2013-12-17 20:19:47
Στην ιστορία δεν υπάρχει ελπίδα Γράφει ο Γιώργος Πολίτης
Πίσω από την υστεροβουλία των ‘αξιοσέβαστων’ κανονισμών-νόμων ελλοχεύει η ‘αρετή’ των διοικούντων. Μια αρετή η οποία απαντάται ως η κατωτέρα τη τάξει του ζωικού βασιλείου καθώς η αρχή της εδρεύει και μόνον, εις το πρώτιστον της συντήρησης, άλλως, της θρέψης των θηρίων.
Ουδέποτε κοινωνία η οποία ήθελε πολιτισμό, δεν αναγκάστηκε σε ομοίου είδους κακεντρεχείς νομοθετήσεις. Ουδέποτε το σθένος των αιρετών δεν εξεπέρασε το ‘’ήθος’’ της ζωώδους ιδιαιτερότητας του κτήνους, το οποίο όμως σαφώς και δικαιολογείται λόγω της φύσης και των αναγκών του, σε αντίθεση με την πολιτική της γραβάτας, η οποία ομιλεί περί Σωκρατικών αξιών και εμπαίζει Στην ιστορία δεν υπάρχει ελπίδα. Η ιστορία στέκεται αρωγός του μίσους καθώς καθρεφτίζει τις όψεις και τις εκδοχές της πραγματικότητας. Στην σκιά της αδικίας δεν μπορεί παρά φυτρώσει ο σπόρος της εκδίκησης.
Οι αρχές της δικαιοσύνης οι οποίες καταπατώνται με τρόπο πρόστυχης ανδρείας, υπό την ασφαλή πλειοψηφία της παραπλάνησης, συνθηκολογούν εν μέσω κατακραυγής, με τα σχήματα τα νεκρά, της ευφάνταστης προσδοκίας.
Η ευθεία καταπάτηση της λογικής, αντιτίθεται με την λεπτότητα της ηθικής του είθισται έστω, διότι εάν επιχειρούσαμε να κάνουμε λόγο περί βαθύτερων αξιών θα ήταν σαν να περιμέναμε από τον homo sapiens να αντιληφθεί την ιδιαίτερη γεύση μία γκουρμέ δημιουργίας Το βέβαιο συμπέρασμα είναι, πως δεν είναι δυνατόν πολιτικός ή μη ή ο οποιοσδήποτε εχέφρων, να αναμένει σύμπνοια. Δεν είναι δυνατόν οι αλαλαγμοί, να πείσουν πως το κτηνώδες αντιλαμβάνεται την ‘’ιδέα’’. Ο στόχος, δεν είναι η εξομάλυνση, μα η βίαιη αρπαγή. Ο σκοπός, δεν είναι ελάφρυνση, μα η επιβολή άδικου βάρους και κανείς ιθύνων δεν δικαιούται να απαιτεί φίλια αισθήματα.
Όταν ο εχθρός επιτάσσει, γιατί επιτάσσει -μέσω της άλογης και άδικης φορολόγησης- δεν ημπορεί να ελπίζει σε συμπολίτες. Οι εχθροί τού πρέπουν και οι κάθε είδους αγωνιστές.
Ο διαρκής έρως με την εξουσία, μαρτυρά τον διαστροφικό εναγκαλισμό με την εμμονική ιδέα της αρχής ή με την δια βίου εξάρτηση σε ειλημμένες υποχρεώσεις, διότι δεν είναι δυνατόν το άδικο, να βαπτίζεται ούτε αναγκαίο, αλλά και ούτε και σωτήριο και ως τούτο να υπηρετείται και να ανάγεται εις αρετήν η λήψις της απόφασης να επιβληθεί.
Οι συνέπειες αυτής της πολιτικής μπορεί να καθυστερούν, όμως σωρεύονται και της ώρας ελθούσης, η οργή θα έχει χρώμα πρωτόγνωρο, από ένα και μόνο αιφνίδιο λόγο. Την καθαρή αντίληψη του χρόνιου εμπαιγμού…
politisg.blogspot.gr
Πίσω από την υστεροβουλία των ‘αξιοσέβαστων’ κανονισμών-νόμων ελλοχεύει η ‘αρετή’ των διοικούντων. Μια αρετή η οποία απαντάται ως η κατωτέρα τη τάξει του ζωικού βασιλείου καθώς η αρχή της εδρεύει και μόνον, εις το πρώτιστον της συντήρησης, άλλως, της θρέψης των θηρίων.
Ουδέποτε κοινωνία η οποία ήθελε πολιτισμό, δεν αναγκάστηκε σε ομοίου είδους κακεντρεχείς νομοθετήσεις. Ουδέποτε το σθένος των αιρετών δεν εξεπέρασε το ‘’ήθος’’ της ζωώδους ιδιαιτερότητας του κτήνους, το οποίο όμως σαφώς και δικαιολογείται λόγω της φύσης και των αναγκών του, σε αντίθεση με την πολιτική της γραβάτας, η οποία ομιλεί περί Σωκρατικών αξιών και εμπαίζει Στην ιστορία δεν υπάρχει ελπίδα. Η ιστορία στέκεται αρωγός του μίσους καθώς καθρεφτίζει τις όψεις και τις εκδοχές της πραγματικότητας. Στην σκιά της αδικίας δεν μπορεί παρά φυτρώσει ο σπόρος της εκδίκησης.
Οι αρχές της δικαιοσύνης οι οποίες καταπατώνται με τρόπο πρόστυχης ανδρείας, υπό την ασφαλή πλειοψηφία της παραπλάνησης, συνθηκολογούν εν μέσω κατακραυγής, με τα σχήματα τα νεκρά, της ευφάνταστης προσδοκίας.
Η ευθεία καταπάτηση της λογικής, αντιτίθεται με την λεπτότητα της ηθικής του είθισται έστω, διότι εάν επιχειρούσαμε να κάνουμε λόγο περί βαθύτερων αξιών θα ήταν σαν να περιμέναμε από τον homo sapiens να αντιληφθεί την ιδιαίτερη γεύση μία γκουρμέ δημιουργίας Το βέβαιο συμπέρασμα είναι, πως δεν είναι δυνατόν πολιτικός ή μη ή ο οποιοσδήποτε εχέφρων, να αναμένει σύμπνοια. Δεν είναι δυνατόν οι αλαλαγμοί, να πείσουν πως το κτηνώδες αντιλαμβάνεται την ‘’ιδέα’’. Ο στόχος, δεν είναι η εξομάλυνση, μα η βίαιη αρπαγή. Ο σκοπός, δεν είναι ελάφρυνση, μα η επιβολή άδικου βάρους και κανείς ιθύνων δεν δικαιούται να απαιτεί φίλια αισθήματα.
Όταν ο εχθρός επιτάσσει, γιατί επιτάσσει -μέσω της άλογης και άδικης φορολόγησης- δεν ημπορεί να ελπίζει σε συμπολίτες. Οι εχθροί τού πρέπουν και οι κάθε είδους αγωνιστές.
Ο διαρκής έρως με την εξουσία, μαρτυρά τον διαστροφικό εναγκαλισμό με την εμμονική ιδέα της αρχής ή με την δια βίου εξάρτηση σε ειλημμένες υποχρεώσεις, διότι δεν είναι δυνατόν το άδικο, να βαπτίζεται ούτε αναγκαίο, αλλά και ούτε και σωτήριο και ως τούτο να υπηρετείται και να ανάγεται εις αρετήν η λήψις της απόφασης να επιβληθεί.
Οι συνέπειες αυτής της πολιτικής μπορεί να καθυστερούν, όμως σωρεύονται και της ώρας ελθούσης, η οργή θα έχει χρώμα πρωτόγνωρο, από ένα και μόνο αιφνίδιο λόγο. Την καθαρή αντίληψη του χρόνιου εμπαιγμού…
politisg.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
