2013-12-27 14:43:03
Η νεαρή γυναίκα προσπαθεί να κρύψει το πρόσωπό της από τον φακό και μας ζητά να φύγουμε. Δίπλα της το ένα από τα δυο παιδιά της, σκουντάει τους περιστατικούς ζητώντας ελεημοσύνη ενώ η ίδια κρατώντας στην αγκαλιά της το μωρό, καθισμένη επάνω σε χαρτόνι που έχει απλώσει στο πεζοδρόμιο, εκλιπαρεί για μερικά λεπτά, για να αγοράσει όπως λέει, γάλα. Παραδίπλα τους ένα πλαστικό πανεράκι περιμένει καρτερικά... τον οβολό των περαστικών.
Οι περαστικοί όμως είναι βιαστικοί και πολύ λίγοι ενδιαφέρονται να δώσουν κάτι στην οικογένεια που έχει καταλάβει το πεζοδρόμιο σε έναν από τους κεντρικότερους δρόμους του Πύργου. Η εικόνα άλλωστε των επαιτών στα μάτια των περαστικών τις μέρες κυρίως των γιορτών είναι πλέον γνωστή και συνηθισμένη… Όχι όμως και τόσο γνωστή, για όλους αυτούς τους ανθρώπους, που όλα τα προηγούμενα χρόνια, βρίσκονταν στην «απέναντι» πλευρά, σε εκείνους δηλαδή που έβαζαν το χέρι στην τσέπη και πρόσφεραν μερικά λεπτά στους ζητιάνους της πόλης Η κρίση, έχει αυξήσει με γεωμετρική πρόοδο τους επαίτες που πλέον δεν ανήκουν στην ίδια κατηγορία με αυτούς που συναντούσαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Το χέρι απλώνουν, άνθρωποι που μέχρι χθες είχαν μια τακτοποιημένη ζωή… Άνθρωποι που η ανεργία τους χτύπησε την πόρτα και από τη μια μέρα στην άλλη βρέθηκαν στο δρόμο…
Οικονομική ένδεια
Η επαιτεία είναι πανταχού παρούσα σε όλους τους κεντρικούς δρόμους και σχεδόν σε όλες τις εκκλησίες της πόλης. Γυναίκες με μωρά στην αγκαλιά και ηλικιωμένοι απλώνουν το χέρι τους στους περαστικούς, ανήμποροι άνθρωποι είτε σε αναπηρικά καροτσάκια είτε ξαπλωμένοι στα κρύα πλακάκια του πεζοδρομίου προβάλλουν τον βαθμό της αναπηρίας τους. Άλλοι, διστακτικοί και με το βλέμμα χαμηλωμένο, απλώνουν απλώς το χέρι, περιμένοντας καρτερικά ότι το βιαστικό πλήθος, θα κοντοσταθεί και κάτι θα του προσφέρει…
Σίγουρα, κάποιοι από αυτούς είναι επαίτες από οικονομική ένδεια, κάποιοι όμως είναι επαίτες- επαγγελματίες οι οποίοι έχουν μάθει από μικρή ηλικία να βγάζουν τα προς τα ζην ζητώντας ελεημοσύνη.
Επαίτες-απατεώνες, που προσποιούνται τους αναπήρους ή ότι βιώνουν οικογενειακά δράματα με ασθένειες συγγενικών ατόμων τους. Επαίτες-ηθικοί αυτουργοί, οι οποίοι εκπαιδεύουν ανήλικα παιδιά στην επαιτεία και τα εκμεταλλεύονται. Γιατί εικόνες εκμετάλλευσης, δεν βλέπουμε μόνο στα δελτία ειδήσεων αλλά και σε σημεία της μικρής μας πόλης, όπως τα φανάρια όπου τσιγγανάκια, ξυπόλητα στέκονται με τις ώρες στη νησίδα, περιμένοντας καρτερικά να ανάψει κόκκινο για να μπορέσουν να προσεγγίσουν τους σταματημένους οδηγούς.
Ποιοι όμως λένε την αλήθεια, ποιοι πραγματικά έχουν ανάγκη για βοήθεια κανείς δεν μπορεί να το απαντήσει έτσι απλά. Έτσι, καθένας από μας, τις γιορτινές αυτές μέρες, παρά την οικονομική κρίση που έχει χτυπήσει ήδη την πόρτα όλων, προσφέρει το «κατιτίς του» χωρίς να εξετάζει τι κρύβεται πίσω από τα παγωμένα εκείνα πρόσωπα με το απλωμένο χέρι…
Κική Κολοβέρου
Πηγή: εφημερίδα Πρωινή
xespao
Οι περαστικοί όμως είναι βιαστικοί και πολύ λίγοι ενδιαφέρονται να δώσουν κάτι στην οικογένεια που έχει καταλάβει το πεζοδρόμιο σε έναν από τους κεντρικότερους δρόμους του Πύργου. Η εικόνα άλλωστε των επαιτών στα μάτια των περαστικών τις μέρες κυρίως των γιορτών είναι πλέον γνωστή και συνηθισμένη… Όχι όμως και τόσο γνωστή, για όλους αυτούς τους ανθρώπους, που όλα τα προηγούμενα χρόνια, βρίσκονταν στην «απέναντι» πλευρά, σε εκείνους δηλαδή που έβαζαν το χέρι στην τσέπη και πρόσφεραν μερικά λεπτά στους ζητιάνους της πόλης Η κρίση, έχει αυξήσει με γεωμετρική πρόοδο τους επαίτες που πλέον δεν ανήκουν στην ίδια κατηγορία με αυτούς που συναντούσαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Το χέρι απλώνουν, άνθρωποι που μέχρι χθες είχαν μια τακτοποιημένη ζωή… Άνθρωποι που η ανεργία τους χτύπησε την πόρτα και από τη μια μέρα στην άλλη βρέθηκαν στο δρόμο…
Οικονομική ένδεια
Η επαιτεία είναι πανταχού παρούσα σε όλους τους κεντρικούς δρόμους και σχεδόν σε όλες τις εκκλησίες της πόλης. Γυναίκες με μωρά στην αγκαλιά και ηλικιωμένοι απλώνουν το χέρι τους στους περαστικούς, ανήμποροι άνθρωποι είτε σε αναπηρικά καροτσάκια είτε ξαπλωμένοι στα κρύα πλακάκια του πεζοδρομίου προβάλλουν τον βαθμό της αναπηρίας τους. Άλλοι, διστακτικοί και με το βλέμμα χαμηλωμένο, απλώνουν απλώς το χέρι, περιμένοντας καρτερικά ότι το βιαστικό πλήθος, θα κοντοσταθεί και κάτι θα του προσφέρει…
Σίγουρα, κάποιοι από αυτούς είναι επαίτες από οικονομική ένδεια, κάποιοι όμως είναι επαίτες- επαγγελματίες οι οποίοι έχουν μάθει από μικρή ηλικία να βγάζουν τα προς τα ζην ζητώντας ελεημοσύνη.
Επαίτες-απατεώνες, που προσποιούνται τους αναπήρους ή ότι βιώνουν οικογενειακά δράματα με ασθένειες συγγενικών ατόμων τους. Επαίτες-ηθικοί αυτουργοί, οι οποίοι εκπαιδεύουν ανήλικα παιδιά στην επαιτεία και τα εκμεταλλεύονται. Γιατί εικόνες εκμετάλλευσης, δεν βλέπουμε μόνο στα δελτία ειδήσεων αλλά και σε σημεία της μικρής μας πόλης, όπως τα φανάρια όπου τσιγγανάκια, ξυπόλητα στέκονται με τις ώρες στη νησίδα, περιμένοντας καρτερικά να ανάψει κόκκινο για να μπορέσουν να προσεγγίσουν τους σταματημένους οδηγούς.
Ποιοι όμως λένε την αλήθεια, ποιοι πραγματικά έχουν ανάγκη για βοήθεια κανείς δεν μπορεί να το απαντήσει έτσι απλά. Έτσι, καθένας από μας, τις γιορτινές αυτές μέρες, παρά την οικονομική κρίση που έχει χτυπήσει ήδη την πόρτα όλων, προσφέρει το «κατιτίς του» χωρίς να εξετάζει τι κρύβεται πίσω από τα παγωμένα εκείνα πρόσωπα με το απλωμένο χέρι…
Κική Κολοβέρου
Πηγή: εφημερίδα Πρωινή
xespao
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
"Ξεπαγώνει" η αξιοποίηση της έκτασης-"φιλέτο" στην Πάτρα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
