2013-11-14 15:30:06
Αποφασίσαμε να αναρτήσουμε το 1ο ιστορικό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ που μεταδόθηκε μπροστά από τα ΜΑΤ του Ραδιομεγάρου της Αγίας Παρασκευής και βρεθήκαμε προ εκπλήξεως!
Συγκεκριμένα μετά το ανέβασμα του αρχείου είδαμε μια ειδοποίηση σύμφωνα με την οποία θα έπρεπε είτε να αφαιρέσουμε τα ηχητικά τμήματα του βίντεο που έχουν πνευματικά δικαιώματα, είτε να επιτρέψουμε στο YouTube να παίζει διαφημίσεις προκειμένου να αποδώσει στον κάτοχο των δικαιωμάτων το ποσό που του αναλογεί.
Το επίμαχο ηχητικό κομμάτι δεν ήταν άλλο από τον ελληνικό εθνικό ύμνο, που σύμφωνα με το YouTube ανήκει στην εταιρεία διαχείρισης και διανομής μουσικής IODA.
Η IODA (που πλέον ονομάζεται Orchard) ιδρύθηκε το 2003 και διαθέτει ένα παγκόσμιο δίκτυο συλλογικής διαχείρισης και διανομής μουσικής και ταινιών. Δραστηριοποιείται σε 27 χώρες και διατηρεί σχέσεις ελέγχου με τα μεγαλύτερα διαδικτυακά μέσα παροχής περιεχομένου όπως το YouTube, το iTunes, το Amazonκ.λπ.
Παρόλο που δεν αναγράφεται στην ιστοσελίδα της, η Orchard δεν συνεργάζεται απλώς με την Sony Music Entertainment αλλά στην ουσία ανήκει σ' αυτήν. Το 2009 ανακοινώθηκε από τις δύο εταιρείες μια παγκόσμια στρατηγική συμμαχία προκειμένου η Sony να ελέγξει καλύτερα την πνευματική της ιδιοκτησία, αλλά όπως δημοσίευσε το περιοδικό Billboard στις 5 Μαρτίου του 2012, στην πραγματικότητα η Sony κατέχει πλέον το 51% της Orchard, ενώ υπάρχουν και σχέδια πλήρους απορρόφησής της.
Είναι άραγε δυνατό ο εθνικός ύμνος όχι μόνο να μην ανήκει στο ελληνικό κράτος, αλλά επιπλέον κάθε φορά που παίζεται στο διαδίκτυο να πληρώνεται γι' αυτό μια ξένη ιδιωτική εταιρία;
Όπως επισημαίνει ο Άκης Έβενης του artXpress, η υπόθεση θυμίζει την αντίστοιχη περίπτωση με τον τουρκικό εθνικό ύμνο: Τον Απρίλιο του 2007, ένα τουρκικό σχολείο στη Γερμανία αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα όταν προσπάθησε να αναρτήσει βίντεο που τραβήχτηκε κατά τη διάρκεια των τουρκικών εθνικών εορτασμών της κυριαρχίας και ημέρας των παιδιών, το οποίο περιλάμβανε τον εθνικό ύμνο Istiklal Marsi. Και τότε ζητήθηκε από οργανισμό συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων η καταβολή χρηματικού ποσού.
Η αποκάλυψη ότι ο εθνικός ύμνος της Τουρκίας προστατεύεται από δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας τα οποία ανήκουν στην γερμανική εταιρεία GEMA προκάλεσε στην Τουρκία έναν αγώνα νομοθετικών ρυθμίσεων προκειμένου να καταστήσουν τον ύμνο τους δημόσια περιουσία. Τη Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2010, κατά τη διάρκεια του υπουργικού συμβουλίου υπό τον πρωθυπουργό Ρεσέπ Ταγίπ Ερντογάν, συζητήθηκαν οι νομικές προτάσεις για την οριστική επίλυση του ζητήματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την 89χρονη ύπαρξη του τουρκικού ύμνου ουδείς γνώριζε έως τότε ότι είχε τεθεί κάτω από τη νομική προστασία των δικαιωμάτων. (Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ)
Το εν λόγο θέμα και όπως αυτό προέκυψε, είναι μια πολύ καλή εισαγωγή στο να κατανοήσουμε για ποιο λόγο όλες οι εταιρίες έχουν λυσσάξει να προωθούν δομές για την προώθηση των ανοιχτών δεδομένων (του κράτους φυσικά, όχι των δικών τους).
Επίσης σύμφωνα με τον Νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας υπάρχουν ειδικές κατηγορίες περιεχομένου που δεν δύναται να γίνεται διεκδίκηση πνευματικών δικαιωμάτων. Το σύνταγμα οι ενσωματωμένες κοινοτικές οδηγίες και η ελληνική νομοθεσία ορίζουν σαφώς ότι τα εθνικά σύμβολα δεν δύναται να φέρουν πνευματική ιδιοκτησία.
Είναι λοιπόν θεσμικά διασφαλισμένο ότι είτε τραγουδάει ο θεοδωράκης τον εθνικό ύμνο, είτε τον τραγουδάει ο Νοtis, είται παίζεται με μπουζούκι, είτε με την συμφωνική της Βιέννης κανείς δεν μπορεί να διεκδικήσει δικαιώματα επ' αυτού.
Μέχρι να βρεθεί λοιπόν μια λύση και κάποιος αρμόδιος από το υπουργείο Πολιτισμού να ακολουθήσει το παράδειγμα της Τουρκίας, κάθε φορά που θα ακούγεται ο εθνικός μας ύμνος κάποια εταιρεία θα κερδίζει μερικά σεντς.
Πληροφορίες απο το thepressproject.gr
Επιμέλεια: logiosermis.net
Συγκεκριμένα μετά το ανέβασμα του αρχείου είδαμε μια ειδοποίηση σύμφωνα με την οποία θα έπρεπε είτε να αφαιρέσουμε τα ηχητικά τμήματα του βίντεο που έχουν πνευματικά δικαιώματα, είτε να επιτρέψουμε στο YouTube να παίζει διαφημίσεις προκειμένου να αποδώσει στον κάτοχο των δικαιωμάτων το ποσό που του αναλογεί.
Το επίμαχο ηχητικό κομμάτι δεν ήταν άλλο από τον ελληνικό εθνικό ύμνο, που σύμφωνα με το YouTube ανήκει στην εταιρεία διαχείρισης και διανομής μουσικής IODA.
Η IODA (που πλέον ονομάζεται Orchard) ιδρύθηκε το 2003 και διαθέτει ένα παγκόσμιο δίκτυο συλλογικής διαχείρισης και διανομής μουσικής και ταινιών. Δραστηριοποιείται σε 27 χώρες και διατηρεί σχέσεις ελέγχου με τα μεγαλύτερα διαδικτυακά μέσα παροχής περιεχομένου όπως το YouTube, το iTunes, το Amazonκ.λπ.
Παρόλο που δεν αναγράφεται στην ιστοσελίδα της, η Orchard δεν συνεργάζεται απλώς με την Sony Music Entertainment αλλά στην ουσία ανήκει σ' αυτήν. Το 2009 ανακοινώθηκε από τις δύο εταιρείες μια παγκόσμια στρατηγική συμμαχία προκειμένου η Sony να ελέγξει καλύτερα την πνευματική της ιδιοκτησία, αλλά όπως δημοσίευσε το περιοδικό Billboard στις 5 Μαρτίου του 2012, στην πραγματικότητα η Sony κατέχει πλέον το 51% της Orchard, ενώ υπάρχουν και σχέδια πλήρους απορρόφησής της.
Είναι άραγε δυνατό ο εθνικός ύμνος όχι μόνο να μην ανήκει στο ελληνικό κράτος, αλλά επιπλέον κάθε φορά που παίζεται στο διαδίκτυο να πληρώνεται γι' αυτό μια ξένη ιδιωτική εταιρία;
Όπως επισημαίνει ο Άκης Έβενης του artXpress, η υπόθεση θυμίζει την αντίστοιχη περίπτωση με τον τουρκικό εθνικό ύμνο: Τον Απρίλιο του 2007, ένα τουρκικό σχολείο στη Γερμανία αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα όταν προσπάθησε να αναρτήσει βίντεο που τραβήχτηκε κατά τη διάρκεια των τουρκικών εθνικών εορτασμών της κυριαρχίας και ημέρας των παιδιών, το οποίο περιλάμβανε τον εθνικό ύμνο Istiklal Marsi. Και τότε ζητήθηκε από οργανισμό συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων η καταβολή χρηματικού ποσού.
Η αποκάλυψη ότι ο εθνικός ύμνος της Τουρκίας προστατεύεται από δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας τα οποία ανήκουν στην γερμανική εταιρεία GEMA προκάλεσε στην Τουρκία έναν αγώνα νομοθετικών ρυθμίσεων προκειμένου να καταστήσουν τον ύμνο τους δημόσια περιουσία. Τη Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2010, κατά τη διάρκεια του υπουργικού συμβουλίου υπό τον πρωθυπουργό Ρεσέπ Ταγίπ Ερντογάν, συζητήθηκαν οι νομικές προτάσεις για την οριστική επίλυση του ζητήματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την 89χρονη ύπαρξη του τουρκικού ύμνου ουδείς γνώριζε έως τότε ότι είχε τεθεί κάτω από τη νομική προστασία των δικαιωμάτων. (Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ)
Το εν λόγο θέμα και όπως αυτό προέκυψε, είναι μια πολύ καλή εισαγωγή στο να κατανοήσουμε για ποιο λόγο όλες οι εταιρίες έχουν λυσσάξει να προωθούν δομές για την προώθηση των ανοιχτών δεδομένων (του κράτους φυσικά, όχι των δικών τους).
Επίσης σύμφωνα με τον Νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας υπάρχουν ειδικές κατηγορίες περιεχομένου που δεν δύναται να γίνεται διεκδίκηση πνευματικών δικαιωμάτων. Το σύνταγμα οι ενσωματωμένες κοινοτικές οδηγίες και η ελληνική νομοθεσία ορίζουν σαφώς ότι τα εθνικά σύμβολα δεν δύναται να φέρουν πνευματική ιδιοκτησία.
Είναι λοιπόν θεσμικά διασφαλισμένο ότι είτε τραγουδάει ο θεοδωράκης τον εθνικό ύμνο, είτε τον τραγουδάει ο Νοtis, είται παίζεται με μπουζούκι, είτε με την συμφωνική της Βιέννης κανείς δεν μπορεί να διεκδικήσει δικαιώματα επ' αυτού.
Μέχρι να βρεθεί λοιπόν μια λύση και κάποιος αρμόδιος από το υπουργείο Πολιτισμού να ακολουθήσει το παράδειγμα της Τουρκίας, κάθε φορά που θα ακούγεται ο εθνικός μας ύμνος κάποια εταιρεία θα κερδίζει μερικά σεντς.
Πληροφορίες απο το thepressproject.gr
Επιμέλεια: logiosermis.net
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τώρα έμαθαν και τη Δόξα Δράμας οι Κινέζοι!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συνελήφθη 52χρονος για χρέη προς το Δημόσιο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
