2012-04-14 14:57:04
Aνάστα, ὁ Θεός, κρίνων τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι Το Μεγάλο Σάββατο είναι η τελευταία μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας των Παθών του Χριστού.
Το πρωί εορτάζεται στην εκκλησία η ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ κατά την οποία ψάλλεται το εξαιρετικά ελπιδοφόρο μύνημα:
«ἀνάστα, ὁ Θεός, κρίνων τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι»
Τα ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ του Μεγάλου Σαββάτου προς Κυριακή του Πάσχα εορτάζεται κατά το ορθόδοξο τυπικό η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
Η σημερινή ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου, είναι αφιερωμένη στην ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ και στην «ΕΙΣ ΑΔΟΥ ΚΑΘΟΔΟ».
Θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτή η τόσο απρόσμενη και οπωσδήποτε αινιγματική και δυσερμήνευτη ΚΑΘΟΔΟΣ ΣΤΟΝ ΑΔΗ εμπεριέχει ολόκληρη την ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ.
Η Κάθοδος στον Άδη, ως το καταλυτικό γεγονός της Μεγάλης Εβδομάδας, δεν είναι ένα γεγονός που απευθύνεται σε όλους.
Αντιθέτως, είναι ένα γεγονός που αφορά ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ Ειλικρινείς Αναζητητές της Αλήθειας, διότι η Άκρως Μυστηριακή αυτή Κάθοδος, θα μπορούσε να προκύψει μόνο σε όσους έχουν προχωρήσει ουσιαστικά και πραγματικά (και όχι κατά φαντασία) στην Πνευματική του Εξέλιξη.
Αφορά δηλαδή, όλους όσους μετά από μεγάλη και επίπονη προσωπική προσπάθεια, έχουν καταφέρει να απελευθερώσουν την σκέψη τους από τον δογματισμό και τις θρησκευτικές αγκυλώσεις του κατεστημένου, έτσι ώστε να έχουν διαμορφώσει ένα «ανοιχτό μυαλό» με την χρήση του οποίου, μπορούν πλέον οι ίδιοι να κατευθύνουν την σκέψη τους προς την ΟΔΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.
Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, το σημερινό γεγονός της Καθόδου του Χριστού στον Άδη, θα μπορούσε να αποτελεί θαυμάσια, έναν συνδετικό κρίκο που γεφυρώνει επιτυχώς την Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία με την Αγνή του Χριστού διδασκαλία, αφού όπως είναι προφανές και τα δύο συστήματα επιδιώκουν το ίδιο αποτέλεσμα.
Την ΑΝΑΣΤΑΣΗ του Ανθρώπου.
Αυτό που συμβολίζει η Κάθοδος στον Άδη είναι η «Νέκρωση της Σαρκός» ή με άλλα λόγια η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΘΑΡΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ, ως το αποτέλεσμα της ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ την οποία βιώναμε για 40 ολόκληρες ημέρες.
Διότι το Μεγάλο ΣΑΒΒΑΤΟΝ με την Κάθοδο του Χριστού στον Άδη, σηματοδοτεί ταυτοχρόνως την λήξη δύο πολύ σπουδαίων εσωτερικών ατομικών καταστάσεων που λειτουργούν ξεχωριστά στο Μεγαλειώδες ΑΒΑΤΟΝ της Ψυχής του κάθε ένα από εμάς!
Τόσο την λήξη της Μεγάλης Εβδομάδας, όσο και την λήξη της Σαρακοστής, δηλαδή της Νηστείας ή Κάθαρσης στην οποία υποβάλλαμε τις Σωματικές και τις Ψυχικές μας δυνάμεις για ΣΑΡΑΝΤΑ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΝΥΧΤΕΣ!
Ο σκοπός αυτής της Νηστείας ήταν μια μεγαλειώδης προσπάθεια που καταβάλαμε με σκοπό, ο κάθε Άνθρωπος ξεχωριστά να μπορέσει να φτάσει στο σημείο να ανακαλύψει την πραγματική ΔΙΠΛΗ ΦΥΣΗ από την οποία αποτελείται.
Την ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, αλλά και την ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!
Την Κατώτερη φύση του ΔΟΥΛΟΥ και την Ανώτερη φύση του ΚΥΡΙΟΥ από τις οποίες συνίσταται σαν μία ολοκληρωμένη οντότητα.
Όπως είναι λογικό και επόμενο, αυτές οι δύο Φύσεις είναι αντίθετες μεταξύ τους.
Επομένως όταν λειτουργεί η μία δεν μπορεί να λειτουργεί η άλλη. Δηλαδή στην δική μας περίπτωση λειτουργεί μόνο η ΚΑΤΩΤΕΡΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ.
Η μόνη δυνατότητα που έχουμε για να ανακαλύψουμε και να λειτουργήσουμε αυτήν την διπλή μας φύση, είναι να περάσουμε υποχρεωτικά από τον ΘΑΝΑΤΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΓΗΙΝΩΝ ΠΑΘΩΝ δηλαδή όλων ΤΩΝ ΖΩΩΔΩΝ και ΚΝΗΝΩΔΩΝ ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ βάσει των οποίων λειτουργούμε (δυστυχώς) στην καθημερινή μας ζωή, ώστε να ΦΕΡΟΥΜΕ ΣΤΗ ΖΩΗ τον ΚΥΡΙΟ μας ή την ΘΕΪΚΗ μας υπόσταση.
Ο σκοπός της Νηστείας των 40 ημερών που προηγήθηκε ήταν μια προσπάθεια εφαρμογής στην καθημερινή μας ζωή ενός αυστηρού προγράμματος ΗΘΙΚΗΣ που είχε σαν στόχο να καταφέρουμε να ΕΛΕΓΞΟΥΜΕ και τέλος να ΑΠΑΛΛΑΞΟΥΜΕ την Ψυχή μας, από την παρουσία όλων των απαίσιων ΤΕΡΑΤΩΝ που ΕΜΦΟΛΕΥΟΥΝ, ενοικούν και ΜΟΛΥΝΟΥΝ το ΕΙΝΑΙ μας.
Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να πραγματοποιήσουμε έναν Ηράκλειο Άθλο, ώστε να αποπλύνουμε την Ψυχή μας από αυτήν την παντοειδή ΚΟΠΡΟ ΤΟΥ ΑΥΓΕΙΟΥ που την μολύνει, δηλαδή από την ΑΦΡΟΣΥΝΗ , την ΑΓΝΟΙΑ, την ΔΟΚΗΣΙΣΟΦΙΑ που αποτελεί σίγουρα την πιο απαίσια από όλες τις Ψυχικές μας νόσους.
Η ΝΗΣΤΕΙΑ λοιπόν έχει σαν στόχο να μας βοηθήσει να κυριαρχήσουμε απολύτως επί των τεσσάρων κατώτερων κέντρων μας, που όπως είδαμε μας κρατάνε ΔΟΥΛΟ του Εαυτού μας.
Δηλαδή θα πρέπει να νικήσουμε και να κυριαρχήσουμε, της ΓΑΣΤΡΟΣ, της ΟΡΓΗΣ, της ΛΑΓΝΕΙΑΣ και του ΥΠΝΟΥ, όπως μας επισημαίνει, εξαιρετικά εύστοχα και ο Πυθαγόρας στα «Χρυσά Έπη».
Η Ψυχή μας πρέπει να σταματήσει μία δια παντός την ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ της κατά του ΘΕΙΟΥ ΝΟΜΟΥ, διότι μόνο μετά την ΣΥΖΥΓΙΑ της με τον ΆΔΗ, δηλαδή την ΝΕΚΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΣ που επιφέρει η ΝΗΣΤΕΙΑ ή η ΚΑΘΑΡΣΗ, μπορεί πλέον να ΘΕΟΠΟΙΗΘΕΙ και να καταστεί με τον τρόπο αυτόν ένας ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΘΕΟΣ.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι, ακόμα και αν δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να συνειδητοποιήσουμε όλη αυτήν την ομολογουμένως πολύ δύσκολη κατάσταση, αν θέλουμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Χριστού, να παραδειγματιστούμε από την παραβολή του ΑΣΩΤΟΥ ΥΙΟΥ και αφού αισθανθούμε την πραγματική κατάπτωση στην οποία βρισκόμαστε, να αναφωνήσουμε όπως έκανε και αυτός:
«Πάτερ! ἥμαρτον εἰς τὸν Οὐρανόν καὶ ἐνώπιόν Σου καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός Σου».
Αυτή είναι η καθοριστική στιγμή της ζωής μας, που θα μας επιτρέψει να ξεφύγουμε και εμείς με την σειρά μας, από την ΑΝΟΜΙΑ την ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ και την ΑΦΡΟΣΥΝΗ στην οποία βρίσκεται η Ψυχή μας σε σχέση με την τήρηση του Θείου Νόμου.
Με ποιον τρόπο όμως θα μπορέσουμε να αντλήσουμε την ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΗ ΔΥΝΑΜΗ που μας είναι απαραίτητη για να καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε ένα τόσο δύσκολο γεγονός όσο είναι η Κάθοδος στον Άδη, η οποία όμως θα μας οδηγήσει στην δική μας Ανάσταση;
Έναν ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΝΟΜΟ που οπωσδήποτε δεν έχουμε ακόμα κατανοήσει, είναι ότι σε αυτήν εδώ την ζωή μας, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ.
Διότι μόλις ο Θεός αντιληφθεί ότι κινούμαστε επιτέλους προς την σωστή κατεύθυνση που θα μας οδηγήσει κοντά του, μόλις ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΜΕ ότι αποφασίσαμε να θέσουμε ένα τέλος στην ζωή του ΑΣΩΤΟΥ ΥΙΟΥ, την οποία διάγουμε, ο Πατέρας είναι ο πρώτος που θα μας βοηθήσει, διότι είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι αυτό που επιθυμεί και ο ίδιος, είναι να επιστρέψουμε στην ζεστή αγκαλιά του, την οποία έχει πάντοτε ανοιχτή και στραμμένη προς το μέρος μας!
Από την στιγμή της ΕΜΠΡΑΚΤΗΣ δικής μας ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, δεχόμαστε την «ΘΕΙΑ ΑΝΤΕΥΠΟΙΕΙΑ».
«Αἰτεῖται καὶ δοθήσεται ὑμῖν»
«Ζητεῖται καὶ Εὐρήσετε»
«Κρούετε καὶ Ανοιγήσεται ὑμῖν»
«Πᾶς γὰρ ὁ Αἰτὼν λαμβάνει και ο Ζητὠν εὐρίσκει, καὶ τὸ κρούοντι ΑΝΟΙΓΗΣΕΤΑΙ.
Την διαρκή, αέναη και αδιάκοπη ΈΡΕΥΝΑ του ΚΥΡΙΟΥ, δηλαδή του ΕΑΥΤΟΥ μας μας ζητάει ο Χριστός να επιτελέσουμε, και όταν το επιτέλους ακολουθήσουμε την προτροπή του, αρχίζουμε να αισθανόμαστε μια ΘΕΙΑ ΕΜΠΕΥΣΗ και ΘΕΙΑ ΥΠΟΔΕΙΞΗ, η οποία όσο προχωρούμε με αποφασιστικά βήματα σε αυτήν την οδό της Επιστροφής προς τον Πατέρα μας ή προς την Ανώτερή μας Φύση, τόσο και συνεχώς γίνεται περισσότερο εμφανής.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε και πάλι τα πάντοτε σοφά λόγια του Χριστού: «ΕΓΩ ΕΙΜΙ Η ΟΔΟΣ»
Για να ακολουθήσουμε όμως αυτήν την Οδό, θα πρέπει οπωσδήποτε να εγκαταλείψουμε την ΣΤΕΝΩΠΟ των αντιλήψεων και τις άσκοπες και ασήμαντες μικρότητες που ασχολούμαστε στην καθημερινή μας ζωή και να εισέλθουμε θριαμβευτικά στην ΛΕΩΦΟΦΟ της Φιλοσοφίας.
Ο Πλάτωνας πιστεύει ξεκάθαρα, ότι η ζωή του Φιλοσόφου, θα πρέπει να αποτελεί «ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ»
Ποιος θεωρείται όμως ο Φιλόσοφος;
Φιλόσοφος είναι ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!
Φιλόσοφος είναι ο Άνθρωπος εκείνος, που μετά από συνεχείς και πολλαπλές προσπάθειες κατορθώνει τελικά να αφυπνιστεί από τον ύπνο της ΛΗΘΗΣ της ΑΦΡΟΣΥΝΗΣ και της ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ στον Θείο Νόμο.
Φιλόσοφος είναι ο Άνθρωπος εκείνος που έχει ξεπεράσει την ΗΔΥΠΑΘΕΙΑ και την «ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΣ» αλλά και των παντοειδών ΕΙΔΩΛΩΝ ΤΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ και αποφάσισε μια για πάντα να ΑΠΑΛΛΑΓΕΙ από τα κατώτερα ένστικτά του που τον κρατούν δέσμιο και αλυσοδεμένο με τα ΔΕΣΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ, ώστε να μην μπορεί να κινηθεί προς την Πνευματική του εξέλιξη.
Φιλόσοφος είναι ο Άνθρωπος που αποφασίζει να ΕΜΒΑΘΥΝΕΙ σε όλα όσα βλέπει και ακούει και να αναθεωρήσει όποτε χρειάζεται, τις δοξασίες και πεποιθήσεις που ευθύνονται για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, βοηθούμενος από την Αγνή του Χριστού Διδασκαλία, δηλαδή από τους ΥΜΝΟΥΣ, τα ΘΑΥΜΑΤΑ και τις ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ.
Με τον τρόπο αυτό, αλλά και με την ουσιαστική μελέτη όλων των κατά καιρούς Θεόπνευστων Συγγραφέων, ο Φιλόσοφος θα πρέπει να προσπαθεί να απαλλάξει συνεχώς το ΟΜΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ του από την ΛΗΘΗ και την ΛΗΜΗ , από την ΑΧΡΗΣΤΙΑ στην οποία έχει περιέλθει και να το αναγκάσει να ΑΝΑΒΛΕΨΕΙ.
Φιλόσοφος είναι ο Άνθρωπος που όσο κατανοεί αυτά που μελετάει, ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ συνεχώς θα διανοίγονται μπροστά του, ώσπου να φτάσει κάποτε στο τελικό ζητούμενο, να φτάσει δηλαδή στο σημείο να ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ τον φραγμό μεταξύ του ΟΡΑΤΟΥ και του ΑΟΡΑΤΟΥ Σύμπαντος να υποχωρεί!
Φιλόσοφοι θα πρέπει να γίνουμε όλοι μας, αγαπητοί μου αναγνώστες ή τουλάχιστον όσοι εμπνεόμαστε από αυτό το τόσο παράδοξο γεγονός που υποκρύπτεται με την αρχικά ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΗ ΚΑΘΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟΝ ΑΔΗ, η οποία τώρα πλέον θα πρέπει να έχει καταστεί ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΤΑΝΟΗΤΗ, όπως επίσης και το γεγονός ότι η Κάθοδος αυτή είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ για να επακολουθήσει η λύτρωση και η Άνοδος, της μεγαλειώδους Α Ν Α Σ Τ Α Σ Η Σ ΤΟΥ Κ Υ Ρ Ι Ο Υ!
Μόνο με την ΕΡΕΥΝΑ της Ανθρώπινης Φύσεως ή της ΟΥΣΙΑΣ του Εαυτού μας μπορούμε να κατανοήσουμε το βαθύτερο νόημα της Καθόδου του Χριστού στον Άδη, η οποία συνδέεται κατ’ ανάγκη με τα μεγαλύτερα μυστήρια και μυστικά που αφορούν στις εξελικτικές δυνατότητες της διπλής Φύσης του Ανθρώπου.
Μήπως άλλωστε ο ακόλουθος ύμνος της σημερινής ημέρας του Μεγάλου Σαββάτου προς τον Ιησού Χριστό δεν σχετίζεται άμεσα με αυτήν την Ιερή «Γνώση του Εαυτού» μας;
«Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν ΘΑΝΑΤΟΝ ἡ ΖΩΗ ΑΘΑΝΑΤΟΣ,
Τότε τὸν Ἅδην ἐνέλπησας τῆ ΑΣΤΡΑΠΗ τῆς ΘΕΟΤΗΤΟΣ.
Ὅτε δὲ καὶ τοὺς ΤΕΘΝΕΩΤΑΣ ἐκ τῶν καταχθονίων ΑΝΕΣΤΗΣΑΣ,
Τότε αἱ δυνάμεις τῶν Ἐπουρανίων ἐκραύγαζον:
ΖΩΟΔΟΤΑ, Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, Κύριε Δόξα Σοι!»
Αγαπητοί μου φίλοι, φτάσαμε στο ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ.
Ας μην ξεχνάμε, ότι σύμφωνα με όσα είδαμε κατά την διάρκεια αυτών των άρθρων Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΕΝ ΤΩΝ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΝΥΚΤΟΣ!
Τώρα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε , ότι ο ΝΥΜΦΙΟΣ πρόκειται να έρθει στο ΜΕΣΟ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ στις ΨΥΧΕΣ μας!
Ας είμαστε έτοιμοι για αυτήν την άφιξη της ΑΓΑΠΗΣ και ας προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να διατηρήσουμε τις ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΕΣ ΛΑΜΠΑΔΕΣ μας ΑΝΑΜΕΝΕΣ astrology.gr
Το πρωί εορτάζεται στην εκκλησία η ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ κατά την οποία ψάλλεται το εξαιρετικά ελπιδοφόρο μύνημα:
«ἀνάστα, ὁ Θεός, κρίνων τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι»
Τα ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ του Μεγάλου Σαββάτου προς Κυριακή του Πάσχα εορτάζεται κατά το ορθόδοξο τυπικό η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
Η σημερινή ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου, είναι αφιερωμένη στην ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ και στην «ΕΙΣ ΑΔΟΥ ΚΑΘΟΔΟ».
Θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτή η τόσο απρόσμενη και οπωσδήποτε αινιγματική και δυσερμήνευτη ΚΑΘΟΔΟΣ ΣΤΟΝ ΑΔΗ εμπεριέχει ολόκληρη την ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ.
Η Κάθοδος στον Άδη, ως το καταλυτικό γεγονός της Μεγάλης Εβδομάδας, δεν είναι ένα γεγονός που απευθύνεται σε όλους.
Αντιθέτως, είναι ένα γεγονός που αφορά ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ Ειλικρινείς Αναζητητές της Αλήθειας, διότι η Άκρως Μυστηριακή αυτή Κάθοδος, θα μπορούσε να προκύψει μόνο σε όσους έχουν προχωρήσει ουσιαστικά και πραγματικά (και όχι κατά φαντασία) στην Πνευματική του Εξέλιξη.
Αφορά δηλαδή, όλους όσους μετά από μεγάλη και επίπονη προσωπική προσπάθεια, έχουν καταφέρει να απελευθερώσουν την σκέψη τους από τον δογματισμό και τις θρησκευτικές αγκυλώσεις του κατεστημένου, έτσι ώστε να έχουν διαμορφώσει ένα «ανοιχτό μυαλό» με την χρήση του οποίου, μπορούν πλέον οι ίδιοι να κατευθύνουν την σκέψη τους προς την ΟΔΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.
Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, το σημερινό γεγονός της Καθόδου του Χριστού στον Άδη, θα μπορούσε να αποτελεί θαυμάσια, έναν συνδετικό κρίκο που γεφυρώνει επιτυχώς την Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία με την Αγνή του Χριστού διδασκαλία, αφού όπως είναι προφανές και τα δύο συστήματα επιδιώκουν το ίδιο αποτέλεσμα.
Την ΑΝΑΣΤΑΣΗ του Ανθρώπου.
Αυτό που συμβολίζει η Κάθοδος στον Άδη είναι η «Νέκρωση της Σαρκός» ή με άλλα λόγια η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΘΑΡΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ, ως το αποτέλεσμα της ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ την οποία βιώναμε για 40 ολόκληρες ημέρες.
Διότι το Μεγάλο ΣΑΒΒΑΤΟΝ με την Κάθοδο του Χριστού στον Άδη, σηματοδοτεί ταυτοχρόνως την λήξη δύο πολύ σπουδαίων εσωτερικών ατομικών καταστάσεων που λειτουργούν ξεχωριστά στο Μεγαλειώδες ΑΒΑΤΟΝ της Ψυχής του κάθε ένα από εμάς!
Τόσο την λήξη της Μεγάλης Εβδομάδας, όσο και την λήξη της Σαρακοστής, δηλαδή της Νηστείας ή Κάθαρσης στην οποία υποβάλλαμε τις Σωματικές και τις Ψυχικές μας δυνάμεις για ΣΑΡΑΝΤΑ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΝΥΧΤΕΣ!
Ο σκοπός αυτής της Νηστείας ήταν μια μεγαλειώδης προσπάθεια που καταβάλαμε με σκοπό, ο κάθε Άνθρωπος ξεχωριστά να μπορέσει να φτάσει στο σημείο να ανακαλύψει την πραγματική ΔΙΠΛΗ ΦΥΣΗ από την οποία αποτελείται.
Την ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, αλλά και την ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!
Την Κατώτερη φύση του ΔΟΥΛΟΥ και την Ανώτερη φύση του ΚΥΡΙΟΥ από τις οποίες συνίσταται σαν μία ολοκληρωμένη οντότητα.
Όπως είναι λογικό και επόμενο, αυτές οι δύο Φύσεις είναι αντίθετες μεταξύ τους.
Επομένως όταν λειτουργεί η μία δεν μπορεί να λειτουργεί η άλλη. Δηλαδή στην δική μας περίπτωση λειτουργεί μόνο η ΚΑΤΩΤΕΡΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ.
Η μόνη δυνατότητα που έχουμε για να ανακαλύψουμε και να λειτουργήσουμε αυτήν την διπλή μας φύση, είναι να περάσουμε υποχρεωτικά από τον ΘΑΝΑΤΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΓΗΙΝΩΝ ΠΑΘΩΝ δηλαδή όλων ΤΩΝ ΖΩΩΔΩΝ και ΚΝΗΝΩΔΩΝ ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ βάσει των οποίων λειτουργούμε (δυστυχώς) στην καθημερινή μας ζωή, ώστε να ΦΕΡΟΥΜΕ ΣΤΗ ΖΩΗ τον ΚΥΡΙΟ μας ή την ΘΕΪΚΗ μας υπόσταση.
Ο σκοπός της Νηστείας των 40 ημερών που προηγήθηκε ήταν μια προσπάθεια εφαρμογής στην καθημερινή μας ζωή ενός αυστηρού προγράμματος ΗΘΙΚΗΣ που είχε σαν στόχο να καταφέρουμε να ΕΛΕΓΞΟΥΜΕ και τέλος να ΑΠΑΛΛΑΞΟΥΜΕ την Ψυχή μας, από την παρουσία όλων των απαίσιων ΤΕΡΑΤΩΝ που ΕΜΦΟΛΕΥΟΥΝ, ενοικούν και ΜΟΛΥΝΟΥΝ το ΕΙΝΑΙ μας.
Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να πραγματοποιήσουμε έναν Ηράκλειο Άθλο, ώστε να αποπλύνουμε την Ψυχή μας από αυτήν την παντοειδή ΚΟΠΡΟ ΤΟΥ ΑΥΓΕΙΟΥ που την μολύνει, δηλαδή από την ΑΦΡΟΣΥΝΗ , την ΑΓΝΟΙΑ, την ΔΟΚΗΣΙΣΟΦΙΑ που αποτελεί σίγουρα την πιο απαίσια από όλες τις Ψυχικές μας νόσους.
Η ΝΗΣΤΕΙΑ λοιπόν έχει σαν στόχο να μας βοηθήσει να κυριαρχήσουμε απολύτως επί των τεσσάρων κατώτερων κέντρων μας, που όπως είδαμε μας κρατάνε ΔΟΥΛΟ του Εαυτού μας.
Δηλαδή θα πρέπει να νικήσουμε και να κυριαρχήσουμε, της ΓΑΣΤΡΟΣ, της ΟΡΓΗΣ, της ΛΑΓΝΕΙΑΣ και του ΥΠΝΟΥ, όπως μας επισημαίνει, εξαιρετικά εύστοχα και ο Πυθαγόρας στα «Χρυσά Έπη».
Η Ψυχή μας πρέπει να σταματήσει μία δια παντός την ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ της κατά του ΘΕΙΟΥ ΝΟΜΟΥ, διότι μόνο μετά την ΣΥΖΥΓΙΑ της με τον ΆΔΗ, δηλαδή την ΝΕΚΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΣ που επιφέρει η ΝΗΣΤΕΙΑ ή η ΚΑΘΑΡΣΗ, μπορεί πλέον να ΘΕΟΠΟΙΗΘΕΙ και να καταστεί με τον τρόπο αυτόν ένας ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΘΕΟΣ.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι, ακόμα και αν δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να συνειδητοποιήσουμε όλη αυτήν την ομολογουμένως πολύ δύσκολη κατάσταση, αν θέλουμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Χριστού, να παραδειγματιστούμε από την παραβολή του ΑΣΩΤΟΥ ΥΙΟΥ και αφού αισθανθούμε την πραγματική κατάπτωση στην οποία βρισκόμαστε, να αναφωνήσουμε όπως έκανε και αυτός:
«Πάτερ! ἥμαρτον εἰς τὸν Οὐρανόν καὶ ἐνώπιόν Σου καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός Σου».
Αυτή είναι η καθοριστική στιγμή της ζωής μας, που θα μας επιτρέψει να ξεφύγουμε και εμείς με την σειρά μας, από την ΑΝΟΜΙΑ την ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ και την ΑΦΡΟΣΥΝΗ στην οποία βρίσκεται η Ψυχή μας σε σχέση με την τήρηση του Θείου Νόμου.
Με ποιον τρόπο όμως θα μπορέσουμε να αντλήσουμε την ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΗ ΔΥΝΑΜΗ που μας είναι απαραίτητη για να καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε ένα τόσο δύσκολο γεγονός όσο είναι η Κάθοδος στον Άδη, η οποία όμως θα μας οδηγήσει στην δική μας Ανάσταση;
Έναν ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΝΟΜΟ που οπωσδήποτε δεν έχουμε ακόμα κατανοήσει, είναι ότι σε αυτήν εδώ την ζωή μας, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ.
Διότι μόλις ο Θεός αντιληφθεί ότι κινούμαστε επιτέλους προς την σωστή κατεύθυνση που θα μας οδηγήσει κοντά του, μόλις ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΜΕ ότι αποφασίσαμε να θέσουμε ένα τέλος στην ζωή του ΑΣΩΤΟΥ ΥΙΟΥ, την οποία διάγουμε, ο Πατέρας είναι ο πρώτος που θα μας βοηθήσει, διότι είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι αυτό που επιθυμεί και ο ίδιος, είναι να επιστρέψουμε στην ζεστή αγκαλιά του, την οποία έχει πάντοτε ανοιχτή και στραμμένη προς το μέρος μας!
Από την στιγμή της ΕΜΠΡΑΚΤΗΣ δικής μας ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, δεχόμαστε την «ΘΕΙΑ ΑΝΤΕΥΠΟΙΕΙΑ».
«Αἰτεῖται καὶ δοθήσεται ὑμῖν»
«Ζητεῖται καὶ Εὐρήσετε»
«Κρούετε καὶ Ανοιγήσεται ὑμῖν»
«Πᾶς γὰρ ὁ Αἰτὼν λαμβάνει και ο Ζητὠν εὐρίσκει, καὶ τὸ κρούοντι ΑΝΟΙΓΗΣΕΤΑΙ.
Την διαρκή, αέναη και αδιάκοπη ΈΡΕΥΝΑ του ΚΥΡΙΟΥ, δηλαδή του ΕΑΥΤΟΥ μας μας ζητάει ο Χριστός να επιτελέσουμε, και όταν το επιτέλους ακολουθήσουμε την προτροπή του, αρχίζουμε να αισθανόμαστε μια ΘΕΙΑ ΕΜΠΕΥΣΗ και ΘΕΙΑ ΥΠΟΔΕΙΞΗ, η οποία όσο προχωρούμε με αποφασιστικά βήματα σε αυτήν την οδό της Επιστροφής προς τον Πατέρα μας ή προς την Ανώτερή μας Φύση, τόσο και συνεχώς γίνεται περισσότερο εμφανής.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε και πάλι τα πάντοτε σοφά λόγια του Χριστού: «ΕΓΩ ΕΙΜΙ Η ΟΔΟΣ»
Για να ακολουθήσουμε όμως αυτήν την Οδό, θα πρέπει οπωσδήποτε να εγκαταλείψουμε την ΣΤΕΝΩΠΟ των αντιλήψεων και τις άσκοπες και ασήμαντες μικρότητες που ασχολούμαστε στην καθημερινή μας ζωή και να εισέλθουμε θριαμβευτικά στην ΛΕΩΦΟΦΟ της Φιλοσοφίας.
Ο Πλάτωνας πιστεύει ξεκάθαρα, ότι η ζωή του Φιλοσόφου, θα πρέπει να αποτελεί «ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ»
Ποιος θεωρείται όμως ο Φιλόσοφος;
Φιλόσοφος είναι ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!
Φιλόσοφος είναι ο Άνθρωπος εκείνος, που μετά από συνεχείς και πολλαπλές προσπάθειες κατορθώνει τελικά να αφυπνιστεί από τον ύπνο της ΛΗΘΗΣ της ΑΦΡΟΣΥΝΗΣ και της ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ στον Θείο Νόμο.
Φιλόσοφος είναι ο Άνθρωπος εκείνος που έχει ξεπεράσει την ΗΔΥΠΑΘΕΙΑ και την «ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΣ» αλλά και των παντοειδών ΕΙΔΩΛΩΝ ΤΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ και αποφάσισε μια για πάντα να ΑΠΑΛΛΑΓΕΙ από τα κατώτερα ένστικτά του που τον κρατούν δέσμιο και αλυσοδεμένο με τα ΔΕΣΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ, ώστε να μην μπορεί να κινηθεί προς την Πνευματική του εξέλιξη.
Φιλόσοφος είναι ο Άνθρωπος που αποφασίζει να ΕΜΒΑΘΥΝΕΙ σε όλα όσα βλέπει και ακούει και να αναθεωρήσει όποτε χρειάζεται, τις δοξασίες και πεποιθήσεις που ευθύνονται για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, βοηθούμενος από την Αγνή του Χριστού Διδασκαλία, δηλαδή από τους ΥΜΝΟΥΣ, τα ΘΑΥΜΑΤΑ και τις ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ.
Με τον τρόπο αυτό, αλλά και με την ουσιαστική μελέτη όλων των κατά καιρούς Θεόπνευστων Συγγραφέων, ο Φιλόσοφος θα πρέπει να προσπαθεί να απαλλάξει συνεχώς το ΟΜΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ του από την ΛΗΘΗ και την ΛΗΜΗ , από την ΑΧΡΗΣΤΙΑ στην οποία έχει περιέλθει και να το αναγκάσει να ΑΝΑΒΛΕΨΕΙ.
Φιλόσοφος είναι ο Άνθρωπος που όσο κατανοεί αυτά που μελετάει, ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ συνεχώς θα διανοίγονται μπροστά του, ώσπου να φτάσει κάποτε στο τελικό ζητούμενο, να φτάσει δηλαδή στο σημείο να ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ τον φραγμό μεταξύ του ΟΡΑΤΟΥ και του ΑΟΡΑΤΟΥ Σύμπαντος να υποχωρεί!
Φιλόσοφοι θα πρέπει να γίνουμε όλοι μας, αγαπητοί μου αναγνώστες ή τουλάχιστον όσοι εμπνεόμαστε από αυτό το τόσο παράδοξο γεγονός που υποκρύπτεται με την αρχικά ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΗ ΚΑΘΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟΝ ΑΔΗ, η οποία τώρα πλέον θα πρέπει να έχει καταστεί ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΤΑΝΟΗΤΗ, όπως επίσης και το γεγονός ότι η Κάθοδος αυτή είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ για να επακολουθήσει η λύτρωση και η Άνοδος, της μεγαλειώδους Α Ν Α Σ Τ Α Σ Η Σ ΤΟΥ Κ Υ Ρ Ι Ο Υ!
Μόνο με την ΕΡΕΥΝΑ της Ανθρώπινης Φύσεως ή της ΟΥΣΙΑΣ του Εαυτού μας μπορούμε να κατανοήσουμε το βαθύτερο νόημα της Καθόδου του Χριστού στον Άδη, η οποία συνδέεται κατ’ ανάγκη με τα μεγαλύτερα μυστήρια και μυστικά που αφορούν στις εξελικτικές δυνατότητες της διπλής Φύσης του Ανθρώπου.
Μήπως άλλωστε ο ακόλουθος ύμνος της σημερινής ημέρας του Μεγάλου Σαββάτου προς τον Ιησού Χριστό δεν σχετίζεται άμεσα με αυτήν την Ιερή «Γνώση του Εαυτού» μας;
«Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν ΘΑΝΑΤΟΝ ἡ ΖΩΗ ΑΘΑΝΑΤΟΣ,
Τότε τὸν Ἅδην ἐνέλπησας τῆ ΑΣΤΡΑΠΗ τῆς ΘΕΟΤΗΤΟΣ.
Ὅτε δὲ καὶ τοὺς ΤΕΘΝΕΩΤΑΣ ἐκ τῶν καταχθονίων ΑΝΕΣΤΗΣΑΣ,
Τότε αἱ δυνάμεις τῶν Ἐπουρανίων ἐκραύγαζον:
ΖΩΟΔΟΤΑ, Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, Κύριε Δόξα Σοι!»
Αγαπητοί μου φίλοι, φτάσαμε στο ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ.
Ας μην ξεχνάμε, ότι σύμφωνα με όσα είδαμε κατά την διάρκεια αυτών των άρθρων Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΕΝ ΤΩΝ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΝΥΚΤΟΣ!
Τώρα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε , ότι ο ΝΥΜΦΙΟΣ πρόκειται να έρθει στο ΜΕΣΟ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ στις ΨΥΧΕΣ μας!
Ας είμαστε έτοιμοι για αυτήν την άφιξη της ΑΓΑΠΗΣ και ας προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να διατηρήσουμε τις ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΕΣ ΛΑΜΠΑΔΕΣ μας ΑΝΑΜΕΝΕΣ astrology.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Eρημώνει το Ζαγόρι και σβήνει ο τουρισμός του!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κάτι αρχίζει να κινείται
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
