2013-12-30 14:11:08
Σε ένα… μισοκαμένο σπίτι, χωρίς τζάμια στα παράθυρα να κρατήσουν το κρύο του χειμώνα έξω, μέσα σε ένα «βουνό» από ρούχα και πράγματα και με τη «συντροφιά» της, το σκύλο, τις κατσίκες και τις κότες της να μπαινοβγαίνουν στο μικρό φτωχικό σπιτάκι ανενόχλητα, ζει, κάτω από... άθλιες γυναίκες, μια 64χρονη γυναίκα στα Λεχαινά. Ήταν περίπου 3 - 4 ετών όταν η κα. Βιβή Μέμου υιοθετήθηκε και εγκαταστάθηκε στο σπίτι των θετών της γονιών στα Λεχαινά. Τα χρόνια όμως πέρασαν και ήρθε και η ώρα που οι θετοί της γονείς «έφυγαν». Η Βιβή, η οποία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας, έμεινε μόνη της και οι συνθήκες της ζωής της χειροτέρεψαν. Για το ψωμί και το καθημερινό φαγητό της 64χρονης γυναίκας φροντίζουν οι γείτονες και η εκκλησία. Οι συνθήκες όμως κάτω από τις οποίες ζει, εγκυμονούν κινδύνους ακόμα και για την ίδια τη ζωή της.
«Όλοι οι γείτονες αλλά και η εκκλησία βοηθάμε αλλά η κατάσταση είναι πραγματικά πολύ άσχημη» είπε στην εφ
. «Πατρίς» η κα. Ζωίτσα Στρέμπα, γειτόνισσα της 64χρονης γυναίκας και συνέχισε: «Είχε ζητήσει από τον ιερέα λίγα σταφύλια για να κάνει γλυκό. Της τα πήγε και με φώναξε να πάω να την βοηθήσω γιατί δεν ήξερε να το φτιάξει καλά. Αυτό που αντίκρισα όταν πήγα εκεί ήταν ένα νέο Κωσταλέξι. Βρήκα ένα ερειπωμένο σπίτι, καμένο, γεμάτο παλιά βρώμικα ρούχα, σκουπίδια, τις κατσίκες να είναι μέσα στο σπίτι. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να ζήσει άνθρωπος. Θα πρέπει να επέμβει η Πρόνοια και όποια άλλη υπηρεσία υπάρχει προκειμένου να τη βοηθήσει».
«Ζούσα στην Αθήνα, πήρα σύνταξη και τα τελευταία 5 χρόνια εγκαταστάθηκα στα Λεχαινά. Νοίκιασα τα χωράφια που συνορεύουν με το σπίτι της Βιβής και έτσι την γνώρισα» είπε στην εφ. «Πατρίς» ο κ.Δημήτρης Παπαδάτος και συνέχισε: «Η Βιβή ζει κάτω από άθλιες συνθήκες. Οι γείτονες της παίρνουμε ψωμί, φαγητά, φάρμακα, ρούχα. Δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει έτσι. Χρησιμοποιούσε τη σόμπα που έχει για να ζεσταίνεται χωρίς να έχει μπουριά, με αποτέλεσμα το σπίτι να καεί όλο, να μαυρίσει, είναι θαύμα που δεν πέθανε από ασφυξία. Πρέπει οπωσδήποτε, το συντομότερο δυνατό, να επέμβει κάποιος είτε είναι η Πρόνοια, είτε ο Εισαγγελέας για να δει τι μπορεί να γίνει με αυτή τη γυναίκα. Είναι κρίμα να ζει έτσι…».
«Με βοηθάει ο κόσμος….»
Με την επικοινωνία μας να είναι αρκετά δύσκολη, εξαιτίας σοβαρών των προβλημάτων που αντιμετωπίζει, η 64χρονη γυναίκα είπε στην εφ. «Πατρίς»: «Ήρθα πολύ μικρή εδώ, με υιοθέτησαν. Δεν ξέρω ποιοι είναι οι πραγματικοί μου γονείς. Πολύ παλιά, μου είχαν πει ότι οι γονείς μου ήταν από την Κρήτη. Τώρα είμαι μόνη μου, είμαι εδώ αλλά δεν έχω τίποτα. Δεν έχω θέρμανση, δεν έχω τζάμια στα παράθυρα. Ανάβω φωτιά έξω και μαγειρεύω. Χρήματα δεν έχω, δεν παίρνω από πουθενά τίποτα αλλά με βοηθάει ο κόσμος. Άλλος μου φέρνει ψωμί, άλλος νερό, πολλά πράγματα».
Ακόμα μια ανθρώπινη ιστορία, σε ένα μικρό, φτωχικό σπιτάκι, λίγα μόλις μέτρα μακριά από την «καρδιά» των Λεχαινών, στον δρόμο που οδηγεί προς την παραλία του Αγίου Παντελεήμονα patrisnews.com
«Όλοι οι γείτονες αλλά και η εκκλησία βοηθάμε αλλά η κατάσταση είναι πραγματικά πολύ άσχημη» είπε στην εφ
«Ζούσα στην Αθήνα, πήρα σύνταξη και τα τελευταία 5 χρόνια εγκαταστάθηκα στα Λεχαινά. Νοίκιασα τα χωράφια που συνορεύουν με το σπίτι της Βιβής και έτσι την γνώρισα» είπε στην εφ. «Πατρίς» ο κ.Δημήτρης Παπαδάτος και συνέχισε: «Η Βιβή ζει κάτω από άθλιες συνθήκες. Οι γείτονες της παίρνουμε ψωμί, φαγητά, φάρμακα, ρούχα. Δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει έτσι. Χρησιμοποιούσε τη σόμπα που έχει για να ζεσταίνεται χωρίς να έχει μπουριά, με αποτέλεσμα το σπίτι να καεί όλο, να μαυρίσει, είναι θαύμα που δεν πέθανε από ασφυξία. Πρέπει οπωσδήποτε, το συντομότερο δυνατό, να επέμβει κάποιος είτε είναι η Πρόνοια, είτε ο Εισαγγελέας για να δει τι μπορεί να γίνει με αυτή τη γυναίκα. Είναι κρίμα να ζει έτσι…».
«Με βοηθάει ο κόσμος….»
Με την επικοινωνία μας να είναι αρκετά δύσκολη, εξαιτίας σοβαρών των προβλημάτων που αντιμετωπίζει, η 64χρονη γυναίκα είπε στην εφ. «Πατρίς»: «Ήρθα πολύ μικρή εδώ, με υιοθέτησαν. Δεν ξέρω ποιοι είναι οι πραγματικοί μου γονείς. Πολύ παλιά, μου είχαν πει ότι οι γονείς μου ήταν από την Κρήτη. Τώρα είμαι μόνη μου, είμαι εδώ αλλά δεν έχω τίποτα. Δεν έχω θέρμανση, δεν έχω τζάμια στα παράθυρα. Ανάβω φωτιά έξω και μαγειρεύω. Χρήματα δεν έχω, δεν παίρνω από πουθενά τίποτα αλλά με βοηθάει ο κόσμος. Άλλος μου φέρνει ψωμί, άλλος νερό, πολλά πράγματα».
Ακόμα μια ανθρώπινη ιστορία, σε ένα μικρό, φτωχικό σπιτάκι, λίγα μόλις μέτρα μακριά από την «καρδιά» των Λεχαινών, στον δρόμο που οδηγεί προς την παραλία του Αγίου Παντελεήμονα patrisnews.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Περί "Τάματος του Έθνους"
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
