2013-12-16 23:57:08
Γράφει ο Παντελής Νικολαϊδης
Με λύπη και προβληματισμό διαβάζω τις παρεμβάσεις κάποιων, αρκετοί από τους οποίους είναι και προσωπικοί μου φίλοι.
Πραγματικά οι νοοτροπίες και προσεγγίσεις τους μας θυμίζουν και μας αναγάγουν σε θλιβερές εποχές από το μακρινό παρελθόν. Τότε που υπεράνω όλων υπήρχε το κόμμα ως υπέρτατη αξία. Τότε που η πολιτική βασιζόταν στο αξίωμα της δράσης αντίδρασης. Δηλαδή αν το ένα άκρο εκφράσει κάποια θέση το άλλο άκρο κατ’ ανάγκη πρέπει να εκφράσει ακριβώς την αντίθετη.
Μάλιστα η εξωφρενική λογική ενός καλού μου φίλου από τα παλιά (ανεξάρτητα αν με έχει διαγράψει ως φίλο από το fc γιατί ενοχλείται με τα γραφόμενα μου) όπως μου την εξέφρασε ήταν ότι «υποστήριξε το σχεδίο Ανάν γιατί το ΑΚΕΛ ήταν υπέρ». Σε τέτοια επίπεδα έφτασε η κομματική πώρωση και ο παραλογισμός.
Χθες μεταξύ των χιλιάδων συμπολιτών μας περπάτησαν υπό την αυστηρή προσωπική τους ιδιότητα αναμιγμένοι με το πλήθος βουλευτές και στελέχη κάποιων κομμάτων
. Κάποιοι όμως επειδή έχουν καθυποταχτεί από το κόμμα (τα σημερινά μεταστατικά καρκινώματα της κοινωνίας ) και η κρίση τους έχει μπει σε ανενεργή κατάσταση, αφού έχει υποκατασταθεί με τα ευαγγελικά κομματικά κελεύσματα, προσπαθούν να δώσουν κομματικό χρώμα και χαρακτήρα στην πρωτοφανή σε όγκο χθεσινή εκδήλωση.
Όμως ένα θέλω να τους πω. Όπως κατά την εποχή του ανυπέρβλητου αγώνα της ΕΟΚΑ κάποιοι δεν συμμετείχαν επικαλούμενοι τη συμμετοχή ορισμένων δίδοντας στον αγώνα κομματικό χρώμα έτσι ακριβώς κάνουν το ίδιο και κάποιοι σήμερα. Αλλά οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί αυτή τη φορά.
Κάποιοι φαίνεται ότι έχουν τόσο αλλοτριωθεί που χρειάζεται να κοιτάξουν λίγο πίσω τους να δουν το σημείο εκκίνησης τους. (αν και νομίζω πως έχουν χαθεί μέσα στην κοσμική τους περιπλάνηση).
ΥΓ: Στη χθεσινή εκδήλωση συμμετείχαν 20 οργανώσεις. Συντεχνίες, εργάτες, γεωργοί, κτηνοτρόφοι, φοιτητές, εκπαιδευτικοί, μαθητές, συνταξιούχοι, ανάπηροι, πολύτεκνοι… Tromaktiko
Με λύπη και προβληματισμό διαβάζω τις παρεμβάσεις κάποιων, αρκετοί από τους οποίους είναι και προσωπικοί μου φίλοι.
Πραγματικά οι νοοτροπίες και προσεγγίσεις τους μας θυμίζουν και μας αναγάγουν σε θλιβερές εποχές από το μακρινό παρελθόν. Τότε που υπεράνω όλων υπήρχε το κόμμα ως υπέρτατη αξία. Τότε που η πολιτική βασιζόταν στο αξίωμα της δράσης αντίδρασης. Δηλαδή αν το ένα άκρο εκφράσει κάποια θέση το άλλο άκρο κατ’ ανάγκη πρέπει να εκφράσει ακριβώς την αντίθετη.
Μάλιστα η εξωφρενική λογική ενός καλού μου φίλου από τα παλιά (ανεξάρτητα αν με έχει διαγράψει ως φίλο από το fc γιατί ενοχλείται με τα γραφόμενα μου) όπως μου την εξέφρασε ήταν ότι «υποστήριξε το σχεδίο Ανάν γιατί το ΑΚΕΛ ήταν υπέρ». Σε τέτοια επίπεδα έφτασε η κομματική πώρωση και ο παραλογισμός.
Χθες μεταξύ των χιλιάδων συμπολιτών μας περπάτησαν υπό την αυστηρή προσωπική τους ιδιότητα αναμιγμένοι με το πλήθος βουλευτές και στελέχη κάποιων κομμάτων
Όμως ένα θέλω να τους πω. Όπως κατά την εποχή του ανυπέρβλητου αγώνα της ΕΟΚΑ κάποιοι δεν συμμετείχαν επικαλούμενοι τη συμμετοχή ορισμένων δίδοντας στον αγώνα κομματικό χρώμα έτσι ακριβώς κάνουν το ίδιο και κάποιοι σήμερα. Αλλά οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί αυτή τη φορά.
Κάποιοι φαίνεται ότι έχουν τόσο αλλοτριωθεί που χρειάζεται να κοιτάξουν λίγο πίσω τους να δουν το σημείο εκκίνησης τους. (αν και νομίζω πως έχουν χαθεί μέσα στην κοσμική τους περιπλάνηση).
ΥΓ: Στη χθεσινή εκδήλωση συμμετείχαν 20 οργανώσεις. Συντεχνίες, εργάτες, γεωργοί, κτηνοτρόφοι, φοιτητές, εκπαιδευτικοί, μαθητές, συνταξιούχοι, ανάπηροι, πολύτεκνοι… Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Την έφαγε για τα καλά ο διαιτητής!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
