2013-12-11 12:40:55
Γράφει ο Νίκος Βασιλειάδης
Η πρόσκληση ήταν για βραδινό «χριστουγεννιάτικο» δείπνο ή ρεβεγιόν, όπως το ονόμαζαν παλιά. Πολλοί από τους κτηματίες της περιοχής θεωρούσαν δεδομένο, χωρίς βέβαια να εξετάσουν σχολαστικά το ζήτημα, ότι σε αυτή τη συγκεκριμένη φάρμα - σύμφωνα βέβαια με τις παλιές φήμες - δεν μπορούσε να επικρατεί, παρά αχαλίνωτη συμπεριφορά και ακολασία και φυσικά η φαντασία τους είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της για το τι θα μπορούσε να συμβεί σε αυτήν την «γιορτινή» συνάντηση».
Στις αρχές πριν από μερικά χρόνια οι περισσότεροι από αυτούς είχαν θορυβηθεί για τις πιθανές επιπτώσεις που είχε η συμπεριφορά αυτών των ζώων της παράξενης Φάρμας πάνω στα δικά τους ζώα, και γιατί όχι, και τους υπαλλήλους τους. Τώρα όμως, τέσσερα χρόνια αργότερα και φυσικά μετά από μια σειρά από συναντήσεις και συμφωνίες και ειδικά μνημόνια συνεργασίας όλες αυτές οι αμφιβολίες είχαν διασκεδαστεί.
Στο διάστημα που είχε προηγηθεί σχεδόν οι περισσότεροι από αυτούς είχαν επισκεφθεί τη Φάρμα των Ζώων, είχαν επιθεωρήσει και την τελευταία γωνιά της, και τι είχαν δει; Όχι μόνο την πιο πιστή εφαρμογή των μεθόδων που είχαν συζητήσει και συμφωνήσει εδώ και πολλά χρόνια για να μπορέσουν να έχουν τον πλήρη έλεγχο της κατάστασης στα στιβαρά τους χέρια, αλλά και μια σκληρή πειθαρχία, μια τάξη, που θα ‘πρεπε ν’ αποτελεί παράδειγμα για τους απανταχού κτηματίες. Τους είχε μάλιστα κάνει φοβερή εντύπωση το γεγονός πως τα κατώτερα ζώα στη φάρμα αυτή δούλευαν περισσότερο απ’οποιοδήποτε άλλο ζώο κι έτρωγαν λιγότερο από οποιοδήποτε άλλο ζώο στην μεγάλη επαρχία που είχαν δημιουργήσει.
Εν κατακλείδι, τόσο οι κτηματίες όσο και οι στενοί συνεργάτες τους που είχαν συχνά πυκνά τον έλεγχο των τεκταινομένων στην Φάρμα είχαν παρατηρήσει πολλά αξιοσημείωτα και μετά την επιτυχή εφαρμογή τους σκόπευαν να τα εφαρμόσουν και στις δικές τους φάρμες.
Οι Καλεσμένοι σιγά - σιγά ήρθαν όλοι και ο Ναπολέων, το γουρούνι που ουσιαστικά ασκούσε λόγω θέσης τα καθήκοντα του αναπληρωτή οικοδεσπότη και υπευθύνου για τις δημόσιες σχέσεις, που τους υποδέχτηκε στην Φάρμα το βράδυ εκείνο ήταν πέρα για πέρα εξυπηρετικός και φιλικός, σε σημείο που η γλοιώδης συμπεριφορά του σε συνδυασμό με το πάχος του σου έφερναν μια αναγούλα. Αλλά κανείς σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι τέλειος. Εξάλλου τα γουρούνια είχαν κάνει όλη την δουλειά μέχρι σήμερα και την είχαν κάνει πολύ καλά. ¨Όταν μαζεύτηκαν στην μεγάλη στολισμένη και φωταγωγημένη αίθουσα ο Ναπολέων πήρε τον λόγο πλέκοντας το εγκώμιο των κτηματιών που στάθηκαν τόσο ευγενικοί και φιλόστοργοι στην Φάρμα των Ζώων που πέρασε μεν δύσκολες στιγμές αλλά τώρα είχε μπει επιτέλους στον δρόμο της ανάπτυξης. Ο Ναπολέων τελείωσε το λόγο του, εξαίροντας άλλη μια φορά τα φιλικά αισθήματα που υπήρχαν -και επιβαλλόταν να υπάρχουν- μεταξύ της Φάρμας των Ζώων και των γειτόνων της. Ανάμεσα στα γουρούνια και στους ανθρώπους δεν υπήρχε κι ούτε θα ‘πρεπε να υπάρξει ποτέ σύγκρουση συμφερόντων. Οι αγώνες και οι δυσκολίες τους αφορούσαν όλους από κοινού. Μήπως το εργατικό πρόβλημα δεν ήταν το ίδιο παντού;
Σ’ εκείνο το σημείο, ο κύριος Τόμσον, ένας από τους εκπροσώπους και ανώτερος υπάλληλος των κτηματιών, είχε προετοιμάσει ένα ευφυολόγημα για τη συντροφιά, αλλά τον έπιασαν τα γέλια και δεν κατάφερε να το πει. Απ’ το πολύ γέλιο, είχε γίνει μπλαβής, είχαν γουρλώσει τα μάτια του και τον έπιασε βήχας. Όταν τελικά ηρέμησε είπε: «Αν λοιπόν εσείς καταφέρατε τόσο εύκολα και κάνατε δούλους τα κατώτερα ζώα, τότε και εμείς μπορούμε να προχωρήσουμε και να φτιάξουμε με ευκολία σε όλη την Επαρχία τις κατώτερες τάξεις μας!» Καλαμπούρι … ή αλήθεια που προκάλεσε βροντερά γέλια στην ομήγυρη.
Όλοι μα όλοι με την σειρά μετά πήραν τον λόγο οι κτηματίες και για μιαν ακόμη φορά έδωσαν τα συγχαρητήριά τους στα γουρούνια για τις μειωμένες μερίδες του φαγητού, για τις αυξημένες ώρες της εργασίας και για τη γενική έλλειψη καλοπέρασης στη Φάρμα των Ζώων. Τελευταίος πήρε τον λόγο ο σοβαρός ευθυτενής ψηλός Οικοδεσπότης και αφού παρακάλεσε τους παρευρισκόμενους να σηκωθούν και να υψώσουν τα ποτήρια τους πρότεινε με την σταθερή αλλά φορτισμένη από συγκίνηση φωνή του να πιούν στην ευημερία της Φάρμας των Ζώων και στο success story των προσπαθειών τους!
Ακολούθησαν ζητωκραυγές και ποδοκροτήματα.
Ο Ναπολέων αισθανόταν τέτοια ικανοποίηση, που άφησε τη θέση του κι έκανε το γύρο του τραπεζιού για να τσουγκρίσει το ποτήρι του με του κυρίου Τομσον, πριν το κατεβάσει μονορούφι. Μόλις κόπασε η φασαρία, ο Ναπολέων, που είχε μείνει όρθιος, ανακοίνωσε πως ήθελε να συμπληρώσει μερικά πράγματα.
Όπως όλοι οι λόγοι του μέχρι τώρα, είπε, και αυτός θα ήταν περιεκτικός και σύντομος. Εξέφρασε τη μεγάλη το χαρά που η περίοδος των παρεξηγήσεων είχε πάρει τέλος. Ένα διάστημα κυκλοφορούσαν φήμες -και είχε λόγους να πιστεύει πως υπεύθυνος γι’ αυτές ήταν ένας κακόβουλος εχθρός- ότι υπήρχε κάτι ανατρεπτικό και επαναστατικό στη συμπεριφορά τόσο του ίδιου όσο και των στενών συνεργατών του.
Όλοι νόμιζαν πως αυτός και τα άλλα γουρούνια της Φάρμας των Ζώων είχαν την πρόθεση να ξεσηκώσουν σε επανάσταση τα ζώα των γειτονικών κτημάτων. Μεγαλύτερο ψέμα απ’ αυτό δεν μπορούσε να υπάρχει. Μοναδική τους επιθυμία, και τώρα και στο παρελθόν, ήταν να έχουν ομαλές εμπορικές σχέσεις με τους γείτονες τους. Η φάρμα των Ζώων, πρόσθεσε, ήταν μια πολύ καλή και αποδοτική επιχείρηση και μετά από ένα δύσκολο και πολύ έντονο αγώνα που έκανε ο ίδιος και οι συνεργάτες του κατόρθωσαν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να περάσουν επιτέλους τους τίτλους ιδιοκτησίας της στην εταιρεία που ανήκε από κοινού σε όλους όσους ήταν παρόντες σε αυτό το λαμπρό χριστουγεννιάτικο δείπνο. Και τα γουρούνια… και τους κτηματίες.
Όλες οι παλιές καχυποψίες είχαν εξαλειφθεί, και τα καινούρια μέτρα που έπαιρναν κάθε τόσο σχετικά με την καλύτερη διαχείριση της φάρμας συνέβαλλαν σημαντικά στο να εδραιωθεί ακόμη περισσότερο η εμπιστοσύνη ανάμεσα στους παρευρισκόμενους.
Η «Φάρμα των Ζώων» μπορεί να ήταν γνωστή σε ολόκληρο τον κόσμο με αυτή της την ομοασία αλλά όλοι πια γνώριζαν και αναγνώριζαν πως κανονικά επρόκειτο για την «Φάρμα των Αφεντάδων». Μια ονομασία …πιο γνήσια και πιο σωστή.
«Κύριοι..αφεντάδες μου» συμπλήρωσε ο Ναπολέων, «θα κάνω την ίδια πρόποση, αλλά με μια μικρή αλλαγή.
Γεμίστε τα ποτήρια σας ώς πάνω. Πίνω στην ευημερία της Φάρμας των Αφεντάδων!» Ακούστηκαν ξανά οι γνωστές εγκάρδιες επευφημίες,και τα ποτήρια άδειασαν μεμιάς.
Έτσι πέρναγε η ώρα στο Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν που ετοιμάστηκε στην Φάρμα και καθώς τα ζώα της παρακολουθούσαν απ’ έξω, τους φάνηκε πως κάτι αλλόκοτο συνέβαινε. Τι ήταν αυτό που είχε αλλάξει στις φάτσες των καλεσμένων;
Kοιτούσαν πότε τα γουρούνια και πότε τους κτηματίες, πότε τους κτηματίες και πότε τα γουρούνια, ύστερα πάλι τα γουρούνια και πάλι τους κτηματίες, αλλά ήταν αδύνατον να διακρίνουν ποιος ήταν ποιος…..
Πηγή: http://petitbulletin.blogspot.gr/
Η πρόσκληση ήταν για βραδινό «χριστουγεννιάτικο» δείπνο ή ρεβεγιόν, όπως το ονόμαζαν παλιά. Πολλοί από τους κτηματίες της περιοχής θεωρούσαν δεδομένο, χωρίς βέβαια να εξετάσουν σχολαστικά το ζήτημα, ότι σε αυτή τη συγκεκριμένη φάρμα - σύμφωνα βέβαια με τις παλιές φήμες - δεν μπορούσε να επικρατεί, παρά αχαλίνωτη συμπεριφορά και ακολασία και φυσικά η φαντασία τους είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της για το τι θα μπορούσε να συμβεί σε αυτήν την «γιορτινή» συνάντηση».
Στις αρχές πριν από μερικά χρόνια οι περισσότεροι από αυτούς είχαν θορυβηθεί για τις πιθανές επιπτώσεις που είχε η συμπεριφορά αυτών των ζώων της παράξενης Φάρμας πάνω στα δικά τους ζώα, και γιατί όχι, και τους υπαλλήλους τους. Τώρα όμως, τέσσερα χρόνια αργότερα και φυσικά μετά από μια σειρά από συναντήσεις και συμφωνίες και ειδικά μνημόνια συνεργασίας όλες αυτές οι αμφιβολίες είχαν διασκεδαστεί.
Στο διάστημα που είχε προηγηθεί σχεδόν οι περισσότεροι από αυτούς είχαν επισκεφθεί τη Φάρμα των Ζώων, είχαν επιθεωρήσει και την τελευταία γωνιά της, και τι είχαν δει; Όχι μόνο την πιο πιστή εφαρμογή των μεθόδων που είχαν συζητήσει και συμφωνήσει εδώ και πολλά χρόνια για να μπορέσουν να έχουν τον πλήρη έλεγχο της κατάστασης στα στιβαρά τους χέρια, αλλά και μια σκληρή πειθαρχία, μια τάξη, που θα ‘πρεπε ν’ αποτελεί παράδειγμα για τους απανταχού κτηματίες. Τους είχε μάλιστα κάνει φοβερή εντύπωση το γεγονός πως τα κατώτερα ζώα στη φάρμα αυτή δούλευαν περισσότερο απ’οποιοδήποτε άλλο ζώο κι έτρωγαν λιγότερο από οποιοδήποτε άλλο ζώο στην μεγάλη επαρχία που είχαν δημιουργήσει.
Εν κατακλείδι, τόσο οι κτηματίες όσο και οι στενοί συνεργάτες τους που είχαν συχνά πυκνά τον έλεγχο των τεκταινομένων στην Φάρμα είχαν παρατηρήσει πολλά αξιοσημείωτα και μετά την επιτυχή εφαρμογή τους σκόπευαν να τα εφαρμόσουν και στις δικές τους φάρμες.
Οι Καλεσμένοι σιγά - σιγά ήρθαν όλοι και ο Ναπολέων, το γουρούνι που ουσιαστικά ασκούσε λόγω θέσης τα καθήκοντα του αναπληρωτή οικοδεσπότη και υπευθύνου για τις δημόσιες σχέσεις, που τους υποδέχτηκε στην Φάρμα το βράδυ εκείνο ήταν πέρα για πέρα εξυπηρετικός και φιλικός, σε σημείο που η γλοιώδης συμπεριφορά του σε συνδυασμό με το πάχος του σου έφερναν μια αναγούλα. Αλλά κανείς σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι τέλειος. Εξάλλου τα γουρούνια είχαν κάνει όλη την δουλειά μέχρι σήμερα και την είχαν κάνει πολύ καλά. ¨Όταν μαζεύτηκαν στην μεγάλη στολισμένη και φωταγωγημένη αίθουσα ο Ναπολέων πήρε τον λόγο πλέκοντας το εγκώμιο των κτηματιών που στάθηκαν τόσο ευγενικοί και φιλόστοργοι στην Φάρμα των Ζώων που πέρασε μεν δύσκολες στιγμές αλλά τώρα είχε μπει επιτέλους στον δρόμο της ανάπτυξης. Ο Ναπολέων τελείωσε το λόγο του, εξαίροντας άλλη μια φορά τα φιλικά αισθήματα που υπήρχαν -και επιβαλλόταν να υπάρχουν- μεταξύ της Φάρμας των Ζώων και των γειτόνων της. Ανάμεσα στα γουρούνια και στους ανθρώπους δεν υπήρχε κι ούτε θα ‘πρεπε να υπάρξει ποτέ σύγκρουση συμφερόντων. Οι αγώνες και οι δυσκολίες τους αφορούσαν όλους από κοινού. Μήπως το εργατικό πρόβλημα δεν ήταν το ίδιο παντού;
Σ’ εκείνο το σημείο, ο κύριος Τόμσον, ένας από τους εκπροσώπους και ανώτερος υπάλληλος των κτηματιών, είχε προετοιμάσει ένα ευφυολόγημα για τη συντροφιά, αλλά τον έπιασαν τα γέλια και δεν κατάφερε να το πει. Απ’ το πολύ γέλιο, είχε γίνει μπλαβής, είχαν γουρλώσει τα μάτια του και τον έπιασε βήχας. Όταν τελικά ηρέμησε είπε: «Αν λοιπόν εσείς καταφέρατε τόσο εύκολα και κάνατε δούλους τα κατώτερα ζώα, τότε και εμείς μπορούμε να προχωρήσουμε και να φτιάξουμε με ευκολία σε όλη την Επαρχία τις κατώτερες τάξεις μας!» Καλαμπούρι … ή αλήθεια που προκάλεσε βροντερά γέλια στην ομήγυρη.
Όλοι μα όλοι με την σειρά μετά πήραν τον λόγο οι κτηματίες και για μιαν ακόμη φορά έδωσαν τα συγχαρητήριά τους στα γουρούνια για τις μειωμένες μερίδες του φαγητού, για τις αυξημένες ώρες της εργασίας και για τη γενική έλλειψη καλοπέρασης στη Φάρμα των Ζώων. Τελευταίος πήρε τον λόγο ο σοβαρός ευθυτενής ψηλός Οικοδεσπότης και αφού παρακάλεσε τους παρευρισκόμενους να σηκωθούν και να υψώσουν τα ποτήρια τους πρότεινε με την σταθερή αλλά φορτισμένη από συγκίνηση φωνή του να πιούν στην ευημερία της Φάρμας των Ζώων και στο success story των προσπαθειών τους!
Ακολούθησαν ζητωκραυγές και ποδοκροτήματα.
Ο Ναπολέων αισθανόταν τέτοια ικανοποίηση, που άφησε τη θέση του κι έκανε το γύρο του τραπεζιού για να τσουγκρίσει το ποτήρι του με του κυρίου Τομσον, πριν το κατεβάσει μονορούφι. Μόλις κόπασε η φασαρία, ο Ναπολέων, που είχε μείνει όρθιος, ανακοίνωσε πως ήθελε να συμπληρώσει μερικά πράγματα.
Όπως όλοι οι λόγοι του μέχρι τώρα, είπε, και αυτός θα ήταν περιεκτικός και σύντομος. Εξέφρασε τη μεγάλη το χαρά που η περίοδος των παρεξηγήσεων είχε πάρει τέλος. Ένα διάστημα κυκλοφορούσαν φήμες -και είχε λόγους να πιστεύει πως υπεύθυνος γι’ αυτές ήταν ένας κακόβουλος εχθρός- ότι υπήρχε κάτι ανατρεπτικό και επαναστατικό στη συμπεριφορά τόσο του ίδιου όσο και των στενών συνεργατών του.
Όλοι νόμιζαν πως αυτός και τα άλλα γουρούνια της Φάρμας των Ζώων είχαν την πρόθεση να ξεσηκώσουν σε επανάσταση τα ζώα των γειτονικών κτημάτων. Μεγαλύτερο ψέμα απ’ αυτό δεν μπορούσε να υπάρχει. Μοναδική τους επιθυμία, και τώρα και στο παρελθόν, ήταν να έχουν ομαλές εμπορικές σχέσεις με τους γείτονες τους. Η φάρμα των Ζώων, πρόσθεσε, ήταν μια πολύ καλή και αποδοτική επιχείρηση και μετά από ένα δύσκολο και πολύ έντονο αγώνα που έκανε ο ίδιος και οι συνεργάτες του κατόρθωσαν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να περάσουν επιτέλους τους τίτλους ιδιοκτησίας της στην εταιρεία που ανήκε από κοινού σε όλους όσους ήταν παρόντες σε αυτό το λαμπρό χριστουγεννιάτικο δείπνο. Και τα γουρούνια… και τους κτηματίες.
Όλες οι παλιές καχυποψίες είχαν εξαλειφθεί, και τα καινούρια μέτρα που έπαιρναν κάθε τόσο σχετικά με την καλύτερη διαχείριση της φάρμας συνέβαλλαν σημαντικά στο να εδραιωθεί ακόμη περισσότερο η εμπιστοσύνη ανάμεσα στους παρευρισκόμενους.
Η «Φάρμα των Ζώων» μπορεί να ήταν γνωστή σε ολόκληρο τον κόσμο με αυτή της την ομοασία αλλά όλοι πια γνώριζαν και αναγνώριζαν πως κανονικά επρόκειτο για την «Φάρμα των Αφεντάδων». Μια ονομασία …πιο γνήσια και πιο σωστή.
«Κύριοι..αφεντάδες μου» συμπλήρωσε ο Ναπολέων, «θα κάνω την ίδια πρόποση, αλλά με μια μικρή αλλαγή.
Γεμίστε τα ποτήρια σας ώς πάνω. Πίνω στην ευημερία της Φάρμας των Αφεντάδων!» Ακούστηκαν ξανά οι γνωστές εγκάρδιες επευφημίες,και τα ποτήρια άδειασαν μεμιάς.
Έτσι πέρναγε η ώρα στο Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν που ετοιμάστηκε στην Φάρμα και καθώς τα ζώα της παρακολουθούσαν απ’ έξω, τους φάνηκε πως κάτι αλλόκοτο συνέβαινε. Τι ήταν αυτό που είχε αλλάξει στις φάτσες των καλεσμένων;
Kοιτούσαν πότε τα γουρούνια και πότε τους κτηματίες, πότε τους κτηματίες και πότε τα γουρούνια, ύστερα πάλι τα γουρούνια και πάλι τους κτηματίες, αλλά ήταν αδύνατον να διακρίνουν ποιος ήταν ποιος…..
Πηγή: http://petitbulletin.blogspot.gr/
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
