2012-04-13 11:31:05
Στη χθεσινή συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, στην οποία ο απερχόμενος πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος ανακοίνωσε την απόφασή του να ζητήσει από τον Κάρολο Παπούλια τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών για τις 6 Μαϊου, υπήρξε και μια φωνή… διαμαρτυρίας.
Ή τουλάχιστον, αυτό κατέγραψαν τα ρεπορτάζ των ΜΜΕ, προσδιορίζοντας την Άννα Διαμαντοπούλου ως εκείνη που ήγειρε ενστάσεις, ζητώντας να διεξαχθούν οι εκλογές στις 13 Μαϊου, προκειμένου να περάσει ακόμη ένα κρίσιμο νομοθέτημα. Σύμφωνα με τα ίδια ρεπορτάζ, και ο Ανδρέας Λοβέρδος είχε αντίστοιχη ένσταση, μόνο που τις εντυπώσεις της διαφορετικότητας τις κέρδισε η Άννα Διαμαντοπούλου.
Η τέως υπουργός Παιδείας και νυν Ανάπτυξης, πιθανόν να είχε δίκιο στην ουσία της ένστασής της, αναφορικά με την αναγκαιότητα προώθησης του νομοθετικού έργου. Ωστόσο, η χρονική στιγμή, σε συνδυασμό με την πολιτική και κοινωνική συγκυρία, κάθε άλλο παρά υπέρ της λειτούργησαν.
Η κυβέρνηση Παπαδήμου υπήρξε ένα μόρφωμα χωρίς πολιτική και κοινωνική νομιμοποίηση. Μονάχα κοινοβουλευτική. Χωρίς αυτή η διαπίστωση να αποτελεί μομφή για τον ίδιο τον απερχόμενο πρωθυπουργό, ή τους συμμετέχοντες, στη συντριπτική πλειοψηφία τους μέλη και της προηγούμενης… αμιγώς ΠΑΣΟΚ κυβέρνησης, υπό τον Γιώργο Παπανδρέου. Δηλαδή, της κυβέρνησης που… πέταξε στα βράχια την Ελλάδα.
Μια τέτοια κυβέρνηση λοιπόν, είχε εκ των πραγμάτων συγκεκριμένο έργο να επιτελέσει. Επομένως και συγκεκριμένο χρόνο. Ήδη οι εκλογές πραγματοποιούνται πολύ αργότερα από τη χρονική στιγμή κατά την οποία θα έπρεπε να είχαν στηθεί κάλπες.
Όταν λοιπόν η κοινωνία ακούει την Άννα Διαμαντοπούλου να υπερθεματίζει της διαιώνισης αυτής της κατάστασης, έστω και κατά μια εβδομάδα, και μάλιστα σε μια στιγμή κατά την οποία δεν προχωρά ουσιαστικά τίποτα στη χώρα, είναι εύλογο να… σκαρφαλώσει στα κεραμίδια.
Ειδικά όταν ανακαλεί στη συλλογική μνήμη άλλες, πρόσφατες αποστροφές της Άννας Διαμαντοπούλου, περί… αρίστων, συγγνώμη… τεχνοκρατών, που θα έπρεπε να αναλάβουν τα ηνία της χώρας. Παραμερίζοντας τους πολιτικούς. Δηλαδή εκείνους που εκλέγονται από τον λαό, και στον οποίο θα έπρεπε να λογοδοτούν.
Η Άννα Διαμαντοπούλου, που για να μην ξεχνιόμαστε, επικρίνεται από όσους δεν συμφωνούν με τη δική της προσέγγιση περί της ζώσας πολιτικής, για την… εποχή της φωτοτυπίας, που χαρακτήρισε τη θητεία της στο υπουργείο Παιδείας.
statesmen.gr
Ή τουλάχιστον, αυτό κατέγραψαν τα ρεπορτάζ των ΜΜΕ, προσδιορίζοντας την Άννα Διαμαντοπούλου ως εκείνη που ήγειρε ενστάσεις, ζητώντας να διεξαχθούν οι εκλογές στις 13 Μαϊου, προκειμένου να περάσει ακόμη ένα κρίσιμο νομοθέτημα. Σύμφωνα με τα ίδια ρεπορτάζ, και ο Ανδρέας Λοβέρδος είχε αντίστοιχη ένσταση, μόνο που τις εντυπώσεις της διαφορετικότητας τις κέρδισε η Άννα Διαμαντοπούλου.
Η τέως υπουργός Παιδείας και νυν Ανάπτυξης, πιθανόν να είχε δίκιο στην ουσία της ένστασής της, αναφορικά με την αναγκαιότητα προώθησης του νομοθετικού έργου. Ωστόσο, η χρονική στιγμή, σε συνδυασμό με την πολιτική και κοινωνική συγκυρία, κάθε άλλο παρά υπέρ της λειτούργησαν.
Η κυβέρνηση Παπαδήμου υπήρξε ένα μόρφωμα χωρίς πολιτική και κοινωνική νομιμοποίηση. Μονάχα κοινοβουλευτική. Χωρίς αυτή η διαπίστωση να αποτελεί μομφή για τον ίδιο τον απερχόμενο πρωθυπουργό, ή τους συμμετέχοντες, στη συντριπτική πλειοψηφία τους μέλη και της προηγούμενης… αμιγώς ΠΑΣΟΚ κυβέρνησης, υπό τον Γιώργο Παπανδρέου. Δηλαδή, της κυβέρνησης που… πέταξε στα βράχια την Ελλάδα.
Μια τέτοια κυβέρνηση λοιπόν, είχε εκ των πραγμάτων συγκεκριμένο έργο να επιτελέσει. Επομένως και συγκεκριμένο χρόνο. Ήδη οι εκλογές πραγματοποιούνται πολύ αργότερα από τη χρονική στιγμή κατά την οποία θα έπρεπε να είχαν στηθεί κάλπες.
Όταν λοιπόν η κοινωνία ακούει την Άννα Διαμαντοπούλου να υπερθεματίζει της διαιώνισης αυτής της κατάστασης, έστω και κατά μια εβδομάδα, και μάλιστα σε μια στιγμή κατά την οποία δεν προχωρά ουσιαστικά τίποτα στη χώρα, είναι εύλογο να… σκαρφαλώσει στα κεραμίδια.
Ειδικά όταν ανακαλεί στη συλλογική μνήμη άλλες, πρόσφατες αποστροφές της Άννας Διαμαντοπούλου, περί… αρίστων, συγγνώμη… τεχνοκρατών, που θα έπρεπε να αναλάβουν τα ηνία της χώρας. Παραμερίζοντας τους πολιτικούς. Δηλαδή εκείνους που εκλέγονται από τον λαό, και στον οποίο θα έπρεπε να λογοδοτούν.
Η Άννα Διαμαντοπούλου, που για να μην ξεχνιόμαστε, επικρίνεται από όσους δεν συμφωνούν με τη δική της προσέγγιση περί της ζώσας πολιτικής, για την… εποχή της φωτοτυπίας, που χαρακτήρισε τη θητεία της στο υπουργείο Παιδείας.
statesmen.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
"Η ζωή εν τάφω"
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
