2013-12-05 01:25:03
Κύριε πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αναρωτιέμαι, αλήθεια “O Προϋπολογισμός πάει καλά, επειδή τα νούμερα εμφανίζουν βελτίωση και έτσι ένα αισιόδοξο μέλλον αριθμών -το τονίζω αυτό- προδιαγράφεται για το μέλλον”; ή μήπως επειδή διαβάζουμε επίσης στον Προϋπολογισμό, ότι του χρόνου αναμένεται να σταματήσει η κατρακύλα της οικονομίας, που τα τελευταία χρόνια έχει μειώσει κατά τουλάχιστον ¼ την εθνική μας παραγωγή, και πολύ περισσότερο τα εισοδήματα των μισθοσυντήρητων και συνταξιούχων.
Μήπως πηγαίνει καλά επειδή τα πρωτογενή πλεονάσματα και οι μελλοντικές υποσχέσεις βρίσκονται στην σφαίρα του μεταφυσικού, αφού το χρεοκοπημένο Δημόσιο, τώρα πια προσπαθεί να επιβιώσει αρπάζοντας την ελάχιστη εναπομένουσα αποταμίευση του ιδιωτικού τομέα. Υπάρχει βουλευτής που δεν γνωρίζει τον μαρασμό των κοινωνικών υπηρεσιών, την σφαγή των μισθών και συντάξεων αλλά και των περισσότερων επιδοτήσεων, ή Δημοσίων επενδύσεων, που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν σπίθες ανάπτυξης.
Η αρπαγή της αποταμίευσης των Ελλήνων μέσω υπέρμετρης φορολογίας σε εισοδήματα ανύπαρκτα ή τεκμαρτά και το αμόκ φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας, είναι η μεγαλύτερη κατάντια ενός θεωρητικά ευρωπαϊκού κράτους δικαίου. Δυστυχώς όμως όλοι βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να έχουν γκρεμιστεί όλες οι αξίες της οικονομίας. Οτιδήποτε δηλαδή, εκτός από το χάρτινο χρήμα, που είναι δυνατόν να ρευστοποιηθεί και να μας ανακουφίσει σε καιρό ανάγκης, έχει χάσει την αξία του.
Τα οικονομικά για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων είναι μια παραζάλη, ένα κακό όνειρο που δυστυχώς όταν ξυπνάς καταλαβαίνεις ότι είναι ένας εφιάλτης διαρκείας. Από την άνοιξη του 2010 μέχρι σήμερα εξαερώθηκαν εισοδήματα και περιουσίες, και δεν γνωρίζει κανένας τι θα ξημερώσει αύριο. Υπάρχουν βέβαια οι αριθμοί του προϋπολογισμού που ευημερούν και μια σειρά από στόχους που υποτίθεται ότι θα μας βγάλουν από το τούνελ.
Άραγε έχουμε ελπίδα;
Έχει τα κότσια η κυβέρνηση να τα βάλει με τους αφέντες που σήμερα έχουν το χρήμα και μας κάνουν να μην κοιμόμαστε; Όταν βλέπει τέτοιες διχογνωμίες, λάθη και πειραματισμούς μέσα σε αυτή την ετερόκλητη συμμαχία δανειστών, την τρόικα, επιβάλλεται η κυβέρνηση να αναλάβει τα ινία. Με το να παρακαλάμε την Μέρκελ, τον πρόεδρο της ΕΕ και άλλους αξιωματούχους, βγήκε τίποτα; Όχι ασφαλώς. Όλοι όμως πια ξέρουμε ότι με τον τρόπο που λειτουργεί η κυβέρνηση και το οικονομικό επιτελείο απλά εκτελεί άνωθεν και έξωθεν εντολές. Η ελπίδα όμως εδράζεται ακριβώς εκεί. Θα πρέπει να ανατρέψουμε τις ισορροπίες και να πείσουμε τους εμπειροτέχνες και εκ του αποτελέσματος ερασιτέχνες τροικανούς να ακούσουν πως αλλιώς να χειριστούν την Ελληνική οικονομία. Πρέπει:
Πρώτα απ’ όλα να μπει φρένο στην λεηλασία της αποταμίευσης των Ελλήνων.
Η χαζή υπόθεση, ότι όποιος έχει ακίνητο έχει και χρήματα
κρυμμένα στην άκρη ή στην τράπεζα, δεν ισχύει.
Αυτή είναι η φόρμουλα της αποτυχίας και της φαλκίδευσης της ανάπτυξης.
Το Δημόσιο να σταματήσει να «κουρεύει»
το πρόγραμμα των Δημοσίων επενδύσεων,
γιατί με αυτό τον τρόπο κουρεύει τις ελπίδες ανάπτυξης.
Να ανοίξει τις στρόφιγγες της επιστροφής των φόρων
σε όσους το δικαιούνται για να βοηθηθεί το εμπόριο και η βιομηχανία.
Το εισπρακτικό, φορομπηχτικό σύστημα δεν αποδίδει.
Έχουν κατά πολύ ξεπεραστεί οι φοροδοτικές αντοχές των Ελλήνων.
Η μεγάλη πίεση και οι πρόσθετοι φόροι τελικά αυξάνουν την φοροδιαφυγή.
Να πληρώσουν όσοι αποδεδειγμένα κινούν μαύρο χρήμα.
Εκεί πρέπει να στραφούν οι προσπάθειες του ΣΔΟΕ και των διωκτικών αρχών.
Η εξυγίανση των δαπανών του Δημοσίου θέλει πειθαρχία,
λεπτομέρεια σε βάθος, πίεση εκεί που πρέπει
χωρίς να υποσκάπτεται η προσπάθεια ανάπτυξης της οικονομίας.
Το να περιορίζουμε τα κονδύλια στην αρχή του χρόνου
και στη συνέχεια να σύρεται ο κάθε υπουργός σε υπερβάσεις δαπανών,
είναι μια τρύπα στο νερό, μια κοροϊδία της ίδια της κυβερνητικής πολιτικής, όπως περίτρανα φαίνεται στην περίπτωση των ασφαλιστικών ταμείων και των νοσοκομείων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι εμείς συζητούμε έναν προϋπολογισμό ο οποίος, και οι συντάκτες του αλλά και εμείς γνωρίζουμε ότι θα τροποποιηθεί από την Τρόικα, είτε πριν είτε μετά την ψήφισή του και επίσης γνωρίζουμε, ότι δεν θα επιτύχει τους στόχους που θέτει. Η ανακρίβεια, η παραπλάνηση, η προσποίηση, ότι ενεργούμε σύμφωνα με το δέον, έχουν αντικαταστήσει σε αυτή την χώρα την αλήθεια, την ειλικρίνεια, την ευθύτητα και την εντιμότητα και εν τέλει και το ουσιαστικό. Το μόνο που θα παραμείνει σταθερό και σίγουρο, από τον προϋπολογισμό αυτό, είναι ότι θα επιφέρει νέα δεινά στους Έλληνες, που θα γίνουν περισσότεροι οι νεόπτωχοι και θα αυξηθεί κι άλλο η ανεργία, η μιζέρια και η δυστυχία θα συνεχίσουν να κυριαρχούν και να επεκτείνονται.
Ακόμα και για αυτό όμως προσπαθούν να μας παραπλανήσουν χρησιμοποιώντας την «νεόγλωσσα» ή αυτό που εδώ και χιλιάδες χρόνια στην γλώσσα μας λέγεται «ευφημισμός».
Η συνταγή της τρόικα είναι θανάσιμη. Το μόνο που κάνει είναι να οδηγεί στην άβυσσο τα ήδη υπερχρεωμένα κράτη». Η τοποθέτηση –κόλαφος που περιγράφει με γλαφυρό, αλλά συνάμα και άκρως αντιπροσωπευτικό τρόπο, τα μελανά χρώματα της οικονομικής πολιτικής που ασκείται στη χώρα μας, δεν ανήκει σε βουλευτή της αντιπολίτευσης, ούτε σε κάποιον «επαναστάτη». Είναι δήλωση, ενός εκ των πέντε κορυφαίων οικονομολόγων του διεθνούς γίγνεσθαι, με ανοιχτούς ορίζοντες, διεισδυτικότητα και γρήγορα αντανακλαστικά κατά γενική ομολογία, που παρεμπιπτόντως ανήκει στην πενταμελή «Επιτροπή των Σοφών», που συμβουλεύει τη Γερμανική κυβέρνηση και την καγκελάριο Μέρκελ. Eίναι αυτός ο επιστήμονας, ο οποίος είχε το σθένος να προειδοποιήσει τη «Σιδηρά κυρία» και το Γερμανό υπουργό Οικονομικών, εδώ και δύο χρόνια, πως η πολιτική της αυστηρής και μη ισοβαρούς δημοσιονομικής πολιτικής, που επέβαλλαν στις χώρες του Νότου είναι αυτοκτονική, αφού βραχυπρόθεσμα ενισχύει τη χώρα του Βορρά ,η οποία σύμφωνα με στοιχεία που παρέθεσε ο ίδιος, εξοικονομεί 20 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, χάρη στα χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού, καθιστώντας την προς το παρόν, ως τη μεγαλύτερη ωφελημένη, από την κρίση, αργότερα όμως οι δράσεις αυτές, θα οδηγήσουν και την ίδια σε αδιέξοδο, λόγω της δραματικής μείωσης των εξαγωγών της σε χώρες του Νότιου Άξονα, αλλά και του ενδεχομένου διάλυσης της Ευρωζώνης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ας ρίξουμε όμως και μία ματιά, στα μέχρι τώρα αποτελέσματα της μνημονιακής πολιτικής, που εφαρμόζεται τα τελευταία πέτρινα αυτά χρόνια, για τον ελληνικό λαό που αιμορραγεί. Η ανεργία αυξήθηκε κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια και έχει αγγίξει το 24,5 % έναντι του 21% το Δεκέμβριο του 2011, 4,4% το Δεκέμβριο του 2010 και 10,3% το Δεκέμβριο του 2009.
Η μάστιγα πλήττει κυρίως τους εργαζόμενους μεσαίων προσόντων (20,1% έναντι 8,7% στην Ευρωπαϊκή Ένωση) και χαμηλών προσόντων (14,6% έναντι 5,7% στην ΕΕ), ενώ οι μακροχρόνια άνεργοι έχουν αυξηθεί στο 9,1% του εργατικού δυναμικού (355.000 άτομα) και αφορούν στο 50% των ανέργων. Η ανεργία των νέων έχει τριπλασιαστεί τα δύο τελευταία χρόνια, έχοντας σκαρφαλώσει στο 64,5 ακολουθώντας ανοδική πορεία σε μία μερίδα ανθρώπων, που θα έπρεπε να αποτελούν το βασικό μοχλό της πραγματικής οικονομίας, αφού πρόκειται για τις πιο παραγωγικές ηλικίες 25-40 ετών. Το 34% του πληθυσμού ζει στο όριο της φτώχειας , η στρόφιγγα των τραπεζικών δανείων, έχει σχεδόν κλείσει ερμητικά, με την πιστωτική επέκταση να χαρακτηρίζεται από συρρίκνωση και ο ρυθμός μεταβολής της τραπεζικής χρηματοδότησης του ιδιωτικού τομέα να έχει μειωθεί κατά 4,8%. Ταυτόχρονα, η καθαρή ροή της χρηματοδότησης προς τον εγχώριο ιδιωτικό τομέα, ήταν αρνητική κατά 1,188 δισεκατομμύρια ευρώ.
Σημειωτέον ότι και ο μύθος των αποκρατικοποιήσεων
έχει καταρρεύσει πριν καν ξεκινήσει ,
αφού βάσει στοιχείων, τα έσοδα από 12 αποκρατικοποιήσεις
του 2011-2013 απέφεραν στη χώρα μόνο 2,6 δις ευρώ.
Αν αναλογιστούμε ότι οι τόκοι που οφείλουμε
να πληρώσουμε μόνο για το 2013, ανέρχονται σε 7,8 δις ευρώ,
τότε αυτά τα έσοδα καλύπτουν περίπου το 1/3 των εν λόγω δαπανών.
Ως προς τον κρατικό προϋπολογισμό του 2014 ειδικότερα,
αν από τα καθαρά έσοδα του προϋπολογισμού
της Κεντρικής Διοίκησης (Κυβέρνησης)
αφαιρέσουμε τις πρωτογενείς δαπάνες
(δηλ. δε συμπεριλάβουμε τις δαπάνες για την αποπληρωμή των τόκων),
τότε προκύπτει ένα πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης των 4,5 δις ευρώ.
Το αντίστοιχο πλεόνασμα για τη Γενική Κυβέρνηση
(δηλαδή των προϋπολογισμών της Κυβέρνησης, Τοπικής Διοίκησης, Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης και των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου) θα ανέλθει σε 2,9 δις ευρώ. Το πλεόνασμα αυτό απλά θα καλύψει μέρος των δυσβάστακτων δαπανών, για την αποπληρωμή τόκων των 9,6 δις που οφείλουμε να πληρώσουμε το 2014, αφήνοντας το υπόλοιπο των τόκων και το συνολικό δημόσιο χρέος (320 δις ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 174,8% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος) ανέγγιχτο.
Το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης (όπου εδώ λαμβάνονται υπόψη και οι δαπάνες για την αποπληρωμή των τόκων) εκτιμάται ότι θα ανέλθει σε 4,2 δις ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 2,3% του ΑΕΠ. Η οικονομική πολιτική της χώρας, μέσω του κρατικού προϋπολογισμού επιδιώκει να διαχειριστεί, με τον τρόπο που προτείνει, την κρίση χρέους της χώρας. Αυτό μειώνεται κατά μόλις ένα δις ευρώ, σε σχέση με το 2013 και υπολογίζεται, όπως αναφέρθηκε, στα 320 δις ευρώ. Επιπλέον η οικονομική πολιτική δεν απαντά στο θέμα της κρίσης ρευστότητας της οικονομίας. Προφανώς για επικοινωνιακούς λόγους αλλά και για να «θαφτούν» τα κακώς κείμενα, λόγω των επερχόμενων Ευρωεκλογών και Δημοτικών εκλογών, το 2014. Η κυβέρνηση υποστηρίζει επίμονα ότι η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, θα σηματοδοτήσει την απαρχή της σταδιακής μείωσης του δημοσίου χρέους.
Δηλαδή, το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο θεωρεί ότι η εμφάνιση πρωτογενών κρατικών πλεονασμάτων, ως από μηχανής Θεός, θα επιφέρει την αυτόματη ελάττωση του δημοσίου χρέους. Τέτοιες απόψεις δεν έχουν κανένα επιστημονικό έρεισμα και όσοι τις επικαλούνται εξυπηρετούν σκοπιμότητες. Η ενδεχόμενη μείωση του χρέους της γενικής κυβέρνησης θα απαιτούσε πρωτογενές πλεόνασμα άνω των 6,4 δισ. ευρώ, ώστε το πλεόνασμα να κάλυπτε τους τόκους και το περίσσευμα να συνέβαλλε στην ελάττωση του χρέους. Παράλληλα, το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο, στην επιδίωξή του να πετύχει το στόχο των πρωτογενών πλεονασμάτων, είναι εμφανές ότι χρηματοδοτεί τρέχουσες κρατικές δαπάνες με πιστωτικά έσοδα, δηλαδή εθνικό δανεισμό, με επακόλουθο την εικονική συγκράτηση των δαπανών και την αναπόφευκτη ανύψωση του δημοσίου χρέους.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ωραιοποίηση των δημοσιονομικών στοιχείων γίνεται με την ανοχή της τρόικας. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι με χαλκευμένα δημοσιονομικά στοιχεία η χώρα μας εισήλθε την 1η Ιανουαρίου 2002 στην Ευρωζώνη. Την περίοδο 1994-2008 η γενική κυβέρνηση για εννέα ημερολογιακά έτη είχε πρωτογενή πλεονάσματα σωρευτικής αξίας 32,4 δισ. ευρώ. Παρά την ύπαρξη των πρωτογενών πλεονασμάτων κατά την περίοδο 1994-2008, το χρέος της γενικής κυβέρνησης από 77 εκτινάχτηκε σε 263,2 δισ. ευρώ. Αξιοσημείωτη είναι η διαπίστωση ότι την περίοδο 1994-2008, αν και ο μέσος αναπτυξιακός ρυθμός της χώρας ήταν 3,6% και το κράτος πέτυχε πρωτογενή πλεονάσματα,
ωστόσο σε απόλυτες τιμές το χρέος της γενικής κυβέρνησης αυξήθηκε κατά 3,42 φορές. Τα κρατικά πρωτογενή πλεονάσματα δε συνεπάγονται και τη μείωση του δημοσίου χρέους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Στην περίπτωση της Ελλάδας, η διάρθρωση των κρατικών δαπανών, το ύψος των αφανών ελλειμμάτων, το μέρος του χρέους που απεικονίζεται σε «συμφωνίες ανταλλαγής» (swaps) κ.ά. είναι σαφέστατο ότι παίζουν καθοριστικό ρόλο στη μελλοντική συμπεριφορά του δημοσίου χρέους. Δεδομένης της σφοδρότατης ύφεσης που διέρχεται η εθνική μας οικονομία μετά το 2008 και σε συνδυασμό με τα δυσβάστακτα μελλοντικά χρέη που απορρέουν από τις συμβάσεις των Μνημονίων, η οποιαδήποτε μεσομακροπρόθεσμη μείωση του δημοσίου χρέους
θα απαιτούσε σε ορίζοντα εικοσαετίας την επίτευξη
μέσων ρυθμών ανάπτυξης τουλάχιστον 5%.
Κατ' αυτό τον τρόπο, το κράτος θα συγκέντρωνε
τους αναγκαίους φορολογικούς πόρους,
ώστε τα πρωτογενή πλεονάσματα να επαρκούσαν
για την πολυπόθητη δραστική μείωση του κρατικού χρέους.
Και τούτο με την προϋπόθεση ότι οι κυβερνήσεις θα νοικοκύρευαν
τη δημόσια διοίκηση, θα χτυπούσαν στη ρίζα της τη διαφθορά
και θα περιόριζαν δραστικά τις έκνομες παραοικονομικές δραστηριότητες
-φοροδιαφυγή, λαθρεμπόριο, μίζες, ξέπλυμα χρήματος, εισφοροδιαφυγή-
Από την πλευρά του ο προκλητικότατος υπαλληλίσκος της τρόικα Πωλ Τόμσεν επιμένει στην απελευθέρωση της άρσης των πλειστηριασμών χιλιάδων απροστάτευτων συμπολιτών μας , κάνοντας κάποιους να μιλούν για μία μίνι επερχόμενη μικρασιατική καταστροφή. Αυτό σημαίνει ότι περίπου 420.000 Έλληνες κινδυνεύουν να μείνουν στο δρόμο, αν κανείς τους δεν κάνει τελικά διακανονισμό, αν οι κατασχέσεις προχωρήσουν κανονικά και όταν οι πλειστηριασμοί ολοκληρωθούν. Ενώ λοιπόν ακόμα και στους κόλπους της Τρόικας εκφράζονται προβληματισμοί για το πρόγραμμα, μόνη η κυβέρνηση εξακολουθεί να ομνύει στις επιταγές του, υπερασπιζόμενη την συνταγή της καταστροφής και ισχυριζόμενη αποτελέσματα αγαθά. Αγνοεί τα μηνύματα που της έρχονται από κάθε πλευρά υποκρινόμενη ότι δεν υπάρχουν.
Αυτά τα μηνύματα αλλά πρωτίστως η καθημερινή δυστυχία είναι που μαρτυρούν την αποτυχία της κυβέρνησης η οποία με τον προϋπολογισμό που συζητούμε και ο οποίος όπως ήδη είπα θα τροποποιηθεί, μεταφέρει τα βάρη της ανικανότητας της στις πλάτες του Ελληνικού λαού. Σας ευχαριστώ Tromaktiko
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αναρωτιέμαι, αλήθεια “O Προϋπολογισμός πάει καλά, επειδή τα νούμερα εμφανίζουν βελτίωση και έτσι ένα αισιόδοξο μέλλον αριθμών -το τονίζω αυτό- προδιαγράφεται για το μέλλον”; ή μήπως επειδή διαβάζουμε επίσης στον Προϋπολογισμό, ότι του χρόνου αναμένεται να σταματήσει η κατρακύλα της οικονομίας, που τα τελευταία χρόνια έχει μειώσει κατά τουλάχιστον ¼ την εθνική μας παραγωγή, και πολύ περισσότερο τα εισοδήματα των μισθοσυντήρητων και συνταξιούχων.
Μήπως πηγαίνει καλά επειδή τα πρωτογενή πλεονάσματα και οι μελλοντικές υποσχέσεις βρίσκονται στην σφαίρα του μεταφυσικού, αφού το χρεοκοπημένο Δημόσιο, τώρα πια προσπαθεί να επιβιώσει αρπάζοντας την ελάχιστη εναπομένουσα αποταμίευση του ιδιωτικού τομέα. Υπάρχει βουλευτής που δεν γνωρίζει τον μαρασμό των κοινωνικών υπηρεσιών, την σφαγή των μισθών και συντάξεων αλλά και των περισσότερων επιδοτήσεων, ή Δημοσίων επενδύσεων, που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν σπίθες ανάπτυξης.
Η αρπαγή της αποταμίευσης των Ελλήνων μέσω υπέρμετρης φορολογίας σε εισοδήματα ανύπαρκτα ή τεκμαρτά και το αμόκ φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας, είναι η μεγαλύτερη κατάντια ενός θεωρητικά ευρωπαϊκού κράτους δικαίου. Δυστυχώς όμως όλοι βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να έχουν γκρεμιστεί όλες οι αξίες της οικονομίας. Οτιδήποτε δηλαδή, εκτός από το χάρτινο χρήμα, που είναι δυνατόν να ρευστοποιηθεί και να μας ανακουφίσει σε καιρό ανάγκης, έχει χάσει την αξία του.
Τα οικονομικά για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων είναι μια παραζάλη, ένα κακό όνειρο που δυστυχώς όταν ξυπνάς καταλαβαίνεις ότι είναι ένας εφιάλτης διαρκείας. Από την άνοιξη του 2010 μέχρι σήμερα εξαερώθηκαν εισοδήματα και περιουσίες, και δεν γνωρίζει κανένας τι θα ξημερώσει αύριο. Υπάρχουν βέβαια οι αριθμοί του προϋπολογισμού που ευημερούν και μια σειρά από στόχους που υποτίθεται ότι θα μας βγάλουν από το τούνελ.
Άραγε έχουμε ελπίδα;
Έχει τα κότσια η κυβέρνηση να τα βάλει με τους αφέντες που σήμερα έχουν το χρήμα και μας κάνουν να μην κοιμόμαστε; Όταν βλέπει τέτοιες διχογνωμίες, λάθη και πειραματισμούς μέσα σε αυτή την ετερόκλητη συμμαχία δανειστών, την τρόικα, επιβάλλεται η κυβέρνηση να αναλάβει τα ινία. Με το να παρακαλάμε την Μέρκελ, τον πρόεδρο της ΕΕ και άλλους αξιωματούχους, βγήκε τίποτα; Όχι ασφαλώς. Όλοι όμως πια ξέρουμε ότι με τον τρόπο που λειτουργεί η κυβέρνηση και το οικονομικό επιτελείο απλά εκτελεί άνωθεν και έξωθεν εντολές. Η ελπίδα όμως εδράζεται ακριβώς εκεί. Θα πρέπει να ανατρέψουμε τις ισορροπίες και να πείσουμε τους εμπειροτέχνες και εκ του αποτελέσματος ερασιτέχνες τροικανούς να ακούσουν πως αλλιώς να χειριστούν την Ελληνική οικονομία. Πρέπει:
Πρώτα απ’ όλα να μπει φρένο στην λεηλασία της αποταμίευσης των Ελλήνων.
Η χαζή υπόθεση, ότι όποιος έχει ακίνητο έχει και χρήματα
κρυμμένα στην άκρη ή στην τράπεζα, δεν ισχύει.
Αυτή είναι η φόρμουλα της αποτυχίας και της φαλκίδευσης της ανάπτυξης.
Το Δημόσιο να σταματήσει να «κουρεύει»
το πρόγραμμα των Δημοσίων επενδύσεων,
γιατί με αυτό τον τρόπο κουρεύει τις ελπίδες ανάπτυξης.
Να ανοίξει τις στρόφιγγες της επιστροφής των φόρων
σε όσους το δικαιούνται για να βοηθηθεί το εμπόριο και η βιομηχανία.
Το εισπρακτικό, φορομπηχτικό σύστημα δεν αποδίδει.
Έχουν κατά πολύ ξεπεραστεί οι φοροδοτικές αντοχές των Ελλήνων.
Η μεγάλη πίεση και οι πρόσθετοι φόροι τελικά αυξάνουν την φοροδιαφυγή.
Να πληρώσουν όσοι αποδεδειγμένα κινούν μαύρο χρήμα.
Εκεί πρέπει να στραφούν οι προσπάθειες του ΣΔΟΕ και των διωκτικών αρχών.
Η εξυγίανση των δαπανών του Δημοσίου θέλει πειθαρχία,
λεπτομέρεια σε βάθος, πίεση εκεί που πρέπει
χωρίς να υποσκάπτεται η προσπάθεια ανάπτυξης της οικονομίας.
Το να περιορίζουμε τα κονδύλια στην αρχή του χρόνου
και στη συνέχεια να σύρεται ο κάθε υπουργός σε υπερβάσεις δαπανών,
είναι μια τρύπα στο νερό, μια κοροϊδία της ίδια της κυβερνητικής πολιτικής, όπως περίτρανα φαίνεται στην περίπτωση των ασφαλιστικών ταμείων και των νοσοκομείων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι εμείς συζητούμε έναν προϋπολογισμό ο οποίος, και οι συντάκτες του αλλά και εμείς γνωρίζουμε ότι θα τροποποιηθεί από την Τρόικα, είτε πριν είτε μετά την ψήφισή του και επίσης γνωρίζουμε, ότι δεν θα επιτύχει τους στόχους που θέτει. Η ανακρίβεια, η παραπλάνηση, η προσποίηση, ότι ενεργούμε σύμφωνα με το δέον, έχουν αντικαταστήσει σε αυτή την χώρα την αλήθεια, την ειλικρίνεια, την ευθύτητα και την εντιμότητα και εν τέλει και το ουσιαστικό. Το μόνο που θα παραμείνει σταθερό και σίγουρο, από τον προϋπολογισμό αυτό, είναι ότι θα επιφέρει νέα δεινά στους Έλληνες, που θα γίνουν περισσότεροι οι νεόπτωχοι και θα αυξηθεί κι άλλο η ανεργία, η μιζέρια και η δυστυχία θα συνεχίσουν να κυριαρχούν και να επεκτείνονται.
Ακόμα και για αυτό όμως προσπαθούν να μας παραπλανήσουν χρησιμοποιώντας την «νεόγλωσσα» ή αυτό που εδώ και χιλιάδες χρόνια στην γλώσσα μας λέγεται «ευφημισμός».
Η συνταγή της τρόικα είναι θανάσιμη. Το μόνο που κάνει είναι να οδηγεί στην άβυσσο τα ήδη υπερχρεωμένα κράτη». Η τοποθέτηση –κόλαφος που περιγράφει με γλαφυρό, αλλά συνάμα και άκρως αντιπροσωπευτικό τρόπο, τα μελανά χρώματα της οικονομικής πολιτικής που ασκείται στη χώρα μας, δεν ανήκει σε βουλευτή της αντιπολίτευσης, ούτε σε κάποιον «επαναστάτη». Είναι δήλωση, ενός εκ των πέντε κορυφαίων οικονομολόγων του διεθνούς γίγνεσθαι, με ανοιχτούς ορίζοντες, διεισδυτικότητα και γρήγορα αντανακλαστικά κατά γενική ομολογία, που παρεμπιπτόντως ανήκει στην πενταμελή «Επιτροπή των Σοφών», που συμβουλεύει τη Γερμανική κυβέρνηση και την καγκελάριο Μέρκελ. Eίναι αυτός ο επιστήμονας, ο οποίος είχε το σθένος να προειδοποιήσει τη «Σιδηρά κυρία» και το Γερμανό υπουργό Οικονομικών, εδώ και δύο χρόνια, πως η πολιτική της αυστηρής και μη ισοβαρούς δημοσιονομικής πολιτικής, που επέβαλλαν στις χώρες του Νότου είναι αυτοκτονική, αφού βραχυπρόθεσμα ενισχύει τη χώρα του Βορρά ,η οποία σύμφωνα με στοιχεία που παρέθεσε ο ίδιος, εξοικονομεί 20 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, χάρη στα χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού, καθιστώντας την προς το παρόν, ως τη μεγαλύτερη ωφελημένη, από την κρίση, αργότερα όμως οι δράσεις αυτές, θα οδηγήσουν και την ίδια σε αδιέξοδο, λόγω της δραματικής μείωσης των εξαγωγών της σε χώρες του Νότιου Άξονα, αλλά και του ενδεχομένου διάλυσης της Ευρωζώνης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ας ρίξουμε όμως και μία ματιά, στα μέχρι τώρα αποτελέσματα της μνημονιακής πολιτικής, που εφαρμόζεται τα τελευταία πέτρινα αυτά χρόνια, για τον ελληνικό λαό που αιμορραγεί. Η ανεργία αυξήθηκε κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια και έχει αγγίξει το 24,5 % έναντι του 21% το Δεκέμβριο του 2011, 4,4% το Δεκέμβριο του 2010 και 10,3% το Δεκέμβριο του 2009.
Η μάστιγα πλήττει κυρίως τους εργαζόμενους μεσαίων προσόντων (20,1% έναντι 8,7% στην Ευρωπαϊκή Ένωση) και χαμηλών προσόντων (14,6% έναντι 5,7% στην ΕΕ), ενώ οι μακροχρόνια άνεργοι έχουν αυξηθεί στο 9,1% του εργατικού δυναμικού (355.000 άτομα) και αφορούν στο 50% των ανέργων. Η ανεργία των νέων έχει τριπλασιαστεί τα δύο τελευταία χρόνια, έχοντας σκαρφαλώσει στο 64,5 ακολουθώντας ανοδική πορεία σε μία μερίδα ανθρώπων, που θα έπρεπε να αποτελούν το βασικό μοχλό της πραγματικής οικονομίας, αφού πρόκειται για τις πιο παραγωγικές ηλικίες 25-40 ετών. Το 34% του πληθυσμού ζει στο όριο της φτώχειας , η στρόφιγγα των τραπεζικών δανείων, έχει σχεδόν κλείσει ερμητικά, με την πιστωτική επέκταση να χαρακτηρίζεται από συρρίκνωση και ο ρυθμός μεταβολής της τραπεζικής χρηματοδότησης του ιδιωτικού τομέα να έχει μειωθεί κατά 4,8%. Ταυτόχρονα, η καθαρή ροή της χρηματοδότησης προς τον εγχώριο ιδιωτικό τομέα, ήταν αρνητική κατά 1,188 δισεκατομμύρια ευρώ.
Σημειωτέον ότι και ο μύθος των αποκρατικοποιήσεων
έχει καταρρεύσει πριν καν ξεκινήσει ,
αφού βάσει στοιχείων, τα έσοδα από 12 αποκρατικοποιήσεις
του 2011-2013 απέφεραν στη χώρα μόνο 2,6 δις ευρώ.
Αν αναλογιστούμε ότι οι τόκοι που οφείλουμε
να πληρώσουμε μόνο για το 2013, ανέρχονται σε 7,8 δις ευρώ,
τότε αυτά τα έσοδα καλύπτουν περίπου το 1/3 των εν λόγω δαπανών.
Ως προς τον κρατικό προϋπολογισμό του 2014 ειδικότερα,
αν από τα καθαρά έσοδα του προϋπολογισμού
της Κεντρικής Διοίκησης (Κυβέρνησης)
αφαιρέσουμε τις πρωτογενείς δαπάνες
(δηλ. δε συμπεριλάβουμε τις δαπάνες για την αποπληρωμή των τόκων),
τότε προκύπτει ένα πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης των 4,5 δις ευρώ.
Το αντίστοιχο πλεόνασμα για τη Γενική Κυβέρνηση
(δηλαδή των προϋπολογισμών της Κυβέρνησης, Τοπικής Διοίκησης, Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης και των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου) θα ανέλθει σε 2,9 δις ευρώ. Το πλεόνασμα αυτό απλά θα καλύψει μέρος των δυσβάστακτων δαπανών, για την αποπληρωμή τόκων των 9,6 δις που οφείλουμε να πληρώσουμε το 2014, αφήνοντας το υπόλοιπο των τόκων και το συνολικό δημόσιο χρέος (320 δις ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 174,8% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος) ανέγγιχτο.
Το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης (όπου εδώ λαμβάνονται υπόψη και οι δαπάνες για την αποπληρωμή των τόκων) εκτιμάται ότι θα ανέλθει σε 4,2 δις ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 2,3% του ΑΕΠ. Η οικονομική πολιτική της χώρας, μέσω του κρατικού προϋπολογισμού επιδιώκει να διαχειριστεί, με τον τρόπο που προτείνει, την κρίση χρέους της χώρας. Αυτό μειώνεται κατά μόλις ένα δις ευρώ, σε σχέση με το 2013 και υπολογίζεται, όπως αναφέρθηκε, στα 320 δις ευρώ. Επιπλέον η οικονομική πολιτική δεν απαντά στο θέμα της κρίσης ρευστότητας της οικονομίας. Προφανώς για επικοινωνιακούς λόγους αλλά και για να «θαφτούν» τα κακώς κείμενα, λόγω των επερχόμενων Ευρωεκλογών και Δημοτικών εκλογών, το 2014. Η κυβέρνηση υποστηρίζει επίμονα ότι η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, θα σηματοδοτήσει την απαρχή της σταδιακής μείωσης του δημοσίου χρέους.
Δηλαδή, το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο θεωρεί ότι η εμφάνιση πρωτογενών κρατικών πλεονασμάτων, ως από μηχανής Θεός, θα επιφέρει την αυτόματη ελάττωση του δημοσίου χρέους. Τέτοιες απόψεις δεν έχουν κανένα επιστημονικό έρεισμα και όσοι τις επικαλούνται εξυπηρετούν σκοπιμότητες. Η ενδεχόμενη μείωση του χρέους της γενικής κυβέρνησης θα απαιτούσε πρωτογενές πλεόνασμα άνω των 6,4 δισ. ευρώ, ώστε το πλεόνασμα να κάλυπτε τους τόκους και το περίσσευμα να συνέβαλλε στην ελάττωση του χρέους. Παράλληλα, το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο, στην επιδίωξή του να πετύχει το στόχο των πρωτογενών πλεονασμάτων, είναι εμφανές ότι χρηματοδοτεί τρέχουσες κρατικές δαπάνες με πιστωτικά έσοδα, δηλαδή εθνικό δανεισμό, με επακόλουθο την εικονική συγκράτηση των δαπανών και την αναπόφευκτη ανύψωση του δημοσίου χρέους.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ωραιοποίηση των δημοσιονομικών στοιχείων γίνεται με την ανοχή της τρόικας. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι με χαλκευμένα δημοσιονομικά στοιχεία η χώρα μας εισήλθε την 1η Ιανουαρίου 2002 στην Ευρωζώνη. Την περίοδο 1994-2008 η γενική κυβέρνηση για εννέα ημερολογιακά έτη είχε πρωτογενή πλεονάσματα σωρευτικής αξίας 32,4 δισ. ευρώ. Παρά την ύπαρξη των πρωτογενών πλεονασμάτων κατά την περίοδο 1994-2008, το χρέος της γενικής κυβέρνησης από 77 εκτινάχτηκε σε 263,2 δισ. ευρώ. Αξιοσημείωτη είναι η διαπίστωση ότι την περίοδο 1994-2008, αν και ο μέσος αναπτυξιακός ρυθμός της χώρας ήταν 3,6% και το κράτος πέτυχε πρωτογενή πλεονάσματα,
ωστόσο σε απόλυτες τιμές το χρέος της γενικής κυβέρνησης αυξήθηκε κατά 3,42 φορές. Τα κρατικά πρωτογενή πλεονάσματα δε συνεπάγονται και τη μείωση του δημοσίου χρέους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Στην περίπτωση της Ελλάδας, η διάρθρωση των κρατικών δαπανών, το ύψος των αφανών ελλειμμάτων, το μέρος του χρέους που απεικονίζεται σε «συμφωνίες ανταλλαγής» (swaps) κ.ά. είναι σαφέστατο ότι παίζουν καθοριστικό ρόλο στη μελλοντική συμπεριφορά του δημοσίου χρέους. Δεδομένης της σφοδρότατης ύφεσης που διέρχεται η εθνική μας οικονομία μετά το 2008 και σε συνδυασμό με τα δυσβάστακτα μελλοντικά χρέη που απορρέουν από τις συμβάσεις των Μνημονίων, η οποιαδήποτε μεσομακροπρόθεσμη μείωση του δημοσίου χρέους
θα απαιτούσε σε ορίζοντα εικοσαετίας την επίτευξη
μέσων ρυθμών ανάπτυξης τουλάχιστον 5%.
Κατ' αυτό τον τρόπο, το κράτος θα συγκέντρωνε
τους αναγκαίους φορολογικούς πόρους,
ώστε τα πρωτογενή πλεονάσματα να επαρκούσαν
για την πολυπόθητη δραστική μείωση του κρατικού χρέους.
Και τούτο με την προϋπόθεση ότι οι κυβερνήσεις θα νοικοκύρευαν
τη δημόσια διοίκηση, θα χτυπούσαν στη ρίζα της τη διαφθορά
και θα περιόριζαν δραστικά τις έκνομες παραοικονομικές δραστηριότητες
-φοροδιαφυγή, λαθρεμπόριο, μίζες, ξέπλυμα χρήματος, εισφοροδιαφυγή-
Από την πλευρά του ο προκλητικότατος υπαλληλίσκος της τρόικα Πωλ Τόμσεν επιμένει στην απελευθέρωση της άρσης των πλειστηριασμών χιλιάδων απροστάτευτων συμπολιτών μας , κάνοντας κάποιους να μιλούν για μία μίνι επερχόμενη μικρασιατική καταστροφή. Αυτό σημαίνει ότι περίπου 420.000 Έλληνες κινδυνεύουν να μείνουν στο δρόμο, αν κανείς τους δεν κάνει τελικά διακανονισμό, αν οι κατασχέσεις προχωρήσουν κανονικά και όταν οι πλειστηριασμοί ολοκληρωθούν. Ενώ λοιπόν ακόμα και στους κόλπους της Τρόικας εκφράζονται προβληματισμοί για το πρόγραμμα, μόνη η κυβέρνηση εξακολουθεί να ομνύει στις επιταγές του, υπερασπιζόμενη την συνταγή της καταστροφής και ισχυριζόμενη αποτελέσματα αγαθά. Αγνοεί τα μηνύματα που της έρχονται από κάθε πλευρά υποκρινόμενη ότι δεν υπάρχουν.
Αυτά τα μηνύματα αλλά πρωτίστως η καθημερινή δυστυχία είναι που μαρτυρούν την αποτυχία της κυβέρνησης η οποία με τον προϋπολογισμό που συζητούμε και ο οποίος όπως ήδη είπα θα τροποποιηθεί, μεταφέρει τα βάρη της ανικανότητας της στις πλάτες του Ελληνικού λαού. Σας ευχαριστώ Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Απίστευτο βίντεο - Το Βlue Star Ithaki «Χάθηκε» μέσα στα κύματα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σχεδόν... απίθανο του Ντε Μπλάσις
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
