2013-12-27 21:59:07
Ακριβώς πριν από έναν αιώνα, πραγματοποίησε κοντά στην Αγία Πετρούπολη την πρώτη πτήση του το... ρωσικό αεροπλάνο «Ιλιά Μούρομετς» (S-22), το πρώτο στον κόσμο τετρακινητήριο αεροπλάνο και πρωτότυπο για πολλά άλλα τετρακινητήρια τον 20ο αιώνα.
Το τεράστιο για εκείνη την εποχή αεροπλάνο είχε άνοιγμα φτερών 31 μέτρα και μήκος 19 μ. Όλα τα κύρια εξαρτήματά του ήταν φτιαγμένα από ξύλο. Είχε κατασκευαστεί από το εργοστάσιο κατασκευής βαγονιών «Ρωσίας-Βαλτικής» (Russo-Balt) υπό τη διεύθυνση μιας ομάδας, της οποίας επικεφαλής ήταν ο πιλότος και σχεδιαστής Ίγκορ Σικόρσκι.
Ο πιο έμπειρος επιστήμονας του ρωσικού Ομίλου Πολεμικής Ιστορίας, Κονσταντίν Παχαλιούκ, αναφέρει ότι η πρώτη πτήση του S-22 ήταν πειραματική, ενώ δύο ημέρες μετά, στις 12 Δεκεμβρίου, το αεροπλάνο πέταξε με φορτίο 1,1 τόνων, κάτι που αποτέλεσε σπουδαίο ρεκόρ εκείνο τον καιρό. Ακολούθησαν νέα ρεκόρ: Στις 12 Φεβρουαρίου 1914 πέταξαν με το «Ιλιά Μούρομετς» 16 άτομα και ένα σκυλί με το παρατσούκλι Σκάλικ, ενώ στις 17 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε η πτήση Αγία Πετρούπολη-Κίεβο, η οποία αποτέλεσε ένα θρίαμβο. Τότε ο Ίγκορ Σικόρσκι ήταν μόλις 24 ετών, και το αεροπλάνο του στις περισσότερες πτήσεις το πιλοτάριζε ο ίδιος.
Όπως αναφέρει ο Παχαλιούκ, η επιτυχία αυτή προσέλκυσε το ενδιαφέρον του Νικολάου Β΄ και η Κρατική Δούμα έδωσε ως αμοιβή στον σχεδιαστή το πολύ μεγάλο ποσό των 75.000 ρουβλίων. Από 1913 ως το 1918 στο Russo-Balt παράγονταν διάφοροι τύποι και τροποποιήσεις του «Ιλιά Μούρομετς», το οποίο σχεδιαζόταν παράλληλα και ως βομβαρδιστικό, αλλά και ως πολιτικό αεροπλάνο. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, ο συνολικός αριθμός των αεροπλάνων που παράχθηκαν ήταν 60 με 80.
Για πρώτη φορά στην αεροπορική ιστορία ένα αεροσκάφος διέθετε, εκτός από το πιλοτήριο, ξεχωριστή άνετη καμπίνα-σαλόνι, χώρους για ύπνο, θέρμανση, ηλεκτροφωτισμό, ακόμη και μπάνιο. Αν η ιστορία είχε εξελιχθεί διαφορετικά, τα Μούρομετς θα είχαν γίνει αυτά που θα ξεκινούσαν την τακτική πολιτική αεροπορία στη Ρωσία. Ωστόσο, τη μελλοντική τύχη του προγράμματος καθόρισε η έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου.
Πολεμικοί «σκαντζόχοιροι»
Ο Παχαλιούκ εξιστορεί ότι, ύστερα από την πτήση Αγ. Πετρούπολη-Κίεβο, ελήφθη η απόφαση τα αεροσκάφη που θα παράγονταν, να παραδίδονται στο στρατό. Τον πρώτο καιρό αυτά επιχειρούσαν ξεχωριστά το καθένα, αλλά στη συνέχεια αποφασίστηκε να ενωθούν σε μια μοίρα αεροσκαφών υπό τη διοίκηση του Μιχαήλ Σιντλόβσκι, μεγάλου βιομήχανου, στον οποίο δόθηκε αυτόματα ο τίτλος του υποστράτηγου.
Το «Μούρομετς» χρησιμοποιούταν ως βομβαρδιστικό και αναγνωριστικό. Τοποθετήθηκαν σε αυτό και φωτογραφικές συσκευές για αεροφωτογραφίσεις, καθώς και πολυβόλα για να αντιμετωπίζει τον εχθρό. Διέθετε ισχυρό αμυντικό εξοπλισμό, χωρίς ουσιαστικά «νεκρές ζώνες». Για αυτή την αμυντική του ικανότητα το αεροσκάφος έγινε γνωστό ως «σκαντζόχοιρος».
Την περίοδο από τις 30 Οκτωβρίου 1914 ως τις 23 Μαΐου 1918 αχρηστεύθηκαν είτε παροπλίστηκαν 26 αεροπλάνα του συγκεκριμένου τύπου, αλλά μόνο το ένα από αυτά είχε καταρριφθεί. Τα υπόλοιπα τέθηκαν εκτός υπηρεσίας εξαιτίας τεχνικών προβλημάτων, λαθών στο χειρισμό τους, είτε λόγω ζημιών που προκλήθηκαν από τις καιρικές συνθήκες.
Η τελευταία πολεμική αποστολή του έγινε στις 21 Νοεμβρίου 1920. Μετά τον πόλεμο Σοβιετικής Ένωσης και Πολωνίας (1919-1921), μερικά «Μούρομετς» πετούσαν στο πλαίσιο των πρώτων μεταφορικών αερογραμμών, αλλά εξαιτίας της μεγάλης φθοράς και τη λήξη του χρόνου ζωής των κινητήρων, τα αεροπλάνα εξαιρέθηκαν από τις πτήσεις. Ένα από τα τελευταία αεροπλάνα, κατασκευής 1922, παραδόθηκε ως εκπαιδευτικό σε σχολή σκοποβολής και ρίψης βομβών, όπου σε διάστημα ενός χρόνου πραγματοποίησε περίπου 80 πτήσεις. Κατόπιν αυτού, τα συγκεκριμένα αεροσκάφη δεν ξανασηκώθηκαν ποτέ πια στον αέρα.
rbth.gr
Το τεράστιο για εκείνη την εποχή αεροπλάνο είχε άνοιγμα φτερών 31 μέτρα και μήκος 19 μ. Όλα τα κύρια εξαρτήματά του ήταν φτιαγμένα από ξύλο. Είχε κατασκευαστεί από το εργοστάσιο κατασκευής βαγονιών «Ρωσίας-Βαλτικής» (Russo-Balt) υπό τη διεύθυνση μιας ομάδας, της οποίας επικεφαλής ήταν ο πιλότος και σχεδιαστής Ίγκορ Σικόρσκι.
Ο πιο έμπειρος επιστήμονας του ρωσικού Ομίλου Πολεμικής Ιστορίας, Κονσταντίν Παχαλιούκ, αναφέρει ότι η πρώτη πτήση του S-22 ήταν πειραματική, ενώ δύο ημέρες μετά, στις 12 Δεκεμβρίου, το αεροπλάνο πέταξε με φορτίο 1,1 τόνων, κάτι που αποτέλεσε σπουδαίο ρεκόρ εκείνο τον καιρό. Ακολούθησαν νέα ρεκόρ: Στις 12 Φεβρουαρίου 1914 πέταξαν με το «Ιλιά Μούρομετς» 16 άτομα και ένα σκυλί με το παρατσούκλι Σκάλικ, ενώ στις 17 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε η πτήση Αγία Πετρούπολη-Κίεβο, η οποία αποτέλεσε ένα θρίαμβο. Τότε ο Ίγκορ Σικόρσκι ήταν μόλις 24 ετών, και το αεροπλάνο του στις περισσότερες πτήσεις το πιλοτάριζε ο ίδιος.
Όπως αναφέρει ο Παχαλιούκ, η επιτυχία αυτή προσέλκυσε το ενδιαφέρον του Νικολάου Β΄ και η Κρατική Δούμα έδωσε ως αμοιβή στον σχεδιαστή το πολύ μεγάλο ποσό των 75.000 ρουβλίων. Από 1913 ως το 1918 στο Russo-Balt παράγονταν διάφοροι τύποι και τροποποιήσεις του «Ιλιά Μούρομετς», το οποίο σχεδιαζόταν παράλληλα και ως βομβαρδιστικό, αλλά και ως πολιτικό αεροπλάνο. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, ο συνολικός αριθμός των αεροπλάνων που παράχθηκαν ήταν 60 με 80.
Για πρώτη φορά στην αεροπορική ιστορία ένα αεροσκάφος διέθετε, εκτός από το πιλοτήριο, ξεχωριστή άνετη καμπίνα-σαλόνι, χώρους για ύπνο, θέρμανση, ηλεκτροφωτισμό, ακόμη και μπάνιο. Αν η ιστορία είχε εξελιχθεί διαφορετικά, τα Μούρομετς θα είχαν γίνει αυτά που θα ξεκινούσαν την τακτική πολιτική αεροπορία στη Ρωσία. Ωστόσο, τη μελλοντική τύχη του προγράμματος καθόρισε η έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου.
Πολεμικοί «σκαντζόχοιροι»
Ο Παχαλιούκ εξιστορεί ότι, ύστερα από την πτήση Αγ. Πετρούπολη-Κίεβο, ελήφθη η απόφαση τα αεροσκάφη που θα παράγονταν, να παραδίδονται στο στρατό. Τον πρώτο καιρό αυτά επιχειρούσαν ξεχωριστά το καθένα, αλλά στη συνέχεια αποφασίστηκε να ενωθούν σε μια μοίρα αεροσκαφών υπό τη διοίκηση του Μιχαήλ Σιντλόβσκι, μεγάλου βιομήχανου, στον οποίο δόθηκε αυτόματα ο τίτλος του υποστράτηγου.
Το «Μούρομετς» χρησιμοποιούταν ως βομβαρδιστικό και αναγνωριστικό. Τοποθετήθηκαν σε αυτό και φωτογραφικές συσκευές για αεροφωτογραφίσεις, καθώς και πολυβόλα για να αντιμετωπίζει τον εχθρό. Διέθετε ισχυρό αμυντικό εξοπλισμό, χωρίς ουσιαστικά «νεκρές ζώνες». Για αυτή την αμυντική του ικανότητα το αεροσκάφος έγινε γνωστό ως «σκαντζόχοιρος».
Την περίοδο από τις 30 Οκτωβρίου 1914 ως τις 23 Μαΐου 1918 αχρηστεύθηκαν είτε παροπλίστηκαν 26 αεροπλάνα του συγκεκριμένου τύπου, αλλά μόνο το ένα από αυτά είχε καταρριφθεί. Τα υπόλοιπα τέθηκαν εκτός υπηρεσίας εξαιτίας τεχνικών προβλημάτων, λαθών στο χειρισμό τους, είτε λόγω ζημιών που προκλήθηκαν από τις καιρικές συνθήκες.
Η τελευταία πολεμική αποστολή του έγινε στις 21 Νοεμβρίου 1920. Μετά τον πόλεμο Σοβιετικής Ένωσης και Πολωνίας (1919-1921), μερικά «Μούρομετς» πετούσαν στο πλαίσιο των πρώτων μεταφορικών αερογραμμών, αλλά εξαιτίας της μεγάλης φθοράς και τη λήξη του χρόνου ζωής των κινητήρων, τα αεροπλάνα εξαιρέθηκαν από τις πτήσεις. Ένα από τα τελευταία αεροπλάνα, κατασκευής 1922, παραδόθηκε ως εκπαιδευτικό σε σχολή σκοποβολής και ρίψης βομβών, όπου σε διάστημα ενός χρόνου πραγματοποίησε περίπου 80 πτήσεις. Κατόπιν αυτού, τα συγκεκριμένα αεροσκάφη δεν ξανασηκώθηκαν ποτέ πια στον αέρα.
rbth.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
