Η ειρηνευτική διαδικασία με τους Κούρδους στη Τουρκία: οι Κούρδοι απαιτούν τη παρουσία τρίτου μέρους
2013-11-23 09:30:05
Δίκτυο ελεύθερων ειδήσεων της Μεσοποταμίας (κουρδικός ιστοτόπος στη Γαλλία) (μτφ. Κριστιάν)
Η τρέχουσα πολιτική της κυβέρνησης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν επιτρέπει την αναζωογόνηση της ειρηνευτικής διαδικασίας, που έχει μπλοκαριστεί από τον Οκτώβριο. Αν η τουρκική κυβέρνηση επιμένει σε αυτή τη γραμμή, η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) έχει ήδη ανακοινώσει τη διακοπή της απόσυρσης των μαχητών του, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι δεν ενεργεί σύμφωνα με το πνεύμα της ειρηνευτικής διαδικασίας, η οποία ξεκίνησε τον Μάρτιο από τον Κούρδο ηγέτη Αμπντουλάχ Οτζαλάν από τη φυλακή του Ιμραλί.
Γιατί φτάσαμε εκεί και τι θα συμβεί στη συνέχεια;
Ως αντι-δημοκρατική δύναμη από τη φύση της, η κυβέρνηση Ερντογάν αναζητά πάντα να δεχθούν οι Κούρδοι μια δεύτερη Συνθήκη της Λωζάνης στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αποφεύγοντας τη δημιουργία μιας πραγματικής συμμετοχικής δημοκρατίας στην Τουρκία για όλους τους πολίτες.
Παρατηρείται ο αντι-δημοκρατικός χαρακτήρας της κάθε δράσης της κυβέρνησης. Αντιμετωπίζει στο εσωτερικό της χώρας μια αυξανόμενη κοινωνική διαμαρτυρία, ενώ η δηλωμένη πολιτική ως «μηδέν πρόβλημα με τους γείτονες» ήταν ολόκληρο φιάσκο.
Η κυβέρνηση έπεσε σε αδιέξοδο ιδιαίτερα στη Συρία.
Ενώπιον των αποτυχιών και της πολιτικής καταστολής της κυβέρνησης, η αυξανόμενη δύναμη του PKK σε όλα τα τμήματα του Κουρδιστάν (Ιράκ, Ιράν, Συρία και Τουρκία) προέτρεψε τον Ερντογάν να αλλάξει την πολιτική του και τη γλώσσα του έναντι των Κούρδων.
Η πολιτική του της άρνησής, κατασταλτική και αντι-Κουρδική δεν είναι πλέον ανεκτή. Έχασε το πόλεμό του κατά των Κούρδων μέσω των τζιχαντιστών της Αλ Κάιντα στη Συρία.
Μέχρι στιγμής, οι καλές σχέσεις του με το ιρακινό Κουρδιστάν δεν έχουν καταφέρει να απομονώσουν τους Κούρδους της Συρίας και το ΡΚΚ.
Στη διάρκεια του χειμώνα 2011-2012, η κυβέρνηση του AKP είχε ποντάρει στην στρατιωτική ήττα του PKK, αναμένοντας ένα σενάριο όπως στη Σρι Λάνκα.
Αλλά έκανε λάθος στους υπολογισμούς της. Το καλοκαίρι 2012 μετατράπηκε σε εφιάλτη για την κυβέρνηση, όταν οι Κούρδοι μαχητές χτύπησαν σε όλα τα μέτωπα και πήραν τον έλεγχο μιας μεγάλης περιοχής.
Να κερδίσουν χρόνο μέχρι τις εκλογές
Οι αδυναμίες της κυβέρνησης Ερντογάν και η ισχυρή βούληση του κουρδικού λαού αποτελούν τα βασικά στοιχεία για τη συνέχιση της ειρηνευτικής διαδικασίας. Αλλά αυτό που περιμένει ο Ερντογάν από αυτή τη διαδικασία είναι να κερδίσει χρόνο μέχρι τις δημοτικές εκλογές του 2014.
Οι δηλώσεις του Ερντογάν ο οποίος προσποιείται ότι θέλει να βρει μια δημοκρατική και βιώσιμη λύση στο κουρδικό ζήτημα, χωρίς όμως να αναγνωρίσει τις νομιμοποιημένες διεκδικήσεις του κουρδικού λαού, και η συμμαχία του με το κυρίαρχο κόμμα του ιρακινού Κουρδιστάν, του PKD του Μασούντ Μπαρζανί για να περιθωριοποιήσει το PKK δείχνουν τις πραγματικές προθέσεις του τουρκικού κράτους.
Η δέσμη των «δημοκρατικών» μεταρρυθμίσεων δεν ικανοποίησε κανέναν, ούτε τους Κούρδους ούτε τους Αλεβίτες. Η εκπαίδευση στη μητρική γλώσσα περιορίστηκε σε ιδιωτικά σχολεία τα οποία είναι ακριβά. Εν ολίγοις, δεν ικανοποιήθηκε καμία κουρδική διεκδίκηση.
Οι κουρδικές διεκδικήσεις
Τα τρία κυριότερα αιτήματα εκφράζονται από το κουρδικό μέρος είτε από το κόμμα ή το BDP και το KCK, το πολιτικό σύστημα του ΡΚΚ.
Πρόκειται για την αναγνώριση της κουρδικής ταυτότητας στο νέο σύνταγμα, την εκπαίδευση της μητρικής γλώσσας στα δημόσια σχολεία, και μια δημοκρατική αυτονομία, ήτοι το δικαίωμα της αυτοδιοίκησης στην κουρδική περιοχή.
Επιπλέον, οι Κούρδοι απαιτούν επίσης τη διάλυση του συστήματος του φρουρού του χωριού, που χρησιμοποιείται από το τουρκικό στρατό σε αυτό το βρώμικο πόλεμο των 30 ετών.
Αλλά απαιτούν και την αλλαγή του εκλογικού συστήματος του ορίου των 10% και την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων, περιλαμβανομένων εκλεγμένων δημάρχων, δημοσιογράφων, δικηγόρων, συνδικαλιστών και φοιτητών.
Στα τέλη Οκτωβρίου, αυτή η προσέγγιση της κυβέρνησης οδήγησε τον επικεφαλής του PKK, Cemil Bakik, να δηλώσει: «Η διαδικασία του διαλόγου έχει ολοκληρωθεί. Δεν υπάρχει τίποτα πια να συζητήσουμε. Η συνέχιση αυτού του διαλόγου δεν θα ήταν τίποτα άλλο παρά φλυαρία. Έπρεπε να περάσουμε στη φάση των συνομιλιών τη 1η Ιουνίου. Η διαδικασία τερματίστηκε πλέον από το AKP».
Η εμπειρία της Νότιας Αφρικής
Μια ειρηνευτική διαδικασία δεν μπορεί να είναι μονομερής.
Για να προχωρήσει στο δρόμο της πολιτικής και ειρηνικής λύσης, ο ηγέτης του PKK Αμπντουλάχ Οτζαλάν απαιτεί τώρα να περάσει σε άλλη φάση στις διαπραγματεύσεις, ήτοι εντεταμένες συνομιλίες με αποτελέσματα.
Για τους Κούρδους, η πρώτη φάση ολοκληρώθηκε στις 15 Οκτωβρίου.
Ο Οτζαλάν υπενθυμίζει μεταξύ των άλλων την νοτιοαφρικανική εμπειρία που οδήγησε στην απελευθέρωση του Νέλσον Μαντέλα.
Η Φάση «εντεταμένες συνομιλίες» μπορεί να ερμηνευθεί ως μια μερική ελευθερία, όπως ο Μαντέλα είχε τεθεί υπό κατ 'οίκον περιορισμό τον Δεκέμβριο του 1988.
Τώρα η μπάλα βρίσκεται στο γήπεδο του Ερντογάν και του τουρκικού κράτους. Πρέπει λοιπόν να βγούμε από το παράνομο πλαίσιο και να ενισχυθούν αυτές οι διαπραγματεύσεις σε μια νομική βάση.
Αν η κυβέρνηση διακόπτει τις διαπραγματεύσεις, θα είναι ένα ιστορικό λάθος για την Τουρκία.
Γιατί οι Κούρδοι εξακολουθούν να αναζητούν μια λύση εντός των συνόρων της Τουρκίας, αλλά σε μια δημοκρατική χώρα με αυτονομία για τη διατήρηση της κουρδικής ταυτότητας και του κουρδικού πολιτισμού. Ωστόσο, είναι σαφές ότι η κυβέρνηση δεν βλέπει κανένα πλεονέκτημα να διακόψει αυτή τη διαδικασία τώρα, αντίθετα τη βλέπει ως σωτηρία της.
Απαιτείται Τρίτο Μέρος
Παράλληλα, το κάλεσμα των τουρκικών αρχών για τον αφοπλισμό δεν έχει κανένα νόημα υπό τις παρούσες συνθήκες, επειδή το έδαφος δεν προετοιμάστηκε με νόμους για την επισημοποίηση της ειρηνευτικής διαδικασίας. Η λέξη «επισημοποίηση» νοείται μια ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο και μια γραπτή συμφωνία.
Το PKK ανακοίνωσε πρόσφατα τρεις προϋποθέσεις για να συμμετέχει στις συζητήσεις. Πράγματι, για το κουρδικό λαϊκό κίνημα, οι σημερινές συνθήκες διαπραγματεύσεων δεν είναι ίσες για τις δύο πλευρές. Η κυβέρνηση δεν αποδέχεται την επίβλεψη από ένα τρίτο μέρος ούτε τη βελτίωση της κράτησης του Οτσζλάν. Με λίγα λόγια, το PKK απαιτεί χαλάρωση των συνθηκών κράτησης του Αμπντουλάχ Οτζαλάν, νόμους που να εγγυούνται τα δικαιώματα και συνομιλίες που να διεξάγονται υπό την επίβλεψη ενός τρίτου μέρους.
«Οι δημοσιογράφοι, ακαδημαϊκοί και όλοι εκείνοι που θέλουν να παίξουν κάποιο ρόλο πρέπει επίσης να μπορούν να συναντήσουν τον Οτζαλάν. Θέλουμε τη συμμετοχή ενός τρίτου μέρους. Ο Οτζαλάν θεωρεί ότι η εποπτεία από μια δυτική χώρα μπορεί να επανεκκινήσει τη διαδικασία», δήλωσε ο Gültan Kisanak, συμπρόεδρος του κύριου κουρδικού κόμματος BDP, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στη Γερμανία στις 15 Νοεμβρίου.
Πρέπει να σταματήσουμε να ζητήσουμε δικαιώματα από το AKP.
Τι θα συμβεί από δω και τώρα, αφού η κυβέρνηση δεν θέλει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των Κούρδων αποφεύγοντας ταυτόχρονα μια ένοπλη αντιπαράθεση στις τρέχουσες δυσμενείς συνθήκες για το καθεστώς της Τουρκίας;
Ο κ. Οτζαλάν, δήλωσε στη διάρκεια μιας συνάντησης με δύο μέλη του BDP, «πρέπει να σταματήσουμε να ζητάμε πράγματα από το ΑΚΡ ως ζητιάνοι. Το BDP έχει μεγάλη λαϊκή υποστήριξη, υπάρχουν εκατό δήμαρχοι και σημαντικά μέσα. Γι 'αυτό πρέπει να πραγματοποιήσουμε τις διεκδικήσεις μας με τα δικά μας ίδια μέσα, χωρίς να χτυπήσουμε την πόρτα του ΑΚΡ».
Αυτό σημαίνει ότι οι Κούρδοι δεν χρειάζονται την άδεια των τουρκικών αρχών για να αποκτήσουν τα νομιμοποιημένα δικαιώματά τους. Το ΑΚΡ θα πρέπει να έρθει και να χτυπήσει την πόρτα του BDP.
DE FACTO ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ
Οι Κούρδοι θα μπορούσαν να εφαρμόσουν εκ τούτου το σχέδιο τους για την δημοκρατική αυτονομία τους με νόμιμα μέσα, αποφεύγοντας μια άμεση σύγκρουση με το τουρκικό κράτος.
Σε αυτήν την προσέγγιση, εναπόκειται μεταξύ των άλλων η ευθύνη των Κούρδων δημάρχων του BDP να εφαρμόσουν αυτό το σχέδιο, δημιουργώντας μια εναλλακτική οικονομία, με έμφαση ιδίως στους συνεταιρισμούς, με άλλους σημαντικούς πυλώνες της δημοκρατικής αυτονομίας, όπως η δικαιοσύνη, η ασφάλεια, ήτοι ή αυτοάμυνα, πολιτιστική, κοινωνική, κλπ.,.
Η τουρκική κυβέρνηση και το κράτος κάνουν λάθος όταν πιστεύουν ότι οι Κούρδοι θα παραμείνουν χωρίς αντιδράσεις και ότι θα ανοίξουν τα χέρια τους για να ικετεύουν, να ζητιανεύουν για να πάρουν ορισμένα δικαιώματα με το σταγονόμετρο. Οι Κούρδοι πιστεύουν σήμερα στη δύναμη τους, η οποία είναι η πραγματική κινητήρια δύναμη της ειρηνευτικής διαδικασίας και έχουν την πρόθεση να δημιουργήσουν τη de facto δημοκρατική αυτονομία τους, εάν η κυβέρνηση δεν ανακοινώσει συγκεκριμένα μέτρα.
Το KCK / PKK και το νόμιμο κουρδικό κόμμα BDP είναι σήμερα ισχυρότερα όσο ποτέ σε όλες τις κατευθύνσεις, ειδικά μετά την κουρδική επανάσταση στη Συρία.
Η συμμαχία τους με την τουρκική αριστερά διαγράφεται επίσης ως μέρος της στρατηγικής του κουρδικού κινήματος που προτείνει μια δημοκρατική συνομοσπονδία της Μέσης Ανατολής.
Αυτή είναι η περίπτωση του Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών (HDP), που ιδρύθηκε πρόσφατα με τη συμμετοχή οικολόγων, φεμινιστριών, και ομοφυλοφίλων. Μια αδελφική και δημοκρατική συμμαχία μεταξύ των λαών είναι μια στρατηγική προσέγγιση στους Κούρδους.
Συνοπτικά, η διαδικασία στη σημερινή της μορφή έχει ολοκληρωθεί. Για να μετακινήσουμε σε νέα φάση, η κυβέρνηση πρέπει να υιοθετήσει μια σοβαρή προσέγγιση, θέτοντας τέρμα στη δημαγωγία, την υποκρισία και τις κατασταλτικές πολιτικές με γνήσιες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις.
Maxime Azadi
http://www.actukurde.fr/actualites/594/le-processus-de-paix-les-kurdes-exigent-une-troisieme-partie.html
Γενική σημείωση (NB): Δεν διαθέτουμε διορθωτή(-τρια) και οι αναρτημένες δημοσιεύσεις (πάντα βιαστικές) περιέχουν λάθη, ορθογραφικά και συντακτικά. Προτιμάμε πάντα την ουσία παρά τη μορφή. Ευχαριστούμε για τη κατανόηση σας.
InfoGnomon
Η τρέχουσα πολιτική της κυβέρνησης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν επιτρέπει την αναζωογόνηση της ειρηνευτικής διαδικασίας, που έχει μπλοκαριστεί από τον Οκτώβριο. Αν η τουρκική κυβέρνηση επιμένει σε αυτή τη γραμμή, η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) έχει ήδη ανακοινώσει τη διακοπή της απόσυρσης των μαχητών του, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι δεν ενεργεί σύμφωνα με το πνεύμα της ειρηνευτικής διαδικασίας, η οποία ξεκίνησε τον Μάρτιο από τον Κούρδο ηγέτη Αμπντουλάχ Οτζαλάν από τη φυλακή του Ιμραλί.
Γιατί φτάσαμε εκεί και τι θα συμβεί στη συνέχεια;
Ως αντι-δημοκρατική δύναμη από τη φύση της, η κυβέρνηση Ερντογάν αναζητά πάντα να δεχθούν οι Κούρδοι μια δεύτερη Συνθήκη της Λωζάνης στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αποφεύγοντας τη δημιουργία μιας πραγματικής συμμετοχικής δημοκρατίας στην Τουρκία για όλους τους πολίτες.
Παρατηρείται ο αντι-δημοκρατικός χαρακτήρας της κάθε δράσης της κυβέρνησης. Αντιμετωπίζει στο εσωτερικό της χώρας μια αυξανόμενη κοινωνική διαμαρτυρία, ενώ η δηλωμένη πολιτική ως «μηδέν πρόβλημα με τους γείτονες» ήταν ολόκληρο φιάσκο.
Η κυβέρνηση έπεσε σε αδιέξοδο ιδιαίτερα στη Συρία.
Ενώπιον των αποτυχιών και της πολιτικής καταστολής της κυβέρνησης, η αυξανόμενη δύναμη του PKK σε όλα τα τμήματα του Κουρδιστάν (Ιράκ, Ιράν, Συρία και Τουρκία) προέτρεψε τον Ερντογάν να αλλάξει την πολιτική του και τη γλώσσα του έναντι των Κούρδων.
Η πολιτική του της άρνησής, κατασταλτική και αντι-Κουρδική δεν είναι πλέον ανεκτή. Έχασε το πόλεμό του κατά των Κούρδων μέσω των τζιχαντιστών της Αλ Κάιντα στη Συρία.
Μέχρι στιγμής, οι καλές σχέσεις του με το ιρακινό Κουρδιστάν δεν έχουν καταφέρει να απομονώσουν τους Κούρδους της Συρίας και το ΡΚΚ.
Στη διάρκεια του χειμώνα 2011-2012, η κυβέρνηση του AKP είχε ποντάρει στην στρατιωτική ήττα του PKK, αναμένοντας ένα σενάριο όπως στη Σρι Λάνκα.
Αλλά έκανε λάθος στους υπολογισμούς της. Το καλοκαίρι 2012 μετατράπηκε σε εφιάλτη για την κυβέρνηση, όταν οι Κούρδοι μαχητές χτύπησαν σε όλα τα μέτωπα και πήραν τον έλεγχο μιας μεγάλης περιοχής.
Να κερδίσουν χρόνο μέχρι τις εκλογές
Οι αδυναμίες της κυβέρνησης Ερντογάν και η ισχυρή βούληση του κουρδικού λαού αποτελούν τα βασικά στοιχεία για τη συνέχιση της ειρηνευτικής διαδικασίας. Αλλά αυτό που περιμένει ο Ερντογάν από αυτή τη διαδικασία είναι να κερδίσει χρόνο μέχρι τις δημοτικές εκλογές του 2014.
Οι δηλώσεις του Ερντογάν ο οποίος προσποιείται ότι θέλει να βρει μια δημοκρατική και βιώσιμη λύση στο κουρδικό ζήτημα, χωρίς όμως να αναγνωρίσει τις νομιμοποιημένες διεκδικήσεις του κουρδικού λαού, και η συμμαχία του με το κυρίαρχο κόμμα του ιρακινού Κουρδιστάν, του PKD του Μασούντ Μπαρζανί για να περιθωριοποιήσει το PKK δείχνουν τις πραγματικές προθέσεις του τουρκικού κράτους.
Η δέσμη των «δημοκρατικών» μεταρρυθμίσεων δεν ικανοποίησε κανέναν, ούτε τους Κούρδους ούτε τους Αλεβίτες. Η εκπαίδευση στη μητρική γλώσσα περιορίστηκε σε ιδιωτικά σχολεία τα οποία είναι ακριβά. Εν ολίγοις, δεν ικανοποιήθηκε καμία κουρδική διεκδίκηση.
Οι κουρδικές διεκδικήσεις
Τα τρία κυριότερα αιτήματα εκφράζονται από το κουρδικό μέρος είτε από το κόμμα ή το BDP και το KCK, το πολιτικό σύστημα του ΡΚΚ.
Πρόκειται για την αναγνώριση της κουρδικής ταυτότητας στο νέο σύνταγμα, την εκπαίδευση της μητρικής γλώσσας στα δημόσια σχολεία, και μια δημοκρατική αυτονομία, ήτοι το δικαίωμα της αυτοδιοίκησης στην κουρδική περιοχή.
Επιπλέον, οι Κούρδοι απαιτούν επίσης τη διάλυση του συστήματος του φρουρού του χωριού, που χρησιμοποιείται από το τουρκικό στρατό σε αυτό το βρώμικο πόλεμο των 30 ετών.
Αλλά απαιτούν και την αλλαγή του εκλογικού συστήματος του ορίου των 10% και την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων, περιλαμβανομένων εκλεγμένων δημάρχων, δημοσιογράφων, δικηγόρων, συνδικαλιστών και φοιτητών.
Στα τέλη Οκτωβρίου, αυτή η προσέγγιση της κυβέρνησης οδήγησε τον επικεφαλής του PKK, Cemil Bakik, να δηλώσει: «Η διαδικασία του διαλόγου έχει ολοκληρωθεί. Δεν υπάρχει τίποτα πια να συζητήσουμε. Η συνέχιση αυτού του διαλόγου δεν θα ήταν τίποτα άλλο παρά φλυαρία. Έπρεπε να περάσουμε στη φάση των συνομιλιών τη 1η Ιουνίου. Η διαδικασία τερματίστηκε πλέον από το AKP».
Η εμπειρία της Νότιας Αφρικής
Μια ειρηνευτική διαδικασία δεν μπορεί να είναι μονομερής.
Για να προχωρήσει στο δρόμο της πολιτικής και ειρηνικής λύσης, ο ηγέτης του PKK Αμπντουλάχ Οτζαλάν απαιτεί τώρα να περάσει σε άλλη φάση στις διαπραγματεύσεις, ήτοι εντεταμένες συνομιλίες με αποτελέσματα.
Για τους Κούρδους, η πρώτη φάση ολοκληρώθηκε στις 15 Οκτωβρίου.
Ο Οτζαλάν υπενθυμίζει μεταξύ των άλλων την νοτιοαφρικανική εμπειρία που οδήγησε στην απελευθέρωση του Νέλσον Μαντέλα.
Η Φάση «εντεταμένες συνομιλίες» μπορεί να ερμηνευθεί ως μια μερική ελευθερία, όπως ο Μαντέλα είχε τεθεί υπό κατ 'οίκον περιορισμό τον Δεκέμβριο του 1988.
Τώρα η μπάλα βρίσκεται στο γήπεδο του Ερντογάν και του τουρκικού κράτους. Πρέπει λοιπόν να βγούμε από το παράνομο πλαίσιο και να ενισχυθούν αυτές οι διαπραγματεύσεις σε μια νομική βάση.
Αν η κυβέρνηση διακόπτει τις διαπραγματεύσεις, θα είναι ένα ιστορικό λάθος για την Τουρκία.
Γιατί οι Κούρδοι εξακολουθούν να αναζητούν μια λύση εντός των συνόρων της Τουρκίας, αλλά σε μια δημοκρατική χώρα με αυτονομία για τη διατήρηση της κουρδικής ταυτότητας και του κουρδικού πολιτισμού. Ωστόσο, είναι σαφές ότι η κυβέρνηση δεν βλέπει κανένα πλεονέκτημα να διακόψει αυτή τη διαδικασία τώρα, αντίθετα τη βλέπει ως σωτηρία της.
Απαιτείται Τρίτο Μέρος
Παράλληλα, το κάλεσμα των τουρκικών αρχών για τον αφοπλισμό δεν έχει κανένα νόημα υπό τις παρούσες συνθήκες, επειδή το έδαφος δεν προετοιμάστηκε με νόμους για την επισημοποίηση της ειρηνευτικής διαδικασίας. Η λέξη «επισημοποίηση» νοείται μια ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο και μια γραπτή συμφωνία.
Το PKK ανακοίνωσε πρόσφατα τρεις προϋποθέσεις για να συμμετέχει στις συζητήσεις. Πράγματι, για το κουρδικό λαϊκό κίνημα, οι σημερινές συνθήκες διαπραγματεύσεων δεν είναι ίσες για τις δύο πλευρές. Η κυβέρνηση δεν αποδέχεται την επίβλεψη από ένα τρίτο μέρος ούτε τη βελτίωση της κράτησης του Οτσζλάν. Με λίγα λόγια, το PKK απαιτεί χαλάρωση των συνθηκών κράτησης του Αμπντουλάχ Οτζαλάν, νόμους που να εγγυούνται τα δικαιώματα και συνομιλίες που να διεξάγονται υπό την επίβλεψη ενός τρίτου μέρους.
«Οι δημοσιογράφοι, ακαδημαϊκοί και όλοι εκείνοι που θέλουν να παίξουν κάποιο ρόλο πρέπει επίσης να μπορούν να συναντήσουν τον Οτζαλάν. Θέλουμε τη συμμετοχή ενός τρίτου μέρους. Ο Οτζαλάν θεωρεί ότι η εποπτεία από μια δυτική χώρα μπορεί να επανεκκινήσει τη διαδικασία», δήλωσε ο Gültan Kisanak, συμπρόεδρος του κύριου κουρδικού κόμματος BDP, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στη Γερμανία στις 15 Νοεμβρίου.
Πρέπει να σταματήσουμε να ζητήσουμε δικαιώματα από το AKP.
Τι θα συμβεί από δω και τώρα, αφού η κυβέρνηση δεν θέλει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των Κούρδων αποφεύγοντας ταυτόχρονα μια ένοπλη αντιπαράθεση στις τρέχουσες δυσμενείς συνθήκες για το καθεστώς της Τουρκίας;
Ο κ. Οτζαλάν, δήλωσε στη διάρκεια μιας συνάντησης με δύο μέλη του BDP, «πρέπει να σταματήσουμε να ζητάμε πράγματα από το ΑΚΡ ως ζητιάνοι. Το BDP έχει μεγάλη λαϊκή υποστήριξη, υπάρχουν εκατό δήμαρχοι και σημαντικά μέσα. Γι 'αυτό πρέπει να πραγματοποιήσουμε τις διεκδικήσεις μας με τα δικά μας ίδια μέσα, χωρίς να χτυπήσουμε την πόρτα του ΑΚΡ».
Αυτό σημαίνει ότι οι Κούρδοι δεν χρειάζονται την άδεια των τουρκικών αρχών για να αποκτήσουν τα νομιμοποιημένα δικαιώματά τους. Το ΑΚΡ θα πρέπει να έρθει και να χτυπήσει την πόρτα του BDP.
DE FACTO ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ
Οι Κούρδοι θα μπορούσαν να εφαρμόσουν εκ τούτου το σχέδιο τους για την δημοκρατική αυτονομία τους με νόμιμα μέσα, αποφεύγοντας μια άμεση σύγκρουση με το τουρκικό κράτος.
Σε αυτήν την προσέγγιση, εναπόκειται μεταξύ των άλλων η ευθύνη των Κούρδων δημάρχων του BDP να εφαρμόσουν αυτό το σχέδιο, δημιουργώντας μια εναλλακτική οικονομία, με έμφαση ιδίως στους συνεταιρισμούς, με άλλους σημαντικούς πυλώνες της δημοκρατικής αυτονομίας, όπως η δικαιοσύνη, η ασφάλεια, ήτοι ή αυτοάμυνα, πολιτιστική, κοινωνική, κλπ.,.
Η τουρκική κυβέρνηση και το κράτος κάνουν λάθος όταν πιστεύουν ότι οι Κούρδοι θα παραμείνουν χωρίς αντιδράσεις και ότι θα ανοίξουν τα χέρια τους για να ικετεύουν, να ζητιανεύουν για να πάρουν ορισμένα δικαιώματα με το σταγονόμετρο. Οι Κούρδοι πιστεύουν σήμερα στη δύναμη τους, η οποία είναι η πραγματική κινητήρια δύναμη της ειρηνευτικής διαδικασίας και έχουν την πρόθεση να δημιουργήσουν τη de facto δημοκρατική αυτονομία τους, εάν η κυβέρνηση δεν ανακοινώσει συγκεκριμένα μέτρα.
Το KCK / PKK και το νόμιμο κουρδικό κόμμα BDP είναι σήμερα ισχυρότερα όσο ποτέ σε όλες τις κατευθύνσεις, ειδικά μετά την κουρδική επανάσταση στη Συρία.
Η συμμαχία τους με την τουρκική αριστερά διαγράφεται επίσης ως μέρος της στρατηγικής του κουρδικού κινήματος που προτείνει μια δημοκρατική συνομοσπονδία της Μέσης Ανατολής.
Αυτή είναι η περίπτωση του Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών (HDP), που ιδρύθηκε πρόσφατα με τη συμμετοχή οικολόγων, φεμινιστριών, και ομοφυλοφίλων. Μια αδελφική και δημοκρατική συμμαχία μεταξύ των λαών είναι μια στρατηγική προσέγγιση στους Κούρδους.
Συνοπτικά, η διαδικασία στη σημερινή της μορφή έχει ολοκληρωθεί. Για να μετακινήσουμε σε νέα φάση, η κυβέρνηση πρέπει να υιοθετήσει μια σοβαρή προσέγγιση, θέτοντας τέρμα στη δημαγωγία, την υποκρισία και τις κατασταλτικές πολιτικές με γνήσιες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις.
Maxime Azadi
http://www.actukurde.fr/actualites/594/le-processus-de-paix-les-kurdes-exigent-une-troisieme-partie.html
Γενική σημείωση (NB): Δεν διαθέτουμε διορθωτή(-τρια) και οι αναρτημένες δημοσιεύσεις (πάντα βιαστικές) περιέχουν λάθη, ορθογραφικά και συντακτικά. Προτιμάμε πάντα την ουσία παρά τη μορφή. Ευχαριστούμε για τη κατανόηση σας.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μετέτρεψε την ταράτσα του σπιτιού του σε χωράφι!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Πικραμένος, οι… πικραμένοι και οι ύαινες της πολιτικής
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
