2014-01-08 00:07:10
Εδώ στην Κάλυμνο, υποδεχτήκαμε τον Πρόεδρο, χαρήκαμε και φωτογραφηθήκαμε μαζί του, μας τράβηξαν και τα κανάλια των Αθηνών, καμαρώσαμε να μυρίζει την γνήσια αλισφακιά και θρύμπι, να γελά με τους αυθόρμητους και καλοπροαίρετους κατοίκους της Τελένδου και της Ψερίμου, μάθαμε ακόμα και τι έφαγε, ενώ οι πολιτικοί μας κορδώθηκαν πλάι του και τον γέμισαν δώρα και όλα καλά!
Έπεσε και το σχετικό σουλούπωμα σε Τέλενδο και Ψέριμο και έτσι κρύψαμε κάτω από το χαλί την αλήθεια μας, υποκριθήκαμε για μιαν ακόμη φορά, ενδυθήκαμε το προσφιλές μας «φαίνεσθαι» και απεμπολήσαμε το «είναι» της πραγματικότητάς μας.
Έπειτα στηθήκαμε στις οθόνες για να καμαρώσουμε τα πλούσια ρεπορτάζ των τοπικών και εθνικής εμβέλειας καναλιών, που αναμετέδιδαν την τσιριμόνια, αγωνιώντας να δούμε κανένα γνωστό και γείτονά μας, αλλά και την αφεντιά μας, να δέχεται μια χειραψία από τον Πρόεδρο και την κουστωδία του.
Οι δε δημοσιογράφοι περιχαρείς έτρεχαν να προλάβουν να καλύψουν τα πλάνα, που ήταν πράγματι αμέτρητα και μετά ξενύχτησαν να τα μοντάρουν και να γεμίσουν τις εκπομπές τους με την γιορτινή ατμόσφαιρα, να ασκηθούν στην περιγραφική τους ικανότητα, αραδιάζοντας εικόνες και γλαφυρά λόγια στα άρθρα τους, με την προσδοκία μιας μεγάλης τηλεθέασης και επισκεψιμότητας, για τις ηλεκτρονικές τους σελίδες.
Τα μεγάλα κανάλια των Αθηνών, αφού προέταξαν το υψίστης σημασίας πρόβλημα με «τον οπίσθιο δακτύλιο της λεκάνης» της Μέρκελ, που η φουκαριάρα τραυμάτισε κατά τη διάρκεια των διακοπών της στο ελβετικό θέρετρο του Σεν Μόριτς και θα παραμείνει κλινήρης για τις επόμενες τρεις εβδομάδες, αναλύοντας τα αίτια της πτώσης και το κουράγιο της, αφού δεν έδειξε το πόσο υποφέρει από τον τραυματισμό, περιηγήθηκα την Ελλάδα με τον Αγιασμό των Υδάτων και τις παρουσίες των πολιτικών μας, προεξάρχοντος φυσικά του Προέδρου και της ακριτικής Τελένδου.
Για την Αφροδίτη στη Ρόδο, που βούτηξε να πιάσει τον Σταυρό, λίγη σημασία δώσαμε και κανείς μας βέβαια δεν είδε ότι καθώς κολυμπούσε, έφερε στην πλάτη της τον ασήκωτο «σταυρό» δικού της μαρτυρίου.
Οι περισσότεροι είδαμε μια γραφική φιγούρα, που άρπαξε την δόξα από τα χέρια των επίδοξων μπρατσαράδων σταυροφόρων, μια γυναίκα που αγνόησε τα πρωτόκολλα των επισήμων τελετών και τα μούσκολα των κολυμβητών και των δυνάμεων της τάξης που επιτηρούσαν τον χώρο.
Αλλά τα γέλια μας ήταν μάλλον από αμηχανία και από το εναπομείναν φιλότιμο μας, αφού κατά βάθος πολλοί θα θέλαμε να βουτήξουμε σαν την Αφροδίτη από τη Ρόδο στα νερά, να κολυμπήσουμε ενάντια στο ρεύμα, να δείξουμε σ’ όλους ότι δεν αντέχουμε πλέον την μιζέρια στην οποία μας καταδίκασαν, να τους κάνουμε να χάσουν το γαλήνιο ύφος τους, καθώς απολαμβάνουν την τελετή να εξελίσσεται μπροστά τους.
Μαζί με την Αφροδίτη βουτήξαμε πολλοί, «νοερά» δυστυχώς και κάναμε μια κατάδυση στην συνείδησή μας, έστω και για λίγο.
Όλοι εμείς που αγκομαχούμε ως υποζύγια στην ανηφόρα της δυστυχίας μας, βρίζοντας με σκυφτό το κεφάλι τους πάντες και τα πάντα, τα χαμένα μας όνειρα, τα παιδιά μας που φεύγουν γεμάτοι πτυχία και αγανάκτηση, για τα ξένα, γιατί εμείς μένουμε σκυφτοί και πορευόμαστε, μέρα με τη μέρα, την οδό του μαρτυρίου μας.
Αλλά πολλοί λίγοι από εμάς είδαμε πως δεν ήταν μόνη της καθώς βούταγε στα νερά, μαζί της ήταν κι άλλοι.
Ανάμεσά τους μπορούσε κανείς να διακρίνει φιγούρες γνωστές και άγνωστες, όπως την μάνα της αδικοχαμένης δασκάλας που την παρέσυρε το ρέμα της Κρεμαστής και του συνάδελφού της, που χάθηκαν κρατώντας ο ένας τα χέρι του άλλου.
Μαζί της ήταν και τα παιδιά του ζευγαριού, που ψάχνουν να καταλάβουν γιατί σε μια μέρα έχασαν τους γονείς τους, γιατί η αδιαφορία άφησε ένα ρέμα να γίνει ο τάφος τεσσάρων ανθρώπων.
Μαζί της ήταν και οι εκατοντάδες Ροδίτες που εκείνες τις ημέρες παρακάθισαν στα γεύματα αγάπης, γιατί το ψυγείο τους ήταν άδειο και φυσικά δεν δούλευε, πως άλλωστε, αφού δεν έχουν ρεύμα.
Στα νερά μαζί της έπεσαν και κολύμπησαν μέχρι τον σταυρό της ελπίδας, οι εκατοντάδες χιλιάδες άστεγοι της Αθήνας, της Πάτρας, της Λαμίας, της Κρήτης, των μεγάλων και μικρών πόλεων, αλλά και εκείνοι που σε λίγο θα χάσουν τα σπίτια τους στους πλειστηριασμούς και που διαβάσαμε πως η κυβέρνηση μελετά και μεριμνά για την εκταμίευση κονδυλίων, που θα προορίζονται για την κατασκευή καταλυμάτων, που θα στεγάσουν όλους αυτούς.
Ήταν ένα «γερό κτύπημα» στην ανυποψίαστη συνείδησή μας, μια «γροθιά» στην «κοιμισμένη» μας αξιοπρέπεια, που θα περάσει όμως σύντομα, ίσως και να χει κιόλας παρέλθει!
palmostiskalymnou.blogspot.gr
Έπεσε και το σχετικό σουλούπωμα σε Τέλενδο και Ψέριμο και έτσι κρύψαμε κάτω από το χαλί την αλήθεια μας, υποκριθήκαμε για μιαν ακόμη φορά, ενδυθήκαμε το προσφιλές μας «φαίνεσθαι» και απεμπολήσαμε το «είναι» της πραγματικότητάς μας.
Έπειτα στηθήκαμε στις οθόνες για να καμαρώσουμε τα πλούσια ρεπορτάζ των τοπικών και εθνικής εμβέλειας καναλιών, που αναμετέδιδαν την τσιριμόνια, αγωνιώντας να δούμε κανένα γνωστό και γείτονά μας, αλλά και την αφεντιά μας, να δέχεται μια χειραψία από τον Πρόεδρο και την κουστωδία του.
Οι δε δημοσιογράφοι περιχαρείς έτρεχαν να προλάβουν να καλύψουν τα πλάνα, που ήταν πράγματι αμέτρητα και μετά ξενύχτησαν να τα μοντάρουν και να γεμίσουν τις εκπομπές τους με την γιορτινή ατμόσφαιρα, να ασκηθούν στην περιγραφική τους ικανότητα, αραδιάζοντας εικόνες και γλαφυρά λόγια στα άρθρα τους, με την προσδοκία μιας μεγάλης τηλεθέασης και επισκεψιμότητας, για τις ηλεκτρονικές τους σελίδες.
Τα μεγάλα κανάλια των Αθηνών, αφού προέταξαν το υψίστης σημασίας πρόβλημα με «τον οπίσθιο δακτύλιο της λεκάνης» της Μέρκελ, που η φουκαριάρα τραυμάτισε κατά τη διάρκεια των διακοπών της στο ελβετικό θέρετρο του Σεν Μόριτς και θα παραμείνει κλινήρης για τις επόμενες τρεις εβδομάδες, αναλύοντας τα αίτια της πτώσης και το κουράγιο της, αφού δεν έδειξε το πόσο υποφέρει από τον τραυματισμό, περιηγήθηκα την Ελλάδα με τον Αγιασμό των Υδάτων και τις παρουσίες των πολιτικών μας, προεξάρχοντος φυσικά του Προέδρου και της ακριτικής Τελένδου.
Για την Αφροδίτη στη Ρόδο, που βούτηξε να πιάσει τον Σταυρό, λίγη σημασία δώσαμε και κανείς μας βέβαια δεν είδε ότι καθώς κολυμπούσε, έφερε στην πλάτη της τον ασήκωτο «σταυρό» δικού της μαρτυρίου.
Οι περισσότεροι είδαμε μια γραφική φιγούρα, που άρπαξε την δόξα από τα χέρια των επίδοξων μπρατσαράδων σταυροφόρων, μια γυναίκα που αγνόησε τα πρωτόκολλα των επισήμων τελετών και τα μούσκολα των κολυμβητών και των δυνάμεων της τάξης που επιτηρούσαν τον χώρο.
Αλλά τα γέλια μας ήταν μάλλον από αμηχανία και από το εναπομείναν φιλότιμο μας, αφού κατά βάθος πολλοί θα θέλαμε να βουτήξουμε σαν την Αφροδίτη από τη Ρόδο στα νερά, να κολυμπήσουμε ενάντια στο ρεύμα, να δείξουμε σ’ όλους ότι δεν αντέχουμε πλέον την μιζέρια στην οποία μας καταδίκασαν, να τους κάνουμε να χάσουν το γαλήνιο ύφος τους, καθώς απολαμβάνουν την τελετή να εξελίσσεται μπροστά τους.
Μαζί με την Αφροδίτη βουτήξαμε πολλοί, «νοερά» δυστυχώς και κάναμε μια κατάδυση στην συνείδησή μας, έστω και για λίγο.
Όλοι εμείς που αγκομαχούμε ως υποζύγια στην ανηφόρα της δυστυχίας μας, βρίζοντας με σκυφτό το κεφάλι τους πάντες και τα πάντα, τα χαμένα μας όνειρα, τα παιδιά μας που φεύγουν γεμάτοι πτυχία και αγανάκτηση, για τα ξένα, γιατί εμείς μένουμε σκυφτοί και πορευόμαστε, μέρα με τη μέρα, την οδό του μαρτυρίου μας.
Αλλά πολλοί λίγοι από εμάς είδαμε πως δεν ήταν μόνη της καθώς βούταγε στα νερά, μαζί της ήταν κι άλλοι.
Ανάμεσά τους μπορούσε κανείς να διακρίνει φιγούρες γνωστές και άγνωστες, όπως την μάνα της αδικοχαμένης δασκάλας που την παρέσυρε το ρέμα της Κρεμαστής και του συνάδελφού της, που χάθηκαν κρατώντας ο ένας τα χέρι του άλλου.
Μαζί της ήταν και τα παιδιά του ζευγαριού, που ψάχνουν να καταλάβουν γιατί σε μια μέρα έχασαν τους γονείς τους, γιατί η αδιαφορία άφησε ένα ρέμα να γίνει ο τάφος τεσσάρων ανθρώπων.
Μαζί της ήταν και οι εκατοντάδες Ροδίτες που εκείνες τις ημέρες παρακάθισαν στα γεύματα αγάπης, γιατί το ψυγείο τους ήταν άδειο και φυσικά δεν δούλευε, πως άλλωστε, αφού δεν έχουν ρεύμα.
Στα νερά μαζί της έπεσαν και κολύμπησαν μέχρι τον σταυρό της ελπίδας, οι εκατοντάδες χιλιάδες άστεγοι της Αθήνας, της Πάτρας, της Λαμίας, της Κρήτης, των μεγάλων και μικρών πόλεων, αλλά και εκείνοι που σε λίγο θα χάσουν τα σπίτια τους στους πλειστηριασμούς και που διαβάσαμε πως η κυβέρνηση μελετά και μεριμνά για την εκταμίευση κονδυλίων, που θα προορίζονται για την κατασκευή καταλυμάτων, που θα στεγάσουν όλους αυτούς.
Ήταν ένα «γερό κτύπημα» στην ανυποψίαστη συνείδησή μας, μια «γροθιά» στην «κοιμισμένη» μας αξιοπρέπεια, που θα περάσει όμως σύντομα, ίσως και να χει κιόλας παρέλθει!
palmostiskalymnou.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Εγκύκλιος για την κατάργηση των 25 ευρώ.
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
