2013-12-02 16:21:48
Ο ΑΡΗΣ, συνέχισε το αρνητικό σερί(7,5 μήνες χωρίς νίκη) στο γήπεδο Χαριλάου, μετά το ισόπαλο 2-2 με τον Πανθρακικό.
Πριν προλάβουν να μπουν οι δύο ομάδες στο ρυθμό του αγώνα ο ΑΡΗΣ, δέχθηκε ένα αρκετά περίεργο γκολ μόλις στο 6’.
Ο Κάσες πέρασε όλη την άμυνα του ΑΡΗ, βρέθηκε απέναντι στο Διούδη όντας ανενόχλητος και πλάσαρε στη δεξιά του γωνία. Φυσικά όλοι πάγωσαν από ένα τόσο γρήγορο τέρμα, αλλά και από την αντίδραση τεσσάρων αμυντικών οι οποίοι τον άφησαν να περάσει ελεύθερα.
Οι γηπεδούχοι προσπέρασαν γρήγορα την ψυχρολουσία, ανέβηκαν στον αγωνιστικό χώρο, πίεσαν και κατόρθωσαν να ισοφαρίσουν με το Μανιά στο 23’, ο οποίος πήρε την κεφαλιά – πάσα από τον Αγγελούδη και με δυνατό ξερό σουτ πέτυχε το πρώτο γκολ με την κιτρινόμαυρη φανέλα.
Εκεί όμως που όλα έδειχναν ξεκάθαρα υπέρ του ΑΡΗ, σαν να κατέβηκε απότομα ο διακόπτης και ξανασταμάτησαν!!!
Στο 27’ ο Κάσες προχώρησε με τη μπάλα, πέρασε πέντε παίκτες αυτή τη φορά και σκόραρε ανενόχλητος για δεύτερη φορά. Εκεί τα πράγματα δεν ήταν απλά περίεργα, αλλά μάλλον πιο οφθαλμοφανή.
Το πρώτο αυτό μισό του αγώνα κύλησε πιο ισορροπημένα στη συνέχεια σε σχέση με το πρώτο μισάωρο όταν και μπήκαν τρία τέρματα!!!
Στο δεύτερο ημίχρονο ο ΑΡΗΣ, μπήκε εντελώς διαφορετικά και με διαφορετικό προσανατολισμό.
Από ένα σημείο και μετά πίεσε αφόρητα τον αντίπαλο, λες και το γήπεδο έγειρε προς μία κατεύθυνση, έψαξε την κάθετη πάσα, τα γεμίσματα προς την περιοχή του Σέρεμετ αυξήθηκαν, η κατοχή μπάλας ήταν υπέρ του, όπως επιχειρηθήκαν και περισσότερα σουτ.
Μετά τις αλλαγές που πραγματοποίησε ο Μιλίνκοβιτς, οι οποίες βοήθησαν στα παραπάνω στοιχεία αυτό που εξέπληξε ήταν η απόδοση του Τσουμάνη που και αυτός πέτυχε το πρώτο του γκολ.
Στο 63’ κατέβηκε όλη την πλευρά την οποία είχε αναλάβει εξ ολοκλήρου, αφού ο Ουντότζι σύγκλινε προς το κέντρο της επίθεσης, έκανε το ένα-δύο με τον δεύτερο και πλάσαρε στην κλειστή γωνία για την ισοφάριση.
Από εκείνο το σημείο και μετά έλειψε η τελική πάσα, η ατομική ενέργεια από τα πλάγια για να μπει κάποιο από τα εξτρέμ στην περιοχή και φυσικά το σουτ στο τέρμα το οποίο θα προβλημάτιζε περισσότερο τον τερματοφύλακα των φιλοξενούμενων.
Ο ΑΡΗΣ, σε ακόμα μία περίπτωση έπρεπε να δεχτεί το γκολ για να αποκτήσει το ένστικτο του επιθετικού ποδοσφαίρου που κυνηγά την ουσία, δηλαδή το γκολ.
Από την άλλη στην άμυνα το φταίξιμο πέφτει σε όλη την ομαδική λειτουργία, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί άθλια, από άποψη ενεργητικότητας, αλληλοκάλυψης, με την ευθύνη να πηγαίνει τελικά σ’ ένα και μόνο παίκτη, τον Πουλίδο, ο οποίος αντικαταστάθηκε μόλις στο μισάωρο.
Πηγαίνοντας στον πάγκο κατά την αλλαγή του δεν αντάλλαξε ούτε βλέμμα με τον Ζόραν Μιλίνκοβιτς που του έδωσε την ευκαιρία να αποδείξει πως άδικα τον κατηγορούν. Την έχασε και μαζί με αυτή δόθηκε ξανά η εντύπωση της απάθειας, της αδιαφορίας και τελικά ενός αποτελέσματος που κρατά τον ΑΡΗ χαμηλά στη βαθμολογία.
Δεν θα αναφερθώ στους λόγους που μπορεί να οδηγούν σε τέτοια συμπεριφορά, δεν ξέρω αν φταίει η επενδυτολογία, αν υπάρχει κάτι άλλο πιο σκοτεινό και ούτε θα το ψάξω, ούτε μ’ ενδιαφέρει πλέον.
Περιμένω κι εγώ σαν απλός θεατής τελικά να δω που θα το φτάσουν μερικοί το «παραμύθι»…
Το σίγουρο όμως είναι πως δεν πρέπει κάθε φορά να πέφτει ο ΑΡΗΣ κατηγορία για να αλλάζουν τα πράγματα.
Ξέρετε, γίνεται και διαφορετικά!!!
Aριστοτέλης Δεληγγιάννης
skepastro
Πριν προλάβουν να μπουν οι δύο ομάδες στο ρυθμό του αγώνα ο ΑΡΗΣ, δέχθηκε ένα αρκετά περίεργο γκολ μόλις στο 6’.
Ο Κάσες πέρασε όλη την άμυνα του ΑΡΗ, βρέθηκε απέναντι στο Διούδη όντας ανενόχλητος και πλάσαρε στη δεξιά του γωνία. Φυσικά όλοι πάγωσαν από ένα τόσο γρήγορο τέρμα, αλλά και από την αντίδραση τεσσάρων αμυντικών οι οποίοι τον άφησαν να περάσει ελεύθερα.
Οι γηπεδούχοι προσπέρασαν γρήγορα την ψυχρολουσία, ανέβηκαν στον αγωνιστικό χώρο, πίεσαν και κατόρθωσαν να ισοφαρίσουν με το Μανιά στο 23’, ο οποίος πήρε την κεφαλιά – πάσα από τον Αγγελούδη και με δυνατό ξερό σουτ πέτυχε το πρώτο γκολ με την κιτρινόμαυρη φανέλα.
Εκεί όμως που όλα έδειχναν ξεκάθαρα υπέρ του ΑΡΗ, σαν να κατέβηκε απότομα ο διακόπτης και ξανασταμάτησαν!!!
Στο 27’ ο Κάσες προχώρησε με τη μπάλα, πέρασε πέντε παίκτες αυτή τη φορά και σκόραρε ανενόχλητος για δεύτερη φορά. Εκεί τα πράγματα δεν ήταν απλά περίεργα, αλλά μάλλον πιο οφθαλμοφανή.
Το πρώτο αυτό μισό του αγώνα κύλησε πιο ισορροπημένα στη συνέχεια σε σχέση με το πρώτο μισάωρο όταν και μπήκαν τρία τέρματα!!!
Στο δεύτερο ημίχρονο ο ΑΡΗΣ, μπήκε εντελώς διαφορετικά και με διαφορετικό προσανατολισμό.
Από ένα σημείο και μετά πίεσε αφόρητα τον αντίπαλο, λες και το γήπεδο έγειρε προς μία κατεύθυνση, έψαξε την κάθετη πάσα, τα γεμίσματα προς την περιοχή του Σέρεμετ αυξήθηκαν, η κατοχή μπάλας ήταν υπέρ του, όπως επιχειρηθήκαν και περισσότερα σουτ.
Μετά τις αλλαγές που πραγματοποίησε ο Μιλίνκοβιτς, οι οποίες βοήθησαν στα παραπάνω στοιχεία αυτό που εξέπληξε ήταν η απόδοση του Τσουμάνη που και αυτός πέτυχε το πρώτο του γκολ.
Στο 63’ κατέβηκε όλη την πλευρά την οποία είχε αναλάβει εξ ολοκλήρου, αφού ο Ουντότζι σύγκλινε προς το κέντρο της επίθεσης, έκανε το ένα-δύο με τον δεύτερο και πλάσαρε στην κλειστή γωνία για την ισοφάριση.
Από εκείνο το σημείο και μετά έλειψε η τελική πάσα, η ατομική ενέργεια από τα πλάγια για να μπει κάποιο από τα εξτρέμ στην περιοχή και φυσικά το σουτ στο τέρμα το οποίο θα προβλημάτιζε περισσότερο τον τερματοφύλακα των φιλοξενούμενων.
Ο ΑΡΗΣ, σε ακόμα μία περίπτωση έπρεπε να δεχτεί το γκολ για να αποκτήσει το ένστικτο του επιθετικού ποδοσφαίρου που κυνηγά την ουσία, δηλαδή το γκολ.
Από την άλλη στην άμυνα το φταίξιμο πέφτει σε όλη την ομαδική λειτουργία, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί άθλια, από άποψη ενεργητικότητας, αλληλοκάλυψης, με την ευθύνη να πηγαίνει τελικά σ’ ένα και μόνο παίκτη, τον Πουλίδο, ο οποίος αντικαταστάθηκε μόλις στο μισάωρο.
Πηγαίνοντας στον πάγκο κατά την αλλαγή του δεν αντάλλαξε ούτε βλέμμα με τον Ζόραν Μιλίνκοβιτς που του έδωσε την ευκαιρία να αποδείξει πως άδικα τον κατηγορούν. Την έχασε και μαζί με αυτή δόθηκε ξανά η εντύπωση της απάθειας, της αδιαφορίας και τελικά ενός αποτελέσματος που κρατά τον ΑΡΗ χαμηλά στη βαθμολογία.
Δεν θα αναφερθώ στους λόγους που μπορεί να οδηγούν σε τέτοια συμπεριφορά, δεν ξέρω αν φταίει η επενδυτολογία, αν υπάρχει κάτι άλλο πιο σκοτεινό και ούτε θα το ψάξω, ούτε μ’ ενδιαφέρει πλέον.
Περιμένω κι εγώ σαν απλός θεατής τελικά να δω που θα το φτάσουν μερικοί το «παραμύθι»…
Το σίγουρο όμως είναι πως δεν πρέπει κάθε φορά να πέφτει ο ΑΡΗΣ κατηγορία για να αλλάζουν τα πράγματα.
Ξέρετε, γίνεται και διαφορετικά!!!
Aριστοτέλης Δεληγγιάννης
skepastro
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
