2013-11-17 06:12:00
Η πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση «Μαχόμενες Επαναστατικές Λαϊκές Ομάδες» ανέλαβε την ευθύνη για τη δολοφονία του Γ. Φουντούλη και του Μ. Καπελώνη, καθώς και τον σοβαρό τραυματισμό του Α. Γέροντα, μελών της Χρυσής Αυγής, έξω από τα γραφεία του κόμματος στο Νέο Ηράκλειο το απόγευμα της 1ης Νοεμβρίου.
Η 18σελιδη προκήρυξη ήταν αποθηκευμένη σε στικάκι USB και ο συντάκτης αναλύει τους λόγους της επίθεσης, ενώ αναφέρει ότι το χτύπημα «έγινε ως αντίποινα για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά και άλλα καθάρματα-μέλη του νεοναζιστικού κόμματος». Στις 16.50 άγνωστος τηλεφώνησε στο τηλεφωνικό κέντρο του zougla.gr λέγοντας ότι στο μνημείο των πεσόντων, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, υπάρχει ένας φάκελος μέσα στον οποίο βρίσκεται το USB με την προκήρυξη για την ανάληψη ευθύνης της επίθεσης στα γραφεία της Χρυσής Αυγής. Συντάκτης του zougla.gr πήγε στο σημείο και βρήκε τη σακούλα όπου υπήρχε ο φάκελος με το USB.
(Το σημείο όπου βρέθηκε η σακούλα με το φάκελο και το USB)
Η προκήρυξη έχει τίτλο «Ανάληψη ευθύνης εκτέλεσης Νεοναζί» και χωρίζεται σε έξι θεματικές ενότητες.
Ο συντάκτης ξεκινά με ένα απόφθεγμα του Μπουαναβεντούρα Ντουρρούτι, Ισπανού αναρχικού ο οποίος σκοτώθηκε «τον Νοέμβριο του 1936 στην Μαδρίτη κατά την διάρκεια της πολιορκίας της πόλης από τους φασίστες του Φράνκο», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά.
Στην συνέχεια αφού γίνεται σαφές ότι η επίθεση στα γραφεία της Χρυσής Αυγής έγινε ως αντίποινα για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, τονίζεται επίσης, ότι «είναι αφιερωμένη στο απαξιωμένο προλεταριάτο από την Αφρική και την Ασία, στον κάθε μετανάστη που λοιδορείται, που είναι διαρκής ρατσιστικός στόχος για να αποτελεί το φτηνό εργατικό δυναμικό».
(Η είσοδος του μνημείου πεσόντων στο Σκοπευτήριο Καισαριανής, όπου βρέθηκε η σακούλα με το USB)
Ο συντάκτης αναφέρει ότι επέλεξαν να χτυπήσουν απλά μέλη της Χρυσής Αυγής και όχι Βουλευτές για να στείλουν το μήνυμα ότι στόχος τους θα είναι από εδώ και πέρα οποιοσδήποτε πολίτης συντάσσεται με τη Χρυσής Αυγή.
«Όσοι τους πλησιάζουν δεν έχουν άλλοθι τις πελατειακές σχέσεις, είναι ναζιστές, έχουν τον όρκο του χίτη, υμνούν την χούντα και θα τους αντιμετωπίσουμε ως εχθρούς του λαού. Οι «παραπλανημένοι» ψηφοφόροι, αυτή η συντηρητική λουμπεναρία με την αστική ηθική, πλέον δεν έχει κανένα άλλοθι».
Στοχοποιούν την Ελληνική αστυνομία «γιατί από κοινού και κατ’ εξακολούθηση συνεργάζονται με την Χρυσή Αυγή ως ομοούσιοι φασίστες – προστάτες και σκυλιά του κεφαλαίου. Οι σφαίρες των 9 χιλιοστών ήταν παραγγελία του βουλευτή τους Μίχου, που είχε δηλώσει ότι «μόνο με σφαίρες θα μας σταματήσουν», ενώ κάνουν λόγο για επιχείρηση συγκάλυψης από τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης Νίκο Δένδια, των συνθηκών της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα «για να μην χρεωθούν οι μπάτσοι -κατ’ επέκταση και ο ίδιος πολιτικά- τη δολοφονία».
Μέσα από την προκήρυξη τα μέλη της οργάνωσης καλούν τους αντιφασίστες σε ένοπλο αγώνα κατά της Χρυσής Αυγής αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Στην Ελλάδα, χωρίς να απολεστεί ο αντικαθεστωτικός αγώνας, το ανατρεπτικό κίνημα πρέπει να προβεί στην υλική καταστροφή των υλικών υποδομών της Χρυσής Αυγής και να επιτεθεί συντεταγμένα κατά των φυσικών προσώπων της. Σύσσωμης της ιεραρχίας, ηγετών, πυρηναρχών, μελών, στρατιωτών και κενταύρων. Να τους ανοίγει τα κεφάλια με σφυρί, να τους κόβει προς παραδειγματισμό το χέρι με δρεπάνι».
Στη συνέχεια ο συντάκτης αναφέρεται αναλυτικά στις επιθέσεις για τις οποίες έχουν κατηγορηθεί μέλη της Χρυσής Αυγής τονίζοντας ότι «το να ανήκει κάποιος σε μια τέτοια εγκληματική οργάνωση όπως η Χ.Α. είναι αυτόματα συνεργός αν όχι και ο ίδιος φυσικός αυτουργός».
Χαρακτηρίζει τον Νίκο Μιχαλολιάκο «ΚΥΠατζή», γίνεται δύο φορές αναφορά στον Μάκη Βορίδη ενώ ο συντάκτης κάνει λόγο για γκεμπελική προπαγάνδα των Μ.Μ.Ε περί κίνδυνου πραξικοπήματος. «Από τον στρατηγό Φράγκο Φραγκούλη, τις υπόγειες και σκοτεινές συζητήσεις σε συνωμοτικούς κύκλους, μέχρι και την αυτοτελή κατάληψη της εξουσίας από την Χρυσή Αυγή, αυτές οι «διαρροές» στο αποτέλεσμά τους θωρακίζουν την εξουσία και εξυγιαίνουν το προσωπείο της», γράφει χαρακτηριστικά.
Επίσης γίνεται αναφορά και στον Βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ηλία Παναγιώταρο για τον οποίο ο συντάκτης υποστηρίζει ότι μαχαίρωσε στην κοιλιά καταληψία έξω από την Βίλλα Αμαλίας και τον χαρακτηρίζει «συνέταιρο του πράκτορα Α. Βαβύλη».
Στην προκήρυξη εμφανίζουν τον πρόεδρο του Ολυμπιακού Βαγγέλη Μαρινάκη ως «έναν σημαντικό χρηματοδότη της Χ.Α.» και κάνουν αναφορά και στον αδελφό του Νίκου Μιχαλολιάκου Τ. Μιχαλόλια.
Στη συνέχεια γίνεται μια πολιτική αναδρομή από το 1974 και μετά με αναφορές σε πολιτικά πρόσωπα – χαρακτηρίζουν συναγωνιστής της Χ.Α τον Καρατζαφέρης και «συμπαραστάτη» τον Μαρκογιαννάκη.
(Ο φάκελος με το USB)
Επιτίθεται στη Νέα Δημοκρατία, στον υπουργό Οικονομικών αλλά και σε οικονομικούς παράγοντες της χώρας γράφοντας χαρακτηριστικά: «Η Ν.Δ εκπροσωπείται -έχει επιλέξει για επικοινωνιακή εμπροσθοφυλακή- τους καραφασίστες Βορίδη, Κρανιδιώτη, Γεωργιάδη, Δένδια. Υπερασπιστές της οικονομικής πολιτικής και σε πλήρη σύμπνοια οι Προβόπουλος, Δασκαλόπουλος. Διορισμένος και εγκάθετος αναμεταδότης αυτής της πολιτικής της τρόικας, ο υπουργός οικονομικών Στουρνάρας».
Κάνει μάλιστα λόγο για «κοινό αγώνα Ν.Δ και Χρυσής Αυγής»: «Σοβαρή Χρυσή Αυγή έχουμε και λέγεται Ν.Δ. Ευρωπαϊκό φασισμό έχουμε και ηγείται ο Αντώνης Σαμαράς. Η Ν.Δ. με τη Χ.Α. συνεργάζονταν, συνέπιπταν και αλληλοτροφοδοτούνταν από τη μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα. Ν.Δ και Χ.Α έχουν κοινή πολιτική ατζέντα και τους ίδιους εχθρούς».
Στο προτελευταίο μέρος της προκήρυξης ο συντάκτης αναφέρεται στο ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την οικονομική κρίση ενώ αναφέρεται και στην άνοδο της ακροδεξιάς σε χώρες της Ευρώπης.
Κλείνοντας υπάρχει σαφής επίθεση και κατά της αριστεράς την οποία χαρακτηρίζει «αφομοιωμένη στο σύστημα επίσημη αριστερά της καρπαζιάς που χρόνια τώρα μιλάει για «προβοκάτορες» και «σκοτεινά κέντρα ανωμαλίας» και που δεν απέτρεψε ούτε αντιστάθηκε στο ελάχιστο στη χούντα των συνταγματαρχών» ενώ στο τέλος της προκήρυξης υπάρχει το σύνθημα «φωτιά και τσεκούρι – πόλεμος στον πόλεμο των αφεντικών».
ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΝΕΟΝΑΖΙ
«Δεν πολεμάμε τον φασισμό μαζί με την κυβέρνηση, αλλά σε πείσμα της κυβέρνησης. Ξέρουμε ότι καμία κυβέρνηση δεν επιθυμεί πραγματικά τη συντριβή του φασισμού,
γιατί η αστική τάξη είναι αναγκασμένη να προσφεύγει σε αυτόν, κάθε φορά που βλέπει την εξουσία να της γλιστρά από τα χέρια.»
Μπουαναβεντούρα Ντουρρούτι
Ισπανός αναρχικός, μέλος της αναρχοσυνδικαλιστικής εργατικής συνομοσπονδίας (CNT), συμμετείχε στην ένοπλη οργάνωση Los Solidarios (Οι Αλληλέγγυοι), μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας Ιβηρικής (FAI), οργανωτής της απόπειρας εκτέλεσης του Ισπανού βασιλιά. Συμμετείχε στην ένοπλη εξέγερση του 1933, ιδρυτής της ομώνυμης φάλαγγας που μετά την καταστολή του πραξικοπήματος του Φράνκο στην Βαρκελώνη, απελευθέρωσε την Καταλονία και το μεγαλύτερο μέρος της Αραγονίας εγκαθιδρύοντας τον ελευθεριακό κομμουνισμό. Σκοτώθηκε τον Νοέμβριο του 1936 στην Μαδρίτη κατά την διάρκεια της πολιορκίας της πόλης από τους φασίστες του Φράνκο.
Οι Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις πολιτικές εκτελέσεις των φασιστών-μελών του νεοναζιστικού κόμματος Χρυσή Αυγή που είχαν αναλάβει περιφρούρηση στα γραφεία του βόρειου τομέα Αθηνών, στο Νέο Ηράκλειο. Η επίθεση έγινε ως αντίποινα για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά και άλλα καθάρματα-μέλη του νεοναζιστικού κόμματος. Η επίθεση είναι επίσης, αφιερωμένη στο απαξιωμένο προλεταριάτο από την Αφρική και την Ασία, στον κάθε μετανάστη που λοιδορείται, που είναι διαρκής ρατσιστικός στόχος για να αποτελεί το φτηνό εργατικό δυναμικό. Η δολοφονία Φύσσα αποτελεί σημείο καμπή, αφού αποτέλεσε το αποκορύφωμα της δολοφονικής καμπάνιας της Χρυσής Αυγής, που τα τελευταία δύο χρόνια και ιδιαίτερα μετά την είσοδό της στο αστικό κοινοβούλιο, έχει επιδοθεί συστηματικά σε δολοφονίες και ξυλοδαρμούς μεταναστών εργαζομένων, ξυλοδαρμούς και βιαιοπραγίες κατά αριστερών και αντιεξουσιαστών, και όλα αυτά με την πλήρη κάλυψη της «δημοκρατικής» αστυνομίας.
Η ένοπλη επίθεση-απάντηση στα γραφεία στο Ν. Ηράκλειο είναι η αφετηρία της λαϊκής εξόρμησης για να σταλούν τα νεοναζιστικά αποβράσματα της Χρυσής Αυγής εκεί που τους αρμόζει, στα σκουπίδια της ιστορίας. Οι απόγονοι του Εφιάλτη, του Πήλιου Γούση και του Νενέκου, οι απόγονοι των γερμανοτσολιάδων της κατοχής, των χιτών, των ταγματασφαλιτών και των δοσίλογων θα εξοντωθούν και θα σταλούν στις νέες πηγάδες τύπου Μελιγαλά και καμία «δημοκρατική» αστυνομία δεν θα μπορέσει να τους προστατέψει.
Οι αγωνιστές των Μαχόμενων Λαϊκών Επαναστατικών Δυνάμεων πραγματοποίησαν την επίθεση παρά το γεγονός ότι τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Ν. Ηράκλειο βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από το αστυνομικό τμήμα της περιοχής, αφού οι θρασύδειλοι της Χρυσής Αυγής επιδιώκουν να βρίσκονται για προστασία κοντά στα ένοπλα σκυλιά του καθεστώτος, την αστυνομία, η οποία συνεργάζεται μαζί τους. Άλλωστε και τα κεντρικά γραφεία τους στην Μεσογείων, βρίσκονται απέναντι από την σχολή της αστυνομίας στο πάρκο Χωροφυλακής.
Η επιλογή να χτυπήσουμε τα αναλώσιμα των βουλευτών και όχι τους ίδιους, συνίσταται στο εξής τελεσίδικο μήνυμα: Κατά την φαινομενική «εξάρθρωση» της Χρυσής Αυγής υπήρξαν έστω μερικώς τα αποκαλυπτήρια για το ποιόν των χρυσαυγιτών. Τώρα όλοι ξέρουν, τώρα η
εποχή της απενοχοποίησής τους τελείωσε. Τώρα όποιος τους προσεγγίζει είναι συνυπεύθυνος. Η επιλογή του κάθε ενός να είναι συνοδοιπόρος τους και να παρευρίσκεται είτε πλησίον τους είτε στα γραφεία τους, ας φέρει και τις συνέπειες της ταυτότητας που θα τον χαρακτηρίζει. Αν ο οποιοσδήποτε από εδώ και στο εξής ασκήσει βία εναντίον μεταναστών, εναντίον αριστερών ή αναρχικών, αν επαναληφθεί το οποιοδήποτε ρατσιστικό ή φυλετικό επεισόδιο, την ευθύνη θα λουστεί αποκλειστικά η Χρυσή Αυγή και ας μετακομίσει μέσα στα αστυνομικά τμήματα. Όσοι τους πλησιάζουν δεν έχουν άλλοθι τις πελατειακές σχέσεις, είναι ναζιστές, έχουν τον όρκο του χίτη, υμνούν την χούντα και θα τους αντιμετωπίσουμε ως εχθρούς του λαού. Οι «παραπλανημένοι» ψηφοφόροι, αυτή η συντηρητική λουμπεναρία με την αστική ηθική, πλέον δεν έχει κανένα άλλοθι. Το ίδιο και οι επιχειρηματικοί κύκλοι που στηρίζουν τις «αγαθοεργίες» τους. Όλοι φέρουν τα δακτυλικά τους αποτυπώματα στα δολοφονικά μαχαίρια. Στην ίδια μοίρα έχει τεθεί ούτως ή άλλως και η ελληνική αστυνομία, όχι απλά γιατί το 50% των σωμάτων ασφαλείας ψηφίζει Χρυσή Αυγή, αλλά γιατί από κοινού και κατ’ εξακολούθηση συνεργάζονται με την Χρυσή Αυγή ως ομοούσιοι φασίστες – προστάτες και σκυλιά του κεφαλαίου. Οι σφαίρες των 9 χιλιοστών ήταν παραγγελία του βουλευτή τους Μίχου, που είχε δηλώσει ότι «μόνο με σφαίρες θα μας σταματήσουν».
Η απροκάλυπτη δολοφονία του Παύλου Φύσσα αποτελεί το αίμα που ξεχείλισε το ποτήρι. Εντός της οικονομικής συγκυρίας αντηχεί ως έναρξη του εμφυλίου ταξικού πολέμου. Ο άτυπος αόρατος εμφύλιος πόλεμος που διεξαγόταν σε ήπια ένταση, πέρασε σε δημόσια σφαίρα με τον πλέον απροκάλυπτο τρόπο. Την ευθύνη για αυτό φέρει η Χ.Α. και συγκεκριμένα τα τάγματα εφόδου της Νίκαιας. Το σοκ που προκάλεσε η πολιτική απόφαση της Χ.Α. για την δολοφονία από το χέρι του Ρουπακιά, ακολούθησε το δέος της φαινομενικής της εξάρθρωσης.
Ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος παρακολουθώντας την όλη διαδικασία της «εξάρθρωσής» τους -και της πλαγίως επαναφοράς τους στο μέλλον-, μπορεί να αντιληφθεί ότι τίποτα δεν τελείωσε, αντιθέτως, όλα τώρα αρχίζουν.
Η πορεία των γεγονότων θα ήταν πολύ διαφορετική αν δεν συλλαμβανόταν ο δολοφόνος Ρουπακιάς. Αν, όπως είχε συμβεί σε τόσες άλλες περιπτώσεις δολοφονιών ή ξυλοδαρμών μεταναστών, οι δράστες παρέμεναν στο σκοτάδι. Όμως, σαν από κακή τύχη, ο δολοφόνος Ρουπακιάς συνελήφθη, ο οποίος δεν δίστασε ευθύς εξαρχής να δηλώσει στους αστυνομικούς την πολιτική του ταυτότητα, ότι είναι μέλος της Χρυσής Αυγής, ευελπιστώντας προφανώς, στην κάλυψή του από την ίδια την αστυνομία, αλλά και από την κυβέρνηση όπως άλλωστε έχει γίνει σε τόσες άλλες περιπτώσεις ξυλοδαρμών, μαχαιρωμάτων, δολοφονιών μεταναστών και βιαιοπραγιών. Την κάλυψη των δολοφόνων από την αστυνομία επιβεβαίωσε η συντρόφισσα του Φύσσα που βρισκόταν μπροστά στην εν ψυχρώ δολοφονία και που ζητούσε συνεχώς βοήθεια από τους μπάτσους που βρίσκονταν εκεί. Η απροκάλυπτη αδιαφορία τους στις προειδοποιήσεις της φίλης του Φύσσα ότι «θα τον σκοτώσουν», η παγερή αδιαφορία τους μετά την δολοφονική επίθεση, δείχνουν την αγαστή συνεργασία με τους φασίστες. Η αστυνομικός που έκανε τη σύλληψη λέγοντας «όχι και μαχαίρια ρε παιδιά», μάλλον ήταν εκτός του δολοφονικού σχεδίου και το μόνο που γνώριζε ήταν ότι επίκειται ξυλοδαρμός, στον οποίο θα συναινούσε όπως έχει γίνει αμέτρητες φορές σε επιθέσεις φασιστών. Τι απέγινε άραγε η έρευνα για τη στάση της συγκεκριμένης ομάδας Δίας; Γιατί ο Δένδιας διέψευσε τις καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων ότι μόνο μια αστυνομικός πραγματοποίησε τη σύλληψη και οι υπόλοιποι δεν έκαναν απολύτως τίποτα, και δήλωσε ότι «όλοι οι αστυνομικοί που ήταν εκεί κάνανε τη σύλληψη»; Ο Δένδιας γνωρίζει ότι υπήρχε συνεννόηση αστυνομίας και
φασιστών για την δολοφονική επίθεση, όμως τους κάλυψε για να μην χρεωθούν οι μπάτσοι -κατ’ επέκταση και ο ίδιος πολιτικά- τη δολοφονία. Αυτό, όλος ο κόσμος το κατάλαβε.
Το χτύπημα από την κυβέρνηση εναντίον του φασιστικού «μορφώματος» συντέλεσε στο να αποσυμπιεστεί η αμήχανη κοινωνική οργή, συντέλεσε στην καπηλεία και αφομοίωση του αντιφασιστικού κινήματος και στην ασέλγεια του πεσόντα Παύλου Φύσσα. Επίσης, στην προσπάθεια υφαρπαγής κατ’ ιδίων όφελος της λαϊκής στήριξης. Οι πολιτικοί ιθύνοντες λοιπόν, επιδόθηκαν στην κοινωνική δημαγωγία, στη μετατροπή του γεγονότος ως θαυμάσια ευκαιρία για την εκλογική ψηφοθηρία στην δεξιά πολυκατοικία, απότοκο του ενδοεξουσιαστικού ανταγωνισμού στο στρατόπεδο της αντεπανάστασης. Για την επιδεικτική πολεμική εξαγγελία μέσω της θεωρίας των δυο άκρων, της αποφασιστικότητας και βούλησης του αστικού πολιτικού κόσμου για αδυσώπητο πόλεμο εναντίον του ανυπότακτου προλεταριάτου. Πολέμου που θα διασφαλίσει την ταξική ειρήνη, την απαιτούμενη πολιτική ομαλότητα προς τέρψιν των αναπτυξιακών επενδύσεων.
Η ιστορική διδαχή επισημαίνει ότι ο φασισμός δεν τσακίζεται στο κοινοβούλιο και με νόμους, ότι ο φασισμός τσακίζεται πάντα στη μάχη μέσα στους δρόμους. Ότι η αστική δημοκρατία ποτέ δεν πολέμησε τον φασισμό και ήθελε πάντα να τον ελέγχει. Ότι ο φασισμός είναι απλά η ωμή μορφή του καπιταλισμού. Ότι οι φασίστες, παρά τις φιλοδοξίες τους, δεν υπήρξαν ποτέ όσο θα ήθελαν αυτονομημένοι.
Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής υπήρξαν ανέκαθεν παράλληλοι συνοδοιπόροι και πολιτικοί συναγωνιστές της Ν.Δ. Με κοινές πολιτικές καταγωγές, πορευμένοι με ενδοεξουσιαστικούς ανταγωνισμούς και κοινά συμβόλαια. Οι φασίστες υπήρξαν ανέκαθεν επαγγελματίες ψεύτες, οι μεγαλύτεροι πολιτικοί χαμαιλέοντες. Όσα πουκάμισα και αν αλλάξουν δεν πρέπει να εξωραϊστούν στα μάτια κανενός. Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής ως αμετανόητοι χίτες, δοσίλογοι επί κατοχής και μαχαιροβγάλτες σήμερα, δεν πρέπει να φυλακιστούν, πρέπει να εκτελεστούν. Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε τόπο οι αντιφασίστες, δίχως να αναθέτουν και να παραχωρούν χώρο στο κράτος, δίχως να μένουν μόνο στην αντιπληροφόρηση ή σε καταγγελίες με την πλάνη ότι ασκούν πολιτικές πιέσεις, πρέπει με αυτενέργεια, με ολιγομελείς, αυτοτελείς, ευέλικτες δυνάμεις να τσακίζουν τους φασίστες στην κυριολεξία. Να εμπλακούν μαχητικά, να ανακαλύπτουν μεθόδους, στάδια και τακτικές με οικεία μέσα, με ότι είναι απαραίτητο, ότι είναι αναγκαίο και με ότι απαιτείται. Στην Ελλάδα, χωρίς να απολεστεί ο αντικαθεστωτικός αγώνας, το ανατρεπτικό κίνημα πρέπει να προβεί στην υλική καταστροφή των υλικών υποδομών της Χρυσής Αυγής και να επιτεθεί συντεταγμένα κατά των φυσικών προσώπων της. Σύσσωμης της ιεραρχίας, ηγετών, πυρηναρχών, μελών, στρατιωτών και κενταύρων. Να τους ανοίγει τα κεφάλια με σφυρί, να τους κόβει προς παραδειγματισμό το χέρι με δρεπάνι.
Ταξική μνήμη: το εφαλτήριο της κοινωνικής επανάστασης
Τον Σεπτέμβρη του 2013 οι δημοσκοπήσεις των κατασκευασμένων ερωτημάτων και προκαθορισμένων απαντήσεων δείχνουν την Χρυσή Αυγή με σταθερή άνοδο να κατέχει την τρίτη θέση. Ο τηλεοπτικός διάλογος μεταφέρει τις διεργασίες και προαναγγέλλει μια ενδεχόμενη συνεργασία για συγκυβέρνηση Χρυσής Αυγής με Ν.Δ.
Η Χρυσή Αυγή όμως και να ήθελε, δεν μπορεί να «σοβαρευτεί». Φέρει τα κακέκτυπα του παραδοσιακού μιλιταριστικού φασισμού μέσα στο d.n.a της αναλλοίωτα. Η βία για αυτούς δεν είναι εργαλειακό μέσο, αλλά αυτοσκοπός. Η Χρυσή Αυγή βλέποντας την «αντισυστημική» της επιρροή να ανεβαίνει, έχει αποθρασυνθεί και επιλέγει να αλλάξει πίστα. Αρχές Σεπτέμβρη στο Πέραμα επιτίθεται σε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ για την εκπλήρωση του συμβολαίου με τους εφοπλιστές της. Η αστυνομία κρατάει τσίλιες, πράγμα διόλου περίεργο όταν το 50% είναι ψηφοφόροι της και όπως όψιμα αποδείχτηκε και μέλη της. Χρυσαυγίτες από την επομένη κιόλας μέρα προσλαμβάνονται σε εργατικά πόστα στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη. Λίγες μέρες αργότερα η επίθεση στο Πέραμα μοιάζει σαν προαναγγελία για ένα μιλιταριστικό σόου στο αμιγώς δικό τους πεδίο – στο μνήμα των πολιτικών προγόνων τους και συνεργατών των SS. Στην πηγάδα του Μελιγαλά βρίσκεται όλη η πλέμπα του φασιστικού κράτους και παρακράτους. (Μια θαυμάσια ευκαιρία να ξαναγεμίσει η πηγάδα). Το οικόσιτο μαντρόσκυλο λυσσασμένο πλέον από την έξαψη δαγκώνει το χέρι του αφεντικού του. Τραμπουκίζει ομοϊδεάτες βασιλόφρονες και χουντικούς απόγονους ταγματασφαλιτών και ψηφοφόρων της Ν.Δ και του ΛΑ.Ο.Σ. Δεν υπάρχει κανένα ορατό ανάχωμα για να μην ξεδιπλώσουν την πολιτική τους τακτική, για να μην σφάζουν πλέον και ανοιχτά τον όποιον πολιτικό αντίπαλο ή φυλετικό εχθρό τους.
Το τελευταίο διάστημα, ιδιαίτερα από τότε που η Χρυσή Αυγή μπήκε στο αστικό κοινοβούλιο στις εκλογές του 2012, αυξήθηκαν κατακόρυφα τα περιστατικά ρατσιστικής βίας από μέλη της. Αυξήθηκαν οι ξυλοδαρμοί και οι δολοφονίες, και όλα αυτά συνοδευόμενα και από πράξεις ληστείας εναντίον φτωχών μεταναστών εργαζομένων. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις εμφανίζονταν ως αστυνομικοί για να ελέγχουν χαρτιά και άδειες παραμονής μεταναστών. Σε κάποιες περιπτώσεις λειτουργούσαν αντικαθιστώντας την αστυνομία, με την ανοχή της αστυνομίας, για να ελέγχουν άδειες αλλοδαπών μικροπωλητών, όπως στη Ραφήνα πέρσι το καλοκαίρι όπου κατέστρεψαν πάγκους αλλοδαπών μικροπωλητών ή να ελέγχουν τυχόν μαύρη εργασία, όπως στο νοσοκομείο Καλαμάτας ψάχνοντας για αλλοδαπές εργαζόμενες.
Τα κυριότερα περιστατικά της «πατριωτικής», «ελληνόψυχης» δράσης τους τον τελευταίο χρόνο: Ξυλοδαρμός Αιγύπτιου στον Πειραιά στις 3 Ιανουαρίου 2013 από 3 που φορούσαν διακριτικά της Χ.Α. Εισβολή στις 25 Ιανουαρίου 7 φασιστών με σφυριά, γκλομπ και μαχαίρια σε σπίτι Πακιστανού στο Περιστέρι όπου αφαίρεσαν ένα λάπτοπ, ένα κινητό και 40 ευρώ. Επίθεση στην Ιεράπετρα Κρήτης στις 14 Φεβρουαρίου από 7 μέλη της Χ.Α. σε 3 Πακιστανούς. Δολοφονία του Πακιστανού Shehzad Luqman στα Πετράλωνα ενώ πήγαινε στην δουλειά του. Επίθεση 6 φασιστών στις 31 Μαρτίου σε 3 μετανάστες στην Αθήνα. Στις 10 Μαΐου στα Χανιά νεοναζί βάζουν φωτιά σε σπίτια Ρομά -ο Κασιδιάρης είχε αποκαλέσει τους Ρομά ανθρώπινα σκουπίδια. Στις 12 Μαΐου πάλι στα Χανιά 3 Μαροκινοί ξυλοκοπούνται στο παλιό λιμάνι. Στις 13 Μαΐου στην Αθήνα 15χρονος Αφγανός δέχεται επίθεση από νεοναζί οι οποίοι του έκοψαν το πρόσωπο με σπασμένο μπουκάλι. Στις 25 Μαΐου στην Θεσσαλονίκη ένας μετανάστης από την Ρουάντα μαχαιρώνεται από 2 άτομα που επέβαιναν σε μηχανή ενώ την ίδια μέρα ένας Ιρακινός δέχεται επίθεση από ομάδα φασιστών στο ΑΠΘ.
Στις 1 Ιουνίου στο Παγκράτι 2 άτομα ανεβαίνουν στο λεωφορείο 732 και αρχίζουν και χτυπάνε μετανάστες από την Αφρική φωνάζοντας «Μολών Λαβέ». Στο Αιγάλεω στις 2 Ιουνίου ομάδα 12-13 φασιστών πραγματοποιεί επιθέσεις σε σπίτια μεταναστών. Στις 12 Ιουλίου 4 Πακιστανοί δέχονται την «επίσκεψη» 4 ατόμων που παρουσιάζονται ως αστυνομικοί και όταν άρχισαν οι Πακιστανοί να διαμαρτύρονται γιατί είχαν νόμιμα έγγραφα, οι εισβολείς άρχισαν να τους χτυπούν φωνάζοντας ότι είναι μέλη της Χρυσής Αυγής. Το ίδιο έγινε και στον Ταύρο στις 21 Ιουλίου όταν 6 άτομα προσποιούμενα τους αστυνομικούς εισέβαλλαν σε σπίτι μεταναστών για να ελέγξουν τα χαρτιά τους και ακολούθως άρχισαν να τους χτυπούν φωνάζοντας ότι είναι μέλη της Χρυσής Αυγής, κλέβοντάς τους παράλληλα πορτοφόλια, έγγραφα-άδειες εργασίας ακόμη και οικιακές συσκευές. Σε πολλές περιπτώσεις η αστυνομία προσπάθησε να αποτρέψει τους μετανάστες να υποβάλλουν μηνύσεις, σε άλλες συνέλαβε τους μετανάστες που δεν είχαν άδεια παραμονής για να καλύψει τους φασίστες. Το 2012 έγιναν 154 περιστατικά ρατσιστικής βίας από μέλη της Χ.Α. και άλλους φασίστες. Δεν ξεχνάμε τον άγριο ξυλοδαρμό Αιγυπτίων εργαζομένων στην ιχθυόσκαλα του Κερατσινίου. Όπως επίσης, το πογκρόμ και την δολοφονία ενός μετανάστη στα Κ. Πατήσια το 2011 μετά την δολοφονία Καντάρη από Αφγανό. Για τα καθάρματα της Χ.Α. οι μετανάστες ευθύνονται συλλογικά για την εγκληματικότητα. Η εγκληματικότητα φυσικά, πουθενά στον κόσμο δεν έχει φυλετική ταυτότητα, θρέφεται από τον καπιταλισμό, είναι αποτέλεσμά του, απόρροια των αλλοτριωμένων συνειδήσεων και της φτώχειας. Χωρίς να παραγνωρίζουμε ότι αρκετοί μετανάστες έχουν εμπλακεί σε εγκλήματα, τα ρατσιστικά καθάρματα της Χ.Α. κάνουν τα στραβά μάτια σε εγκλήματα Ελλήνων, όπως στην περίπτωση του δολοφόνου της Ξάνθης ο οποίος δολοφόνησε μια νεαρή γυναίκα και ο οποίος ήταν παλιά κατάδικος για βιασμό ή η περίπτωση του «Ελληνάρα» από το Ρέθυμνο ο οποίος εκμεταλλευόμενος το ότι ήταν προπονητής ασελγούσε σε αγόρια στο γήπεδο. Δεν παρέλειψαν να συμπαρασταθούν στα δικαστήρια σε πατέρα και γιό που μαζί με φίλο τους, είχαν απαγάγει τον Αιγύπτιο εργάτη που δούλευε στο φούρνο τους στη Σαλαμίνα επειδή ζήτησε τα δεδουλευμένα. Τον έδεσαν, τον βασάνιζαν επί ώρες και δεν παρέλειψαν να τον σοδομίσουν με κάποιο αντικείμενο. Αυτή είναι η «πατριωτική» δράση των καθαρμάτων της Χ.Α. και γι’ αυτό τα 2 «αθώα θύματα» του Ν. Ηρακλείου «δεν γνώριζαν τίποτα» όπως μας λέει ο γονιός του ενός. «Δεν ήταν φασίστας» !! Δεν ήξερε το «παιδί» σε ποια οργάνωση ανήκε! Στην περιοχή του βόρειου τομέα Αθήνας, εκεί που ανήκαν τα «αθώα» θύματα, οι «ελληνόψυχοι» της Χ.Α., είχαν επιτεθεί μεταξύ άλλων, στην Μεταμόρφωση, στο κουρείο ενός μετανάστη Πακιστανού, μαχαίρωσαν τον ίδιο, μαχαίρωσαν τον Έλληνα πελάτη και έβαλαν φωτιά στο μαγαζί. Σε άλλη περίπτωση μαχαίρωσαν Πακιστανό κοντά στο εργοστάσιο της ΦΑΓΕ, επίσης στην Μεταμόρφωση ενώ επιτέθηκαν και σε μετανάστες στη Λυκόβρυση. Τίποτα από αυτά δεν «γνώριζαν» τα «αθώα» θύματα του Ν. Ηρακλείου! Το να ανήκει κάποιος σε μια τέτοια εγκληματική οργάνωση όπως η Χ.Α. είναι αυτόματα συνεργός αν όχι και ο ίδιος φυσικός αυτουργός.
Ξαφνικά, μετά την δολοφονία Φύσσα σύσσωμα τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση, η «δικαιοσύνη», το ΠΑΣΟΚ «ανακάλυψαν» την δολοφονική δράση της Χρυσής Αυγής. Ξαφνικά, αυτοί που για χρόνια τους χαϊδεύανε, αυτοί που τους χρησιμοποίησαν ως εφεδρική δύναμη σε αρκετές περιπτώσεις, όπως έκανε η αστυνομία επί ημερών των κυβερνήσεων τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, τώρα ξαφνικά κηρύσσουν «τον πόλεμο στον φασισμό και τους νεοναζί». Αυτοί που από τον Μάιο του 2010 με την ψήφιση του μνημονίου εφάρμοσαν μια πολιτική ολοκληρωτισμού προς όφελος των δανειστών της χώρας, ληστεύοντας τον λαό, καταργώντας τις παλιές κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, καταργώντας το δικαίωμα της απεργίας με τις επιστρατεύσεις, ρίχνοντας τα σκυλιά της αστυνομίας, τα ΜΑΤ, τους ΔΙΑΣ, τους ΔΕΛΤΑ πάνω στους διαδηλωτές, καταντώντας ακόμα και το ίδιο τους το αστικό κοινοβούλιο μια μαριονέτα των δανειστών, αυτοί των οποίων την πολιτική θα ζήλευαν και ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι, αλλά και οι ημεδαποί φασίστες όπως ο Μεταξάς και οι συνταγματάρχες, αυτοί τώρα υποκριτικά κηρύσσουν τον «πόλεμο στον φασισμό».
Όμως η σύγχρονη ελληνική ιστορία έχει αποδείξει ότι η ύπαρξη παρακρατικών μηχανισμών και η αγαστή συνεργασία με το καθεστώς και την αστυνομία είναι νομοτελειακό γεγονός. Από τους χίτες και τους ταγματασφαλίτες της κατοχής, τους Μαγγανάδες και του Σούρληδες, τον Παπαδόγκωνα, όλους αυτούς που δολοφονούσαν κομμουνιστές και αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης μπροστά στα μάτια της χωροφυλακής αλλά και σε συνεργασία με την χωροφυλακή, τους Μάϋδες του εμφυλίου που βίαζαν, που αποκεφάλιζαν νεκρούς αντάρτες για να εισπράξουν αμοιβή, ως τους δολοφόνους του Λαμπράκη και φτάνοντας στις μέρες μας, στην ΕΠΕΝ και τον Βορίδη με το τσεκούρι το 1985 στο Χημείο, τους νεοδημοκράτες Κένταυρους και Ρέιντζερς και τους δολοφόνους του Τεμπονέρα, Καλαμπόκα, Σπίνο και Μαραγκό το 1991 ως τους χρυσαυγίτες μαχαιροβγάλτες δολοφόνους όπως ο Ρουπακιάς, το κράτος και ιδιαίτερα η αστυνομία ανέκαθεν στήριζε τέτοια καθάρματα αφού τα χρησιμοποιούσε εφεδρικά εναντίον του «εσωτερικού» εχθρού. Πολύ απλά, η δουλειά του ΚΥΠατζή Μιχαλολιάκου βρισκόταν πάντα σε διατεταγμένη υπηρεσία στο βαθύ κράτος.
Μπάτσοι και φασίστες είναι τα οικόσιτα μαντρόσκυλα του κεφαλαίου. Η κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία και ο φασισμός είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, δηλαδή διαφορετικές μορφές επιβολής του καπιταλιστικού συστήματος. Κράτος και κεφάλαιο γεννούν το φασισμό, όπως λέει από παλιά ένα αναρχικό σύνθημα στην Ελλάδα. Αυτό αποδεικνύει κάθε ιστορική αναγωγή από το μεσοπόλεμο ως τα ερείπια που άφησε πίσω του ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος, κάθε ιστορική ανάλυση από το ναζισμό του Χίτλερ, τον φασισμό του Μουσολίνι στην Ιταλία, του Φράνκο στην Ισπανία καθώς και της μακρόχρονης ιδιάζουσας ιστορίας του φασισμού στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και η επαναστατική προσέγγιση της ιστορίας είναι μια σημαντική παρακαταθήκη για το επαναστατικό κίνημα.
Η ταξική μνήμη είναι το όπλο στα χέρια των λαϊκών στρωμάτων. Είναι η παρακαταθήκη που σαρκάζει την ιστορική παραχάραξη, το εφόδιο που δεν επιτρέπει να διεισδύσει στα κατώτερα στρώματα η πλάνη, τα επίπλαστα διλλήματα, η ιδεολογική προπαγάνδα. Πόσο άλλωστε, την στιγμή που αυτός ο κόσμος υποβάλλεται στα δεινά της οικονομικής αφαίμαξης και της κρατικής καταστολής. Η ταξική μνήμη δεν είναι μνήμη χρυσόψαρου μέσα στην τηλεοπτική γυάλα να τρώει ότι του σερβίρουν, να αναπαράγει την ρητορική της εξουσίας. Η ταξική μνήμη είναι αυτή που μας διδάσκει ότι ο καπιταλισμός χρησιμοποιούσε όποτε έκρινε για να διεκπεραιώνει τις ορέξεις του, πότε τη δημοκρατία και πότε τον φασισμό. Η ταξική μνήμη μας πληροφορεί ότι όποτε χτυπήθηκαν «μέσα στα δημοκρατικά πλαίσια» οι φασίστες, σύντομα τους επανέφεραν. Από τους ναζί στη μεταπολεμική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας έως την Ελλάδα, από τον τραμπούκο Γκοντζαμάνη έως τον αρχιβασανιστή της χούντας, τον Μάλλιο, η εκάστοτε εξουσία τους παρείχε όχι μόνο ασυλία αλλά και αξιώματα σε κρατικές θέσεις.
Από την άλλη, θα πρέπει να επισημάνουμε και το θεωρητικό τέλμα αυτών που κατέχουν την ταξική μνήμη, αλλά απέχουν σταθερά από τον ταξικό πόλεμο. Η ιστορική γνώση πολλές φορές μετατρέπεται σε άγκυρα. Οι αντιστεκόμενοι μετατρέπουν την ταξική μνήμη σε ιστορικό βαρίδι, παρελθοντολογούν αρμενίζοντας στο εχτές, δίχως να επεξεργάζονται την επικαιροποίηση του αγώνα στο σήμερα. Η οπορτουνιστική αριστερά, και όχι μόνο αυτή, κομπορρημονεί σε διαλέξεις, σε ακαδημαϊκές ιστοριογραφίες και στο δια ταύτα παραμένει προσκολλημένη σε άνευρες καταγγελίες. Θεωρία δίχως πράξη είναι λόγια του αέρα. Η ταξική
συνείδηση υφίσταται, αποκτά την υπόσταση που της αρμόζει, ενσαρκώνεται στην αυτενέργεια, στην συναυτουργία και ενεργητική εμπλοκή, στην χάραξη επί χάρτου του ανατρεπτικού σχεδίου μέχρι την τέλεση της πρακτικής του εφαρμογής. Σε διαφορετική περίπτωση παρακολουθείς στωικά να σε σφάζουν.
Αν είναι να πρέπει να ξαναειπωθεί, ας είναι. Μπάτσοι και φασίστες είναι τα οικόσιτα μαντρόσκυλα του κεφαλαίου. Η κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία και ο φασισμός είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος – του καπιταλιστικού συστήματος.
Οι φασίστες είτε ως ναζί είτε ως εθνικοσοσιαλιστές είτε ως Έλληνες εθνικιστές δεν έλειψαν ποτέ από την Ελλάδα. Από την δικτατορία της 4ης Αυγούστου του Μεταξά, τους συνεργάτες των ναζί, τους χίτες, γερμανοτσολιάδες και τους δοσίλογους κατά την διάρκεια της κατοχής και της εθνικό – απελευθερωτικής αντίστασης του Ε.Α.Μ – ΕΛ.Α.Σ, από τις αμερικάνικες ναπάλμ για την καταστολή της εποποιίας του Δημοκρατικού Στρατού, το εκτελεστικό απόσπασμα, τις διώξεις και τα ξερονήσια, μέχρι τους Γκοντζαμάνηδες που έχαιραν ασυλίας πριν την επταετία των συνταγματαρχών και που έλαβαν αξιώματα κατά την διάρκειά της, από την υπόθαλψη των χουντικών «σταγονιδίων» έπειτα από την «αλλαγή φρουράς» του καθεστώτος και βαίνοντας προς την μεταπολίτευση, από την ΕΠΕΝ έως την εφεδρική χρήση τους ως Χρυσή Αυγή στην παρούσα περίοδο της οικονομικής κρίσης – οι φασίστες ήταν πάντα εδώ. Δεν είναι παροδικό μόρφωμα, δεν είναι πυροτέχνημα πλάνης και αυτή η ταξική μνήμη είναι διαφωτιστική για την αντίληψη του τακτικισμού, των σκοπιμοτήτων και της βαθειάς κατανόησης της φύσης του φασισμού.
Παράλληλα ως υποσημείωση και ενώπιων της υπάρχουσας πολιτικής αποσταθεροποίησης του συστήματος, η γκεμπελική προπαγάνδα των Μ.Μ.Ε διαρρέει ανά διαστήματα πληροφορίες περί κίνδυνου πραξικοπήματος. Από τον στρατηγό Φράγκο Φραγκούλη, τις υπόγειες και σκοτεινές συζητήσεις σε συνωμοτικούς κύκλους, μέχρι και την αυτοτελή κατάληψη της εξουσίας από την Χρυσή Αυγή, αυτές οι «διαρροές» στο αποτέλεσμά τους θωρακίζουν την εξουσία και εξυγιαίνουν το προσωπείο της. Η ταξική μνήμη μας ενημερώνει ότι το καθεστώς του ολοκληρωτισμού που εγκαθιδρύεται, δεν συντελείται πάντα μέσω μιας αυτόματης μετάβασης, μίας απότομης διαδικασίας όπως γνωρίζουμε από την εξουσιαστική επιλογή της παλινόρθωσης ή του στρατιωτικού πραξικοπήματος.
Αυτή η ταξική μνήμη του ριζοσπαστικού κινήματος, έστω συμπυκνωμένη και ως νύξη, είναι ένα από τα θεμέλια για την πολιτική στρατιωτική συγκρότηση, οργάνωση και αντεπίθεση του επαναστατημένου προλεταριάτου. Επικαιροποιημένη στο σήμερα συντελεί μόνο ως εφαλτήριο για επαναστατικά εγχειρήματα, που συνδεόμενα θα επισπεύσουν τον ρεαλιστικό ταξικό πόλεμο για την καθολική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος στην Ελλάδα. Για την ταξική αντεπίθεση στη χώρα που περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στην Ευρώπη, η κρίση και οι πολιτικές αντιμετώπισής της έχουν επιφέρει τις πιο ακραίες συνθήκες φτωχοποίησης. Για την αντεπίθεση που θα συμπαρασύρει τους προλετάριους στην Ευρώπη. Για την καθοριστική έφοδο που θα αντεπιτεθεί στο ξένο και εγχώριο κεφάλαιο, το κράτος και το φασιστικό παρακράτος του. Για την κατάλυση της αστικής δημοκρατίας και της οικονομικής δικτατορίας των αγορών που υπηρετεί.
Ο αόρατος εμφύλιος της κοινωνικής αντίστασης με το βαθύ κράτος
Ας έρθουμε λοιπόν, στην ιστορία του σύγχρονου κράτους και του φασιστικού παρακράτους του. Ευελπιστώντας μέσα από αυτό στην διεύρυνση της κοινωνικής ταξικής αυτομόρφωσης και στο θεωρητικό εξοπλισμό του ριζοσπαστικού κινήματος.
Τα γεγονότα από την «αλλαγή της φρουράς», από το ’74 έως σήμερα, των εφεδρικών ταγμάτων, των κοινών μυστικών πρακτόρων της Ν.Δ – ΠΑΣΟΚοκρατίας που τάιζαν τον ΚΥΠατζή Μιχαλολιάκο, τους αμετανόητους χίτες, τους βασιλόφρονες και χουντικούς λύνοντας και μαζεύοντας ανά συγκυρία το λουρί τους, όπως και από την άλλη, η αμέτοχη στάση της αριστεράς για αυτές τις «κρυφές» αλήθειες, που εγκλωβίστηκε στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι με την ιδεολογικοποίηση της φυγομαχίας και τη γνωστή πρακτορολογία, είναι γεγονότα, πληροφορίες, στοιχεία γνωστά σε όλο το πολιτικό φάσμα. Όμως, μπροστά στην δολοφονία του Φύσσα όλοι τους υποκρίνονταν τους ανήξερους.
Ας αναφέρουμε τα πιο κομβικά: Στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, χρόνια ταραγμένα που ο λαός επιζητούσε την αποχουντοποίηση, χρόνια κοινωνικού ταξικού πολέμου και εργατικών αγώνων μέσα στα εργοστάσια, οι ακροδεξιές οργανώσεις είναι δεκάδες. Με νωπές ακόμα τις πληγές από την χούντα, στις εκλογές του 1977 διακρίνεται η Εθνική Παράταξη του Σπύρου Θεοτόκη συγκεντρώνοντας 6,82% των ψήφων. Εν συνεχεία τη σκυτάλη παίρνει η ΕΠΕΝ με πρόεδρο του κόμματος τον τέως πραξικοπηματία Γεώργιο Παπαδόπουλο. Κατά την δεκαετία του ’70 η Νέα Τάξις του Δ. Ναστούλη θα επιδοθεί σε βομβιστικές ενέργειες εναντίον αθηναϊκών κινηματογράφων που πρόβαλαν ταινίες «κομμουνιστικής και εβραϊκής προπαγάνδας». Το ’77 θα διεξαχθεί δίκη στην Ελλάδα για τις «πατριωτικές ενέργειες» που πραγματοποίησε η Νέα Τάξις. Ο Κ. Πλεύρης και ο Ν. Μιχαλολιάκος θα καταδώσουν στεγνά τον Α. Καλέντζη τηρώντας έτσι τον διαχρονικό αξιακό κώδικα των φασιστών, του δοσιλογισμού, από τότε μέχρι τώρα. Η Νέα Τάξις ήταν διεθνής οργάνωση που φιλοδοξούσε να αποτελέσει την διεθνή των ευρωπαίων ναζιστών. Ως Οrdine Νuovo θα «μεγαλουργήσει» στην Ιταλία με πολύνεκρες τυφλές βομβιστικές επιθέσεις κατά πολιτών: πλατεία Φοντάνα στο Μιλάνο, στο τρένο Ιταλικούς, στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια. Αυτά τα γεγονότα έχουν χαραχτεί στη μνήμη του ιταλικού λαού ως σφαγές του κράτους για την εφαρμογή της στρατηγικής της έντασης.
Τέλη δεκαετίας ‘70 εμφανίζεται το περιοδικό της Χρυσή Αυγή με εξόφθαλμο ναζιστικό περιεχόμενο. Το απαρτίζουν μέλη από παρέες σκινάδων και αστυνομικοί. (Ανδρασκέλας κ.α.). Το ’84 παίρνει το δαχτυλίδι από τον Γ. Παπαδόπουλο ο Ν. Μιχαλολιάκος και ηγείται της ΕΠΕΝ ο οποίος είναι γιός του απόστρατου αξιωματικού του στρατού ξηράς Γ. Μιχαλολιάκου, με αντικομμουνιστική δράση κατά την διάρκεια της κατοχής και του εμφυλίου. Στο ξενοδοχείο Caravel την ίδια χρονιά η ΕΠΕΝ διοργανώνει πανευρωπαϊκό νεοναζιστικό συνέδριο. Συμμετέχει ο Ζ. Μ. Λεπέν του γαλλικού Εθνικού Μετώπου, παρίσταται ο Μ. Βορίδης, σημερινός κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ ενώ φημολογείται ότι το μήνυμα του Γ. Παπαδόπουλου φροντίζει να μεταφέρει ο Τ. Μιχαλόλιας, αδερφός του «φύρερ» με διασυνδέσεις στους επιχειρηματικούς κύκλους, νομικός σύμβουλος της ΠΑΕ Ολυμπιακός, συνδέεται σήμερα με έναν σημαντικό χρηματοδότη της Χ.Α, τον εφοπλιστή Μαρινάκη. Παρουσιάζει θεάρεστο έργο ως συνήγορος στους Παπαδόπουλο, Κοσκωτά, Εφραίμ, Περίανδρο, Τσοχατζόπουλο και τώρα στον αδερφό του.
Το συνέδριο του Caravel θα δεχτεί οργανωμένη επίθεση αναρχικών. Το ’85 οι φασίστες παρουσιάζονται ως «αγανακτισμένοι πολίτες» έξω από το κατειλημμένο Χημείο και ως
συνήθως, πλάι – πλάι στις δυνάμεις καταστολής. Το ’86 ο Μιχαλολιάκος θα αποχωρήσει από την ΕΠΕΝ ξανανοίγοντας το μαγαζί της Χρυσής Αυγής.
Κάθε πολιτικό πρόσωπο του συστήματος γνώριζε και σώπαινε. Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ και τα δύο Κ.Κ.Ε όταν κατήγγειλαν τους «προβοκάτορες» και τα «χουντικά σταγονίδια», μέχρι την Ν.Δ. των rangers και των κενταύρων που ερμήνευε τις κοινωνικές συγκρούσεις έντεχνα σε «αριστεροχουντισμό» μαγειρεύοντας από τότε την θεωρία των δύο άκρων.
Αλλά ας επανέλθουμε στο «κοινωνικό» έργο της Ν.Δ-Χρυσής Αυγής. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, το ζήτημα της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας είναι βούτυρο στο ψωμί της Χ.Α. όπου δείχνουν να έχουν την ίδια «υπερπατριωτική» γραμμή με τον Σαμαρά, τότε υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Όπως υπαρξιακό λόγο στα ρατσιστικά αντανακλαστικά τους δίνει η έλευση χιλιάδων Αλβανών μεταναστών μετά την κατάρρευση του καθεστώτος Αλία. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90, δεκαετία που κυριαρχεί ο νεοφιλελευθερισμός, όλες οι κυβερνήσεις χαίρουν της αρωγής των φασιστών -και της Χ.Α.- στον τομέα της διατήρησης της τάξης και της ταξικής ειρήνης, καθώς συνδράμουν ανοιχτά στο έργο της καταστολής εξεγέρσεων και αντιστάσεων πλάι στα ΜΑΤ ως «αγανακτισμένοι πολίτες»: Στις κινητοποιήσεις των μαθητών τον Οκτώβρη του ’91, στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το ’95, στα εξεγερσιακά γεγονότα με την κατάληψη της Παντείου και της ΑΣΟΕΕ από αναρχικούς και αντιεξουσιαστές τον Απρίλη του ’95 που έγιναν ως απάντηση στο μαχαίρωμα αναρχικού – καταληψία στέγης στην Αθήνα από φασίστα Σε αυτά τα πρώτα έτη της δεκαετίας του ’90 έχει εισβάλει η ι InfoGnomon
Η 18σελιδη προκήρυξη ήταν αποθηκευμένη σε στικάκι USB και ο συντάκτης αναλύει τους λόγους της επίθεσης, ενώ αναφέρει ότι το χτύπημα «έγινε ως αντίποινα για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά και άλλα καθάρματα-μέλη του νεοναζιστικού κόμματος». Στις 16.50 άγνωστος τηλεφώνησε στο τηλεφωνικό κέντρο του zougla.gr λέγοντας ότι στο μνημείο των πεσόντων, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, υπάρχει ένας φάκελος μέσα στον οποίο βρίσκεται το USB με την προκήρυξη για την ανάληψη ευθύνης της επίθεσης στα γραφεία της Χρυσής Αυγής. Συντάκτης του zougla.gr πήγε στο σημείο και βρήκε τη σακούλα όπου υπήρχε ο φάκελος με το USB.
(Το σημείο όπου βρέθηκε η σακούλα με το φάκελο και το USB)
Η προκήρυξη έχει τίτλο «Ανάληψη ευθύνης εκτέλεσης Νεοναζί» και χωρίζεται σε έξι θεματικές ενότητες.
Ο συντάκτης ξεκινά με ένα απόφθεγμα του Μπουαναβεντούρα Ντουρρούτι, Ισπανού αναρχικού ο οποίος σκοτώθηκε «τον Νοέμβριο του 1936 στην Μαδρίτη κατά την διάρκεια της πολιορκίας της πόλης από τους φασίστες του Φράνκο», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά.
Στην συνέχεια αφού γίνεται σαφές ότι η επίθεση στα γραφεία της Χρυσής Αυγής έγινε ως αντίποινα για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, τονίζεται επίσης, ότι «είναι αφιερωμένη στο απαξιωμένο προλεταριάτο από την Αφρική και την Ασία, στον κάθε μετανάστη που λοιδορείται, που είναι διαρκής ρατσιστικός στόχος για να αποτελεί το φτηνό εργατικό δυναμικό».
(Η είσοδος του μνημείου πεσόντων στο Σκοπευτήριο Καισαριανής, όπου βρέθηκε η σακούλα με το USB)
Ο συντάκτης αναφέρει ότι επέλεξαν να χτυπήσουν απλά μέλη της Χρυσής Αυγής και όχι Βουλευτές για να στείλουν το μήνυμα ότι στόχος τους θα είναι από εδώ και πέρα οποιοσδήποτε πολίτης συντάσσεται με τη Χρυσής Αυγή.
«Όσοι τους πλησιάζουν δεν έχουν άλλοθι τις πελατειακές σχέσεις, είναι ναζιστές, έχουν τον όρκο του χίτη, υμνούν την χούντα και θα τους αντιμετωπίσουμε ως εχθρούς του λαού. Οι «παραπλανημένοι» ψηφοφόροι, αυτή η συντηρητική λουμπεναρία με την αστική ηθική, πλέον δεν έχει κανένα άλλοθι».
Στοχοποιούν την Ελληνική αστυνομία «γιατί από κοινού και κατ’ εξακολούθηση συνεργάζονται με την Χρυσή Αυγή ως ομοούσιοι φασίστες – προστάτες και σκυλιά του κεφαλαίου. Οι σφαίρες των 9 χιλιοστών ήταν παραγγελία του βουλευτή τους Μίχου, που είχε δηλώσει ότι «μόνο με σφαίρες θα μας σταματήσουν», ενώ κάνουν λόγο για επιχείρηση συγκάλυψης από τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης Νίκο Δένδια, των συνθηκών της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα «για να μην χρεωθούν οι μπάτσοι -κατ’ επέκταση και ο ίδιος πολιτικά- τη δολοφονία».
Μέσα από την προκήρυξη τα μέλη της οργάνωσης καλούν τους αντιφασίστες σε ένοπλο αγώνα κατά της Χρυσής Αυγής αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Στην Ελλάδα, χωρίς να απολεστεί ο αντικαθεστωτικός αγώνας, το ανατρεπτικό κίνημα πρέπει να προβεί στην υλική καταστροφή των υλικών υποδομών της Χρυσής Αυγής και να επιτεθεί συντεταγμένα κατά των φυσικών προσώπων της. Σύσσωμης της ιεραρχίας, ηγετών, πυρηναρχών, μελών, στρατιωτών και κενταύρων. Να τους ανοίγει τα κεφάλια με σφυρί, να τους κόβει προς παραδειγματισμό το χέρι με δρεπάνι».
Στη συνέχεια ο συντάκτης αναφέρεται αναλυτικά στις επιθέσεις για τις οποίες έχουν κατηγορηθεί μέλη της Χρυσής Αυγής τονίζοντας ότι «το να ανήκει κάποιος σε μια τέτοια εγκληματική οργάνωση όπως η Χ.Α. είναι αυτόματα συνεργός αν όχι και ο ίδιος φυσικός αυτουργός».
Χαρακτηρίζει τον Νίκο Μιχαλολιάκο «ΚΥΠατζή», γίνεται δύο φορές αναφορά στον Μάκη Βορίδη ενώ ο συντάκτης κάνει λόγο για γκεμπελική προπαγάνδα των Μ.Μ.Ε περί κίνδυνου πραξικοπήματος. «Από τον στρατηγό Φράγκο Φραγκούλη, τις υπόγειες και σκοτεινές συζητήσεις σε συνωμοτικούς κύκλους, μέχρι και την αυτοτελή κατάληψη της εξουσίας από την Χρυσή Αυγή, αυτές οι «διαρροές» στο αποτέλεσμά τους θωρακίζουν την εξουσία και εξυγιαίνουν το προσωπείο της», γράφει χαρακτηριστικά.
Επίσης γίνεται αναφορά και στον Βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ηλία Παναγιώταρο για τον οποίο ο συντάκτης υποστηρίζει ότι μαχαίρωσε στην κοιλιά καταληψία έξω από την Βίλλα Αμαλίας και τον χαρακτηρίζει «συνέταιρο του πράκτορα Α. Βαβύλη».
Στην προκήρυξη εμφανίζουν τον πρόεδρο του Ολυμπιακού Βαγγέλη Μαρινάκη ως «έναν σημαντικό χρηματοδότη της Χ.Α.» και κάνουν αναφορά και στον αδελφό του Νίκου Μιχαλολιάκου Τ. Μιχαλόλια.
Στη συνέχεια γίνεται μια πολιτική αναδρομή από το 1974 και μετά με αναφορές σε πολιτικά πρόσωπα – χαρακτηρίζουν συναγωνιστής της Χ.Α τον Καρατζαφέρης και «συμπαραστάτη» τον Μαρκογιαννάκη.
(Ο φάκελος με το USB)
Επιτίθεται στη Νέα Δημοκρατία, στον υπουργό Οικονομικών αλλά και σε οικονομικούς παράγοντες της χώρας γράφοντας χαρακτηριστικά: «Η Ν.Δ εκπροσωπείται -έχει επιλέξει για επικοινωνιακή εμπροσθοφυλακή- τους καραφασίστες Βορίδη, Κρανιδιώτη, Γεωργιάδη, Δένδια. Υπερασπιστές της οικονομικής πολιτικής και σε πλήρη σύμπνοια οι Προβόπουλος, Δασκαλόπουλος. Διορισμένος και εγκάθετος αναμεταδότης αυτής της πολιτικής της τρόικας, ο υπουργός οικονομικών Στουρνάρας».
Κάνει μάλιστα λόγο για «κοινό αγώνα Ν.Δ και Χρυσής Αυγής»: «Σοβαρή Χρυσή Αυγή έχουμε και λέγεται Ν.Δ. Ευρωπαϊκό φασισμό έχουμε και ηγείται ο Αντώνης Σαμαράς. Η Ν.Δ. με τη Χ.Α. συνεργάζονταν, συνέπιπταν και αλληλοτροφοδοτούνταν από τη μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα. Ν.Δ και Χ.Α έχουν κοινή πολιτική ατζέντα και τους ίδιους εχθρούς».
Στο προτελευταίο μέρος της προκήρυξης ο συντάκτης αναφέρεται στο ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την οικονομική κρίση ενώ αναφέρεται και στην άνοδο της ακροδεξιάς σε χώρες της Ευρώπης.
Κλείνοντας υπάρχει σαφής επίθεση και κατά της αριστεράς την οποία χαρακτηρίζει «αφομοιωμένη στο σύστημα επίσημη αριστερά της καρπαζιάς που χρόνια τώρα μιλάει για «προβοκάτορες» και «σκοτεινά κέντρα ανωμαλίας» και που δεν απέτρεψε ούτε αντιστάθηκε στο ελάχιστο στη χούντα των συνταγματαρχών» ενώ στο τέλος της προκήρυξης υπάρχει το σύνθημα «φωτιά και τσεκούρι – πόλεμος στον πόλεμο των αφεντικών».
ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΝΕΟΝΑΖΙ
«Δεν πολεμάμε τον φασισμό μαζί με την κυβέρνηση, αλλά σε πείσμα της κυβέρνησης. Ξέρουμε ότι καμία κυβέρνηση δεν επιθυμεί πραγματικά τη συντριβή του φασισμού,
γιατί η αστική τάξη είναι αναγκασμένη να προσφεύγει σε αυτόν, κάθε φορά που βλέπει την εξουσία να της γλιστρά από τα χέρια.»
Μπουαναβεντούρα Ντουρρούτι
Ισπανός αναρχικός, μέλος της αναρχοσυνδικαλιστικής εργατικής συνομοσπονδίας (CNT), συμμετείχε στην ένοπλη οργάνωση Los Solidarios (Οι Αλληλέγγυοι), μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας Ιβηρικής (FAI), οργανωτής της απόπειρας εκτέλεσης του Ισπανού βασιλιά. Συμμετείχε στην ένοπλη εξέγερση του 1933, ιδρυτής της ομώνυμης φάλαγγας που μετά την καταστολή του πραξικοπήματος του Φράνκο στην Βαρκελώνη, απελευθέρωσε την Καταλονία και το μεγαλύτερο μέρος της Αραγονίας εγκαθιδρύοντας τον ελευθεριακό κομμουνισμό. Σκοτώθηκε τον Νοέμβριο του 1936 στην Μαδρίτη κατά την διάρκεια της πολιορκίας της πόλης από τους φασίστες του Φράνκο.
Οι Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις πολιτικές εκτελέσεις των φασιστών-μελών του νεοναζιστικού κόμματος Χρυσή Αυγή που είχαν αναλάβει περιφρούρηση στα γραφεία του βόρειου τομέα Αθηνών, στο Νέο Ηράκλειο. Η επίθεση έγινε ως αντίποινα για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά και άλλα καθάρματα-μέλη του νεοναζιστικού κόμματος. Η επίθεση είναι επίσης, αφιερωμένη στο απαξιωμένο προλεταριάτο από την Αφρική και την Ασία, στον κάθε μετανάστη που λοιδορείται, που είναι διαρκής ρατσιστικός στόχος για να αποτελεί το φτηνό εργατικό δυναμικό. Η δολοφονία Φύσσα αποτελεί σημείο καμπή, αφού αποτέλεσε το αποκορύφωμα της δολοφονικής καμπάνιας της Χρυσής Αυγής, που τα τελευταία δύο χρόνια και ιδιαίτερα μετά την είσοδό της στο αστικό κοινοβούλιο, έχει επιδοθεί συστηματικά σε δολοφονίες και ξυλοδαρμούς μεταναστών εργαζομένων, ξυλοδαρμούς και βιαιοπραγίες κατά αριστερών και αντιεξουσιαστών, και όλα αυτά με την πλήρη κάλυψη της «δημοκρατικής» αστυνομίας.
Η ένοπλη επίθεση-απάντηση στα γραφεία στο Ν. Ηράκλειο είναι η αφετηρία της λαϊκής εξόρμησης για να σταλούν τα νεοναζιστικά αποβράσματα της Χρυσής Αυγής εκεί που τους αρμόζει, στα σκουπίδια της ιστορίας. Οι απόγονοι του Εφιάλτη, του Πήλιου Γούση και του Νενέκου, οι απόγονοι των γερμανοτσολιάδων της κατοχής, των χιτών, των ταγματασφαλιτών και των δοσίλογων θα εξοντωθούν και θα σταλούν στις νέες πηγάδες τύπου Μελιγαλά και καμία «δημοκρατική» αστυνομία δεν θα μπορέσει να τους προστατέψει.
Οι αγωνιστές των Μαχόμενων Λαϊκών Επαναστατικών Δυνάμεων πραγματοποίησαν την επίθεση παρά το γεγονός ότι τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Ν. Ηράκλειο βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από το αστυνομικό τμήμα της περιοχής, αφού οι θρασύδειλοι της Χρυσής Αυγής επιδιώκουν να βρίσκονται για προστασία κοντά στα ένοπλα σκυλιά του καθεστώτος, την αστυνομία, η οποία συνεργάζεται μαζί τους. Άλλωστε και τα κεντρικά γραφεία τους στην Μεσογείων, βρίσκονται απέναντι από την σχολή της αστυνομίας στο πάρκο Χωροφυλακής.
Η επιλογή να χτυπήσουμε τα αναλώσιμα των βουλευτών και όχι τους ίδιους, συνίσταται στο εξής τελεσίδικο μήνυμα: Κατά την φαινομενική «εξάρθρωση» της Χρυσής Αυγής υπήρξαν έστω μερικώς τα αποκαλυπτήρια για το ποιόν των χρυσαυγιτών. Τώρα όλοι ξέρουν, τώρα η
εποχή της απενοχοποίησής τους τελείωσε. Τώρα όποιος τους προσεγγίζει είναι συνυπεύθυνος. Η επιλογή του κάθε ενός να είναι συνοδοιπόρος τους και να παρευρίσκεται είτε πλησίον τους είτε στα γραφεία τους, ας φέρει και τις συνέπειες της ταυτότητας που θα τον χαρακτηρίζει. Αν ο οποιοσδήποτε από εδώ και στο εξής ασκήσει βία εναντίον μεταναστών, εναντίον αριστερών ή αναρχικών, αν επαναληφθεί το οποιοδήποτε ρατσιστικό ή φυλετικό επεισόδιο, την ευθύνη θα λουστεί αποκλειστικά η Χρυσή Αυγή και ας μετακομίσει μέσα στα αστυνομικά τμήματα. Όσοι τους πλησιάζουν δεν έχουν άλλοθι τις πελατειακές σχέσεις, είναι ναζιστές, έχουν τον όρκο του χίτη, υμνούν την χούντα και θα τους αντιμετωπίσουμε ως εχθρούς του λαού. Οι «παραπλανημένοι» ψηφοφόροι, αυτή η συντηρητική λουμπεναρία με την αστική ηθική, πλέον δεν έχει κανένα άλλοθι. Το ίδιο και οι επιχειρηματικοί κύκλοι που στηρίζουν τις «αγαθοεργίες» τους. Όλοι φέρουν τα δακτυλικά τους αποτυπώματα στα δολοφονικά μαχαίρια. Στην ίδια μοίρα έχει τεθεί ούτως ή άλλως και η ελληνική αστυνομία, όχι απλά γιατί το 50% των σωμάτων ασφαλείας ψηφίζει Χρυσή Αυγή, αλλά γιατί από κοινού και κατ’ εξακολούθηση συνεργάζονται με την Χρυσή Αυγή ως ομοούσιοι φασίστες – προστάτες και σκυλιά του κεφαλαίου. Οι σφαίρες των 9 χιλιοστών ήταν παραγγελία του βουλευτή τους Μίχου, που είχε δηλώσει ότι «μόνο με σφαίρες θα μας σταματήσουν».
Η απροκάλυπτη δολοφονία του Παύλου Φύσσα αποτελεί το αίμα που ξεχείλισε το ποτήρι. Εντός της οικονομικής συγκυρίας αντηχεί ως έναρξη του εμφυλίου ταξικού πολέμου. Ο άτυπος αόρατος εμφύλιος πόλεμος που διεξαγόταν σε ήπια ένταση, πέρασε σε δημόσια σφαίρα με τον πλέον απροκάλυπτο τρόπο. Την ευθύνη για αυτό φέρει η Χ.Α. και συγκεκριμένα τα τάγματα εφόδου της Νίκαιας. Το σοκ που προκάλεσε η πολιτική απόφαση της Χ.Α. για την δολοφονία από το χέρι του Ρουπακιά, ακολούθησε το δέος της φαινομενικής της εξάρθρωσης.
Ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος παρακολουθώντας την όλη διαδικασία της «εξάρθρωσής» τους -και της πλαγίως επαναφοράς τους στο μέλλον-, μπορεί να αντιληφθεί ότι τίποτα δεν τελείωσε, αντιθέτως, όλα τώρα αρχίζουν.
Η πορεία των γεγονότων θα ήταν πολύ διαφορετική αν δεν συλλαμβανόταν ο δολοφόνος Ρουπακιάς. Αν, όπως είχε συμβεί σε τόσες άλλες περιπτώσεις δολοφονιών ή ξυλοδαρμών μεταναστών, οι δράστες παρέμεναν στο σκοτάδι. Όμως, σαν από κακή τύχη, ο δολοφόνος Ρουπακιάς συνελήφθη, ο οποίος δεν δίστασε ευθύς εξαρχής να δηλώσει στους αστυνομικούς την πολιτική του ταυτότητα, ότι είναι μέλος της Χρυσής Αυγής, ευελπιστώντας προφανώς, στην κάλυψή του από την ίδια την αστυνομία, αλλά και από την κυβέρνηση όπως άλλωστε έχει γίνει σε τόσες άλλες περιπτώσεις ξυλοδαρμών, μαχαιρωμάτων, δολοφονιών μεταναστών και βιαιοπραγιών. Την κάλυψη των δολοφόνων από την αστυνομία επιβεβαίωσε η συντρόφισσα του Φύσσα που βρισκόταν μπροστά στην εν ψυχρώ δολοφονία και που ζητούσε συνεχώς βοήθεια από τους μπάτσους που βρίσκονταν εκεί. Η απροκάλυπτη αδιαφορία τους στις προειδοποιήσεις της φίλης του Φύσσα ότι «θα τον σκοτώσουν», η παγερή αδιαφορία τους μετά την δολοφονική επίθεση, δείχνουν την αγαστή συνεργασία με τους φασίστες. Η αστυνομικός που έκανε τη σύλληψη λέγοντας «όχι και μαχαίρια ρε παιδιά», μάλλον ήταν εκτός του δολοφονικού σχεδίου και το μόνο που γνώριζε ήταν ότι επίκειται ξυλοδαρμός, στον οποίο θα συναινούσε όπως έχει γίνει αμέτρητες φορές σε επιθέσεις φασιστών. Τι απέγινε άραγε η έρευνα για τη στάση της συγκεκριμένης ομάδας Δίας; Γιατί ο Δένδιας διέψευσε τις καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων ότι μόνο μια αστυνομικός πραγματοποίησε τη σύλληψη και οι υπόλοιποι δεν έκαναν απολύτως τίποτα, και δήλωσε ότι «όλοι οι αστυνομικοί που ήταν εκεί κάνανε τη σύλληψη»; Ο Δένδιας γνωρίζει ότι υπήρχε συνεννόηση αστυνομίας και
φασιστών για την δολοφονική επίθεση, όμως τους κάλυψε για να μην χρεωθούν οι μπάτσοι -κατ’ επέκταση και ο ίδιος πολιτικά- τη δολοφονία. Αυτό, όλος ο κόσμος το κατάλαβε.
Το χτύπημα από την κυβέρνηση εναντίον του φασιστικού «μορφώματος» συντέλεσε στο να αποσυμπιεστεί η αμήχανη κοινωνική οργή, συντέλεσε στην καπηλεία και αφομοίωση του αντιφασιστικού κινήματος και στην ασέλγεια του πεσόντα Παύλου Φύσσα. Επίσης, στην προσπάθεια υφαρπαγής κατ’ ιδίων όφελος της λαϊκής στήριξης. Οι πολιτικοί ιθύνοντες λοιπόν, επιδόθηκαν στην κοινωνική δημαγωγία, στη μετατροπή του γεγονότος ως θαυμάσια ευκαιρία για την εκλογική ψηφοθηρία στην δεξιά πολυκατοικία, απότοκο του ενδοεξουσιαστικού ανταγωνισμού στο στρατόπεδο της αντεπανάστασης. Για την επιδεικτική πολεμική εξαγγελία μέσω της θεωρίας των δυο άκρων, της αποφασιστικότητας και βούλησης του αστικού πολιτικού κόσμου για αδυσώπητο πόλεμο εναντίον του ανυπότακτου προλεταριάτου. Πολέμου που θα διασφαλίσει την ταξική ειρήνη, την απαιτούμενη πολιτική ομαλότητα προς τέρψιν των αναπτυξιακών επενδύσεων.
Η ιστορική διδαχή επισημαίνει ότι ο φασισμός δεν τσακίζεται στο κοινοβούλιο και με νόμους, ότι ο φασισμός τσακίζεται πάντα στη μάχη μέσα στους δρόμους. Ότι η αστική δημοκρατία ποτέ δεν πολέμησε τον φασισμό και ήθελε πάντα να τον ελέγχει. Ότι ο φασισμός είναι απλά η ωμή μορφή του καπιταλισμού. Ότι οι φασίστες, παρά τις φιλοδοξίες τους, δεν υπήρξαν ποτέ όσο θα ήθελαν αυτονομημένοι.
Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής υπήρξαν ανέκαθεν παράλληλοι συνοδοιπόροι και πολιτικοί συναγωνιστές της Ν.Δ. Με κοινές πολιτικές καταγωγές, πορευμένοι με ενδοεξουσιαστικούς ανταγωνισμούς και κοινά συμβόλαια. Οι φασίστες υπήρξαν ανέκαθεν επαγγελματίες ψεύτες, οι μεγαλύτεροι πολιτικοί χαμαιλέοντες. Όσα πουκάμισα και αν αλλάξουν δεν πρέπει να εξωραϊστούν στα μάτια κανενός. Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής ως αμετανόητοι χίτες, δοσίλογοι επί κατοχής και μαχαιροβγάλτες σήμερα, δεν πρέπει να φυλακιστούν, πρέπει να εκτελεστούν. Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε τόπο οι αντιφασίστες, δίχως να αναθέτουν και να παραχωρούν χώρο στο κράτος, δίχως να μένουν μόνο στην αντιπληροφόρηση ή σε καταγγελίες με την πλάνη ότι ασκούν πολιτικές πιέσεις, πρέπει με αυτενέργεια, με ολιγομελείς, αυτοτελείς, ευέλικτες δυνάμεις να τσακίζουν τους φασίστες στην κυριολεξία. Να εμπλακούν μαχητικά, να ανακαλύπτουν μεθόδους, στάδια και τακτικές με οικεία μέσα, με ότι είναι απαραίτητο, ότι είναι αναγκαίο και με ότι απαιτείται. Στην Ελλάδα, χωρίς να απολεστεί ο αντικαθεστωτικός αγώνας, το ανατρεπτικό κίνημα πρέπει να προβεί στην υλική καταστροφή των υλικών υποδομών της Χρυσής Αυγής και να επιτεθεί συντεταγμένα κατά των φυσικών προσώπων της. Σύσσωμης της ιεραρχίας, ηγετών, πυρηναρχών, μελών, στρατιωτών και κενταύρων. Να τους ανοίγει τα κεφάλια με σφυρί, να τους κόβει προς παραδειγματισμό το χέρι με δρεπάνι.
Ταξική μνήμη: το εφαλτήριο της κοινωνικής επανάστασης
Τον Σεπτέμβρη του 2013 οι δημοσκοπήσεις των κατασκευασμένων ερωτημάτων και προκαθορισμένων απαντήσεων δείχνουν την Χρυσή Αυγή με σταθερή άνοδο να κατέχει την τρίτη θέση. Ο τηλεοπτικός διάλογος μεταφέρει τις διεργασίες και προαναγγέλλει μια ενδεχόμενη συνεργασία για συγκυβέρνηση Χρυσής Αυγής με Ν.Δ.
Η Χρυσή Αυγή όμως και να ήθελε, δεν μπορεί να «σοβαρευτεί». Φέρει τα κακέκτυπα του παραδοσιακού μιλιταριστικού φασισμού μέσα στο d.n.a της αναλλοίωτα. Η βία για αυτούς δεν είναι εργαλειακό μέσο, αλλά αυτοσκοπός. Η Χρυσή Αυγή βλέποντας την «αντισυστημική» της επιρροή να ανεβαίνει, έχει αποθρασυνθεί και επιλέγει να αλλάξει πίστα. Αρχές Σεπτέμβρη στο Πέραμα επιτίθεται σε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ για την εκπλήρωση του συμβολαίου με τους εφοπλιστές της. Η αστυνομία κρατάει τσίλιες, πράγμα διόλου περίεργο όταν το 50% είναι ψηφοφόροι της και όπως όψιμα αποδείχτηκε και μέλη της. Χρυσαυγίτες από την επομένη κιόλας μέρα προσλαμβάνονται σε εργατικά πόστα στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη. Λίγες μέρες αργότερα η επίθεση στο Πέραμα μοιάζει σαν προαναγγελία για ένα μιλιταριστικό σόου στο αμιγώς δικό τους πεδίο – στο μνήμα των πολιτικών προγόνων τους και συνεργατών των SS. Στην πηγάδα του Μελιγαλά βρίσκεται όλη η πλέμπα του φασιστικού κράτους και παρακράτους. (Μια θαυμάσια ευκαιρία να ξαναγεμίσει η πηγάδα). Το οικόσιτο μαντρόσκυλο λυσσασμένο πλέον από την έξαψη δαγκώνει το χέρι του αφεντικού του. Τραμπουκίζει ομοϊδεάτες βασιλόφρονες και χουντικούς απόγονους ταγματασφαλιτών και ψηφοφόρων της Ν.Δ και του ΛΑ.Ο.Σ. Δεν υπάρχει κανένα ορατό ανάχωμα για να μην ξεδιπλώσουν την πολιτική τους τακτική, για να μην σφάζουν πλέον και ανοιχτά τον όποιον πολιτικό αντίπαλο ή φυλετικό εχθρό τους.
Το τελευταίο διάστημα, ιδιαίτερα από τότε που η Χρυσή Αυγή μπήκε στο αστικό κοινοβούλιο στις εκλογές του 2012, αυξήθηκαν κατακόρυφα τα περιστατικά ρατσιστικής βίας από μέλη της. Αυξήθηκαν οι ξυλοδαρμοί και οι δολοφονίες, και όλα αυτά συνοδευόμενα και από πράξεις ληστείας εναντίον φτωχών μεταναστών εργαζομένων. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις εμφανίζονταν ως αστυνομικοί για να ελέγχουν χαρτιά και άδειες παραμονής μεταναστών. Σε κάποιες περιπτώσεις λειτουργούσαν αντικαθιστώντας την αστυνομία, με την ανοχή της αστυνομίας, για να ελέγχουν άδειες αλλοδαπών μικροπωλητών, όπως στη Ραφήνα πέρσι το καλοκαίρι όπου κατέστρεψαν πάγκους αλλοδαπών μικροπωλητών ή να ελέγχουν τυχόν μαύρη εργασία, όπως στο νοσοκομείο Καλαμάτας ψάχνοντας για αλλοδαπές εργαζόμενες.
Τα κυριότερα περιστατικά της «πατριωτικής», «ελληνόψυχης» δράσης τους τον τελευταίο χρόνο: Ξυλοδαρμός Αιγύπτιου στον Πειραιά στις 3 Ιανουαρίου 2013 από 3 που φορούσαν διακριτικά της Χ.Α. Εισβολή στις 25 Ιανουαρίου 7 φασιστών με σφυριά, γκλομπ και μαχαίρια σε σπίτι Πακιστανού στο Περιστέρι όπου αφαίρεσαν ένα λάπτοπ, ένα κινητό και 40 ευρώ. Επίθεση στην Ιεράπετρα Κρήτης στις 14 Φεβρουαρίου από 7 μέλη της Χ.Α. σε 3 Πακιστανούς. Δολοφονία του Πακιστανού Shehzad Luqman στα Πετράλωνα ενώ πήγαινε στην δουλειά του. Επίθεση 6 φασιστών στις 31 Μαρτίου σε 3 μετανάστες στην Αθήνα. Στις 10 Μαΐου στα Χανιά νεοναζί βάζουν φωτιά σε σπίτια Ρομά -ο Κασιδιάρης είχε αποκαλέσει τους Ρομά ανθρώπινα σκουπίδια. Στις 12 Μαΐου πάλι στα Χανιά 3 Μαροκινοί ξυλοκοπούνται στο παλιό λιμάνι. Στις 13 Μαΐου στην Αθήνα 15χρονος Αφγανός δέχεται επίθεση από νεοναζί οι οποίοι του έκοψαν το πρόσωπο με σπασμένο μπουκάλι. Στις 25 Μαΐου στην Θεσσαλονίκη ένας μετανάστης από την Ρουάντα μαχαιρώνεται από 2 άτομα που επέβαιναν σε μηχανή ενώ την ίδια μέρα ένας Ιρακινός δέχεται επίθεση από ομάδα φασιστών στο ΑΠΘ.
Στις 1 Ιουνίου στο Παγκράτι 2 άτομα ανεβαίνουν στο λεωφορείο 732 και αρχίζουν και χτυπάνε μετανάστες από την Αφρική φωνάζοντας «Μολών Λαβέ». Στο Αιγάλεω στις 2 Ιουνίου ομάδα 12-13 φασιστών πραγματοποιεί επιθέσεις σε σπίτια μεταναστών. Στις 12 Ιουλίου 4 Πακιστανοί δέχονται την «επίσκεψη» 4 ατόμων που παρουσιάζονται ως αστυνομικοί και όταν άρχισαν οι Πακιστανοί να διαμαρτύρονται γιατί είχαν νόμιμα έγγραφα, οι εισβολείς άρχισαν να τους χτυπούν φωνάζοντας ότι είναι μέλη της Χρυσής Αυγής. Το ίδιο έγινε και στον Ταύρο στις 21 Ιουλίου όταν 6 άτομα προσποιούμενα τους αστυνομικούς εισέβαλλαν σε σπίτι μεταναστών για να ελέγξουν τα χαρτιά τους και ακολούθως άρχισαν να τους χτυπούν φωνάζοντας ότι είναι μέλη της Χρυσής Αυγής, κλέβοντάς τους παράλληλα πορτοφόλια, έγγραφα-άδειες εργασίας ακόμη και οικιακές συσκευές. Σε πολλές περιπτώσεις η αστυνομία προσπάθησε να αποτρέψει τους μετανάστες να υποβάλλουν μηνύσεις, σε άλλες συνέλαβε τους μετανάστες που δεν είχαν άδεια παραμονής για να καλύψει τους φασίστες. Το 2012 έγιναν 154 περιστατικά ρατσιστικής βίας από μέλη της Χ.Α. και άλλους φασίστες. Δεν ξεχνάμε τον άγριο ξυλοδαρμό Αιγυπτίων εργαζομένων στην ιχθυόσκαλα του Κερατσινίου. Όπως επίσης, το πογκρόμ και την δολοφονία ενός μετανάστη στα Κ. Πατήσια το 2011 μετά την δολοφονία Καντάρη από Αφγανό. Για τα καθάρματα της Χ.Α. οι μετανάστες ευθύνονται συλλογικά για την εγκληματικότητα. Η εγκληματικότητα φυσικά, πουθενά στον κόσμο δεν έχει φυλετική ταυτότητα, θρέφεται από τον καπιταλισμό, είναι αποτέλεσμά του, απόρροια των αλλοτριωμένων συνειδήσεων και της φτώχειας. Χωρίς να παραγνωρίζουμε ότι αρκετοί μετανάστες έχουν εμπλακεί σε εγκλήματα, τα ρατσιστικά καθάρματα της Χ.Α. κάνουν τα στραβά μάτια σε εγκλήματα Ελλήνων, όπως στην περίπτωση του δολοφόνου της Ξάνθης ο οποίος δολοφόνησε μια νεαρή γυναίκα και ο οποίος ήταν παλιά κατάδικος για βιασμό ή η περίπτωση του «Ελληνάρα» από το Ρέθυμνο ο οποίος εκμεταλλευόμενος το ότι ήταν προπονητής ασελγούσε σε αγόρια στο γήπεδο. Δεν παρέλειψαν να συμπαρασταθούν στα δικαστήρια σε πατέρα και γιό που μαζί με φίλο τους, είχαν απαγάγει τον Αιγύπτιο εργάτη που δούλευε στο φούρνο τους στη Σαλαμίνα επειδή ζήτησε τα δεδουλευμένα. Τον έδεσαν, τον βασάνιζαν επί ώρες και δεν παρέλειψαν να τον σοδομίσουν με κάποιο αντικείμενο. Αυτή είναι η «πατριωτική» δράση των καθαρμάτων της Χ.Α. και γι’ αυτό τα 2 «αθώα θύματα» του Ν. Ηρακλείου «δεν γνώριζαν τίποτα» όπως μας λέει ο γονιός του ενός. «Δεν ήταν φασίστας» !! Δεν ήξερε το «παιδί» σε ποια οργάνωση ανήκε! Στην περιοχή του βόρειου τομέα Αθήνας, εκεί που ανήκαν τα «αθώα» θύματα, οι «ελληνόψυχοι» της Χ.Α., είχαν επιτεθεί μεταξύ άλλων, στην Μεταμόρφωση, στο κουρείο ενός μετανάστη Πακιστανού, μαχαίρωσαν τον ίδιο, μαχαίρωσαν τον Έλληνα πελάτη και έβαλαν φωτιά στο μαγαζί. Σε άλλη περίπτωση μαχαίρωσαν Πακιστανό κοντά στο εργοστάσιο της ΦΑΓΕ, επίσης στην Μεταμόρφωση ενώ επιτέθηκαν και σε μετανάστες στη Λυκόβρυση. Τίποτα από αυτά δεν «γνώριζαν» τα «αθώα» θύματα του Ν. Ηρακλείου! Το να ανήκει κάποιος σε μια τέτοια εγκληματική οργάνωση όπως η Χ.Α. είναι αυτόματα συνεργός αν όχι και ο ίδιος φυσικός αυτουργός.
Ξαφνικά, μετά την δολοφονία Φύσσα σύσσωμα τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση, η «δικαιοσύνη», το ΠΑΣΟΚ «ανακάλυψαν» την δολοφονική δράση της Χρυσής Αυγής. Ξαφνικά, αυτοί που για χρόνια τους χαϊδεύανε, αυτοί που τους χρησιμοποίησαν ως εφεδρική δύναμη σε αρκετές περιπτώσεις, όπως έκανε η αστυνομία επί ημερών των κυβερνήσεων τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, τώρα ξαφνικά κηρύσσουν «τον πόλεμο στον φασισμό και τους νεοναζί». Αυτοί που από τον Μάιο του 2010 με την ψήφιση του μνημονίου εφάρμοσαν μια πολιτική ολοκληρωτισμού προς όφελος των δανειστών της χώρας, ληστεύοντας τον λαό, καταργώντας τις παλιές κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, καταργώντας το δικαίωμα της απεργίας με τις επιστρατεύσεις, ρίχνοντας τα σκυλιά της αστυνομίας, τα ΜΑΤ, τους ΔΙΑΣ, τους ΔΕΛΤΑ πάνω στους διαδηλωτές, καταντώντας ακόμα και το ίδιο τους το αστικό κοινοβούλιο μια μαριονέτα των δανειστών, αυτοί των οποίων την πολιτική θα ζήλευαν και ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι, αλλά και οι ημεδαποί φασίστες όπως ο Μεταξάς και οι συνταγματάρχες, αυτοί τώρα υποκριτικά κηρύσσουν τον «πόλεμο στον φασισμό».
Όμως η σύγχρονη ελληνική ιστορία έχει αποδείξει ότι η ύπαρξη παρακρατικών μηχανισμών και η αγαστή συνεργασία με το καθεστώς και την αστυνομία είναι νομοτελειακό γεγονός. Από τους χίτες και τους ταγματασφαλίτες της κατοχής, τους Μαγγανάδες και του Σούρληδες, τον Παπαδόγκωνα, όλους αυτούς που δολοφονούσαν κομμουνιστές και αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης μπροστά στα μάτια της χωροφυλακής αλλά και σε συνεργασία με την χωροφυλακή, τους Μάϋδες του εμφυλίου που βίαζαν, που αποκεφάλιζαν νεκρούς αντάρτες για να εισπράξουν αμοιβή, ως τους δολοφόνους του Λαμπράκη και φτάνοντας στις μέρες μας, στην ΕΠΕΝ και τον Βορίδη με το τσεκούρι το 1985 στο Χημείο, τους νεοδημοκράτες Κένταυρους και Ρέιντζερς και τους δολοφόνους του Τεμπονέρα, Καλαμπόκα, Σπίνο και Μαραγκό το 1991 ως τους χρυσαυγίτες μαχαιροβγάλτες δολοφόνους όπως ο Ρουπακιάς, το κράτος και ιδιαίτερα η αστυνομία ανέκαθεν στήριζε τέτοια καθάρματα αφού τα χρησιμοποιούσε εφεδρικά εναντίον του «εσωτερικού» εχθρού. Πολύ απλά, η δουλειά του ΚΥΠατζή Μιχαλολιάκου βρισκόταν πάντα σε διατεταγμένη υπηρεσία στο βαθύ κράτος.
Μπάτσοι και φασίστες είναι τα οικόσιτα μαντρόσκυλα του κεφαλαίου. Η κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία και ο φασισμός είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, δηλαδή διαφορετικές μορφές επιβολής του καπιταλιστικού συστήματος. Κράτος και κεφάλαιο γεννούν το φασισμό, όπως λέει από παλιά ένα αναρχικό σύνθημα στην Ελλάδα. Αυτό αποδεικνύει κάθε ιστορική αναγωγή από το μεσοπόλεμο ως τα ερείπια που άφησε πίσω του ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος, κάθε ιστορική ανάλυση από το ναζισμό του Χίτλερ, τον φασισμό του Μουσολίνι στην Ιταλία, του Φράνκο στην Ισπανία καθώς και της μακρόχρονης ιδιάζουσας ιστορίας του φασισμού στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και η επαναστατική προσέγγιση της ιστορίας είναι μια σημαντική παρακαταθήκη για το επαναστατικό κίνημα.
Η ταξική μνήμη είναι το όπλο στα χέρια των λαϊκών στρωμάτων. Είναι η παρακαταθήκη που σαρκάζει την ιστορική παραχάραξη, το εφόδιο που δεν επιτρέπει να διεισδύσει στα κατώτερα στρώματα η πλάνη, τα επίπλαστα διλλήματα, η ιδεολογική προπαγάνδα. Πόσο άλλωστε, την στιγμή που αυτός ο κόσμος υποβάλλεται στα δεινά της οικονομικής αφαίμαξης και της κρατικής καταστολής. Η ταξική μνήμη δεν είναι μνήμη χρυσόψαρου μέσα στην τηλεοπτική γυάλα να τρώει ότι του σερβίρουν, να αναπαράγει την ρητορική της εξουσίας. Η ταξική μνήμη είναι αυτή που μας διδάσκει ότι ο καπιταλισμός χρησιμοποιούσε όποτε έκρινε για να διεκπεραιώνει τις ορέξεις του, πότε τη δημοκρατία και πότε τον φασισμό. Η ταξική μνήμη μας πληροφορεί ότι όποτε χτυπήθηκαν «μέσα στα δημοκρατικά πλαίσια» οι φασίστες, σύντομα τους επανέφεραν. Από τους ναζί στη μεταπολεμική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας έως την Ελλάδα, από τον τραμπούκο Γκοντζαμάνη έως τον αρχιβασανιστή της χούντας, τον Μάλλιο, η εκάστοτε εξουσία τους παρείχε όχι μόνο ασυλία αλλά και αξιώματα σε κρατικές θέσεις.
Από την άλλη, θα πρέπει να επισημάνουμε και το θεωρητικό τέλμα αυτών που κατέχουν την ταξική μνήμη, αλλά απέχουν σταθερά από τον ταξικό πόλεμο. Η ιστορική γνώση πολλές φορές μετατρέπεται σε άγκυρα. Οι αντιστεκόμενοι μετατρέπουν την ταξική μνήμη σε ιστορικό βαρίδι, παρελθοντολογούν αρμενίζοντας στο εχτές, δίχως να επεξεργάζονται την επικαιροποίηση του αγώνα στο σήμερα. Η οπορτουνιστική αριστερά, και όχι μόνο αυτή, κομπορρημονεί σε διαλέξεις, σε ακαδημαϊκές ιστοριογραφίες και στο δια ταύτα παραμένει προσκολλημένη σε άνευρες καταγγελίες. Θεωρία δίχως πράξη είναι λόγια του αέρα. Η ταξική
συνείδηση υφίσταται, αποκτά την υπόσταση που της αρμόζει, ενσαρκώνεται στην αυτενέργεια, στην συναυτουργία και ενεργητική εμπλοκή, στην χάραξη επί χάρτου του ανατρεπτικού σχεδίου μέχρι την τέλεση της πρακτικής του εφαρμογής. Σε διαφορετική περίπτωση παρακολουθείς στωικά να σε σφάζουν.
Αν είναι να πρέπει να ξαναειπωθεί, ας είναι. Μπάτσοι και φασίστες είναι τα οικόσιτα μαντρόσκυλα του κεφαλαίου. Η κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία και ο φασισμός είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος – του καπιταλιστικού συστήματος.
Οι φασίστες είτε ως ναζί είτε ως εθνικοσοσιαλιστές είτε ως Έλληνες εθνικιστές δεν έλειψαν ποτέ από την Ελλάδα. Από την δικτατορία της 4ης Αυγούστου του Μεταξά, τους συνεργάτες των ναζί, τους χίτες, γερμανοτσολιάδες και τους δοσίλογους κατά την διάρκεια της κατοχής και της εθνικό – απελευθερωτικής αντίστασης του Ε.Α.Μ – ΕΛ.Α.Σ, από τις αμερικάνικες ναπάλμ για την καταστολή της εποποιίας του Δημοκρατικού Στρατού, το εκτελεστικό απόσπασμα, τις διώξεις και τα ξερονήσια, μέχρι τους Γκοντζαμάνηδες που έχαιραν ασυλίας πριν την επταετία των συνταγματαρχών και που έλαβαν αξιώματα κατά την διάρκειά της, από την υπόθαλψη των χουντικών «σταγονιδίων» έπειτα από την «αλλαγή φρουράς» του καθεστώτος και βαίνοντας προς την μεταπολίτευση, από την ΕΠΕΝ έως την εφεδρική χρήση τους ως Χρυσή Αυγή στην παρούσα περίοδο της οικονομικής κρίσης – οι φασίστες ήταν πάντα εδώ. Δεν είναι παροδικό μόρφωμα, δεν είναι πυροτέχνημα πλάνης και αυτή η ταξική μνήμη είναι διαφωτιστική για την αντίληψη του τακτικισμού, των σκοπιμοτήτων και της βαθειάς κατανόησης της φύσης του φασισμού.
Παράλληλα ως υποσημείωση και ενώπιων της υπάρχουσας πολιτικής αποσταθεροποίησης του συστήματος, η γκεμπελική προπαγάνδα των Μ.Μ.Ε διαρρέει ανά διαστήματα πληροφορίες περί κίνδυνου πραξικοπήματος. Από τον στρατηγό Φράγκο Φραγκούλη, τις υπόγειες και σκοτεινές συζητήσεις σε συνωμοτικούς κύκλους, μέχρι και την αυτοτελή κατάληψη της εξουσίας από την Χρυσή Αυγή, αυτές οι «διαρροές» στο αποτέλεσμά τους θωρακίζουν την εξουσία και εξυγιαίνουν το προσωπείο της. Η ταξική μνήμη μας ενημερώνει ότι το καθεστώς του ολοκληρωτισμού που εγκαθιδρύεται, δεν συντελείται πάντα μέσω μιας αυτόματης μετάβασης, μίας απότομης διαδικασίας όπως γνωρίζουμε από την εξουσιαστική επιλογή της παλινόρθωσης ή του στρατιωτικού πραξικοπήματος.
Αυτή η ταξική μνήμη του ριζοσπαστικού κινήματος, έστω συμπυκνωμένη και ως νύξη, είναι ένα από τα θεμέλια για την πολιτική στρατιωτική συγκρότηση, οργάνωση και αντεπίθεση του επαναστατημένου προλεταριάτου. Επικαιροποιημένη στο σήμερα συντελεί μόνο ως εφαλτήριο για επαναστατικά εγχειρήματα, που συνδεόμενα θα επισπεύσουν τον ρεαλιστικό ταξικό πόλεμο για την καθολική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος στην Ελλάδα. Για την ταξική αντεπίθεση στη χώρα που περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στην Ευρώπη, η κρίση και οι πολιτικές αντιμετώπισής της έχουν επιφέρει τις πιο ακραίες συνθήκες φτωχοποίησης. Για την αντεπίθεση που θα συμπαρασύρει τους προλετάριους στην Ευρώπη. Για την καθοριστική έφοδο που θα αντεπιτεθεί στο ξένο και εγχώριο κεφάλαιο, το κράτος και το φασιστικό παρακράτος του. Για την κατάλυση της αστικής δημοκρατίας και της οικονομικής δικτατορίας των αγορών που υπηρετεί.
Ο αόρατος εμφύλιος της κοινωνικής αντίστασης με το βαθύ κράτος
Ας έρθουμε λοιπόν, στην ιστορία του σύγχρονου κράτους και του φασιστικού παρακράτους του. Ευελπιστώντας μέσα από αυτό στην διεύρυνση της κοινωνικής ταξικής αυτομόρφωσης και στο θεωρητικό εξοπλισμό του ριζοσπαστικού κινήματος.
Τα γεγονότα από την «αλλαγή της φρουράς», από το ’74 έως σήμερα, των εφεδρικών ταγμάτων, των κοινών μυστικών πρακτόρων της Ν.Δ – ΠΑΣΟΚοκρατίας που τάιζαν τον ΚΥΠατζή Μιχαλολιάκο, τους αμετανόητους χίτες, τους βασιλόφρονες και χουντικούς λύνοντας και μαζεύοντας ανά συγκυρία το λουρί τους, όπως και από την άλλη, η αμέτοχη στάση της αριστεράς για αυτές τις «κρυφές» αλήθειες, που εγκλωβίστηκε στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι με την ιδεολογικοποίηση της φυγομαχίας και τη γνωστή πρακτορολογία, είναι γεγονότα, πληροφορίες, στοιχεία γνωστά σε όλο το πολιτικό φάσμα. Όμως, μπροστά στην δολοφονία του Φύσσα όλοι τους υποκρίνονταν τους ανήξερους.
Ας αναφέρουμε τα πιο κομβικά: Στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, χρόνια ταραγμένα που ο λαός επιζητούσε την αποχουντοποίηση, χρόνια κοινωνικού ταξικού πολέμου και εργατικών αγώνων μέσα στα εργοστάσια, οι ακροδεξιές οργανώσεις είναι δεκάδες. Με νωπές ακόμα τις πληγές από την χούντα, στις εκλογές του 1977 διακρίνεται η Εθνική Παράταξη του Σπύρου Θεοτόκη συγκεντρώνοντας 6,82% των ψήφων. Εν συνεχεία τη σκυτάλη παίρνει η ΕΠΕΝ με πρόεδρο του κόμματος τον τέως πραξικοπηματία Γεώργιο Παπαδόπουλο. Κατά την δεκαετία του ’70 η Νέα Τάξις του Δ. Ναστούλη θα επιδοθεί σε βομβιστικές ενέργειες εναντίον αθηναϊκών κινηματογράφων που πρόβαλαν ταινίες «κομμουνιστικής και εβραϊκής προπαγάνδας». Το ’77 θα διεξαχθεί δίκη στην Ελλάδα για τις «πατριωτικές ενέργειες» που πραγματοποίησε η Νέα Τάξις. Ο Κ. Πλεύρης και ο Ν. Μιχαλολιάκος θα καταδώσουν στεγνά τον Α. Καλέντζη τηρώντας έτσι τον διαχρονικό αξιακό κώδικα των φασιστών, του δοσιλογισμού, από τότε μέχρι τώρα. Η Νέα Τάξις ήταν διεθνής οργάνωση που φιλοδοξούσε να αποτελέσει την διεθνή των ευρωπαίων ναζιστών. Ως Οrdine Νuovo θα «μεγαλουργήσει» στην Ιταλία με πολύνεκρες τυφλές βομβιστικές επιθέσεις κατά πολιτών: πλατεία Φοντάνα στο Μιλάνο, στο τρένο Ιταλικούς, στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια. Αυτά τα γεγονότα έχουν χαραχτεί στη μνήμη του ιταλικού λαού ως σφαγές του κράτους για την εφαρμογή της στρατηγικής της έντασης.
Τέλη δεκαετίας ‘70 εμφανίζεται το περιοδικό της Χρυσή Αυγή με εξόφθαλμο ναζιστικό περιεχόμενο. Το απαρτίζουν μέλη από παρέες σκινάδων και αστυνομικοί. (Ανδρασκέλας κ.α.). Το ’84 παίρνει το δαχτυλίδι από τον Γ. Παπαδόπουλο ο Ν. Μιχαλολιάκος και ηγείται της ΕΠΕΝ ο οποίος είναι γιός του απόστρατου αξιωματικού του στρατού ξηράς Γ. Μιχαλολιάκου, με αντικομμουνιστική δράση κατά την διάρκεια της κατοχής και του εμφυλίου. Στο ξενοδοχείο Caravel την ίδια χρονιά η ΕΠΕΝ διοργανώνει πανευρωπαϊκό νεοναζιστικό συνέδριο. Συμμετέχει ο Ζ. Μ. Λεπέν του γαλλικού Εθνικού Μετώπου, παρίσταται ο Μ. Βορίδης, σημερινός κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ ενώ φημολογείται ότι το μήνυμα του Γ. Παπαδόπουλου φροντίζει να μεταφέρει ο Τ. Μιχαλόλιας, αδερφός του «φύρερ» με διασυνδέσεις στους επιχειρηματικούς κύκλους, νομικός σύμβουλος της ΠΑΕ Ολυμπιακός, συνδέεται σήμερα με έναν σημαντικό χρηματοδότη της Χ.Α, τον εφοπλιστή Μαρινάκη. Παρουσιάζει θεάρεστο έργο ως συνήγορος στους Παπαδόπουλο, Κοσκωτά, Εφραίμ, Περίανδρο, Τσοχατζόπουλο και τώρα στον αδερφό του.
Το συνέδριο του Caravel θα δεχτεί οργανωμένη επίθεση αναρχικών. Το ’85 οι φασίστες παρουσιάζονται ως «αγανακτισμένοι πολίτες» έξω από το κατειλημμένο Χημείο και ως
συνήθως, πλάι – πλάι στις δυνάμεις καταστολής. Το ’86 ο Μιχαλολιάκος θα αποχωρήσει από την ΕΠΕΝ ξανανοίγοντας το μαγαζί της Χρυσής Αυγής.
Κάθε πολιτικό πρόσωπο του συστήματος γνώριζε και σώπαινε. Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ και τα δύο Κ.Κ.Ε όταν κατήγγειλαν τους «προβοκάτορες» και τα «χουντικά σταγονίδια», μέχρι την Ν.Δ. των rangers και των κενταύρων που ερμήνευε τις κοινωνικές συγκρούσεις έντεχνα σε «αριστεροχουντισμό» μαγειρεύοντας από τότε την θεωρία των δύο άκρων.
Αλλά ας επανέλθουμε στο «κοινωνικό» έργο της Ν.Δ-Χρυσής Αυγής. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, το ζήτημα της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας είναι βούτυρο στο ψωμί της Χ.Α. όπου δείχνουν να έχουν την ίδια «υπερπατριωτική» γραμμή με τον Σαμαρά, τότε υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Όπως υπαρξιακό λόγο στα ρατσιστικά αντανακλαστικά τους δίνει η έλευση χιλιάδων Αλβανών μεταναστών μετά την κατάρρευση του καθεστώτος Αλία. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90, δεκαετία που κυριαρχεί ο νεοφιλελευθερισμός, όλες οι κυβερνήσεις χαίρουν της αρωγής των φασιστών -και της Χ.Α.- στον τομέα της διατήρησης της τάξης και της ταξικής ειρήνης, καθώς συνδράμουν ανοιχτά στο έργο της καταστολής εξεγέρσεων και αντιστάσεων πλάι στα ΜΑΤ ως «αγανακτισμένοι πολίτες»: Στις κινητοποιήσεις των μαθητών τον Οκτώβρη του ’91, στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το ’95, στα εξεγερσιακά γεγονότα με την κατάληψη της Παντείου και της ΑΣΟΕΕ από αναρχικούς και αντιεξουσιαστές τον Απρίλη του ’95 που έγιναν ως απάντηση στο μαχαίρωμα αναρχικού – καταληψία στέγης στην Αθήνα από φασίστα Σε αυτά τα πρώτα έτη της δεκαετίας του ’90 έχει εισβάλει η ι InfoGnomon
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δημοσκόπηση σοκ έφερε λιποθυμίες στα κόμματα της βουλής!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
‘Εγγραφο αποκαλύπτει πως η Αλβανία έχει χημικά όπλα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
