2013-12-19 18:03:08
Γράφει ο Φωτιάδης Τριαντάφυλλος
Μετά το δόγμα της συνθήκης του Μάαστριχτ περί ελεύθερης διακίνησης: κεφαλαίων-εμπορευμάτων – υπηρεσιών - εργατικού δυναμικού, έρχεται τώρα το αναγκαίο και αντιδραστικού περιεχομένου συμπλήρωμα όλων αυτών με στρατιωτική πλέον μορφή, ''η εφαρμογή της κοινής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας'' που προωθήθηκε πρόσφατα και δια χειρός της «σοσιαλίστριας» ευρωβουλευτού του ΠΑΣΟΚ κας Μ. Κοππά, εισηγήτριας της σχετικής έκθεσης.
Με την υπερψήφιση της έκθεσης από την ολομέλεια του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και τη γενικότερη συζήτηση για το θέμα ανοίγει ο δρόμος για την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση των εθνικών μας συμφερόντων και εγκατάλειψη της άμυνας της χώρας σε χέρια ξένων κέντρων αποφάσεων, όπως επίσης και για την ισχυροποίηση της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας σε βάρος της πολεμικής βιομηχανίας της χώρας. Αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας στρατηγικής αναδιαρθρώσεων που την ζούμε σήμερα, σε όλους τους τομείς της οικονομίας, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με ιδιαίτερη στόχευση στο πεδίο της άμυνας, καθώς όπως μας επισημαίνει στην έκθεσή της η κα Κοππά «είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε περισσότερα με λιγότερους πόρους ...
. για μια ανταγωνιστική ευρωπαϊκή άμυνα». Μας δείχνει καθαρά ότι οι μεγάλες πολεμικές βιομηχανίες που μονοπωλούν την ευρωπαϊκή αγορά χρειάζονται την οικονομική αλλά και την στρατιωτική στήριξη όλων των κρατών μελών στον οξύτατο ανταγωνισμό τους με άλλα μονοπώλια (κινέζικα, αμερικάνικα, ρώσικα κ.ά.).
Η θέση άλλωστε της έκθεσης της κας Κοππά ότι «η ΕΕ οφείλει να επιλέξει αν θα είναι μια μεγάλη αγορά ή ένας διεθνής παίκτης» καθώς και ότι «η ΕΕ … με τα πολλαπλά εργαλεία και μέσα που διαθέτει μπορεί να επιχειρεί εκεί που το ΝΑΤΟ ως στρατιωτική συμμαχία δεν είναι ευπρόσδεκτο» επιβεβαιώνει περίτρανα ότι η «κοινή πολιτική ασφάλειας και άμυνας» αποτελεί τον "μπαμπούλα" της στρατιωτικής επιβολής για τις στρατηγικές επιδιώξεις της ΕΕ σε όλο τον κόσμο.
Η ΕΕ -όπως το ΝΑΤΟ- θέλοντας να αναβαθμίσει το ρόλο της σαν επιδιαιτητή παρουσιάζεται ως «πάροχος ασφαλείας» σε ένα ασταθές περιβάλλον στην περιοχή του Αιγαίου, της Μεσογείου (Λιβύη, Συρία, Αίγυπτος, κ.ά.), αλλά και ευρύτερα (Μάλι, Σουδάν) με ό,τι αρνητικό για την ειρήνη και την ευημερία των λαών συνεπάγεται.
Μας προτείνει η κα Κοππά να αφήσουμε κατά μέρος τους εθνικούς εγωισμούς -«για άλλη μια φορά έχουμε να κάνουμε με εθνικούς εγωισμούς», όπως αναφέρει στην έκθεσή της- και να συμβιβαστούμε με την ιδέα της υποταγής σε ένα νέου τύπου προσαρμοσμένο στα μεγάλα ευρωενωσιακά μονοπωλιακά συμφέροντα υπονομεύοντας με αυτόν τον τρόπο την αμυντική ικανότητα της χώρας και την ασφάλεια των συνόρων της.
Επίσης δημιουργεί ερωτηματικά η αναφορά της ότι «η άμυνα και η ασφάλεια δεν ανήκουν στους στρατιωτικούς μόνο», καθώς με αυτόν τον τρόπο αδυνατίζει ο ρόλος των ενόπλων δυνάμεων και ενισχύονται δομές , μεταξύ άλλων προφανώς και ιδιωτικοί στρατοί. Παράλληλα οι ευρωενωσιακές στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις δεν διαχωρίζονται τοπικά στις χώρες που επεμβαίνουν αλλά δρουν ενιαία. Άραγε το ίδιο θα ισχύσει και στο εσωτερικό των χωρών μελών; Όλα αυτά αποτελούν στο σύνολό τους έναν επικίνδυνο σχεδιασμό για τη στρατιωτικοποίηση του συνόλου των δομών της κοινωνίας .
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η έκθεση της κας Μαριέτας Γιαννάκου σχετικά με τις στρατιωτικές δομές της ΕΕ: τρέχουσα κατάσταση και μελλοντικές προοπτικές.
Η αγωνία και των δύο ευρωβουλευτών και η προσήλωση στους "στόχους" τους είναι τόσο μεγάλη που εξορμούν προπαγανδίζοντας το νέο "προϊόν" σε χώρες της ΕΕ, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, προκειμένου να βρουν συμμάχους έτοιμους να στηρίξουν και να υποστηρίξουν αυτήν την προσπάθεια.
Το ευρωπαϊκό Συμβούλιο σαν το ανώτατο όργανο αποφάσεων και καθοδήγησης της ΕΕ δίνει βαρύνουσα σημασία στην ΚΠΑΑ (Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας)- στην οποία και αφιερώνει τη Σύνοδο Κορυφής στις 19-20 Δεκέμβρη του 2013 στις Βρυξέλλες - καθώς θα συμβάλει σημαντικά στην ενίσχυση του ρόλου τις ΕΕ στο πεδίο των ανταγωνισμών της με άλλους «παρόχους ασφαλείας» για την εξασφάλιση της γεωστρατηγικής επιρροής τον έλεγχο ενεργειακών πόρων και των δρόμων μεταφοράς τους.
Η προώθηση αυτής της πολιτικής δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα, βάζει σε κίνδυνο τα κυριαρχικά δικαιώματα και την άμυνα της χώρας, ενώ υπονομεύει το δικαίωμα των λαών στην ΕΙΡΗΝΗ.
ΠΗΓΗ: http://ketha.gr/artha.html
Μετά το δόγμα της συνθήκης του Μάαστριχτ περί ελεύθερης διακίνησης: κεφαλαίων-εμπορευμάτων – υπηρεσιών - εργατικού δυναμικού, έρχεται τώρα το αναγκαίο και αντιδραστικού περιεχομένου συμπλήρωμα όλων αυτών με στρατιωτική πλέον μορφή, ''η εφαρμογή της κοινής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας'' που προωθήθηκε πρόσφατα και δια χειρός της «σοσιαλίστριας» ευρωβουλευτού του ΠΑΣΟΚ κας Μ. Κοππά, εισηγήτριας της σχετικής έκθεσης.
Με την υπερψήφιση της έκθεσης από την ολομέλεια του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και τη γενικότερη συζήτηση για το θέμα ανοίγει ο δρόμος για την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση των εθνικών μας συμφερόντων και εγκατάλειψη της άμυνας της χώρας σε χέρια ξένων κέντρων αποφάσεων, όπως επίσης και για την ισχυροποίηση της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας σε βάρος της πολεμικής βιομηχανίας της χώρας. Αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας στρατηγικής αναδιαρθρώσεων που την ζούμε σήμερα, σε όλους τους τομείς της οικονομίας, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με ιδιαίτερη στόχευση στο πεδίο της άμυνας, καθώς όπως μας επισημαίνει στην έκθεσή της η κα Κοππά «είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε περισσότερα με λιγότερους πόρους ...
Η θέση άλλωστε της έκθεσης της κας Κοππά ότι «η ΕΕ οφείλει να επιλέξει αν θα είναι μια μεγάλη αγορά ή ένας διεθνής παίκτης» καθώς και ότι «η ΕΕ … με τα πολλαπλά εργαλεία και μέσα που διαθέτει μπορεί να επιχειρεί εκεί που το ΝΑΤΟ ως στρατιωτική συμμαχία δεν είναι ευπρόσδεκτο» επιβεβαιώνει περίτρανα ότι η «κοινή πολιτική ασφάλειας και άμυνας» αποτελεί τον "μπαμπούλα" της στρατιωτικής επιβολής για τις στρατηγικές επιδιώξεις της ΕΕ σε όλο τον κόσμο.
Η ΕΕ -όπως το ΝΑΤΟ- θέλοντας να αναβαθμίσει το ρόλο της σαν επιδιαιτητή παρουσιάζεται ως «πάροχος ασφαλείας» σε ένα ασταθές περιβάλλον στην περιοχή του Αιγαίου, της Μεσογείου (Λιβύη, Συρία, Αίγυπτος, κ.ά.), αλλά και ευρύτερα (Μάλι, Σουδάν) με ό,τι αρνητικό για την ειρήνη και την ευημερία των λαών συνεπάγεται.
Μας προτείνει η κα Κοππά να αφήσουμε κατά μέρος τους εθνικούς εγωισμούς -«για άλλη μια φορά έχουμε να κάνουμε με εθνικούς εγωισμούς», όπως αναφέρει στην έκθεσή της- και να συμβιβαστούμε με την ιδέα της υποταγής σε ένα νέου τύπου προσαρμοσμένο στα μεγάλα ευρωενωσιακά μονοπωλιακά συμφέροντα υπονομεύοντας με αυτόν τον τρόπο την αμυντική ικανότητα της χώρας και την ασφάλεια των συνόρων της.
Επίσης δημιουργεί ερωτηματικά η αναφορά της ότι «η άμυνα και η ασφάλεια δεν ανήκουν στους στρατιωτικούς μόνο», καθώς με αυτόν τον τρόπο αδυνατίζει ο ρόλος των ενόπλων δυνάμεων και ενισχύονται δομές , μεταξύ άλλων προφανώς και ιδιωτικοί στρατοί. Παράλληλα οι ευρωενωσιακές στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις δεν διαχωρίζονται τοπικά στις χώρες που επεμβαίνουν αλλά δρουν ενιαία. Άραγε το ίδιο θα ισχύσει και στο εσωτερικό των χωρών μελών; Όλα αυτά αποτελούν στο σύνολό τους έναν επικίνδυνο σχεδιασμό για τη στρατιωτικοποίηση του συνόλου των δομών της κοινωνίας .
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η έκθεση της κας Μαριέτας Γιαννάκου σχετικά με τις στρατιωτικές δομές της ΕΕ: τρέχουσα κατάσταση και μελλοντικές προοπτικές.
Η αγωνία και των δύο ευρωβουλευτών και η προσήλωση στους "στόχους" τους είναι τόσο μεγάλη που εξορμούν προπαγανδίζοντας το νέο "προϊόν" σε χώρες της ΕΕ, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, προκειμένου να βρουν συμμάχους έτοιμους να στηρίξουν και να υποστηρίξουν αυτήν την προσπάθεια.
Το ευρωπαϊκό Συμβούλιο σαν το ανώτατο όργανο αποφάσεων και καθοδήγησης της ΕΕ δίνει βαρύνουσα σημασία στην ΚΠΑΑ (Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας)- στην οποία και αφιερώνει τη Σύνοδο Κορυφής στις 19-20 Δεκέμβρη του 2013 στις Βρυξέλλες - καθώς θα συμβάλει σημαντικά στην ενίσχυση του ρόλου τις ΕΕ στο πεδίο των ανταγωνισμών της με άλλους «παρόχους ασφαλείας» για την εξασφάλιση της γεωστρατηγικής επιρροής τον έλεγχο ενεργειακών πόρων και των δρόμων μεταφοράς τους.
Η προώθηση αυτής της πολιτικής δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα, βάζει σε κίνδυνο τα κυριαρχικά δικαιώματα και την άμυνα της χώρας, ενώ υπονομεύει το δικαίωμα των λαών στην ΕΙΡΗΝΗ.
ΠΗΓΗ: http://ketha.gr/artha.html
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΤΟ 71% ΟΙ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΑΝΕΡΓΟΙ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
