυθμιστής των πραγμάτων στην Ελλάδα και όλοι οι άλλοι –Πρωθυπουργός, Αντιπρόεδρος, Υπουργοί, επιτελεία ειδικών, κλπ.- είναι απλώς υφιστάμενοί του ή, έστω, ενεργούμενα;
Αν ανατρέξουμε λίγο στο παρελθόν ας αναρωτηθούμε «θα αποδέχονταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ή ο Ανδρέας Παπανδρέου –εκδημήσαντες και οι δύο- μια τέτοια συμπεριφορά;» ή «θα τολμούσε ο «υπάλληλος» Τόμσεν να ψελλίσει κάτι σαν αυτό που είπε;» Θέλετε και κάτι ακόμη, όσο αστείο κι αν φαίνεται, «θα τολμούσαν να πούνε κάτι παρόμοιο στον Θεόδωρο Πάγκαλο με τον οποίο όλοι γελούμε;»
Κάποιες παρεκτροπές από το πρωτόκολλο σχέσεων και συμπεριφορών πρέπει να παραγκωνίζονται διακριτικά για να διευκολύνουν καταστάσεις. Κάποιες άλλες πρέπει να αντιμετωπίζονται με τρόπο αποφασιστικό και ριζοσπαστικό κυρίως όταν έχουν σχέση με την εθνική αξιοπρέπεια και την υπόσταση ενός κυρίαρχου κράτους – έστω «εν πτωχεία».
Ο «υπάλληλος» Τόμσεν «υπερέβη τα εσκαμμένα». Έπαιξε «εν ου παικτοίς»! Η παρουσία του στην Ελλάδα, πλέον, εκνευρίζει και προκαλεί μεγάλο μέρος του λαού. Δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εδώ και θα έπρεπε αμέσως να απελαθεί ως “persona non grata” (ανεπιθύμητος).
Φαντασθείτε τι κέρδος μεγάλο θα είχε η κυβέρνηση, ως κυβέρνηση και ως κόμμα – μαζί με την ουρίτσα της, το ΠΑΣΟΚ- από μια τέτοια κίνηση και το πόσο πολύ θα ανέβαζε το κύρος του Πρωθυπουργού, και εδώ και στο εξωτερικό.
Εάν δεν υπάρξει μια έντονη ενέργεια τότε ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση στα μάτια πολλών ψηφοφόρων θα αποδεχθούν σιωπηλά το ρόλο τους ως «γιουσουφάκι».
Εάν η κυβέρνηση σιωπήσει, τότε είναι υποχρέωση του Προέδρου της Δημοκρατίας να κάνει κάτι αντί να παραμένει ως σιωπηλό μορμολύκειο.
Κανένας, μα κανένας, δεν μπορεί να ταπεινώνει έναν λαό που με θυσίες απερίγραπτες κατόρθωσε κάτι –έστω με απειλές, έστω με εξαναγκασμούς απάνθρωπους.
Είναι η στιγμή της αλήθειας – θέλουμε να δούμε ποιος είναι τελικά το αφεντικό σ αυτόν τον τόπο.
ellinasasfalistis logioshermes
Κατά παράδοση το πρωτόκολλο για τις σχέσεις μεταξύ κρατών και οργανισμών, γενικότερα, απαιτεί μια στοιχειώδη ευγένεια και ένα απαραίτητο τακτ, άσχετα αν οι θέσεις διίστανται, επειδή με τον τρόπο αυτό διευκολύνονται οι συζητήσεις και οι ανταλλαγές απόψεων.
Επίσης πρέπει να έχουμε υπόψη μας, και να μην το ξεχνούμε ποτέ, ότι οι «υπάλληλοι» έχουν υποχρέωση να εφαρμόζουν πιστά τα όσα τους υπαγορεύουν τα αφεντικά τους. Και όσο πιο υψηλόβαθμος είναι ο «υπάλληλος» τόσο περισσότερο πιστά και αυστηρά εφαρμόζει τις επιταγές.
Η πρόσφατη δήλωση του «υπαλλήλου» Τόμσεν, ο οποίος σημειωτέον ενεργεί και συμπεριφέρεται εδώ και καιρό ως απόλυτος επικυρίαρχος του πολιτικού συστήματος που λειτουργεί ως κυβέρνηση, αποτέλεσαν μια βαρύτατη προσβολή – στην ουσία διασυρμό και ταπείνωση- του Έλληνα Πρωθυπουργού.
Με πάρα πολύ μεγάλη άνεση –δεν υπήρξε αφέλεια ή ανοησία στιγμής- διέψευσε τα όσα έχει εξαγγείλει ο Πρωθυπουργός. Ούτε λίγο ούτε πολύ τον αποκάλεσε – εμμέσως – ψεύτη.
Ανεξάρτητα αν κάποιος συμφωνεί με τα όσα πράττει το κυβερνητικό σχήμα, δεν θα μπορούσε να συμφωνήσει και να αποδεχτεί μια τέτοια συμπεριφορά από έναν «υπάλληλο» προς έναν εκπρόσωπο μιας χώρας.
Και τίθεται το ερώτημα: γιατί το έκανε ο «υπάλληλος» Τόμσεν; Με ποιο ανάστημα και με ποιες πλάτες αναλαμβάνει τέτοιες πρωτοβουλίες;
Μήπως, τελικά, είναι ο «υπάλληλος» Τόμσεν ο πραγματικός ρυθμιστής των πραγμάτων στην Ελλάδα και όλοι οι άλλοι –Πρωθυπουργός, Αντιπρόεδρος, Υπουργοί, επιτελεία ειδικών, κλπ.- είναι απλώς υφιστάμενοί του ή, έστω, ενεργούμενα;
Αν ανατρέξουμε λίγο στο παρελθόν ας αναρωτηθούμε «θα αποδέχονταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ή ο Ανδρέας Παπανδρέου –εκδημήσαντες και οι δύο- μια τέτοια συμπεριφορά;» ή «θα τολμούσε ο «υπάλληλος» Τόμσεν να ψελλίσει κάτι σαν αυτό που είπε;» Θέλετε και κάτι ακόμη, όσο αστείο κι αν φαίνεται, «θα τολμούσαν να πούνε κάτι παρόμοιο στον Θεόδωρο Πάγκαλο με τον οποίο όλοι γελούμε;»
Κάποιες παρεκτροπές από το πρωτόκολλο σχέσεων και συμπεριφορών πρέπει να παραγκωνίζονται διακριτικά για να διευκολύνουν καταστάσεις. Κάποιες άλλες πρέπει να αντιμετωπίζονται με τρόπο αποφασιστικό και ριζοσπαστικό κυρίως όταν έχουν σχέση με την εθνική αξιοπρέπεια και την υπόσταση ενός κυρίαρχου κράτους – έστω «εν πτωχεία».
Ο «υπάλληλος» Τόμσεν «υπερέβη τα εσκαμμένα». Έπαιξε «εν ου παικτοίς»! Η παρουσία του στην Ελλάδα, πλέον, εκνευρίζει και προκαλεί μεγάλο μέρος του λαού. Δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εδώ και θα έπρεπε αμέσως να απελαθεί ως “persona non grata” (ανεπιθύμητος).
Φαντασθείτε τι κέρδος μεγάλο θα είχε η κυβέρνηση, ως κυβέρνηση και ως κόμμα – μαζί με την ουρίτσα της, το ΠΑΣΟΚ- από μια τέτοια κίνηση και το πόσο πολύ θα ανέβαζε το κύρος του Πρωθυπουργού, και εδώ και στο εξωτερικό.
Εάν δεν υπάρξει μια έντονη ενέργεια τότε ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση στα μάτια πολλών ψηφοφόρων θα αποδεχθούν σιωπηλά το ρόλο τους ως «γιουσουφάκι».
Εάν η κυβέρνηση σιωπήσει, τότε είναι υποχρέωση του Προέδρου της Δημοκρατίας να κάνει κάτι αντί να παραμένει ως σιωπηλό μορμολύκειο.
Κανένας, μα κανένας, δεν μπορεί να ταπεινώνει έναν λαό που με θυσίες απερίγραπτες κατόρθωσε κάτι –έστω με απειλές, έστω με εξαναγκασμούς απάνθρωπους.
Είναι η στιγμή της αλήθειας – θέλουμε να δούμε ποιος είναι τελικά το αφεντικό σ αυτόν τον τόπο.
ellinasasfalistis logioshermes
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
