2013-11-12 07:00:12
τοῦ Νέστορα Νικηφορίδη
Ὁ χρόνος τῆς δημοκρατίας εἶναι ἀργός. Πρέπει νά γίνονται ἐκλογές κάθε τέσσερα χρόνια, τά δικαστήρια νά συμμαζεύουν τά παράνομα σέ δύο ἕως ἕξι χρόνια, ἡ Διοίκηση νά δίνη τόν ρυθμό μέ κανονιστικές καί ἀτομικές ἀποφάσεις που νά μήν ἀνατρέπουν κάθε λίγο καί λιγάκι τά δεδομένα, τίς προσδοκίες καί τά σχέδια τῶν πολιτῶν.
Σέ βάθος χρόνου, ἀντιμετωπίζονται τά κακῶς κείμενα καί ὄχι ἀπό τήν μία ἡμέρα στήν ἄλλη. Ὁ ἐχθρός δέν μπορεῖ νά ἐπιτεθῆ αἰφνιδιαστικά ὅταν εἴμαστε ἕτοιμοι ἀπό καιρό καί ἀποφασισμένοι. Οἱ φιλίες στό ἐξωτερικό ἀλλά καί μεταξύ μας στό ἐσωτερικό, ἀπαιτοῦν χρόνο γιά τήν ἐπούλωση τῶν τραυμάτων πού ἀφίνουν οἱ ἐμπάθειες καί τά μίση, γιά τήν ἀνάσα τῆς στιγμῆς τῆς συγχώρεσης. Ὅ,τι καλό οἰκοδομεῖται κοστίζει, ἔχει κόπο, μόχθο, δυσκολίες.
Ἀντίθετα, τό νά καταστρέψης εἶναι σχετικά εὔκολο. Ἕνα δένδρο, πού ἔκανε ἑκατό ἤ διακόσια χρόνια νά γίνῃ, καταστρέφεται σέ λίγες ὧρες. Ἔτσι καί στόν Ἑλληνισμό μας ὡς ἱστορικοῦ ἔθνους, ἔτσι καί στήν άνθρωπιά μας ὡς κοινωνίας, ἔτσι καἰ στήν δημοκρατία μας: Χτυπᾶνε τίς ρίζες (τοῦ πολιτισμοῦ μας), πελεκᾶνε τόν κορμό (τῆς ἐθνικῆς ὑποστάσεως), λεηλατοῦν τούς καρπούς καί τά κλαδιά (τά νειάτα μας, τά ἀνθρώπινα δικαιώματά μας), μέ ταχύτητα "ἐκτάκτων ἀναγκῶν".
Καί χάριν ἑνός κρατικοῦ, τάχα καί δημοσίου, συμφέροντος, στήν θέση ὅσων φτιάξαμε ἐμεῖς καί οἱ πρόγονοί μας, φυτεύουν τά ἄγρια φυτά τῆς βαρβαρότητας (ἀλλοδαπούς ψηφοφόρους, ἤθη ἀλλὀτρια, ἀπό αὐτά τῆς Σαλώμης μέχρι αὐτά τῶν Σοδόμων), καί τρόπους σκολιούς (αὐτούς τῆς ἀγορᾶς καί τῶν παγίδων τῶν τοκογλύφων).
Ὁ χρόνος μας ὅμως ἡμῶν, εἶναι ἀργός. Εἶναι ὁ χρόνος τῆς δημοκρατίας, τοῦ πολιτισμοῦ, τῆς ἰώβειας ὑπομονῆς, τῆς μαρτυρικῆς θυσίας καί τοῦ ἡρωϊκοῦ ξεσηκωμοῦ, ἀκόμη καί μετά ἀπό ἑκατονταετίες. Ὁ χρόνος μας εἶναι ἀργός, διότι ἡ ζωή μας εἶναι αἰώνια.
Αὐτοί πού βιάζονται εἶναι αὐτοί πού θέλουν νά μᾶς ἀφανίσουν, καί βιάζονται διότι πεθαίνουν. Θέλουν νά ὁλοκληρώσουν τήν ματαιότητά τους, νά ἀφίσουν τά βάρβαρα ἴχνη τῶν μεγαλεπίβολων ὀνείρων τους ἐπί τῆς γῆς. Ἀλλά ἡ διά τοῦ χώματος ἀπαξίωσή τους, τούς τρομοκρατεῖ, ἡ ἐν τῆ φαντασία τους αὐτομυθοποίησή τους, τούς κάνει νά παραλογίζονται, ὁ χρόνος τους εἶναι τραγικά λίγος καί τό ἄγχος τους τούς ὑπερβαίνει.
Γι ' αὐτό, ἡ σύν Θεῶ ἐπί τῆς γῆς ἀνασυγκρότησή μας, θέλει δέν θέλει ὁ Τόμσεν, θά ἔλθῃ ἐν τέλει πολύ πιό σύντομα ἀπό τούς ὅποιους δόλιους σχεδιασμούς τῶν λεγομένων κατ' εὐφημισμό "ἀγορῶν". Μία ψυχική ἀνάγκη ὁδηγεῖ πρός τά ἐκεῖ. Ἡ ἁνάγκη γιά λίγη δικαιοσύνη ἐπί τῆς γῆς. Θά εἶναι δέ, μεγάλη ἡ ἀνακούφιση γιά ὅλους. Τό πείραμα τῆς βαρβαρότητας θά λήξῃ.
Οἱ τόκοι θά σβήσουν μαζί μέ πολλά ἀπό τά προσδοκώμενα κέρδη των τοκογλύφων. Θά τά σβήσει ἡ πραγματικότητα καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, πού ἀγαπᾶ τούς πτωχούς καί ταπεινούς. Λογιστικά μεγέθη θά διαδεχθοῦν τό ἕνα τό ἄλλο, καί ἡ ἀνακεφαλαίωση τῶν τραπεζῶν θά τελειώσει ἐπιτυχῶς ἐν μέσῳ γενικῆς σεισάχθειας ἀπό τόκους καί σχετικῆς ἀλληλλεγγύης μεταξύ τῶν ἰσχυρῶν τῆς οἰκονομίας. Ἁπλῶς θά μικρύνουν ὅλοι, θά γίνουν λίγο πιό ταπεινοί. Καί οἱ Γερμανοί ακόμη. Μαζί καί τά ὑπερφύαλα ὄνειρα. Καί θά κληθοῦμε καί πάλι νά ὑποφέρουμε λίγο, ὅλοι μαζί, καί ὁ ἕνας γιά χάρη τοῦ ἄλλου. Σέ τούτη ἐδῶ τήν Εὐρώπη. Καί τήν διαμορφούμενη Εὐρασία, ἤ ὅπως ἀλλιῶς θά ὀνομασθῆ.
Ὁ χρόνος τῆς δημοκραστίας νικάει, διότι εἶναι χρόνος ἀναμονῆς γιά ἕνα καλλίτερο αὕριο. Οἱ χρόνοι τῶν πολέμων, τῆς βίας, νόμιμης ἤ μή, τῶν οἰκονομικῶν κρίσεων, τῶν δομικῶν ἤ λειτουργικῶν προβλημάτων τοῦ κεφαλαίου καί τῶν ἐργαζομένων, οἱ αὐταρχισμοί, οἱ αὐθαιρεσίες καί οἱ οἰκονομικές τυραννίες ἀπό ψευδο-σωτῆρες, ἔστω καί ἄν ἐπανέρχονται κυκλικῶς, ἤ σπειροειδῶς, ἤ ὄπως τέλος πάντων θέλει ἡ φαντασία τῶν οἰκονομολόγων, ἤ ὅπως φοβᾶται ἡ πρεμούρα τῶν λεγομένων ἀγορῶν, ἐν τέλει παρέρχονται.
Ὁ χρόνος τῆς δημοκρατίας, ὅσο ὑπάρχει ὁ ἄνθρωπος ἐπί τῆς γῆς, εἶναι διαρκῶς παρών, διότι συνοδεύει τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά τούς ἀδυνάτους καί τήν ἔκκληση τοῦ ψαλμωδοῦ: "δικαιοσύνην μάθετε οἱ κατοικοῦντες ἐπί τῆς γῆς".
InfoGnomon
Ὁ χρόνος τῆς δημοκρατίας εἶναι ἀργός. Πρέπει νά γίνονται ἐκλογές κάθε τέσσερα χρόνια, τά δικαστήρια νά συμμαζεύουν τά παράνομα σέ δύο ἕως ἕξι χρόνια, ἡ Διοίκηση νά δίνη τόν ρυθμό μέ κανονιστικές καί ἀτομικές ἀποφάσεις που νά μήν ἀνατρέπουν κάθε λίγο καί λιγάκι τά δεδομένα, τίς προσδοκίες καί τά σχέδια τῶν πολιτῶν.
Σέ βάθος χρόνου, ἀντιμετωπίζονται τά κακῶς κείμενα καί ὄχι ἀπό τήν μία ἡμέρα στήν ἄλλη. Ὁ ἐχθρός δέν μπορεῖ νά ἐπιτεθῆ αἰφνιδιαστικά ὅταν εἴμαστε ἕτοιμοι ἀπό καιρό καί ἀποφασισμένοι. Οἱ φιλίες στό ἐξωτερικό ἀλλά καί μεταξύ μας στό ἐσωτερικό, ἀπαιτοῦν χρόνο γιά τήν ἐπούλωση τῶν τραυμάτων πού ἀφίνουν οἱ ἐμπάθειες καί τά μίση, γιά τήν ἀνάσα τῆς στιγμῆς τῆς συγχώρεσης. Ὅ,τι καλό οἰκοδομεῖται κοστίζει, ἔχει κόπο, μόχθο, δυσκολίες.
Ἀντίθετα, τό νά καταστρέψης εἶναι σχετικά εὔκολο. Ἕνα δένδρο, πού ἔκανε ἑκατό ἤ διακόσια χρόνια νά γίνῃ, καταστρέφεται σέ λίγες ὧρες. Ἔτσι καί στόν Ἑλληνισμό μας ὡς ἱστορικοῦ ἔθνους, ἔτσι καί στήν άνθρωπιά μας ὡς κοινωνίας, ἔτσι καἰ στήν δημοκρατία μας: Χτυπᾶνε τίς ρίζες (τοῦ πολιτισμοῦ μας), πελεκᾶνε τόν κορμό (τῆς ἐθνικῆς ὑποστάσεως), λεηλατοῦν τούς καρπούς καί τά κλαδιά (τά νειάτα μας, τά ἀνθρώπινα δικαιώματά μας), μέ ταχύτητα "ἐκτάκτων ἀναγκῶν".
Καί χάριν ἑνός κρατικοῦ, τάχα καί δημοσίου, συμφέροντος, στήν θέση ὅσων φτιάξαμε ἐμεῖς καί οἱ πρόγονοί μας, φυτεύουν τά ἄγρια φυτά τῆς βαρβαρότητας (ἀλλοδαπούς ψηφοφόρους, ἤθη ἀλλὀτρια, ἀπό αὐτά τῆς Σαλώμης μέχρι αὐτά τῶν Σοδόμων), καί τρόπους σκολιούς (αὐτούς τῆς ἀγορᾶς καί τῶν παγίδων τῶν τοκογλύφων).
Ὁ χρόνος μας ὅμως ἡμῶν, εἶναι ἀργός. Εἶναι ὁ χρόνος τῆς δημοκρατίας, τοῦ πολιτισμοῦ, τῆς ἰώβειας ὑπομονῆς, τῆς μαρτυρικῆς θυσίας καί τοῦ ἡρωϊκοῦ ξεσηκωμοῦ, ἀκόμη καί μετά ἀπό ἑκατονταετίες. Ὁ χρόνος μας εἶναι ἀργός, διότι ἡ ζωή μας εἶναι αἰώνια.
Αὐτοί πού βιάζονται εἶναι αὐτοί πού θέλουν νά μᾶς ἀφανίσουν, καί βιάζονται διότι πεθαίνουν. Θέλουν νά ὁλοκληρώσουν τήν ματαιότητά τους, νά ἀφίσουν τά βάρβαρα ἴχνη τῶν μεγαλεπίβολων ὀνείρων τους ἐπί τῆς γῆς. Ἀλλά ἡ διά τοῦ χώματος ἀπαξίωσή τους, τούς τρομοκρατεῖ, ἡ ἐν τῆ φαντασία τους αὐτομυθοποίησή τους, τούς κάνει νά παραλογίζονται, ὁ χρόνος τους εἶναι τραγικά λίγος καί τό ἄγχος τους τούς ὑπερβαίνει.
Γι ' αὐτό, ἡ σύν Θεῶ ἐπί τῆς γῆς ἀνασυγκρότησή μας, θέλει δέν θέλει ὁ Τόμσεν, θά ἔλθῃ ἐν τέλει πολύ πιό σύντομα ἀπό τούς ὅποιους δόλιους σχεδιασμούς τῶν λεγομένων κατ' εὐφημισμό "ἀγορῶν". Μία ψυχική ἀνάγκη ὁδηγεῖ πρός τά ἐκεῖ. Ἡ ἁνάγκη γιά λίγη δικαιοσύνη ἐπί τῆς γῆς. Θά εἶναι δέ, μεγάλη ἡ ἀνακούφιση γιά ὅλους. Τό πείραμα τῆς βαρβαρότητας θά λήξῃ.
Οἱ τόκοι θά σβήσουν μαζί μέ πολλά ἀπό τά προσδοκώμενα κέρδη των τοκογλύφων. Θά τά σβήσει ἡ πραγματικότητα καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, πού ἀγαπᾶ τούς πτωχούς καί ταπεινούς. Λογιστικά μεγέθη θά διαδεχθοῦν τό ἕνα τό ἄλλο, καί ἡ ἀνακεφαλαίωση τῶν τραπεζῶν θά τελειώσει ἐπιτυχῶς ἐν μέσῳ γενικῆς σεισάχθειας ἀπό τόκους καί σχετικῆς ἀλληλλεγγύης μεταξύ τῶν ἰσχυρῶν τῆς οἰκονομίας. Ἁπλῶς θά μικρύνουν ὅλοι, θά γίνουν λίγο πιό ταπεινοί. Καί οἱ Γερμανοί ακόμη. Μαζί καί τά ὑπερφύαλα ὄνειρα. Καί θά κληθοῦμε καί πάλι νά ὑποφέρουμε λίγο, ὅλοι μαζί, καί ὁ ἕνας γιά χάρη τοῦ ἄλλου. Σέ τούτη ἐδῶ τήν Εὐρώπη. Καί τήν διαμορφούμενη Εὐρασία, ἤ ὅπως ἀλλιῶς θά ὀνομασθῆ.
Ὁ χρόνος τῆς δημοκραστίας νικάει, διότι εἶναι χρόνος ἀναμονῆς γιά ἕνα καλλίτερο αὕριο. Οἱ χρόνοι τῶν πολέμων, τῆς βίας, νόμιμης ἤ μή, τῶν οἰκονομικῶν κρίσεων, τῶν δομικῶν ἤ λειτουργικῶν προβλημάτων τοῦ κεφαλαίου καί τῶν ἐργαζομένων, οἱ αὐταρχισμοί, οἱ αὐθαιρεσίες καί οἱ οἰκονομικές τυραννίες ἀπό ψευδο-σωτῆρες, ἔστω καί ἄν ἐπανέρχονται κυκλικῶς, ἤ σπειροειδῶς, ἤ ὄπως τέλος πάντων θέλει ἡ φαντασία τῶν οἰκονομολόγων, ἤ ὅπως φοβᾶται ἡ πρεμούρα τῶν λεγομένων ἀγορῶν, ἐν τέλει παρέρχονται.
Ὁ χρόνος τῆς δημοκρατίας, ὅσο ὑπάρχει ὁ ἄνθρωπος ἐπί τῆς γῆς, εἶναι διαρκῶς παρών, διότι συνοδεύει τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά τούς ἀδυνάτους καί τήν ἔκκληση τοῦ ψαλμωδοῦ: "δικαιοσύνην μάθετε οἱ κατοικοῦντες ἐπί τῆς γῆς".
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ποιός είναι έτοιμος για τι;
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αποζημίωση 20 εκ. δολαρίων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
