ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Γιατί παίρνω ΦΑΚΕΛΑΚΙ;;;

ΕΡ. Γιατρέ, έχουν ακουστεί τόσα πολλά για το φακελάκι που παίρνετε εσείς οι γιατροί. Όλος ο κόσμος αναρρωτιέται: γιατί το παίρνετε;

ΑΠ. Είναι τόσο απλό. Για δύο λόγους παίρνουμε φακελάκι Πρώτον, επειδή ο μισθός μας στο ΕΣΥ ή τα έσοδα από το ιατρείο μας δεν μας φτάνουν για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, σε σχέση με το κουραστικό και ψυχοφθόρο επάγγελμα που κάνουμε. Και δεύτερον, είναι θέμα προσφοράς και ζήτησης: δεν θα παίρναμε φακελάκι αν εσείς δεν το δίνατε.

ΕΡ. Καταλαβαίνω γιατρέ μου. Ο μισθός αυτός, όμως, που λέτε, ήταν γνωστός όταν μπήκατε στην Ιατρική. Γιατί γίνατε γιατρός, τότε, και όχι δικηγόρος ή έμπορος, ώστε να βγάζετε περισσότερα λεφτά;

ΑΠ. Μα εμένα μου άρεσε η Ιατρική. Αγαπούσα την επιστήμη μου. Ακόμα την αγαπώ.

ΕΡ. Να σταθώ στο δεύτερο λόγο. Αν εμείς δεν δίναμε φακελάκι, εσείς θα το ζητούσατε; Και αν όχι, θα κάνατε την ίδια καλή δουλειά;

ΑΠ. Να σου πώ την αλήθεια; Η μέρα έχει 24 ώρες. Με κάποιους ασθενείς θα ασχοληθώ περισσότερο, με κάποιους λιγώτερο. Δεν νομίζεις ότι αυτοί που έδωσαν φακελάκι αξίζουν περισσότερη ιατρική φροντίδα από εμένα;

ΕΡ. Γιατρέ, τί σημαίνει για εσάς "...προς την αλήθειαν και το δίκαιον αποβλέπων και τον βίον ανυψών εις τύπον αρετής υπό την σκέπην της σοφίας..."

ΑΠ. Αναφέρεσαι στον όρκο που δώσαμε όταν αποφοιτήσαμε από την Ιατρική Σχολή;

ΕΡ. Ακριβώς

ΑΠ. Κοίτα, δώσαμε τον όρκο, για να πάρουμε το πτυχίο, δεν σημαίνει ότι τα πιστεύουμε κιόλας.

ΕΡ. Δηλαδή ό όρκος σας ήταν ψέμα;

ΑΠ. Όταν ορκίζεσαι μπορεί να τα πιστεύεις. Μετά αλλάζεις.

ΕΡ. Πώς αλλάζεις, γιατρέ;

ΑΠ. Μετά κάνεις αγροτικό σε κάποιο ξεχασμένο χωριό. Έπειτα περιμένεις κάποια χρόνια μέχρι να βρεις νοσοκομείο και να πάρεις ειδικότητα. Σε ταράζουν στις απλήρωτες εφημερίες, 70-80 ώρες τη βδομάδα, κάτω από κάποιον φτασμένο γιατρό που σε χώνει συνέχεια. Μετά τελειώνεις, ασκείς πλέον την ειδικότητά σου, αλλά στο μεταξύ ο όρκος φαίνεται ουτοπικός και αστείος.

ΕΡ. Και μετά;

ΑΠ. Μετά, στο επάγγελμα, έχεις δύο επιλογές. Αν είσαι καλός γιατρός, είσαι πλέον γύρω στα 35-40, και διαλέγεις να βγάλεις χρήμα, γιατί τόσα χρόνια ήσουν σε αφόρητη πίεση, και ταράζεις πλέον τον κόσμο στο φακελάκι, το απαιτείς, το δικαιούσαι. Αν είσαι μέτριος γιατρός, βολεύεσαι κάπου, ΙΚΑ, Νοσοκομείο, Ιατρείο, έχεις τα τυχερά σου, αλλά δουλεύεις λιγώτερο γιατί πλέον δεν σε ενθουσιάζει η Ιατρική

ΕΡ. Άρα γιατρέ, ξεκινάς με όνειρα, και μετά πρώτα στα σκοτώνουν, μετά συμβιβάζεσαι, και μετά, αν μπορείς, τους εκδικείσαι ή τα παρατάς;

ΑΠ. Περίπου έτσι. Να σου κάνω όμως κι εγώ μια ερώτηση;

ΕΡ. Βεβαίως.

ΑΠ. Κάνουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνει ο Εφοριακός που παίρνει μίζα όταν σου ελέγξει τα βιβλία, ο Πολεοδόμος που λαδώνεται για να σου δώσει άδεια να χτίσεις το παράνομο, ο βουλευτής που σε διορίζει για να τον ψηφίσεις, ο Υδραυλικός που σε κλέβει και δεν σου δίνει απόδειξη, ο Φούρναρης που σου βάζει ληγμένα γάλατα στα γλυκά, ο Μανάβης που σε κλέβει στα ρέστα στη λαϊκή, ο Δημόσιος Υπάλληλος που σε αγνοεί και σου μιλάει άσχημα; Πες μου.

ΕΡ. Όχι γιατρέ. Δεν κάνετε κάτι διαφορετικό. Τα ίδια κάνετε.

ΑΠ. Τότε γιατί κρίνεις εμένα; Η κοινωνία μας είναι σάπια, έτσι δεν είναι;

ΕΡ. Όχι η κοινωνία μας γιατρέ. Η ψυχή μας είναι σάπια, βρώμικη.

ΑΠ. ΔΕΝ αλλάζει αυτό. Δεν αλλάζει το σύστημα. Και πάντα, όταν εμφανίζονται Αμαλίες, θα γκρινιάξουμε λίγο, και μετά όλα θα ξαναπάρουν το δρόμο τους

ΕΡ. Έχω όμως μια ελπίδα γιατρέ.

ΑΠ. Τί ελπίδα;

ΕΡ. Η Αμαλία θυσιάστηκε. Τα λόγια ΔΕΝ έχουν δύναμη. Το μίσος ΔΕΝ έχει δύναμη. Η θυσία ΕΧΕΙ δύναμη. Έστω κι ένας γιατρός ν'αλλάξει, και μετά ένας άλλος, και μετά ένας υδραυλικός, και μετά εγώ, ίσως κάτι γίνει στο τέλος. Δεν θα αλλάξουν οι δομές και η σαπίλα. Θα αλλάξουν όμως μερικοί άνθρωποι.

ΑΠ. Δεν θα γίνει ποτέ αυτό.

ΕΡ. Κι αν προσευχηθούμε όλοι στο Θεό να γίνει;;;....
Tromaktiko