2013-12-20 10:34:06
του Κωνσταντίνου Ζέρβα, Αντιδήμαρχος Ποιότητας Ζωής Δήμου Θεσσαλονίκης
Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ήταν ξεχωριστό. Με δύο λαμπερές εκδηλώσεις η ΧΑΝΘ ανακάλεσε τη συλλογική μνήμη της πόλης και απέδωσε τιμές στους θρύλους της ιστορίας της: μορφές όπως ο Τάκης Ταλιαδώρος (με «απόσυρση» της φανέλας με το νούμερο 3), ο Μίμης Τσικίνας και ο Συμεών Μαυροσκούφης (με ονοματοδοσία των εγκαταστάσεων). Με την παρουσία και τιμή ιστορικών μορφών όπως οι Τρόντζος, Τσάβας, Γιαννουζάκος και Ροδόπουλος, αλλά και πιο σύγχρονων, όπως οι Ανανιάδης, Νικολαΐδης και Ζήσης.
Τίμησε τα παιδιά της που, στη διάρκεια της 93άχρονης ιστορίας της, προώθησαν το άθλημα αλλά και το αθλητικό ιδεώδες και διακρίθηκαν σε αθλητικούς και κοινωνικούς στίβους. Αλλά απέδωσε τις πρέπουσες τιμές και σ’ εκείνους που από διοικητική θέση βοήθησαν στη δημιουργία και στον εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων που κοσμούν την πόλη μας. Επίσης, για μία ακόμη φορά, πρωτοπόρησε δημιουργώντας το πρώτο Μουσείο Μπάσκετ στη χώρα – δικαίως, αφού η ΧΑΝΘ έφερε το άθλημα στην Ελλάδα το 1919, με τα πρώτα καλάθια να μπαίνουν σε μια αναποδογυρισμένη ψάθινη καρέκλα εν είδει μπασκέτας στην οδό Δαγκλή, εκεί όπου δύο χρόνια αργότερα στεγάστηκε η Αδελφότητα.
Αλλά δεν είναι μόνο το μπάσκετ! Παρακολουθώντας αυτές τις σπουδαίες στιγμές που οι φίλοι της ΧΑΝΘ αλλά και ολόκληρη η πόλη ανέδειξε με σεβασμό και τιμή το παρελθόν της και παρατηρώντας το ισόπλευρο τριγωνικό έμβλημα που συμβολίζει την ισομερή ανάπτυξη ψυχής – πνεύματος – σώματος με την οριζόντια γραμμή να υπονοεί την κοινωνικότητα και την ανιδιοτελή προσφορά, σκέφτηκα ότι η ΧΑΝΘ προσέφερε την πρωτοπορία και το μοντέλο αξιοποιώντας ένα άλλο μαγικό τρίγωνο: υποδομές, οργάνωση, έμψυχο υλικό. Κάπως έτσι κατάφερε να δημιουργήσει κτιριακές και αθλητικές υποδομές άγνωστες για κείνα τα χρόνια στην Ελλάδα (το κεντρικό της κτίριο ολοκληρώθηκε το 1934). Εστελνε τα καλύτερα στελέχη της για μετεκπαίδευση στο εξωτερικό κι εκείνα επέστρεφαν κομίζοντας νέες γνώσεις στη χώρα μας. Αλλά και αξιοποιούσε τη σημαντική δουλειά που γίνεται στις κατασκηνώσεις, αυτό το φυτώριο στελεχών, όπου διαπλάθεται από μικρή ηλικία το μελλοντικό έμψυχο δυναμικό της.
Κάπως έτσι κατάφερε να δημιουργήσει μια παράδοση αφενός επαγγελματικής οργάνωσης και αφετέρου δυναμικού εθελοντισμού. Κι έτσι κατέγραψε ουσιαστική και μοναδική κοινωνική προσφορά, είτε με την ίδρυση των σπιτιών του στρατιώτη για τους άνδρες της συμμαχίας του Μακεδονικού Μετώπου το 1918, είτε περιθάλποντας πρόσφυγες από τη Μικρασία το 1922, είτε δημιουργώντας την «Επιτροπή Αλητόπαιδος» για τα παιδιά χωρίς γονείς το 1926, είτε φιλοξενώντας τη Δημοτική Βιβλιοθήκη (με διευθυντή μάλιστα τον Γιώργο Βαφόπουλο) στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια.
Σκεφτόμουν ότι τελικά το μεγάλο δώρο που προσέφεραν όλοι αυτοί στα περίπου 100 χρόνια της λειτουργίας της ήταν η αγάπη για τον τόπο και τους ανθρώπους του. Αλλά και η δύναμη της προσφοράς και της δημιουργίας. Ολα αυτά που γέννησαν το εμβληματικό κτίριο, τους χώρους που φιλοξένησαν από μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις ως μαθητικές επιδείξεις και φεστιβάλ τραγουδιού. Μια μεγάλη παρακαταθήκη που οι νεότερες γενιές καλούμαστε να διαχειριστούμε επάξια.
Αυτό το μοντέλο της ΧΑΝΘ είναι και πάλι τόσο επίκαιρο και σημαντικό, όσο και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ή στις μεταπολεμικές περιόδους. Τώρα που η κοινωνία και το κράτος έχουν ανάγκη όραμα, αλλά κι επαγγελματισμό, κοινωνική αλληλεγγύη αλλά κι εθελοντική προσφορά. Τώρα, που καλούμαστε να πρωτοπορήσουμε και πάλι για να ανακαλύψουμε τις διεξόδους οι οποίες θα μας οδηγήσουν δημιουργικά στην έξοδο από τη σύγχρονη, πολλαπλή κρίση και παρακμή.
thinkfree.gr
Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ήταν ξεχωριστό. Με δύο λαμπερές εκδηλώσεις η ΧΑΝΘ ανακάλεσε τη συλλογική μνήμη της πόλης και απέδωσε τιμές στους θρύλους της ιστορίας της: μορφές όπως ο Τάκης Ταλιαδώρος (με «απόσυρση» της φανέλας με το νούμερο 3), ο Μίμης Τσικίνας και ο Συμεών Μαυροσκούφης (με ονοματοδοσία των εγκαταστάσεων). Με την παρουσία και τιμή ιστορικών μορφών όπως οι Τρόντζος, Τσάβας, Γιαννουζάκος και Ροδόπουλος, αλλά και πιο σύγχρονων, όπως οι Ανανιάδης, Νικολαΐδης και Ζήσης.
Τίμησε τα παιδιά της που, στη διάρκεια της 93άχρονης ιστορίας της, προώθησαν το άθλημα αλλά και το αθλητικό ιδεώδες και διακρίθηκαν σε αθλητικούς και κοινωνικούς στίβους. Αλλά απέδωσε τις πρέπουσες τιμές και σ’ εκείνους που από διοικητική θέση βοήθησαν στη δημιουργία και στον εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων που κοσμούν την πόλη μας. Επίσης, για μία ακόμη φορά, πρωτοπόρησε δημιουργώντας το πρώτο Μουσείο Μπάσκετ στη χώρα – δικαίως, αφού η ΧΑΝΘ έφερε το άθλημα στην Ελλάδα το 1919, με τα πρώτα καλάθια να μπαίνουν σε μια αναποδογυρισμένη ψάθινη καρέκλα εν είδει μπασκέτας στην οδό Δαγκλή, εκεί όπου δύο χρόνια αργότερα στεγάστηκε η Αδελφότητα.
Αλλά δεν είναι μόνο το μπάσκετ! Παρακολουθώντας αυτές τις σπουδαίες στιγμές που οι φίλοι της ΧΑΝΘ αλλά και ολόκληρη η πόλη ανέδειξε με σεβασμό και τιμή το παρελθόν της και παρατηρώντας το ισόπλευρο τριγωνικό έμβλημα που συμβολίζει την ισομερή ανάπτυξη ψυχής – πνεύματος – σώματος με την οριζόντια γραμμή να υπονοεί την κοινωνικότητα και την ανιδιοτελή προσφορά, σκέφτηκα ότι η ΧΑΝΘ προσέφερε την πρωτοπορία και το μοντέλο αξιοποιώντας ένα άλλο μαγικό τρίγωνο: υποδομές, οργάνωση, έμψυχο υλικό. Κάπως έτσι κατάφερε να δημιουργήσει κτιριακές και αθλητικές υποδομές άγνωστες για κείνα τα χρόνια στην Ελλάδα (το κεντρικό της κτίριο ολοκληρώθηκε το 1934). Εστελνε τα καλύτερα στελέχη της για μετεκπαίδευση στο εξωτερικό κι εκείνα επέστρεφαν κομίζοντας νέες γνώσεις στη χώρα μας. Αλλά και αξιοποιούσε τη σημαντική δουλειά που γίνεται στις κατασκηνώσεις, αυτό το φυτώριο στελεχών, όπου διαπλάθεται από μικρή ηλικία το μελλοντικό έμψυχο δυναμικό της.
Κάπως έτσι κατάφερε να δημιουργήσει μια παράδοση αφενός επαγγελματικής οργάνωσης και αφετέρου δυναμικού εθελοντισμού. Κι έτσι κατέγραψε ουσιαστική και μοναδική κοινωνική προσφορά, είτε με την ίδρυση των σπιτιών του στρατιώτη για τους άνδρες της συμμαχίας του Μακεδονικού Μετώπου το 1918, είτε περιθάλποντας πρόσφυγες από τη Μικρασία το 1922, είτε δημιουργώντας την «Επιτροπή Αλητόπαιδος» για τα παιδιά χωρίς γονείς το 1926, είτε φιλοξενώντας τη Δημοτική Βιβλιοθήκη (με διευθυντή μάλιστα τον Γιώργο Βαφόπουλο) στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια.
Σκεφτόμουν ότι τελικά το μεγάλο δώρο που προσέφεραν όλοι αυτοί στα περίπου 100 χρόνια της λειτουργίας της ήταν η αγάπη για τον τόπο και τους ανθρώπους του. Αλλά και η δύναμη της προσφοράς και της δημιουργίας. Ολα αυτά που γέννησαν το εμβληματικό κτίριο, τους χώρους που φιλοξένησαν από μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις ως μαθητικές επιδείξεις και φεστιβάλ τραγουδιού. Μια μεγάλη παρακαταθήκη που οι νεότερες γενιές καλούμαστε να διαχειριστούμε επάξια.
Αυτό το μοντέλο της ΧΑΝΘ είναι και πάλι τόσο επίκαιρο και σημαντικό, όσο και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ή στις μεταπολεμικές περιόδους. Τώρα που η κοινωνία και το κράτος έχουν ανάγκη όραμα, αλλά κι επαγγελματισμό, κοινωνική αλληλεγγύη αλλά κι εθελοντική προσφορά. Τώρα, που καλούμαστε να πρωτοπορήσουμε και πάλι για να ανακαλύψουμε τις διεξόδους οι οποίες θα μας οδηγήσουν δημιουργικά στην έξοδο από τη σύγχρονη, πολλαπλή κρίση και παρακμή.
thinkfree.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δείτε τα σημαντικότερα γεγονότα του 2013 σε 6΄
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
