2013-12-25 17:51:07
Γράφει ο Κώστας Βουλγαράκης
Πέρασα πολλά Χριστούγεννα και ο Θεός ξέρει, πόσα ακόμα θα μου ξημερώσουν !!
Και όμως αυτά, ήταν πρωτόγνωρα διαφορετικά !
Τα μακρινά παιδικά μου Χριστούγεννα, τα θυμάμαι αμυδρά, ντυμένος με τα «καλά μου» ρούχα, να κάνω βόλτες με τους γονείς μου και αργότερα με τους φίλους μου, στη Δημοτική Αγορά και στους εμπορικούς δρόμους στα Χανιά !! Ατελείωτες διαπραγματεύσεις, για το δώρο των Χριστουγέννων - συνήθως ένα ρούχο από τους γονείς και ένα παιχνίδι «στόχος» ονείρων μιας χρονιάς, με χρέωση του «ταμείου» από τα κάλαντα !!
Τα Χριστούγεννα της ωριμότητας μου, τα θυμάμαι συγκεχυμένα και ανάκατα !! Από μπροστά μου περνούν πολλές μα πάρα πολλές εικόνες, από τα καρρέ Αξιωματικών των Πολεμικών μας Πλοίων, βάρδιες στη Γέφυρα σε περιπολίες, «σφήνα» εικόνες από βόλτες στα μαγαζιά με την οικογένεια μου, τοπία Χριστουγέννων στο εξωτερικό από τα ταξίδια, τις αποστολές και τις θητείες μου, κάποια οικογενειακά τραπέζια με τους φίλους μου και ξανά εικόνες βάρδιας σε Θαλάμους Επιχειρήσεων, Επιτελεία και Γραφεία Μονάδων !!
Αυτό που μου «λείπει» απ’ αυτές τις αναμνήσεις, είναι …. τα παιδικά κάλαντα !! Στη Μονάδα, μου έλεγαν τα κάλαντα τα Ναυτάκια, για να εισπράξουν την παραδοσιακή 5μερη εορταστική άδεια και «χάρη» …. !! Όταν ήμουν σπίτι, ερχόντουσαν κάποια λιγοστά παιδάκια – συνήθως γνωστά μας – μας τα έλεγαν, φιλιόμασταν και έφευγαν!! Φαινόταν δηλαδή, κάτι σα …. διαδικασία !!
Πέρσι που αποστρατεύτηκα, καταχρώντας την άκρατη πλέον ελευθερία μου, πέρασα τα Χριστούγεννα με συγγενείς και φίλους, σε κέντρα και τραπέζια, … πολλά Κρητικά τραπέζια !!
Φέτος ήταν τα πρώτα μου Χριστούγεννα (στην Αθήνα) ….. που τα κατάλαβα διαφορετικά !! Πρωί-πρωί την ώρα που πήγαμε να ανοίξουμε το Φαρμακείο, μας περίμεναν απ’ έξω παιδάκια !! «Να τα πούμε» είπαν και κουνούσαν τα ποδαράκια τους με προσμονή (όπως εμείς, όταν …. κατουριόμαστε) !! «Και βέβαια να τα πείτε» είπα, ενώ ξεκλειδώναμε και ξαφνικά το Φαρμακείο έλαμψε … πριν ανάψουμε τα φώτα !! Αυτή ήταν η πιο γλυκιά καλημέρα της χρονιάς !!
Ακολούθησαν δεκάδες πιτσιρίκια – όσο πιο πολλά ερχόντουσαν, τόσο πιο ενθουσιασμένος ήμουνα !! Συνωστισμός ....., περίμεναν μέσα στο Φαρμακείο, να τελειώσουν οι προηγούμενοι και νάρθει η σειρά τους ….. και εγώ, καθόμουν στην άκρη και κοίταζα επίμονα τα ματάκια τους, προσπαθώντας να πάρω, όλα αυτά που έχασα, όλα αυτά που ξέχασα, όλα αυτά που προσμένω !! Προσπαθούσα να καταλάβω τη ζωούλα, την τύχη και το μέλλον αυτών των παιδιών, παρατηρώντας τα προσεκτικά – πως κινούνται, πως συμπεριφέρονται και πως αντιδρούν – κοιτώντας κλεφτά και τους γονείς τους, που κουκουλωμένοι έξω στο κρύο, τα περίμεναν χαμογελαστοί !!
«Μακάρι να περάσουν από μπροστά μου, όλα τα παιδάκια της Πατρίδας μας» σκέφτηκα …. και μ’ έπιασε μια αγωνία, διότι συνειδητοποίησα ότι, εκτός από παιδιά λευκών μεταναστών και ένα υπέροχο «μαυράκι» με τη σπαστή προφορά και μπερδεμένη ποίηση, δεν πέρασαν και παιδάκια από την Ανατολή !! Αμηχανία και κάποια αύρα μελαγχολίας …. !! Γιατί, μα γιατί !; Ντρέπονται, γιατί δε μιλάνε καλά τα Ελληνικά ή φοβούνται !; …. και ξανά γιατί !!
Μ’ αυτές τις σκέψεις «φουσκωμένος», το απόγευμα ξαναγύρισα σπίτι, για να απολαύσω τη μοναξιά μου και για να αναδιατάξω τις σκέψεις μου !!
Έζησα πολλά, γνώρισα τόσα που ο καθένας θα ονειρεύονταν και γύρισα όλο – κυριολεκτικά ΟΛΟ – τον κόσμο !! Νοιώθω κορεσμένος από εμπειρίες, πλήρης από παραστάσεις, ικανοποιημένος από συναναστροφές, ΑΛΛΑ όλα αυτά με «κενά» μεταξύ τους !!
Αλλοτριωμένος από το επαγγελματικό μου φορτίο, τις υπηρεσιακές μου δεσμεύσεις και τα κοινωνικά μου πρωτόκολλα, ένοιωσα τώρα ξαφνικά άβγαλτος και πρωτάρης στη ζωή – στην πραγματική ζωή !! Εκπλήσσομαι, νοιώθω αμήχανα, κοκκινίζω από αναστολές και εκρήγνυμαι από αγανάκτηση, ανακαλύπτοντας τα τόσα που δε γνώριζα, αυτά που δεν κατάλαβα, αυτά που με προσπέρασαν …. ή μήπως αυτά που απέφευγα !;
Τα συσσωρευμένα συναισθήματα μου, από την καθημερινότητα μου στο Φαρμακείο, αντιλαμβανόμενος τον αγώνα των συνανθρώπων μας να καταφέρουν να αγοράσουν τα φάρμακα τους, τους απόκληρους αλλοδαπούς, που σε κοιτούν και εννοούν «μήπως καλύτερα να πεθάνω, για να ησυχάσω», τους απελπισμένους νέους – άνεργους – γονείς, που παζαρεύουν το γαλατάκι των μωρών τους, μου τα πυροδότησε αυτό το αγνό βλέμμα των μικρών με τα κάλαντα, που έκαναν – στην πλειοψηφία τους – τη χαρά τους και την αθωότητα τους, μέσο επιβίωσης της οικογενειακής καθημερινότητας τους.
Αυτό το λαμπερό βλέμμα, μου έδωσε να καταλάβω ότι : όλα αυτά που γνώρισα, όλα αυτά που απέκτησα, είναι απλά ένα υπέροχο βιβλίο που τελείωσε, την ώρα που η βιβλιοθήκη της ζωής, είναι γεμάτη με τόμους απέραντης θεματολογίας, που παραμένουν σκονισμένοι και στοιβαγμένοι στα ράφια της !!
Η σκόνη αυτή, είναι η καθημερινότητα μας, που πέφτει αθρόα και μας τυφλώνει, κάθε φορά που επιχειρούμε να σκαλίσουμε τα ράφια και κάθε φορά, τραβάμε φοβισμένοι το χέρι μας, για να προστατέψουμε τα μάτια και τον εαυτούλη μας !!
Τελικά ζωή είναι να επιβιώνεις (κοιτάζοντας τον εαυτό σου) ή να συμμετέχεις στη δημιουργία της (κοιτάζοντας γύρω σου) !;
Αυτά τα Χριστούγεννα είναι πράγματι διαφορετικά και τα βιώνω, με τα ίδια αισθήματα, σα Σημαιοφόρος, που απάρει ξανά, σ’ ένα νέο ταξίδι !!
Στην αείμνηστη Χρυσούλα
Tromaktiko
Πέρασα πολλά Χριστούγεννα και ο Θεός ξέρει, πόσα ακόμα θα μου ξημερώσουν !!
Και όμως αυτά, ήταν πρωτόγνωρα διαφορετικά !
Τα μακρινά παιδικά μου Χριστούγεννα, τα θυμάμαι αμυδρά, ντυμένος με τα «καλά μου» ρούχα, να κάνω βόλτες με τους γονείς μου και αργότερα με τους φίλους μου, στη Δημοτική Αγορά και στους εμπορικούς δρόμους στα Χανιά !! Ατελείωτες διαπραγματεύσεις, για το δώρο των Χριστουγέννων - συνήθως ένα ρούχο από τους γονείς και ένα παιχνίδι «στόχος» ονείρων μιας χρονιάς, με χρέωση του «ταμείου» από τα κάλαντα !!
Τα Χριστούγεννα της ωριμότητας μου, τα θυμάμαι συγκεχυμένα και ανάκατα !! Από μπροστά μου περνούν πολλές μα πάρα πολλές εικόνες, από τα καρρέ Αξιωματικών των Πολεμικών μας Πλοίων, βάρδιες στη Γέφυρα σε περιπολίες, «σφήνα» εικόνες από βόλτες στα μαγαζιά με την οικογένεια μου, τοπία Χριστουγέννων στο εξωτερικό από τα ταξίδια, τις αποστολές και τις θητείες μου, κάποια οικογενειακά τραπέζια με τους φίλους μου και ξανά εικόνες βάρδιας σε Θαλάμους Επιχειρήσεων, Επιτελεία και Γραφεία Μονάδων !!
Αυτό που μου «λείπει» απ’ αυτές τις αναμνήσεις, είναι …. τα παιδικά κάλαντα !! Στη Μονάδα, μου έλεγαν τα κάλαντα τα Ναυτάκια, για να εισπράξουν την παραδοσιακή 5μερη εορταστική άδεια και «χάρη» …. !! Όταν ήμουν σπίτι, ερχόντουσαν κάποια λιγοστά παιδάκια – συνήθως γνωστά μας – μας τα έλεγαν, φιλιόμασταν και έφευγαν!! Φαινόταν δηλαδή, κάτι σα …. διαδικασία !!
Πέρσι που αποστρατεύτηκα, καταχρώντας την άκρατη πλέον ελευθερία μου, πέρασα τα Χριστούγεννα με συγγενείς και φίλους, σε κέντρα και τραπέζια, … πολλά Κρητικά τραπέζια !!
Φέτος ήταν τα πρώτα μου Χριστούγεννα (στην Αθήνα) ….. που τα κατάλαβα διαφορετικά !! Πρωί-πρωί την ώρα που πήγαμε να ανοίξουμε το Φαρμακείο, μας περίμεναν απ’ έξω παιδάκια !! «Να τα πούμε» είπαν και κουνούσαν τα ποδαράκια τους με προσμονή (όπως εμείς, όταν …. κατουριόμαστε) !! «Και βέβαια να τα πείτε» είπα, ενώ ξεκλειδώναμε και ξαφνικά το Φαρμακείο έλαμψε … πριν ανάψουμε τα φώτα !! Αυτή ήταν η πιο γλυκιά καλημέρα της χρονιάς !!
Ακολούθησαν δεκάδες πιτσιρίκια – όσο πιο πολλά ερχόντουσαν, τόσο πιο ενθουσιασμένος ήμουνα !! Συνωστισμός ....., περίμεναν μέσα στο Φαρμακείο, να τελειώσουν οι προηγούμενοι και νάρθει η σειρά τους ….. και εγώ, καθόμουν στην άκρη και κοίταζα επίμονα τα ματάκια τους, προσπαθώντας να πάρω, όλα αυτά που έχασα, όλα αυτά που ξέχασα, όλα αυτά που προσμένω !! Προσπαθούσα να καταλάβω τη ζωούλα, την τύχη και το μέλλον αυτών των παιδιών, παρατηρώντας τα προσεκτικά – πως κινούνται, πως συμπεριφέρονται και πως αντιδρούν – κοιτώντας κλεφτά και τους γονείς τους, που κουκουλωμένοι έξω στο κρύο, τα περίμεναν χαμογελαστοί !!
«Μακάρι να περάσουν από μπροστά μου, όλα τα παιδάκια της Πατρίδας μας» σκέφτηκα …. και μ’ έπιασε μια αγωνία, διότι συνειδητοποίησα ότι, εκτός από παιδιά λευκών μεταναστών και ένα υπέροχο «μαυράκι» με τη σπαστή προφορά και μπερδεμένη ποίηση, δεν πέρασαν και παιδάκια από την Ανατολή !! Αμηχανία και κάποια αύρα μελαγχολίας …. !! Γιατί, μα γιατί !; Ντρέπονται, γιατί δε μιλάνε καλά τα Ελληνικά ή φοβούνται !; …. και ξανά γιατί !!
Μ’ αυτές τις σκέψεις «φουσκωμένος», το απόγευμα ξαναγύρισα σπίτι, για να απολαύσω τη μοναξιά μου και για να αναδιατάξω τις σκέψεις μου !!
Έζησα πολλά, γνώρισα τόσα που ο καθένας θα ονειρεύονταν και γύρισα όλο – κυριολεκτικά ΟΛΟ – τον κόσμο !! Νοιώθω κορεσμένος από εμπειρίες, πλήρης από παραστάσεις, ικανοποιημένος από συναναστροφές, ΑΛΛΑ όλα αυτά με «κενά» μεταξύ τους !!
Αλλοτριωμένος από το επαγγελματικό μου φορτίο, τις υπηρεσιακές μου δεσμεύσεις και τα κοινωνικά μου πρωτόκολλα, ένοιωσα τώρα ξαφνικά άβγαλτος και πρωτάρης στη ζωή – στην πραγματική ζωή !! Εκπλήσσομαι, νοιώθω αμήχανα, κοκκινίζω από αναστολές και εκρήγνυμαι από αγανάκτηση, ανακαλύπτοντας τα τόσα που δε γνώριζα, αυτά που δεν κατάλαβα, αυτά που με προσπέρασαν …. ή μήπως αυτά που απέφευγα !;
Τα συσσωρευμένα συναισθήματα μου, από την καθημερινότητα μου στο Φαρμακείο, αντιλαμβανόμενος τον αγώνα των συνανθρώπων μας να καταφέρουν να αγοράσουν τα φάρμακα τους, τους απόκληρους αλλοδαπούς, που σε κοιτούν και εννοούν «μήπως καλύτερα να πεθάνω, για να ησυχάσω», τους απελπισμένους νέους – άνεργους – γονείς, που παζαρεύουν το γαλατάκι των μωρών τους, μου τα πυροδότησε αυτό το αγνό βλέμμα των μικρών με τα κάλαντα, που έκαναν – στην πλειοψηφία τους – τη χαρά τους και την αθωότητα τους, μέσο επιβίωσης της οικογενειακής καθημερινότητας τους.
Αυτό το λαμπερό βλέμμα, μου έδωσε να καταλάβω ότι : όλα αυτά που γνώρισα, όλα αυτά που απέκτησα, είναι απλά ένα υπέροχο βιβλίο που τελείωσε, την ώρα που η βιβλιοθήκη της ζωής, είναι γεμάτη με τόμους απέραντης θεματολογίας, που παραμένουν σκονισμένοι και στοιβαγμένοι στα ράφια της !!
Η σκόνη αυτή, είναι η καθημερινότητα μας, που πέφτει αθρόα και μας τυφλώνει, κάθε φορά που επιχειρούμε να σκαλίσουμε τα ράφια και κάθε φορά, τραβάμε φοβισμένοι το χέρι μας, για να προστατέψουμε τα μάτια και τον εαυτούλη μας !!
Τελικά ζωή είναι να επιβιώνεις (κοιτάζοντας τον εαυτό σου) ή να συμμετέχεις στη δημιουργία της (κοιτάζοντας γύρω σου) !;
Αυτά τα Χριστούγεννα είναι πράγματι διαφορετικά και τα βιώνω, με τα ίδια αισθήματα, σα Σημαιοφόρος, που απάρει ξανά, σ’ ένα νέο ταξίδι !!
Στην αείμνηστη Χρυσούλα
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Υγεία: Πενήντα συμβουλές μακροζωίας από υπεραιωνόβιους
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
NBA: Οι καλύτερες ασίστ του 2013
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
