2012-04-12 22:33:04
Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
Σήμερα επιτρέψτε μου μια εξαίρεση: αφήστε να μιλήσει ηεμπειρία που αποκόμισα ως δημοσιογράφος στην Ελλάδα, εις βάρος της γνώσης μου.Σχεδόν ποτέ δεν το κάνω, περισσότερο για ηθικούς λόγους, παρά για συστηματικούς,αν και βασιλεύουν αμφότεροι. Η όποια εμπειρία (μας) είναι αναπόσπαστο κομμάτιτης γνώσης (μας) ασφαλώς, αλλά........ ποτέ δεν πρέπει η περιστασιακή αντίληψηκαταστάσεων να επιβαρύνει μια πολιτική αφήγηση σαν και αυτή που αναπτύσσω.Απαιτείται αφαίρεση, αποστασιοποίηση, αναθεώρηση και αναστοχασμός στη βάσησύγχρονων εμπειριών και θεωρητικών (μεθοδολογικών) προσεγγίσεων, οι οποίες στηνουσία αποτελούν από μόνες τους νέες εμπειρίες που μεταμορφώνουν τις παλαιές.Αυτό αποτελεί την «συστηματική» μου ένσταση. Η ηθική σχετίζεται με τη δυσκολίαπου έχω να σχολιάζω απροκατάληπτα συμβάντα που καθόρισαν την δική μου τύχη,πορεία και ανάγκη να τα υπερβώ.
Η μακρά δημοσιογραφική μου εμπειρία στην Ελλάδα είναι πλήρηςπροκαταλήψεων και αυτό δεν μου επιτρέπει να σχολιάζω με σχετική ουδετερότητα(ούτε καν να σκεφτείτε τον όρο αντικειμενικότητα) ενέργειες προσώπων πουγνωρίζω και συμβάντα που βίωσα, ούτε καν να αντλώ αποκλειστικά από αυτά.. Είναιανήθικο, ανώριμο, εκτός από προβληματικό με όρους συστηματικής προσέγγισης.Σήμερα, όμως, θα πράξω το «απαγορευμένο» από τη συνείδησή μου - εξυπηρετώνταςένα ανώτερο σκοπό που θα καταλάβετε στη συνέχεια - επιχειρώντας ασφαλώς η«ανηθικότητά» μου, να μην φτάσει στα όρια της χυδαιότητας.
Κοιτάξτε, ο διχασμός μεταξύ «μνημονιακών» και«αντιμνημονιακών» είναι απατηλός, κρίνοντας από τα πρόσωπα που θέτουνυποψηφιότητα για βουλευτές σε τούτες τις πολύ ιδιαίτερες, όπως έχω εξηγήσει,εκλογές. «Αδελφές και παλικάρια γίνονται θεατρινίστικα μαλλιά κουβάρια», όπωςθα έλεγαν και οι μύστες του νεοφιλελεύθερου πολιτισμού της ξεμυαλισμένηςΕλλάδας, την ώρα που, πίσω από το παραβάν της προεκλογικής ρητορείας, ακούγεταιη τσατσά να χαρακτηρίζει την καλτεριμιτζού , πουτάνα! Για να καταλήξουμεπιθανότητα να ξαναπεί ο θυμόσοφος λαός, αντικρίζοντας το αποτέλεσμα τηςψηφοφορίας στις γενικές εκλογές: « Όμοιος τον όμοιο γύρευε, πουτάνα τηνπουτάνα, κι ο κερατάς τον κερατά να περπατούν αντάμα»!
Αν ρίξεις μία ματιά πίσω από το ξύλινο γλωσσικό παραβάναυτής της κάλπης θα αντιληφθείς το κάλπικο του προεκλογικού εγχειρήματος σεεπίπεδο προσώπων. Εμφανίζονται διχασμένοι μακρο-πολιτικώς, αυτοί που είναιαδιάσπαστοι και αδιαχώριστοι μικρο-πολιτικώς! Αντικρίζω τις λίστες με τιςυποψηφιότητες στα περισσότερα κόμματα και διασκεδάζω με τη νέα επιχείρηση ναδιαμορφωθούν απολύτως πλαστές, κάθετες διαχωριστικές γραμμές μέσα στο φαντασιακόπαραβάν, με κριτήριο την στάση που εμφανίζεται να υιοθετεί ο κάθε υποψήφιος ωςπρος το μνημόνιο! Το απολύτως φαιδρό είναι ότι αυτό δεν συνδέεται καν με τηγενικότερη στάση των κομμάτων στα οποία αυτοί οι ντερμπεντέρηδες καιντερμπεντέρισσες εντάσσονται. Έτσι εμφανίζονται διχασμοί μεταξύ «μνημονιακών»και «αντιμνημονιακών» μέσα στα ίδια τα κόμματα, ασχέτως αν αυτά επισήμωςτοποθετούνται στον «μνημονικό άξονα» ή στην τάχαμου «αντιμνημονιακή» συμμαχία. Προφανώςη παρατήρηση αυτή αφορά στον δεξιό χώρο, στην κεντροδεξιά και στην κεντροαριστερά,συμπεριλαμβανομένου του κόμματος του αγαπητού Φ. Κουβέλη.
Αυτό είναι το ένα ζήτημα που ερεθίζει τη μνήμη μου,φέρνοντας μπροστά μου φαιδρές προσωπικότητες που αλλάζουν απόψεις και στάσειςσαν τα πουκάμισα, τις οποίες είχα απωθήσει. Διαβάζω περί νεόκοπωναντιμνημονιακών υποψηφίων βουλευτών, οι οποίοι σε όλη τους την επαγγελματικήζωή μέχρι σήμερα υπηρέτησαν με ιδιαίτερο ζήλο λογής-λογής διαπλεκόμενα συμφέροντα.Οι άνθρωποι το μόνο που γνώριζαν είναι το πώς «συντάσσονται» τα μνημόνια με τηνδιαπλοκή, ή πώς κανείς έρπει, φτύνοντας εκεί που έγλειφε και γλείφοντας εκείπου προηγουμένως έφτυνε. Η μικρο-πολιτική τους συγκρότηση τους ενέτασσεορθολογικώς στην αλυσίδα της διαπλοκής, η οποία αποτελούσε την ασφάλεια και τοντρόπο της προσωπικής τους ευημερίας. Στον βαθμό που οι άνθρωποι αυτοί σήμεραεμφανίζονται να εναντιώνονται στην στρατηγική της τρόικας, εννοούν μάλλον ότιαπειλείται με κατατεμαχισμό η αλυσίδα αυτή ή προδηλώνεται ότι μέσω της«αντιμνημονιακής» τους ρητορείας επιδιώκουν να ικανοποιήσουν εκείνα ταδιαπλεκόμενα συμφέροντα που δεν επιθυμούν η λαϊκή αντίθεση στις επιλογές τηςτρόικας και στον ρόλο της στην Ελλάδα, να εκφραστεί σε ένα αντιηγεμονικό ήεναλλακτικά ηγεμονικό πλαίσιο.
Το άλλο ζήτημα αφορά πολιτικούς οι οποίοι, παρότι έχουνεμπλακεί σε ζοφερά σκάνδαλα τα οποία στην πλειονότητά τους έχουν διασκεδαστείαπό επιτροπές της βουλής, εμφανίζονται διαπρύσιοι κήρυκες της διαφάνειας, τηςλογοδοσίας και της διάκρισης των εξουσιών, την ώρα μάλιστα που η σχέση τωνανώτερων κλιμακίων της δικαιοσύνης με πολιτικές οικογένειες αποκαλύπτεται ναείναι δύσοσμα προκλητική. Και αυτοί οι πολιτικοί, παρότι έδωσαν αγώνα για ναενταχθεί η χώρα άρον-άρον στο χρεοστάσιο και άνευ όρων να υιοθετήσει μίαεμφανέστατα από την αρχή καταστροφική για την κοινωνία και οικονομίαστρατηγική, περιφέρονται τώρα προεκλογικώς από κανάλι σε κανάλι και από «ρούγασε ρούγα», διατυπώνοντας έντονες επιφυλάξεις για το σχέδιο της τρόικας σεαντιμνημονιακούς τόνους. Πρόκειται για παρέλαση σκουπιδιών, που τόσα χρόνιαπούλαγαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Μέχρι που έσκασε η φούσκα, στοιχείο τηςοποίας είναι και οι ίδιοι, αλλά κάνουν ότι δεν τους αφορά προσωπικά αυτό πουσυμβαίνει. Αυτοί ήταν καλοί πολιτικοί, με καλές προθέσεις, αλλά, βλέπετε, ολαός είχε κακό γονίδιο που τον οδηγούσε στον εξευτελισμό, την παραοικονομία καιτο ρουσφέτι!
Πριν από χρόνια είχα ραντεβού με έναν σημαντικό πολιτικό γιανα μου δώσει συνέντευξη στο γραφείο του. Φτάσαμε, όπως είχαμε συνεννοηθεί,νωρίτερα από τους συνεργάτες του. Συναντηθήκαμε τυχαία στην είσοδο τηςπολυκατοικίας όπου στεγαζόταν το γραφείο του. Μπήκαμε μαζί στο ασανσέρ και ότανανοίξαμε την πόρτα αντικρίσαμε πέντε-έξι ψηφοφόρους του να περιμένουνυπομονετικά. Στο χαλάκι της πόρτας του γραφείου ήταν σκορπισμένο ένα μέροςπροφανώς της αλληλογραφίας του. Μόλις τον είδαν να ξεπροβάλλει από το ασανσέρόρμισαν πάνω του για να του σφίξουν το χέρι και αμέσως μετά δύο από αυτούςέκαναν κυριολεκτικά βουτιά για να μαζέψουν τους φακέλους από το πάτωμα ώστε ναμην μπει ο ίδιος προφανώς στην ταλαιπωρία να τους μαζέψει μόνος του. Τελικά οένας υποχώρησε και παρέμεινε γονατισμένη στο πάτωμα μία γριά. Ο πολιτικός μαςτότε, δίχως καν να δώσει σημασία, ή να πει κάποια κουβέντα, δρασκέλισε τοκατώφλι περνώντας πάνω από την γριά. Καθώς μάλλον κατάλαβε ότι η εικόνα μεσόκαρε, με το που πέρασα στο εσωτερικό, αφού περίμενα να μπουν όλοι οι«πελάτες» μέσα, ο πολιτικός μου είπε: «Έτσι εκφράζουν την αγάπη τους»! Κι εγώκατάλαβα με τον πλέον παραστατικό τρόπο, πώς εκφράζουν την αγάπη τους οιπαραδοσιακοί πολιτικοί! Περνώντας πάνω από γονατισμένες γριές Σήμερα παρατηρώ κάτι ανάλογο να διαπράττει ένα μεγάλο μέροςαυτών των παραδοσιακών πολιτικών της μεταπολίτευσης, που μάλιστα αρέσκονται ναμοντερνίζουν. Επιδιώκουν, σφυρίζοντας ανέμελα, να πηδήξουν πάνω από τογονατισμένο τμήμα του εκλογικού σώματος για να ξαναμπούν θριαμβευτικά στηνβουλή. Πρώτα γονατίζουμε τον κόσμο με μέτρα ελεεινής φτωχοποίησης, μετάεξουδετερώνουμε απολύτως το ηθικό του και όταν αυτός σκύψει από τιςανυπέρβλητες δυσκολίες και το προσωπικό αδιέξοδο, είμαστε βέβαιοι ότι θα συρθείγονατιστός μπροστά μας, αναζητώντας την τελευταία ελπίδα. Τότε εμείς τον …πηδάμε, κομπάζοντας κι από πάνω για τους σταθερούς δεσμούς λατρείας και αγάπηςτου λαού προς το πρόσωπό μας. Έτσι κάνουν τα σκουπίδια!
Φίλοι, σ’ αυτές τις εκλογές θα ακούσετε περισσότερο απόοποιαδήποτε άλλη φορά τις λέξεις: Συμπάθεια, αλληλεγγύη, συμπόνια,συμπαράσταση, ανιδιοτέλεια, κατανόηση, ανθρωπιά. Θα τις εκστομίζουν οι πλέονάπονοι, χυδαίοι και ψυχροί ωφελιμιστές. Εκείνοι που, είτε ως κόμβοι τηςδιαπλοκής, είτε ως νήματά της, πίστεψαν ότι διαθέτουν κάποια ιδιαίτερη ευλογία,κάποιο ιδιαίτερο χάρισμα στο να εξαπατούν τον κόσμο, μοιράζοντας ρουσφέτια ήυιοθετώντας ένα γλοιώδες ψυχοπονιάρικο ύφος, το όποιο θα έπρεπε να είναιαποκρουστικό σε κάθε περίπτωση και ιδιαίτερα σε ο,τι αφορά στους τηλεοπτικούς δημοσιογράφους του είδους. Αναφέρομαιστους γλοιώδεις, «αλτρουιστές», καραγκιόζηδες, ανένδοτους υπερασπιστές τουδημόσιου συμφέροντος …κάποιου πάτρωνα (ιδιοκτήτη ΜΜΕ). Στους ιδιαίτεραευαίσθητους, αυτοπροβαλλομένους ως μύστες του δικαίου και της κοινής λογικής, ηοποία δεν έχει πρόβλημα από ότι φαίνεται από μνημονιακή να μεταστρέφεται σε«αντιμνημονιακή», απλώς για να διασκεδαστεί η πραγματικότητα του αδιέξοδουχρεοστασίου που υιοθετήθηκε ή/και για να φωτιστεί το πολιτικώς γκρίζο πρόσωποτου/της υποψηφίου.
Είμαι βέβαιος ότι ο εσμός αυτός των μορφών που μόλυναν μετην παρουσία τους τον δημόσιο βίο της χώρας τα τελευταία 20 – 30 και σε κάποιεςπεριπτώσεις περισσότερα χρόνια, δεν έχει συνείδηση πόσο αποκρουστικός φαντάζει,όχι απλώς στα μάτια αυτών που τους ξέρουν προσωπικά, αλλά και όσων τουςπαρακολουθούν τόσα χρόνια τηλεοπτικά. Η προεκλογική τους προσπάθεια, μάλιστα,να εμφανιστούν ως «αντιμνημονιακοί», από την στιγμή που αποτελούν στοιχείο τηςδομής ενός καθεστώτος που συνειδητά επέλεξε την συγκεκριμένη ελεεινή μορφήχρεοστασίου για να αποφύγει την άναρχη εσωτερική κρίση και διάλυση, είναικυριολεκτικώς εμετική. Τα «σκουπίδια» δεν έχουν θέση στην κάλπη. Η θέση των σκουπιδιώνείναι στον κάδο απορριμάτων - που δεν θα σταλεί για ανακύκλωση! Και κυρίωςπροσέξτε: Μην ρίξετε τα σκουπίδια στη θάλασσα! Αν είναι να μείνει κάτι καθαρόστον τόπο αυτόν για να αυγατίσει η ελπίδα για δημοκρατική και παραγωγικήαναδιοργάνωση, ας είναι η θάλασσα! Αυτή αποτελεί την ιστορία που ξέχασες ή δενέμαθες ποτέ και από αυτήν γεννήθηκε ό,τι καλό συνέβη στον τόπο αυτόν. Αν δεννοιώσεις την αξιοπρέπεια και την πολιτικο-ιστορική δύναμη που πηγάζει από τανερά μας, τότε πολύ φοβάμαι ότι σύντομα μετεκλογικώς θα (ξανα)αισθανθείςκερατάς!
Kafeneio
Σήμερα επιτρέψτε μου μια εξαίρεση: αφήστε να μιλήσει ηεμπειρία που αποκόμισα ως δημοσιογράφος στην Ελλάδα, εις βάρος της γνώσης μου.Σχεδόν ποτέ δεν το κάνω, περισσότερο για ηθικούς λόγους, παρά για συστηματικούς,αν και βασιλεύουν αμφότεροι. Η όποια εμπειρία (μας) είναι αναπόσπαστο κομμάτιτης γνώσης (μας) ασφαλώς, αλλά........ ποτέ δεν πρέπει η περιστασιακή αντίληψηκαταστάσεων να επιβαρύνει μια πολιτική αφήγηση σαν και αυτή που αναπτύσσω.Απαιτείται αφαίρεση, αποστασιοποίηση, αναθεώρηση και αναστοχασμός στη βάσησύγχρονων εμπειριών και θεωρητικών (μεθοδολογικών) προσεγγίσεων, οι οποίες στηνουσία αποτελούν από μόνες τους νέες εμπειρίες που μεταμορφώνουν τις παλαιές.Αυτό αποτελεί την «συστηματική» μου ένσταση. Η ηθική σχετίζεται με τη δυσκολίαπου έχω να σχολιάζω απροκατάληπτα συμβάντα που καθόρισαν την δική μου τύχη,πορεία και ανάγκη να τα υπερβώ.
Η μακρά δημοσιογραφική μου εμπειρία στην Ελλάδα είναι πλήρηςπροκαταλήψεων και αυτό δεν μου επιτρέπει να σχολιάζω με σχετική ουδετερότητα(ούτε καν να σκεφτείτε τον όρο αντικειμενικότητα) ενέργειες προσώπων πουγνωρίζω και συμβάντα που βίωσα, ούτε καν να αντλώ αποκλειστικά από αυτά.. Είναιανήθικο, ανώριμο, εκτός από προβληματικό με όρους συστηματικής προσέγγισης.Σήμερα, όμως, θα πράξω το «απαγορευμένο» από τη συνείδησή μου - εξυπηρετώνταςένα ανώτερο σκοπό που θα καταλάβετε στη συνέχεια - επιχειρώντας ασφαλώς η«ανηθικότητά» μου, να μην φτάσει στα όρια της χυδαιότητας.
Κοιτάξτε, ο διχασμός μεταξύ «μνημονιακών» και«αντιμνημονιακών» είναι απατηλός, κρίνοντας από τα πρόσωπα που θέτουνυποψηφιότητα για βουλευτές σε τούτες τις πολύ ιδιαίτερες, όπως έχω εξηγήσει,εκλογές. «Αδελφές και παλικάρια γίνονται θεατρινίστικα μαλλιά κουβάρια», όπωςθα έλεγαν και οι μύστες του νεοφιλελεύθερου πολιτισμού της ξεμυαλισμένηςΕλλάδας, την ώρα που, πίσω από το παραβάν της προεκλογικής ρητορείας, ακούγεταιη τσατσά να χαρακτηρίζει την καλτεριμιτζού , πουτάνα! Για να καταλήξουμεπιθανότητα να ξαναπεί ο θυμόσοφος λαός, αντικρίζοντας το αποτέλεσμα τηςψηφοφορίας στις γενικές εκλογές: « Όμοιος τον όμοιο γύρευε, πουτάνα τηνπουτάνα, κι ο κερατάς τον κερατά να περπατούν αντάμα»!
Αν ρίξεις μία ματιά πίσω από το ξύλινο γλωσσικό παραβάναυτής της κάλπης θα αντιληφθείς το κάλπικο του προεκλογικού εγχειρήματος σεεπίπεδο προσώπων. Εμφανίζονται διχασμένοι μακρο-πολιτικώς, αυτοί που είναιαδιάσπαστοι και αδιαχώριστοι μικρο-πολιτικώς! Αντικρίζω τις λίστες με τιςυποψηφιότητες στα περισσότερα κόμματα και διασκεδάζω με τη νέα επιχείρηση ναδιαμορφωθούν απολύτως πλαστές, κάθετες διαχωριστικές γραμμές μέσα στο φαντασιακόπαραβάν, με κριτήριο την στάση που εμφανίζεται να υιοθετεί ο κάθε υποψήφιος ωςπρος το μνημόνιο! Το απολύτως φαιδρό είναι ότι αυτό δεν συνδέεται καν με τηγενικότερη στάση των κομμάτων στα οποία αυτοί οι ντερμπεντέρηδες καιντερμπεντέρισσες εντάσσονται. Έτσι εμφανίζονται διχασμοί μεταξύ «μνημονιακών»και «αντιμνημονιακών» μέσα στα ίδια τα κόμματα, ασχέτως αν αυτά επισήμωςτοποθετούνται στον «μνημονικό άξονα» ή στην τάχαμου «αντιμνημονιακή» συμμαχία. Προφανώςη παρατήρηση αυτή αφορά στον δεξιό χώρο, στην κεντροδεξιά και στην κεντροαριστερά,συμπεριλαμβανομένου του κόμματος του αγαπητού Φ. Κουβέλη.
Αυτό είναι το ένα ζήτημα που ερεθίζει τη μνήμη μου,φέρνοντας μπροστά μου φαιδρές προσωπικότητες που αλλάζουν απόψεις και στάσειςσαν τα πουκάμισα, τις οποίες είχα απωθήσει. Διαβάζω περί νεόκοπωναντιμνημονιακών υποψηφίων βουλευτών, οι οποίοι σε όλη τους την επαγγελματικήζωή μέχρι σήμερα υπηρέτησαν με ιδιαίτερο ζήλο λογής-λογής διαπλεκόμενα συμφέροντα.Οι άνθρωποι το μόνο που γνώριζαν είναι το πώς «συντάσσονται» τα μνημόνια με τηνδιαπλοκή, ή πώς κανείς έρπει, φτύνοντας εκεί που έγλειφε και γλείφοντας εκείπου προηγουμένως έφτυνε. Η μικρο-πολιτική τους συγκρότηση τους ενέτασσεορθολογικώς στην αλυσίδα της διαπλοκής, η οποία αποτελούσε την ασφάλεια και τοντρόπο της προσωπικής τους ευημερίας. Στον βαθμό που οι άνθρωποι αυτοί σήμεραεμφανίζονται να εναντιώνονται στην στρατηγική της τρόικας, εννοούν μάλλον ότιαπειλείται με κατατεμαχισμό η αλυσίδα αυτή ή προδηλώνεται ότι μέσω της«αντιμνημονιακής» τους ρητορείας επιδιώκουν να ικανοποιήσουν εκείνα ταδιαπλεκόμενα συμφέροντα που δεν επιθυμούν η λαϊκή αντίθεση στις επιλογές τηςτρόικας και στον ρόλο της στην Ελλάδα, να εκφραστεί σε ένα αντιηγεμονικό ήεναλλακτικά ηγεμονικό πλαίσιο.
Το άλλο ζήτημα αφορά πολιτικούς οι οποίοι, παρότι έχουνεμπλακεί σε ζοφερά σκάνδαλα τα οποία στην πλειονότητά τους έχουν διασκεδαστείαπό επιτροπές της βουλής, εμφανίζονται διαπρύσιοι κήρυκες της διαφάνειας, τηςλογοδοσίας και της διάκρισης των εξουσιών, την ώρα μάλιστα που η σχέση τωνανώτερων κλιμακίων της δικαιοσύνης με πολιτικές οικογένειες αποκαλύπτεται ναείναι δύσοσμα προκλητική. Και αυτοί οι πολιτικοί, παρότι έδωσαν αγώνα για ναενταχθεί η χώρα άρον-άρον στο χρεοστάσιο και άνευ όρων να υιοθετήσει μίαεμφανέστατα από την αρχή καταστροφική για την κοινωνία και οικονομίαστρατηγική, περιφέρονται τώρα προεκλογικώς από κανάλι σε κανάλι και από «ρούγασε ρούγα», διατυπώνοντας έντονες επιφυλάξεις για το σχέδιο της τρόικας σεαντιμνημονιακούς τόνους. Πρόκειται για παρέλαση σκουπιδιών, που τόσα χρόνιαπούλαγαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Μέχρι που έσκασε η φούσκα, στοιχείο τηςοποίας είναι και οι ίδιοι, αλλά κάνουν ότι δεν τους αφορά προσωπικά αυτό πουσυμβαίνει. Αυτοί ήταν καλοί πολιτικοί, με καλές προθέσεις, αλλά, βλέπετε, ολαός είχε κακό γονίδιο που τον οδηγούσε στον εξευτελισμό, την παραοικονομία καιτο ρουσφέτι!
Πριν από χρόνια είχα ραντεβού με έναν σημαντικό πολιτικό γιανα μου δώσει συνέντευξη στο γραφείο του. Φτάσαμε, όπως είχαμε συνεννοηθεί,νωρίτερα από τους συνεργάτες του. Συναντηθήκαμε τυχαία στην είσοδο τηςπολυκατοικίας όπου στεγαζόταν το γραφείο του. Μπήκαμε μαζί στο ασανσέρ και ότανανοίξαμε την πόρτα αντικρίσαμε πέντε-έξι ψηφοφόρους του να περιμένουνυπομονετικά. Στο χαλάκι της πόρτας του γραφείου ήταν σκορπισμένο ένα μέροςπροφανώς της αλληλογραφίας του. Μόλις τον είδαν να ξεπροβάλλει από το ασανσέρόρμισαν πάνω του για να του σφίξουν το χέρι και αμέσως μετά δύο από αυτούςέκαναν κυριολεκτικά βουτιά για να μαζέψουν τους φακέλους από το πάτωμα ώστε ναμην μπει ο ίδιος προφανώς στην ταλαιπωρία να τους μαζέψει μόνος του. Τελικά οένας υποχώρησε και παρέμεινε γονατισμένη στο πάτωμα μία γριά. Ο πολιτικός μαςτότε, δίχως καν να δώσει σημασία, ή να πει κάποια κουβέντα, δρασκέλισε τοκατώφλι περνώντας πάνω από την γριά. Καθώς μάλλον κατάλαβε ότι η εικόνα μεσόκαρε, με το που πέρασα στο εσωτερικό, αφού περίμενα να μπουν όλοι οι«πελάτες» μέσα, ο πολιτικός μου είπε: «Έτσι εκφράζουν την αγάπη τους»! Κι εγώκατάλαβα με τον πλέον παραστατικό τρόπο, πώς εκφράζουν την αγάπη τους οιπαραδοσιακοί πολιτικοί! Περνώντας πάνω από γονατισμένες γριές Σήμερα παρατηρώ κάτι ανάλογο να διαπράττει ένα μεγάλο μέροςαυτών των παραδοσιακών πολιτικών της μεταπολίτευσης, που μάλιστα αρέσκονται ναμοντερνίζουν. Επιδιώκουν, σφυρίζοντας ανέμελα, να πηδήξουν πάνω από τογονατισμένο τμήμα του εκλογικού σώματος για να ξαναμπούν θριαμβευτικά στηνβουλή. Πρώτα γονατίζουμε τον κόσμο με μέτρα ελεεινής φτωχοποίησης, μετάεξουδετερώνουμε απολύτως το ηθικό του και όταν αυτός σκύψει από τιςανυπέρβλητες δυσκολίες και το προσωπικό αδιέξοδο, είμαστε βέβαιοι ότι θα συρθείγονατιστός μπροστά μας, αναζητώντας την τελευταία ελπίδα. Τότε εμείς τον …πηδάμε, κομπάζοντας κι από πάνω για τους σταθερούς δεσμούς λατρείας και αγάπηςτου λαού προς το πρόσωπό μας. Έτσι κάνουν τα σκουπίδια!
Φίλοι, σ’ αυτές τις εκλογές θα ακούσετε περισσότερο απόοποιαδήποτε άλλη φορά τις λέξεις: Συμπάθεια, αλληλεγγύη, συμπόνια,συμπαράσταση, ανιδιοτέλεια, κατανόηση, ανθρωπιά. Θα τις εκστομίζουν οι πλέονάπονοι, χυδαίοι και ψυχροί ωφελιμιστές. Εκείνοι που, είτε ως κόμβοι τηςδιαπλοκής, είτε ως νήματά της, πίστεψαν ότι διαθέτουν κάποια ιδιαίτερη ευλογία,κάποιο ιδιαίτερο χάρισμα στο να εξαπατούν τον κόσμο, μοιράζοντας ρουσφέτια ήυιοθετώντας ένα γλοιώδες ψυχοπονιάρικο ύφος, το όποιο θα έπρεπε να είναιαποκρουστικό σε κάθε περίπτωση και ιδιαίτερα σε ο,τι αφορά στους τηλεοπτικούς δημοσιογράφους του είδους. Αναφέρομαιστους γλοιώδεις, «αλτρουιστές», καραγκιόζηδες, ανένδοτους υπερασπιστές τουδημόσιου συμφέροντος …κάποιου πάτρωνα (ιδιοκτήτη ΜΜΕ). Στους ιδιαίτεραευαίσθητους, αυτοπροβαλλομένους ως μύστες του δικαίου και της κοινής λογικής, ηοποία δεν έχει πρόβλημα από ότι φαίνεται από μνημονιακή να μεταστρέφεται σε«αντιμνημονιακή», απλώς για να διασκεδαστεί η πραγματικότητα του αδιέξοδουχρεοστασίου που υιοθετήθηκε ή/και για να φωτιστεί το πολιτικώς γκρίζο πρόσωποτου/της υποψηφίου.
Είμαι βέβαιος ότι ο εσμός αυτός των μορφών που μόλυναν μετην παρουσία τους τον δημόσιο βίο της χώρας τα τελευταία 20 – 30 και σε κάποιεςπεριπτώσεις περισσότερα χρόνια, δεν έχει συνείδηση πόσο αποκρουστικός φαντάζει,όχι απλώς στα μάτια αυτών που τους ξέρουν προσωπικά, αλλά και όσων τουςπαρακολουθούν τόσα χρόνια τηλεοπτικά. Η προεκλογική τους προσπάθεια, μάλιστα,να εμφανιστούν ως «αντιμνημονιακοί», από την στιγμή που αποτελούν στοιχείο τηςδομής ενός καθεστώτος που συνειδητά επέλεξε την συγκεκριμένη ελεεινή μορφήχρεοστασίου για να αποφύγει την άναρχη εσωτερική κρίση και διάλυση, είναικυριολεκτικώς εμετική. Τα «σκουπίδια» δεν έχουν θέση στην κάλπη. Η θέση των σκουπιδιώνείναι στον κάδο απορριμάτων - που δεν θα σταλεί για ανακύκλωση! Και κυρίωςπροσέξτε: Μην ρίξετε τα σκουπίδια στη θάλασσα! Αν είναι να μείνει κάτι καθαρόστον τόπο αυτόν για να αυγατίσει η ελπίδα για δημοκρατική και παραγωγικήαναδιοργάνωση, ας είναι η θάλασσα! Αυτή αποτελεί την ιστορία που ξέχασες ή δενέμαθες ποτέ και από αυτήν γεννήθηκε ό,τι καλό συνέβη στον τόπο αυτόν. Αν δεννοιώσεις την αξιοπρέπεια και την πολιτικο-ιστορική δύναμη που πηγάζει από τανερά μας, τότε πολύ φοβάμαι ότι σύντομα μετεκλογικώς θα (ξανα)αισθανθείςκερατάς!
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΑΕΚ: Μόνη ελπίδα ο Νικολαΐδης
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
