2012-04-14 15:06:43
Ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος, ο οποίος ετοιμάζεται να φορέσει τη φόρμα του προπονητή, μίλησε στην εφημερίδα «Βήμα», για τη βία, τα «στημένα», τους νέους ποδοσφαιριστές και για πολλά ακόμα Αναλυτικά τα όσα είπε ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος:
-Ο πρώην διεθνής τερματοφύλακας ετοιμάζεται να συνεχίσει το υπέροχο ταξίδι από τη θέση του προπονητή. Ο λόγος;
«Επειδή είχε αρχίσει να με κουράζει η κατάσταση στο ελληνικό πρωτάθλημα και ένιωθα να μην το αγαπάω με πάθος το ποδόσφαιρο όπως πριν, αποφάσισα να το σταματήσω προτού αρχίσει να φθείρεται μέσα μου. Ηθελα να δοκιμάσω αν μπορώ να το δω από άλλη οπτική γωνία. Πήγα στη σχολή προπονητών της ΕΠΟ με την προοπτική να αποκτήσω κάποια διπλώματα και να συνεχίσω στην Ιταλία. Διαπίστωσα ότι το επίπεδο είναι υψηλότατο χάρη στον κ. Τέλη Μπατάκη που πήρε τη σχολή σε ανυποληψία και την έκανε εφάμιλλη των ευρωπαϊκών. Απέκτησα το πρώτο δίπλωμα, συνεχίζω για το δεύτερο και ενδιάμεσα θα παρακολουθήσω σεμινάριο διαχείρισης ανθρώπινου προσωπικού στο εξωτερικό. Μου φαίνεται ενδιαφέρουσα η προπονητική».
-Παρ' ότι την είχες χαρακτηρίσει ψυχοφθόρα.
«Οντως είναι ψυχοφθόρα. Είναι θέση με μεγαλύτερο άγχος και από εκείνη του τερματοφύλακα. Ισως το έχει η μοίρα μου να επιλέγω θέσεις με μεγάλο άγχος. Οπως λέει ο Γκουαρντιόλα, πρέπει να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας».
-Το πτυχίο της Ψυχολογίας το πήρες τελικά;
«Απέμεινε η τελευταία εξεταστική. Φοίτησα τέσσερα χρόνια. Διάβασα αρκετά. Η σχολή είχε ενδιαφέρον, πήρα πολλές γνώσεις, αλλά στο τέλος όταν είδα την ψυχολογία επαγγελματικά, η αλήθεια είναι ότι τρόμαξα μπροστά στο γεγονός ότι θα ήμουνα υπόλογος απέναντι σε ανθρώπινες ζωές και θα έπαιζα σημαντικό ρόλο στη ζωή τους. Είμαι ενοχικός άνθρωπος και επειδή θεωρώ την ενοχικότητα από τα μεγαλύτερα προτερήματα, θα μου ήταν δύσκολο να ξεπεράσω μια κακή συνεδρία».
-Πώς βιώνεις την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όπου ιστορικές ομάδες κινδυνεύουν με πτώχευση, αποτελέσματα αμφισβητούνται και η οπαδική βία σκιάζει τα πάντα;
«Η βία και τα στημένα δεν είναι παιδιά του ποδοσφαίρου. Είναι εισβολείς στους οποίους εμείς επιτρέψαμε να μπούνε σπίτι μας και να μας βιάσουν. Φταίμε που βρήκαν την πόρτα ανοιχτή. Το ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια, όπως εξελίχθηκε ως άθλημα αγωνιστικά, μπορεί να προσφέρει ένα παράδειγμα στην κοινωνία. Βρήκε λύσεις ακόμη και στις αγωνιστικές δυσκολίες. Ο ποδοσφαιριστής δέχεται μεγάλη πίεση από τον αντίπαλο και καλείται να λειτουργήσει σε ελάχιστο χώρο και χρόνο. Κατ' επέκταση το ποδόσφαιρο μπορεί να αποτελέσει έναν καλό οδηγό για την κοινωνία, ως προς το πώς θα προσαρμοστούμε στις απαιτήσεις της. Κυνηγώντας τον χαμένο θησαυρό η κοινωνία μάς επέβαλε τρελούς ρυθμούς».
-Αισιοδοξείς δηλαδή ότι υπάρχει ένα καλύτερο αύριο;
«Όταν σκεφτόμαστε θετικά, υπάρχουν λύσεις. Θεωρώ τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή μια ευκαιρία να χτιστούν νοοτροπίες. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν χρήματα για να αγοράζουμε όποιον θέλουμε, είναι μια καλή ευκαιρία να καταλάβουν όλοι ότι μπορούμε να χτίσουμε νοοτροπίες. Θα με ενδιέφερε να δουλέψω με κάποιον άνθρωπο που έχει ανάλογες ιδέες. Τον ποδοσφαιριστή οι απ' έξω τον θεωρούν τεμπέλη. Διαφωνώ. Απλά δεν του έχουν δείξει τον δρόμο που πρέπει να περπατήσει. Τον ποδοσφαιριστή τον θέλουμε πλέον σκεπτόμενο. Το μοντέλο του υπάκουου σε εντολές ποδοσφαιριστή έχει τελειώσει. Μόνο ο σκεπτόμενος ποδοσφαιριστής που δουλεύει επαγγελματικά μπορεί να κάνει τη διαφορά».
-Στις ομάδες που αγωνίστηκες είχες τη δυνατότητα ή την προτροπή να δημιουργήσεις εκτός γηπέδου;
«Ο ποδοσφαιριστής πρέπει να είναι επαγγελματίας σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Είτε αυτό αφορά την ξεκούραση, τη διατροφή, την ενδυνάμωση. Θα πρέπει να του δίνονται ερεθίσματα για το πώς θα διαχειριστεί τον ελεύθερο χρόνο, τα οποία δεν υπήρχαν όταν εγώ ξεκίνησα το ποδόσφαιρο. Το μοντέλο άλλαξε. Το ποδοσφαιριστή τον θέλουν πλέον σκεπτόμενο, ευφυή, με σωστά δομημένη άποψη. Είχε πει ο μεγάλος Ιμπραΐμοβιτς ότι ο καλός ποδοσφαιριστής οφείλει να ξέρει απόλυτα την τακτική ώστε να μπορέσει να την εξελίξει στην ομάδα του».
-Στις μικρές ηλικίες, όταν διαμορφώνεται ο χαρακτήρας του ποδοσφαιριστή, η Ελλάδα εργάζεται επιστημονικά;
«Όχι, αλλά σε επίπεδο διδασκαλίας αυτό άρχισε να αλλάζει. Για να εργαστεί κάποιος σε ακαδημίες, πρέπει πλέον να έχει το δίπλωμα Β' UEFA. Είναι τεράστιο βήμα προς τα εμπρός. Για να το αποκτήσεις σου μαθαίνουν πώς θα προσεγγίσεις το παιδί σαν ανθρώπινη υπόσταση. Να εκμαιεύεις από τον αθλητή εκείνο που πρέπει να κάνει. Τον βάζεις να σκέπτεται. Δεν τον διατάζεις δικτατορικά "κάνε αυτό ή εκείνο". Η νοοτροπία αυτή έχει πεθάνει. Ταλέντα η Ελλάδα έχει αρκετά. Το θέμα είναι τι γίνεται μετά».
-Δεν σε τρομάζει η στασιμότητα του Φετφατζίδη;
«Με τρομάζει και ο Φετφατζίδης και ο Νίνης γιατί έχουν απίστευτο ταλέντο. Επειδή κάθε προπονητής έχει ως προτεραιότητα να αναπτύξει το ταλέντο των παικτών του, δεν γνωρίζω τι μπορεί να συμβαίνει στην περίπτωσή τους».
-Από την οικονομική κρίση θα μπορούσε να αντλήσει κάτι θετικό το ποδόσφαιρο;
«Οι κατάλληλοι άνθρωποι σε συνεργασία με τους κατάλληλους προπονητές να βγουν μπροστά και να πουν "πάμε να χτίσουμε μια καινούργια νοοτροπία στο ποδόσφαιρο". Θα δουλέψουμε επαγγελματικά, θα προσφέρουμε στους παίκτες τα δυο-τρία πράγματα που θα τους υποσχεθούμε, θα βγούμε μαζί τους μια φορά την εβδομάδα για φαγητό προκειμένου να οικοδομήσουμε σχέσεις. Παράλληλα πρέπει να ανέβει ο ρυθμός και η ένταση της προπόνησης. Εδώ που φτάσαμε, το ποδόσφαιρο ή θα κατρακυλήσει ή θα χτιστεί πάνω σε μια νέα νοοτροπία. Με τον στρουθοκαμηλισμό που ζήσαμε επί δεκαετίες δεν κερδίσαμε κάτι. Τώρα ανοίγονται δύο δρόμοι. Ή θα δημιουργηθεί κάτι καινούργιο ή θα καταστραφεί τελείως».
-Δεν σε προβληματίζουν τα τελευταία επεισόδια στο γήπεδο του Αρη και στον αγώνα μπάσκετ Πανιώνιος - Παναθηναϊκός;
«Είναι μια χρόνια αρρωστημένη κατάσταση. Αφήσαμε την πόρτα ανοιχτή στους βιαστές. Είτε αυτοί είναι οπαδοί με κοινωνικά προβλήματα που δεν βρίσκουν αλλού χώρο να ξεσπάσουν, είτε υπόκοσμος. Καιρός να κλειδώσουμε την πόρτα ερμητικά. Είναι μια διαδικασία βήμα - βήμα με τον καθένα μας να κάνει το καλύτερο, ώσπου να φτάσουμε στο σημείο ο αθλητισμός να αποβάλει αυτούς τους χαρακτήρες. Αν εγώ πάω σε μια ομάδα και δείξω στον ποδοσφαιριστή ποιος είναι ο σωστός δρόμος για να γίνει επαγγελματίας, θα έχω βάλει ένα λιθαράκι. Αν η εφημερίδα γράψει αυτό που πραγματικά ισχύει και όχι εκείνο που θέλει να ακούσει ο οπαδός, θα έχει βάλει τα δικά της λιθαράκια».
-Οι παράγοντες μπορούν να εμπνεύσουν την καινούργια νοοτροπία;
«Δεν μου αρέσει να κατηγοριοποιώ τους ανθρώπους. Υπάρχουν παράγοντες που δυσφημούν το άθλημα, αλλά και άνθρωποι με θετικές ιδέες. Το κακό είναι ότι ως σήμερα υπερισχύουν εκείνοι με τη λάθος νοοτροπία. Ανθρωποι με ιδέες και ήθος που θέλουν να εργαστούν σοβαρά, βρίσκουν μπροστά τους ανυπέρβλητες δυσκολίες».
-Υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στο ιταλικό και το ελληνικό ποδοσφαιρικό μοντέλο;
«Τεράστιες. Στην Ιταλία αγαπούν τον ποδοσφαιριστή και αυτός από την πλευρά του δουλεύει σκληρά τιμώντας και το τελευταίο ευρώ που παίρνει. Στην Ελλάδα τον ποδοσφαιριστή δεν τον αγαπούν ούτε οι οπαδοί ούτε οι δημοσιογράφοι. Αλλά και ο ποδοσφαιριστής δεν τιμάει 100% τη δουλειά του».
-Τι θα έλεγες σε ένα νέο παιδί που μεγαλώνει σε κλίμα οπαδικού φανατισμού και βίας;
«Να οδηγηθεί στα ευρωπαϊκά πρότυπα, να απολαμβάνει το ποδόσφαιρο το οποίο είναι ένα σοβαρό παιχνίδι για τους παίκτες και μια παράσταση για τους θεατές. Να είναι απαιτητικός από την ομάδα του, να μην τον ενδιαφέρει η νίκη με κάθε τίμημα και να διασκεδάζει με το καλό θέαμα. Κατά πόσο αυτό είναι εφικτό με τα τόσα κοινωνικά προβλήματα, δεν το γνωρίζω».
-Τι προτείνεις ως λύση για την κατάσταση που βιώνει η χώρα;
«Η νέα γενιά να κάνει τη μεγαλύτερη πολιτική πράξη στην ιστορία της. Να αφαιρέσει από κάποιους την εξουσία. Οργανώνοντας ποδηλατικές βραδιές, κοινωνικά παντοπωλεία, δωρεάν θεατρικές παραστάσεις, αφαιρείς την εξουσία από εκείνους που τη χρησιμοποιούν με λάθος σκοπό και τελείως ωφελιμιστικά. Μόνο με πράξεις μπορείς να τους την αφαιρέσεις. Είμαστε οι πράξεις μας. Αυτό πιστεύω. Το πιο εξοργιστικό σε όσα συμβαίνουν τελευταία είναι ότι η σορός του συνταξιούχου που αυτοκτόνησε στο Σύνταγμα επειδή δεν μπορούσε πλέον να ζει με αξιοπρέπεια, έπρεπε να πάει στη Βουλγαρία για να αποτεφρωθεί. Είναι εξοργιστικό να μην μπορείς να επιλέξεις ούτε τον τρόπο που θα πεθάνεις. Δεν καθορίζουν μόνο τον τρόπο που θα ζήσεις, αλλά και πώς θα πεθάνεις. Για μένα εδώ βρίσκεται η κορύφωση της τραγωδίας. Το γιατί έχει εξήγηση. Οι πολιτικοί φοβούνται τη δύναμη της Εκκλησίας η οποία για δικούς της λόγους δεν θέλει να υπάρχει ένα κρεματόριο, στερώντας από τον πολίτη το δικαίωμα της επιλογής. Αν το σώμα μου θα γίνει στάχτη ή θα το φάνε τα σκουλήκια θα το αποφασίσω εγώ. Δυστυχώς υπάρχει ένα συγκλονιστικό παρεμπόριο γύρω από τον θάνατο».
-Στο γήπεδο πηγαίνεις;
«Βέβαια. Την τελευταία εβδομάδα παρακολούθησα τις προπονήσεις του Νίκου Κωστένογλου. Θέλω να δω και τις προπονήσεις του Γιώργου Δώνη. Πολλοί με ρωτάνε γιατί δεν πήγα πρώτα να δω τις προπονήσεις του Ερνέστο Βαλβέρδε. Η απάντηση είναι ότι πρέπει να είσαι ρεαλιστής. Το να πας στο ξεκίνημα της προπονητικής σου καριέρας σε μια ομάδα με λυμένα όλα τα προβλήματα, δεν είναι σωστό. Ο Ολυμπιακός έχει ιδανικές συνθήκες για έναν προπονητή. Σαφέστατα είναι καλός προπονητής ο Βαλβέρδε, αλλά λειτουργεί κάτω από τέλειες συνθήκες. Προτιμώ να δω καταστάσεις στην ΑΕΚ των πολλών προβλημάτων και από έναν προπονητή με καλή μεθοδολογία, αλλά και στον Ατρόμητο από τον Δώνη, ο οποίος κάνει μια καταπληκτική δουλειά σε μια ομάδα που κάνει την υπέρβασή της. Σύντομα θα πάω και στη Ρωσία να παρακολουθήσω στη Ζενίτ τον Λουτσιάνο Σπαλέτι τον οποίο θεωρώ πρότυπο προπονητή από τότε που συνεργαστήκαμε στη Ρόμα. Θα ήθελα επίσης να δω και τον Αντσελότι τον οποίο θεωρώ κορυφαίο στη διαχείριση προσώπων».
-Από τους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκες τι κρατάς;
«Από όλους προσπάθησα να πάρω τα καλύτερα. Δεν θέλω να θίξω κανέναν. Επειδή τα πιο πετυχημένα χρόνια συνεργάστηκα με τον κ. Ντούσαν Μπάγεβιτς, έχω κρατήσει πολλά από εκείνον. Πήγαινε τρεις ώρες πριν από την προπόνηση και επιθεωρούσε τα πάντα. Το ίδιο κάνουν ο Κωστένογλου, ο Μουρίνιο, ο Γκουαρντιόλα. Ο προπονητής πρέπει να είναι παράδειγμα για όλους. Να επιθεωρεί ακόμη και το χορτάρι στο οποίο θα δουλέψουν τα παιδιά του. Οι παίκτες είναι τα παιδιά του και θεωρώ αδιανόητο να είναι σε αντιπαράθεση μαζί τους. Και με την κόρη μου την Ιωάννα δεν είμαστε πάντα μέλι-γάλα, αλλά γνωρίζει πόσο την αγαπάω. Αν ο ποδοσφαιριστής ξέρει ότι τον σέβεσαι και τον αγαπάς, ακόμη και να υπάρξουν συγκρούσεις, θα είναι προς όφελος της ομάδας».
-Παρακολουθείς τις πολιτικές εξελίξεις;
«Σίγουρα δεν παρακολουθώ τηλεόραση. Δεν έχει να μου προσφέρει τίποτε. Το αντίθετο, θα μου κάνει μια πλύση εγκεφάλου με εκείνα που θέλουν να μου περάσουν. Νομίζω ότι είναι η απόλυτη έννοια της παραπληροφόρησης. Ενημερώνομαι από κάποια σάιτ ή από φίλους την κρίση των οποίων εμπιστεύομαι».
-Οι σχέσεις σου με τους πολιτικούς;
«Είναι αφύσικο να εμπνέεται ένας νέος άνθρωπος από την πολιτική κατάσταση της χώρας. Αρκετοί από τους πολιτικούς είναι ανίκανοι να εμπνεύσουν την προσωπική τους παρέα, όχι ένα έθνος. Υπάρχουν άνθρωποι αστοιχείωτοι. Δεν λέω αμόρφωτοι επειδή η απουσία μόρφωσης δεν προσδιορίζει αρνητικά έναν άνθρωπο». olympiacos-blog
-Ο πρώην διεθνής τερματοφύλακας ετοιμάζεται να συνεχίσει το υπέροχο ταξίδι από τη θέση του προπονητή. Ο λόγος;
«Επειδή είχε αρχίσει να με κουράζει η κατάσταση στο ελληνικό πρωτάθλημα και ένιωθα να μην το αγαπάω με πάθος το ποδόσφαιρο όπως πριν, αποφάσισα να το σταματήσω προτού αρχίσει να φθείρεται μέσα μου. Ηθελα να δοκιμάσω αν μπορώ να το δω από άλλη οπτική γωνία. Πήγα στη σχολή προπονητών της ΕΠΟ με την προοπτική να αποκτήσω κάποια διπλώματα και να συνεχίσω στην Ιταλία. Διαπίστωσα ότι το επίπεδο είναι υψηλότατο χάρη στον κ. Τέλη Μπατάκη που πήρε τη σχολή σε ανυποληψία και την έκανε εφάμιλλη των ευρωπαϊκών. Απέκτησα το πρώτο δίπλωμα, συνεχίζω για το δεύτερο και ενδιάμεσα θα παρακολουθήσω σεμινάριο διαχείρισης ανθρώπινου προσωπικού στο εξωτερικό. Μου φαίνεται ενδιαφέρουσα η προπονητική».
-Παρ' ότι την είχες χαρακτηρίσει ψυχοφθόρα.
«Οντως είναι ψυχοφθόρα. Είναι θέση με μεγαλύτερο άγχος και από εκείνη του τερματοφύλακα. Ισως το έχει η μοίρα μου να επιλέγω θέσεις με μεγάλο άγχος. Οπως λέει ο Γκουαρντιόλα, πρέπει να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας».
-Το πτυχίο της Ψυχολογίας το πήρες τελικά;
«Απέμεινε η τελευταία εξεταστική. Φοίτησα τέσσερα χρόνια. Διάβασα αρκετά. Η σχολή είχε ενδιαφέρον, πήρα πολλές γνώσεις, αλλά στο τέλος όταν είδα την ψυχολογία επαγγελματικά, η αλήθεια είναι ότι τρόμαξα μπροστά στο γεγονός ότι θα ήμουνα υπόλογος απέναντι σε ανθρώπινες ζωές και θα έπαιζα σημαντικό ρόλο στη ζωή τους. Είμαι ενοχικός άνθρωπος και επειδή θεωρώ την ενοχικότητα από τα μεγαλύτερα προτερήματα, θα μου ήταν δύσκολο να ξεπεράσω μια κακή συνεδρία».
-Πώς βιώνεις την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όπου ιστορικές ομάδες κινδυνεύουν με πτώχευση, αποτελέσματα αμφισβητούνται και η οπαδική βία σκιάζει τα πάντα;
«Η βία και τα στημένα δεν είναι παιδιά του ποδοσφαίρου. Είναι εισβολείς στους οποίους εμείς επιτρέψαμε να μπούνε σπίτι μας και να μας βιάσουν. Φταίμε που βρήκαν την πόρτα ανοιχτή. Το ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια, όπως εξελίχθηκε ως άθλημα αγωνιστικά, μπορεί να προσφέρει ένα παράδειγμα στην κοινωνία. Βρήκε λύσεις ακόμη και στις αγωνιστικές δυσκολίες. Ο ποδοσφαιριστής δέχεται μεγάλη πίεση από τον αντίπαλο και καλείται να λειτουργήσει σε ελάχιστο χώρο και χρόνο. Κατ' επέκταση το ποδόσφαιρο μπορεί να αποτελέσει έναν καλό οδηγό για την κοινωνία, ως προς το πώς θα προσαρμοστούμε στις απαιτήσεις της. Κυνηγώντας τον χαμένο θησαυρό η κοινωνία μάς επέβαλε τρελούς ρυθμούς».
-Αισιοδοξείς δηλαδή ότι υπάρχει ένα καλύτερο αύριο;
«Όταν σκεφτόμαστε θετικά, υπάρχουν λύσεις. Θεωρώ τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή μια ευκαιρία να χτιστούν νοοτροπίες. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν χρήματα για να αγοράζουμε όποιον θέλουμε, είναι μια καλή ευκαιρία να καταλάβουν όλοι ότι μπορούμε να χτίσουμε νοοτροπίες. Θα με ενδιέφερε να δουλέψω με κάποιον άνθρωπο που έχει ανάλογες ιδέες. Τον ποδοσφαιριστή οι απ' έξω τον θεωρούν τεμπέλη. Διαφωνώ. Απλά δεν του έχουν δείξει τον δρόμο που πρέπει να περπατήσει. Τον ποδοσφαιριστή τον θέλουμε πλέον σκεπτόμενο. Το μοντέλο του υπάκουου σε εντολές ποδοσφαιριστή έχει τελειώσει. Μόνο ο σκεπτόμενος ποδοσφαιριστής που δουλεύει επαγγελματικά μπορεί να κάνει τη διαφορά».
-Στις ομάδες που αγωνίστηκες είχες τη δυνατότητα ή την προτροπή να δημιουργήσεις εκτός γηπέδου;
«Ο ποδοσφαιριστής πρέπει να είναι επαγγελματίας σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Είτε αυτό αφορά την ξεκούραση, τη διατροφή, την ενδυνάμωση. Θα πρέπει να του δίνονται ερεθίσματα για το πώς θα διαχειριστεί τον ελεύθερο χρόνο, τα οποία δεν υπήρχαν όταν εγώ ξεκίνησα το ποδόσφαιρο. Το μοντέλο άλλαξε. Το ποδοσφαιριστή τον θέλουν πλέον σκεπτόμενο, ευφυή, με σωστά δομημένη άποψη. Είχε πει ο μεγάλος Ιμπραΐμοβιτς ότι ο καλός ποδοσφαιριστής οφείλει να ξέρει απόλυτα την τακτική ώστε να μπορέσει να την εξελίξει στην ομάδα του».
-Στις μικρές ηλικίες, όταν διαμορφώνεται ο χαρακτήρας του ποδοσφαιριστή, η Ελλάδα εργάζεται επιστημονικά;
«Όχι, αλλά σε επίπεδο διδασκαλίας αυτό άρχισε να αλλάζει. Για να εργαστεί κάποιος σε ακαδημίες, πρέπει πλέον να έχει το δίπλωμα Β' UEFA. Είναι τεράστιο βήμα προς τα εμπρός. Για να το αποκτήσεις σου μαθαίνουν πώς θα προσεγγίσεις το παιδί σαν ανθρώπινη υπόσταση. Να εκμαιεύεις από τον αθλητή εκείνο που πρέπει να κάνει. Τον βάζεις να σκέπτεται. Δεν τον διατάζεις δικτατορικά "κάνε αυτό ή εκείνο". Η νοοτροπία αυτή έχει πεθάνει. Ταλέντα η Ελλάδα έχει αρκετά. Το θέμα είναι τι γίνεται μετά».
-Δεν σε τρομάζει η στασιμότητα του Φετφατζίδη;
«Με τρομάζει και ο Φετφατζίδης και ο Νίνης γιατί έχουν απίστευτο ταλέντο. Επειδή κάθε προπονητής έχει ως προτεραιότητα να αναπτύξει το ταλέντο των παικτών του, δεν γνωρίζω τι μπορεί να συμβαίνει στην περίπτωσή τους».
-Από την οικονομική κρίση θα μπορούσε να αντλήσει κάτι θετικό το ποδόσφαιρο;
«Οι κατάλληλοι άνθρωποι σε συνεργασία με τους κατάλληλους προπονητές να βγουν μπροστά και να πουν "πάμε να χτίσουμε μια καινούργια νοοτροπία στο ποδόσφαιρο". Θα δουλέψουμε επαγγελματικά, θα προσφέρουμε στους παίκτες τα δυο-τρία πράγματα που θα τους υποσχεθούμε, θα βγούμε μαζί τους μια φορά την εβδομάδα για φαγητό προκειμένου να οικοδομήσουμε σχέσεις. Παράλληλα πρέπει να ανέβει ο ρυθμός και η ένταση της προπόνησης. Εδώ που φτάσαμε, το ποδόσφαιρο ή θα κατρακυλήσει ή θα χτιστεί πάνω σε μια νέα νοοτροπία. Με τον στρουθοκαμηλισμό που ζήσαμε επί δεκαετίες δεν κερδίσαμε κάτι. Τώρα ανοίγονται δύο δρόμοι. Ή θα δημιουργηθεί κάτι καινούργιο ή θα καταστραφεί τελείως».
-Δεν σε προβληματίζουν τα τελευταία επεισόδια στο γήπεδο του Αρη και στον αγώνα μπάσκετ Πανιώνιος - Παναθηναϊκός;
«Είναι μια χρόνια αρρωστημένη κατάσταση. Αφήσαμε την πόρτα ανοιχτή στους βιαστές. Είτε αυτοί είναι οπαδοί με κοινωνικά προβλήματα που δεν βρίσκουν αλλού χώρο να ξεσπάσουν, είτε υπόκοσμος. Καιρός να κλειδώσουμε την πόρτα ερμητικά. Είναι μια διαδικασία βήμα - βήμα με τον καθένα μας να κάνει το καλύτερο, ώσπου να φτάσουμε στο σημείο ο αθλητισμός να αποβάλει αυτούς τους χαρακτήρες. Αν εγώ πάω σε μια ομάδα και δείξω στον ποδοσφαιριστή ποιος είναι ο σωστός δρόμος για να γίνει επαγγελματίας, θα έχω βάλει ένα λιθαράκι. Αν η εφημερίδα γράψει αυτό που πραγματικά ισχύει και όχι εκείνο που θέλει να ακούσει ο οπαδός, θα έχει βάλει τα δικά της λιθαράκια».
-Οι παράγοντες μπορούν να εμπνεύσουν την καινούργια νοοτροπία;
«Δεν μου αρέσει να κατηγοριοποιώ τους ανθρώπους. Υπάρχουν παράγοντες που δυσφημούν το άθλημα, αλλά και άνθρωποι με θετικές ιδέες. Το κακό είναι ότι ως σήμερα υπερισχύουν εκείνοι με τη λάθος νοοτροπία. Ανθρωποι με ιδέες και ήθος που θέλουν να εργαστούν σοβαρά, βρίσκουν μπροστά τους ανυπέρβλητες δυσκολίες».
-Υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στο ιταλικό και το ελληνικό ποδοσφαιρικό μοντέλο;
«Τεράστιες. Στην Ιταλία αγαπούν τον ποδοσφαιριστή και αυτός από την πλευρά του δουλεύει σκληρά τιμώντας και το τελευταίο ευρώ που παίρνει. Στην Ελλάδα τον ποδοσφαιριστή δεν τον αγαπούν ούτε οι οπαδοί ούτε οι δημοσιογράφοι. Αλλά και ο ποδοσφαιριστής δεν τιμάει 100% τη δουλειά του».
-Τι θα έλεγες σε ένα νέο παιδί που μεγαλώνει σε κλίμα οπαδικού φανατισμού και βίας;
«Να οδηγηθεί στα ευρωπαϊκά πρότυπα, να απολαμβάνει το ποδόσφαιρο το οποίο είναι ένα σοβαρό παιχνίδι για τους παίκτες και μια παράσταση για τους θεατές. Να είναι απαιτητικός από την ομάδα του, να μην τον ενδιαφέρει η νίκη με κάθε τίμημα και να διασκεδάζει με το καλό θέαμα. Κατά πόσο αυτό είναι εφικτό με τα τόσα κοινωνικά προβλήματα, δεν το γνωρίζω».
-Τι προτείνεις ως λύση για την κατάσταση που βιώνει η χώρα;
«Η νέα γενιά να κάνει τη μεγαλύτερη πολιτική πράξη στην ιστορία της. Να αφαιρέσει από κάποιους την εξουσία. Οργανώνοντας ποδηλατικές βραδιές, κοινωνικά παντοπωλεία, δωρεάν θεατρικές παραστάσεις, αφαιρείς την εξουσία από εκείνους που τη χρησιμοποιούν με λάθος σκοπό και τελείως ωφελιμιστικά. Μόνο με πράξεις μπορείς να τους την αφαιρέσεις. Είμαστε οι πράξεις μας. Αυτό πιστεύω. Το πιο εξοργιστικό σε όσα συμβαίνουν τελευταία είναι ότι η σορός του συνταξιούχου που αυτοκτόνησε στο Σύνταγμα επειδή δεν μπορούσε πλέον να ζει με αξιοπρέπεια, έπρεπε να πάει στη Βουλγαρία για να αποτεφρωθεί. Είναι εξοργιστικό να μην μπορείς να επιλέξεις ούτε τον τρόπο που θα πεθάνεις. Δεν καθορίζουν μόνο τον τρόπο που θα ζήσεις, αλλά και πώς θα πεθάνεις. Για μένα εδώ βρίσκεται η κορύφωση της τραγωδίας. Το γιατί έχει εξήγηση. Οι πολιτικοί φοβούνται τη δύναμη της Εκκλησίας η οποία για δικούς της λόγους δεν θέλει να υπάρχει ένα κρεματόριο, στερώντας από τον πολίτη το δικαίωμα της επιλογής. Αν το σώμα μου θα γίνει στάχτη ή θα το φάνε τα σκουλήκια θα το αποφασίσω εγώ. Δυστυχώς υπάρχει ένα συγκλονιστικό παρεμπόριο γύρω από τον θάνατο».
-Στο γήπεδο πηγαίνεις;
«Βέβαια. Την τελευταία εβδομάδα παρακολούθησα τις προπονήσεις του Νίκου Κωστένογλου. Θέλω να δω και τις προπονήσεις του Γιώργου Δώνη. Πολλοί με ρωτάνε γιατί δεν πήγα πρώτα να δω τις προπονήσεις του Ερνέστο Βαλβέρδε. Η απάντηση είναι ότι πρέπει να είσαι ρεαλιστής. Το να πας στο ξεκίνημα της προπονητικής σου καριέρας σε μια ομάδα με λυμένα όλα τα προβλήματα, δεν είναι σωστό. Ο Ολυμπιακός έχει ιδανικές συνθήκες για έναν προπονητή. Σαφέστατα είναι καλός προπονητής ο Βαλβέρδε, αλλά λειτουργεί κάτω από τέλειες συνθήκες. Προτιμώ να δω καταστάσεις στην ΑΕΚ των πολλών προβλημάτων και από έναν προπονητή με καλή μεθοδολογία, αλλά και στον Ατρόμητο από τον Δώνη, ο οποίος κάνει μια καταπληκτική δουλειά σε μια ομάδα που κάνει την υπέρβασή της. Σύντομα θα πάω και στη Ρωσία να παρακολουθήσω στη Ζενίτ τον Λουτσιάνο Σπαλέτι τον οποίο θεωρώ πρότυπο προπονητή από τότε που συνεργαστήκαμε στη Ρόμα. Θα ήθελα επίσης να δω και τον Αντσελότι τον οποίο θεωρώ κορυφαίο στη διαχείριση προσώπων».
-Από τους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκες τι κρατάς;
«Από όλους προσπάθησα να πάρω τα καλύτερα. Δεν θέλω να θίξω κανέναν. Επειδή τα πιο πετυχημένα χρόνια συνεργάστηκα με τον κ. Ντούσαν Μπάγεβιτς, έχω κρατήσει πολλά από εκείνον. Πήγαινε τρεις ώρες πριν από την προπόνηση και επιθεωρούσε τα πάντα. Το ίδιο κάνουν ο Κωστένογλου, ο Μουρίνιο, ο Γκουαρντιόλα. Ο προπονητής πρέπει να είναι παράδειγμα για όλους. Να επιθεωρεί ακόμη και το χορτάρι στο οποίο θα δουλέψουν τα παιδιά του. Οι παίκτες είναι τα παιδιά του και θεωρώ αδιανόητο να είναι σε αντιπαράθεση μαζί τους. Και με την κόρη μου την Ιωάννα δεν είμαστε πάντα μέλι-γάλα, αλλά γνωρίζει πόσο την αγαπάω. Αν ο ποδοσφαιριστής ξέρει ότι τον σέβεσαι και τον αγαπάς, ακόμη και να υπάρξουν συγκρούσεις, θα είναι προς όφελος της ομάδας».
-Παρακολουθείς τις πολιτικές εξελίξεις;
«Σίγουρα δεν παρακολουθώ τηλεόραση. Δεν έχει να μου προσφέρει τίποτε. Το αντίθετο, θα μου κάνει μια πλύση εγκεφάλου με εκείνα που θέλουν να μου περάσουν. Νομίζω ότι είναι η απόλυτη έννοια της παραπληροφόρησης. Ενημερώνομαι από κάποια σάιτ ή από φίλους την κρίση των οποίων εμπιστεύομαι».
-Οι σχέσεις σου με τους πολιτικούς;
«Είναι αφύσικο να εμπνέεται ένας νέος άνθρωπος από την πολιτική κατάσταση της χώρας. Αρκετοί από τους πολιτικούς είναι ανίκανοι να εμπνεύσουν την προσωπική τους παρέα, όχι ένα έθνος. Υπάρχουν άνθρωποι αστοιχείωτοι. Δεν λέω αμόρφωτοι επειδή η απουσία μόρφωσης δεν προσδιορίζει αρνητικά έναν άνθρωπο». olympiacos-blog
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τα ρέστα του για την αυτοδυναμία
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μας λυπάμαι απλά...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
