2013-12-10 23:48:55
“ Η δήθεν επανασυγκρότηση ή αναγέννηση της Κεντροαριστεράς, δεν αποτελεί παρά μία από τις πτυχές του σχεδιασμού του καθεστώτος προκειμένου να διασφαλίσει την ίδια την ύπαρξη της μνημονιακής διακυβέρνησης ”
Του Δημήτρη Μπεκιάρη
Λίγο πριν από τις εκλογές του 2009, που είχαν αναδείξει την τελευταία αυτοδύναμη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης, σύσσωμη η διαπλοκή, αλλά και κάποιοι από τους πιο συστημικούς και αντιδραστικούς εκπροσώπους του πολιτικού συστήματος, πρόβαλλαν την… αναγκαιότητα του σχηματισμού κυβερνήσεων συνεργασίας, ως νέου και κοντινού προς τα ευρωπαϊκά δεδομένα μοντέλου διακυβέρνησης.Η σφοδρή κρίση χρέους που έπληξε την Ευρώπη και συνακόλουθα την Ελλάδα, επιτάχυνε την ολοκλήρωση του διαδικαστικού πλαισίου μεταβολής του πολιτικού σκηνικού στην χώρα μας. Το ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα το ιδεολόγημα της Κεντροαριστεράς κονιορτοποιήθηκαν. Η Νέα Δημοκρατία, ως προϊόν του μεταπολιτευτικού status, υπέστη και αυτή τρομακτική φθορά, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε εν δυνάμει κόμμα εξουσίας και το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής ενισχύθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε υπογράμμισε με την εφόρμησή του στον κοινοβουλευτικό βίο της χώρας, ότι το αυγό του φιδιού έσπασε.
Ωστόσο, η ταχύτητα των πολιτικών εξελίξεων, παράλληλα με τις εξελίξεις στο θέμα κρίσης χρέους της ευρωζώνης, αιφνιδίασε ακόμη κι εκείνους που στα σκοτεινά μαυσωλεία της διαπλοκής, πραγματοποιούσαν σχέδια επί χάρτου και απεργάζονταν σενάρια κατακερματισμού του πολιτικού συστήματος, προκειμένου να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο πέραν της μεταπολιτευτικής παράδοσης, των αυτοδύναμων κυβερνητικών σχημάτων που αν μη τι άλλο λειτουργούσαν ως σταθεροποιητικοί παράγοντες για την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Εξάλλου οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι φύσει ευάλωτες στην χειραγώγηση και ως εκ τούτου τα δομημένα συμφέροντα είναι λογικό να τις… προκρίνουν.Η απόλυτη συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ, σε ποσοστά που πλέον δημιουργούν ερωτηματικά αναφορικά με το κατά πόσο το άλλοτε κραταιό Κίνημα, ως «κόμμα Βενιζέλου», θα επιτύχει να εισέλθει στη Βουλή, λειτουργεί ως αποκαλυπτήριο για το λεγόμενο «βαθύ ΠΑΣΟΚ». Όσοι παρέμειναν στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει μεταβληθεί επί της ουσίας σε ένα Δεξιό κόμμα, δεν αποτελούν παρά κυρίως τον κορμό του μηχανισμού εξουσίας των τελευταίων δεκαετιών. Σε αυτό το πλαίσιο, έχει αντιληφθεί ακόμη και ο πιο αισιόδοξος συνοδοιπόρος του Ευάγγελου Βενιζέλου, ότι η μοναδική προοπτική πολιτικής διάσωσης υπάρχει μέσω της “Ελιάς”, μέσω δηλαδή ενός ενιαίου “Κεντροαριστερού” πολιτικού φορέα.
Ποιοι είναι, όμως, εκείνοι, οι οποίοι εμπλέκονται στην υπόθεση της “Κεντροαριστεράς”;;;
Η συνέχεια εδώ: http://www.periodista.gr/editorial/item/8127.htm
Του Δημήτρη Μπεκιάρη
Λίγο πριν από τις εκλογές του 2009, που είχαν αναδείξει την τελευταία αυτοδύναμη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης, σύσσωμη η διαπλοκή, αλλά και κάποιοι από τους πιο συστημικούς και αντιδραστικούς εκπροσώπους του πολιτικού συστήματος, πρόβαλλαν την… αναγκαιότητα του σχηματισμού κυβερνήσεων συνεργασίας, ως νέου και κοντινού προς τα ευρωπαϊκά δεδομένα μοντέλου διακυβέρνησης.Η σφοδρή κρίση χρέους που έπληξε την Ευρώπη και συνακόλουθα την Ελλάδα, επιτάχυνε την ολοκλήρωση του διαδικαστικού πλαισίου μεταβολής του πολιτικού σκηνικού στην χώρα μας. Το ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα το ιδεολόγημα της Κεντροαριστεράς κονιορτοποιήθηκαν. Η Νέα Δημοκρατία, ως προϊόν του μεταπολιτευτικού status, υπέστη και αυτή τρομακτική φθορά, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε εν δυνάμει κόμμα εξουσίας και το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής ενισχύθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε υπογράμμισε με την εφόρμησή του στον κοινοβουλευτικό βίο της χώρας, ότι το αυγό του φιδιού έσπασε.
Ωστόσο, η ταχύτητα των πολιτικών εξελίξεων, παράλληλα με τις εξελίξεις στο θέμα κρίσης χρέους της ευρωζώνης, αιφνιδίασε ακόμη κι εκείνους που στα σκοτεινά μαυσωλεία της διαπλοκής, πραγματοποιούσαν σχέδια επί χάρτου και απεργάζονταν σενάρια κατακερματισμού του πολιτικού συστήματος, προκειμένου να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο πέραν της μεταπολιτευτικής παράδοσης, των αυτοδύναμων κυβερνητικών σχημάτων που αν μη τι άλλο λειτουργούσαν ως σταθεροποιητικοί παράγοντες για την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Εξάλλου οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι φύσει ευάλωτες στην χειραγώγηση και ως εκ τούτου τα δομημένα συμφέροντα είναι λογικό να τις… προκρίνουν.Η απόλυτη συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ, σε ποσοστά που πλέον δημιουργούν ερωτηματικά αναφορικά με το κατά πόσο το άλλοτε κραταιό Κίνημα, ως «κόμμα Βενιζέλου», θα επιτύχει να εισέλθει στη Βουλή, λειτουργεί ως αποκαλυπτήριο για το λεγόμενο «βαθύ ΠΑΣΟΚ». Όσοι παρέμειναν στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει μεταβληθεί επί της ουσίας σε ένα Δεξιό κόμμα, δεν αποτελούν παρά κυρίως τον κορμό του μηχανισμού εξουσίας των τελευταίων δεκαετιών. Σε αυτό το πλαίσιο, έχει αντιληφθεί ακόμη και ο πιο αισιόδοξος συνοδοιπόρος του Ευάγγελου Βενιζέλου, ότι η μοναδική προοπτική πολιτικής διάσωσης υπάρχει μέσω της “Ελιάς”, μέσω δηλαδή ενός ενιαίου “Κεντροαριστερού” πολιτικού φορέα.
Ποιοι είναι, όμως, εκείνοι, οι οποίοι εμπλέκονται στην υπόθεση της “Κεντροαριστεράς”;;;
Η συνέχεια εδώ: http://www.periodista.gr/editorial/item/8127.htm
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
O Θρύλος στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης - Δείτε τα γκολ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Προσοχή στους πολίτες – Θα ψεκάσουν για τη Λύσσα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
