2013-11-17 13:51:06
του Μανόλη Παντινάκη
Τί να περιμένει πλέον ο αγωνιστής του αντιδικτατορικού αγώνα Νίκος Βρυλλάκης από το Σπήλι Ρεθύμνου; Τί να αναμένει ο μαχητής της Δημοκρατίας μετά από 37 ολόκληρα χρόνια της αιματοβαμμένης εξόδου του Πολυτεχνείου; Τί να προσδοκά απ’ αυτό το κράτος που έχει ως θεμελιώδη αρχή του να βολεύει και να αμείβει πλούσια "τους δικούς μας";
Να δικαιώσει με το ελάχιστο, μετά πάροδο δεκαετιών, ένα θύμα του παρανοϊκού χουντικού καθεστώτος;
Ποιός γνώριζε τόσα χρόνια αυτόν τον αγωνιστή της Δημοκρατίας που τον "πέταξαν" σ’ένα ίδρυμα και ούτε ξαναρώτησαν; Ενδεχομένως κανείς, αφού επανήλθαν οι ελευθερίες κι "εμείς κυβερνούμε εκ του ασφαλούς". Συνειδησιακά από την αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος οι εκάστοτε παράγοντες της εξουσίας, αλήθεια, αισθάνονται να επιτέλεσαν το καθήκον τους; Όχι ενοχές και άλλα δάκρυα!
Κι όμως ο Νίκος, από την κακοποίηση που δέχθηκε στην Κρήτη και στην Αθήνα από τα σκιάχτρα της εφτάχρονης τυραννίας στα κολαστήρια της Ασφάλειας και των φυλακών, σάλεψε. Μαζί με την ιδεολογία και τη διαμαρτυρία του, τον έκλεισαν ως ψυχασθενή στο ίδρυμα των ψυχικών νόσων, στα Χανιά. Γιατί αποφάσισαν τα ανδρείκελα ότι εκεί ήταν η θέση τού "άκρως επικίνδυνου ταραχοποιού".
Και μετά; Τίποτα! Γιατί, το κυρίαρχο για τους τοπικούς βουλευτές και κυβερνητικούς παράγοντες και παραγοντίσκους, δεν ήταν το παλικάρι που λωλάθηκε από τα βασανιστήρια επειδή δεν υπέκυψε και αντιστάθηκε, για τη Δημοκρατία, αλλά το ... πολιτικό μας γραφείο, οι ψηφοφόροι μας, τα ρουσφέτια μας, οι μίζες μας κ.λπ., κ.λπ.
Αλλά και σήμερα, ακόμη, ποιος ξέρει αυτόν τον άνθρωπο που ήδη κοντεύει τα 60; Τον αριστούχο φοιτητή της Νομικής Σχολής Αθηνών που τον ακούς να σε ρωτά με το απλανές βλέμμα του: "Μανόλη, τί θα ήμουν εγώ σήμερα ξέρεις; Θα ήμουν εισαγγελέας".
Ραγίζει η ψυχή σου, γίνεται χίλια κομμάτια και εξεγείρεσαι, που ένας επιστήμονας βρέθηκε στην κατάντια. Που σήμερα θα κατείχε κορυφαία θέση στην ιεραρχία της ελληνικής Δικαιοσύνης, αλλά το τυραννικό καθεστώς του γκρέμισε "άπαξ δια παντός" τα όνειρα. Που εγκαταλείφθηκε από την Πολιτεία και τους θεσμοθετημένους φορείς της να κυκλοφορεί μόνος και αβοήθητος στους δρόμους του χωριού του και να ανιχνεύει στους δικούς του κόσμους. Να ψάχνει λεφτά γιατί τα κρατικά ψίχουλα των 400 ευρώ εξαντλήθηκαν και δεν έχει να πιει έναν καφέ και να καπνίσει!
Και η κοινωνία; Ως... ευαισθητοποιημένη τον βλέπει με κουτσομπολιό και ύστερα με συμπόνια! Το κράτος της διαφθοράς και της αρπαχτής, τον τοποθέτησε στα... απορρίμματα και οι άνθρωποι τού γύρισαν την πλάτη και τον άφησαν στη μοίρα του, ανεβαίνοντας τον ανήφορο της επιβίωσης...
Ωστόσο, όταν πια κάθε χρόνο έρχεται η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, οι αιρετοί αυτού του τόπου, κατά το πρωτόκολλο, θα καταθέσουν στέφανα και θα αποτίσουν φόρο τιμής στη μνήμη των φοιτητών ηρώων. Μπροστά στις κάμερες θα... στριμωχτούν για να κάνουν την δήλωση της ημέρας και θ’ αποχωρήσουν. Αλλά για το Νίκο που τρελάθηκε, δε θα μιλήσει κανείς. Θα τον αφήσουν στη γύρα του για λίγα ευρώ! Γι’αυτόν τον αγωνιστή, που στους καιρούς της χουντικής παντοδυναμίας οργισμένος και παθιασμένος κατέβαζε τις φωτογραφίες των επαίσχυντων συνταγματαρχών στο χωριό του και τις ποδοπατούσε, δε θ’ακουστεί κουβέντα. Γιατί, τώρα, "κυβερνούμε βολεμένοι" στο θρόνο της εξουσίας! "Διαχειριζόμαστε τις τύχες αυτής της χώρας στο πολίτευμα της Δημοκρατίας" που επανέφεραν με αγώνες, θυσίες και αίμα οι επαναστατημένοι νέοι όπως ο Νίκος Βρυλλάκης από το Σπήλι.
Νιώθω τον ευτελισμό και την κατάντια του πολιτικού μας συστήματος. Δεν είναι μόνο η περίπτωση του Νίκου. Αγγίζουν τα όρια τού αφάνταστου παραλογισμού και της απόλυτης τρέλας όλα όσα βιώνει σήμερα ο νέος, ο συνταξιούχος, ο μισθωτός, ο αγρότης, ο μεροκαματιάρης, ο κάθε Έλληνας. Και συμβαίνει στις μέρες μας και είναι πρωτοφανές στη νεότερη πολιτική μας ιστορία ο πολιτικός να γιαουρτώνεται, να ξυλοκοπείται και να δέχεται τα γιούχα του πληθυσμού που υποφέρει...
Στον ουρανό της πολιτικής, τα σύννεφα της διαφθοράς και της παρακμής πυκνώνουν ανησυχητικά και κάθε μέρα "βρέχει" σκάνδαλα...
Ω Ελλάς αρχαίων χώρα Η αντιστασιακή δράση του Νίκου Βρυλλάκη ξεκίνησε στη Νομική της Αθήνας, όταν ο ίδιος, τριτοετής φοιτητής, έδρασε μαζί με άλλους φοιτητές, με αποκορύφωμα τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Συνελήφθη λίγες ημέρες μετά στις 21 Νοεμβρίου 1973, στο χωριό του, το Σπήλι, όπου κατέφυγε.
Οι λόγοι της σύλληψης; Έκαψε δύο αφίσες της Χούντας στο Σχολείο, "ξήλωσε" μια τρίτη από το Ιατρείο του χωριού και παρότρυνε τους μαθητές ... να μη σκύβουν το κεφάλι!
Στο βιβλίο συμβάντων του Α.Τ. ΣΠΗΛΙΟΥ αναγράφηκαν τα ακόλουθα:
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΣΠΗΛΙΟΥ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΑΝΤΑ 24ΩΡΟΥ ΕΤΟΣ 1973 ΜΗΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ ΗΜΕΡΑ 21 ΩΡΑ 11:00
Σήμερον και ώραν 11:00 συνελήφθη παρ οργάνου μου ο Βρυλλάκης Νικόλαος του Αντωνίου και της Ευθυμίας ετών 20,τριτοετής φοιτητής Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών , κατ Αθηνών οδός Μαυρομιχάλη 78 διότι
Α)Την 08:45 ώραν μετέβη εις Γυμνάσιον Σπηλίου ένθα προέβη εις την καταστροφήν και συνέχεια καύσιν δύο αφισών ήτοι Φοίνικος (εμβλήματα επαναστάσεως 21-4-1967)
Β)Την 09:30 ώραν μετέβηεις Αγροτικό Ιατρείον Σπηλίου εξ αφήρεσεν μια όμοιαν αφίσσαν ην εν συνέχεια κατέστρεψεν
Γ)Την 10:45 ώραν μετέβη και αύθις εις το Γυμνάσιο Σπηλίου ένθα παρότρυνε τους μαθητές όπως μην υπακούουν εις τους καθηγητάς των ,εξυβρίζοντας τούτους δι ασυναρτήτων φράσεων και λέξεων ενώ συγχρόνως διέδιδεν εις τους μαθητάς ότι η εξουσία έχει περιέλθει εις την νεολαίαν και δη εις τους φοιτητάς και εργάτας.
madeincreta.gr
Τί να περιμένει πλέον ο αγωνιστής του αντιδικτατορικού αγώνα Νίκος Βρυλλάκης από το Σπήλι Ρεθύμνου; Τί να αναμένει ο μαχητής της Δημοκρατίας μετά από 37 ολόκληρα χρόνια της αιματοβαμμένης εξόδου του Πολυτεχνείου; Τί να προσδοκά απ’ αυτό το κράτος που έχει ως θεμελιώδη αρχή του να βολεύει και να αμείβει πλούσια "τους δικούς μας";
Να δικαιώσει με το ελάχιστο, μετά πάροδο δεκαετιών, ένα θύμα του παρανοϊκού χουντικού καθεστώτος;
Ποιός γνώριζε τόσα χρόνια αυτόν τον αγωνιστή της Δημοκρατίας που τον "πέταξαν" σ’ένα ίδρυμα και ούτε ξαναρώτησαν; Ενδεχομένως κανείς, αφού επανήλθαν οι ελευθερίες κι "εμείς κυβερνούμε εκ του ασφαλούς". Συνειδησιακά από την αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος οι εκάστοτε παράγοντες της εξουσίας, αλήθεια, αισθάνονται να επιτέλεσαν το καθήκον τους; Όχι ενοχές και άλλα δάκρυα!
Κι όμως ο Νίκος, από την κακοποίηση που δέχθηκε στην Κρήτη και στην Αθήνα από τα σκιάχτρα της εφτάχρονης τυραννίας στα κολαστήρια της Ασφάλειας και των φυλακών, σάλεψε. Μαζί με την ιδεολογία και τη διαμαρτυρία του, τον έκλεισαν ως ψυχασθενή στο ίδρυμα των ψυχικών νόσων, στα Χανιά. Γιατί αποφάσισαν τα ανδρείκελα ότι εκεί ήταν η θέση τού "άκρως επικίνδυνου ταραχοποιού".
Και μετά; Τίποτα! Γιατί, το κυρίαρχο για τους τοπικούς βουλευτές και κυβερνητικούς παράγοντες και παραγοντίσκους, δεν ήταν το παλικάρι που λωλάθηκε από τα βασανιστήρια επειδή δεν υπέκυψε και αντιστάθηκε, για τη Δημοκρατία, αλλά το ... πολιτικό μας γραφείο, οι ψηφοφόροι μας, τα ρουσφέτια μας, οι μίζες μας κ.λπ., κ.λπ.
Αλλά και σήμερα, ακόμη, ποιος ξέρει αυτόν τον άνθρωπο που ήδη κοντεύει τα 60; Τον αριστούχο φοιτητή της Νομικής Σχολής Αθηνών που τον ακούς να σε ρωτά με το απλανές βλέμμα του: "Μανόλη, τί θα ήμουν εγώ σήμερα ξέρεις; Θα ήμουν εισαγγελέας".
Ραγίζει η ψυχή σου, γίνεται χίλια κομμάτια και εξεγείρεσαι, που ένας επιστήμονας βρέθηκε στην κατάντια. Που σήμερα θα κατείχε κορυφαία θέση στην ιεραρχία της ελληνικής Δικαιοσύνης, αλλά το τυραννικό καθεστώς του γκρέμισε "άπαξ δια παντός" τα όνειρα. Που εγκαταλείφθηκε από την Πολιτεία και τους θεσμοθετημένους φορείς της να κυκλοφορεί μόνος και αβοήθητος στους δρόμους του χωριού του και να ανιχνεύει στους δικούς του κόσμους. Να ψάχνει λεφτά γιατί τα κρατικά ψίχουλα των 400 ευρώ εξαντλήθηκαν και δεν έχει να πιει έναν καφέ και να καπνίσει!
Και η κοινωνία; Ως... ευαισθητοποιημένη τον βλέπει με κουτσομπολιό και ύστερα με συμπόνια! Το κράτος της διαφθοράς και της αρπαχτής, τον τοποθέτησε στα... απορρίμματα και οι άνθρωποι τού γύρισαν την πλάτη και τον άφησαν στη μοίρα του, ανεβαίνοντας τον ανήφορο της επιβίωσης...
Ωστόσο, όταν πια κάθε χρόνο έρχεται η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, οι αιρετοί αυτού του τόπου, κατά το πρωτόκολλο, θα καταθέσουν στέφανα και θα αποτίσουν φόρο τιμής στη μνήμη των φοιτητών ηρώων. Μπροστά στις κάμερες θα... στριμωχτούν για να κάνουν την δήλωση της ημέρας και θ’ αποχωρήσουν. Αλλά για το Νίκο που τρελάθηκε, δε θα μιλήσει κανείς. Θα τον αφήσουν στη γύρα του για λίγα ευρώ! Γι’αυτόν τον αγωνιστή, που στους καιρούς της χουντικής παντοδυναμίας οργισμένος και παθιασμένος κατέβαζε τις φωτογραφίες των επαίσχυντων συνταγματαρχών στο χωριό του και τις ποδοπατούσε, δε θ’ακουστεί κουβέντα. Γιατί, τώρα, "κυβερνούμε βολεμένοι" στο θρόνο της εξουσίας! "Διαχειριζόμαστε τις τύχες αυτής της χώρας στο πολίτευμα της Δημοκρατίας" που επανέφεραν με αγώνες, θυσίες και αίμα οι επαναστατημένοι νέοι όπως ο Νίκος Βρυλλάκης από το Σπήλι.
Νιώθω τον ευτελισμό και την κατάντια του πολιτικού μας συστήματος. Δεν είναι μόνο η περίπτωση του Νίκου. Αγγίζουν τα όρια τού αφάνταστου παραλογισμού και της απόλυτης τρέλας όλα όσα βιώνει σήμερα ο νέος, ο συνταξιούχος, ο μισθωτός, ο αγρότης, ο μεροκαματιάρης, ο κάθε Έλληνας. Και συμβαίνει στις μέρες μας και είναι πρωτοφανές στη νεότερη πολιτική μας ιστορία ο πολιτικός να γιαουρτώνεται, να ξυλοκοπείται και να δέχεται τα γιούχα του πληθυσμού που υποφέρει...
Στον ουρανό της πολιτικής, τα σύννεφα της διαφθοράς και της παρακμής πυκνώνουν ανησυχητικά και κάθε μέρα "βρέχει" σκάνδαλα...
Ω Ελλάς αρχαίων χώρα Η αντιστασιακή δράση του Νίκου Βρυλλάκη ξεκίνησε στη Νομική της Αθήνας, όταν ο ίδιος, τριτοετής φοιτητής, έδρασε μαζί με άλλους φοιτητές, με αποκορύφωμα τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Συνελήφθη λίγες ημέρες μετά στις 21 Νοεμβρίου 1973, στο χωριό του, το Σπήλι, όπου κατέφυγε.
Οι λόγοι της σύλληψης; Έκαψε δύο αφίσες της Χούντας στο Σχολείο, "ξήλωσε" μια τρίτη από το Ιατρείο του χωριού και παρότρυνε τους μαθητές ... να μη σκύβουν το κεφάλι!
Στο βιβλίο συμβάντων του Α.Τ. ΣΠΗΛΙΟΥ αναγράφηκαν τα ακόλουθα:
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΣΠΗΛΙΟΥ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΑΝΤΑ 24ΩΡΟΥ ΕΤΟΣ 1973 ΜΗΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ ΗΜΕΡΑ 21 ΩΡΑ 11:00
Σήμερον και ώραν 11:00 συνελήφθη παρ οργάνου μου ο Βρυλλάκης Νικόλαος του Αντωνίου και της Ευθυμίας ετών 20,τριτοετής φοιτητής Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών , κατ Αθηνών οδός Μαυρομιχάλη 78 διότι
Α)Την 08:45 ώραν μετέβη εις Γυμνάσιον Σπηλίου ένθα προέβη εις την καταστροφήν και συνέχεια καύσιν δύο αφισών ήτοι Φοίνικος (εμβλήματα επαναστάσεως 21-4-1967)
Β)Την 09:30 ώραν μετέβηεις Αγροτικό Ιατρείον Σπηλίου εξ αφήρεσεν μια όμοιαν αφίσσαν ην εν συνέχεια κατέστρεψεν
Γ)Την 10:45 ώραν μετέβη και αύθις εις το Γυμνάσιο Σπηλίου ένθα παρότρυνε τους μαθητές όπως μην υπακούουν εις τους καθηγητάς των ,εξυβρίζοντας τούτους δι ασυναρτήτων φράσεων και λέξεων ενώ συγχρόνως διέδιδεν εις τους μαθητάς ότι η εξουσία έχει περιέλθει εις την νεολαίαν και δη εις τους φοιτητάς και εργάτας.
madeincreta.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΡΩΤΗ ΗΤΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΦΗΒΟΥΣ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
