2013-12-01 10:10:54
Άγιος και επίσημα είναι πλέον ο Γέροντας Πορφύριος, μία από τις πιο φωτισμένες μορφές της Ορθόδοξης Εκκλησίας τις τελευταίες δεκαετίες Ειδικότερα, η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου προχώρησε σε συνεδρίασή της στην Αγιοκατάταξη του Γέροντα Πορφύριου του Καυσοκαλυβίτη, η μνήμη του οποίου θα τιμάται πιθανότατα στις 2 Δεκεμβρίου (ημέρα της κοιμήσης του). Στην ίδια συνεδρίαση αποφασίστηκε και η Αγιοκατάταξη του Όσιου Μελέτιου του εν Ρόδω. Η φήμη του Γέροντα Πορφύριου στο ορθόδοξο ποίμνιο είναι μεγάλη, λόγω της προσωπικότητάς του, αλλά και του πλήθους των μαρτυριών για τα χαρίσματα που διέθετε. Ο σεβάσμιος Γέρων δεν ήταν μόνο διδάσκαλος του Ευαγγελίου, παιδαγωγός των νέων ανθρώπων και φωτισμένος από τη Χάρη του Θεού σύμβουλος της οικογένειας.
Ήταν επιπλέον και μία ευαίσθητη, λεπτή και ποιητική φύση. Αγαπούσε τα πουλιά, αγαπούσε τα άνθη, τον συγκινούσε η φύση. Του άρεσε να ξυπνά τα πρωινά και να βλέπει τον ήλιο να αναδύεται μέσα από το πέλαγος
. Περνούσε ένα μεγάλο διάστημα του χρόνου, χειμώνα και καλοκαίρι, στην περιοχή της Αχλαδερής, δίπλα στο εξωκκλήσι του Αγίου Αντωνίου, στην Εύβοια. Από κει αγνάντευε το πέλαγος, προσευχόταν και στοχαζόταν. Συχνά τον ακούγαμε να λέει: «Είχα βγει έξω πρωί-πρωί, για να δω το Αιγαίον πέλαγος και να μου έρθει το άρωμα της θαλάσσης…». Είναι ο ίδιος ακριβώς περίπατος, που έκανε την ίδια ώρα μια άλλη οσιακή φυσιογνωμία, ο μακαριστός Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος, στα Θαψανά της Πάρου. Πολλές φορές ο Γέρων έλεγε: «Ο Χριστός δεν θέλει κοντά του χοντροκομμένους ανθρώπους, αλλά λεπτούς…
Οι Άγιοι είναι ποιητές… Πόση πράγματι ποιητικότητα υπάρχει στη θέα, στη διδασκαλία, στο έργο του Κυρίου, στη θάλασσα της Τιβεριάδας!». «Διαβάστε το Ψαλτήρι», συμβούλευε. «Γλυκαίνει την ψυχή». «Αγαπήστε τη φύση. Ξυπνήστε το πρωί», προέτρεπε τα πνευματικά του παιδιά, «να δείτε το βασιλιά ήλιο να βγαίνει ολοπόρφυρος από το πέλαγος». Τους παρακινούσε επίσης να κάθονται μπροστά στη θάλασσα και να στοχάζονται, να προσεύχονται, να αφουγκράζονται τις μυστικές φωνές της φύσης, να ηρεμούν, να κάνουν εκδρομές, να ανεβαίνουν στα βουνά, να θαυμάζουν τον έναστρο ουρανό, να χαίρονται τους αγρούς, τα λουλούδια, τα δέντρα, την άνοιξη, το χειμώνα, το χιόνι. Αυτή η ευαισθησία πίστευε πως συντελεί στην πνευματική και ψυχική ωρίμαση του ανθρώπου, πως δρομολογεί μία βαθύτερη κοινωνία με τον Θεό, πως είναι η αρχή μιας δοξολογίας για το ατελεύτητο μεγαλείο Του. Ο Γέροντας Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης του πρώην Δήμου Ταμυναίων της Εύβοιας. Το κοσμικό όνομά του ήταν Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης και από πολύ νωρίς έδειξε έφεση προς το μοναχισμό. Σε ηλικία 13 χρόνων και έχοντας τελειώσει μόνο την Β' Δημοτικού, μετέβη στη Σκήτη της Αγίας Τριάδος, τα γνωστά «Καυσοκαλύβια» του Αγίου Όρους, όπου έζησε τα επόμενα 6 περίπου χρόνια, ως υποτακτικός σε δύο γέροντες μοναχούς, λαμβάνοντας το όνομα Νικήτας.
Κατόπιν, λόγω σοβαρής ασθένειας, αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Εύβοια, όπου και εγκαταστάθηκε στην Ιερά Μονή Αγίου Χαραλάμπους Λευκών Ευβοίας, στο Αυλωνάρι της Εύβοιας. Σε ηλικία 20 ετών συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο του Σινά Πορφύριο, ο οποίος αναγνωρίζοντας σε αυτόν πνευματικά χαρίσματα, τον χειροτόνησε πρεσβύτερο, δίνοντάς του και το όνομα με το οποίο έμελλε να γίνει γνωστός. Τα επόμενα χρόνια, επειδή το μοναστήρι του Αγίου Χαραλάμπους Λευκών έγινε γυναικείο, ο πατήρ Πορφύριος εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, στην Άνω Βάθεια του πρώην Δήμου Αμαρυνθίων, επίσης στην Εύβοια. Το 1940, σε ηλικία 34 ετών, μετέβη στην Αθήνα, όπου διορίστηκε εφημέριος στην εκκλησία του Αγίου Γερασίμου, στην Πολυκλινική Αθηνών, δίπλα στην Ομόνοια. Το 1973 έλαβε τη σύνταξή του από τη θέση του εφημερίου του Αγίου Γερασίμου, για να εγκατασταθεί αρχικά στον Άγιο Νικόλαο, στα Καλίσια (σημερινή Καλλιθέα) της Πεντέλης και μετά από μερικά χρόνια στο Μήλεσι της Μαλακάσας, όπου και οικοδόμησε το Ιερό Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Απέκτησε σημαντική φήμη και πολλοί πιστοί τον επισκέπτονταν στον τόπο διαμονής του. Το Νοέμβριο του 1991 μετέβη στο παλαιό κελί του, στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου και πέθανε στις 2 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους.
clopyandpaste.blogspot.gr
Ήταν επιπλέον και μία ευαίσθητη, λεπτή και ποιητική φύση. Αγαπούσε τα πουλιά, αγαπούσε τα άνθη, τον συγκινούσε η φύση. Του άρεσε να ξυπνά τα πρωινά και να βλέπει τον ήλιο να αναδύεται μέσα από το πέλαγος
Οι Άγιοι είναι ποιητές… Πόση πράγματι ποιητικότητα υπάρχει στη θέα, στη διδασκαλία, στο έργο του Κυρίου, στη θάλασσα της Τιβεριάδας!». «Διαβάστε το Ψαλτήρι», συμβούλευε. «Γλυκαίνει την ψυχή». «Αγαπήστε τη φύση. Ξυπνήστε το πρωί», προέτρεπε τα πνευματικά του παιδιά, «να δείτε το βασιλιά ήλιο να βγαίνει ολοπόρφυρος από το πέλαγος». Τους παρακινούσε επίσης να κάθονται μπροστά στη θάλασσα και να στοχάζονται, να προσεύχονται, να αφουγκράζονται τις μυστικές φωνές της φύσης, να ηρεμούν, να κάνουν εκδρομές, να ανεβαίνουν στα βουνά, να θαυμάζουν τον έναστρο ουρανό, να χαίρονται τους αγρούς, τα λουλούδια, τα δέντρα, την άνοιξη, το χειμώνα, το χιόνι. Αυτή η ευαισθησία πίστευε πως συντελεί στην πνευματική και ψυχική ωρίμαση του ανθρώπου, πως δρομολογεί μία βαθύτερη κοινωνία με τον Θεό, πως είναι η αρχή μιας δοξολογίας για το ατελεύτητο μεγαλείο Του. Ο Γέροντας Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης του πρώην Δήμου Ταμυναίων της Εύβοιας. Το κοσμικό όνομά του ήταν Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης και από πολύ νωρίς έδειξε έφεση προς το μοναχισμό. Σε ηλικία 13 χρόνων και έχοντας τελειώσει μόνο την Β' Δημοτικού, μετέβη στη Σκήτη της Αγίας Τριάδος, τα γνωστά «Καυσοκαλύβια» του Αγίου Όρους, όπου έζησε τα επόμενα 6 περίπου χρόνια, ως υποτακτικός σε δύο γέροντες μοναχούς, λαμβάνοντας το όνομα Νικήτας.
Κατόπιν, λόγω σοβαρής ασθένειας, αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Εύβοια, όπου και εγκαταστάθηκε στην Ιερά Μονή Αγίου Χαραλάμπους Λευκών Ευβοίας, στο Αυλωνάρι της Εύβοιας. Σε ηλικία 20 ετών συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο του Σινά Πορφύριο, ο οποίος αναγνωρίζοντας σε αυτόν πνευματικά χαρίσματα, τον χειροτόνησε πρεσβύτερο, δίνοντάς του και το όνομα με το οποίο έμελλε να γίνει γνωστός. Τα επόμενα χρόνια, επειδή το μοναστήρι του Αγίου Χαραλάμπους Λευκών έγινε γυναικείο, ο πατήρ Πορφύριος εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, στην Άνω Βάθεια του πρώην Δήμου Αμαρυνθίων, επίσης στην Εύβοια. Το 1940, σε ηλικία 34 ετών, μετέβη στην Αθήνα, όπου διορίστηκε εφημέριος στην εκκλησία του Αγίου Γερασίμου, στην Πολυκλινική Αθηνών, δίπλα στην Ομόνοια. Το 1973 έλαβε τη σύνταξή του από τη θέση του εφημερίου του Αγίου Γερασίμου, για να εγκατασταθεί αρχικά στον Άγιο Νικόλαο, στα Καλίσια (σημερινή Καλλιθέα) της Πεντέλης και μετά από μερικά χρόνια στο Μήλεσι της Μαλακάσας, όπου και οικοδόμησε το Ιερό Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Απέκτησε σημαντική φήμη και πολλοί πιστοί τον επισκέπτονταν στον τόπο διαμονής του. Το Νοέμβριο του 1991 μετέβη στο παλαιό κελί του, στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου και πέθανε στις 2 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους.
clopyandpaste.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Για χριστουγεννιάτικα ψώνια με τις κόρες του ο Ομπάμα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΡΟΜΠΕΡΤΟ : ΣΤΟΥΣ «16» ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
