2012-04-14 23:23:04
Τη φωτογραφία δημοσιεύουν tanea και είναι ο Γιώργος με την Άννα Νταλάρα το έτος 1982. Η βουλευτής και πρώην υφυπουργός θυμάται και γράφει στην εφημερίδα για το Πάσχα εκείνης της χρονιάς, το πρώτο της με τον Γιώργο Νταλάρα...Άννα Νταλάρα, Πρώην υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, βουλευτής Β’ Αθήνας (ΠΑΣΟΚ):
Σωτήριον έτος 1982, Πάσχα στην Άνδρο με το Γιώργο Νταλάρα ψαρά.
Πασχαλινές διακοπές και καλά. Νέος δεσμός όπου δείχνουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Εγώ τον δείχνω εννοείται. Το είδα το όνειρο, όταν είδα με τι λαχτάρα και αγωνία οι άντρες της παρέας τακτοποιούσαν τα ψαρικά.
Ξεκινήσαμε μια κατανυκτική Μ. Εβδομάδα με ολοήμερα ψαρέματα όπου ακολουθούσα υπό την επήρεια δραμαμίνης και με την ελπίδα ότι το Σάββατο θα κάναμε Ανάσταση στη στεριά.
Το Μ. Σάββατο ουδεμία αλλαγή στο πρόγραμμα, μόνο υποσχέσεις ’’σε λίγο τελειώνουμε κλπ.’’.
Όταν βγήκα από τη βάρκα κατά τις 7 το απόγευμα διότι είχα εθιστεί στη δραμαμίνη και για να μην τους ‘‘αφήσω’’ στη βάρκα όλα τα νηστίσιμα, το λεγόμενο μπότζι ή σουέλ με είχε κάνει κουρούμπελο.
Κι έκατσα ωραία-ωραία ολομόναχη σε μια μικρή ερημική παραλία της Παλαιόπολης αναμένοντας το ’’Θείο Φως’’.
Άκουσα τις καμπάνες να κτυπούν χαρμόσυνα, έβλεπα ’’από μακρυά τους καπνούς που ανέβαιναν μεριές-μεριές, και τις πρώτες στον ορίζοντα κόκκινες, λαμπερές φωτοβολίδες’’ και είπα στον εαυτό μου Χριστός Ανέστη χωρίς φιλί, χωρίς κερί, χωρίς αυγό.
Κατά τη δευτέρα πρωινή (2 π.μ.), γύρισαν οι μεγάλοι ψαράδες, χαλαροί και αμέριμνοι με το γνωστό ’’Τι έγινε, όλα καλά;’’. Αυτές τις επτά ώρες μόνη μου, τράβηξα του Χριστού τα Πάθη, αλλά λόγω του ότι και ο ίδιος ο Χριστός τα υφίστατο την ίδια εβδομάδα, έδωσα τόπο στην οργή και αποζημιώθηκα την άλλη μέρα με μια από τις ωραιότερες δεύτερες Αναστάσεις που έχω περάσει στη ζωή μου, το απόγευμα της Κυριακής στις μπαρουτοκαπνισμένες Στενιές της Άνδρου.
radar.gr
Σωτήριον έτος 1982, Πάσχα στην Άνδρο με το Γιώργο Νταλάρα ψαρά.
Πασχαλινές διακοπές και καλά. Νέος δεσμός όπου δείχνουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Εγώ τον δείχνω εννοείται. Το είδα το όνειρο, όταν είδα με τι λαχτάρα και αγωνία οι άντρες της παρέας τακτοποιούσαν τα ψαρικά.
Ξεκινήσαμε μια κατανυκτική Μ. Εβδομάδα με ολοήμερα ψαρέματα όπου ακολουθούσα υπό την επήρεια δραμαμίνης και με την ελπίδα ότι το Σάββατο θα κάναμε Ανάσταση στη στεριά.
Το Μ. Σάββατο ουδεμία αλλαγή στο πρόγραμμα, μόνο υποσχέσεις ’’σε λίγο τελειώνουμε κλπ.’’.
Όταν βγήκα από τη βάρκα κατά τις 7 το απόγευμα διότι είχα εθιστεί στη δραμαμίνη και για να μην τους ‘‘αφήσω’’ στη βάρκα όλα τα νηστίσιμα, το λεγόμενο μπότζι ή σουέλ με είχε κάνει κουρούμπελο.
Κι έκατσα ωραία-ωραία ολομόναχη σε μια μικρή ερημική παραλία της Παλαιόπολης αναμένοντας το ’’Θείο Φως’’.
Άκουσα τις καμπάνες να κτυπούν χαρμόσυνα, έβλεπα ’’από μακρυά τους καπνούς που ανέβαιναν μεριές-μεριές, και τις πρώτες στον ορίζοντα κόκκινες, λαμπερές φωτοβολίδες’’ και είπα στον εαυτό μου Χριστός Ανέστη χωρίς φιλί, χωρίς κερί, χωρίς αυγό.
Κατά τη δευτέρα πρωινή (2 π.μ.), γύρισαν οι μεγάλοι ψαράδες, χαλαροί και αμέριμνοι με το γνωστό ’’Τι έγινε, όλα καλά;’’. Αυτές τις επτά ώρες μόνη μου, τράβηξα του Χριστού τα Πάθη, αλλά λόγω του ότι και ο ίδιος ο Χριστός τα υφίστατο την ίδια εβδομάδα, έδωσα τόπο στην οργή και αποζημιώθηκα την άλλη μέρα με μια από τις ωραιότερες δεύτερες Αναστάσεις που έχω περάσει στη ζωή μου, το απόγευμα της Κυριακής στις μπαρουτοκαπνισμένες Στενιές της Άνδρου.
radar.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πως βλέπει τα πράγματα ένας μεθυσμένος οδηγός
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τα Google Glasses θα λειτουργούν και με γυαλιά οράσεως
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
