2013-11-15 00:31:06
Κάποτε, μια φορά κι έναν καιρό σε μια μακρινή χώρα ζούσε ένας γιατρός. Ο γιατρός μας λοιπόν μια μέρα ξύπνησε και πήγε να παραλάβει το αυτοκίνητό του από το συνεργείο, όπου το είχε δώσει για μια απλή, όπως πίστευε, βλάβη. Πηγαίνει λοιπόν στο συνεργείο και συναντάει τον μηχανικό:
-Καλημέρα μάστορα, πώς πάει;
-Πώς να πάει, μεγάλη ζημιά!
-Καλά εσύ δε μου πες ότι ήταν κάτι απλό;
-Ναι, αλλά όταν το άνοιξα βγήκαν πολλά!
-Πόσα δηλαδή;
-1.600 ευρώ!
-1.600 ευρώ; (!!!)
-Ναι, γιατί ξέρεις σού ᾿βαλα όλα της μάνας του και ξέρεις τι δουλειά;
Είχε δίκιο. Ο Γιατρός πλήρωσε κι ας υποψιαζόταν ότι τα ανταλλακτικά (αν μπήκαν) δεν έπρεπε να πλησιάσουν σε… μπανάνα. Έπρεπε βλέπετε να πάει στη δουλειά του και με τα πόδια ήταν κομμάτι δύσκολο.
Ο μηχανικός με τη σειρά του πήρε τα 1.600 ευρώ και επειδή είχε ένα δικαστήριο πήγε στο δικηγόρο του.
-Χαίρετε κύριε Αδαμόπουλε!
-Χαίρετε.
-Πώς πάει η υπόθεση;
-Πολύ περίπλοκα τα πράγματα!
-Γιατί;
-Ο ενάγων επιμένει και… καταλαβαίνετε… θα απαιτηθούν -Κι άλλα χρήματα; Πόσα;
-1.600 ευρώ.
-1.600 ευρώ;(!!!) Μα σας έχω ήδη δώσει 6.000 ευρώ.
-Μα τι να σας κάνω, σας είπα είναι περίπλοκη υπόθεση!
Είχε δίκιο. Ο μηχανικός πλήρωσε τα χρήματα κι ας μυριζόταν ότι κάτι δεν πάει καλά, είχε ανάγκη βλέπετε να ξεμπερδέψει.
Ο δικηγόρος πήρε τα χρήματα και έφυγε αμέσως για μια συνάντηση που είχε: έπρεπε να νοικιάσει ένα καινούριο γραφείο.
-Καλημέρα κύριε Αλέκο.
-Καλημέρα, καλημέρα.
-Τελικά πόσο το νοικιάζεις το γραφείο;
-1.600 ευρώ ακατέβατα!
-1.600 ευρώ;(!!!) Μα είναι σχεδόν τρύπα και η τουαλέτα είναι κοινόχρηστη!
-Ναι αλλά είναι πρώτη μούρη στην πλατεία και ξέρεις πόσοι μου το ζητάνε;
Είχε δίκιο. Ο δικηγόρος πλήρωσε την μπροστάντζα κι ας του έλεγε κάτι ότι τα χρήματα ήταν υπερβολικά για την “τρύπα”. Έπρεπε βλέπετε να μπει στο καινούριο γραφείο που είχε και τον κατάλληλο “αέρα”.
Ο κυρ Αλέκος πήρε τα χρήματα και έτρεξε να προλάβει τον εργολάβο του, τον οποίο είχε μεν ξοφλήσει για τα 2 νέα διαμερίσματα που του έκτισε, αλλά του τηλεφώνησε ότι κάτι τον θέλει.
-Γεια σου Γιώργη.
-Καλώς τον Αλέκο, θες καφέ;
-Όχι δεν έχω χρόνο, πες μου τι θέλεις, γιατί βιάζομαι.
-Κοίταξε θα χρειαστώ κάποια χρήματα.
-Κι άλλα, γιατί;
-Προέκυψαν κάτι ψιλοδουλειές, μη φανταστείς, 1.600 ευρώ!!
-1.600 ευρώ;(!!!) Και τι θαρρείς πως είμαι κοπτήριο, τι τα θες πάλι;
-Κάτσε ρε Αλέκο εσύ δε ζήτησες τα υλικά για τα μπάνια Α’ ποιότητα; Σού ᾿βαλα και καμπίνες σπέσιαλ στα ντουζ.
Είχε δίκιο. Ο κυρ Αλέκος έδωσε τα χρήματα κι ας καταλάβαινε ότι τον κούκο δε θα τον άκουγε να κελαηδάει… Αλλά τον είχε ανάγκη τον κυρ Γιώργη, τόσους ημιυπαίθριους του “έκλεισε”.
Ο εργολάβος πήρε τα χρήματα και πήγε στη λαϊκή, για τα σαλατικά της εβδομάδος.
-Καλώς τον κυρ Γιώργη!
-Γεια σου μάστορα.
-Να βάλω απ᾿ τα ίδια;
-Απ᾿ τα ίδια, απ᾿ τα ίδια, αλλά να ‘χουν και λίγο γεύση τα ρημάδια!
-Με προσβάλεις κυρ Γιώργο, εγώ σου βάζω το πιο φρέσκο, τόσα χρόνια πελάτη σ᾿ έχω, δε μ᾿ εμπιστεύεσαι;
-Τέλοσπαντων , πόσα είναι όλα του μήνα συν τα τραπεζώματα του υπουργού;
-1.600 ευρώ!
-1.600 ευρώ;(!!!) Φωτιά είσαι ρε μάστορα.
-Εμ, βλέπεις ήταν και γκουρμεδιάρικα αυτά που ζήτησες για τον υπουργό…
Είχε δίκιο. Ο εργολάβος πλήρωσε κι ας ήταν ηλίου φαεινότερον ότι ο “μάστορας” τα είχε τρελάνει τα λαχανικά στην ορμόνη, για να πιάσει την εποχή των καλών τιμών. Τι να κάνει όμως; Ήταν ό,τι πιο φυσικό είχε να βάλει στο τραπέζι της οικογένειας.
Ο λαϊκατζής έκλεισε το μεσημέρι, πήγε στο σπίτι ενός φίλου, έκανε ντουζ άλλαξε και έφυγε, γιατί είχε ραντεβού με το γιατρό.
-Καλησπέρα γιατρέ μου.
-Καλησπέρα σας κύριε Κουτσόπουλε, καθίστε.
-Πώς τις είδατε τις εξετάσεις;
-Όλα πολύ καλά, αλλά θα έχουμε μια μικρή επιβάρυνση, διότι η εξέταση είναι λίγο εξεζητημένη.
-Δηλαδή γιατρέ μου;
-1.600 ευρώ!
-1.600 ευρώ; (!!!) Γιατί γιατρέ μου;
-Μα είπαμε κύριε Κουτσόπουλε, εδώ είναι επιστήμη, ξέρετε πόσο σπάνιο είναι το μηχάνημα αυτό και τι φάρμακα χρησιμοποιήσαμε για την εξέτασή σας; Τελευταία λέξη της τεχνολογίας!
Είχε δίκιο. Ο λαϊκατζής πλήρωσε τα χρήματα κι ας φουρκιζόταν που θα πλήρωνε ακριβά το νέο εξοχικό του γιατρού. Τι να κάνει όμως; ο γιατρός ήταν καλός και με την υγεία δεν παίζουμε.
Το βράδυ όλοι πήγαν στα σπίτια τους, για να ξεκουραστούν. Όλοι είχαν δίκιο, αλλά όλοι είχαν μια πικρή γεύση στο στόμα. Κάτι δεν πήγαινε καλά…
Ο γιατρός μας έκανε το ντουζ του, φόρεσε τις μεταξωτές πυζάμες του, ξάπλωσε στο κρεβάτι του και πήρε από το κομοδίνο του ένα βιβλίο που το παίδευε τις τελευταίες τρεις βδομάδες. Το μάτι του έπεσε σε μια φράση που του έκανε εντύπωση “Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο, λύκος”. Βρε λες; Έλα μωρέ, αμπελοφιλοσοφίες απάντησε αμέσως κι έσβησε το φως.
Έτσι τελείωσε άλλη μια μέρα στην μακρινή αυτή χώρα, που είχε ακόμη “λίπος” να κάψει. Κάτι μου λέει όμως ότι δεν θά ᾿χει για πολύ, γιατί καραδοκεί ο διεθνής τραπεζίτης. Έχει βλέπετε κι αυτός το «δίκιο» του…
koinonikianatoli.wordpress.com
-Καλημέρα μάστορα, πώς πάει;
-Πώς να πάει, μεγάλη ζημιά!
-Καλά εσύ δε μου πες ότι ήταν κάτι απλό;
-Ναι, αλλά όταν το άνοιξα βγήκαν πολλά!
-Πόσα δηλαδή;
-1.600 ευρώ!
-1.600 ευρώ; (!!!)
-Ναι, γιατί ξέρεις σού ᾿βαλα όλα της μάνας του και ξέρεις τι δουλειά;
Είχε δίκιο. Ο Γιατρός πλήρωσε κι ας υποψιαζόταν ότι τα ανταλλακτικά (αν μπήκαν) δεν έπρεπε να πλησιάσουν σε… μπανάνα. Έπρεπε βλέπετε να πάει στη δουλειά του και με τα πόδια ήταν κομμάτι δύσκολο.
Ο μηχανικός με τη σειρά του πήρε τα 1.600 ευρώ και επειδή είχε ένα δικαστήριο πήγε στο δικηγόρο του.
-Χαίρετε κύριε Αδαμόπουλε!
-Χαίρετε.
-Πώς πάει η υπόθεση;
-Πολύ περίπλοκα τα πράγματα!
-Γιατί;
-Ο ενάγων επιμένει και… καταλαβαίνετε… θα απαιτηθούν -Κι άλλα χρήματα; Πόσα;
-1.600 ευρώ.
-1.600 ευρώ;(!!!) Μα σας έχω ήδη δώσει 6.000 ευρώ.
-Μα τι να σας κάνω, σας είπα είναι περίπλοκη υπόθεση!
Είχε δίκιο. Ο μηχανικός πλήρωσε τα χρήματα κι ας μυριζόταν ότι κάτι δεν πάει καλά, είχε ανάγκη βλέπετε να ξεμπερδέψει.
Ο δικηγόρος πήρε τα χρήματα και έφυγε αμέσως για μια συνάντηση που είχε: έπρεπε να νοικιάσει ένα καινούριο γραφείο.
-Καλημέρα κύριε Αλέκο.
-Καλημέρα, καλημέρα.
-Τελικά πόσο το νοικιάζεις το γραφείο;
-1.600 ευρώ ακατέβατα!
-1.600 ευρώ;(!!!) Μα είναι σχεδόν τρύπα και η τουαλέτα είναι κοινόχρηστη!
-Ναι αλλά είναι πρώτη μούρη στην πλατεία και ξέρεις πόσοι μου το ζητάνε;
Είχε δίκιο. Ο δικηγόρος πλήρωσε την μπροστάντζα κι ας του έλεγε κάτι ότι τα χρήματα ήταν υπερβολικά για την “τρύπα”. Έπρεπε βλέπετε να μπει στο καινούριο γραφείο που είχε και τον κατάλληλο “αέρα”.
Ο κυρ Αλέκος πήρε τα χρήματα και έτρεξε να προλάβει τον εργολάβο του, τον οποίο είχε μεν ξοφλήσει για τα 2 νέα διαμερίσματα που του έκτισε, αλλά του τηλεφώνησε ότι κάτι τον θέλει.
-Γεια σου Γιώργη.
-Καλώς τον Αλέκο, θες καφέ;
-Όχι δεν έχω χρόνο, πες μου τι θέλεις, γιατί βιάζομαι.
-Κοίταξε θα χρειαστώ κάποια χρήματα.
-Κι άλλα, γιατί;
-Προέκυψαν κάτι ψιλοδουλειές, μη φανταστείς, 1.600 ευρώ!!
-1.600 ευρώ;(!!!) Και τι θαρρείς πως είμαι κοπτήριο, τι τα θες πάλι;
-Κάτσε ρε Αλέκο εσύ δε ζήτησες τα υλικά για τα μπάνια Α’ ποιότητα; Σού ᾿βαλα και καμπίνες σπέσιαλ στα ντουζ.
Είχε δίκιο. Ο κυρ Αλέκος έδωσε τα χρήματα κι ας καταλάβαινε ότι τον κούκο δε θα τον άκουγε να κελαηδάει… Αλλά τον είχε ανάγκη τον κυρ Γιώργη, τόσους ημιυπαίθριους του “έκλεισε”.
Ο εργολάβος πήρε τα χρήματα και πήγε στη λαϊκή, για τα σαλατικά της εβδομάδος.
-Καλώς τον κυρ Γιώργη!
-Γεια σου μάστορα.
-Να βάλω απ᾿ τα ίδια;
-Απ᾿ τα ίδια, απ᾿ τα ίδια, αλλά να ‘χουν και λίγο γεύση τα ρημάδια!
-Με προσβάλεις κυρ Γιώργο, εγώ σου βάζω το πιο φρέσκο, τόσα χρόνια πελάτη σ᾿ έχω, δε μ᾿ εμπιστεύεσαι;
-Τέλοσπαντων , πόσα είναι όλα του μήνα συν τα τραπεζώματα του υπουργού;
-1.600 ευρώ!
-1.600 ευρώ;(!!!) Φωτιά είσαι ρε μάστορα.
-Εμ, βλέπεις ήταν και γκουρμεδιάρικα αυτά που ζήτησες για τον υπουργό…
Είχε δίκιο. Ο εργολάβος πλήρωσε κι ας ήταν ηλίου φαεινότερον ότι ο “μάστορας” τα είχε τρελάνει τα λαχανικά στην ορμόνη, για να πιάσει την εποχή των καλών τιμών. Τι να κάνει όμως; Ήταν ό,τι πιο φυσικό είχε να βάλει στο τραπέζι της οικογένειας.
Ο λαϊκατζής έκλεισε το μεσημέρι, πήγε στο σπίτι ενός φίλου, έκανε ντουζ άλλαξε και έφυγε, γιατί είχε ραντεβού με το γιατρό.
-Καλησπέρα γιατρέ μου.
-Καλησπέρα σας κύριε Κουτσόπουλε, καθίστε.
-Πώς τις είδατε τις εξετάσεις;
-Όλα πολύ καλά, αλλά θα έχουμε μια μικρή επιβάρυνση, διότι η εξέταση είναι λίγο εξεζητημένη.
-Δηλαδή γιατρέ μου;
-1.600 ευρώ!
-1.600 ευρώ; (!!!) Γιατί γιατρέ μου;
-Μα είπαμε κύριε Κουτσόπουλε, εδώ είναι επιστήμη, ξέρετε πόσο σπάνιο είναι το μηχάνημα αυτό και τι φάρμακα χρησιμοποιήσαμε για την εξέτασή σας; Τελευταία λέξη της τεχνολογίας!
Είχε δίκιο. Ο λαϊκατζής πλήρωσε τα χρήματα κι ας φουρκιζόταν που θα πλήρωνε ακριβά το νέο εξοχικό του γιατρού. Τι να κάνει όμως; ο γιατρός ήταν καλός και με την υγεία δεν παίζουμε.
Το βράδυ όλοι πήγαν στα σπίτια τους, για να ξεκουραστούν. Όλοι είχαν δίκιο, αλλά όλοι είχαν μια πικρή γεύση στο στόμα. Κάτι δεν πήγαινε καλά…
Ο γιατρός μας έκανε το ντουζ του, φόρεσε τις μεταξωτές πυζάμες του, ξάπλωσε στο κρεβάτι του και πήρε από το κομοδίνο του ένα βιβλίο που το παίδευε τις τελευταίες τρεις βδομάδες. Το μάτι του έπεσε σε μια φράση που του έκανε εντύπωση “Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο, λύκος”. Βρε λες; Έλα μωρέ, αμπελοφιλοσοφίες απάντησε αμέσως κι έσβησε το φως.
Έτσι τελείωσε άλλη μια μέρα στην μακρινή αυτή χώρα, που είχε ακόμη “λίπος” να κάψει. Κάτι μου λέει όμως ότι δεν θά ᾿χει για πολύ, γιατί καραδοκεί ο διεθνής τραπεζίτης. Έχει βλέπετε κι αυτός το «δίκιο» του…
koinonikianatoli.wordpress.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Διακοπές ρεύματος την Κυριακή στην Αρκαδία
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Λιβύη παραδίδεται στο Ισλάμ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
