2013-11-12 13:39:52
Προς όλους τους Έλληνες συνανθρώπους μου
Σήμερα το πρωί ξύπνησα απότομα από ένα τηλεφώνημα της μάνας μου η οποία ταραγμένη και σοκαρισμένη μου μετέφερε πως για ακόμη μια φορά (τρίτη για την ακρίβεια), η αδερφή μου έπεσε θύμα ληστείας, στο κέντρο της Αθήνας, έξω από την εκκλησία στο τέλος της Ερμού. Τρεις νεαροί (πεζοί) ΕΛΛΗΝΕΣ, όχι μόνο της έκλεψαν την τσάντα(αυτό ήταν πραγματικά το λιγότερο), αλλά την γρονθοκόπησαν σε όλο της το σώμα και την κλώτσησαν στο κεφάλι, ενώ αυτή είχε πέσει κάτω ζαλισμένη. «Ο σωματικός πόνος», μου είπε η αδερφή μου, «είναι ένα τίποτα μπροστά στον ψυχολογικό. Τόσο θράσος; Πονάω, ντρέπομαι και φοβάμαι στην Ελλάδα».
Αφού σιγουρεύτηκα πως η αδερφή μου είναι «καλά», έφτιαξα έναν καφέ και κάθισα στον υπολογιστή μου για να ξεφύγει λίγο το μυαλό μου από το περιστατικό και να προσπαθήσω να ηρεμήσω. Δεν προλαβαίνω να πιω μια γουλιά καφέ και ο φίλος μου (που είναι Σουηδός), μπαίνει στο δωμάτιο για να μου μεταφέρει κι αυτός με τη σειρά του τα «δικά του» νέα:
Το mail αυτό εστάλθη προχθές από την ελληνική πρεσβεία της Σουηδίας προς την ΙΔΙΑ την κοπέλα η οποία έπεσε θύμα βιασμού στη Σάμο το 2008. Ευτυχώς ,τουλάχιστον, ο κ. Μπακάλης απολύθηκε αμέσως μετά το mail αυτό βγήκε στη δημοσιότητα.
Η ντροπή που νιώθω είναι απερίγραπτη.
Η ντροπή μου όμως μετατρέπεται σε οργή και μίσος . Μίσος προς όλους αυτούς που με γυρίζουν πίσω στον σκοταδισμό. ΜΙΣΟΣ προς όλους αυτούς που βιάζουν την ψυχή και το σώμα μου. Μίσος προς την Ελλάδα του μεσαιωνικού 2013. Μίσος προς τους νόμιμους κλέφτες που μου ληστεύουν το χαμόγελο. Ντρέπομαι. Οργίζομαι. Μα τόση αξεστιά; Τόση αλητεία; Μηδέν ασφάλεια. Μηδέν δικαιοσύνη. Μηδέν. Δεν βυθιζόμαστε κύριοι. Είμαστε ήδη στον πάτο.
Αναγνώστρια Tromaktiko
Σήμερα το πρωί ξύπνησα απότομα από ένα τηλεφώνημα της μάνας μου η οποία ταραγμένη και σοκαρισμένη μου μετέφερε πως για ακόμη μια φορά (τρίτη για την ακρίβεια), η αδερφή μου έπεσε θύμα ληστείας, στο κέντρο της Αθήνας, έξω από την εκκλησία στο τέλος της Ερμού. Τρεις νεαροί (πεζοί) ΕΛΛΗΝΕΣ, όχι μόνο της έκλεψαν την τσάντα(αυτό ήταν πραγματικά το λιγότερο), αλλά την γρονθοκόπησαν σε όλο της το σώμα και την κλώτσησαν στο κεφάλι, ενώ αυτή είχε πέσει κάτω ζαλισμένη. «Ο σωματικός πόνος», μου είπε η αδερφή μου, «είναι ένα τίποτα μπροστά στον ψυχολογικό. Τόσο θράσος; Πονάω, ντρέπομαι και φοβάμαι στην Ελλάδα».
Αφού σιγουρεύτηκα πως η αδερφή μου είναι «καλά», έφτιαξα έναν καφέ και κάθισα στον υπολογιστή μου για να ξεφύγει λίγο το μυαλό μου από το περιστατικό και να προσπαθήσω να ηρεμήσω. Δεν προλαβαίνω να πιω μια γουλιά καφέ και ο φίλος μου (που είναι Σουηδός), μπαίνει στο δωμάτιο για να μου μεταφέρει κι αυτός με τη σειρά του τα «δικά του» νέα:
Το mail αυτό εστάλθη προχθές από την ελληνική πρεσβεία της Σουηδίας προς την ΙΔΙΑ την κοπέλα η οποία έπεσε θύμα βιασμού στη Σάμο το 2008. Ευτυχώς ,τουλάχιστον, ο κ. Μπακάλης απολύθηκε αμέσως μετά το mail αυτό βγήκε στη δημοσιότητα.
Η ντροπή που νιώθω είναι απερίγραπτη.
Η ντροπή μου όμως μετατρέπεται σε οργή και μίσος . Μίσος προς όλους αυτούς που με γυρίζουν πίσω στον σκοταδισμό. ΜΙΣΟΣ προς όλους αυτούς που βιάζουν την ψυχή και το σώμα μου. Μίσος προς την Ελλάδα του μεσαιωνικού 2013. Μίσος προς τους νόμιμους κλέφτες που μου ληστεύουν το χαμόγελο. Ντρέπομαι. Οργίζομαι. Μα τόση αξεστιά; Τόση αλητεία; Μηδέν ασφάλεια. Μηδέν δικαιοσύνη. Μηδέν. Δεν βυθιζόμαστε κύριοι. Είμαστε ήδη στον πάτο.
Αναγνώστρια Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
