2013-11-22 13:37:59
Γράφει ο Φαίδωνας Παλαιολόγος
Ως βασικό παράγοντα της «πολιτικής ανισορροπίας» στην οποία έχει εισέλθει το πολιτικό σύστημα ο Ευάγγελος Βενιζέλος θεωρεί την τρόικα.
Όσοι συνομιλούν μαζί του, εκτιμούν ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ διακρίνει «έλλειμμα πολιτικής σκέψης και κρίσης» από την πλευρά της τρόικας, το οποίο βαθαίνει το χάσμα μεταξύ πολιτικής ηγεσίας και κοινωνίας.
«Θα μπορούσε να δώσει μια εξάμηνη ανάσα, ώστε έστω και σχετικά να ομαλοποιηθεί το σύστημα» λένε οι συνομιλητές του αφού όπως επισημαίνουν η τρόικα θα έπρεπε να είχε πεισθεί ότι γίνεται το καλύτερο δυνατόν και να μην επιμένει σε μέτρα που βάζουν νέα «φυτίλια» στην κοινωνία. Ο προβληματισμός που εκφράζουν οι συνομιλητές του επεκτείνεται και σε ερμηνείες οι οποίες αγγίζουν το σενάριο «εξόδου».
Τους προκαλεί εντύπωση ότι η σταθεροποίηση της Ιταλίας, και το «κούτσα - κούτσα» των Ιβήρων, καθιστούν την Ελλάδα εξαιρετικά αδύναμο κρίκο στην αλυσίδα, και δεν αποκλείουν ένα ενδεχόμενο ελεγχόμενης εξόδου, όσο και αν αυτό το τελευταίοδιάστημα δείχνει να έχει αποσυρθεί.
«Τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται σταθερό, ειδικά στο χώρο της Ε.Ε. και των οικονομικών παραγόντων» ισχυρίζονται κάποιοι απο τους συνομιλητές του, και κάποιες φορές σκέφτονται αρκούντως καχύποπτα θέτοντας ένα ερώτημα «και αν οι Γερμανοί έχουν αποφασίσει και για δικούς τους λόγους να αναγορεύσουν σε συνομιλητή τους τον Τσίπρα;».
Από την άλλη πλευρά όσοι γνωρίζουν καλά τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, διακρίνουν το τελευταίο διάστημα «μία κόπωση η οποία ορισμένες φορές φτάνει στα όρια της απογοήτευσης» και αυτό έχει να κάνει τόσο με τη συμπεριφορά εντός του ΠΑΣΟΚ όσο και εντός της κυβέρνησης. Όσοι παρακολουθούν τα του ΠΑΣΟΚ και τον «βαθύ πολιτικό τρόπο σκέψης» που διακρίνει τον κ. Βενιζέλο (ασχέτως αν ορισμένες φορές εκ των πραγμάτων υποχρεώνεται να συμβιβάζεται), διακρίνουν δύο «καυτά» σημεία τα οποία προκαλούν εντείνουν την αγωνία του.
Το πρώτο με τις πιέσεις που δέχεται από το ίδιο του το κόμμα. Το ερώτημα στο οποίο καλείται να απαντά σχεδόν καθημερινά είναι «πότε τελειώνουμε με την άκριτη στήριξη στη Νέα Δημοκρατία;».
Ο ίδιος «πατάει» πάνω στην «προγραμματική συμφωνία» (κενού περιεχομένου ισχυρίζονται αρκετοί) και «δυσανασχετεί» με τη κριτική που εισπράττει ότι έχει «παραδοθεί». Όπως εκτιμούν οι συνομιλητές του «διαβλέπει ένα κλίμα αμφισβήτησης», το οποίο σήμερα μπορεί να το διαχειριστεί αλλά ουδείς μπορεί να προδικάσει τι θα συμβεί στο μέλλον. Και αν οι εντάσεις συνεχιστούν τότε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα βρεθεί μπροστά στο τραγικό δίλημμα «με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει».
Το δεύτερο με τη λειτουργία της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. «Τα διάφορα κέντρα που λειτουργούν στη Ν.Δ., δυσκολεύουν τους χειρισμούς», λένε οι συνομιλητές του και εκφράζουν έντονο προβληματισμό για το ότι «ο Α. Σαμαράς δεν διακρίνεται απο σφαιρική αντίληψη για την πολιτική, δεν έχει σαφή πολιτικό κεντρικό προσανατολισμό, τον διακρίνει αποσπασματική και μερική αντίληψη», κάτι που αποτυπώνεται και στο πως διαχειρίζεται την "ζέουσα" κατάσταση.
Ενδιάμεσος «σταθμός» στους προβληματισμούς του είναι η στάση της ΔΗΜΑΡ. «Κάνει παιχνίδι» ισχυρίζονται οι συνομιλητές του και αδυνατούν να κατανοήσουν τους χειρισμούς της Αγ. Κωνσταντίνου για την οποία «βλέπουν» ότι πλέον ανοίγει δρόμο προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τι απομένει; Να υπάρξει μετεκλογικά (εκλογές ίσως και πριν τις ευρωεκλογές εκτιμούν πλέον αρκετοί στο ΠΑΣΟΚ), ένα ΠΑΣΟΚ το οποίο να μπορεί να παίξει το ρόλο του «αναγκαίου και ικανού παράγοντα» που θα μπορεί να εγγυάται την πολιτική σταθερότητα.
Μόνο που στο ερώτημα «αν χρειαστεί να παίξει αυτό το ρόλο με πρώτο κόμμα το ΣΥΡΙΖΑ» η απάντηση είναι... σιωπή.
Διαβάστε εδώ: http://newpost.gr/post/296812/oi-skepseis-toy-eyaggeloy-benizeloy-gia-samara-kai-troika#ixzz2lNDDEMaJ
Ως βασικό παράγοντα της «πολιτικής ανισορροπίας» στην οποία έχει εισέλθει το πολιτικό σύστημα ο Ευάγγελος Βενιζέλος θεωρεί την τρόικα.
Όσοι συνομιλούν μαζί του, εκτιμούν ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ διακρίνει «έλλειμμα πολιτικής σκέψης και κρίσης» από την πλευρά της τρόικας, το οποίο βαθαίνει το χάσμα μεταξύ πολιτικής ηγεσίας και κοινωνίας.
«Θα μπορούσε να δώσει μια εξάμηνη ανάσα, ώστε έστω και σχετικά να ομαλοποιηθεί το σύστημα» λένε οι συνομιλητές του αφού όπως επισημαίνουν η τρόικα θα έπρεπε να είχε πεισθεί ότι γίνεται το καλύτερο δυνατόν και να μην επιμένει σε μέτρα που βάζουν νέα «φυτίλια» στην κοινωνία. Ο προβληματισμός που εκφράζουν οι συνομιλητές του επεκτείνεται και σε ερμηνείες οι οποίες αγγίζουν το σενάριο «εξόδου».
Τους προκαλεί εντύπωση ότι η σταθεροποίηση της Ιταλίας, και το «κούτσα - κούτσα» των Ιβήρων, καθιστούν την Ελλάδα εξαιρετικά αδύναμο κρίκο στην αλυσίδα, και δεν αποκλείουν ένα ενδεχόμενο ελεγχόμενης εξόδου, όσο και αν αυτό το τελευταίοδιάστημα δείχνει να έχει αποσυρθεί.
«Τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται σταθερό, ειδικά στο χώρο της Ε.Ε. και των οικονομικών παραγόντων» ισχυρίζονται κάποιοι απο τους συνομιλητές του, και κάποιες φορές σκέφτονται αρκούντως καχύποπτα θέτοντας ένα ερώτημα «και αν οι Γερμανοί έχουν αποφασίσει και για δικούς τους λόγους να αναγορεύσουν σε συνομιλητή τους τον Τσίπρα;».
Από την άλλη πλευρά όσοι γνωρίζουν καλά τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, διακρίνουν το τελευταίο διάστημα «μία κόπωση η οποία ορισμένες φορές φτάνει στα όρια της απογοήτευσης» και αυτό έχει να κάνει τόσο με τη συμπεριφορά εντός του ΠΑΣΟΚ όσο και εντός της κυβέρνησης. Όσοι παρακολουθούν τα του ΠΑΣΟΚ και τον «βαθύ πολιτικό τρόπο σκέψης» που διακρίνει τον κ. Βενιζέλο (ασχέτως αν ορισμένες φορές εκ των πραγμάτων υποχρεώνεται να συμβιβάζεται), διακρίνουν δύο «καυτά» σημεία τα οποία προκαλούν εντείνουν την αγωνία του.
Το πρώτο με τις πιέσεις που δέχεται από το ίδιο του το κόμμα. Το ερώτημα στο οποίο καλείται να απαντά σχεδόν καθημερινά είναι «πότε τελειώνουμε με την άκριτη στήριξη στη Νέα Δημοκρατία;».
Ο ίδιος «πατάει» πάνω στην «προγραμματική συμφωνία» (κενού περιεχομένου ισχυρίζονται αρκετοί) και «δυσανασχετεί» με τη κριτική που εισπράττει ότι έχει «παραδοθεί». Όπως εκτιμούν οι συνομιλητές του «διαβλέπει ένα κλίμα αμφισβήτησης», το οποίο σήμερα μπορεί να το διαχειριστεί αλλά ουδείς μπορεί να προδικάσει τι θα συμβεί στο μέλλον. Και αν οι εντάσεις συνεχιστούν τότε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα βρεθεί μπροστά στο τραγικό δίλημμα «με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει».
Το δεύτερο με τη λειτουργία της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. «Τα διάφορα κέντρα που λειτουργούν στη Ν.Δ., δυσκολεύουν τους χειρισμούς», λένε οι συνομιλητές του και εκφράζουν έντονο προβληματισμό για το ότι «ο Α. Σαμαράς δεν διακρίνεται απο σφαιρική αντίληψη για την πολιτική, δεν έχει σαφή πολιτικό κεντρικό προσανατολισμό, τον διακρίνει αποσπασματική και μερική αντίληψη», κάτι που αποτυπώνεται και στο πως διαχειρίζεται την "ζέουσα" κατάσταση.
Ενδιάμεσος «σταθμός» στους προβληματισμούς του είναι η στάση της ΔΗΜΑΡ. «Κάνει παιχνίδι» ισχυρίζονται οι συνομιλητές του και αδυνατούν να κατανοήσουν τους χειρισμούς της Αγ. Κωνσταντίνου για την οποία «βλέπουν» ότι πλέον ανοίγει δρόμο προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τι απομένει; Να υπάρξει μετεκλογικά (εκλογές ίσως και πριν τις ευρωεκλογές εκτιμούν πλέον αρκετοί στο ΠΑΣΟΚ), ένα ΠΑΣΟΚ το οποίο να μπορεί να παίξει το ρόλο του «αναγκαίου και ικανού παράγοντα» που θα μπορεί να εγγυάται την πολιτική σταθερότητα.
Μόνο που στο ερώτημα «αν χρειαστεί να παίξει αυτό το ρόλο με πρώτο κόμμα το ΣΥΡΙΖΑ» η απάντηση είναι... σιωπή.
Διαβάστε εδώ: http://newpost.gr/post/296812/oi-skepseis-toy-eyaggeloy-benizeloy-gia-samara-kai-troika#ixzz2lNDDEMaJ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΘΡΑΚΙΚΟ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Εκτός ομάδας ο Χακόμπο-Χάνει το ντέρμπι με Άρη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
