2012-04-13 10:47:31
ClaudeAlphandery, Dounia Bouzar, Francois Chereque, Jean-Paul Delevoye, Jacques Delors, Jean-Baptiste de Foucauld, Patrick ViveretΤΟΒΗΜΑ - LE MONDE
Πριν από λιγότερο από έναν χρόνο καλέσαμε μέσω του «Monde»τους πολιτικούς να αντιδράσουν στην κοινωνική και ηθική αναστάτωση πουταλαιπωρούσε τους Γάλλους. Τους καλέσαμε να «κινητοποιηθούν για ένα κοινωνικό σύμφωνοβασισμένο στις προσταγές της δημιουργικότητας, της νηφαλιότητας, τηςδικαιοσύνης και της αδερφοσύνης». Ελπίζαμε σε μια προεκλογική εκστρατεία πουθα αποτελούσε «τηνευκαιρία να προσεγγίσουμε ως υπεύθυνοι πολίτες τις προκλήσεις με τις οποίεςείμαστε αντιμέτωποι».
Δυστυχώς, αντί για την ενίσχυση της δημοκρατικής καιηθικής ποιότητας της προεκλογικής εκστρατείας, είδαμε τις τελευταίες εβδομάδες,ιδίως από την πλευρά ορισμένων υποψηφίων, την εκμετάλλευση φόβων, την αναζήτησηαποδιοπομπαίων τράγων, τον στιγματισμό ενός μέρους του πληθυσμού Επιπροσθέτως, πολλές απόψεις περιέχουν θέσεις ή πολεμικέςπου καταλήγουν να ξεχνούν ότι η χώρα μας δεν είναι ένα νησί και ότι κανέναπρόγραμμα που σέβεται τον εαυτό του δεν μπορεί σήμερα να μην εμπεριέχει μιαευρωπαϊκή και μια παγκόσμια οπτική των προβλημάτων προς αντιμετώπιση.
Δεν υποτιμούμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οιπολιτικοί ιθύνοντες. Ολοι μας όμως περιμένουμε από την παρούσα προεκλογικήεκστρατεία αξιόπιστες προτάσεις που να εκφράζουν ένα σαφές και επιθυμητό όραμαγια το μέλλον. Αν η αλλαγή είναι αναγκαία, πρέπει να πούμε με ποιον τρόπο θαγίνει υπόθεση όλων, πώς θα συμμετάσχει ο καθένας σε ένα μακροχρόνιο, κοινόσχέδιο για την κοινωνία.
Οι Γάλλοι δεν είναι κορόιδα: γνωρίζουν ότι αύριο η χώραμας πρέπει να μειώσει την ανεργία και τις ανισότητες, προϋπόθεση για τηνεπιστροφή στην οικονομική ισορροπία προκειμένου να μην επιδεινωθούν οικοινωνικές αδικίες. Ηρθε λοιπόν ο καιρός να μάθουμε τι είδους κράτος θέλουμε;Τι είδους σχέσεις πρέπει να δημιουργηθούν ανάμεσα στο κράτος αυτό και τηνοικονομική σφαίρα; Ποιοι δεσμοί συνδέουν το κράτος αυτό με την Ευρώπη; Ποιεςαρχές θα καθοδηγούν τις δαπάνες μας; Ποιο φορολογικό σύστημα θα δεχτούμε για ναεξασφαλίσουμε την ισότητα; Πώς θα αντιμετωπίσουμε το τριπλό οικονομικό,κοινωνικό και οικολογικό χρέος; Πώς θα μειώσουμε την ανεργία και θαπροστατεύσουμε το περιβάλλον; Πρέπει να κάνουμε γνωστό το είδος διακυβέρνησηςπου προτείνουμε για να διευκολύνουμε την κοινωνική συνοχή και να ανανεώσουμετην ποιότητα της δημοκρατίας μας.
Αν τα συζητήσουμε όλα αυτά δημοσίως με σαφήνεια, στις 22Απριλίου και στις 6 Μαΐου θα μπορέσουμε να ρίξουμε με πλήρη συνείδηση την ψήφομας στην κάλπη. Διότι μόνον έτσι θα γνωρίζουμε τι αρνούμαστε και τι επιλέγουμε.Με αυτόν τον τρόπο και μόνο θα επιλέξουμε την δίκαιη και δημιουργική ηπιότητα,προϋπόθεση για μια οικονομία υπό έλεγχο, πηγή ευημερίας για όλους, την οποίαέχει ανάγκη η κοινωνία μας. Διότι, αφού δεν ανοίξαμε αυτές τις δημόσιεςσυζητήσεις, θα μας επιβληθεί η λιτότητα. Και θα ακολουθήσει μια πομπή απόανθρώπινα δράματα, μιζέρια, απελπισία και εξέγερση.
Η υποβάθμιση της δημόσιας ζωής μας απαιτεί να εφεύρουν οιΓάλλοι ένα κοινό μέλλον που θα λαμβάνει υπόψη το ανθρώπινο δυναμικό μας,ποικίλο και κακοχρησιμοποιημένο, καθώς και τις ευρωπαϊκές και παγκόσμιεςευκαιρίες και επιταγές. Τις λύσεις δεν θα τις φέρει ούτε μια πολιτική σφαίραπου δίνει την ψευδαίσθηση ότι κατέχει τις απαντήσεις στα προβλήματά μας ούτεμια διχασμένη κοινωνία των πολιτών, ούτε τα μέσα ενημέρωσης που αναζητούνκοινό. Πρέπει να οικοδομήσουμε μια κοινή απάντηση των πολιτών, διότι ησυμμετοχή στην δημοκρατική ζωή δεν μπορεί να περιορίζεται στις εκλογικέςαναμετρήσεις.
Η διακύβευση είναι να επανακτήσουμε μαζί την ικανότητάμας να σκεφτόμαστε, να δρούμε, να ζούμε διαφορετικά στην δημοκρατία. Αυτόεπιχειρεί το Κοινωνικό Σύμφωνο που συγκεντρώνει μια εκατοστή οργανώσεις τηςκοινωνίας των πολιτών έτοιμες να συνδιαλαγούν με πολίτες, επιχειρηματίες,συνδικαλιστές, δημάρχους κ.ά. για να εφεύρουν ένα μέλλον επιθυμητό από όλους.Οι Γάλλοι πρέπει να συσπειρωθούν σε μια στιγμή κρίσιμη για την ιστορία μας γύρωαπό ένα εθνικό πολιτικό σχέδιο που θα εκφράζει ένα όραμα για το μέλλον τηςΕυρώπης και του κόσμου.
Λοιπόν, κυρίες και κύριοι υποψήφιοι, κάντε μια προσπάθεια! Επιδείξτε θάρρος,σαφήνεια και απλότητα εκφράζοντας το σχέδιό σας για τη Γαλλία. Μαζί μας ανοίξτεπραγματικές δημόσιες συζητήσεις και καλέστε τις γυναίκες και τους άντρες τηςχώρας μας να επιλέξουν γνωρίζοντας ότι όλα δεν πρόκειται να είναι δυνατά αλλάκαι ότι τίποτε δεν θα είναι δυνατό χωρίς αυτούς.
*Ο κ. Claude Alphandéryείναι οικομολόγος, η κυρία Dounia Bouzarανθρωπολόγος, ο κ. François Chérèqueγενικός γραμματέας του συνδικάτου CFDT,ο κ. Jean-Paul Delevoyeπρόεδρος του Οικονομικού, Κοινωνικού και Περιβαλλοντικού Συμβουλίου, ο κ. Jacques Delorsπρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο κ. Jean-Baptiste de Foucauldεπίτροπος σχεδιασμού και ο κ. Patrick Viveretφιλόσοφος liberals10
Πριν από λιγότερο από έναν χρόνο καλέσαμε μέσω του «Monde»τους πολιτικούς να αντιδράσουν στην κοινωνική και ηθική αναστάτωση πουταλαιπωρούσε τους Γάλλους. Τους καλέσαμε να «κινητοποιηθούν για ένα κοινωνικό σύμφωνοβασισμένο στις προσταγές της δημιουργικότητας, της νηφαλιότητας, τηςδικαιοσύνης και της αδερφοσύνης». Ελπίζαμε σε μια προεκλογική εκστρατεία πουθα αποτελούσε «τηνευκαιρία να προσεγγίσουμε ως υπεύθυνοι πολίτες τις προκλήσεις με τις οποίεςείμαστε αντιμέτωποι».
Δυστυχώς, αντί για την ενίσχυση της δημοκρατικής καιηθικής ποιότητας της προεκλογικής εκστρατείας, είδαμε τις τελευταίες εβδομάδες,ιδίως από την πλευρά ορισμένων υποψηφίων, την εκμετάλλευση φόβων, την αναζήτησηαποδιοπομπαίων τράγων, τον στιγματισμό ενός μέρους του πληθυσμού Επιπροσθέτως, πολλές απόψεις περιέχουν θέσεις ή πολεμικέςπου καταλήγουν να ξεχνούν ότι η χώρα μας δεν είναι ένα νησί και ότι κανέναπρόγραμμα που σέβεται τον εαυτό του δεν μπορεί σήμερα να μην εμπεριέχει μιαευρωπαϊκή και μια παγκόσμια οπτική των προβλημάτων προς αντιμετώπιση.
Δεν υποτιμούμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οιπολιτικοί ιθύνοντες. Ολοι μας όμως περιμένουμε από την παρούσα προεκλογικήεκστρατεία αξιόπιστες προτάσεις που να εκφράζουν ένα σαφές και επιθυμητό όραμαγια το μέλλον. Αν η αλλαγή είναι αναγκαία, πρέπει να πούμε με ποιον τρόπο θαγίνει υπόθεση όλων, πώς θα συμμετάσχει ο καθένας σε ένα μακροχρόνιο, κοινόσχέδιο για την κοινωνία.
Οι Γάλλοι δεν είναι κορόιδα: γνωρίζουν ότι αύριο η χώραμας πρέπει να μειώσει την ανεργία και τις ανισότητες, προϋπόθεση για τηνεπιστροφή στην οικονομική ισορροπία προκειμένου να μην επιδεινωθούν οικοινωνικές αδικίες. Ηρθε λοιπόν ο καιρός να μάθουμε τι είδους κράτος θέλουμε;Τι είδους σχέσεις πρέπει να δημιουργηθούν ανάμεσα στο κράτος αυτό και τηνοικονομική σφαίρα; Ποιοι δεσμοί συνδέουν το κράτος αυτό με την Ευρώπη; Ποιεςαρχές θα καθοδηγούν τις δαπάνες μας; Ποιο φορολογικό σύστημα θα δεχτούμε για ναεξασφαλίσουμε την ισότητα; Πώς θα αντιμετωπίσουμε το τριπλό οικονομικό,κοινωνικό και οικολογικό χρέος; Πώς θα μειώσουμε την ανεργία και θαπροστατεύσουμε το περιβάλλον; Πρέπει να κάνουμε γνωστό το είδος διακυβέρνησηςπου προτείνουμε για να διευκολύνουμε την κοινωνική συνοχή και να ανανεώσουμετην ποιότητα της δημοκρατίας μας.
Αν τα συζητήσουμε όλα αυτά δημοσίως με σαφήνεια, στις 22Απριλίου και στις 6 Μαΐου θα μπορέσουμε να ρίξουμε με πλήρη συνείδηση την ψήφομας στην κάλπη. Διότι μόνον έτσι θα γνωρίζουμε τι αρνούμαστε και τι επιλέγουμε.Με αυτόν τον τρόπο και μόνο θα επιλέξουμε την δίκαιη και δημιουργική ηπιότητα,προϋπόθεση για μια οικονομία υπό έλεγχο, πηγή ευημερίας για όλους, την οποίαέχει ανάγκη η κοινωνία μας. Διότι, αφού δεν ανοίξαμε αυτές τις δημόσιεςσυζητήσεις, θα μας επιβληθεί η λιτότητα. Και θα ακολουθήσει μια πομπή απόανθρώπινα δράματα, μιζέρια, απελπισία και εξέγερση.
Η υποβάθμιση της δημόσιας ζωής μας απαιτεί να εφεύρουν οιΓάλλοι ένα κοινό μέλλον που θα λαμβάνει υπόψη το ανθρώπινο δυναμικό μας,ποικίλο και κακοχρησιμοποιημένο, καθώς και τις ευρωπαϊκές και παγκόσμιεςευκαιρίες και επιταγές. Τις λύσεις δεν θα τις φέρει ούτε μια πολιτική σφαίραπου δίνει την ψευδαίσθηση ότι κατέχει τις απαντήσεις στα προβλήματά μας ούτεμια διχασμένη κοινωνία των πολιτών, ούτε τα μέσα ενημέρωσης που αναζητούνκοινό. Πρέπει να οικοδομήσουμε μια κοινή απάντηση των πολιτών, διότι ησυμμετοχή στην δημοκρατική ζωή δεν μπορεί να περιορίζεται στις εκλογικέςαναμετρήσεις.
Η διακύβευση είναι να επανακτήσουμε μαζί την ικανότητάμας να σκεφτόμαστε, να δρούμε, να ζούμε διαφορετικά στην δημοκρατία. Αυτόεπιχειρεί το Κοινωνικό Σύμφωνο που συγκεντρώνει μια εκατοστή οργανώσεις τηςκοινωνίας των πολιτών έτοιμες να συνδιαλαγούν με πολίτες, επιχειρηματίες,συνδικαλιστές, δημάρχους κ.ά. για να εφεύρουν ένα μέλλον επιθυμητό από όλους.Οι Γάλλοι πρέπει να συσπειρωθούν σε μια στιγμή κρίσιμη για την ιστορία μας γύρωαπό ένα εθνικό πολιτικό σχέδιο που θα εκφράζει ένα όραμα για το μέλλον τηςΕυρώπης και του κόσμου.
Λοιπόν, κυρίες και κύριοι υποψήφιοι, κάντε μια προσπάθεια! Επιδείξτε θάρρος,σαφήνεια και απλότητα εκφράζοντας το σχέδιό σας για τη Γαλλία. Μαζί μας ανοίξτεπραγματικές δημόσιες συζητήσεις και καλέστε τις γυναίκες και τους άντρες τηςχώρας μας να επιλέξουν γνωρίζοντας ότι όλα δεν πρόκειται να είναι δυνατά αλλάκαι ότι τίποτε δεν θα είναι δυνατό χωρίς αυτούς.
*Ο κ. Claude Alphandéryείναι οικομολόγος, η κυρία Dounia Bouzarανθρωπολόγος, ο κ. François Chérèqueγενικός γραμματέας του συνδικάτου CFDT,ο κ. Jean-Paul Delevoyeπρόεδρος του Οικονομικού, Κοινωνικού και Περιβαλλοντικού Συμβουλίου, ο κ. Jacques Delorsπρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο κ. Jean-Baptiste de Foucauldεπίτροπος σχεδιασμού και ο κ. Patrick Viveretφιλόσοφος liberals10
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Θρήνος της Παναγίας
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τι προβλέπει το Σύνταγμα σε περίπτωση ΜΗ αυτοδυναμίας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
