Χριστούγεννα όπως κάθε χρόνο

2013-12-24 21:22:22

Γράφει ο Κυριάκος Τούνης

Όπως και κάθε χρόνο έτσι και φέτος το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη ετοιμάζεται να γιορτάσει τη γέννηση του Χριστού. Είναι καλό να κρατήσουμε τον όρο "γέννηση" για λόγους που θα δούμε στην συνέχεια. Πέρα, τώρα, από την εμπορική και χαλαρωτική αξία των ημερών, ύψιστη σημασία έχει η σχέση που αναπτύσσει κανείς με ένα αξιοσημείωτο γεγονός, όπως αυτό. Δηλαδή πώς γιορτάζεται ένα πρόσωπο, του οποίου την ξεχωριστότητα αναγνωρίζουν πολλοί, ένα πρόσωπο που έφερε τομή στην ιστορία της ανθρωπότητας με τον βίο του;

Είναι γνωστό πως ο Ιησούς, ένας από τους πιο προικισμένους ανθρώπους, έφερε στο προσκήνιο με πράξεις την αγαθοπραξία. Με σύμμαχο την πίστη στο θεό του χρησιμοποίησε τη δύναμή του, για να δεχτεί το διαφορετικό, το διωγμένο και χτυπημένο από τη κοινωνία. Ύψωσε την απλότητα, ως μέγιστη αρετή και κήρυξε την έντονη σχέση του με το νόημα της ζωής. Μια σχέση όμως που απαιτούσε αγώνες οδύνης, κραυγής, θανάτου, καθώς η αρνητική φύση του ανθρώπου πάντα κυριαρχούσε μαζικά. Με λίγα λόγια ενέπνευσε πάμπολλους με τη δυναμική του και ξαναθύμισε πως μπορεί να επικρατήσει και η θετική φύση των ανθρώπων.

Για να δούμε όμως πως γιορτάζεται η γέννηση του Χριστού -και όχι μόνο- ιστορικά. Είναι αντιληπτό πως γιορτάζεται αναφορικά. Δηλαδή οι περισσότεροι βιώνουν την γέννηση από απόσταση, σαν απλή θύμιση. Ή για να το πούμε διαφορετικά, βλέπουν στο Χριστό μια ζωή ελκυστική και ταυτόχρονα μη προσιτή στην ουσία της από τους ίδιους. Εδώ επανερχόμαστε στον όρο "γέννηση". Με αυτόν σε μια γιορτή είναι εύκολη η αναφορική σχέση με το γεγονός και όχι η βιωματική. Εάν στη θέση της "γέννησης" τοποθετήσουμε τον όρο "αναγέννηση" τότε θα πρέπει να βάλουμε το μερίδιό μας, να συνεισφέρουμε για εορτάσουμε. Και όταν λέω να βιώσουμε την εορτή, εννοώ να τη νοηματοδοτήσουμε με μια νέα τροπή δυναμικής, που παίρνει τις διαστάσεις που πήρε σε εξέχοντες ανθρώπους όπως στο Χριστό. Η διαφορά θα είναι ποιοτική. Δηλαδή όταν γιορτάζεις την γέννηση του Χριστού θα πρέπει να βιώνεις την δυναμική της αναγέννησης του στην ιστορικότητα. Αυτό είναι ένα στοίχημα διακινδύνευσης, πόνου αγώνα, που αποβλέπει στη δημιουργία που όλοι θαυμάζουν αλλά λίγοι αναλαμβάνουν.

Παρακολουθώντας, τώρα, τη γέννηση του Χριστού και πάμπολλων άλλων, γίνεται επίσης φανερό το εξής: Ήρθαν στο κόσμο άνθρωποι τομή που διαφοροποιήθηκαν επαναστατικά με το διαρκή πόλεμο μεταξύ των κοινωνιών. Όμως η ιστορική κίνηση παρέμεινε ίδια, διότι όλοι ήθελαν να τους την αλλάξουν άλλοι με τη θυσία τους και ταυτόχρονα οι ίδιοι να ζουν άκρως επιφανειακά και συμφεροντολογικά. Κάπως έτσι έρχονται και τα Χριστούγεννα 2013, μεσσιανικά. Γιορτάζονται προικισμένες μορφές χωρίς να μετέχουν στην ουσία αυτοί που τις ανακαλούν. Κρατιέται η ασφαλής απόσταση και τιμούνται απλά οι τύποι, κάνοντας τα πράγματα ξεπερασμένα. Αλλά μια γιορτή έχει στόχο να σε βοηθήσει να σηκώσεις το βάρος της νοηματοδότησης σύμφωνα με τα υποκειμενικά σου στοιχεία. Καθώς είναι λανθασμένη η αντιγραφή και η ρηχή αναπαραγωγή του Θεού κάποιων, όπως του Χριστού, που τους οδηγούσε σε μια συγκεκριμένη διαχείριση των πραγμάτων τους. Δεν μπορεί κανείς να βιώσει με τον ίδιο τρόπο το Θεό του Χριστού. Σημασία έχει να κινηθεί προς τη δημιουργία μιας πίστης που ανανοηματοδοτεί μια θετική ύπαρξη, όχι να την αντιγράψει στείρα. Πολλές φορές όταν συμβαίνει να γιορτάζεται κάτι δογματικά, παρατηρείται η αποστασιοποίηση από το βίωμα της προσωπικής δημιουργίας σε σχέση με άλλες.

Έτσι λοιπόν, είναι εμφανές πως τα Χριστούγεννα -αλλά και κάθε άλλη γιορτή (φιλοσόφου, καλλιτέχνη, απλού ανθρώπου)- έχουν νόημα όταν επεισέρχεται σ' αυτά ο αναγεννησιακός τους χαρακτήρας. Δηλαδή τα άτομα καλούνται να νοηματοδοτήσουν ένα γεγονός με το δικό τους υπαρξιακό βίωμα. Γιατί η "ιστορία" του καλού δεν είναι προνόμιο ενός, κυλάει σ' αυτό το κόσμο με δημιουργία, όχι σε κάποιον άλλο παθητικό, και αποτελεί βίωμα..

Για να βρείτε τη σελίδα μας στο fb,μπείτε εδώ:https://www.facebook.com/Uperbasiswordpresscom?fref=ts

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ