2013-11-11 13:30:10
Mohamad Bdeir στην Al Akhbar (Λίβανος) (μτφ. Κριστιάν)
Παρ 'όλη τη σιωνιστική μιντιακή προπαγάνδα για να πιστέψουμε το απαραβίαστο του εναέριου χώρου της, - Iron Dome & ΣΙΑ – μια από τις Αχίλλειος πτέρνες της σιωνιστικής εβραϊκής αποικιακής οντότητας παραμένει η αντι-πυραυλική αεράμυνα της, όπως αποδεικνύεται από τη μετάφραση του άρθρου της Αλ Ακμπάρ « Israël’ Missile Defense Crashes Amid Scrutanity» της 30/10/2013 το οποίο βασίζεται στην ανάλυση ενός Ισραηλινού εμπειρογνώμονα στον τομέα των βαλλιστικών πυραύλων.
Η αντιπυραυλική άμυνα του Ισραήλ δεν αντέχει σε ενδελεχή ανάλυση
Για χρόνια το Ισραήλ βεβαίωνει ότι είναι ο ηγέτης στα συστήματα αναχαίτισης πυραύλων σε πολλαπλά επίπεδα. Σπάνια ακούμε σκεπτικιστικές φωνές σχετικά με το θέμα, αλλά υπάρχουν, και αυτές ισχυρίζονται ότι το σύστημα αναχαίτισης του Ισραήλ απέχει πολύ από το αλάθητο.
Ένας Ισραηλινός εμπειρογνώμονας εξέφρασε τον σκεπτικισμό του σχετικά με το σύστημα αεράμυνας του Ισραήλ σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στον ισραηλινό ιστοτόπο για την προστασία της ασφάλειας της χώρας. Το ισραηλινό στρατιωτικό καταστημένο δραστηριοποιείται τα τελευταία χρόνια στην ανάπτυξη αυτού του συστήματος διαφημίζοντας τις δήθεν επιτυχίες του κατά τη διάρκεια του πρόσφατου πόλεμου εναντίον της Λωρίδας της Γάζας.
Η μελέτη που συντάχθηκε από τον εμπειρογνώμονα στον τομέα των βαλλιστικών πυραύλων, Natan Farber, του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Ισραήλ, κάνει κριτική στην βασική αρχή του προστατευτικού συστήματος αναχαίτισης πυραύλων που υιοθετήθηκε από το Ισραήλ στον πόλεμο κατά του Λιβάνου τον Ιούλιο του 2006. Το θεωρεί οικονομικά και τεχνολογικά ανεφάρμοστο.
Κατά τα χρόνια που ακολούθησαν τον «Δεύτερο Πόλεμο του Λιβάνου», το Ισραήλ άρχισε να υιοθετήσει μια νέα αντίληψη για την προστασία του εσωτερικού μετώπου του, η οποία βασίζεται σε ένα πολυεπίπεδο αντιπυραυλικό σύστημα προστασίας. Εξαρτάται από τρεις τύπους πυραύλων αναχαίτισης, τον καθένα σχεδιασμένο για ένα συγκεκριμένο τύπο των εχθρικών πυραύλων, με βάση το βεληνεκές και το υψόμετρο πτήσης τους.
Ο Farber καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το υπάρχον πολυεπίπεδο σύστημα αναχαίτισης θα είναι αναποτελεσματικό, εάν το Ισραήλ αντιμετωπίζει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο σε πολλά μέτωπα και με καθημερινή βροχή εκατοντάδων πυραύλων.
Το πρώτο επίπεδο είναι ο πύραυλος Arrow 3 ακόμα υπό ανάπτυξη. Έχει σχεδιαστεί για την αναχαίτηση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, όπως τα ιρανικά Shabab και Sajjil, των οποίων η εμβέλεια είναι μεταξύ 1.300 και 2.000 χιλιομέτρα και σε υψόμετρο 250 και 700 χλμ αντίστοιχα. Αυτό το επίπεδο περιλαμβάνει επίσης τον πύραυλο Arrow 2 που υποτίθεται ότι αναχαιτίζει τα συριακά Scuds με βεληνεκές από 300 έως 700 χιλιόμετρα και σε υψόμετρο από 30 έως 100 χλμ
.
Το δεύτερο επίπεδο είναι το σύστημα Magic Wand, επίσης υπό ανάπτυξη, που ειδικεύεται στην αναχαίτιση τακτικών πυραύλων, όπως ο ιρανικός Fateh 110 και ο συριακός M-600 με εμβέλεια μεταξύ 200 και 300 χλμ. Το επίπεδο αυτό περιλαμβάνει επίσης το σύστημα πυραύλων Patriot των ΗΠΑ το οποίο απέτυχε παταγωδώς να αναχαιτίσει τους ιρακινούς πυραύλους Scud κατά τη διάρκεια του πρώτου πόλεμου του Κόλπου το 1991. Προορίζονται να χρησιμοποιηθούν σε τελευταία ανάγκη, σε υψόμετρο 10-20 χλμ.
Το τρίτο επίπεδο επικεντρώνεται σε ρουκέτες μικρής εμβέλειας τύπου Grad με βεληνεκές 40 χλμ., όπως το Fajr με 70 χιλιόμετρα εμβέλεια. Το Ισραήλ ανέπτυξε το σύστημα Iron Dome για να αντιμετωπίσει την απειλή ενός ολοκληρωτικού πολέμου σε πολλαπλά μέτωπα με εκατοντάδες πυραύλους ημερησίως.
Ο Farber - βετεράνος 30-ετών του ισραηλινού στρατού- υπολογίζει ότι στον επόμενο πόλεμο το Ισραήλ θα αντιμετωπίσει απειλή 800 ιρανικών βαλλιστικών πυραύλων, 400 συριακών πυραύλων Σκουντ, μεταξύ 500 και 1.000 τακτικών πυραύλων, όπως τα Fajr και Φατάχ που είναι στη διάθεση της Χεζμπολάχ και της Χαμάς και ίσως πάνω από 100.000 πυραύλους μικρής εμβέλειας που διαθέτουν η Συρία, η Χεζμπολάχ και η Χαμάς.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, ο Farber υπολογίζει ότι περίπου το 1/3 των πυραύλων που θα εκτοξευτούν εναντίον του Ισραήλ θα καταστραφούν από την ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία. Άλλο ένα τρίτο δεν θα εκτοξευθεί η θα έχει τεχνικά προβλήματα. Το τελευταίο τρίτο θα επιτύχει τους στόχους του εντός του Ισραήλ.
Όσον αφορά τους βαλλιστικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς , ο Farber λέει ότι η αεράμυνα προστασίας θα πρέπει να αναχαιτίσει το 1/3 των 1.000-1.300 πύραυλων που είναι διαθέσιμοι, ήτοι 400.
Εξήγησε ότι οι πιο τακτικοί πύραυλοι «θα επιτύχουν τους στόχους τους, επειδή έχουν μεγάλη ακρίβεια». «Αυτό σημαίνει ότι το σύστημα αναχαίτισης θα έχει να αντιμετωπίσει σχεδόν το σύνολο του οπλοστάσιου».
Σε αυτό το σημείο, ο Farber εξηγεί τους υπολογισμούς του σχετικά με την αναχαίτιση τέτοιων πυραύλων.
Αναρωτιέται: «Πόσοι πυραύλοι αναχαίτισης χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια τρομερή απειλή;».
«Όσον αφορά τους βαλλιστικούς πυραύλους γνωρίζουμε ότι χρειάζονται δύο πύραυλοι για να αναχαιτίσουμε έναν πύραυλο. Είναι επίσης σαφές ότι σε πλήρη στρατιωτική επιχείρηση, τα συστήματα προστασίας θα κάνουν πολλά λάθη, χάνοντας πολλούς πυραύλους αναχαίτισης».
«Ως εκ τούτου για να αναχαιτίσουμε 400 βαλλιστικούς πυραύλους, χρειαζόμαστε 800-1.000 πύραυλους αναχαίτισης. Πρόσθεσε ότι «το κόστος κάθε πυραύλου αναχαίτισης όπως το Arrow είναι περίπου 3 εκατομμύρια δολάρια». «Το συνολικό κόστος των επιχειρήσεων αναχαίτισης θα είναι μεταξύ 2,4 και 3 δισεκατομμύρια δολάρια. Η ίδια κατάσταση ισχύει για να αντιμετωπιστούν οι τακτικοί πύραυλοι που χρειάζονται και αυτοί δύο πυραύλοι αναχαίτισης. Δεδομένου ότι το κόστος κάθε πυραύλου του συστήματος Magic Wand είναι ένα εκατομμύριο δολάρια, το ποσό που απαιτείται για την κάλυψη του συστήματος θα είναι περίπου 1 έως 2 δις. δολάρια».
Το Ισραήλ θα χρειαστεί περίπου 10 δις. δολ. για να καλύψει τις δαπάνες για την εκτόξευση των πυραύλων αναχαίτισης σε οποιοδήποτε μελλοντικό πόλεμο. Μετά τον πόλεμο θα χρειαστεί το ίδιο ποσό για την ανασύσταση με παρόμοιους πύραυλους που θα καταναλωθούν κατά τη διάρκεια των μαχών.
«Υπάρχει κανείς που νομίζει ότι μια περιπέτεια αυτού του μεγέθους έχει νόημα;» ρωτάει ο Farber.
«Σήμερα το Ισραήλ δεν διαθέτει την προστασία που χρειάζεται εναντίον των βαλλιστικών πυραύλων. Η σκοπιμότητα μιας τέτοιας προστασίας στο μέλλον, είναι επίσης αμφισβητήσιμη».
Όσο για το Iron Dome, ο Farber εκτιμά ότι η επιτυχία του είναι μικρότερη από το 66% και όχι το 85% όπως ισχυρίζεται ο στρατός.
«Ο κύριος ισχυρισμός των υποστηρικτών του Dome είναι: τι άλλο έχουμε; Το 66% είναι καλύτερο από το 0%. Κάθε επιτυχής αναχαίτιση είναι ένα καθαρό όφελος, επειδή σώζονται ανθρώπινες ζωές. Αλλά αληθεύει αυτό;
Και κάτι για βαθιά σκέψη: το Iron Dome δεν σώζει ζωές. Αυτά που σώζουν ζωές είναι τα καταφύγια και ασφαλείς χώρους όπου τρέχουν οι άνθρωποι όταν οι περιοχές τους επιτίθονταν από πύραυλους».
Mohamad Bdeir Al Ακμπάρ 30/10/2013.
άρθρο στην αγγλική
μετάφραση αγγλικά-γαλλικά, Delamarre Mireille
http://www.planetenonviolence.org/Israel-Faiblesse-De-Sa-Defense-Aerienne-Anti-Missile_a3223.html
InfoGnomon
Παρ 'όλη τη σιωνιστική μιντιακή προπαγάνδα για να πιστέψουμε το απαραβίαστο του εναέριου χώρου της, - Iron Dome & ΣΙΑ – μια από τις Αχίλλειος πτέρνες της σιωνιστικής εβραϊκής αποικιακής οντότητας παραμένει η αντι-πυραυλική αεράμυνα της, όπως αποδεικνύεται από τη μετάφραση του άρθρου της Αλ Ακμπάρ « Israël’ Missile Defense Crashes Amid Scrutanity» της 30/10/2013 το οποίο βασίζεται στην ανάλυση ενός Ισραηλινού εμπειρογνώμονα στον τομέα των βαλλιστικών πυραύλων.
Η αντιπυραυλική άμυνα του Ισραήλ δεν αντέχει σε ενδελεχή ανάλυση
Για χρόνια το Ισραήλ βεβαίωνει ότι είναι ο ηγέτης στα συστήματα αναχαίτισης πυραύλων σε πολλαπλά επίπεδα. Σπάνια ακούμε σκεπτικιστικές φωνές σχετικά με το θέμα, αλλά υπάρχουν, και αυτές ισχυρίζονται ότι το σύστημα αναχαίτισης του Ισραήλ απέχει πολύ από το αλάθητο.
Ένας Ισραηλινός εμπειρογνώμονας εξέφρασε τον σκεπτικισμό του σχετικά με το σύστημα αεράμυνας του Ισραήλ σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στον ισραηλινό ιστοτόπο για την προστασία της ασφάλειας της χώρας. Το ισραηλινό στρατιωτικό καταστημένο δραστηριοποιείται τα τελευταία χρόνια στην ανάπτυξη αυτού του συστήματος διαφημίζοντας τις δήθεν επιτυχίες του κατά τη διάρκεια του πρόσφατου πόλεμου εναντίον της Λωρίδας της Γάζας.
Η μελέτη που συντάχθηκε από τον εμπειρογνώμονα στον τομέα των βαλλιστικών πυραύλων, Natan Farber, του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Ισραήλ, κάνει κριτική στην βασική αρχή του προστατευτικού συστήματος αναχαίτισης πυραύλων που υιοθετήθηκε από το Ισραήλ στον πόλεμο κατά του Λιβάνου τον Ιούλιο του 2006. Το θεωρεί οικονομικά και τεχνολογικά ανεφάρμοστο.
Κατά τα χρόνια που ακολούθησαν τον «Δεύτερο Πόλεμο του Λιβάνου», το Ισραήλ άρχισε να υιοθετήσει μια νέα αντίληψη για την προστασία του εσωτερικού μετώπου του, η οποία βασίζεται σε ένα πολυεπίπεδο αντιπυραυλικό σύστημα προστασίας. Εξαρτάται από τρεις τύπους πυραύλων αναχαίτισης, τον καθένα σχεδιασμένο για ένα συγκεκριμένο τύπο των εχθρικών πυραύλων, με βάση το βεληνεκές και το υψόμετρο πτήσης τους.
Ο Farber καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το υπάρχον πολυεπίπεδο σύστημα αναχαίτισης θα είναι αναποτελεσματικό, εάν το Ισραήλ αντιμετωπίζει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο σε πολλά μέτωπα και με καθημερινή βροχή εκατοντάδων πυραύλων.
Το πρώτο επίπεδο είναι ο πύραυλος Arrow 3 ακόμα υπό ανάπτυξη. Έχει σχεδιαστεί για την αναχαίτηση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, όπως τα ιρανικά Shabab και Sajjil, των οποίων η εμβέλεια είναι μεταξύ 1.300 και 2.000 χιλιομέτρα και σε υψόμετρο 250 και 700 χλμ αντίστοιχα. Αυτό το επίπεδο περιλαμβάνει επίσης τον πύραυλο Arrow 2 που υποτίθεται ότι αναχαιτίζει τα συριακά Scuds με βεληνεκές από 300 έως 700 χιλιόμετρα και σε υψόμετρο από 30 έως 100 χλμ
Το δεύτερο επίπεδο είναι το σύστημα Magic Wand, επίσης υπό ανάπτυξη, που ειδικεύεται στην αναχαίτιση τακτικών πυραύλων, όπως ο ιρανικός Fateh 110 και ο συριακός M-600 με εμβέλεια μεταξύ 200 και 300 χλμ. Το επίπεδο αυτό περιλαμβάνει επίσης το σύστημα πυραύλων Patriot των ΗΠΑ το οποίο απέτυχε παταγωδώς να αναχαιτίσει τους ιρακινούς πυραύλους Scud κατά τη διάρκεια του πρώτου πόλεμου του Κόλπου το 1991. Προορίζονται να χρησιμοποιηθούν σε τελευταία ανάγκη, σε υψόμετρο 10-20 χλμ.
Το τρίτο επίπεδο επικεντρώνεται σε ρουκέτες μικρής εμβέλειας τύπου Grad με βεληνεκές 40 χλμ., όπως το Fajr με 70 χιλιόμετρα εμβέλεια. Το Ισραήλ ανέπτυξε το σύστημα Iron Dome για να αντιμετωπίσει την απειλή ενός ολοκληρωτικού πολέμου σε πολλαπλά μέτωπα με εκατοντάδες πυραύλους ημερησίως.
Ο Farber - βετεράνος 30-ετών του ισραηλινού στρατού- υπολογίζει ότι στον επόμενο πόλεμο το Ισραήλ θα αντιμετωπίσει απειλή 800 ιρανικών βαλλιστικών πυραύλων, 400 συριακών πυραύλων Σκουντ, μεταξύ 500 και 1.000 τακτικών πυραύλων, όπως τα Fajr και Φατάχ που είναι στη διάθεση της Χεζμπολάχ και της Χαμάς και ίσως πάνω από 100.000 πυραύλους μικρής εμβέλειας που διαθέτουν η Συρία, η Χεζμπολάχ και η Χαμάς.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, ο Farber υπολογίζει ότι περίπου το 1/3 των πυραύλων που θα εκτοξευτούν εναντίον του Ισραήλ θα καταστραφούν από την ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία. Άλλο ένα τρίτο δεν θα εκτοξευθεί η θα έχει τεχνικά προβλήματα. Το τελευταίο τρίτο θα επιτύχει τους στόχους του εντός του Ισραήλ.
Όσον αφορά τους βαλλιστικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς , ο Farber λέει ότι η αεράμυνα προστασίας θα πρέπει να αναχαιτίσει το 1/3 των 1.000-1.300 πύραυλων που είναι διαθέσιμοι, ήτοι 400.
Εξήγησε ότι οι πιο τακτικοί πύραυλοι «θα επιτύχουν τους στόχους τους, επειδή έχουν μεγάλη ακρίβεια». «Αυτό σημαίνει ότι το σύστημα αναχαίτισης θα έχει να αντιμετωπίσει σχεδόν το σύνολο του οπλοστάσιου».
Σε αυτό το σημείο, ο Farber εξηγεί τους υπολογισμούς του σχετικά με την αναχαίτιση τέτοιων πυραύλων.
Αναρωτιέται: «Πόσοι πυραύλοι αναχαίτισης χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια τρομερή απειλή;».
«Όσον αφορά τους βαλλιστικούς πυραύλους γνωρίζουμε ότι χρειάζονται δύο πύραυλοι για να αναχαιτίσουμε έναν πύραυλο. Είναι επίσης σαφές ότι σε πλήρη στρατιωτική επιχείρηση, τα συστήματα προστασίας θα κάνουν πολλά λάθη, χάνοντας πολλούς πυραύλους αναχαίτισης».
«Ως εκ τούτου για να αναχαιτίσουμε 400 βαλλιστικούς πυραύλους, χρειαζόμαστε 800-1.000 πύραυλους αναχαίτισης. Πρόσθεσε ότι «το κόστος κάθε πυραύλου αναχαίτισης όπως το Arrow είναι περίπου 3 εκατομμύρια δολάρια». «Το συνολικό κόστος των επιχειρήσεων αναχαίτισης θα είναι μεταξύ 2,4 και 3 δισεκατομμύρια δολάρια. Η ίδια κατάσταση ισχύει για να αντιμετωπιστούν οι τακτικοί πύραυλοι που χρειάζονται και αυτοί δύο πυραύλοι αναχαίτισης. Δεδομένου ότι το κόστος κάθε πυραύλου του συστήματος Magic Wand είναι ένα εκατομμύριο δολάρια, το ποσό που απαιτείται για την κάλυψη του συστήματος θα είναι περίπου 1 έως 2 δις. δολάρια».
Το Ισραήλ θα χρειαστεί περίπου 10 δις. δολ. για να καλύψει τις δαπάνες για την εκτόξευση των πυραύλων αναχαίτισης σε οποιοδήποτε μελλοντικό πόλεμο. Μετά τον πόλεμο θα χρειαστεί το ίδιο ποσό για την ανασύσταση με παρόμοιους πύραυλους που θα καταναλωθούν κατά τη διάρκεια των μαχών.
«Υπάρχει κανείς που νομίζει ότι μια περιπέτεια αυτού του μεγέθους έχει νόημα;» ρωτάει ο Farber.
«Σήμερα το Ισραήλ δεν διαθέτει την προστασία που χρειάζεται εναντίον των βαλλιστικών πυραύλων. Η σκοπιμότητα μιας τέτοιας προστασίας στο μέλλον, είναι επίσης αμφισβητήσιμη».
Όσο για το Iron Dome, ο Farber εκτιμά ότι η επιτυχία του είναι μικρότερη από το 66% και όχι το 85% όπως ισχυρίζεται ο στρατός.
«Ο κύριος ισχυρισμός των υποστηρικτών του Dome είναι: τι άλλο έχουμε; Το 66% είναι καλύτερο από το 0%. Κάθε επιτυχής αναχαίτιση είναι ένα καθαρό όφελος, επειδή σώζονται ανθρώπινες ζωές. Αλλά αληθεύει αυτό;
Και κάτι για βαθιά σκέψη: το Iron Dome δεν σώζει ζωές. Αυτά που σώζουν ζωές είναι τα καταφύγια και ασφαλείς χώρους όπου τρέχουν οι άνθρωποι όταν οι περιοχές τους επιτίθονταν από πύραυλους».
Mohamad Bdeir Al Ακμπάρ 30/10/2013.
άρθρο στην αγγλική
μετάφραση αγγλικά-γαλλικά, Delamarre Mireille
http://www.planetenonviolence.org/Israel-Faiblesse-De-Sa-Defense-Aerienne-Anti-Missile_a3223.html
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τζάκρη: Η τρόικα επιβάλλει περικοπές μέσω email στην κυβέρνηση
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
