2013-12-06 11:09:47
Του Σάββα Καλεντερίδη
Παρ’ ότι η κατάσταση στο εσωτερικό της πατρίδας μας είναι τέτοια που τα ενδογενή κοινωνικά, πολιτικά και διαρθρωτικά προβλήματα, σε συνδυασμό με το δυσβάστακτο χρέος, στην παρούσα φάση και συγκυρία συνιστούν απειλή απείρως σοβαρότερη από αυτήν που προέρχεται από την Τουρκία, για να έχουμε συνέχεια στα τεκταινόμενα στη γειτονική χώρα, θεωρήσαμε σκόπιμο να μεταφέρουμε στους αναγνώστες μας νέα από το ...μέτωπο Ερντογάν-Γκιουλέν.
Πριν περάσουμε στα νέα από τη γραμμή αντιπαράθεσης των δυο εμπλεκομένων, να σημειώσουμε και πάλι πρόκειται για έναν αδυσώπητο πόλεμο εξουσίας με πρωταγωνιστές δυο ηγετικές φυσιογνωμίες. Ο ένας είναι επικεφαλής ενός κόμματος με ισχυρή αποδοχή από τη σουνιτική κοινωνία, ισχυρό κομματικό μηχανισμό, ελεγχόμενα ΜΜΕ και σοβαρά επιχειρηματικά συμφέροντα που τον στηρίζουν, και ο άλλος θρησκευτικός ηγέτης μιας σέχτας που διαθέτει σοβαρές προσβάσεις στον κρατικό μηχανισμό, κυρίως στους τομείς της Ασφάλειας, της Δικαιοσύνης και της Παιδείας, ισχυρό μηχανισμό κοινωνικής επιρροής μέσω των εκπαιδευτικών του ιδρυμάτων και των φροντιστηρίων, ελεγχόμενα ΜΜΕ και επιχειρηματικά συμφέροντα που τον στηρίζουν.
Εκεί που υπολείπεται ο Ερντογάν του αντιπάλου του είναι οι διεθνείς σχέσεις και προσβάσεις, αφού τη στιγμή που ο ίδιος αμφισβητείται από ισχυρές χώρες και άλλα διεθνή υπερκρατικά κέντρα εξουσίας, ο Γκιουλέν, πέραν του ότι κατοικοεδρεύει στις ΗΠΑ, διαθέτει ένα απίστευτο δίκτυο πανεπιστημίων και κολεγίων σε 160 χώρες (Μουμτάζ Τουρκονέ, Ζαμάν, 4/12/2013), καθώς και εφημερίδες που εκδίδονται σε δεκάδες χώρες, στις τοπικές γλώσσες.
Αυτός είναι ο συσχετισμός δυνάμεων των εμπολέμων, οι οποίοι και την τρέχουσα εβδομάδα συνέχισαν τις βολές και τους κανονιοβολισμούς ο ένας εναντίον του άλλου, με τον Γκιουλέν να εξέρχεται, προς το παρόν, νικητής στα σημεία.
Η κυβέρνηση στις αρχές της εβδομάδας φερόταν αποφασισμένη να φέρει τους πρώτους μήνες του 2014 το νόμο με τον οποίο απαγορεύεται πλέον η λειτουργία των φροντιστηρίων που προετοιμάζουν τους φοιτητές για την είσοδό τους στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, μέσω των οποίων το κίνημα Γκιουλέν, πέραν του ότι κερδίζει τεράστια ποσά, επεκτείνει την επιρροή του στα πανεπιστήμια -ελέγχει ήδη 16 από αυτά- αλλά και στο κράτος και στην ίδια την κοινωνία.
Όταν όμως η εφημερίδα Ταράφ δημοσίευσε στις αρχές της εβδομάδας άκρως απόρρητο έγγραφο-απόφαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας του 2004, με την οποία οριζόταν ως «στόχος» το κίνημα Γκιουλέν και καθοριζόταν το πλαίσιο παρακολούθησης από τις αρμόδιες κρατικές αρχές και συλλογής στοιχείων για τη δράση των σχολείων και των φροντιστηρίων, στην οποία απόφαση φαινόταν ξεκάθαρα οι υπογραφές του Ερντογάν και του Αμπντουλλάχ Γκιούλ(τότε υπέγραψε ως υπουργός εξωτερικών), το κλίμα άρχισε να αλλάζει. Όταν δε ο Ερντογάν δια στόματος και γραφίδος στενών συνεργατών του διαβεβαίωσε ότι η εν λόγω απόφαση δεν εφαρμόστηκε ποτέ, η ίδια εφημερίδα τις επόμενες ημέρες δημοσίευσε και πάλι κρατικά απόρρητα έγγραφα, που αποδείκνυαν ότι η κυβέρνηση Ερντογάν παρακολουθούσε τις δραστηριότητες των στελεχών του κινήματος Γκιουλέν. Παράλληλα, μερικές κασέτες σεξουαλικού περιεχομένου στελεχών του ΑΚΡ άρχισαν να φθάνουν σε βαριά ονόματα της τουρκικής δημοσιογραφίας.
Αυτό ήταν το σημείο καμπής στον πόλεμο Ερντογάν-Γκιουλέν, με τον πρώτο να κάνει τακτική υποχώρηση, δηλώνοντας αρμοδίως ότι τελικά ο νόμος για την απαγόρευση της λειτουργίας των φροντιστηρίων θα έλθει προς ψήφιση στο τουρκικό κοινοβούλιο το 2015!!!
Αυτά σε γενικές γραμμές τα νέα από το μέτωπο, υπάρχει όμως και κάτι άλλο που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για Ελλάδα και Κύπρο.
Σοβαροί πολιτικοί αναλυτές στην Τουρκία προσπαθούν να ανακαλύψουν την διεθνή πτυχή αυτού του ιδιότυπου πολέμου, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο Γκιουλέν, παρ’ ότι διεκδικεί μερίδιο εξουσίας για την μετά Ερντογάν ημέρα, ίσως να εξυπηρετεί και άλλα συμφέροντα, εννοώντας της χώρας που τον φιλοξενεί και της εβραϊκής κοινότητας.
Ότι δηλαδή, ο Ερντογάν ενόχλησε με τις επιλογές του τις ΗΠΑ και το εβραϊκό λόμπι και τώρα, πληρώνει το ανάλογο τίμημα.
Δεν θα υιοθετήσουμε τις απόψεις αυτές, πλην όμως είμαστε υποχρεωμένοι να εξετάσουμε όλα τα ενδεχόμενα, ιδιαίτερα όταν αυτά θα επηρεάσουν σοβαρότατα τα συμφέροντα της Κύπρου και της Ελλάδας.
Ο Γκιουλέν, όταν η Τουρκία διοργάνωσε την ειδική επιχείρηση «Μαβί Μαρμαρά», που είχε τη γνωστή κατάληξη, είχε δηλώσει ότι η τουρκική κυβέρνηση έπρεπε να είχε κινηθεί αφού πρώτα είχε έλθει σε συμφωνία με το κράτος του Ισραήλ.
Με βάση αυτό αλλά και τις καλές σχέσεις που διαθέτει ο ίδιος με το εβραϊκό λόμπι, μας επιτρέπεται να υποθέσουμε ότι σε περίπτωση που ο τελικός νικητής στον πόλεμο Ερντογάν-Γκιουλέν είναι ο δεύτερος, οι σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας θ ακολουθήσουν άλλη ρότα, όπως και ο αγωγός φυσικού αερίου από τα οικόπεδα της Κύπρου.
Και αυτή η ρότα μάλλον δεν θα είναι προς την Ελλάδα.
Πιάστε τα μολύβια σας, λοιπόν, στρατηγιστές της Ελλάδας μας.
InfoGnomon
Παρ’ ότι η κατάσταση στο εσωτερικό της πατρίδας μας είναι τέτοια που τα ενδογενή κοινωνικά, πολιτικά και διαρθρωτικά προβλήματα, σε συνδυασμό με το δυσβάστακτο χρέος, στην παρούσα φάση και συγκυρία συνιστούν απειλή απείρως σοβαρότερη από αυτήν που προέρχεται από την Τουρκία, για να έχουμε συνέχεια στα τεκταινόμενα στη γειτονική χώρα, θεωρήσαμε σκόπιμο να μεταφέρουμε στους αναγνώστες μας νέα από το ...μέτωπο Ερντογάν-Γκιουλέν.
Πριν περάσουμε στα νέα από τη γραμμή αντιπαράθεσης των δυο εμπλεκομένων, να σημειώσουμε και πάλι πρόκειται για έναν αδυσώπητο πόλεμο εξουσίας με πρωταγωνιστές δυο ηγετικές φυσιογνωμίες. Ο ένας είναι επικεφαλής ενός κόμματος με ισχυρή αποδοχή από τη σουνιτική κοινωνία, ισχυρό κομματικό μηχανισμό, ελεγχόμενα ΜΜΕ και σοβαρά επιχειρηματικά συμφέροντα που τον στηρίζουν, και ο άλλος θρησκευτικός ηγέτης μιας σέχτας που διαθέτει σοβαρές προσβάσεις στον κρατικό μηχανισμό, κυρίως στους τομείς της Ασφάλειας, της Δικαιοσύνης και της Παιδείας, ισχυρό μηχανισμό κοινωνικής επιρροής μέσω των εκπαιδευτικών του ιδρυμάτων και των φροντιστηρίων, ελεγχόμενα ΜΜΕ και επιχειρηματικά συμφέροντα που τον στηρίζουν.
Εκεί που υπολείπεται ο Ερντογάν του αντιπάλου του είναι οι διεθνείς σχέσεις και προσβάσεις, αφού τη στιγμή που ο ίδιος αμφισβητείται από ισχυρές χώρες και άλλα διεθνή υπερκρατικά κέντρα εξουσίας, ο Γκιουλέν, πέραν του ότι κατοικοεδρεύει στις ΗΠΑ, διαθέτει ένα απίστευτο δίκτυο πανεπιστημίων και κολεγίων σε 160 χώρες (Μουμτάζ Τουρκονέ, Ζαμάν, 4/12/2013), καθώς και εφημερίδες που εκδίδονται σε δεκάδες χώρες, στις τοπικές γλώσσες.
Αυτός είναι ο συσχετισμός δυνάμεων των εμπολέμων, οι οποίοι και την τρέχουσα εβδομάδα συνέχισαν τις βολές και τους κανονιοβολισμούς ο ένας εναντίον του άλλου, με τον Γκιουλέν να εξέρχεται, προς το παρόν, νικητής στα σημεία.
Η κυβέρνηση στις αρχές της εβδομάδας φερόταν αποφασισμένη να φέρει τους πρώτους μήνες του 2014 το νόμο με τον οποίο απαγορεύεται πλέον η λειτουργία των φροντιστηρίων που προετοιμάζουν τους φοιτητές για την είσοδό τους στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, μέσω των οποίων το κίνημα Γκιουλέν, πέραν του ότι κερδίζει τεράστια ποσά, επεκτείνει την επιρροή του στα πανεπιστήμια -ελέγχει ήδη 16 από αυτά- αλλά και στο κράτος και στην ίδια την κοινωνία.
Όταν όμως η εφημερίδα Ταράφ δημοσίευσε στις αρχές της εβδομάδας άκρως απόρρητο έγγραφο-απόφαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας του 2004, με την οποία οριζόταν ως «στόχος» το κίνημα Γκιουλέν και καθοριζόταν το πλαίσιο παρακολούθησης από τις αρμόδιες κρατικές αρχές και συλλογής στοιχείων για τη δράση των σχολείων και των φροντιστηρίων, στην οποία απόφαση φαινόταν ξεκάθαρα οι υπογραφές του Ερντογάν και του Αμπντουλλάχ Γκιούλ(τότε υπέγραψε ως υπουργός εξωτερικών), το κλίμα άρχισε να αλλάζει. Όταν δε ο Ερντογάν δια στόματος και γραφίδος στενών συνεργατών του διαβεβαίωσε ότι η εν λόγω απόφαση δεν εφαρμόστηκε ποτέ, η ίδια εφημερίδα τις επόμενες ημέρες δημοσίευσε και πάλι κρατικά απόρρητα έγγραφα, που αποδείκνυαν ότι η κυβέρνηση Ερντογάν παρακολουθούσε τις δραστηριότητες των στελεχών του κινήματος Γκιουλέν. Παράλληλα, μερικές κασέτες σεξουαλικού περιεχομένου στελεχών του ΑΚΡ άρχισαν να φθάνουν σε βαριά ονόματα της τουρκικής δημοσιογραφίας.
Αυτό ήταν το σημείο καμπής στον πόλεμο Ερντογάν-Γκιουλέν, με τον πρώτο να κάνει τακτική υποχώρηση, δηλώνοντας αρμοδίως ότι τελικά ο νόμος για την απαγόρευση της λειτουργίας των φροντιστηρίων θα έλθει προς ψήφιση στο τουρκικό κοινοβούλιο το 2015!!!
Αυτά σε γενικές γραμμές τα νέα από το μέτωπο, υπάρχει όμως και κάτι άλλο που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για Ελλάδα και Κύπρο.
Σοβαροί πολιτικοί αναλυτές στην Τουρκία προσπαθούν να ανακαλύψουν την διεθνή πτυχή αυτού του ιδιότυπου πολέμου, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο Γκιουλέν, παρ’ ότι διεκδικεί μερίδιο εξουσίας για την μετά Ερντογάν ημέρα, ίσως να εξυπηρετεί και άλλα συμφέροντα, εννοώντας της χώρας που τον φιλοξενεί και της εβραϊκής κοινότητας.
Ότι δηλαδή, ο Ερντογάν ενόχλησε με τις επιλογές του τις ΗΠΑ και το εβραϊκό λόμπι και τώρα, πληρώνει το ανάλογο τίμημα.
Δεν θα υιοθετήσουμε τις απόψεις αυτές, πλην όμως είμαστε υποχρεωμένοι να εξετάσουμε όλα τα ενδεχόμενα, ιδιαίτερα όταν αυτά θα επηρεάσουν σοβαρότατα τα συμφέροντα της Κύπρου και της Ελλάδας.
Ο Γκιουλέν, όταν η Τουρκία διοργάνωσε την ειδική επιχείρηση «Μαβί Μαρμαρά», που είχε τη γνωστή κατάληξη, είχε δηλώσει ότι η τουρκική κυβέρνηση έπρεπε να είχε κινηθεί αφού πρώτα είχε έλθει σε συμφωνία με το κράτος του Ισραήλ.
Με βάση αυτό αλλά και τις καλές σχέσεις που διαθέτει ο ίδιος με το εβραϊκό λόμπι, μας επιτρέπεται να υποθέσουμε ότι σε περίπτωση που ο τελικός νικητής στον πόλεμο Ερντογάν-Γκιουλέν είναι ο δεύτερος, οι σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας θ ακολουθήσουν άλλη ρότα, όπως και ο αγωγός φυσικού αερίου από τα οικόπεδα της Κύπρου.
Και αυτή η ρότα μάλλον δεν θα είναι προς την Ελλάδα.
Πιάστε τα μολύβια σας, λοιπόν, στρατηγιστές της Ελλάδας μας.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στα χέρια του Α. Γεωργιάδη το πόρισμα για τον ΕΟΠΥΥ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Θεοχάρης: «Θα μπούμε σε τραπεζικούς λογαριασμούς»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
