2012-04-14 02:10:12
Καλά, φέτος έχουν να δουλέψουν οι εκκλησίες φουλ! Ολοι οι υποψήφιοι βουλευτές θα γίνουν η χαρά του σταυροπροσκυνήματος. Πιάσανε στασίδι από Κασσιανή και δώθε, ζήτημα αν θα σηκωθούν του Θωμά και κείθε. Και καλά θα κάνουν οι άνθρωποι. Διότι στον ναό:
1. Δεν μπορείς να φας πόρτα. 2. Δεν μπορούν να σου ρίξουν γιαούρτι. 3. Δεν μπορούν να σου βρίσουν τα θεία και 4. Ολο και κάποια ψηφαλάκια θα τσιμπήσεις. Οι γριές είναι σταθερή αξία και δεν κάνουν αποχή, να χτυπιέται κάτω ο εγγονός. Ο κόσμος να χαλάσει, αυτές θα μπουν στην κάλπη με τις ώρες τις ατέλειωτες κι αλί σε εκείνον που περιμένει από πίσω στην ουρά. Ωσπου να βάλουν το γυαλί, να κοιτάξουν τα ψηφοδέλτια, να συνειδητοποιήσουν ότι βάλανε το λάθος γυαλί, να το βάλουνε στην τσάντα, να βγάλουν το σωστό γυαλί, να το φορέσουν, να
ξανακοιτάξουν τα ψηφοδέλτια, να μπερδέψουν τη Δημοκρατική Αριστερά με τη Δημοκρατική Συμμαχία, να θυμηθούν πού πρέπει να σταυρώσουν, να ψάξουν αν το πι (πες ψηφίζουν Παπαδοτέτοιο) είναι πριν από το ρω και μετά το σίγμα, να παρκάρουν το άλλο πι που περπατάνε, να το ξεπαρκάρουν, να μαζέψουν όλα τα υπόλοιπα ψηφοδέλτια, να τα πάρουν μαζί τους άνευ λόγου και αιτίας, να βγουν, να το ρίξουν το τιμημένο, να φύγουν από το εκλογικό τμήμα, να ξεχάσουν την ταυτότητα, να τους πάρει ο δικαστικός αντιπρόσωπος στο κατόπι, να τους δώσει την ταυτότητα, να πάρουν την ταυτότητα, να χάσουν το γυαλί, να βρουν το γυαλί, να πάνε σπίτι τους
. Μέχρι να γίνουν όλα αυτά, έχει βγει ένα Silver Alert περιποιημένο με απ' όλα από τους πανικόβλητους συγγενείς.
Μεγάλη Εβδομάδα και μία μία γυρίσανε οι Κασσιανές στο μαντρί. Η Αποστολάκη και η Μαριλίζα κάτι είδαν αυτές τώρα, κάποιο όραμα, κάποιο θαύμα, κάποιο νερό έγινε κρασί, κάποιος κουτσός περπάτησε, κάποιος κουφός άκουσε - μόνο με τον ηλίθιο θαύμα δεν γίνεται ποτέ και με τίποτα. Τέλος πάντων, ανένηψαν, πίστεψαν, έπεσαν στα γόνατα και δόξασαν την εκλογική τους περιφέρεια. Την Κουντουρά την αποκαταστήσαμε, με Βόζεμπεργκ δεν ξέρω τι γίνεται ακόμα και μαύρο Πάσχα περνάω από το άγχος. Δεν βαριέσαι, όλες οι καλές χωράνε. Και οι καλές και οι εν πολλαίς περιπεσούσες Είπε κι ο Σαμαράς ότι το θέλει μικρό το υπουργικό σχήμα, βία 15μελές σου λέει, για να χωράει στη μεγάλη ροτόντα της τραπεζαρίας. Αυτή τη γυφτιά που καλούμε τις θείτσες και βάζουμε τσόντα το τραπέζι της κουζίνας με κάτι διπλωτές πλαστικές καρέκλες, δεν την αντέχει αισθητικά ο δισέγγονος της Πηνελόπης Δέλτα. Κύριε Σαμαρά, να βγάλω χωριστό πιατάκι για τη σαλάτα ή θα τους τσουβαλιάσουμε όλους τους μπουφέδες στο μεγάλο;
Θα μου πεις κι ο Παπανδρέου ευέλικτο το ήθελε και μόνο έναν περιπτερά φίλο μου που δεν υπουργοποίησε. Ευέλικτο πολύ ήταν αυτό. Γιατί, ως γνωστόν, ο Θόδωρος Πάγκαλος εξειδικεύεται στο σπαγκάτο. Είχε ανέκαθεν αυτό το αέρινο, το αιθέριο, το αγόρι λάστιχο… Κι είχε και τον Παπακωνσταντίνου. Ο οποίος, λέει, διάλεξε μόνος του ποια περιφέρεια θέλει για να πολιτευτεί. Ετσι είναι, αυτό θα πει «δημοκρατία». Μπαίνεις στο δοκιμαστήριο, βάζεις τη μια περιφέρεια μετά την άλλη κι όποια δεν σε στενεύει στον γοφό και σε φωτίζει στο πρόσωπο, αυτή διαλέγεις, την παίρνεις και φεύγεις.
Τον άκουσα τον Παπακωνσταντίνου και πήγε η καρδιά μου στον τόπο της. Διότι είπε σε συνέντευξη ότι αυτοί όλα τέλεια τα κάνανε. Κανένα λάθος, καμιά στραβή, καμιά μ…κία. Ησύχασα, ρε παιδί μου, γαλήνεψε η ψυχή μου. Γιατί το ήξερα κι από τον Παπανδρέου ότι τα έκαναν όλα άψογα, αλλά, όσο να πεις, άλλο είναι να διασταυρώνεις την είδηση… Τώρα πια είμαι σίγουρη: τόσον καιρό εγώ είμαι η τρελή, το ΠΑΣΟΚ ήταν η κυρία!
Μιλώντας για κυρίες... Οσο οι υποψήφιοι των κομμάτων τρέχουν στα βουνά και στα λαγκάδια που τους αναλογούν προεκλογικώς, η Κριστίν Λαγκάρντ μας είπε τι πρέπει να ψηφίσουμε - ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΜΩΣ! Να 'ναι καλά η χρυσή αυτή γυναίκα, είδε ένα λαό εξοντωμένο και σου λέει «μη του βάλουμε τώρα κι επιπλέον διλήμματα, είναι σαν να κλέβεις εκκλησία». Μας έδωσε ντιρεκτίβα η αγάπη μου που χάθηκε στη σκόνη. Και τώρα σαλιώνει φακέλους να πάρουμε το ψηφοδέλτιο κομπλέ να το ρίξουμε στην κάλπη. Κυρία Λαγκάρντ, μια που σας βρήκα πρόχειρη να σας ρωτήσω, εντελώς αν πασάν. Ενα βασιλικό που έχω αριστερά στη βεράντα να τον βάλω κέντρο να μην κολάζεστε; Το καινούργιο με την Τζούλια Ρόμπερτς να το δω ή είναι παπάρα; Το καλσόν με τον πόντο να το πετάξω ή κάτω από το τζιν δεν θα το δει κανείς; Πείτε μου, εσείς που είστε και γυναίκα και τον νιώθετε του καλσόν τον πόνο. Πείτε μου, αν πασάν πάντα… Γιατί με τον Ντομινίκ δεν είχα τόσο θάρρος Παράξενο Πάσχα... Ποιος σουβλίζει ποιον θα σε γελάσω. Λεφτά υπάρχουν. Σούβλες υπάρχουν. Αρνιά δεν υπάρχουν. Τυροκαυτερές θα σουβλίσουμε φέτος και θα κάνουμε και τον σταυρό μας… Χρόνια μας πολλά και…
…και θυμάμαι… Οταν ήμουνα παιδάκι μικρό στη χούντα δεν λέγαμε «χρόνια πολλά»: «Καλή Ανάσταση» λέγαμε… Και εννοούσαμε πολλά…
Καλή Ανάσταση, λοιπόν! Και εννοώ πολλά…
Eλενα Ακριτα ektiesthisi
1. Δεν μπορείς να φας πόρτα. 2. Δεν μπορούν να σου ρίξουν γιαούρτι. 3. Δεν μπορούν να σου βρίσουν τα θεία και 4. Ολο και κάποια ψηφαλάκια θα τσιμπήσεις. Οι γριές είναι σταθερή αξία και δεν κάνουν αποχή, να χτυπιέται κάτω ο εγγονός. Ο κόσμος να χαλάσει, αυτές θα μπουν στην κάλπη με τις ώρες τις ατέλειωτες κι αλί σε εκείνον που περιμένει από πίσω στην ουρά. Ωσπου να βάλουν το γυαλί, να κοιτάξουν τα ψηφοδέλτια, να συνειδητοποιήσουν ότι βάλανε το λάθος γυαλί, να το βάλουνε στην τσάντα, να βγάλουν το σωστό γυαλί, να το φορέσουν, να
ξανακοιτάξουν τα ψηφοδέλτια, να μπερδέψουν τη Δημοκρατική Αριστερά με τη Δημοκρατική Συμμαχία, να θυμηθούν πού πρέπει να σταυρώσουν, να ψάξουν αν το πι (πες ψηφίζουν Παπαδοτέτοιο) είναι πριν από το ρω και μετά το σίγμα, να παρκάρουν το άλλο πι που περπατάνε, να το ξεπαρκάρουν, να μαζέψουν όλα τα υπόλοιπα ψηφοδέλτια, να τα πάρουν μαζί τους άνευ λόγου και αιτίας, να βγουν, να το ρίξουν το τιμημένο, να φύγουν από το εκλογικό τμήμα, να ξεχάσουν την ταυτότητα, να τους πάρει ο δικαστικός αντιπρόσωπος στο κατόπι, να τους δώσει την ταυτότητα, να πάρουν την ταυτότητα, να χάσουν το γυαλί, να βρουν το γυαλί, να πάνε σπίτι τους
Μεγάλη Εβδομάδα και μία μία γυρίσανε οι Κασσιανές στο μαντρί. Η Αποστολάκη και η Μαριλίζα κάτι είδαν αυτές τώρα, κάποιο όραμα, κάποιο θαύμα, κάποιο νερό έγινε κρασί, κάποιος κουτσός περπάτησε, κάποιος κουφός άκουσε - μόνο με τον ηλίθιο θαύμα δεν γίνεται ποτέ και με τίποτα. Τέλος πάντων, ανένηψαν, πίστεψαν, έπεσαν στα γόνατα και δόξασαν την εκλογική τους περιφέρεια. Την Κουντουρά την αποκαταστήσαμε, με Βόζεμπεργκ δεν ξέρω τι γίνεται ακόμα και μαύρο Πάσχα περνάω από το άγχος. Δεν βαριέσαι, όλες οι καλές χωράνε. Και οι καλές και οι εν πολλαίς περιπεσούσες Είπε κι ο Σαμαράς ότι το θέλει μικρό το υπουργικό σχήμα, βία 15μελές σου λέει, για να χωράει στη μεγάλη ροτόντα της τραπεζαρίας. Αυτή τη γυφτιά που καλούμε τις θείτσες και βάζουμε τσόντα το τραπέζι της κουζίνας με κάτι διπλωτές πλαστικές καρέκλες, δεν την αντέχει αισθητικά ο δισέγγονος της Πηνελόπης Δέλτα. Κύριε Σαμαρά, να βγάλω χωριστό πιατάκι για τη σαλάτα ή θα τους τσουβαλιάσουμε όλους τους μπουφέδες στο μεγάλο;
Θα μου πεις κι ο Παπανδρέου ευέλικτο το ήθελε και μόνο έναν περιπτερά φίλο μου που δεν υπουργοποίησε. Ευέλικτο πολύ ήταν αυτό. Γιατί, ως γνωστόν, ο Θόδωρος Πάγκαλος εξειδικεύεται στο σπαγκάτο. Είχε ανέκαθεν αυτό το αέρινο, το αιθέριο, το αγόρι λάστιχο… Κι είχε και τον Παπακωνσταντίνου. Ο οποίος, λέει, διάλεξε μόνος του ποια περιφέρεια θέλει για να πολιτευτεί. Ετσι είναι, αυτό θα πει «δημοκρατία». Μπαίνεις στο δοκιμαστήριο, βάζεις τη μια περιφέρεια μετά την άλλη κι όποια δεν σε στενεύει στον γοφό και σε φωτίζει στο πρόσωπο, αυτή διαλέγεις, την παίρνεις και φεύγεις.
Τον άκουσα τον Παπακωνσταντίνου και πήγε η καρδιά μου στον τόπο της. Διότι είπε σε συνέντευξη ότι αυτοί όλα τέλεια τα κάνανε. Κανένα λάθος, καμιά στραβή, καμιά μ…κία. Ησύχασα, ρε παιδί μου, γαλήνεψε η ψυχή μου. Γιατί το ήξερα κι από τον Παπανδρέου ότι τα έκαναν όλα άψογα, αλλά, όσο να πεις, άλλο είναι να διασταυρώνεις την είδηση… Τώρα πια είμαι σίγουρη: τόσον καιρό εγώ είμαι η τρελή, το ΠΑΣΟΚ ήταν η κυρία!
Μιλώντας για κυρίες... Οσο οι υποψήφιοι των κομμάτων τρέχουν στα βουνά και στα λαγκάδια που τους αναλογούν προεκλογικώς, η Κριστίν Λαγκάρντ μας είπε τι πρέπει να ψηφίσουμε - ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΜΩΣ! Να 'ναι καλά η χρυσή αυτή γυναίκα, είδε ένα λαό εξοντωμένο και σου λέει «μη του βάλουμε τώρα κι επιπλέον διλήμματα, είναι σαν να κλέβεις εκκλησία». Μας έδωσε ντιρεκτίβα η αγάπη μου που χάθηκε στη σκόνη. Και τώρα σαλιώνει φακέλους να πάρουμε το ψηφοδέλτιο κομπλέ να το ρίξουμε στην κάλπη. Κυρία Λαγκάρντ, μια που σας βρήκα πρόχειρη να σας ρωτήσω, εντελώς αν πασάν. Ενα βασιλικό που έχω αριστερά στη βεράντα να τον βάλω κέντρο να μην κολάζεστε; Το καινούργιο με την Τζούλια Ρόμπερτς να το δω ή είναι παπάρα; Το καλσόν με τον πόντο να το πετάξω ή κάτω από το τζιν δεν θα το δει κανείς; Πείτε μου, εσείς που είστε και γυναίκα και τον νιώθετε του καλσόν τον πόνο. Πείτε μου, αν πασάν πάντα… Γιατί με τον Ντομινίκ δεν είχα τόσο θάρρος Παράξενο Πάσχα... Ποιος σουβλίζει ποιον θα σε γελάσω. Λεφτά υπάρχουν. Σούβλες υπάρχουν. Αρνιά δεν υπάρχουν. Τυροκαυτερές θα σουβλίσουμε φέτος και θα κάνουμε και τον σταυρό μας… Χρόνια μας πολλά και…
…και θυμάμαι… Οταν ήμουνα παιδάκι μικρό στη χούντα δεν λέγαμε «χρόνια πολλά»: «Καλή Ανάσταση» λέγαμε… Και εννοούσαμε πολλά…
Καλή Ανάσταση, λοιπόν! Και εννοώ πολλά…
Eλενα Ακριτα ektiesthisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Robert Doisneau 100η Επέτειος Γέννησης
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Θαύμα ή ελληνικό προνόμιο το Αγιο Φως;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
