2013-12-10 13:40:23
Σχόλιο του Alexandros στο άρθρο:
Για την διεθνή υπεράσπιση του ελληνικού λαού, για την αποτροπή μιας καταστροφής της Ελλάδας και της ελληνικής αριστεράς
Ο Κωνσταντακόπουλος είναι η απόδειξη γιατί αυτοί που είναι κομματικά στελέχη επίσημα η ανεπίσημα της λεγόμενης αριστεράς, όχι μόνο δεν μπορούν να είναι κομμάτι της λύσης, αλλά είναι και μέρος του προβλήματος!
Οι άνθρωποι σαν τον Κωνσταντακόπουλο είναι βαθιά μπερδεμένοι, ας τους πούμε πατριωτικούς αριστερούς, και αυτό γιατί προσπαθούν να συνδυάσουν δυο ασύμβατες έννοιες και προσπαθούν να το κάνουν και με κάθε μέσο διαστρεβλώνοντας και τα γεγονότα και τις έννοιες!
Η επίθεση που δέχεται αυτή τη στιγμή ο Ελληνισμός δεν είναι η ίδια με αυτήν που δέχεται η Ευρώπη. Μέρος της επίθεσης έχει στόχο και την αλλαγή της Ευρώπης σε αυτοκρατορικό σύστημα υπό τον έλεγχο της Γερμανίας, η οποία θα ελέγχεται από την Αμερική, αλλά ο Ελληνισμός δέχεται επιπλέον epihesh, που έχει ως στόχο την αποδυνάμωση του, ώστε να ενταχθεί σε ένα άλλο αυτοκρατορικό σύστημα, το νέο-οθωμανικό, που στόχο έχει να δημιουργήσει ένα νέο πρότυπο Ισλαμικού συστήματος ώστε να προσαρτήσει και το Islam στην Αμερική, η τουλάχιστον έτσι νομίζουν οι Αμερικανοι, ότι αυτό θα είναι προς το συμφέρον τους.
Το να προσπαθήσεις λοιπόν να ταυτίσεις τα προβλήματα του Ελληνισμού με τα Ευρωπαϊκά είναι λάθος καταρχήν, αφού οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι είναι αδύνατον να καταλάβουν, γιατί δεν έχουν να αντιμετωπίσουν τα ίδια προβλήματα, ενώ άμα μιλήσεις για ταξικές διαφορές θα βάλουν τα γέλια.
Η στρεβλή εικόνα που έχει η αριστερά για το πως έχουν τα πράγματα έχει και μια άλλη βάση, έχει ως βάση την καλλιέργεια της λανθασμένης εικόνας που προσπαθεί να μεταφέρει από τα γεγονότα του 2ου Παγκοσμίου πολέμου, για να ωραιοποιήσει προφανώς τη δική της θέση!
Μιλάει για νίκη επί του φασισμού και για άλλα τέτοια ωραία, όμως αυτή η καλλιέργεια της νίκης επί του φασισμού είχε σαν σκοπό την μη ενοχοποίηση του Γερμανικού έθνους! Η πραγματικότητα όμως είναι λίγο διαφορετική. Οι χώρες στην περιφέρεια της Γερμανίας, δέχονταν και δέχονται ακόμα με μεγάλη χαρά την πρωτοκαθεδρία της Γερμανίας, Ολλανδία, Τσεχία, Σλοβακία, Austria, ακόμα και η Πολωνία δεν αισθάνονται καμία επίθεση από την Γερμανία και δέχονται με χαρά την πρωτοκαθεδρία της στην Ευρώπη. Η Μοναδική που φαίνεται να αντιδρά είναι η Γαλλία, αλλά κανείς δεν προτιμά την Γαλλία έναντι της Γερμανίας. Η απόδειξη λοιπόν όλων αυτών είναι και η αναίμακτη επικράτηση της Ναζιστικής Γερμανίας σε όλη την Ευρώπη πλην της Ελλάδος, όπου η Ελλάδα με ένα δικτατορικό καθεστώς πολέμησε όχι εναντίον του φασισμού, αλλά για την εθνική ανεξαρτησία!
Πως λοιπόν η αριστερά θα μπορέσει να προστατέψει τα εθνικά συμφέροντα όταν δεν αναγνωρίζει την εθνική συνείδηση, πως θα ξεκινήσει έναν διεθνιστικό εθνικό αγώνα εντός της Ευρώπης για τα συμφέροντα της Ελλάδος;
Είναι αδύνατο γιατί οι παραπάνω έννοιες έρχονται σε πλήρη αντίθεση!
Οι μεγάλοι επαναστάτες της εποχής μας οι σοσιαλιστές, έδρασαν με πολύ διαφορετικό πρόσωπο από αυτό που παρουσιάζει η Ελληνική αριστερά, οι λέξεις είναι τρομακτικές, γιατί μας φέρνουν άσχημες μνήμες, αλλά ο "εθνικοσοσιαλισμός" στην Ευρώπη ενοχοποιήθηκε από τη δράση της Γερμανίας και του Hitler, αντίθετα σε άλλες περιοχές του πλανήτη, στις Αραβικές χώρες και στην Κεντρική Αμερική, με αυτό τον γνώμονα έδρασαν τα ανατρεπτικά κινήματα με εθνικό και "σοσιαλιστικό", διαφορετικές παράμετροι υπήρχαν βέβαια, αλλά αυτή ήταν η βάση.
Το ότι και αυτά μετεξελίχθηκαν σε ειδεχθή καθεστώτα είναι ένα αναπότρεπτο γεγονός μάλλον και αυτός ίσως είναι και ο κύκλος της εξουσίας, οι επαναστατημένοι και οι ελεύθεροι, γίνονται εντέλει κατεστημένο και καταδυναστεύουν τους διαφωνούντες και μια επανάσταση νέα χρειάζεται για ελευθερία. Η Ιστορική πράξη όμως μας δείχνει πως οι μόνοι που κατάφεραν να απειλήσουν και να ανατρέψουν ένα κατεστημένο συνδύασαν τον εθνικό με τον ταξικό αγώνα, με εξαίρεση ίσως τη Σοβιετική Ένωση, όπου εκεί μετεξελίχθηκε το Κομμουνιστικό καθεστώς σε ουσιαστικά "εθνικοσοσιαλιστικό" στα πρώτα του κιόλας βήματα!
Σίγουρα πολλοί θα διαφωνήσουν με τα παραπάνω, αλλά τα παραδείγματα είναι άπειρα κατά τη γνώμη μου και αν θέλει κάποιος μπορούμε να το συζητήσουμε! Για την ακρίβεια η μοναδική επανάσταση που είχε κατά βάση Εθνικό χαρακτήρα, απελευθερωτικό τα τελευταία 300 χρόνια ήταν η Ελληνική και μόνο ο Ρήγας προσπάθησε να συνδυάσει και τον ταξικό αγώνα στον εθνικό, αλλά δεν πρόλαβε, τον προλάβανε.
Να δώσω μόνον μερικά παραδείγματα ηγετών που κινήθηκαν με με εθνικά και "σοσιαλιστικά" επαναστατικά κριτήρια, Arafat, Κάστρο, Νάσερ, Assad, Σαντάμ Hussein, κινήματα στην Αφρική, ο Γκάντι, ο Κεμάλ, ο Lenin, ο Mao. Ναι ξέρω, θα μου πείτε πως εκεί μέσα είναι μερικοί Κομμουνιστές, αλλά μιλάω για τις πράξεις τους και όχι μόνο για τα λόγια η για το με ποιον συνεργάστηκαν. Τέλος πάντων είναι μεγάλη η συζήτηση, αλλά η εδώ αριστερά είναι παγιδευμένη σε έννοιες ασυνδύαστες σε αντίθεση με άλλα αριστερά κινήματα που κατάλαβαν την αξία του έθνους! Η δική μας αριστερά δεν έχει λύση για τίποτα, γιατί η ιδεολογία της είναι η χειρότερη ουτοπία.
Είναι όμως μόνον αυτός ο επαναστατικός δρόμος;
Όχι είναι η απάντηση, υπάρχει και άλλος δρόμος, είναι η Δημοκρατία.
Μα θα μου πείτε έχουμε...
.Αυτό είναι άλλη μια στρέβλωση του πολιτικού συστήματος, που εξυπηρετεί και την αριστερά και τα φασιστικά κινήματα, η ταύτιση του καπιταλισμού με τη Δημοκρατία, αλλά είναι όμως έτσι;
Δε νομίζω....
Πιο πολύ θα έλεγα πως ο Καπιταλισμός συνδέεται με την αναρχία, την οποία διανθίζει το σύστημα με "ψευτοδικαιώματα" και "ψευτοελευθερίες", ανάγοντας σε πρωταρχική αξία το χρήμα και τα υλικά αγαθά, όπως άλλωστε κάνει και ο Κομμουνισμός, αλλά αυτά δεν συνδυάζονται με τη Δημοκρατία, αφού στη Δημοκρατία πρώτα είναι ο άνθρωπος, αυτός είναι το κέντρο!
Αν κάποιος διαφωνεί, δεν έχει πάλι παρά να δει τις πρακτικές του καπιταλιστικού η του "κομμουνιστικού" η του φασιστικού κινήματος, με τα τελευταία να έχουν και εκεί μεγάλη απόκλιση από τη θεωρία στην πράξη επίσης, τουλάχιστον ο καπιταλισμός το λέει.....
Να πούμε και ένα παράδειγμα δημοκρατικής επανάστασης;
Νομίζω υπάρχει ένα, είναι η Ελληνική επανάσταση, η οποία ήταν εθνική και στη συνέχεια όρισε ως πρώτο πολίτευμα τη Δημοκρατία, το οποίο ήταν και αυτό αν μη τι άλλο ένα είδος πολιτικής επανάστασης για την εποχή της!
InfoGnomon
Για την διεθνή υπεράσπιση του ελληνικού λαού, για την αποτροπή μιας καταστροφής της Ελλάδας και της ελληνικής αριστεράς
Ο Κωνσταντακόπουλος είναι η απόδειξη γιατί αυτοί που είναι κομματικά στελέχη επίσημα η ανεπίσημα της λεγόμενης αριστεράς, όχι μόνο δεν μπορούν να είναι κομμάτι της λύσης, αλλά είναι και μέρος του προβλήματος!
Οι άνθρωποι σαν τον Κωνσταντακόπουλο είναι βαθιά μπερδεμένοι, ας τους πούμε πατριωτικούς αριστερούς, και αυτό γιατί προσπαθούν να συνδυάσουν δυο ασύμβατες έννοιες και προσπαθούν να το κάνουν και με κάθε μέσο διαστρεβλώνοντας και τα γεγονότα και τις έννοιες!
Η επίθεση που δέχεται αυτή τη στιγμή ο Ελληνισμός δεν είναι η ίδια με αυτήν που δέχεται η Ευρώπη. Μέρος της επίθεσης έχει στόχο και την αλλαγή της Ευρώπης σε αυτοκρατορικό σύστημα υπό τον έλεγχο της Γερμανίας, η οποία θα ελέγχεται από την Αμερική, αλλά ο Ελληνισμός δέχεται επιπλέον epihesh, που έχει ως στόχο την αποδυνάμωση του, ώστε να ενταχθεί σε ένα άλλο αυτοκρατορικό σύστημα, το νέο-οθωμανικό, που στόχο έχει να δημιουργήσει ένα νέο πρότυπο Ισλαμικού συστήματος ώστε να προσαρτήσει και το Islam στην Αμερική, η τουλάχιστον έτσι νομίζουν οι Αμερικανοι, ότι αυτό θα είναι προς το συμφέρον τους.
Το να προσπαθήσεις λοιπόν να ταυτίσεις τα προβλήματα του Ελληνισμού με τα Ευρωπαϊκά είναι λάθος καταρχήν, αφού οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι είναι αδύνατον να καταλάβουν, γιατί δεν έχουν να αντιμετωπίσουν τα ίδια προβλήματα, ενώ άμα μιλήσεις για ταξικές διαφορές θα βάλουν τα γέλια.
Η στρεβλή εικόνα που έχει η αριστερά για το πως έχουν τα πράγματα έχει και μια άλλη βάση, έχει ως βάση την καλλιέργεια της λανθασμένης εικόνας που προσπαθεί να μεταφέρει από τα γεγονότα του 2ου Παγκοσμίου πολέμου, για να ωραιοποιήσει προφανώς τη δική της θέση!
Μιλάει για νίκη επί του φασισμού και για άλλα τέτοια ωραία, όμως αυτή η καλλιέργεια της νίκης επί του φασισμού είχε σαν σκοπό την μη ενοχοποίηση του Γερμανικού έθνους! Η πραγματικότητα όμως είναι λίγο διαφορετική. Οι χώρες στην περιφέρεια της Γερμανίας, δέχονταν και δέχονται ακόμα με μεγάλη χαρά την πρωτοκαθεδρία της Γερμανίας, Ολλανδία, Τσεχία, Σλοβακία, Austria, ακόμα και η Πολωνία δεν αισθάνονται καμία επίθεση από την Γερμανία και δέχονται με χαρά την πρωτοκαθεδρία της στην Ευρώπη. Η Μοναδική που φαίνεται να αντιδρά είναι η Γαλλία, αλλά κανείς δεν προτιμά την Γαλλία έναντι της Γερμανίας. Η απόδειξη λοιπόν όλων αυτών είναι και η αναίμακτη επικράτηση της Ναζιστικής Γερμανίας σε όλη την Ευρώπη πλην της Ελλάδος, όπου η Ελλάδα με ένα δικτατορικό καθεστώς πολέμησε όχι εναντίον του φασισμού, αλλά για την εθνική ανεξαρτησία!
Πως λοιπόν η αριστερά θα μπορέσει να προστατέψει τα εθνικά συμφέροντα όταν δεν αναγνωρίζει την εθνική συνείδηση, πως θα ξεκινήσει έναν διεθνιστικό εθνικό αγώνα εντός της Ευρώπης για τα συμφέροντα της Ελλάδος;
Είναι αδύνατο γιατί οι παραπάνω έννοιες έρχονται σε πλήρη αντίθεση!
Οι μεγάλοι επαναστάτες της εποχής μας οι σοσιαλιστές, έδρασαν με πολύ διαφορετικό πρόσωπο από αυτό που παρουσιάζει η Ελληνική αριστερά, οι λέξεις είναι τρομακτικές, γιατί μας φέρνουν άσχημες μνήμες, αλλά ο "εθνικοσοσιαλισμός" στην Ευρώπη ενοχοποιήθηκε από τη δράση της Γερμανίας και του Hitler, αντίθετα σε άλλες περιοχές του πλανήτη, στις Αραβικές χώρες και στην Κεντρική Αμερική, με αυτό τον γνώμονα έδρασαν τα ανατρεπτικά κινήματα με εθνικό και "σοσιαλιστικό", διαφορετικές παράμετροι υπήρχαν βέβαια, αλλά αυτή ήταν η βάση.
Το ότι και αυτά μετεξελίχθηκαν σε ειδεχθή καθεστώτα είναι ένα αναπότρεπτο γεγονός μάλλον και αυτός ίσως είναι και ο κύκλος της εξουσίας, οι επαναστατημένοι και οι ελεύθεροι, γίνονται εντέλει κατεστημένο και καταδυναστεύουν τους διαφωνούντες και μια επανάσταση νέα χρειάζεται για ελευθερία. Η Ιστορική πράξη όμως μας δείχνει πως οι μόνοι που κατάφεραν να απειλήσουν και να ανατρέψουν ένα κατεστημένο συνδύασαν τον εθνικό με τον ταξικό αγώνα, με εξαίρεση ίσως τη Σοβιετική Ένωση, όπου εκεί μετεξελίχθηκε το Κομμουνιστικό καθεστώς σε ουσιαστικά "εθνικοσοσιαλιστικό" στα πρώτα του κιόλας βήματα!
Σίγουρα πολλοί θα διαφωνήσουν με τα παραπάνω, αλλά τα παραδείγματα είναι άπειρα κατά τη γνώμη μου και αν θέλει κάποιος μπορούμε να το συζητήσουμε! Για την ακρίβεια η μοναδική επανάσταση που είχε κατά βάση Εθνικό χαρακτήρα, απελευθερωτικό τα τελευταία 300 χρόνια ήταν η Ελληνική και μόνο ο Ρήγας προσπάθησε να συνδυάσει και τον ταξικό αγώνα στον εθνικό, αλλά δεν πρόλαβε, τον προλάβανε.
Να δώσω μόνον μερικά παραδείγματα ηγετών που κινήθηκαν με με εθνικά και "σοσιαλιστικά" επαναστατικά κριτήρια, Arafat, Κάστρο, Νάσερ, Assad, Σαντάμ Hussein, κινήματα στην Αφρική, ο Γκάντι, ο Κεμάλ, ο Lenin, ο Mao. Ναι ξέρω, θα μου πείτε πως εκεί μέσα είναι μερικοί Κομμουνιστές, αλλά μιλάω για τις πράξεις τους και όχι μόνο για τα λόγια η για το με ποιον συνεργάστηκαν. Τέλος πάντων είναι μεγάλη η συζήτηση, αλλά η εδώ αριστερά είναι παγιδευμένη σε έννοιες ασυνδύαστες σε αντίθεση με άλλα αριστερά κινήματα που κατάλαβαν την αξία του έθνους! Η δική μας αριστερά δεν έχει λύση για τίποτα, γιατί η ιδεολογία της είναι η χειρότερη ουτοπία.
Είναι όμως μόνον αυτός ο επαναστατικός δρόμος;
Όχι είναι η απάντηση, υπάρχει και άλλος δρόμος, είναι η Δημοκρατία.
Μα θα μου πείτε έχουμε...
.Αυτό είναι άλλη μια στρέβλωση του πολιτικού συστήματος, που εξυπηρετεί και την αριστερά και τα φασιστικά κινήματα, η ταύτιση του καπιταλισμού με τη Δημοκρατία, αλλά είναι όμως έτσι;
Δε νομίζω....
Πιο πολύ θα έλεγα πως ο Καπιταλισμός συνδέεται με την αναρχία, την οποία διανθίζει το σύστημα με "ψευτοδικαιώματα" και "ψευτοελευθερίες", ανάγοντας σε πρωταρχική αξία το χρήμα και τα υλικά αγαθά, όπως άλλωστε κάνει και ο Κομμουνισμός, αλλά αυτά δεν συνδυάζονται με τη Δημοκρατία, αφού στη Δημοκρατία πρώτα είναι ο άνθρωπος, αυτός είναι το κέντρο!
Αν κάποιος διαφωνεί, δεν έχει πάλι παρά να δει τις πρακτικές του καπιταλιστικού η του "κομμουνιστικού" η του φασιστικού κινήματος, με τα τελευταία να έχουν και εκεί μεγάλη απόκλιση από τη θεωρία στην πράξη επίσης, τουλάχιστον ο καπιταλισμός το λέει.....
Να πούμε και ένα παράδειγμα δημοκρατικής επανάστασης;
Νομίζω υπάρχει ένα, είναι η Ελληνική επανάσταση, η οποία ήταν εθνική και στη συνέχεια όρισε ως πρώτο πολίτευμα τη Δημοκρατία, το οποίο ήταν και αυτό αν μη τι άλλο ένα είδος πολιτικής επανάστασης για την εποχή της!
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
