2012-04-15 01:44:54
Την προσωπική της εμπειρία και τις δύσκολες ώρες που πέρασε με την αδερφή της, όταν διαπιστώθηκε ότι εκείνη πάσχει από καρκίνο, κατέθεσε η Ελένη Γερασιμίδου Η συγκινητική εξομολόγηση, που έγινε στα πλαίσια της εκστρατείας που έκανε το περιοδικό LIFE & Style για την πρόληψη του καρκίνο του μαστού, δείχνει πως λειτουργεί ο άνθρωπος στις δύσκολες στιγμές και πόση δύναμη ψυχής μπορεί να βρει για να σωθεί.
«Δυστυχώς δεν πολυπροσέχω τον εαυτό μου. Είμαι αμελής, ενώ ξέρω ότι είναι λάθος. Αν κρίνω από μένα η αμέλεια προκύπτει από το φόβο του αποτελέσματος. Η δύναμη της ανθρώπινης ψυχής παίζει το μεγαλύτερο ρόλο. Πέρασα από μια τέτοια κατάσταση, στην αρχή της οποίας υπήρχε μια μικρή υποψία, αλλά τελικώς δεν ήταν κάτι κακό. Ήταν απλώς μια φλεγμονή. Τελικά έκανα μια μεγάλη εγχείριση στον πνεύμονα. Στο διάστημα που μεσολάβησε από την πληροφορία ότι κάτι μπορεί να έχω, μέχρι τη στιγμή που έγινε το χειρουργείο, ανακάλυψα στον εαυτό μου μια τεράστια δύναμη, την οποία δεν περίμενα από μένα. Μέχρι να μου ανακοινώσουν τα αποτελέσματα, πέθαινα από την αγωνία. Όταν όμως η κατάσταση ήταν δύσκολη, δεν φοβήθηκα καθόλου. Αυτό το έζησα και με τη Νατάσσα, την αδερφή μου. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να κάνεις τον καραγκιόζη. Τα πράγματα εξελίσσονται περίεργα. Τελικά, εκείνη ήταν που μας έδινε κουράγιο. Θυμάμαι μια συνάδελφο, που όταν της είπα ότι πρέπει να χειρουργηθώ γιατί υπάρχει μια υποψία, άρχισε να κλαίει και εγώ την παρηγορούσα. Το ίδιο συνέβαινε με την αδερφή μου σε όλο το διάστημα που πέρασε με τον καρκίνο. Όσο καιρό υπήρχε, έκανα σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Μέσα μου, όμως, πέθαινα κάθε στιγμή από το φόβο μου για εκείνη…».
Tromaktiko
«Δυστυχώς δεν πολυπροσέχω τον εαυτό μου. Είμαι αμελής, ενώ ξέρω ότι είναι λάθος. Αν κρίνω από μένα η αμέλεια προκύπτει από το φόβο του αποτελέσματος. Η δύναμη της ανθρώπινης ψυχής παίζει το μεγαλύτερο ρόλο. Πέρασα από μια τέτοια κατάσταση, στην αρχή της οποίας υπήρχε μια μικρή υποψία, αλλά τελικώς δεν ήταν κάτι κακό. Ήταν απλώς μια φλεγμονή. Τελικά έκανα μια μεγάλη εγχείριση στον πνεύμονα. Στο διάστημα που μεσολάβησε από την πληροφορία ότι κάτι μπορεί να έχω, μέχρι τη στιγμή που έγινε το χειρουργείο, ανακάλυψα στον εαυτό μου μια τεράστια δύναμη, την οποία δεν περίμενα από μένα. Μέχρι να μου ανακοινώσουν τα αποτελέσματα, πέθαινα από την αγωνία. Όταν όμως η κατάσταση ήταν δύσκολη, δεν φοβήθηκα καθόλου. Αυτό το έζησα και με τη Νατάσσα, την αδερφή μου. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να κάνεις τον καραγκιόζη. Τα πράγματα εξελίσσονται περίεργα. Τελικά, εκείνη ήταν που μας έδινε κουράγιο. Θυμάμαι μια συνάδελφο, που όταν της είπα ότι πρέπει να χειρουργηθώ γιατί υπάρχει μια υποψία, άρχισε να κλαίει και εγώ την παρηγορούσα. Το ίδιο συνέβαινε με την αδερφή μου σε όλο το διάστημα που πέρασε με τον καρκίνο. Όσο καιρό υπήρχε, έκανα σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Μέσα μου, όμως, πέθαινα κάθε στιγμή από το φόβο μου για εκείνη…».
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δεύτερο «UFO» πέφτει στη Σιβηρία
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το πασχαλινό τραπέζι θέλει «ρέγουλα»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
