2013-11-30 21:08:06
Αρχικά πρέπει να πούμε ότι η εγκυμοσύνη είναι μια περίοδος στη ζωή της γυναίκας, όπου ο οργανισμός της υφίσταται μια σειρά φυσιολογικών μεταβολών, που στόχο έχουν την σταθεροποίηση της εγκυμοσύνης.
Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, παρατηρούνται σημαντικές αλλαγές στη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, ο οποίος παρουσιάζει στην πλειονότητα των περιπτώσεων αύξηση του μεγέθους του. Η αύξηση αυτή αποδίδεται σε υπερπλασία του αδένα, όσο και αύξηση της αγγείωσής του και έχει σαν αποτέλεσμα την λεγόμενη «βρογχοκήλη». Η βρογχοκήλη είναι πιο συχνή σε περιοχές οι οποίες έχουν ένδεια ιωδίου. Εξάλλου, η εγκυμοσύνη αυτή-καθαυτή προκαλεί ένδεια ιωδίου στην έγκυο, λόγω αυξημένων απαιτήσεων, καθώς και αυξημένης αποβολής ιωδίου από τα ούρα της εγκύου. Τα αυξημένα οιστρογόνα, καθώς και η αυξημένη παραγωγή χοριακής γοναδοτροπίνης, έχουν σαν αποτέλεσμα την αύξηση της θυροξίνης (Τ4) στην κυκλοφορία της εγκύου.
Οι διαταραχές της λειτουργίας του θυρεοειδή που προϋπάρχουν της εγκυμοσύνης, έχουν τη σημασία τους, ως προς το πώς η εγκυμοσύνη μπορεί να επηρεάσει την εξέλιξή τους, ή το πώς τα νοσήματα μπορούν να επηρεάσουν την πορεία της εγκυμοσύνης.
Ο υπερθυρεοειδισμός επιπλέκει μία στις 500 εγκυμοσύνες. Υπάρχουν παρατηρήσεις που συνηγορούν στο ότι η νόσος βελτιώνεται στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, και το γεγονός αυτό φαίνεται ότι οφείλεται στις μεταβολές του ανοσοποιητικού συστήματος της εγκύου. Η βελτίωση αυτή ξεκινάει συνήθως στο 2ο τρίμηνο. Μερικές φορές όμως, ένας «κρυμμένος» υπερθυρεοειδισμός, πρωτοεκδηλώνεται στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι μπορεί η εγκυμοσύνη, υπό ορισμένες προϋποθέσεις να συμβάλλει στην εκδήλωση της νόσου. Ο υπερθυρεοειδισμός, όταν δεν αντιμετωπίζεται σωστά, μπορεί να οδηγήσει στην εκδήλωση προεκλαμψίας, σε καθυστέρηση της ανάπτυξης του εμβρύου και σε θυρεοτοξική κρίση, η οποία συνοδεύεται από υψηλό ποσοστό εμβρυϊκής θνησιμότητας.
Ο υποθυρεοειδισμός είναι σπανιότερος στην εγκυμοσύνη (μία στις 2000 εγκυμοσύνες). Η εγκυμοσύνη δεν επηρεάζει συνήθως την εξέλιξη του υποθυρεοειδισμού, όμως υπάρχει διχογνωμία ως προς τη δοσολογία της λαμβανόμενης θυροξίνης στο 3ο τρίμηνο. Οι σοβαρές μορφές της νόσου, συνοδεύονται από υψηλό ποσοστό ενδομητρίων θανάτων, προωρότητας του εμβρύου, συυγενών ανωμαλιών και μαιευτικών επιπλοκών, όπως είναι η πρόωρη αποκόλληση του πλακούντα, η προεκλαμψία και η αιμορραγία μετά τον τοκετό.
Παρόλα αυτά, όταν οι διαταραχές του θυρεοειδούς διαγνωστούν και αντιμετωπιστούν σωστά, και η έγκυος παρακολουθηθεί συστηματικά από τον μαιευτήρα της σε συνεργασία με τον ενδοκρινολόγο της, η εγκυμοσύνη κάνει τη διαδρομή της με ασφάλεια, τόσο για τη μέλλουσα μαμά, όσο και για το παιδί.
faysbook.gr
Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, παρατηρούνται σημαντικές αλλαγές στη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, ο οποίος παρουσιάζει στην πλειονότητα των περιπτώσεων αύξηση του μεγέθους του. Η αύξηση αυτή αποδίδεται σε υπερπλασία του αδένα, όσο και αύξηση της αγγείωσής του και έχει σαν αποτέλεσμα την λεγόμενη «βρογχοκήλη». Η βρογχοκήλη είναι πιο συχνή σε περιοχές οι οποίες έχουν ένδεια ιωδίου. Εξάλλου, η εγκυμοσύνη αυτή-καθαυτή προκαλεί ένδεια ιωδίου στην έγκυο, λόγω αυξημένων απαιτήσεων, καθώς και αυξημένης αποβολής ιωδίου από τα ούρα της εγκύου. Τα αυξημένα οιστρογόνα, καθώς και η αυξημένη παραγωγή χοριακής γοναδοτροπίνης, έχουν σαν αποτέλεσμα την αύξηση της θυροξίνης (Τ4) στην κυκλοφορία της εγκύου.
Οι διαταραχές της λειτουργίας του θυρεοειδή που προϋπάρχουν της εγκυμοσύνης, έχουν τη σημασία τους, ως προς το πώς η εγκυμοσύνη μπορεί να επηρεάσει την εξέλιξή τους, ή το πώς τα νοσήματα μπορούν να επηρεάσουν την πορεία της εγκυμοσύνης.
Ο υπερθυρεοειδισμός επιπλέκει μία στις 500 εγκυμοσύνες. Υπάρχουν παρατηρήσεις που συνηγορούν στο ότι η νόσος βελτιώνεται στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, και το γεγονός αυτό φαίνεται ότι οφείλεται στις μεταβολές του ανοσοποιητικού συστήματος της εγκύου. Η βελτίωση αυτή ξεκινάει συνήθως στο 2ο τρίμηνο. Μερικές φορές όμως, ένας «κρυμμένος» υπερθυρεοειδισμός, πρωτοεκδηλώνεται στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι μπορεί η εγκυμοσύνη, υπό ορισμένες προϋποθέσεις να συμβάλλει στην εκδήλωση της νόσου. Ο υπερθυρεοειδισμός, όταν δεν αντιμετωπίζεται σωστά, μπορεί να οδηγήσει στην εκδήλωση προεκλαμψίας, σε καθυστέρηση της ανάπτυξης του εμβρύου και σε θυρεοτοξική κρίση, η οποία συνοδεύεται από υψηλό ποσοστό εμβρυϊκής θνησιμότητας.
Ο υποθυρεοειδισμός είναι σπανιότερος στην εγκυμοσύνη (μία στις 2000 εγκυμοσύνες). Η εγκυμοσύνη δεν επηρεάζει συνήθως την εξέλιξη του υποθυρεοειδισμού, όμως υπάρχει διχογνωμία ως προς τη δοσολογία της λαμβανόμενης θυροξίνης στο 3ο τρίμηνο. Οι σοβαρές μορφές της νόσου, συνοδεύονται από υψηλό ποσοστό ενδομητρίων θανάτων, προωρότητας του εμβρύου, συυγενών ανωμαλιών και μαιευτικών επιπλοκών, όπως είναι η πρόωρη αποκόλληση του πλακούντα, η προεκλαμψία και η αιμορραγία μετά τον τοκετό.
Παρόλα αυτά, όταν οι διαταραχές του θυρεοειδούς διαγνωστούν και αντιμετωπιστούν σωστά, και η έγκυος παρακολουθηθεί συστηματικά από τον μαιευτήρα της σε συνεργασία με τον ενδοκρινολόγο της, η εγκυμοσύνη κάνει τη διαδρομή της με ασφάλεια, τόσο για τη μέλλουσα μαμά, όσο και για το παιδί.
faysbook.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΝΑΝΤ ΚΑΙ ΡΕΝ ΓΙΑ... ΜΕΤΖΑΝΙ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
