2013-11-14 04:28:06
Μιας και είμαστε στην εποχή της εξύμνησης του ‘’μέσου’’ και της αποκήρυξης των ‘’άκρων’’, θα κάνουμε... μια υπόθεση, μάλλον βάσιμη: Ο ‘’μέσος’’ πολίτης, δεν έχει επισκεφτεί τον θεωρούμενο ναό της δημοκρατίας, τη Βουλή, από τα μέσα. Δεν έχει παρακολουθήσει από κοντά μια συζήτηση εκεί. Η όποια εικόνα είναι από την τηλεόραση. Ως γνωστόν εκεί υποτίθεται πως γίνονται οι κρίσιμες συζητήσεις για την πορεία της χώρας.
Από την άλλη έχει ακούσει πως η Βουλή των Ελλήνων έχει και ένα καφενείο. Εκεί, όπως σε όλα τα καφενεία, λογικά, θα ακούγονται πιο ‘’χαλαρές’’ κουβέντες. Όπως συνηθίζεται σε όλα τα καφενεία, ειδικά όταν είναι γεμάτα από άντρες. Η μαγκιά, η περιαυτολογία και τα δηκτικά πειράγματα προς τον άλλον, ξεχειλίζουν από παντού, καταπραΰνοντας την αδυναμία στην πραγματική ζωή και προσφέροντας μια άμυνα στον κίνδυνο της χλεύης του γείτονα.
Και αντίστροφα όμως: Κάθε καφενείο έχει και την ιδιότυπη Βουλή του. Ή μάλλον αποτελεί μια μικρή Βουλή. Ειδικά από τότε που στο κέντρο τους έχει τοποθετηθεί μια τηλεόραση. Εκεί συζητιούνται και σχολιάζονται όλα. Εκφράζονται οι κρίσεις, οι αντιρρήσεις και οι προβλέψεις για τα πολιτικά πράγματα. Φανερώνονται οι πολέμιοι αλλά και οι υπερασπιστές της κάθε κυβέρνησης ή κατάστασης.
Βουλή και καφενείο λοιπόν είναι πράγματα αξεχώριστα.
Εκείνη όμως η καταληκτική συζήτηση επί της πρότασης μομφής του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση, μπέρδεψε πολλούς.
Μεταδιδόταν από την αίθουσα συνεδριάσεων της Βουλής ή από το καφενείο της;
Το εντυπωσιακό ήταν ότι αυτή η σύγχυση έφτασε στο αποκορύφωμα όχι όταν μιλούσαν οι ‘’δεύτεροι’’, δηλαδή όταν οι βουλευτές των κομμάτων, αλλά όταν ήρθε η σειρά των ‘’αρχηγών’’ και πρωτίστως του πρωθυπουργού.
Και τι δεν ακούστηκε από τον Αντώνη Σαμαρά. Ξεχωρίζουμε μερικά:
‘’Θέατρο παίζετε!’’
‘’Καραγκιόζ- μπερντές, κ. Τσίπρα’’
‘’Θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να κρυφτεί, αλλά οι παλιές συνήθειες δεν τον αφήνουν!’’
‘’Τζουράσικ παρκ!’’
Αλλά δεν είναι μόνο τα λόγια. Ήταν η όλη η εικόνα ενός πρωθυπουργού να χασκογελά σαν τον πονηρό χαρτοπαίκτη του καφενείου που έχει άσσο στο μανίκι και ο δύσμοιρος συμπαίκτης του δεν το γνωρίζει. Το ύφος του κουραδόμαγκα, που στον καφενέ είναι πρώτος και στη δουλειά του ασήμαντος ή ντρέπεται να μιλήσει για αυτήν.
Μίλησε για τη ‘’δουλειά’’ του ο Πρωθυπουργός και τι είπε; Ας τον παρακολουθήσουμε:
‘’Το πρώτο βήμα: πρωτογενές πλεόνασμα!’’
Με κομμένες τις δημόσιες επενδύσεις, με καταβύθιση μισθών και συντάξεων, με αναστολή πληρωμών των δημοσίου προς τα ταμεία και άλλους που χρωστάει στο εσωτερικό, θα βγάλουν λένε ‘’πλεόνασμα’’.
Για να μιλήσουμε στη γλώσσα του καφενείου, θα αφήσουμε το άλογο χωρίς κριθάρι τη μια βδομάδα, θα μειώσουμε στο μισό τη μερίδα τις άλλες δύο και την τέταρτη θα έχουμε πλεόνασμα ένα ντορβά. Πιθανά να είναι και πλεόνασμα διαρκείας, καθώς μπορεί να μην υπάρχει και άλογο.
‘’Το δεύτερο βήμα είναι η Ανάκαμψη’’.... όλος ο κόσμος αρχίζει να διαβλέπει την ανάκαμψη που πλησιάζει’’.
Προσέξτε την ανασφάλεια του ψεύτη και πως ομολογείται έμμεσα αλλά σαφέστατα: Όχι μόνο έρχεται ανάκαμψη, αλλά είναι και Ανάκαμψη. Με Α κεφαλαίο! Όχι, δεν το βλέπει μόνο ο πρωθυπουργός, ούτε απλά οι πολλοί, αλλά ‘’όλος ο κόσμος’’. Ακόμα και οι 1.350.000 άνεργοι. Και οι 300.000 που πήραν των οματιών τους ήδη στο εξωτερικό. Ακόμη και οι 4.000 που αυτοκτόνησαν και είναι μάλλον μετανοιωμένοι ‘’Το τρίτο βήμα είναι η εμπιστοσύνη, ότι βελτιώνεται η ανταγωνιστικότητα μας’’.
Εδώ μπερδεύεται ο πρωθυπουργός. Δεν πιστεύει βέβαια ότι τον εμπιστεύονται οι απολυμένες καθαρίστριες του δημοσίου ή οι καθηγητές που πήραν δρόμο καλοκαιριάτικα, μαζί με τόσους άλλους. Γνωρίζει ότι αυτό δεν συμβαίνει ούτε με το δεξιό κόσμο που τσιμπώντας στην κινδυνολογία της παλιάς εποχής, απλά σέρνεται χωρίς να εμπιστεύεται. Μάλλον ο Σαμαράς μιλάει για την πολυπόθητη εμπιστοσύνη από τα αφεντικά του στο εσωτερικό και το εξωτερικό να μείνει στη θέση του και να μην καρατομηθεί νύχτα (και αντικοινοβουλευτικά!), όπως ο Παπανδρέου και ο Παπαδήμος.
‘’Το τέταρτο βήμα είναι να βγούμε στις αγορές. Να αρχίσουμε ξανά να δανειζόμαστε ως φυσιολογική χώρα’’.
Εδώ πραγματικά ταιριάζουν πολλές κουβέντες καφενείου, πεζοδρομίου, αλλά και πορνείου. Όλοι βέβαια γνωρίζουν πως λεφτά παίρνουν και οι πόρνες. Δεν πανηγυρίζουν όμως. Και πολύ περισσότερο, δεν είναι τόσο αφελείς να πηγαίνουν στο καφενείο κομπάζοντας πως πληρώνονται για το ‘’φυσιολογικό’’.
‘’Το πέμπτο βήμα, θα είναι να μειώσουμε σταδιακά τα επίπεδα φορολογικής επιβάρυνσης, διευρύνοντας συστηματικά τη φορολογική βάση’’.
Είναι το σημείο που μέσα στο καφενείο πέφτουν κάτω τα ποτήρια του καφετζή και οι παίχτες πετάνε κάτω τα χαρτιά τους. Αυτές οι αστείες κουβέντες λέγονται ακριβώς τη στιγμή όπου: Πρώτο, ο πρωθυπουργός δήλωσε πρόσφατα στην εκπομπή του Πρετεντέρη θότι α μειώσει ακόμη πιο δραστικά τη φορολογία του κεφαλαίου, ‘’για να έρθουν επενδυτές’’. Δεύτερο, ο κεφαλικός φόρος του χαρατσιού της ΔΕΗ επεκτείνεται στα χωράφια και ακόμη σπουδαιότερο γίνεται μόνιμος και όχι προσωρινός φόρος.
Κατά τα άλλα, το συντριπτικό μέρος των όποιων πολιτικών αναφορών του πρωθυπουργού, αφορούσε τα λεγόμενα του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο Τέξας ότι θα υποστηρίξει την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη.
Με ένα ποσοστό του κόσμου (όλο και αυξανόμενο), πάνω από 50% να ζητάει αποχώρηση από ευρωζώνη και ΕΕ, ο Σαμαράς ξέρει ότι έχει βρει μια πληγή στον αντίπαλό του και έχει ορμήσει πάνω της. Με διπλό στόχο. Από τη μια να στερεώσει την δήλωση νομιμοφροσύνης της αξιωματικής αντιπολίτευσης και από την άλλη να δικαιωθεί η ΝΔ για την επιμονή της στην ευρω-υποταγή.
Πρόσθεσε όμως ο πρωθυπουργός κάποιο επιχείρημα για την παραμονή στην ΕΕ των μνημονίων, των ιδιωτικοποιήσεων, των ανέργων και των τρομονόμων;
Ένα και μοναδικό: ‘’Ασφαλώς, όλες οι χώρες του ευρώ θα έχουν μιαν επιτήρηση με τις νέες συνθήκες που προβλέπονται για την ευρωζώνη! Όλες!’’
Ε, αφού θα είναι ‘’όλες’’ εκεί, γιατί να λείπουμε εμείς; Το τι γίνεται εκεί είναι άλλο ζήτημα...
Ο Σαμαράς μπέρδεψε πράγματι εντελώς τη Βουλή με το καφενείο της. Να πως απάντησε στην αιτίαση ότι έχει πάνω από ένα χρόνο να πατήσει στην αίθουσα των συνεδριάσεων:
‘’Αν απαιτείτε περισσότερη κοινοβουλευτική παρουσία του Πρωθυπουργού και όλης της Κυβέρνησης, καλό είναι να σέβεστε κι εσείς και οι βουλευτές σας το χώρο και τη θέση σας.’’
Συνεπώς, ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, δεν είναι υποχρεωμένοι να είναι εκεί λόγω ουσιαστικής υποχρέωσης, αλλά μόνο αν του κάνουν χαρούλες οι υπόλοιποι! Σα να μιλάει για καφενείο του χωριού στη Καλαμάτα!
Τέτοια ομολογία του τυπικού ρόλου της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και της βουλής της, δεν θα την περίμενε ούτε ένας μαρξιστής της σεχταριστικής σχολής.
Μόνος του όμως έπαιξε το ρόλο του ο Σαμαράς; Δυστυχώς όχι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε αυτή η διαδικασία και προσήλθε απολύτως έτοιμος για την ...πολιτική σφαγή του. Πράγματι, κάθε ψυχρή ρεαλιστική σκέψη συνηγορούσε εκ προοιμίου σε αυτό, ανεξάρτητα από άλλες εκτιμήσεις και ας δούμε γιατί.
Σε πολιτικό επίπεδο η αξιωματική αντιπολίτευση φρόντισε να πάει εκεί με δύο δηλώσεις γραμμένες πολύ ψηλά.
Πρώτο, αποδοχή και υποταγή στην ευρωζώνη.
Δεύτερο, ότι είναι να αλλάξει θα αλλάξει ‘’με την ψήφο του λαού’’. Οι αγώνες, ο ρόλος του μαχόμενου κόσμου και η ανατροπή πήγαν περίπατο, διατηρώντας μόνο το συμβολικό χαρακτήρα αναιμικής συνάθροισης έξω από τη Βουλή. Να ποιο ήταν το κλείσιμο της ομιλίας του Τσίπρα:
‘’Ιδού λύση, ιδού οι εκλογές, ιδού η δημοκρατία’’
Και οι δύο αυτές δηλώσεις, έχουν τεράστια σημασία και δεν πρόκειται για επικοινωνιακά τρυκ. Για πολλούς πρόκειται για τακτικό λάθος ή ανοησία. Μήπως όμως ήταν επιλογή, με την αυταπάτη ότι έτσι λαμβάνεται πρωτόκολλο αποδοχής στο ρόλο διαχειριστή και θα προσπεραστεί η αντίδραση της ελληνικής και ευρωπαϊκής ολιγαρχίας; Η διάψευση θα είναι οδυνηρή.
Στο συμβολικό, διαδικαστικό επίπεδο, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχε καμία σχέση με τον ''πολιτισμό'' του Σαμαρά. Ωστόσο, σε αρμονία, με την απολογητική δήλωση κοινοβουλευτικής πίστης, επέλεξε ένα στυλ αντιπαράθεσης σε προσωπικό αρχηγικό τόνο:
‘’Σας ρωτώ λοιπόν κ. Σαμαρά’’.
‘’Έχετε ακούσει τίποτα για αυτό κύριε Σαμαρά’’;
‘’Ισχύει αυτό κ. Σαμαρά;’’
‘’Επίσης, γιατί κ. Σαμαρά’’
‘’Πείτε μου κύριε Σαμαρά’’
Τα παραπάνω, μαζί με την πλήρη έλλειψη κάθε αναφοράς στο ελληνικό κεφάλαιο και την ΕΕ, για τους οποίους δουλεύει το αστικό πολιτικό σύστημα και η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ήταν ότι έπρεπε για να κουμπώσει ο κουτσαβακισμός του Σαμαρά εναντίον του Τσίπρα.
Η κυβέρνηση κέρδισε μια ψεύτικη μάχη σε ένα παιχνίδι που παίχτηκε με τους όρους της. Ήταν στο γήπεδό της, με τα πολιτικά ζητήματα εκ των προτέρων κλεισμένα υπέρ της και με μια κουβέντα με όρους καφενείου. Με ένα αντίπαλο, δυστυχώς στα μέτρα της.
Μια τυπική κουβέντα του καφενείου είναι και τούτη:
«Μη μιλάτε οι απέξω!’’
Είναι οι νευριασμένες αντιδράσεις των καθιστών στο χαρτοπαίγνιο, απέναντι στις παρατηρήσεις και τα σχόλια των όρθιων παρατηρητών.
Και αυτή η κουβέντα αφορά όλους εμάς. Η διάψευσή της μας περιέχει.
aristeroblog.gr
Από την άλλη έχει ακούσει πως η Βουλή των Ελλήνων έχει και ένα καφενείο. Εκεί, όπως σε όλα τα καφενεία, λογικά, θα ακούγονται πιο ‘’χαλαρές’’ κουβέντες. Όπως συνηθίζεται σε όλα τα καφενεία, ειδικά όταν είναι γεμάτα από άντρες. Η μαγκιά, η περιαυτολογία και τα δηκτικά πειράγματα προς τον άλλον, ξεχειλίζουν από παντού, καταπραΰνοντας την αδυναμία στην πραγματική ζωή και προσφέροντας μια άμυνα στον κίνδυνο της χλεύης του γείτονα.
Και αντίστροφα όμως: Κάθε καφενείο έχει και την ιδιότυπη Βουλή του. Ή μάλλον αποτελεί μια μικρή Βουλή. Ειδικά από τότε που στο κέντρο τους έχει τοποθετηθεί μια τηλεόραση. Εκεί συζητιούνται και σχολιάζονται όλα. Εκφράζονται οι κρίσεις, οι αντιρρήσεις και οι προβλέψεις για τα πολιτικά πράγματα. Φανερώνονται οι πολέμιοι αλλά και οι υπερασπιστές της κάθε κυβέρνησης ή κατάστασης.
Βουλή και καφενείο λοιπόν είναι πράγματα αξεχώριστα.
Εκείνη όμως η καταληκτική συζήτηση επί της πρότασης μομφής του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση, μπέρδεψε πολλούς.
Μεταδιδόταν από την αίθουσα συνεδριάσεων της Βουλής ή από το καφενείο της;
Το εντυπωσιακό ήταν ότι αυτή η σύγχυση έφτασε στο αποκορύφωμα όχι όταν μιλούσαν οι ‘’δεύτεροι’’, δηλαδή όταν οι βουλευτές των κομμάτων, αλλά όταν ήρθε η σειρά των ‘’αρχηγών’’ και πρωτίστως του πρωθυπουργού.
Και τι δεν ακούστηκε από τον Αντώνη Σαμαρά. Ξεχωρίζουμε μερικά:
‘’Θέατρο παίζετε!’’
‘’Καραγκιόζ- μπερντές, κ. Τσίπρα’’
‘’Θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να κρυφτεί, αλλά οι παλιές συνήθειες δεν τον αφήνουν!’’
‘’Τζουράσικ παρκ!’’
Αλλά δεν είναι μόνο τα λόγια. Ήταν η όλη η εικόνα ενός πρωθυπουργού να χασκογελά σαν τον πονηρό χαρτοπαίκτη του καφενείου που έχει άσσο στο μανίκι και ο δύσμοιρος συμπαίκτης του δεν το γνωρίζει. Το ύφος του κουραδόμαγκα, που στον καφενέ είναι πρώτος και στη δουλειά του ασήμαντος ή ντρέπεται να μιλήσει για αυτήν.
Μίλησε για τη ‘’δουλειά’’ του ο Πρωθυπουργός και τι είπε; Ας τον παρακολουθήσουμε:
‘’Το πρώτο βήμα: πρωτογενές πλεόνασμα!’’
Με κομμένες τις δημόσιες επενδύσεις, με καταβύθιση μισθών και συντάξεων, με αναστολή πληρωμών των δημοσίου προς τα ταμεία και άλλους που χρωστάει στο εσωτερικό, θα βγάλουν λένε ‘’πλεόνασμα’’.
Για να μιλήσουμε στη γλώσσα του καφενείου, θα αφήσουμε το άλογο χωρίς κριθάρι τη μια βδομάδα, θα μειώσουμε στο μισό τη μερίδα τις άλλες δύο και την τέταρτη θα έχουμε πλεόνασμα ένα ντορβά. Πιθανά να είναι και πλεόνασμα διαρκείας, καθώς μπορεί να μην υπάρχει και άλογο.
‘’Το δεύτερο βήμα είναι η Ανάκαμψη’’.... όλος ο κόσμος αρχίζει να διαβλέπει την ανάκαμψη που πλησιάζει’’.
Προσέξτε την ανασφάλεια του ψεύτη και πως ομολογείται έμμεσα αλλά σαφέστατα: Όχι μόνο έρχεται ανάκαμψη, αλλά είναι και Ανάκαμψη. Με Α κεφαλαίο! Όχι, δεν το βλέπει μόνο ο πρωθυπουργός, ούτε απλά οι πολλοί, αλλά ‘’όλος ο κόσμος’’. Ακόμα και οι 1.350.000 άνεργοι. Και οι 300.000 που πήραν των οματιών τους ήδη στο εξωτερικό. Ακόμη και οι 4.000 που αυτοκτόνησαν και είναι μάλλον μετανοιωμένοι ‘’Το τρίτο βήμα είναι η εμπιστοσύνη, ότι βελτιώνεται η ανταγωνιστικότητα μας’’.
Εδώ μπερδεύεται ο πρωθυπουργός. Δεν πιστεύει βέβαια ότι τον εμπιστεύονται οι απολυμένες καθαρίστριες του δημοσίου ή οι καθηγητές που πήραν δρόμο καλοκαιριάτικα, μαζί με τόσους άλλους. Γνωρίζει ότι αυτό δεν συμβαίνει ούτε με το δεξιό κόσμο που τσιμπώντας στην κινδυνολογία της παλιάς εποχής, απλά σέρνεται χωρίς να εμπιστεύεται. Μάλλον ο Σαμαράς μιλάει για την πολυπόθητη εμπιστοσύνη από τα αφεντικά του στο εσωτερικό και το εξωτερικό να μείνει στη θέση του και να μην καρατομηθεί νύχτα (και αντικοινοβουλευτικά!), όπως ο Παπανδρέου και ο Παπαδήμος.
‘’Το τέταρτο βήμα είναι να βγούμε στις αγορές. Να αρχίσουμε ξανά να δανειζόμαστε ως φυσιολογική χώρα’’.
Εδώ πραγματικά ταιριάζουν πολλές κουβέντες καφενείου, πεζοδρομίου, αλλά και πορνείου. Όλοι βέβαια γνωρίζουν πως λεφτά παίρνουν και οι πόρνες. Δεν πανηγυρίζουν όμως. Και πολύ περισσότερο, δεν είναι τόσο αφελείς να πηγαίνουν στο καφενείο κομπάζοντας πως πληρώνονται για το ‘’φυσιολογικό’’.
‘’Το πέμπτο βήμα, θα είναι να μειώσουμε σταδιακά τα επίπεδα φορολογικής επιβάρυνσης, διευρύνοντας συστηματικά τη φορολογική βάση’’.
Είναι το σημείο που μέσα στο καφενείο πέφτουν κάτω τα ποτήρια του καφετζή και οι παίχτες πετάνε κάτω τα χαρτιά τους. Αυτές οι αστείες κουβέντες λέγονται ακριβώς τη στιγμή όπου: Πρώτο, ο πρωθυπουργός δήλωσε πρόσφατα στην εκπομπή του Πρετεντέρη θότι α μειώσει ακόμη πιο δραστικά τη φορολογία του κεφαλαίου, ‘’για να έρθουν επενδυτές’’. Δεύτερο, ο κεφαλικός φόρος του χαρατσιού της ΔΕΗ επεκτείνεται στα χωράφια και ακόμη σπουδαιότερο γίνεται μόνιμος και όχι προσωρινός φόρος.
Κατά τα άλλα, το συντριπτικό μέρος των όποιων πολιτικών αναφορών του πρωθυπουργού, αφορούσε τα λεγόμενα του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο Τέξας ότι θα υποστηρίξει την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη.
Με ένα ποσοστό του κόσμου (όλο και αυξανόμενο), πάνω από 50% να ζητάει αποχώρηση από ευρωζώνη και ΕΕ, ο Σαμαράς ξέρει ότι έχει βρει μια πληγή στον αντίπαλό του και έχει ορμήσει πάνω της. Με διπλό στόχο. Από τη μια να στερεώσει την δήλωση νομιμοφροσύνης της αξιωματικής αντιπολίτευσης και από την άλλη να δικαιωθεί η ΝΔ για την επιμονή της στην ευρω-υποταγή.
Πρόσθεσε όμως ο πρωθυπουργός κάποιο επιχείρημα για την παραμονή στην ΕΕ των μνημονίων, των ιδιωτικοποιήσεων, των ανέργων και των τρομονόμων;
Ένα και μοναδικό: ‘’Ασφαλώς, όλες οι χώρες του ευρώ θα έχουν μιαν επιτήρηση με τις νέες συνθήκες που προβλέπονται για την ευρωζώνη! Όλες!’’
Ε, αφού θα είναι ‘’όλες’’ εκεί, γιατί να λείπουμε εμείς; Το τι γίνεται εκεί είναι άλλο ζήτημα...
Ο Σαμαράς μπέρδεψε πράγματι εντελώς τη Βουλή με το καφενείο της. Να πως απάντησε στην αιτίαση ότι έχει πάνω από ένα χρόνο να πατήσει στην αίθουσα των συνεδριάσεων:
‘’Αν απαιτείτε περισσότερη κοινοβουλευτική παρουσία του Πρωθυπουργού και όλης της Κυβέρνησης, καλό είναι να σέβεστε κι εσείς και οι βουλευτές σας το χώρο και τη θέση σας.’’
Συνεπώς, ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, δεν είναι υποχρεωμένοι να είναι εκεί λόγω ουσιαστικής υποχρέωσης, αλλά μόνο αν του κάνουν χαρούλες οι υπόλοιποι! Σα να μιλάει για καφενείο του χωριού στη Καλαμάτα!
Τέτοια ομολογία του τυπικού ρόλου της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και της βουλής της, δεν θα την περίμενε ούτε ένας μαρξιστής της σεχταριστικής σχολής.
Μόνος του όμως έπαιξε το ρόλο του ο Σαμαράς; Δυστυχώς όχι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε αυτή η διαδικασία και προσήλθε απολύτως έτοιμος για την ...πολιτική σφαγή του. Πράγματι, κάθε ψυχρή ρεαλιστική σκέψη συνηγορούσε εκ προοιμίου σε αυτό, ανεξάρτητα από άλλες εκτιμήσεις και ας δούμε γιατί.
Σε πολιτικό επίπεδο η αξιωματική αντιπολίτευση φρόντισε να πάει εκεί με δύο δηλώσεις γραμμένες πολύ ψηλά.
Πρώτο, αποδοχή και υποταγή στην ευρωζώνη.
Δεύτερο, ότι είναι να αλλάξει θα αλλάξει ‘’με την ψήφο του λαού’’. Οι αγώνες, ο ρόλος του μαχόμενου κόσμου και η ανατροπή πήγαν περίπατο, διατηρώντας μόνο το συμβολικό χαρακτήρα αναιμικής συνάθροισης έξω από τη Βουλή. Να ποιο ήταν το κλείσιμο της ομιλίας του Τσίπρα:
‘’Ιδού λύση, ιδού οι εκλογές, ιδού η δημοκρατία’’
Και οι δύο αυτές δηλώσεις, έχουν τεράστια σημασία και δεν πρόκειται για επικοινωνιακά τρυκ. Για πολλούς πρόκειται για τακτικό λάθος ή ανοησία. Μήπως όμως ήταν επιλογή, με την αυταπάτη ότι έτσι λαμβάνεται πρωτόκολλο αποδοχής στο ρόλο διαχειριστή και θα προσπεραστεί η αντίδραση της ελληνικής και ευρωπαϊκής ολιγαρχίας; Η διάψευση θα είναι οδυνηρή.
Στο συμβολικό, διαδικαστικό επίπεδο, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχε καμία σχέση με τον ''πολιτισμό'' του Σαμαρά. Ωστόσο, σε αρμονία, με την απολογητική δήλωση κοινοβουλευτικής πίστης, επέλεξε ένα στυλ αντιπαράθεσης σε προσωπικό αρχηγικό τόνο:
‘’Σας ρωτώ λοιπόν κ. Σαμαρά’’.
‘’Έχετε ακούσει τίποτα για αυτό κύριε Σαμαρά’’;
‘’Ισχύει αυτό κ. Σαμαρά;’’
‘’Επίσης, γιατί κ. Σαμαρά’’
‘’Πείτε μου κύριε Σαμαρά’’
Τα παραπάνω, μαζί με την πλήρη έλλειψη κάθε αναφοράς στο ελληνικό κεφάλαιο και την ΕΕ, για τους οποίους δουλεύει το αστικό πολιτικό σύστημα και η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ήταν ότι έπρεπε για να κουμπώσει ο κουτσαβακισμός του Σαμαρά εναντίον του Τσίπρα.
Η κυβέρνηση κέρδισε μια ψεύτικη μάχη σε ένα παιχνίδι που παίχτηκε με τους όρους της. Ήταν στο γήπεδό της, με τα πολιτικά ζητήματα εκ των προτέρων κλεισμένα υπέρ της και με μια κουβέντα με όρους καφενείου. Με ένα αντίπαλο, δυστυχώς στα μέτρα της.
Μια τυπική κουβέντα του καφενείου είναι και τούτη:
«Μη μιλάτε οι απέξω!’’
Είναι οι νευριασμένες αντιδράσεις των καθιστών στο χαρτοπαίγνιο, απέναντι στις παρατηρήσεις και τα σχόλια των όρθιων παρατηρητών.
Και αυτή η κουβέντα αφορά όλους εμάς. Η διάψευσή της μας περιέχει.
aristeroblog.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Κομβικά τα ματς με Σουηδία-Πολωνία»
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Σουάρεζ, μη δαγκώσεις την Αλ Νασάμα»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Αυτή είναι η συνταγή της Μπαρμπαρίγου που άγγιξε το 93,7% σε τηλεθέαση! [Video]](https://images.newsnowgreece.com/55/550294/afti-einai-i-syntagi-tis-mparmparigou-pou-aggixe-to-937-se-tiletheasi-Video-1-124x78.jpg)
