2013-11-15 22:00:15
Έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «Πολυτεχνείο 1973» διοργανώνει η Βουλή των Ελλήνων, θέλοντας να τιμήσει τη συμπλήρωση 40 ετών από την εξέγερση των φοιτητών, τον Νοέμβριο του 1973. Η έκθεση, που παρουσιάζεται στο συνεδριακό χώρο της Βουλής, επί της λεωφόρου Αμαλίας 22-24, εγκαινιάστηκε σήμερα, Παρασκευή 15 Νοεμβρίου, από τον πρόεδρο του Κοινοβουλίου, Ευάγγελο Μεϊμαράκη.
Μέσα από ψηφιακές αναπαραγωγές φωτογραφιών από το αρχείο του αυτόπτη μάρτυρα των δραματικών γεγονότων του Πολυτεχνείου, γνωστού φωτορεπόρτερ, Βασίλη Καραγεώργου, η έκθεση παρουσιάζει τη φοιτητική εξέγερση εναντίον της στρατιωτικής δικτατορίας, τον Νοέμβριο του 1973, και τη βίαιη και αιματηρή καταστολή της.
Άμεσες, αποκαλυπτικές, διεισδυτικές, οι φωτογραφίες αποτελούν μοναδικά ντοκουμέντα, όπου ο ιστορικός μπορεί να σκύψει για να αντλήσει λεπτομέρειες και να δει την αλήθεια αποτυπωμένη με όλη τη δύναμή της. Η τέχνη αυτή, της φωτογράφισης, ως εργαλείο της είδησης, τιμά τον Βασίλη Καραγεώργο και όλους τους φωτορεπόρτερ - μάρτυρες των γεγονότων που συχνά, ανάμεσα στο νόμιμο και το παράνομο, βάζουν σώμα και ψυχή για να τα αποτυπώσουν, κινδυνεύοντας και από τις δύο πλευρές.
Όπως σημειώνει ο Θανάσης Αλατάς, ο οποίος έκανε την επιλογή των φωτογραφιών που εκτίθενται, «αυτές αφηγούνται καρέ - καρέ τις δύσκολες εκείνες ώρες που οι νέοι θέλησαν με τόλμη να διεκδικήσουν το μέλλον τους. Άμεσες, αποκαλυπτικές, διεισδυτικές, αποτελούν μοναδικά ντοκουμέντα, όπου ο ιστορικός μπορεί να σκύψει για να αντλήσει λεπτομέρειες και να δει την αλήθεια αποτυπωμένη με όλη τη δύναμή της».
Πολλές από τις φωτογραφίες που παρουσιάζονται στην έκθεση δημοσιεύτηκαν στον ελληνικό και κυρίως στον ξένο τύπο, ενώ αρκετές ήταν μέχρι πρόσφατα ανέκδοτες. Η έκθεση θα διαρκέσει έως το τέλος Νοεμβρίου και θα παραμένει ανοικτή για το κοινό από τις 10 π.μ. μέχρι τις 6 μ.μ. καθημερινά, Σάββατο και Κυριακή.
40 χρόνια απόσταση
«Από την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα ήταν καζάνι που έβραζε. Οι φοιτητές κλεισμένοι στο Πολυτεχνείο έδειχναν την αντίθεσή τους στη Χούντα. Τα πρώτα συνθήματα έπεσαν: "Ψωμί – Παιδεία - Ελευθερία", "Λαέ, πεινάς, γιατί τους προσκυνάς;", "Κάτω η Χούντα", "Δημοκρατία" κ.ά.. Τρεις μέρες ακόμη κράτησε αυτός ο αναβρασμός και κάθε μέρα προσέρχονταν κι άλλοι φοιτητές και μαθητές κι εργάτες κι απλός κόσμος.
Φορτωμένος τις μηχανές μου περιφερόμουν, φωτογραφίζοντας τα πάντα. Από θωρακισμένα αυτοκίνητα ρίχνονταν βόμβες δακρυγόνων, οι διαδηλωτές άναβαν φωτιές για να εξουδετερώσουν τα δακρυγόνα, φωνάζοντας: "Λαέ, πολέμα, σου πίνουνε το αίμα". Από τις πολυκατοικίες οι ένοικοι πετούσαν λογής λογής χαρτιά για να ενισχύσουν τις φωτιές.
Στις 16 του Νοέμβρη ο χώρος του Πολυτεχνείου μέσα και έξω ήταν γεμάτος κόσμο που συμπαραστεκόταν στα παιδιά. Βέβαια κι οι αστυνομικοί, ένστολοι ή με πολιτικά, ήταν πάρα πολλοί. Οι πρώτοι πυροβολισμοί έπεσαν γύρω στις 6.30 μ.μ.. Μέχρι αργά το βράδυ περιφερόμουν φωτογραφίζοντας τη βίαιη προσπάθεια της αστυνομίας να απομακρύνει τον κόσμο από το Πολυτεχνείο. Κατά τις 00.15, πρωί της 17 Νοέμβρη, μου τηλεφωνούν από την εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" με τα οποία συνεργαζόμουν, ότι βγήκαν τανκς στους δρόμους.
Στις 00.30 ένα δεύτερο τηλεφώνημα, ότι τα τανκς ήταν μπροστά στο ξενοδοχείο Χίλτον. Τρέχοντας σχεδόν βγήκα γωνία Πανεπιστημίου και Χρήστου Λαδά και τα ακολούθησα μέχρι το Πολυτεχνείο. Εκεί πήρα θέση ξανά στη γωνία Πατησίων και Στουρνάρη. Οι σκηνές που ξετυλίχτηκαν ήταν σπαρακτικές. Τα παιδιά κρεμασμένα στα κάγκελα φώναζαν στους φαντάρους: "Είμαστε αδέλφια, είμαστε άοπλοι". Οι διαταγές όμως ήταν άλλες. Το τανκ εισβάλλει στο Πολυτεχνείο, παιδιά, τανκ και κάγκελα γίνονται ένας άμορφος σωρός. Τα μάτια μου θάμπωσαν από τα δάκρυα και δεν έβλεπα τίποτε. Αφού κατάφερα με κίνδυνο να ξεφύγω από τα μπλόκα, αναστατωμένος και απογοητευμένος αναφώνησα: "Πού είσαι, λαέ;". Αν ήταν κάτω σε συμπαράσταση, δεν θα μπορούσαν να μπουν στο Πολυτεχνείο». [...] Κείμενο του Βασίλη Καραγεώργου από την έκδοση «Πολυτεχνείο 1973 - 40 χρόνια απόσταση» (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Flippress).
naftemporiki.gr
Μέσα από ψηφιακές αναπαραγωγές φωτογραφιών από το αρχείο του αυτόπτη μάρτυρα των δραματικών γεγονότων του Πολυτεχνείου, γνωστού φωτορεπόρτερ, Βασίλη Καραγεώργου, η έκθεση παρουσιάζει τη φοιτητική εξέγερση εναντίον της στρατιωτικής δικτατορίας, τον Νοέμβριο του 1973, και τη βίαιη και αιματηρή καταστολή της.
Άμεσες, αποκαλυπτικές, διεισδυτικές, οι φωτογραφίες αποτελούν μοναδικά ντοκουμέντα, όπου ο ιστορικός μπορεί να σκύψει για να αντλήσει λεπτομέρειες και να δει την αλήθεια αποτυπωμένη με όλη τη δύναμή της. Η τέχνη αυτή, της φωτογράφισης, ως εργαλείο της είδησης, τιμά τον Βασίλη Καραγεώργο και όλους τους φωτορεπόρτερ - μάρτυρες των γεγονότων που συχνά, ανάμεσα στο νόμιμο και το παράνομο, βάζουν σώμα και ψυχή για να τα αποτυπώσουν, κινδυνεύοντας και από τις δύο πλευρές.
Όπως σημειώνει ο Θανάσης Αλατάς, ο οποίος έκανε την επιλογή των φωτογραφιών που εκτίθενται, «αυτές αφηγούνται καρέ - καρέ τις δύσκολες εκείνες ώρες που οι νέοι θέλησαν με τόλμη να διεκδικήσουν το μέλλον τους. Άμεσες, αποκαλυπτικές, διεισδυτικές, αποτελούν μοναδικά ντοκουμέντα, όπου ο ιστορικός μπορεί να σκύψει για να αντλήσει λεπτομέρειες και να δει την αλήθεια αποτυπωμένη με όλη τη δύναμή της».
Πολλές από τις φωτογραφίες που παρουσιάζονται στην έκθεση δημοσιεύτηκαν στον ελληνικό και κυρίως στον ξένο τύπο, ενώ αρκετές ήταν μέχρι πρόσφατα ανέκδοτες. Η έκθεση θα διαρκέσει έως το τέλος Νοεμβρίου και θα παραμένει ανοικτή για το κοινό από τις 10 π.μ. μέχρι τις 6 μ.μ. καθημερινά, Σάββατο και Κυριακή.
40 χρόνια απόσταση
«Από την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα ήταν καζάνι που έβραζε. Οι φοιτητές κλεισμένοι στο Πολυτεχνείο έδειχναν την αντίθεσή τους στη Χούντα. Τα πρώτα συνθήματα έπεσαν: "Ψωμί – Παιδεία - Ελευθερία", "Λαέ, πεινάς, γιατί τους προσκυνάς;", "Κάτω η Χούντα", "Δημοκρατία" κ.ά.. Τρεις μέρες ακόμη κράτησε αυτός ο αναβρασμός και κάθε μέρα προσέρχονταν κι άλλοι φοιτητές και μαθητές κι εργάτες κι απλός κόσμος.
Φορτωμένος τις μηχανές μου περιφερόμουν, φωτογραφίζοντας τα πάντα. Από θωρακισμένα αυτοκίνητα ρίχνονταν βόμβες δακρυγόνων, οι διαδηλωτές άναβαν φωτιές για να εξουδετερώσουν τα δακρυγόνα, φωνάζοντας: "Λαέ, πολέμα, σου πίνουνε το αίμα". Από τις πολυκατοικίες οι ένοικοι πετούσαν λογής λογής χαρτιά για να ενισχύσουν τις φωτιές.
Στις 16 του Νοέμβρη ο χώρος του Πολυτεχνείου μέσα και έξω ήταν γεμάτος κόσμο που συμπαραστεκόταν στα παιδιά. Βέβαια κι οι αστυνομικοί, ένστολοι ή με πολιτικά, ήταν πάρα πολλοί. Οι πρώτοι πυροβολισμοί έπεσαν γύρω στις 6.30 μ.μ.. Μέχρι αργά το βράδυ περιφερόμουν φωτογραφίζοντας τη βίαιη προσπάθεια της αστυνομίας να απομακρύνει τον κόσμο από το Πολυτεχνείο. Κατά τις 00.15, πρωί της 17 Νοέμβρη, μου τηλεφωνούν από την εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" με τα οποία συνεργαζόμουν, ότι βγήκαν τανκς στους δρόμους.
Στις 00.30 ένα δεύτερο τηλεφώνημα, ότι τα τανκς ήταν μπροστά στο ξενοδοχείο Χίλτον. Τρέχοντας σχεδόν βγήκα γωνία Πανεπιστημίου και Χρήστου Λαδά και τα ακολούθησα μέχρι το Πολυτεχνείο. Εκεί πήρα θέση ξανά στη γωνία Πατησίων και Στουρνάρη. Οι σκηνές που ξετυλίχτηκαν ήταν σπαρακτικές. Τα παιδιά κρεμασμένα στα κάγκελα φώναζαν στους φαντάρους: "Είμαστε αδέλφια, είμαστε άοπλοι". Οι διαταγές όμως ήταν άλλες. Το τανκ εισβάλλει στο Πολυτεχνείο, παιδιά, τανκ και κάγκελα γίνονται ένας άμορφος σωρός. Τα μάτια μου θάμπωσαν από τα δάκρυα και δεν έβλεπα τίποτε. Αφού κατάφερα με κίνδυνο να ξεφύγω από τα μπλόκα, αναστατωμένος και απογοητευμένος αναφώνησα: "Πού είσαι, λαέ;". Αν ήταν κάτω σε συμπαράσταση, δεν θα μπορούσαν να μπουν στο Πολυτεχνείο». [...] Κείμενο του Βασίλη Καραγεώργου από την έκδοση «Πολυτεχνείο 1973 - 40 χρόνια απόσταση» (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Flippress).
naftemporiki.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Εξαρθρώθηκε εγκληματική ομάδα που εξαπατούσε ηλικιωμένους
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΛΟΤΖΕΣΚΙ : ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ... ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
