2013-11-19 09:04:06
Ήταν αρχές του 19ου αιώνα όταν ο γνωστός Γάλλος συγγραφέας και πολιτικός Σατωβριάνδος, αφιέρωνε μια ημέρα της ζωής του σε ένα από τα μεγαλύτερα έργα της ανθρωπότητας, τον Παρθενώνα.
Λίγα μέτρα μόλις από μια αποθήκη στο λόφο του Αγοραίου Κολωνού που αποτελούσε έναν από τους αρχαιολογικούς τόπους του κέντρου της Αθήνας, το Ναό του Ηφαίστου, που σήμερα είναι αναγνωρίσιμος και ως Θησείο, η μεγάλη αυτή μορφή του φιλελληνισμού παρατηρεί το μεγαλείο αυτής της χώρας και παρουσιάζει στους συμπατριώτες του μια κοινωνική ευημερία, μέσω της αρμονίας του φυσικού και του τεχνητού περιβάλλοντος, που οι γηγενείς της τότε Ελλάδας δε μπορούσαν να αναγνωρίσουν.
Δύο αιώνες μετά και η Ελλάδα βιώνει μια κρίση πολύ σημαντική ίσως τη μεγαλύτερη των τελευταίων ετών. Οικονομική δυσπραγία, υψηλά ποσοστά ανεργίας και κοινωνικές ανισότητες αποτελούν ορισμένα από τα ζητήματα που απασχολούν το σύγχρονο Νεοέλληνα ο οποίος βιώνοντάς τα στο πετσί του φαίνεται να χάνει, μέρα με τη μέρα, την ελπίδα του. Πολλοί, μάλιστα, είναι οι νέοι που καταφεύγουν στην ενδο-ευρωπαϊκή μετανάστευση με «κύρια» χώρα υποδοχής τη Μεγάλη Βρετανία. Έτσι, γεννάται το μεγάλο ερώτημα ποια είναι, άραγε, η άποψη των νέων της Αγγλία και τι στάση τηρούν προς τους Έλληνες, σήμερα;
Σε ένα πηγαδάκι που «στήθηκε» κοντά στη Φοιτητική Ένωση του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, δύο Ιρλανδοί και ένας Βρετανός, ηλικίας 24 και 25 ετών, μεταπτυχιακοί φοιτητές, συζητούν με έναν Έλληνα συμφοιτητή τους για το ελληνικό ζήτημα. Όλοι τους συγκλίνουν στο ότι ο μεσογειακός χώρος βιώνει έντονα τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, και ιδιαίτερα το νοτιότερο τμήμα της βαλκανικής χερσονήσου που μονοπωλεί το ενδιαφέρον των ΜΜΕ της Ευρώπης. Ένας εκ των Ιρλανδών, μάλιστα, αναγνωρίζει πως οι Έλληνες του σήμερα κάνουν μια σημαντική προσπάθεια για να επιτύχουν ένα καλύτερο αύριο, γεγονός που δε μπορεί κανείς να το παρακάμψει και να το δει με αρνητικό μάτι.
Λίγα τετράγωνα πιο κάτω, σε μια φοιτητική εστία της πόλης, ο K., 25 ετών από την Ελλάδα συνομιλεί με την τριανταοχτάχρονη συγκάτοικό του F. από την Καραϊβική που ολοκληρώνει τη διδακτορική της διατριβή στο Λονδίνο. Η γνώμη της F. δε φαίνεται πολύ διαφορετική από αυτήν των άλλων φοιτητών, μιας που πιστεύει στις συνεχείς προσπάθειες της Ελλάδας που, όντας επί ξυρού ακμής, καλείται να υπερπηδήσει τα ψηλά εμπόδια της κρίσης. Ωστόσο, η F. εστιάζοντας περισσότερο στο ελληνικό ζήτημα, εκτός από τη θετική εικόνα που έχει για τους κατοίκους της χώρας μίλησε θετικά και για τις κυβερνητικές πολιτικές των τελευταίων ετών, στηρίζοντας το προωθούμενο μοντέλο αντιμετώπισης και εξόδου από την κρίση.
Και ενώ η F. φαίνεται να βλέπει το πακέτο των μέτρων θετικά, άλλοι φοιτητές θεωρούν πως τα μέτρα αποτέλεσαν μια από τις αιτίες που εντείνουν την κρίση. Μάλιστα, υποστηρίζουν πως η ελληνική κοινωνία αποτελεί μια σκληρά εργαζόμενη μερίδα πληθυσμού που δέχεται με σύνεση και υπομονή δυσμενείς όρους για να ορθοποδήσει. Ο R., 25 ετών από την Ταιβάν που ζει για πολλά χρόνια στην Αγγλία, μιλάει με πολύ καλά λόγια για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Αν και δεν έχει επισκεφτεί τη χώρα μας ποτέ, είχε και εξακολουθεί και μετά την κρίση να έχει μια θετική στάση για την Ελλάδα, εμπνεόμενος από τα λεγόμενα του ρωμαίου ρήτορα Κικέρωνα, και επιθυμεί στο μέλλον να μάθει ελληνικά, θαυμάζοντας το πρωτότυπο του ευαγγελικού λόγου.
Αυτήν ακριβώς την αντιμετώπιση έχει δεχτεί έως τώρα και ο Φ., 26 ετών από την Ελλάδα. Όπως τονίζει, οι ξένοι φοιτητές της Γλασκώβης διατυπώνουν τη θετική τους στάση τόσο έλλογα όσο και έμπρακτα, φερόμενοι πολύ φιλικά και καθόλου υποτιμητικά στους συμφοιτητές τους από την και σήμερα δοκιμαζόμενη «Ψωροκώσταινα».
Έχοντας κατά νου τα παραπάνω, δύο σκέψεις έρχονται στο προσκήνιο. Η πρώτη έχει να κάνει με τη διαφοροποίηση των απόψεων του λαού από τις σχέσεις κρατών σε διπλωματικό και επικοινωνιακό επίπεδο. Μια αρνητική, ενδεχομένως, εικόνα που προβάλλεται από τα ΜΜΕ –τουλάχιστον έως πρότινος, όπως υπογραμμίζει σε πρόσφατη δημοσίευσή του ο Επικ. Καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Ανδ. Αντωνιάδης- δεν είναι αυτή που τους επηρεάζει, απόλυτα, όλους, αλλά η άμεση συναναστροφή τους με Έλληνες και άτομα που γνωρίζουν την κατάσταση περισσότερο «εκ των έσω», επαναφέροντας στη μνήμη μας τα πολιτικά καφενεία της Γαλλίας και του Εμπορικού Τριγώνου της Αθήνας, που έπαιζαν καθοριστικό ρόλο στο πολιτικό παρασκήνιο μιας άλλης εποχής. Οι περισσότεροι φαίνεται να έχουν μια πολύ θετική εικόνα για την Ελλάδα και δε θεωρούν πως η οικονομική της κατάσταση κρέμεται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τις δικές τους οικονομίες.
Η δεύτερη έγκειται στην ευρύτερη άποψη περί αδιαφορίας της νεολαίας. Οι περισσότεροι φοιτητές που προσεγγίστηκαν, ανεξαρτήτως απόψεως, φάνηκε να είχαν συγκεκριμένες θέσεις και στην πλειονότητά τους τεκμηριωμένες. Και λέγοντας αυτό, δεν εστιάζω στους φοιτητές του εξωτερικού αλλά και στους Έλληνες νέους που σίγουρα μόνο αδιάφοροι δε στέκονται στη θέα της κρίσης. Πολλοί από αυτούς, αφανείς συνήθως, διαπρέπουν σε οικονομικό, επιστημονικό και πολιτιστικό επίπεδο. Απόρροια αυτού να συνεχίζουν να βάφουν με γαλάζιο χρώμα το «βιολί» της ανθρώπινης σκέψης.
Συνοψίζοντας, από τα παραπάνω, θαρρώ πως η κύρια αιτία της συμπάθειας των νέων της Αγγλίας προς την Ελλάδα έγκειται κυρίως στην καλοσύνη και το δίκαιο των προθέσεών μας. Έτσι, σε αντίθεση με την ερμηνεία που έδινε η μέχρι πρότινος σιδηρά κυρία της Μ. Βρετανίας Margaret Thatser, για την παραβολή του Καλού Σαμαρείτη θα σημειώσω πως η πράξη του τελευταίου δεν έμεινε άξια μνήμης λόγω των χρημάτων του, αλλά λόγω των καλών του προθέσεων.
http://www.briefingnews.gr
Λίγα μέτρα μόλις από μια αποθήκη στο λόφο του Αγοραίου Κολωνού που αποτελούσε έναν από τους αρχαιολογικούς τόπους του κέντρου της Αθήνας, το Ναό του Ηφαίστου, που σήμερα είναι αναγνωρίσιμος και ως Θησείο, η μεγάλη αυτή μορφή του φιλελληνισμού παρατηρεί το μεγαλείο αυτής της χώρας και παρουσιάζει στους συμπατριώτες του μια κοινωνική ευημερία, μέσω της αρμονίας του φυσικού και του τεχνητού περιβάλλοντος, που οι γηγενείς της τότε Ελλάδας δε μπορούσαν να αναγνωρίσουν.
Δύο αιώνες μετά και η Ελλάδα βιώνει μια κρίση πολύ σημαντική ίσως τη μεγαλύτερη των τελευταίων ετών. Οικονομική δυσπραγία, υψηλά ποσοστά ανεργίας και κοινωνικές ανισότητες αποτελούν ορισμένα από τα ζητήματα που απασχολούν το σύγχρονο Νεοέλληνα ο οποίος βιώνοντάς τα στο πετσί του φαίνεται να χάνει, μέρα με τη μέρα, την ελπίδα του. Πολλοί, μάλιστα, είναι οι νέοι που καταφεύγουν στην ενδο-ευρωπαϊκή μετανάστευση με «κύρια» χώρα υποδοχής τη Μεγάλη Βρετανία. Έτσι, γεννάται το μεγάλο ερώτημα ποια είναι, άραγε, η άποψη των νέων της Αγγλία και τι στάση τηρούν προς τους Έλληνες, σήμερα;
Σε ένα πηγαδάκι που «στήθηκε» κοντά στη Φοιτητική Ένωση του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, δύο Ιρλανδοί και ένας Βρετανός, ηλικίας 24 και 25 ετών, μεταπτυχιακοί φοιτητές, συζητούν με έναν Έλληνα συμφοιτητή τους για το ελληνικό ζήτημα. Όλοι τους συγκλίνουν στο ότι ο μεσογειακός χώρος βιώνει έντονα τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, και ιδιαίτερα το νοτιότερο τμήμα της βαλκανικής χερσονήσου που μονοπωλεί το ενδιαφέρον των ΜΜΕ της Ευρώπης. Ένας εκ των Ιρλανδών, μάλιστα, αναγνωρίζει πως οι Έλληνες του σήμερα κάνουν μια σημαντική προσπάθεια για να επιτύχουν ένα καλύτερο αύριο, γεγονός που δε μπορεί κανείς να το παρακάμψει και να το δει με αρνητικό μάτι.
Λίγα τετράγωνα πιο κάτω, σε μια φοιτητική εστία της πόλης, ο K., 25 ετών από την Ελλάδα συνομιλεί με την τριανταοχτάχρονη συγκάτοικό του F. από την Καραϊβική που ολοκληρώνει τη διδακτορική της διατριβή στο Λονδίνο. Η γνώμη της F. δε φαίνεται πολύ διαφορετική από αυτήν των άλλων φοιτητών, μιας που πιστεύει στις συνεχείς προσπάθειες της Ελλάδας που, όντας επί ξυρού ακμής, καλείται να υπερπηδήσει τα ψηλά εμπόδια της κρίσης. Ωστόσο, η F. εστιάζοντας περισσότερο στο ελληνικό ζήτημα, εκτός από τη θετική εικόνα που έχει για τους κατοίκους της χώρας μίλησε θετικά και για τις κυβερνητικές πολιτικές των τελευταίων ετών, στηρίζοντας το προωθούμενο μοντέλο αντιμετώπισης και εξόδου από την κρίση.
Και ενώ η F. φαίνεται να βλέπει το πακέτο των μέτρων θετικά, άλλοι φοιτητές θεωρούν πως τα μέτρα αποτέλεσαν μια από τις αιτίες που εντείνουν την κρίση. Μάλιστα, υποστηρίζουν πως η ελληνική κοινωνία αποτελεί μια σκληρά εργαζόμενη μερίδα πληθυσμού που δέχεται με σύνεση και υπομονή δυσμενείς όρους για να ορθοποδήσει. Ο R., 25 ετών από την Ταιβάν που ζει για πολλά χρόνια στην Αγγλία, μιλάει με πολύ καλά λόγια για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Αν και δεν έχει επισκεφτεί τη χώρα μας ποτέ, είχε και εξακολουθεί και μετά την κρίση να έχει μια θετική στάση για την Ελλάδα, εμπνεόμενος από τα λεγόμενα του ρωμαίου ρήτορα Κικέρωνα, και επιθυμεί στο μέλλον να μάθει ελληνικά, θαυμάζοντας το πρωτότυπο του ευαγγελικού λόγου.
Αυτήν ακριβώς την αντιμετώπιση έχει δεχτεί έως τώρα και ο Φ., 26 ετών από την Ελλάδα. Όπως τονίζει, οι ξένοι φοιτητές της Γλασκώβης διατυπώνουν τη θετική τους στάση τόσο έλλογα όσο και έμπρακτα, φερόμενοι πολύ φιλικά και καθόλου υποτιμητικά στους συμφοιτητές τους από την και σήμερα δοκιμαζόμενη «Ψωροκώσταινα».
Έχοντας κατά νου τα παραπάνω, δύο σκέψεις έρχονται στο προσκήνιο. Η πρώτη έχει να κάνει με τη διαφοροποίηση των απόψεων του λαού από τις σχέσεις κρατών σε διπλωματικό και επικοινωνιακό επίπεδο. Μια αρνητική, ενδεχομένως, εικόνα που προβάλλεται από τα ΜΜΕ –τουλάχιστον έως πρότινος, όπως υπογραμμίζει σε πρόσφατη δημοσίευσή του ο Επικ. Καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Ανδ. Αντωνιάδης- δεν είναι αυτή που τους επηρεάζει, απόλυτα, όλους, αλλά η άμεση συναναστροφή τους με Έλληνες και άτομα που γνωρίζουν την κατάσταση περισσότερο «εκ των έσω», επαναφέροντας στη μνήμη μας τα πολιτικά καφενεία της Γαλλίας και του Εμπορικού Τριγώνου της Αθήνας, που έπαιζαν καθοριστικό ρόλο στο πολιτικό παρασκήνιο μιας άλλης εποχής. Οι περισσότεροι φαίνεται να έχουν μια πολύ θετική εικόνα για την Ελλάδα και δε θεωρούν πως η οικονομική της κατάσταση κρέμεται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τις δικές τους οικονομίες.
Η δεύτερη έγκειται στην ευρύτερη άποψη περί αδιαφορίας της νεολαίας. Οι περισσότεροι φοιτητές που προσεγγίστηκαν, ανεξαρτήτως απόψεως, φάνηκε να είχαν συγκεκριμένες θέσεις και στην πλειονότητά τους τεκμηριωμένες. Και λέγοντας αυτό, δεν εστιάζω στους φοιτητές του εξωτερικού αλλά και στους Έλληνες νέους που σίγουρα μόνο αδιάφοροι δε στέκονται στη θέα της κρίσης. Πολλοί από αυτούς, αφανείς συνήθως, διαπρέπουν σε οικονομικό, επιστημονικό και πολιτιστικό επίπεδο. Απόρροια αυτού να συνεχίζουν να βάφουν με γαλάζιο χρώμα το «βιολί» της ανθρώπινης σκέψης.
Συνοψίζοντας, από τα παραπάνω, θαρρώ πως η κύρια αιτία της συμπάθειας των νέων της Αγγλίας προς την Ελλάδα έγκειται κυρίως στην καλοσύνη και το δίκαιο των προθέσεών μας. Έτσι, σε αντίθεση με την ερμηνεία που έδινε η μέχρι πρότινος σιδηρά κυρία της Μ. Βρετανίας Margaret Thatser, για την παραβολή του Καλού Σαμαρείτη θα σημειώσω πως η πράξη του τελευταίου δεν έμεινε άξια μνήμης λόγω των χρημάτων του, αλλά λόγω των καλών του προθέσεων.
http://www.briefingnews.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Κύπρος αποχαιρετά τον Γλαύκο Κληρίδη - Σήμερα η κηδεία του
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
