2013-12-21 22:03:10
Η αθώα πίστη των παιδιών στον Άγιο Βασίλη η αντίδραση των μεγάλων όταν πρωτορωτήσουν...αν υπάρχει Όσο το παιδάκι μας πιστεύει στην ύπαρξή του, όλα βαίνουν καλώς.
Μόλις όμως κλονισθεί αυτή η αθώα πίστη και σας πρωτορωτήσει, πριν πανικοβληθείτε ή στενοχωρηθείτε, σκεφτείτε: το μικρό παιδί ακόμα έχει τη δυνατότητα να ζει σε φανταστικούς κόσμους, να φαντάζεται ιπτάμενους ταράνδους, να ανησυχεί για την έλλειψη καμινάδας στο δικό του σπίτι (και πώς θα ‘ρθει ο Άγιος Βασίλης) και αντίστοιχα, να μην περνάει από το μυαλό του πώς τα ρούχα του δεν λερώνονται , για να μην αναφέρουμε το θέμα του σωματότυπου και πώς χωράει, καν, στις καμινάδες!
Χρειάζεται συναισθηματική ωριμότητα για να χρησιμοποιήσει τη λογική.
Μήπως, λοιπόν, το ότι ρωτάει σημαίνει ότι αρχίζει να τολμάει να αμφισβητήσει; Ίσως άκουσε κάποιο παιδί να λέει πως δεν υπάρχει, ίσως, ακόμη, να αναρωτήθηκε πώς γίνεται να βρίσκεται ο Άγιος Βασίλης σε κάθε κατάστημα και στο δρόμο ταυτόχρονα. Αυτές οι σκέψεις , τα ερωτηματικά δεν θα κλονίσουν το 3χρονο παιδάκι, αν όμως μας ρωτήσει μεγαλύτερο παιδί, μάλλον σημαίνει ότι θέλει να μάθει, ότι κάτι δεν του ‘κολλάει’ πια στην ιστορία.
Σ’ αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλά συναισθήματα: αυτά του παιδιού που θέλει να μάθει, ή που ίσως γνωρίζει αλλά ακόμη δεν είναι έτοιμο να αφήσει αυτό που πίστευε μέχρι χθες, αλλά και των γονιών που, ίσως, λυπούνται που το παιδί τους αφήνει τη φάση του παραμυθιού και της απέραντης πίστης και μεγαλώνει. Γι’ αυτό, η συζήτηση που θα ακολουθήσει θέλει αγάπη, σεβασμό και τρυφερότητα, αλλά και ωριμότητα των γονιών, ώστε να μη θολώνει την κουβέντα η δική τους λύπη.
Αρχικά, η ιδέα είναι να πούμε στο παιδί την αλήθεια, χωρίς να του γκρεμίσουμε την πίστη, όχι στον Άγιο Βασίλη, αλλά στην δική μας αξιοπιστία. Άρα, να του ειπωθούν λόγια που θα εξηγούν και θα δικαιολογούν τη μέχρι τώρα ‘πραγματικότητα’. Όταν οι ερωτήσεις μας δυσκολεύουν, απαντάμε με την ερώτηση “εσύ, τι νομίζεις, τι πιστεύεις;” κι έτσι έχουμε την ευκαιρία να καταλάβουμε πού βρίσκεται, σε ποιο πλαίσιο κινείται η αναζήτησή του και να απαντήσουμε όπως αρμόζει.
Κάποια στοιχεία που μπορεί να βοηθήσουν:
*υπήρξε στ’ αλήθεια ο Μέγας Βασίλειος, με πολύ ενδιαφέρουσα και συγκινητική ιστορία για το έθιμο της βασιλόπιτας,
*το τελετουργικό γύρω από τον Άγιο Βασίλη είναι ένας τρόπος να εκφράσουμε τη χαρά της προσφοράς, της αγάπης και της έννοιας για τους άλλους,
*ψάξτε να δείτε με τα παιδιά ένα, κατά τη γνώμη μου, εξαιρετικό έργο του 1991 που λέγεται “Yes, Virginia, there is α Santa Claus” με τον Charles Bronson σε φοβερά συγκινητικό ρόλο. Είναι αληθινή ιστορία.
*αν τύχει ένα μικρούλι να αναγνωρίσει τον θείο του κάτω από τη στολή, και ταραχτεί, μπορείτε να πείτε πως ο Άγιος Βασίλης τον διάλεξε για βοηθό του γιατί ο ίδιος δεν προλαβαίνει, π.χ.
*κάντε κάτι για κάποιον που έχει ανάγκη μαζί με το παιδί αυτές τις μέρες και φροντίστε να χαρεί το ότι προσφέρει και όχι επειδή θα πάρει κάτι σε αντάλλαγμα.
Πηγή
pestanea
Μόλις όμως κλονισθεί αυτή η αθώα πίστη και σας πρωτορωτήσει, πριν πανικοβληθείτε ή στενοχωρηθείτε, σκεφτείτε: το μικρό παιδί ακόμα έχει τη δυνατότητα να ζει σε φανταστικούς κόσμους, να φαντάζεται ιπτάμενους ταράνδους, να ανησυχεί για την έλλειψη καμινάδας στο δικό του σπίτι (και πώς θα ‘ρθει ο Άγιος Βασίλης) και αντίστοιχα, να μην περνάει από το μυαλό του πώς τα ρούχα του δεν λερώνονται , για να μην αναφέρουμε το θέμα του σωματότυπου και πώς χωράει, καν, στις καμινάδες!
Χρειάζεται συναισθηματική ωριμότητα για να χρησιμοποιήσει τη λογική.
Μήπως, λοιπόν, το ότι ρωτάει σημαίνει ότι αρχίζει να τολμάει να αμφισβητήσει; Ίσως άκουσε κάποιο παιδί να λέει πως δεν υπάρχει, ίσως, ακόμη, να αναρωτήθηκε πώς γίνεται να βρίσκεται ο Άγιος Βασίλης σε κάθε κατάστημα και στο δρόμο ταυτόχρονα. Αυτές οι σκέψεις , τα ερωτηματικά δεν θα κλονίσουν το 3χρονο παιδάκι, αν όμως μας ρωτήσει μεγαλύτερο παιδί, μάλλον σημαίνει ότι θέλει να μάθει, ότι κάτι δεν του ‘κολλάει’ πια στην ιστορία.
Σ’ αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλά συναισθήματα: αυτά του παιδιού που θέλει να μάθει, ή που ίσως γνωρίζει αλλά ακόμη δεν είναι έτοιμο να αφήσει αυτό που πίστευε μέχρι χθες, αλλά και των γονιών που, ίσως, λυπούνται που το παιδί τους αφήνει τη φάση του παραμυθιού και της απέραντης πίστης και μεγαλώνει. Γι’ αυτό, η συζήτηση που θα ακολουθήσει θέλει αγάπη, σεβασμό και τρυφερότητα, αλλά και ωριμότητα των γονιών, ώστε να μη θολώνει την κουβέντα η δική τους λύπη.
Αρχικά, η ιδέα είναι να πούμε στο παιδί την αλήθεια, χωρίς να του γκρεμίσουμε την πίστη, όχι στον Άγιο Βασίλη, αλλά στην δική μας αξιοπιστία. Άρα, να του ειπωθούν λόγια που θα εξηγούν και θα δικαιολογούν τη μέχρι τώρα ‘πραγματικότητα’. Όταν οι ερωτήσεις μας δυσκολεύουν, απαντάμε με την ερώτηση “εσύ, τι νομίζεις, τι πιστεύεις;” κι έτσι έχουμε την ευκαιρία να καταλάβουμε πού βρίσκεται, σε ποιο πλαίσιο κινείται η αναζήτησή του και να απαντήσουμε όπως αρμόζει.
Κάποια στοιχεία που μπορεί να βοηθήσουν:
*υπήρξε στ’ αλήθεια ο Μέγας Βασίλειος, με πολύ ενδιαφέρουσα και συγκινητική ιστορία για το έθιμο της βασιλόπιτας,
*το τελετουργικό γύρω από τον Άγιο Βασίλη είναι ένας τρόπος να εκφράσουμε τη χαρά της προσφοράς, της αγάπης και της έννοιας για τους άλλους,
*ψάξτε να δείτε με τα παιδιά ένα, κατά τη γνώμη μου, εξαιρετικό έργο του 1991 που λέγεται “Yes, Virginia, there is α Santa Claus” με τον Charles Bronson σε φοβερά συγκινητικό ρόλο. Είναι αληθινή ιστορία.
*αν τύχει ένα μικρούλι να αναγνωρίσει τον θείο του κάτω από τη στολή, και ταραχτεί, μπορείτε να πείτε πως ο Άγιος Βασίλης τον διάλεξε για βοηθό του γιατί ο ίδιος δεν προλαβαίνει, π.χ.
*κάντε κάτι για κάποιον που έχει ανάγκη μαζί με το παιδί αυτές τις μέρες και φροντίστε να χαρεί το ότι προσφέρει και όχι επειδή θα πάρει κάτι σε αντάλλαγμα.
Πηγή
pestanea
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η γυναίκα που νίκησε τη γραφειοκρατία! (vid)
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι διευκρινίσεις του Στουρνάρα και η… σύγχυση
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
