2014-01-02 11:43:04
Η Νατάσα Μελγκαρέχο είχε ακούσει ότι με το υπερηχογράφημα μπορείς να δεις το έμβρυο και να εξετάσεις την ανατομία του και την ανάπτυξη του.
Έτσι πήγε στο ραντεβού της με τον γιατρό ενθουσιασμένη και ανυπόμονη να δει το παιδί της να μεγαλώνει. Ούτε εκείνη όμως αλλά ούτε και ο σύζυγος της Λουίς που την συνόδευε, μπορούσαν να φανταστούν τι θα ακολουθούσε.
Όλα ξεκίνησαν όταν μετά τον υπέρηχο ο γιατρός τους ζήτησε να τον περιμένουν για να συζητήσουν στο γραφείο του. Χρειάστηκε μια ώρα αγωνιώδους αναμονής μέχρι να μάθουν τι ήταν αυτό που ήθελε να τους πει.
Ο υπέρηχος είχε αποκαλύψει μια λευκή μάζα στη βάση του λαιμού του παιδιού. Το πιο απογοητευτικό.. ο γιατρός δεν είχε ιδέα τι ήταν. Απευθύνθηκαν και σε άλλους γιατρούς, και άλλων ειδικοτήτων, αλλά κανένας δεν ήταν σε θέση να τους πει κάτι παραπάνω. Το μόνο πράγμα που η οικογένεια γνώριζε μετά από εκείνο το μοιραίο υπερηχογράφημα, ήταν ότι το παιδί τους ήταν αγόρι.
Έτσι αποφάσισαν να του δώσουν το όνομα του αγαπημένου τους ποδοσφαιριστή Τζιοβάνι Ντος Σάντος. Ο μικρός τους γιος λοιπόν θα λέγονταν Τζιοβάνι.
Οι εβδομάδες περνούσαν αλλά κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς πήγαινε λάθος με τον μικρό Τζιοβάνι. Η αμνιοπαρακέντηση που έγινε δεν αποκάλυψε πολλά περισσότερα από αυτά που οι γιατροί και η οικογένεια ήδη γνώριζαν. Αυτό όμως που όλοι ήξεραν και τους ανησυχούσε ιδιαίτερα ήταν ότι το έμβρυο μεγάλωνε γρήγορα, πάρα πολύ γρήγορα. Σε 36 εβδομάδες ο Τζιοβάνι δεν ήταν πλέον σε θέση να κινείται μέσα στη μήτρα. Έπρεπε να βγει.
Η Νατάσα θυμάται έντονα το τελευταίο πράγμα που της είπε ο γιατρός της πριν μπει στο χειρουργείο για την καισαρική: «Θα πρέπει να ξέρετε ότι ο γιος σας είναι πιθανό να μην καταφέρει να ζήσει μετά την γέννα» .
Κατά τη διάρκεια της καισαρικής τομής, η Νατάσα άκουσε φωνές. Ο μικρός Τζιοβάνι ανέπνεε ! Οι νοσοκόμες πολύ γρήγορα τον πήραν μακριά και του τοποθέτησαν σωλήνες στη μύτη και στο στόμα του. Αλλά υπήρχε κάτι πολύ διαφορετικό σε αυτό το νεογέννητο μωρό. Μερικά από τα δάχτυλα του έμοιαζαν ενωμένα. Τα χέρια του, τα πόδια του και ο κορμός του ήταν παραμορφωμένα. Το πρόσωπο του όμως ήταν απλά τέλειο, αγγελικό.
Μία ώρα αργότερα, ο γιατρός επέστρεψε με άσχημα νέα. Η καρδιά του μικρού Τζιοβάνι δεν άντεξε. Σταμάτησε να χτυπάει λίγα λεπτά μετά την γέννηση. Τους είπε ότι με μεγάλη προσπάθεια κατάφερε να τον επαναφέρει στη ζωή αλλά η πρόβλεψη ήταν ζοφερή: «Το παιδί σας δεν θα ζήσει μέχρι το τέλος της εβδομάδας» . Ευτυχώς έπεσε έξω..
Η πραγματική ελπίδα είναι να πιστεύουμε σε κάτι που κανείς άλλος δεν πιστεύει. Έτσι η Νατάσα πίστευε το απίθανο για όλους: ότι ο μικρός της θα τα κατάφερνε. Ο Τζιοβάνι τελικά έζησε και μέχρι το τέλος της εβδομάδας αλλά και μέχρι το τέλος του μήνα. Τον επόμενο μήνα ή Νατάσα ήταν σίγουρη. Ο Τζιοβάνι δεν θα την άφηνε μόνη..
Μετά από τρεις μήνες, ο Τζιοβάνι πήγε σπίτι με την μαμά του. Ήταν στο σπίτι για μια εβδομάδα ακριβώς, όταν σταμάτησε ξαφνικά να αναπνέει. Ο Λουίς κάλεσε ασθενοφόρο το οποίο μετέφερε το παιδί πίσω στο ίδιο νοσοκομείο που είχε περάσει τους προηγούμενους 3 μήνες. Η οικογένεια άρχισε να απογοητεύεται και πάλι όταν ξαφνικά ο μικρός βρήκε τον τρόπο να επιστρέψει και πάλι στην ζωή.
Μετά από καιρό η οικογένεια εντόπισε έναν ειδικό που κατάφερε να διαγνώσει το πρόβλημα του μικρού Τζιοβάνι. Έπασχε από CLOVES, μια εξαιρετικά σπάνια συγγενή διαταραχή που χαρακτηρίζεται από ανωμαλίες στο δέρμα, στη σπονδυλική στήλη, στα οστά και στις αρθρώσεις. Δεν υπάρχει καμία γνωστή θεραπεία. Τα παιδιά με CLOVES συχνά αναπτύσσουν μια λιπαρή μάζα γύρω από τον κορμό, τους βραχίονες, τα χέρια και τα πόδια. Ο Τζιοβάνι είχε την χειρότερη μορφή… σχεδόν. Για κάποιο λόγο η μάζα υποχώρησε από τον λαιμό του επιτρέποντας του να ζήσει. Αυτο γιατί τα παιδιά με CLOVES στο πρόσωπο και τον εγκέφαλο είναι απίθανο να ζήσουν πάνω από 5 χρόνια.
Αλλά η σκοτεινή διαταραχή είχε καταστρέψει όλα τα υπόλοιπα. Ο μικρός ήταν επιρρεπής σε μολύνσεις, το ανοσοποιητικό του σύστημα ήταν ασυνήθιστα αδύναμο, μικρές φουσκάλες σχηματίζονταν στο δέρμα του και έπασχε από αναιμία.
Το πρώτο έτος της ζωής του Τζιοβάνι ήταν εξαντλητικό. Η Νατάσα όσο και να προσπαθήσει, δεν μπορεί να θυμηθεί πόσες φορές άκουσε να τις λένε ότι: «Ο γιος σου δεν πρόκειται να τα καταφέρει» . Κάθε φορά ήταν και ένα χτύπημα στην καρδιά της αλλά πάντα ο Τζιοβάνι κατάφερνε να νικήσει τον θάνατο.
Την ημέρα των γενεθλίων του ο μικρός επέστρεψε στο νοσοκομείο που γεννήθηκε για ένα τσεκάπ. Οι νοσοκόμες μόλις τον είδαν ξέσπασαν σε λυγμούς. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι ήταν ακόμα ζωντανός. Σαν τον συνονόματο του διάσημο ποδοσφαιριστή είχε την καρδιά του νικητή.
Ο Τζιοβάνι σήμερα είναι 4 ετών και είναι ένα από τα πιο χαμογελαστά και αισιόδοξα παιδιά που υπάρχουν. Η μαμά του διηγείται ότι όταν από πριν λίγες μέρες πήγαν μαζί σε ένα πολυκατάστημα για τα ψώνια των Χριστουγέννων, ο μικρός Τζιοβάνι άρχισε να γελάει πολύ δυνατά. Ένας άνδρας τότε από τον διπλανό διάδρομο ήρθε και τους είπε «Σας ευχαριστώ πολύ. Δεν ήταν μια καλή μέρα για μένα σήμερα ώσπου άκουσα το γέλιο του παιδιού. Μου έφτιαξε την μέρα!»
Η οικογένεια Μελγκαρέχο ζει σε μια μικρή πόλη του Κάρσον Σίτι και προσπαθεί δίνοντας συνεντεύξεις να κάνει γνωστή την ιστορία του Τζιοβάνι. Πιστεύει ότι εάν εκπαιδεύσει τους γονείς και τα παιδιά στη μικρή κοινότητα τους, αυτοί θα αντιμετωπίζουν τον Τζιοβάνι σαν ένα κανονικό παιδί. Σαν ένα παιδί που έχει συναισθήματα και χρειάζεται φίλους. Όπως λέει και η μαμά του: «Η γνώση θα οδηγήσει στην κατανόηση και η κατανόηση στην συμπόνια» .
πηγη:dinfo.gr
Έτσι πήγε στο ραντεβού της με τον γιατρό ενθουσιασμένη και ανυπόμονη να δει το παιδί της να μεγαλώνει. Ούτε εκείνη όμως αλλά ούτε και ο σύζυγος της Λουίς που την συνόδευε, μπορούσαν να φανταστούν τι θα ακολουθούσε.
Όλα ξεκίνησαν όταν μετά τον υπέρηχο ο γιατρός τους ζήτησε να τον περιμένουν για να συζητήσουν στο γραφείο του. Χρειάστηκε μια ώρα αγωνιώδους αναμονής μέχρι να μάθουν τι ήταν αυτό που ήθελε να τους πει.
Ο υπέρηχος είχε αποκαλύψει μια λευκή μάζα στη βάση του λαιμού του παιδιού. Το πιο απογοητευτικό.. ο γιατρός δεν είχε ιδέα τι ήταν. Απευθύνθηκαν και σε άλλους γιατρούς, και άλλων ειδικοτήτων, αλλά κανένας δεν ήταν σε θέση να τους πει κάτι παραπάνω. Το μόνο πράγμα που η οικογένεια γνώριζε μετά από εκείνο το μοιραίο υπερηχογράφημα, ήταν ότι το παιδί τους ήταν αγόρι.
Έτσι αποφάσισαν να του δώσουν το όνομα του αγαπημένου τους ποδοσφαιριστή Τζιοβάνι Ντος Σάντος. Ο μικρός τους γιος λοιπόν θα λέγονταν Τζιοβάνι.
Οι εβδομάδες περνούσαν αλλά κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς πήγαινε λάθος με τον μικρό Τζιοβάνι. Η αμνιοπαρακέντηση που έγινε δεν αποκάλυψε πολλά περισσότερα από αυτά που οι γιατροί και η οικογένεια ήδη γνώριζαν. Αυτό όμως που όλοι ήξεραν και τους ανησυχούσε ιδιαίτερα ήταν ότι το έμβρυο μεγάλωνε γρήγορα, πάρα πολύ γρήγορα. Σε 36 εβδομάδες ο Τζιοβάνι δεν ήταν πλέον σε θέση να κινείται μέσα στη μήτρα. Έπρεπε να βγει.
Η Νατάσα θυμάται έντονα το τελευταίο πράγμα που της είπε ο γιατρός της πριν μπει στο χειρουργείο για την καισαρική: «Θα πρέπει να ξέρετε ότι ο γιος σας είναι πιθανό να μην καταφέρει να ζήσει μετά την γέννα» .
Κατά τη διάρκεια της καισαρικής τομής, η Νατάσα άκουσε φωνές. Ο μικρός Τζιοβάνι ανέπνεε ! Οι νοσοκόμες πολύ γρήγορα τον πήραν μακριά και του τοποθέτησαν σωλήνες στη μύτη και στο στόμα του. Αλλά υπήρχε κάτι πολύ διαφορετικό σε αυτό το νεογέννητο μωρό. Μερικά από τα δάχτυλα του έμοιαζαν ενωμένα. Τα χέρια του, τα πόδια του και ο κορμός του ήταν παραμορφωμένα. Το πρόσωπο του όμως ήταν απλά τέλειο, αγγελικό.
Μία ώρα αργότερα, ο γιατρός επέστρεψε με άσχημα νέα. Η καρδιά του μικρού Τζιοβάνι δεν άντεξε. Σταμάτησε να χτυπάει λίγα λεπτά μετά την γέννηση. Τους είπε ότι με μεγάλη προσπάθεια κατάφερε να τον επαναφέρει στη ζωή αλλά η πρόβλεψη ήταν ζοφερή: «Το παιδί σας δεν θα ζήσει μέχρι το τέλος της εβδομάδας» . Ευτυχώς έπεσε έξω..
Η πραγματική ελπίδα είναι να πιστεύουμε σε κάτι που κανείς άλλος δεν πιστεύει. Έτσι η Νατάσα πίστευε το απίθανο για όλους: ότι ο μικρός της θα τα κατάφερνε. Ο Τζιοβάνι τελικά έζησε και μέχρι το τέλος της εβδομάδας αλλά και μέχρι το τέλος του μήνα. Τον επόμενο μήνα ή Νατάσα ήταν σίγουρη. Ο Τζιοβάνι δεν θα την άφηνε μόνη..
Μετά από τρεις μήνες, ο Τζιοβάνι πήγε σπίτι με την μαμά του. Ήταν στο σπίτι για μια εβδομάδα ακριβώς, όταν σταμάτησε ξαφνικά να αναπνέει. Ο Λουίς κάλεσε ασθενοφόρο το οποίο μετέφερε το παιδί πίσω στο ίδιο νοσοκομείο που είχε περάσει τους προηγούμενους 3 μήνες. Η οικογένεια άρχισε να απογοητεύεται και πάλι όταν ξαφνικά ο μικρός βρήκε τον τρόπο να επιστρέψει και πάλι στην ζωή.
Μετά από καιρό η οικογένεια εντόπισε έναν ειδικό που κατάφερε να διαγνώσει το πρόβλημα του μικρού Τζιοβάνι. Έπασχε από CLOVES, μια εξαιρετικά σπάνια συγγενή διαταραχή που χαρακτηρίζεται από ανωμαλίες στο δέρμα, στη σπονδυλική στήλη, στα οστά και στις αρθρώσεις. Δεν υπάρχει καμία γνωστή θεραπεία. Τα παιδιά με CLOVES συχνά αναπτύσσουν μια λιπαρή μάζα γύρω από τον κορμό, τους βραχίονες, τα χέρια και τα πόδια. Ο Τζιοβάνι είχε την χειρότερη μορφή… σχεδόν. Για κάποιο λόγο η μάζα υποχώρησε από τον λαιμό του επιτρέποντας του να ζήσει. Αυτο γιατί τα παιδιά με CLOVES στο πρόσωπο και τον εγκέφαλο είναι απίθανο να ζήσουν πάνω από 5 χρόνια.
Αλλά η σκοτεινή διαταραχή είχε καταστρέψει όλα τα υπόλοιπα. Ο μικρός ήταν επιρρεπής σε μολύνσεις, το ανοσοποιητικό του σύστημα ήταν ασυνήθιστα αδύναμο, μικρές φουσκάλες σχηματίζονταν στο δέρμα του και έπασχε από αναιμία.
Το πρώτο έτος της ζωής του Τζιοβάνι ήταν εξαντλητικό. Η Νατάσα όσο και να προσπαθήσει, δεν μπορεί να θυμηθεί πόσες φορές άκουσε να τις λένε ότι: «Ο γιος σου δεν πρόκειται να τα καταφέρει» . Κάθε φορά ήταν και ένα χτύπημα στην καρδιά της αλλά πάντα ο Τζιοβάνι κατάφερνε να νικήσει τον θάνατο.
Την ημέρα των γενεθλίων του ο μικρός επέστρεψε στο νοσοκομείο που γεννήθηκε για ένα τσεκάπ. Οι νοσοκόμες μόλις τον είδαν ξέσπασαν σε λυγμούς. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι ήταν ακόμα ζωντανός. Σαν τον συνονόματο του διάσημο ποδοσφαιριστή είχε την καρδιά του νικητή.
Ο Τζιοβάνι σήμερα είναι 4 ετών και είναι ένα από τα πιο χαμογελαστά και αισιόδοξα παιδιά που υπάρχουν. Η μαμά του διηγείται ότι όταν από πριν λίγες μέρες πήγαν μαζί σε ένα πολυκατάστημα για τα ψώνια των Χριστουγέννων, ο μικρός Τζιοβάνι άρχισε να γελάει πολύ δυνατά. Ένας άνδρας τότε από τον διπλανό διάδρομο ήρθε και τους είπε «Σας ευχαριστώ πολύ. Δεν ήταν μια καλή μέρα για μένα σήμερα ώσπου άκουσα το γέλιο του παιδιού. Μου έφτιαξε την μέρα!»
Η οικογένεια Μελγκαρέχο ζει σε μια μικρή πόλη του Κάρσον Σίτι και προσπαθεί δίνοντας συνεντεύξεις να κάνει γνωστή την ιστορία του Τζιοβάνι. Πιστεύει ότι εάν εκπαιδεύσει τους γονείς και τα παιδιά στη μικρή κοινότητα τους, αυτοί θα αντιμετωπίζουν τον Τζιοβάνι σαν ένα κανονικό παιδί. Σαν ένα παιδί που έχει συναισθήματα και χρειάζεται φίλους. Όπως λέει και η μαμά του: «Η γνώση θα οδηγήσει στην κατανόηση και η κατανόηση στην συμπόνια» .
πηγη:dinfo.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
1 νεκρός από σεισμό 5,5 R στο Ιράν
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
