2012-04-14 12:48:08
![Φωτογραφία για Αμ για ταύτο γιε μ’. . .[1]](https://images.newsnowgr.com/5/57124/am-gia-tafto--gie-m--1-1-315x236.jpg)
Γράφει ο Ευθύλογος
Αμ για ταύτο γιε μ’ όταν σε ρώταε ου Αντρέας «τι ώρα είνι;», τ’ αποκρίνοσαν:
«Ότ’ ώρα θέλ’ς ισι κυρ - Πρόιδρι!»Δεν μπορούσε να κάνει δυο δουλειές ταυτόχρονα το παιδί.
Ή θα έκλεβε ή θα κοίταζε το ρολόι.
Εκτός κι αν του ήταν πιο βολικό να δίνει αυτή την απάντηση παρά να μάθει να διαβάζει την ώρα.
Πάντως απέδειξε περίτρανα ότι το ελληνικό κράτος είναι ανοχύρωτο.
Αφού κατάφερε ακόμη κι αυτός να το κατακλέψει, ένας....... Θεός ξέρει πόσοι άλλοι το ρήμαξαν.
Και τώρα σοβαρά.
Μήπως πρέπει να συζητήσουμε για λίγο πιο βαριές ποινές; (Ειδικά σε όσους κατέχουν υψηλές δημόσιες θέσεις)
Καιρός να αφήσουμε τις μαλακίες του τύπου «Η Δημοκρατία δεν εκδικείται» κλπ. κλπ. Προφανώς η Δημοκρατία δεν εκδικείται, οφείλει όμως να αυτοπροστατεύεται.
Και αυτοπροστασία ασφαλώς δεν σημαίνει χαϊδολόγημα των εγκληματιών.
Δημοκρατία έχουν και οι ΗΠΑ, δεν διστάζουν όμως να χρησιμοποιήσουν χειροπέδες στους κρατούμενους – όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. [2]
Και όταν χρειάστηκε, δεν δίστασαν να γελοιοποιήσουν τον πρώτο πολίτη της χώρας, τον Κλίντον. Δεν του επέτρεψαν να παρευρίσκεται στο Δικαστήριο «ωσεί παρών», και φυσικά ούτε σκέψη για προκήρυξη πρόωρων εκλογών, ώστε να κρύψει τις πομπές του, όπως συμβαίνει σε κράτη της πλάκας. Και δεν επρόκειτο για κατάχρηση δημοσίου χρήματος, ούτε για «χορηγία». Για ιδιωτικές στιγμές τις οποίες απέκρυψε έγινε ο ντόρος.
Δηλαδή για κάτι που εμείς θα καμαρώναμε τον αρχηγό μας, μπορεί να του δίναμε και παράσημο. Ίσως γιατί συγχέουμε την πολιτική ικανότητα με την σεξουαλική ικανότητα, δηλαδή τη διακυβέρνηση της χώρας με τη βαρβατίλα!
Τρομάρα μας! Και θέλουμε να μας πάρουν στα σοβαρά οι άλλοι.
Και για να επανέλθουμε στην βαρύτητα των ποινών.
Ασφαλώς η περί δικαίου αντίληψη της κοινωνίας, όπως και η αυστηρότητα των ποινών, σχετίζεται με το πολιτιστικό επίπεδο της συγκεκριμένης κοινωνίας με μια αντίστροφη σχέση. Ανώτερο πολιτιστικό επίπεδο σημαίνει υψηλότερη αίσθηση ανθρωπισμού, άρα επιεικέστερη δικαιοσύνη, δηλαδή μικρότερες ποινές.
Απλά αναρωτιέμαι αν βρισκόμαστε σ’ αυτό το ρημάδι το «ανώτερο πολιτιστικό επίπεδο» και ως πολίτες και ως άρχοντες.
Πάντα με πιάνει μελαγχολία όταν σκέφτομαι:
1) Σε τι ημιάγρια κατάσταση βρίσκονταν η βόρεια Ευρώπη όταν στην Ελλάδα αναπτύσσονταν οι καλές τέχνες, οι επιστήμες και η φιλοσοφία.
2) Που βρίσκεται σήμερα η βόρεια Ευρώπη και που είμαστε εμείς.
Εκείνοι μπορούν να πιστεύουν με το δίκιο τους ότι προόδευσαν. Εμείς μπορούμε;;; Δυστυχώς τα βήματα που κάναμε εμείς δεν ήταν βήματα προόδου. Ήταν βήματα οπισθοδρόμησης (αν δεν ήταν βήματα επιστροφής στον πρωτογονισμό).
Ήρθε κι αυτή η επίπλαστη και δανεική ευημερία και μας έδωσε το τελειωτικό χτύπημα. Δημιούργησε έναν νεοέλληνα άπληστο, έναν αγροίκο και ταυτόχρονα επιτηδευμένο νεόπλουτο μπροστά στο οποίο ωχριά ο «αρχοντοχωριάτης» του Μολιέρου.
Η έλλειψη εθνικής συνείδησης στην μεγαλοαστική τάξη (ή τέλος πάντων σ’ αυτό το κοινωνικό στρώμα που ονομάζουμε στην Ελλάδα μεγαλοαστική τάξη) ζυμώθηκε με τις ανερμάτιστες φιλοδοξίες για κοινωνική άνοδο των μεσοαστών, με την ιδιώτευση των μικροαστών και με την κουτοπονηριά των χωρικών - όσων απέμειναν μετά την (σκόπιμα;) καταστροφική πολιτική που ακολουθήθηκε στον αγροτικό τομέα και δημιουργήθηκε ένα νέο είδος θηλαστικών, ο homo greconeoplutus, με κύριο γνώρισμα την άκρως παραβατική συμπεριφορά, τις συνέπειες της οποίας θα απολαμβάνουμε για πολλές δεκαετίες.
Η συνταγή εξάλλου ήταν γνωστή από παλιά.
«Οι Ελληνες πρόκριτοι είχαν για οδηγό τους το αξίωμα ότι όποιος ζημιώνει το Έθνος δεν ζημιώνει κανέναν» [3] διαβάζω στην Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης του Καρλ Μέντελσον Μπαρτόλντυ (Karl Mendelssohn Bartholdy). [4]
Το αξίωμα αυτό πέρασε σιγά – σιγά από την τάξη των προκρίτων και σε άλλες κοινωνικές ομάδες. Υπάλληλοι που πολλαπλασίαζαν τις μέρες των διακοπών, τις ώρες των υπερωριών και τα ονόματα των επιδομάτων εισπράττοντας τεράστια ποσά, αγρότες που πολλαπλασίαζαν τα ζωντανά τους και τα λιόδεντρα για να τσεπώσουν έξτρα επιδοτήσεις, επαγγελματίες που διαιρούσαν το ΦΠΑ και απέδιδαν ένα μικρό μέρος από τα οφειλόμενα, αστυνομικοί που πουλούσαν προστασία, νοσοκομειακοί γιατροί – φακελάκηδες κλπ.
Όλοι αυτοί όμως χρειάζονται τον «δικό τους άνθρωπο» για μια «δύσκολη στιγμή».[5]
Που πρέπει να είναι πιο ανήθικος από αυτούς αφού θα τοποθετηθεί ψηλότερα. [6]
Έτσι ο διεφθαρμένος πολιτικός γίνεται αναγκαίο και αναπόσπαστο συστατικό της ελληνικής πολιτικής ζωής.
Το χειρότερο είναι όμως ότι πίσω από κάθε διαφθαρμένο πολιτικό στοιχίζονται χιλιάδες διεφθαρμένοι πολίτες που προφανώς δεν έχουν ούτε την νομιμοποίηση, ούτε το ηθικό σθένος να απαιτήσουν κάθαρση. Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι το καθαρτήριο πυρ που θα κάψει τους διεφθαρμένους πολιτικούς, θα τσουρουφλίσει και τους ίδιους.
Δυστυχώς θέλουμε διεφθαρμένους πολιτικούς γιατί μας βολεύει.
Δυστυχώς θέλουμε εξωνημένη δικαιοσύνη γιατί εξυπηρετεί τις ανομίες μας. [7]
Δυστυχώς θέλουμε κομματικό συνδικαλισμό γιατί αποτελεί το αποκούμπι της ανικανότητάς μας.
Δυστυχώς θέλουμε αυτό το εκχυδαϊσμένο πολιτικό σύστημα γιατί η πραγματική αξιοκρατία μας τρομάζει. Έχουμε μάθει να ανερχόμαστε στην κοινωνικοοικονομική κλίμακα όπως ο σαλίγκαρος. Έρποντας, γλείφοντας και με τα κέρατά μας.
Αν δεν θέλαμε αυτή την αισχρή πραγματικότητα, θα είχαμε επαναστατήσει προ πολλού.
Και θα είχαμε δημιουργήσει ένα δημοκρατικό αλλά αξιοκρατικό και αυστηρό κράτος, στο οποίο ο νομοταγής πολίτης να νοιώθει εμπιστοσύνη και ασφάλεια, και ο παράνομος να νοιώθει φόβο.
Εμείς πετύχαμε ακριβώς το αντίθετο. Σχιζοφρενική κατάσταση.
Ίσως γι αυτό σε όλες σχεδόν τις Ευρωπαϊκές γλώσσες οι λέξεις Δημοκρατία και σχιζοφρένεια διατήρησαν την ελληνική τους ρίζα.
♦ ♦ ♦ ♦ ♦[1] Έτσι το άκουσα από έναν σχεδόν αιωνόβιο γέροντα. [2] Και είναι απλά κατηγορούμενοι, όχι ένοχοι. Ενώ εδώ οι επώνυμοι ένοχοι αθωώνονται πανηγυρικά. Ακόμη κι αν μαχαιρώσουν, φταίει το θύμα που «επέπεσεν επί του μαχαιριδίου». ΝΑΙ !!! Υπήρξε τέτοια απόφαση και δεν κοκκίνισε κανένας! Την επόμενη φορά, το θύμα θα φταίει γιατί εμπόδισε την κίνηση του βλήματος!
Η Δικαιοσύνη δεν είναι απλά τυφλή στην Ελλάδα. Έχει όλες τις αισθήσεις της νεκρές. Βρίσκεται σε κώμα! [3] Άνθρωποι αυτής της νοοτροπίας αποτέλεσαν τη «μαγιά» της μετέπειτα αστικής τάξης στην Ελλάδα.[4] Πιστεύω ότι την πραγματική Ιστορία του τόπου σου τη μαθαίνεις διαβάζοντας ΚΑΙ ξένους ιστορικούς. Άλλωστε έχω τη γνώμη ότι, το τι πιστεύουμε εμείς για τον εαυτό μας είναι λιγότερο σημαντικό από το τι πιστεύουν οι άλλοι για μας. Καθένας είτε άτομο είτε λαός ολόκληρος, τα βρίσκει εύκολα με τον εαυτούλη του. Πως κερδίζεις την καλή γνώμη των άλλων είναι το πρόβλημα. [5] Όσοι θυμούνται τον ρόλο κάποιων πολιτικών στην υπόθεση των Ζωνιανών, καταλαβαίνουν πολύ καλά τι εννοώ.[6] Ένας παλιότερος πολιτικός – ο Θανάσης Κανελλόπουλος – έλεγε το εξής:
«Η Ελλάδα μοιάζει με βιβλιοθήκη που στα πιο ψηλά ράφια της βάζουμε τα πιο άχρηστα βιβλία». Αν ζούσε σήμερα, ίσως έλεγε ότι η Ελλάδα μοιάζει με φαρμακείο που στα πιο ψηλά ράφια τοποθετούμε τα πιο δηλητηριώδη και επικίνδυνα σκευάσματα. [7] Η Υπηρεσία Ειδικών Ελέγχων ανακοίνωσε πρόσφατα ότι φοροδιαφεύγουν έξη στις δέκα επιχειρήσεις του τουριστικού τομέα. Και ο τουρισμός αποτελεί το καμάρι της επιχειρηματικού μας «δαιμονίου». Κούνια που μας κούναγε . . .
Μπορεί να υποστηρίξει κάποιος ότι ως λαός έχουμε φορολογική και - κατ’ επέκταση – κοινωνική συνείδηση;
Μπορεί να υποστηρίξει κάποιος ότι ως λαός θέλουμε Κράτος Δικαίου; Ευθύλογος[email protected]Υ.Γ. Καλή Ανάσταση σε όλους τους πελάτες του Καφενείου.
Το κρασί από τον Ευθύλογο.
Το αρνί θα το βάλει ο καφετζής.
Η Κυβέρνηση θα βάλει τη σούβλα. Kafeneio
Αμ για ταύτο γιε μ’ όταν σε ρώταε ου Αντρέας «τι ώρα είνι;», τ’ αποκρίνοσαν:
«Ότ’ ώρα θέλ’ς ισι κυρ - Πρόιδρι!»Δεν μπορούσε να κάνει δυο δουλειές ταυτόχρονα το παιδί.
Ή θα έκλεβε ή θα κοίταζε το ρολόι.
Εκτός κι αν του ήταν πιο βολικό να δίνει αυτή την απάντηση παρά να μάθει να διαβάζει την ώρα.
Πάντως απέδειξε περίτρανα ότι το ελληνικό κράτος είναι ανοχύρωτο.
Αφού κατάφερε ακόμη κι αυτός να το κατακλέψει, ένας....... Θεός ξέρει πόσοι άλλοι το ρήμαξαν.
Και τώρα σοβαρά.
Μήπως πρέπει να συζητήσουμε για λίγο πιο βαριές ποινές; (Ειδικά σε όσους κατέχουν υψηλές δημόσιες θέσεις)
Καιρός να αφήσουμε τις μαλακίες του τύπου «Η Δημοκρατία δεν εκδικείται» κλπ. κλπ. Προφανώς η Δημοκρατία δεν εκδικείται, οφείλει όμως να αυτοπροστατεύεται.
Και αυτοπροστασία ασφαλώς δεν σημαίνει χαϊδολόγημα των εγκληματιών.
Δημοκρατία έχουν και οι ΗΠΑ, δεν διστάζουν όμως να χρησιμοποιήσουν χειροπέδες στους κρατούμενους – όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. [2]
Και όταν χρειάστηκε, δεν δίστασαν να γελοιοποιήσουν τον πρώτο πολίτη της χώρας, τον Κλίντον. Δεν του επέτρεψαν να παρευρίσκεται στο Δικαστήριο «ωσεί παρών», και φυσικά ούτε σκέψη για προκήρυξη πρόωρων εκλογών, ώστε να κρύψει τις πομπές του, όπως συμβαίνει σε κράτη της πλάκας. Και δεν επρόκειτο για κατάχρηση δημοσίου χρήματος, ούτε για «χορηγία». Για ιδιωτικές στιγμές τις οποίες απέκρυψε έγινε ο ντόρος.
Δηλαδή για κάτι που εμείς θα καμαρώναμε τον αρχηγό μας, μπορεί να του δίναμε και παράσημο. Ίσως γιατί συγχέουμε την πολιτική ικανότητα με την σεξουαλική ικανότητα, δηλαδή τη διακυβέρνηση της χώρας με τη βαρβατίλα!
Τρομάρα μας! Και θέλουμε να μας πάρουν στα σοβαρά οι άλλοι.
Και για να επανέλθουμε στην βαρύτητα των ποινών.
Ασφαλώς η περί δικαίου αντίληψη της κοινωνίας, όπως και η αυστηρότητα των ποινών, σχετίζεται με το πολιτιστικό επίπεδο της συγκεκριμένης κοινωνίας με μια αντίστροφη σχέση. Ανώτερο πολιτιστικό επίπεδο σημαίνει υψηλότερη αίσθηση ανθρωπισμού, άρα επιεικέστερη δικαιοσύνη, δηλαδή μικρότερες ποινές.
Απλά αναρωτιέμαι αν βρισκόμαστε σ’ αυτό το ρημάδι το «ανώτερο πολιτιστικό επίπεδο» και ως πολίτες και ως άρχοντες.
Πάντα με πιάνει μελαγχολία όταν σκέφτομαι:
1) Σε τι ημιάγρια κατάσταση βρίσκονταν η βόρεια Ευρώπη όταν στην Ελλάδα αναπτύσσονταν οι καλές τέχνες, οι επιστήμες και η φιλοσοφία.
2) Που βρίσκεται σήμερα η βόρεια Ευρώπη και που είμαστε εμείς.
Εκείνοι μπορούν να πιστεύουν με το δίκιο τους ότι προόδευσαν. Εμείς μπορούμε;;; Δυστυχώς τα βήματα που κάναμε εμείς δεν ήταν βήματα προόδου. Ήταν βήματα οπισθοδρόμησης (αν δεν ήταν βήματα επιστροφής στον πρωτογονισμό).
Ήρθε κι αυτή η επίπλαστη και δανεική ευημερία και μας έδωσε το τελειωτικό χτύπημα. Δημιούργησε έναν νεοέλληνα άπληστο, έναν αγροίκο και ταυτόχρονα επιτηδευμένο νεόπλουτο μπροστά στο οποίο ωχριά ο «αρχοντοχωριάτης» του Μολιέρου.
Η έλλειψη εθνικής συνείδησης στην μεγαλοαστική τάξη (ή τέλος πάντων σ’ αυτό το κοινωνικό στρώμα που ονομάζουμε στην Ελλάδα μεγαλοαστική τάξη) ζυμώθηκε με τις ανερμάτιστες φιλοδοξίες για κοινωνική άνοδο των μεσοαστών, με την ιδιώτευση των μικροαστών και με την κουτοπονηριά των χωρικών - όσων απέμειναν μετά την (σκόπιμα;) καταστροφική πολιτική που ακολουθήθηκε στον αγροτικό τομέα και δημιουργήθηκε ένα νέο είδος θηλαστικών, ο homo greconeoplutus, με κύριο γνώρισμα την άκρως παραβατική συμπεριφορά, τις συνέπειες της οποίας θα απολαμβάνουμε για πολλές δεκαετίες.
Η συνταγή εξάλλου ήταν γνωστή από παλιά.
«Οι Ελληνες πρόκριτοι είχαν για οδηγό τους το αξίωμα ότι όποιος ζημιώνει το Έθνος δεν ζημιώνει κανέναν» [3] διαβάζω στην Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης του Καρλ Μέντελσον Μπαρτόλντυ (Karl Mendelssohn Bartholdy). [4]
Το αξίωμα αυτό πέρασε σιγά – σιγά από την τάξη των προκρίτων και σε άλλες κοινωνικές ομάδες. Υπάλληλοι που πολλαπλασίαζαν τις μέρες των διακοπών, τις ώρες των υπερωριών και τα ονόματα των επιδομάτων εισπράττοντας τεράστια ποσά, αγρότες που πολλαπλασίαζαν τα ζωντανά τους και τα λιόδεντρα για να τσεπώσουν έξτρα επιδοτήσεις, επαγγελματίες που διαιρούσαν το ΦΠΑ και απέδιδαν ένα μικρό μέρος από τα οφειλόμενα, αστυνομικοί που πουλούσαν προστασία, νοσοκομειακοί γιατροί – φακελάκηδες κλπ.
Όλοι αυτοί όμως χρειάζονται τον «δικό τους άνθρωπο» για μια «δύσκολη στιγμή».[5]
Που πρέπει να είναι πιο ανήθικος από αυτούς αφού θα τοποθετηθεί ψηλότερα. [6]
Έτσι ο διεφθαρμένος πολιτικός γίνεται αναγκαίο και αναπόσπαστο συστατικό της ελληνικής πολιτικής ζωής.
Το χειρότερο είναι όμως ότι πίσω από κάθε διαφθαρμένο πολιτικό στοιχίζονται χιλιάδες διεφθαρμένοι πολίτες που προφανώς δεν έχουν ούτε την νομιμοποίηση, ούτε το ηθικό σθένος να απαιτήσουν κάθαρση. Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι το καθαρτήριο πυρ που θα κάψει τους διεφθαρμένους πολιτικούς, θα τσουρουφλίσει και τους ίδιους.
Δυστυχώς θέλουμε διεφθαρμένους πολιτικούς γιατί μας βολεύει.
Δυστυχώς θέλουμε εξωνημένη δικαιοσύνη γιατί εξυπηρετεί τις ανομίες μας. [7]
Δυστυχώς θέλουμε κομματικό συνδικαλισμό γιατί αποτελεί το αποκούμπι της ανικανότητάς μας.
Δυστυχώς θέλουμε αυτό το εκχυδαϊσμένο πολιτικό σύστημα γιατί η πραγματική αξιοκρατία μας τρομάζει. Έχουμε μάθει να ανερχόμαστε στην κοινωνικοοικονομική κλίμακα όπως ο σαλίγκαρος. Έρποντας, γλείφοντας και με τα κέρατά μας.
Αν δεν θέλαμε αυτή την αισχρή πραγματικότητα, θα είχαμε επαναστατήσει προ πολλού.
Και θα είχαμε δημιουργήσει ένα δημοκρατικό αλλά αξιοκρατικό και αυστηρό κράτος, στο οποίο ο νομοταγής πολίτης να νοιώθει εμπιστοσύνη και ασφάλεια, και ο παράνομος να νοιώθει φόβο.
Εμείς πετύχαμε ακριβώς το αντίθετο. Σχιζοφρενική κατάσταση.
Ίσως γι αυτό σε όλες σχεδόν τις Ευρωπαϊκές γλώσσες οι λέξεις Δημοκρατία και σχιζοφρένεια διατήρησαν την ελληνική τους ρίζα.
♦ ♦ ♦ ♦ ♦[1] Έτσι το άκουσα από έναν σχεδόν αιωνόβιο γέροντα. [2] Και είναι απλά κατηγορούμενοι, όχι ένοχοι. Ενώ εδώ οι επώνυμοι ένοχοι αθωώνονται πανηγυρικά. Ακόμη κι αν μαχαιρώσουν, φταίει το θύμα που «επέπεσεν επί του μαχαιριδίου». ΝΑΙ !!! Υπήρξε τέτοια απόφαση και δεν κοκκίνισε κανένας! Την επόμενη φορά, το θύμα θα φταίει γιατί εμπόδισε την κίνηση του βλήματος!
Η Δικαιοσύνη δεν είναι απλά τυφλή στην Ελλάδα. Έχει όλες τις αισθήσεις της νεκρές. Βρίσκεται σε κώμα! [3] Άνθρωποι αυτής της νοοτροπίας αποτέλεσαν τη «μαγιά» της μετέπειτα αστικής τάξης στην Ελλάδα.[4] Πιστεύω ότι την πραγματική Ιστορία του τόπου σου τη μαθαίνεις διαβάζοντας ΚΑΙ ξένους ιστορικούς. Άλλωστε έχω τη γνώμη ότι, το τι πιστεύουμε εμείς για τον εαυτό μας είναι λιγότερο σημαντικό από το τι πιστεύουν οι άλλοι για μας. Καθένας είτε άτομο είτε λαός ολόκληρος, τα βρίσκει εύκολα με τον εαυτούλη του. Πως κερδίζεις την καλή γνώμη των άλλων είναι το πρόβλημα. [5] Όσοι θυμούνται τον ρόλο κάποιων πολιτικών στην υπόθεση των Ζωνιανών, καταλαβαίνουν πολύ καλά τι εννοώ.[6] Ένας παλιότερος πολιτικός – ο Θανάσης Κανελλόπουλος – έλεγε το εξής:
«Η Ελλάδα μοιάζει με βιβλιοθήκη που στα πιο ψηλά ράφια της βάζουμε τα πιο άχρηστα βιβλία». Αν ζούσε σήμερα, ίσως έλεγε ότι η Ελλάδα μοιάζει με φαρμακείο που στα πιο ψηλά ράφια τοποθετούμε τα πιο δηλητηριώδη και επικίνδυνα σκευάσματα. [7] Η Υπηρεσία Ειδικών Ελέγχων ανακοίνωσε πρόσφατα ότι φοροδιαφεύγουν έξη στις δέκα επιχειρήσεις του τουριστικού τομέα. Και ο τουρισμός αποτελεί το καμάρι της επιχειρηματικού μας «δαιμονίου». Κούνια που μας κούναγε . . .
Μπορεί να υποστηρίξει κάποιος ότι ως λαός έχουμε φορολογική και - κατ’ επέκταση – κοινωνική συνείδηση;
Μπορεί να υποστηρίξει κάποιος ότι ως λαός θέλουμε Κράτος Δικαίου; Ευθύλογος[email protected]Υ.Γ. Καλή Ανάσταση σε όλους τους πελάτες του Καφενείου.
Το κρασί από τον Ευθύλογο.
Το αρνί θα το βάλει ο καφετζής.
Η Κυβέρνηση θα βάλει τη σούβλα. Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γεμίστε ενέργεια χωρίς να πάρετε γραμμάριο
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Είπαν θα φορολογήσουν το "μαύρο χρήμα" και το έκαναν
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
