2012-04-13 20:10:27
σήμερα όλοι θλίβονταικαι τα βουνά λυπούνταισήμερα τόβαλαν βουλήοι άνομοι εβραίοιγια να σταυρώσουν το Χριστότον πάντων Βασιλέα
Η Παναγιά η Δέσποινακαθόταν μοναχή τηςτην προσευχή της έκαμεγια τον Μονογενή της
Ο πόνος της Μητέρας - Οι Πόνοι της ΠαναγίαςΠού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί; Σε ποιο νησί του ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική; Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ' άδικο φωνάζεις. Ξαίρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή, που με τα βρόχια της οργής ταχιά θε να σπαράζεις.
Συ θάχεις μάτια γαλανά, θάχεις κορμάκι τρυφερό, θα σε φυλάω από ματιά κακή κι από κακόν καιρό, από το πρώτο ξάφνισμα της ξυπνημένης νιότης. Δεν είσαι συ για μάχητες, δεν είσαι συ για το σταυρό, Εσύ νοικοκερόπουλο, όχι σκλάβος ή προδότης.
Τη νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ, να σκύβω, την ανάσα σου ν' ακώ, πουλάκι μου ζεστό, να σου τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι κι ύστερ' απ' το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ, που θα πηγαίνεις στο σκολειό με πλάκα και κοντύλι Κι αν κάποτε τα φρένα σου μ' αλήθεια, φως της αστραπής, χτυπήσει ο Κύρης τ' ουρανού, παιδάκι μου να μη την πεις, θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν. Δεν είν' αλήθεια πιο χρυσή, σαν την αλήθεια της σιωπής. Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν.
Κ. Βάρναλης
Συντάχθηκε από Siglitiki
Eglimatikotita
Η Παναγιά η Δέσποινακαθόταν μοναχή τηςτην προσευχή της έκαμεγια τον Μονογενή της
Ο πόνος της Μητέρας - Οι Πόνοι της ΠαναγίαςΠού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί; Σε ποιο νησί του ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική; Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ' άδικο φωνάζεις. Ξαίρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή, που με τα βρόχια της οργής ταχιά θε να σπαράζεις.
Συ θάχεις μάτια γαλανά, θάχεις κορμάκι τρυφερό, θα σε φυλάω από ματιά κακή κι από κακόν καιρό, από το πρώτο ξάφνισμα της ξυπνημένης νιότης. Δεν είσαι συ για μάχητες, δεν είσαι συ για το σταυρό, Εσύ νοικοκερόπουλο, όχι σκλάβος ή προδότης.
Τη νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ, να σκύβω, την ανάσα σου ν' ακώ, πουλάκι μου ζεστό, να σου τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι κι ύστερ' απ' το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ, που θα πηγαίνεις στο σκολειό με πλάκα και κοντύλι Κι αν κάποτε τα φρένα σου μ' αλήθεια, φως της αστραπής, χτυπήσει ο Κύρης τ' ουρανού, παιδάκι μου να μη την πεις, θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν. Δεν είν' αλήθεια πιο χρυσή, σαν την αλήθεια της σιωπής. Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν.
Κ. Βάρναλης
Συντάχθηκε από Siglitiki
Eglimatikotita
VIDEO
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αναστάσιμες κορδέλες!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Βαθαίνει το ρήγμα στις σχέσεις Πακιστάν - ΗΠΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ