2014-01-09 15:17:02
Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Ακόμα και οι καλύτερες επικοινωνιακές προθέσεις συντρίβονται πάνω στην τουρκική αδιστακτότητα. Μετά τη συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου, ο Κυβ. Εκπρόσωπος επέμεινε πως δεν υπάρχει αδιέξοδο επειδή η πλευρά μας δεν δέχεται να της επιρριφθούν ευθύνες. Το αδιέξοδο, όμως, είναι μπροστά μας ως αξεπέραστος τουρκικός ογκόλιθος.
Στο ίδιο μοτίβο και ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ ενώ ο Πρόεδρος της ΕΔΕΚ επέμεινε σε επαναχάραξη μιας νέας στρατηγικής. Όσο για τον ΓΓ του ΑΚΕΛ, αυτός έμεινε στα ανακοινωθέντα Χριστόφια - Ταλάτ του 2008, ισχυρισθείς ότι χάσαμε τέσσερις μήνες χωρίς να καταλήξουμε πουθενά. Συμπέρασμα: Μύλος! Γι’ αυτό χθες υποστηρίξαμε ότι το Εθνικό Συμβούλιο δεν είναι σε θέση να παράγει πολιτική ούτε, βέβαια, να χαράξει στρατηγική. Τα πράγματα είναι απλά στην αδιέξοδη τραγικότητά τους.
Οι Τούρκοι έχουν μια συγκεκριμένη στοχοθεσία, την οποία βροντοφωνάζουν καθημερινά στους κωφούς ηγέτες μας: Απαιτούν δύο κράτη, δύο λαούς, δύο κοινοβούλια και λύση που θα προέλθει από παρθενογένεση και όχι μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, και να οδηγήσει σε συνομοσπονδία. Οι Τούρκοι δεν δέχονται τίποτε λιγότερο, γι’ αυτό απέρριψαν ακόμα και τις παραχωρήσεις Αναστασιάδη. Γιατί οι Τούρκοι οδήγησαν τα πράγματα σε αδιέξοδο;
Επειδή γνωρίζουν πολύ καλά τους τρεμαλέους ηγέτες μας: Αναμένουν ότι αυτοί θα προσχωρήσουν στις τουρκικές θέσεις. Και επειδή είναι αποτελεσματικοί σε επικοινωνιακά παιγνίδια επίρριψης ευθυνών, με τη βοήθεια και του ανεκδιήγητου Ντάουνερ κατηγορούν την ελληνική πλευρά ότι αυτή ευθύνεται για το αδιέξοδο. Ποιος κατηγορεί; Ο κατοχικός Έρογλου. Πού είναι η Τουρκία; Αυτή έχει «άλλους γάτους να μαστιγώσει».
Η σοβαρότατη κρίση που έχει ξεσπάσει με αφορμή το σκάνδαλο διαφθοράς, που άγγιξε και τις Ερντογανικές παρυφές, δεν αφήνει περιθώρια ενδιαφέροντος για το Κυπριακό. Υποβάλλουμε, λοιπόν, προς τον πρόεδρο Αναστασιάδη και τους πολιτικούς δύο καίριες ερωτήσεις. Πρώτον, υπό τις παρούσες συνθήκες αδιεξόδου, αταλάντευτης τουρκικής αρνητικότητας και απόρριψης λύσης συμβατής με τις ευρωπαϊκές αρχές και της βαθύτατης κρίσης στην Τουρκία, γιατί να πάμε σε συνομιλίες;
Δεύτερον, γιατί ο Πρόεδρος και οι πολιτικοί τρέμουν να βρεθούν ενώπιον ενός αδιεξόδου; Ο τρόμος τους πηγάζει από την αναγκαιότητα αντιμετώπισής του. Αυτό σημαίνει, έστω και τώρα, αλλαγή πλεύσης και στρατηγικής, απαγκίστρωση από αδιέξοδες συνομιλίες 40 χρόνων, χάραξη νέας, μακράς πνοής στοχοθεσίας, αντιμετώπιση επιπτώσεων από αυτήν τη δραματική αλλαγή, νέους σχεδιασμούς πολιτικούς, διπλωματικούς, αμυντικούς, αξιοποίηση συμμαχιών, συνεργασιών, γειτόνων.
Προπάντων, ο Πρόεδρος και η πολιτική ηγεσία θα κληθούν να είναι πειστικοί και αξιόπιστοι στην υπεράσπιση των νέων θέσεών μας, που θα αποβλέπουν στην αποτελεσματική αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας σε όλους τους τομείς, σε συνεργασία με την Ελλάδα, με δραστική αξιοποίηση της ΕΕ, με ένταξη στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, με αίτημα για συνεργασία ή και ένταξη στο ΝΑΤΟ, με εκμετάλλευση συγκυριών, συμφερόντων και δράσεων των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή της Αν. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής.
Αυτές και πολλές άλλες δράσεις απαιτούν σκληρή, συλλογική δουλειά με τη συνέργεια πλειάδας ειδικών και εξειδικευμένων επιτελείων. Πού είναι όλα αυτά; Δεν υπάρχουν! Γι’ αυτό και παρακολουθούμε αυτήν τη θλιβερή λιτανεία ανέξοδων, φλύαρων δηλώσεων και πομφόλυγων από ηγέτες που -επειδή αδυνατούν- αποφεύγουν να χαράξουν νέα πολιτική και νέα στρατηγική. Αντίθετα, είναι έτοιμοι να προσφέρουν άλλοθι στην κατοχική Τουρκία.
http://www.sigmalive.com/simerini/columns/antistaseis/89689
Ακόμα και οι καλύτερες επικοινωνιακές προθέσεις συντρίβονται πάνω στην τουρκική αδιστακτότητα. Μετά τη συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου, ο Κυβ. Εκπρόσωπος επέμεινε πως δεν υπάρχει αδιέξοδο επειδή η πλευρά μας δεν δέχεται να της επιρριφθούν ευθύνες. Το αδιέξοδο, όμως, είναι μπροστά μας ως αξεπέραστος τουρκικός ογκόλιθος.
Στο ίδιο μοτίβο και ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ ενώ ο Πρόεδρος της ΕΔΕΚ επέμεινε σε επαναχάραξη μιας νέας στρατηγικής. Όσο για τον ΓΓ του ΑΚΕΛ, αυτός έμεινε στα ανακοινωθέντα Χριστόφια - Ταλάτ του 2008, ισχυρισθείς ότι χάσαμε τέσσερις μήνες χωρίς να καταλήξουμε πουθενά. Συμπέρασμα: Μύλος! Γι’ αυτό χθες υποστηρίξαμε ότι το Εθνικό Συμβούλιο δεν είναι σε θέση να παράγει πολιτική ούτε, βέβαια, να χαράξει στρατηγική. Τα πράγματα είναι απλά στην αδιέξοδη τραγικότητά τους.
Οι Τούρκοι έχουν μια συγκεκριμένη στοχοθεσία, την οποία βροντοφωνάζουν καθημερινά στους κωφούς ηγέτες μας: Απαιτούν δύο κράτη, δύο λαούς, δύο κοινοβούλια και λύση που θα προέλθει από παρθενογένεση και όχι μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, και να οδηγήσει σε συνομοσπονδία. Οι Τούρκοι δεν δέχονται τίποτε λιγότερο, γι’ αυτό απέρριψαν ακόμα και τις παραχωρήσεις Αναστασιάδη. Γιατί οι Τούρκοι οδήγησαν τα πράγματα σε αδιέξοδο;
Επειδή γνωρίζουν πολύ καλά τους τρεμαλέους ηγέτες μας: Αναμένουν ότι αυτοί θα προσχωρήσουν στις τουρκικές θέσεις. Και επειδή είναι αποτελεσματικοί σε επικοινωνιακά παιγνίδια επίρριψης ευθυνών, με τη βοήθεια και του ανεκδιήγητου Ντάουνερ κατηγορούν την ελληνική πλευρά ότι αυτή ευθύνεται για το αδιέξοδο. Ποιος κατηγορεί; Ο κατοχικός Έρογλου. Πού είναι η Τουρκία; Αυτή έχει «άλλους γάτους να μαστιγώσει».
Η σοβαρότατη κρίση που έχει ξεσπάσει με αφορμή το σκάνδαλο διαφθοράς, που άγγιξε και τις Ερντογανικές παρυφές, δεν αφήνει περιθώρια ενδιαφέροντος για το Κυπριακό. Υποβάλλουμε, λοιπόν, προς τον πρόεδρο Αναστασιάδη και τους πολιτικούς δύο καίριες ερωτήσεις. Πρώτον, υπό τις παρούσες συνθήκες αδιεξόδου, αταλάντευτης τουρκικής αρνητικότητας και απόρριψης λύσης συμβατής με τις ευρωπαϊκές αρχές και της βαθύτατης κρίσης στην Τουρκία, γιατί να πάμε σε συνομιλίες;
Δεύτερον, γιατί ο Πρόεδρος και οι πολιτικοί τρέμουν να βρεθούν ενώπιον ενός αδιεξόδου; Ο τρόμος τους πηγάζει από την αναγκαιότητα αντιμετώπισής του. Αυτό σημαίνει, έστω και τώρα, αλλαγή πλεύσης και στρατηγικής, απαγκίστρωση από αδιέξοδες συνομιλίες 40 χρόνων, χάραξη νέας, μακράς πνοής στοχοθεσίας, αντιμετώπιση επιπτώσεων από αυτήν τη δραματική αλλαγή, νέους σχεδιασμούς πολιτικούς, διπλωματικούς, αμυντικούς, αξιοποίηση συμμαχιών, συνεργασιών, γειτόνων.
Προπάντων, ο Πρόεδρος και η πολιτική ηγεσία θα κληθούν να είναι πειστικοί και αξιόπιστοι στην υπεράσπιση των νέων θέσεών μας, που θα αποβλέπουν στην αποτελεσματική αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας σε όλους τους τομείς, σε συνεργασία με την Ελλάδα, με δραστική αξιοποίηση της ΕΕ, με ένταξη στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, με αίτημα για συνεργασία ή και ένταξη στο ΝΑΤΟ, με εκμετάλλευση συγκυριών, συμφερόντων και δράσεων των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή της Αν. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής.
Αυτές και πολλές άλλες δράσεις απαιτούν σκληρή, συλλογική δουλειά με τη συνέργεια πλειάδας ειδικών και εξειδικευμένων επιτελείων. Πού είναι όλα αυτά; Δεν υπάρχουν! Γι’ αυτό και παρακολουθούμε αυτήν τη θλιβερή λιτανεία ανέξοδων, φλύαρων δηλώσεων και πομφόλυγων από ηγέτες που -επειδή αδυνατούν- αποφεύγουν να χαράξουν νέα πολιτική και νέα στρατηγική. Αντίθετα, είναι έτοιμοι να προσφέρουν άλλοθι στην κατοχική Τουρκία.
http://www.sigmalive.com/simerini/columns/antistaseis/89689
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός της χώρας;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
